장음표시 사용
101쪽
Sod noque ex hujusmodi citations auctoritatum Decreti e parte Summorum Ροntificum vel Conciliorum gonoralium facta Decreto toti quanto seu tanquam collectioni character codicis ecclesiastici universalis jure asseri potest; ex illa citations tantummodo ipsis auctoritatibus, tali ratione o Docreto citatis, valor logis ecclesiasticae univorsalis accessisse dici potest'. . 3. Tandem alii Docretum Gratiani per universalem Ecclesiae consuetudinem charactorem codicis occlesiastici universalis assecutum eSSeasserunt, et pro hac assertione firmanda ad ejus universalem usumtum in scholis, tum in foro ecclesiastico provocant, Simul monenteS,
eadem ratione etiam colloctionss juris civilis romani Justinianei, Vi- dolicst Jnstitutiones, Ρandoctas, Codicem si Novellas ε, in Germania vim ot officaciam juris communis obtinuisse'. Attamen neque per universalem Ecclesiae consuetudinem Decretum Gratiani charactorem codicis ecclesiastici universalis sortitum esse existimari potest, et quidom idoo, quia hujusmodi universalis consuetudo Ecclesias circa Docrotum Gratiani totum quantum, Seu qua tonus illud collectio ost, non exsistit, nec unquam exstitit. Legi quidem seu oxponi Docrotum Gratiani in Bononis i et postea etiam in aliis Univorsitatibus Europae consuevit M. Attamen por hoc idem Docrotum tantummodo a schola, et hinc solummodo qua libor scholasticus seu didacticus, nequaquam autem ab EccleSia, eaque uniVersa, et tanquam ecclesiasticus codeae receptum esse dici ponest. Ροrro quidem ipsum Decretum etiam in ecclosiasticis curiis et tribunalibus, idque communiter, adhiberi consuevit, quum scholares, juriScanonici studiosi, o Bononionsi aliisquo Universitatibus in patriam reversi, et in curiis ac tribunalibus ecclesiasticis constituti, eodem Decreto, utpote jam e scholis sibi noto et in Eo perquam opportuno, in administrandis negotiis ot docidondis causis occlesiasticis libenter uterentur.3 Ch. supra p. 9. et p. 28. Ita v. g. Ρapa Alamander ΠΙ. 1159-1181) in decretali opistola, ad Νοrvicensem ΝωWich) in Anglia spiscopum directa Comp. I. cap. 8. de desponS. --pub. IV. 2.; apud Ant. Augustinum, Antiquas collectiones decretali., ed. Ilerd. 1576, fol. 61. a) , et post eum Papa Gregorius LX. 1227-1241) cap. 6. X. de despons. impub. N. 2., auctoritatem, in o. 3. C. XXXIII. qu. 1. relatam, citant his Verbis: . quum in decretis habeatur expressum '. Similitor Concilium gonerato Viennense 1311M 1312), uti refertur cv. un. de jurejur. in Gem. ΙΙ. 9. sc . infra pari. II. ΗΘM. 5. cap. 1.), auctoritatem, in c. 33. D. LXIII. relatam, citat his verbis: , Secundum formam in decretis, quae incipit: Tibi Domino. μ Resonatuel, Ius canon. uniV., Ρrooem. n. 67. 72.; Schulte, Die Geschichte der ollen, Om. I. p. 68. Sq.; tom. II. p. 65. ch. lina appond. cap. 1. ari. 3. V Puchmann, Lotabuch des Κirchonrechis, ed. ΙΙΙ. Vindob. 1863-1866, tom. I. p. 145. sqq. 6 Ch. supra p. 46. sqq.
102쪽
Attamen neque per hoc Decreto toti quanto seu qua collectioni charactor codicis ecclesiastici universalis accessisse jure dici potest,
et quidsm jam ideo, quod illi officiatos et judicos occlosiastici, dum
offata o Decroto hauriebant, ea ad ipsorum fontes seu auctores rinduc ant et ex his ac nequaquam ex eo, quod in Decreto collocata Sunt, eorum Valorem juriaticum determinabanti. Receptio Rutem praedictarum collectionum juris civilis romani
Justinianei in Germania, pro collectionibus juris civilis logalibus seu publicis heic umori nequit. Nam dictas colloctionos juris civilis r0mani in formania non solum ab officialibus si judicibus in praxi foronsi do facto adhibitas, sod etiam ab ipsis Imperatoribus roma
germanicis, qui se SucceSSores antiquorum Imperatorum romanorum,
Constantini, Valentiniani, Justiniani et reliquorum, putabant, et n0- minatim a Friderieo L 1152 1190) si mrimiliano L. 1493-1519), expresse pro collectionibus juris civilis publicis sin logalibus agnitae et approbatae sunt'; cujusmodi agnitio et approbatio e parte alicujus Summi Ρontificis aut Concilii gonoratis Docroto Gratiani toti quanto
nunquam contigit. Ex singulis auctoritatibus in Decreto relatis utique Auccessu temporis sat multae valore legis ecclesiasticae universalis donatae sunt, et quidem partim a Summis Ρontificibus et Conciliis ginoralibus, sive eXpreSSe, Videlicet per eorum constitutiones, sive tacite, nimirum per illarum auctoritatum allegationem et applicationem ', partim per universalem Ecclesiae consuetudinem '
Booking, Ρandehion des rom. Privatrochis, Od. II. Bonnas 1853, tom. l. p. 114. g 24. not. 76.; moheMey, Lehrbuch des rom. Rechis, Od. XIV. Vindob. 1862 sq , tom. I. p. 97. g 93.; Meyel, Doutscho Rochlagsschichto. Borol. 1886, p. 88. Sqq. , p. 100. Sqq.; ch. infra append. cap. 3. art. 2. g 27. ' Id factum est V. g. do auctoritato, in c. 13. C. XXXV. qu. 2. relata, primum a Papa Aleaeandro III. per decrotalem, in Comp. I. cap. 2. de conaangu. et affin. IV. 14. apud Ant. Augustinum, Antiquae colloctiones decretali., Od. Hord. 1576, fol. 65. b) inser tam, et postea a Papa Gis morio LX. cap. 1. X. eod. IV. 14. - Item de auctoritate, in c. 2.C. XXVIII. qu. 2. posita, primum a Papa Innocentio I LL por decrotalem epistolam, in Comp. III. c. 1. de divort. IV. 14. apud Ant. Augustinum I. c. fol. 210. b) relatam, et deindo a Papa Gregorio LX. c. 7. X. eod. N. 19. - Ρariter de auctoritate, in c. 53. C. XII. qu. 2. collocata sc. 45. synod. Agreth. in Gallia a. 506; apud Har in tom. II. col. 1003.), a Papa Ρio IX. litteris brevibus: De majori Ecclesiae, d. d 3. April. 1860, quibus concessa episcopia Austrias facultas est, intra certos limites bona ecclesiastica alionandi. - Ρraeterea de auctoritate, in c. 33. D. LXIII. collocata, a Concilio gonorati Visnnonsi a. 1311 et 1312 per constitutionem, in cap. un. de jurejur. in Clem. II. 9. rolatam. 3 Hac ratione valorom legis ecclesiasticae universalis ob sufficientam, qua in nititur, rationsm internam obtinuit v. g. fragmentum decretalis Pasudo-Isidorianae, in c. 3. C. III. D. 1. relatum, quo enuntiatur, injuste spoliatum, a spoliatore suo in judicio conventum, non teneri huic respondere, donec ipsi illa, quibuS apoli tus est, restituantur. Ch. Pongius i. c. tom. I. p. 105. Sqq., p. 201. sq. Quae de
103쪽
caput VII. g 48 79 Id quod otiam do pluribus dictis Gratiani factum est).
Decretum Gratiani autem totum quantum seu qua collectio charactere codicis ecclesiastici univorsalis munitum hucusque ab Ecclesia non t.
Hoc etiam viri oruditi, maxima in foro Ecclesiae auctoritate gaudentes, contestantur. lator quos prae caeteris memorandus est Ana
eletus Ressensiuel, O. S. Fr., juris canonici in Academia Frisingensi professor ' 1703), jam saepe laudatus, qui insuper pro confirmatione
hujus suae sensentias docisionem supromi tribunalis romani, dicti Bota Romana , allegat . Item Prosper Lambertini, archiepiscopus Bononiensis, deinde Sum
mus Ρontifex nomino Benedictus XLV. 1740 1758), qui quidem huic
rei testimonium perhibes primum in suo superius memorato opere: ἡDe Servorum Dei beatificatione et beatorum canonizationeq ubi hoc respectu est, Gratiani Decretum noquaquam fuisse a Papa Eugenio III. approbatum, ejusque correctionem etiam post Correctores Romanos esse a Sode Apostolica intra limitos dobitas huic rovorentiae permisHam, et solummodo mutationem aut inversionem textus ejus, a
dictis Correctoribus concinnati, a Sodo Apostolica prohiberi. Quod is
cretalis Pseudo-Isidoriana, o l. 3. Cod. Thood. de vi publica et privata. IX. 10. sch. infra append. cap. I. art. 2.) et Breviar. Alaric. lib. IX. tit. 7. cap. 2. inex Romana Visigoth. , ed. Gust. menel, Berol. 1847-1849, p. 182.) composita, in quantum huc pertinet, refertur apud Hi chium, Decretales Pseudo-Isidorianae. Lips.
y Vorbotenus ea de re citatus Reit natuel Jua can. uniV. Ρrooem. n. 72.), respiciens ad eos, qui Decrotum Gratiani pro collections juris ecclesiastici publica seu authontica a Sodo Apostolica approbatum fuisse asserunt, ait, ut Sequitur: ἡRespondeo, Optandum fore, ut pariter attulissoni exemplar dictae approbationis, quatenus hac ratione constare posset, an illud approbatum fuisset quoad omnia et singula tanquam vim logia habontia, usi solum quoad aliqua. Interim, quia de tali approbatione, an, quo a no ac die et quomodo fustit facta, corti nihil inviniso licuit, et quidem noquo in Bullario Romano, nequo in aliis Libris do hac materia
trisciantibus, . . . nudae horum Doctorum assertioni in contrarium opponitur et pro majori datas nostrae rosponsionis comprobations affertur Dociato Rotae, apud Pennam, Decis. 480. , ubi inter alia sic habetur: Nec refert, illos Canones recensori in Decreto a Gratiano compilato; quia, cum Gratianus non publica auctoritato infinita quaeque illa Canonum occlesiasticorum, si Legum etiam fascularium Capitula in suum Librum contulerit, nec legis condondas authoritaram habuerit, nec ab aliquo Romano Pontifico Libor illo .) tanquam authonticus et legalis approbatus fuerit: indo fit, quod quilibot Canon, inibi rotatus, sex eo tantum, quod ibi referatur, non habeat majorem authoritatem, quam in proprio loco consistons do sui natura esset habiturus. Nec Grogorius XIII. Gratiani Librum tanquam Legalom authentigavit, cum solum emendari jussorit, et omendationes sino additionibus aut detractionibus mandaverit observari. Hactenus citata Dociato Rotas. μ' Lib. IV. pari. 2. cap. 17. n. 10. Opp. ed. Venet. 1767, Om. IV. p. 365.)
104쪽
dicere nequaquam potuisset, si ipsi Decreto characterem codicis ecclesiastici univorsalis inesse putariSSet. Ροπο idem, jam Summus Ροntilax factus, hoc enuntiavit in suis litteris: Redditae nobis, d. d. 5. Decembr. 1774 1, ad archiepiscopum
S. Dominici in insula Hispaniola St. Domingo) in India occidentali,
utique non pontificia, sod privata solum viri eruditi auctoritato datis η, g 9., ubi circa Gratiani Docrotum hoc respectu ait: ἡNon hic agitur de Gratiani Decreto, quod, utpote priVata auctoritate confectum, tantam Vim habet, quantam textus, in eodem adducti, ex se ipsi habere
Item in suo opere, inscripto: De synodo dioecesana, quod, dum archiepiscopus Bononiensis erat, inchoavit et deinde, Summus Ροntilax factus, utique autem privata tantum viri eruditi auctoritate, continuavit si absolvit' ac Roma0 1748 typis odidit, atque deinde recensum et auctum et augustissimas Imperatrici Mariae Theresiae 1740 u. ad 1780) dodicatum M a. 1755 Romao denuo typis impressum eVulgarit,
in quo A ratione Docroti hoc rospectu: . Gratiani Decretum', inquit, . quantumvis pluries Romanorum Ροntificum cura emendatum fuisse non ignoretur, Vim ac pondus legis' non habet, quin immo inter omnos receptum est, quidquid in ipso continetur, tantum auctoritatis habero, quantum ex se habuissos, si nunquam in Gratiani Colloctions insertum foret.'
Cui sontontiao Ρapas Benedicti XIV, licet privata solummodo auctoritate prolatae, certe quilibet tuto acquiescere potest'.
i Bullar. R-., ed. Loomburg. 1727 sqq., tom. XVI. p. 260. Sqq. Id esucst o principio sarundem litterarum l. c. p. 260.), ubi Ρapa Ben dictus XLV. dicto archispiscopo declarat, se, licet alias summopere Occupatus sit, tamen propositae ab eo quaestioni respondere Velle, dicens: ἡQuod quidem praesentibus Nostris Littoris facimus, non tamen ex auctoritate Apostolicae Sedis, quam, meritis licet imparibus, obtinemus, sod moram sustinentes personam Doctoris pri-Vati, cujus Vitae astas fere omnis in Sacrorum Canonum studiis, quamvis non magno fortasse fructu, exacta est. Neque enim visa Νοbis est ea quasstio Ρontificiae Do-
105쪽
Quum igitur Docrotum Gratiani totum quantum seu qua collectio usque nunc idem, quod originetenus fuit, Videlicet opus privatum sit, sequitur inde, ea, quae in ipso continentur, generatim nonnisi tantum
Valere, quantum e Suo auctore Valent et quantum valebant, antequam in ipsum Decretum inserta erant, uti hoc jam Ρapa Bene-diotus XLV. 1 expresse enuntimit. Attamon nunc hoc respectu prae oculiS habendum est, quod, quemadmodum plura effata, in Decreto relata, quae originetenus tantummodo Valorem logis occlesiasticae particularis, vel omnino nullum legalem Valorem habebant, cursu temporis valorem legis ecclesiasticae univorsalis obtinuerunt δ, ita etiam haud paucas auctoritates, in Decreto relatas, eo, quem Originetenus habuerunt, Valore legali esse penitus destitutas seu abrogatas '. Ρari rations otiam haud paucae assertiones Gratiani dicta Gratiani) deinceps reprobatae Sunt . Quibus attentis, nunc ratione Valoris eorum, quae in Decreto Gratiani comprehenduntur, dicendum est, illa in se et per se, quatenus
nimirum cursu temporis nec majorem Valorem RSSecuta, nec etiam
eo, quem originetenus habuerant, valore destituta sunt, nonnisi eum valorem habere, quem e suo lante Seu a Suo auctore habent et quem habebant, antequam in Decretum Gratiani relata erant.
g 50. Valor eorum, quae in Decreto c0ntinentur, per singula. Quod jam ad singula, quae in Decreto Gratiani continentur, pertinet, A. dicta Gratiani nonnisi valorom dictorum viri eruditi privati
seu doctrinalem valorom habent, qui nimirum omnino pendet ab argumentis seu rationibus, quibus ipsa innituntur'.
3 De synod. dioec. lib. VII. cap. 15. n. 6. Supra p. 80 ) Ch. supra p. 78. Sq. Huc pertiust V. g. auctoritas, in c. 19. D. II. de cons. relata, quae fidelibus praecipit, ut saltom ter in anno ad sacram Communionem accedant; quae est abrogata per Concilii goneralis Lateranensis IV. a. 1215 can. 21. cap. 12. X. de poenit. Qt remiss. V. 38.). Item auctoritas, in c. 2. g 8. C. XXXV. qu. 5. adducta, quae matrimonii impedimentum, o consanguinitate et affinitate proVeniens, usque ad gradum se premum incl. extendit: quae auctoritas est mutata por Concilii generalis Lateranensia IV. can. 50. cap. 8. X. do consangu. et affin. IV. 14.), qui dictum impedimentum matrimonii ad gradum quartum restrinxit. Ch. dict. Grat. post c. 89. D. I. de poenit., Concit. generalis Lateran. W.can. 21. cap. 12. X. de poenit. et remias. V. 38.) atque concit. Τridoni. Aess. XIV. de poenitentia, cap. 5. et cann. 6.-8.; porro notat. Core. Romm. ad cit. dict. Grat. v. lectoris Didicio. β Rei natuet, Ius canon. uniV., Prooem. n. 79.-82.; Schulte, Die Lehre Vondon Quellen, p. 332.
106쪽
B. Singulae auctorita es, a Gratiano in Decretum relatae, nonnisi illum valorem habent, qui eis ex ipsarum fonte competit, scilicet valorem occlesiasticae legis universalis Vel particularis, aut omnino nullum legalem Valorem, prouti nempe a Summo Ροntifico via Concilio generali, siVe pro Ecclesia universa sive tantummodo pro aliqua Eces Aiae partis, Vel solummodo ab aliquo Concilio particulari vel aliquo episcopo singulari pro territorio ecclesiastico si respectivo subdito emissae fuerunt 1, aut vero ab aliquo viro, nulla potostate logislativa
in Ecclesia munito, proVenerunt. Hac ratione in specie I. canones Conciliorum generalium Valorem universalem vel pa ticularem habent, pro eo ac pro Ecclesia universa Vel tantummodo
pro aliqua Ecclesia particulari editi fuerunt'.
ΙΙ. Idem omnino dicendum est de constitutionibus ac deere talibus Summorum Ρontificum . m. Decreta synodorum particularium vel episcoporum singularium, uti per Se patet, pro ea tantummodo Ecclesiae parte, quas illi synodo vel singulari episcopo subdita orat et pro qua illa docrota condita fuerunt, vim logis habero dicenda sunt IV. Quas autom in Docreto Gratiani adducuntur effata virorum, qui nulla ecclesiastica potestate legislativa gaudebant, haec per se in foro Ecclesias nullum valorem logalem habere existimanda sunt. Et hinc in specie 1. effata spuria, quae in Decreto Gratiani adducuntur, et praesertim decretales Pseudo-Isidorianae, per se nullum valorem legalem habent, licol illis haud raro insignis valor doctrinalis insit . 2. Idom dicendum ost otiam de effatis illorum Scripeorum ecclesiasticorum, qui nulla jurisdictione ecclesiastica instructi erant; quorum effata, licos forte pro modo eruditionis ot pistatis eorum' valorem doctrinalom habeant, in se et per so ullo legali valore in foro
Ecclesiae non gaudent'. 3. Immo vel ipsa M. Patrum effata, in quantum ad ecclesiasticam disciplinam spoctant', in se ot per Ae, nisi eorum auctores tanquam episcopi vel Summi Pontifices occlosiastica potostato logislativa instructi
3 Reisse tuet, Ius canon. univ., Ρrooem. n. 75.; PO ius, JuS canonicum etc., tom. I. p. 118. sqq.; p. 158. Sqq.; p. 179. Sqq PD-- l. c. tom. I. p. 118. Sqq. Dict. Grat. init. D. XIX. et c. 1. Sqq. ead.; pr. Dict. Grat. init. D. XX. Amius i. c. p. 181. Sqq. - Ch. V. g. decretalem ΡSeudο-Isidorianam, sub inscriptione Papas Anaeleti 79-91 2) in can. 2. D. XXII. relatam, et genuinam constitutionem Ρapae Gelasii La. 495 vel 496, in can 3. D. XXI. collocatam. Φ Ch. Sap. 1, 3 5.6 PD i- l. c. tom. I. p. 192. Sqq. Spoetantia ad res fidei et morum intra certos limites constituunt fontem cognο-scondae revolationis Christianae. Ch. Fe ier, I tui. Patrologiae, Om. I. p. 50. sqq.
107쪽
Caput VII. ἔ 50. Messent, via o legali non gaudent 3. Attamen eadem effata propter suorum auctorum insignem eruditionem atque pietatem, qua animati, ab omnisinistro affectu, montem obscurante et amorem Veritatis imminusnis η, immunes erant et tantummodo, quod Verum et justum erat, quaerebant, insignom Valorem doctrinalom h snt, ita ut, ubi positiva lex occlesiastica non adest, tuto normas instar acceptari et obsorvari possint'. 4. Rom rotata in Docroto Gratiani fragmenta juris cinuis, sive romani, siVe germanici, in se et per se, quod ad res et causas mere ecclesiasticas pertinet, nullum valorem logiam haboro dicenda sunt 'Idem, quod do auctoritatibus, a Gratiano in Decretum relatis, dictum est, Valet C. etiam de Paleis, et quidem ideo, quia valor auctoritatum, in
Decreto comprehensarum, non a Gratiano, sed ab earum primitivo fonte repetendus est'.
Attamen, quum Ρapa Gregorius u. 1227-1241) sua colloctionsdscrotalium, die 5. Soptombris 1234 publicata, omnes priores constitutiones occlesiasticas ad Ecclesiam universam spectantes seu ad jus clesiasticum generato vel commune pertinentes', quae nec in hac colloctions, nec in Decroto Gratiani comprehensae erant, earum VR-lore penitus priVmerit seu eas abrogaverit', hinc valet illud tantummodo do iliis constitutiones ecclosiasticas universales continentibus talias, quae corio tunc in Decreto Gratiani insertae orant, quum Ρapa Gregorius v. dictam collectionem decretalium publicaret, nimirum
die 5. Septembris 1234, nsquaquam autom de illis Ρaleis, quas forte
serius domum Decreto appositae Sunt. Ρraefato temporis momonto autem in Docrota Gratiani certo omnes illas Ρaleas adfuisse existimandae sunt, quas Ioannes Teutonicus suo supra g 34.) memorato apparatu glossarum Decreti complexus fusrat; illarum enim auctoritatum Decreti, quae in hoc opere comprehensae erant, propter magnam hujus operis aestimationem nemo deinceps ullam o Docroto Gratiani oliminare ausus fuerit'. D. Summariis canonum item, uti dictis Gratiani, nonnisi doctrinalis valor tribuendus est, quum illa omnino a viris eruditis privatis, nimirum Gratiano, Ρaue alea et aliis, proveniant'.
Ch. Dict. Grat. init. D. XX. Sap. 1, 3-5. y Ch. roscriptum Papae Leonis ΙT, a. 850 ad spiscopos Britanniae datum,
108쪽
E. Etiam emendationibus et notauiontibus Correctorum Romanorum nonnisi doctrinalem valorem inesse, jam supra 43.) meminimus. UndHotiam nunc, uti ipse Ρapa Benedictus XIV. seruit , nemo prohibetur, quominus probeth locum aliquem, licet a Correctoribus Romanis emendatus fuerit, tamen esse Spurium aut corruptum. Solummodo mutatio aut inversio textus, a Correctoribus Romanis adornati, a Sede Apostolica prohibetur Φ. F. Itom glossae Decreti, uti ex ejus origine sequitur, auctoritas Iogalis nulla competit. Attamen magna auctoritas doctrinalis si inest, si quidem tum ob insignem, qua ejus auctores pollebant, eruditionem thoologicam et juristicam, tum etiam ideo, quia illi origini ipsius Do-croti foro coaovi erant, et hinc gravissimi testes sunt super sensu, quo singuli loci Decroti jam ab initio accepti fusrint'. Propter quam insignem auctoritatem glossae doctrinalom multaὐ ejus sententiae deinceps non solum a canonistis adoptatae, sed etiam a Sedo Apostolica acceptatas et Valore togis ecclesiasticae universalis
Usus Decreti, subsidia litteraria ad illud intor-pretandum et utilitas studii ipsius. g 51. Usus Decreti.
Ex hucusque dictis, quod usum Decreti attinet, sequitur 1. locos Decreti, quum juristice, i. e. respectu ad illorum valOrem juristicum habito, citantur, non posse citari simpliciter per canonem et distinctionem, resp. causam et quaestionem', sed accurate insis citandis designari debere auctorem, a quo, Seu lantem, e quo prοVeniunt, i. e. opus, e quo hausti sunt'.
Do Sorv. Dei beatific. et beatorum canonig., lib. IV. pari. 2. cap. 17. n. 10. Opp. ed. Venet. 1767, iam. IV. p. 365.). Cla. Supra p. 79. Sq. Ch. gl. ad dict. Grat. init. qu. 2. C. VIII. V. patrocinis; item ad c. m.
' Resonatuet, Jus canon. unis., Ρrοοom. n. 146.-152.; Sinuue, Die Lehro Von den Quellen, p. 361.; Idem, Dis Glosso gum Decret Gratiana, in citi. acrimLmomorabili. Om. XXI. pari. 2. p. 95. Sq. β Qui talom modum in citandis locis Docroti observet, hunc Ponritis, Ius -- non. etc., tom. I. p. 104., recte similem esse dicit ei, qui nummos aureos, argenteos Maoneos aut etiam plumeos, eo quod eos ex eodem nummorum ac Vο accepit, unius omnos pretii esse existimet si unum pro altoro sino discrimino exhibeat et oroget.
109쪽
Tantummodo tunc, quum illi loci Decreti absque ullo respoctu ad 0οrum valorom juristicum citandi sunt, simpliciter per canonem et distinctionem Vol causam si quaestionem citari pomunt . Ροrro inde sequitur,2. posse illos locos stricte etiam ex eorum fontibus, uti V. g. e Bullario Romano, Rogestis Summorum Pontificum, collectionibus Conciliorum, operibus SS. Ρatrum e. s. p., citari, recte ideo, quia Decretum Gratiani non est nisi opus privatum, quo quae continentur, tan tum Valent, quantum e suo fonte Valent. Attamen, quoniam Summi Ρontificos Pius IV., Pius V. M Gregorius XIII. omendatione et editions Docroti Correctoribus Romanis domandata id officere intenderunt, ut correctus et purus ejusdem Docroti textus exhiberetur, et nominatim gonuinae inscriptiones auctoritatum ibi adductarum restituerentur: patet, ei, qui pro jure suo evincendo locos Docroti socundum textum ejus o mandato Apostolicao Sodis a Correctoribus Romanis concinnatum et jussu Ρapas Orogorii XΙΙΙ. Romao a. 1582 editum allegat, praesto esse praesumtionem, locum ita allegatum esse genuinum et integrum; quae praesumtio illi tamdiu praesto est, donec pars ad VerSRplene probaverit, locum ita allegatum nihilominus esse spurium vel
52. 8ubsidia litteraria ad Beeretum 0ratiani interpretandum.
Inter subsidia littoraria ad intorprotationsem Decroti hoc loco
praeSertim Sequentia notanda sunt'.
I. Opera introductoria, et intor haec nominatim 1. Sebastiani Berardi opus: Gratiani Canones genuini ab apocryphis discreti, ed. August. Τaurin. 1752-1757, et Venet. 1783, 3 parit.
V. g. loci supra allegati ita: ch. Vel: Vide) c. 1. D. I.; c. 8. D. XII.; c. 40. C. XXVII. D. 1.; Dict. Grat. post. c. 8. D. XXVΙΙ. Schmala ueber, Ius eces. uniV., Ρrooom. n. 265.; Schulte, Die Lehre Von denQuollon dos hathol. Κlache echta, p. 331. y Alia et nominatim L iere juris canonici atque opera, enucleationi abbreviationum, tum in codicibus mss., tum in antiquioribus editionibus Decroti occurrentium, inserventia, inferius spart. III. cap. 3. art. 2.), ubi do universo corpore juris canonici sermo est, in medium adducuntur. - Ρro faciliori usu hujus Oporis notandum est, divisum illud eaAe in tres partes, in quarum primo tractantur illi canones Docroti, qui continoni decreta Conciliorum, generalium et particularium; in secunda parte, quae subdivisa in duos homos est, exponduntur canones illi, qui continent constitutiones of dscrotales epistolas Summorum Pontificum: in tertia parto discutiuntur illi canonos, qui desumpti sunt ex Oporibus 88. Patrum aliorumque Scriptorum occlesiasticorum et aliunde. Ρωm in singulis partibus maioria ordino chronologico disposita est, et canones ox uno oodemquo sento derivati simul continuo contoriu tractantur atque ad marginom illius tractatus una cum distinctione, rosp. causa et quaestione indicantur. Insupor ad calcom partis tertiae adjectus sat index omnium canonum Decreti, concinnatus se aio distinctionum, causarum et quaestionum Ordine, quem hae in
110쪽
cum designatione fontium, unde singula desumpsit, notisque chronologicis, criticis ot historicis. Μοnast. 1781. II. Opera Meystica, et inter haec praesertim 1. Guidonis de Busio inrehidiaeono Rosarium Decreti. Venet.
1513, 1559, 1577, 1580, 1601, in lal.; Lugd. 1549, 1558, in fol.
2. Ioannis a Turrecremata Torquemudo, Cardinalis episcopi S binonsis ' 1468) , commontarius in Docretum Gratiani, ed. Lugd. 1519, 6 volt. in fol., ibid. 1555 M. Blas. Ouidon, 5 volt. in IV tomm. in fol.; ibid. 1555 apud Claud. Serv.; Vonot. 1578 . 3. Augustini Barbosae, Ugentini in romo Neapolitano episcopi ' 1649)', Commontinus Decreti, in Husdsm Collectaneis Doctorum in jus pontificium universum, editis Venet. 17 16 sqq. , tom. V. et tom. VI. p. 143. sqq. Additamenta).4. Fruncisei Florentis ' 1650) ἡVarii tractatus ad nonnullas De-croti Gratianei causas', in ejusdem Oporibus juridicis, ed. Ρaris. 1679,
5. Joannis Dariis, professoris juria canonici in Univorsitato Ρarisiensi ' 165 1)β, . Commentarii in univorsum Gratiani Decretum', in ejusdem Oporibus canonicis, ed. Ρaris. 1656, pari. I. 6. Ludorici de Herieouri, advocati partamonii Ρarisio is ' brevi post a. 1719)', ἡ Analyso du Decret de Gratian , in ejus opere: Leslois ecclesiastiquos de Franco, ed. Ρaris. 1736 sqq. , tom. I. p. 1. Sqq. 7. Bemhardi rigeri san Espen, profossoris juris canonici in Univorsitato Lovanis i I 1728)y, .Broris commentarius ad Decretum Gratiani', in ejusdem operibus, Od. Venet. 1769, tom. m. p. 143.-268.;
qui tamen commentarius propter auctoris magnam in Gallicanismum et JanSenismum propensionem cum multa cautione est adhibendus'.
Decreto tononi, et ad singulos canonsa indicatur pars Vel ejus tomus una cum pagina, ubi de illo canone tractatur.3 Sinuue, Dis G chichio dor Quollon, Om. III. pari. 1. p. 232. Sinuue I. c. Om. H. p. 322. m. Schuue l. o. p. 323. not. 1. Schiasse l. c. tom. m. pari. 1. p. 746. Sq. β DOUM, Praenest. canonn. lib. V. cap. 9. sed. cit. p. 474.3M Grosses volisinndigos Universal-Lexioon teri . Halas et Lipa. 1732 sqq. tom. XII. col. 1688.' Loxicon sces. Friburg., ed. Fribum. Brisg. 1847 sqq. , tom. III. p. III. sq.; od. II. ibid. 1882 sqq., Om. IV. col. 904. ' De nonnullis rarioribus commentariis in Decretum, uti sunt: Laurentii de Pinu I3973 Lectura super Decretum, Dominici a S. Geminiano qui floruit inso. XV.) Super Distinctionibus Docroti, Joannis Grassi s rontis circa med. saec. XV.)Loctura in Docrotum, Mathiae Manni de Prussis Grent. altero dimidio saec. XV.)Lectura in Docrotum, Joannis Ant. de S. Grmoris, Ecclosias motropolit. Μodiolano is Praepositi, serius cardinalis spiscopi Sabinensis 1509), Commentaria super Decretorum volumina, atque commentarius supor primam partem Docroti Gratiani