장음표시 사용
21쪽
Hodiernus valor hujus eoueetionis in genere et singulorum, quae in ea continentur, in specle. Praeeipui eummentarii in hane e0Heetionem. ε 143. Hodiernus valor hujus collectionis in genere et singulorum, quae in ea continentur, in specis 206ε 144. Praecipui commontarii in hanc collectionsm 207
fonsetiones Extravagantium per se subsistentes in speete. ARTICULUS PRIMUS. collaetio viginti Exhavagantium Papas Joannis XXII.
g 147. Rus Origo, dispositio, eam citandi ratio ejusque prima editio . . 210g 148. Recontioros explanationes et editiones hujus collectionis . . . 2121RTICULUS SECUNDUS.
collaetio Extravagantium Oommunium. g 149. Rus Origo, dispositio, eam citandi ratio atque prima ejus oditio . 213 g 150. Indolos sciontifica hujus colloctionis 216 g 151. Rocontioros Oxplanationes et oditiones hujus collectionis . . . 217
charaeter harum dolisotionum Extravagantium et earum hodiernus valor si usus. si 152. Charactor harum collectionum ExtraVagantium . . . 218ε 153. Hodiornus valor et usus harum collectionum 219
22쪽
Fotis si ambitus forporis juris eanoniei. g 154. Notio Corporis juris canonici generatim 221g 155. Hodiernus ambitus Corporis juris canonici 224 g 156. Corpus juris canonici clausum 226
Appendiees forporis juris ean0niei. g 157. Libor Soptimus docrotalium Ρodii Μatthaol 227 158. Institutionos juris canonici Ioannis Pauli Lancolotti . . . 228 g 159. Alia additamsnta corporis juris canonici 228
Editiones forporis juris eanoniel et nonnulla subsidia litteraria ad juvandum studium ip8ius. ARTICULUS PRIMUS. Editionss uorporis iuris e noniel. g 160. Generatim 230g 161. Editiones Corporis juris canonici cum glossa 230 ε 162. Editiones Corporis juris canonici absque glossa .... 2311RTICULUS SECUNDUS. Nonnulla subsidia litisraria ad juvandum studium corporis juris oministi 3 163. Enucleatio abbreviaturarum, in corporo juris canonici Occurrentium 233ο 164. Lexica juris canonici 284 φ 165 Versio gormanica Corporis juris canonici 284Dj0jtigod by OO le
23쪽
Brsvis introductio in corpus juris civilis romani.
Jua divi Is romanum g sns rati m. g 1. Notio juris civilis romani 235 g 2. Elementa, e quibus jus cirile romanum conStat, generatis . . 235 g 3. Leges 236 g 4. Ρlobiscita 236φ 5. Sonatusconsulis 236ο 6. Constitutionos Principum 237φ 7. Edicta magistratuum 237g 8. Auctoritas prudentum 238g 9. Jus consuetudinarium 241g10. Divisio juris civilis romani 242
Jus divite romanum Iustinianeum riusque eoilsettonss. g 14. Codox Imporatoris Iustiniani votus 245 g 15. Digesta seu Ρandoctae Imporatoris Iustiniani 246ε 16. Institutiones Imporatoris Iustiniani 250g 17. Codox Imperatoris Iustiniani novus 252g 18. Novellae Imporatoris Iustiniani 255
24쪽
Ines ab ejus axordio uagus ad finem a se. XI. 22. Fata juris civilis romani usque ad Imperatorem Justinianum I. Oxcl. 265ε 23. Fata juris civilis romani indo ab Imporatore Iustiniano I. usque ad
ARTICULUS SECUNDUS.Inde a fine gaso. XI. usqus ad praesens tempus. 24. Praelectiones Eupor so in Bononis i schola juristica habitae . . 268ε 25. Glossatio juris civilis romani, Hus glossatoros ot glossa ordinaria . 269 26. Authonticas Codicis 270 27. Jus civito xomanum in formania pro jura communi receptum . . 271
forpus juris ei vilis romani. 28. Notio si ambitus Corporis juris civilis romani 273 g 29. Editionsis Corporis juris civilia romani generatis . . . . 273 ε 30. Editiones Corporis juris civilis romani cum gloSSa .... 274 31. Εditiones Corporis juris civilis romani sine glossa .... 275 32. Opera exegotica ad Corpus juris civilis romani 276 33. Lexica juris civilis romani 277 ε 34. Versio germanica Corporis juris civilis romani 277 Index 279Dj0jtigod by OO le
25쪽
l. Jus. Jus accipitur subjectivo si objective. Sub jure subjectine accepto intolligitur
1. unica moralis facultas hominis aliquid agendi vol omittondi atque ab aliis hominibus stricto postulandi ), ut ipsius gratia aliquid omittant, Vel, pro re nata, etiam agant. Quo sensu dicitur aliquis V. g. uti jure Suo, vel laedere jus alterius. Ροπο sub jure subjoctivo accepto intolligitur 2. etiam compleaeus hujusmodi moralium facultatum hominis sphaera juris hominis). Sub jure objectine accepto intolligitur 1. unica norma, quae jus SubjectiVe acceptum, seu moralem facultatem hominis aliquid agones vol omittondi atquo ab aliis hominibus stricte postulandi, ut ipsius gratia aliquid omittant, Vel, pro re nata, etiam agant, statuit, seu norma juris Rechisnorm). Quae
V. g. de ignorantia juris in oppositione ad ignorantiam facti. Ρraeterea 2. etiam compleaeus hujusmodi normarum jus dicitur . Qua ratione loquimur V. g. de jure criminali seu poenali, intelligentes sub eo complexum normarum, quae ad judicanda et punienda crimina spectant. Item de jure ecclesiastico, et intelligimus sub eo complexum normarum, quibus Ecclesiae jus, subjectiVe acceptum, statuitur '.
Ι. e. ita, ut, si id sponte prasataro nolint, ad id praestandum a compotonio magistratu urgeri possint. y ἡLex est constitutio scripta C. 3. D. I. Schenkl, Institutiones jur. ecci., ed. M. Ratisb. 1853, tom. I. g 36. not. l. p. 58. - Ροrro tum harum normarum, quae mutuam relationem inter Superiores ecclesiasticos si forum subditos dolorminant, simul sumptas jus ecclesi-ticum sublicum, et quidem internum, illas auram, quae mutuam relationem subditorum Ecclosias inter
26쪽
Jus canonicum generatim idem eSt atque compleaeus canonum.
Sub ounone κανων) sensu latiori intelligitur quaevis norma juris scriptassu lox 1), condita a potestate legislatiVa ecclesiastica ), dum norma juris scripta, a saeculari seu cirili potestate legislativa condita, proprie
appellatur leae, v0pιος . Sensu strictiori autem sub canone intolligitur scripta norma juris ecclesiaStica universalis, i. e. ea, quae Ecclesiam
universam obstringit, qualis est constitutio Summi Ρontificis aut Concilii gonoratis, in Oppositione ad constitutionem occlesiasticam, a Concilio particulari aut episcopo singulari editam '.
se definiunt, jus ecclesiasiticum privatum dicere solent. Normae autem illae, quae mutuam relationem inter Ecclesiam et personas ab sa alienas determinant, in unum comprehensae jus ecclesiasticum publicum externum dici consueverunt. CD. Schurte,
Dio Lehro Von don Quellon des kathol. Κirchenrechis. Glossas 1860, p. 25.; Sohenkll. c. tom. Ι. p. 59 Sq. Ροrro de jure generatim ch. Arndis, Juristisclio En klopadio und Μethodologis, ed. VIII. Stutigari. 1887, p. 9 sqq.; Schmalastrueber, Jus eccl. uniV., lagoistad. 1726, Dissert. prooem. VII. n. 230 sqq. Ecclesiastica constitutio canonis nomine censetur - ἡ Ροrro canonum alii sunt decrota Ρontificum, alii statuta Conciliorum Ecclosiastica constitutio. 1. dict. Grat. init. D. III.; pr. dict. Grat. post c. 2. ead.). Et Ρapa Benedictus XLV. 1740 1758) in suo opere: De synodo diοocosana sed. Rom. 1755), lib. I. cap. 8. n. 2., utens Verbis cujusdam antiqui auctoris, de hac re ait: ἡ Appellatione Canonisvonit omnis Constitutio Ecclosiastica Hoc sensu ab Imperatore Iustiniano L. 527-565) in prassatione Novollas 137. a. 564 vide infra Appendicis cap. I. art. 3.) memorantur πολιτtκοὶ Μόμot leges civiles) atque ieροὶ καvdvec sacri canones). Qua ratione porro, qui Scriptas normaSjuris ecclesiasticas scanones) interpretantur, canonistae, qui civiles normas juris scriptas leges) exponunt, Dyistae dicuntur Sarti, Do claris archigymnasii Bono-ntonsis professoribus. Bonon. 1769 sqq. , tom. I. part. 1. p. 247. g 1.; Sarissum Goschichio dos rom. Rochis is inuolalter, Od. II. Heidolbergae 1834 sqq. , tom. III.
p. 246.). Eadem ratione collectio scriptarum normarum juris ecclosiasticarum et simul spectantium ad eas scriptarum normarum juris civilium seu saecularium Nomo- canon ,ομυοκάumv) appellatur. Lexicon eccl. Friburgense. Friburg. BriSg. 1847 sqq.,
3 De quo Papa Benedictus XLV., respiciona ad dictum suum, supra not. 1)allegatum, l. c. n. 3. ait: ἡ Ita profecto rea Eo haberet, si unico insistendum esset vocis etymologiae et grammaticali ejusdem significationi: at, si communem Vocis sc. orenon) acceptionem attendimus, praefatas Constitutiones Ac. episcoporum Summo Pontifice inferiorum et synodorum provincialium) Canones appellare prohibemur; uSus quippe nunc communiter, et praecipue apud Doctores invaluit, ut Canonis nomine solae denotontur Constitutiones, quas universam obstringunt Ecclesiam, qualeSillas sunt, quae a Conciliis generalibus aut a Summo Pontifice promanant Insuper ibidom idem Summus Pontifex, sequens coloborrimum interpretem juris ecclesiastici Saec. XVII., nomine Pros erum Faynanum 1678), notat, , quod, si statutum Episcopi a Papa confirmetur, et extendatur ad totam Ecclesiam, tunc, utpote jam Ροntifici arrogatum, rocto dicatur Canon'. Ρorro a Conciliis generalibus Tridentino et Vaticano Voce canon designantur breves sententiae, quibus doctrina haereticorum, doctrinas ab illis Conciliis dotaitas contraria, anathemate damnatur. CD. Aichner, Compendium juris ecci., ed. VI. Brixin. 1887, p. 22.
27쪽
Qua ratione sub jure canonico Seu complexu canonum 8en8u latiori intelligitur complexus legum a potestate legislativa ecclesiastica conditarum generatim. Sensu strictiori autem sub jure canonico accipitur tantummodo comploxus illarum legum a potestato legislativa ecclesiastica conditarum, quae ad Ecclesiam universam pertinent .
Sub dictions: Corpus juris canonici intelligendae sunt nunc ', Vilittorarum brovium Papae Gregorii XIII. Quum pro munere pa8t0rali, d. d. 1. Jul. 1580, sequentes collectiones canonum: 1. Decretum Gratiani; 2. Decretales Papas Orogorii α.; 3. Liber Soxius decretalium Ρapas Bonifacit VIII.; 4. Constitutiones Papae Clementis V.;5. Viginti Extravagantes Ρapas Joannis XXII., et 6. Extravagantes communes. Quae collectiones canonum a Papa Grogorio XIII. in praefatis litteris brevibus primum singulatim enumerantur et deinde
Omnes comprehenduntur atque communi nomine: buris canonici Corpus w designantur.3 Qua occasione simul commemoranda videtur juris ecclesiastici divisio, ratione ambitus ipsius fieri solita. Dividitur autem jus ecclesiasticum ratione ambitus sui,
1. territorialis, in universale et particulare. Uniet ea sale est, quod ad Ecclesiam unis Sam, qua late patet, spectat; particulare, quod tantummodo ad aliquam Ecclesiae partem pertinet, V. g. ad provinciam ecclesiasticam Vindobonensem. 2. Ratione ambitus presonalis jus ecclesiasticum dividitur in genorato ot speciale. Generale comploctitur illas juris ecclesiastici normas, quas ad omnia Ecclosias membra pertinent, uti est V. g. constitutio Concilii generalis Lateranonsis IV. a. 1215can. 21. de suscipiendo saltem semel in anno Sacramento Ροenitentias. Sseriale jus ecclesiasticum continet illas juris occlesiastici normas, quae tantummodo ad certa
aliqua Ecclosiae mombra spectant, uti sunt V. g. normae circa habitum clericorum, a Concilio gonerali Gidentino Aeas. XIV. de relam. cap. 6. StatutRΘ. Porro 3. habita rations ejus circumstantiao, utrum constituat ressulam, an Vero emceptionem a regula, jus ecclesiasticum dividitur in commune et singulare. Commune complectitur illas juris ecclesiastici normas, quae Vim regulae obtinent; uti est V. g. prassati Concilii generalis Lateranensis IV. can. 50., qui inter personaS consanguineas usque ad gradum quartum matrimonium contrahi Vetat. Jus ecclesiasticum singulare comprohendit illas normas, quae constituunt exceFtionem a regula. Huc pertinet dispensatio a Iesse, V. g., ut certae perSonae consanguineae, non ObStante praefato canono 50. Concilii Lateranensis ΙV., possint secum invicem contrahere matrimonium. Porro huc pertinent sic dicta prinilegia contra legem. De caetero autem Voces generale et commune, atque speciale et singulare haud raro socum invicem commutantur. In reliquum de hoc cla. SchenkI l. c. tom. I. g 39. not. 2.; Puch
28쪽
4. Introductio in corpus juris canonici.
Sub introductions in Corpus juris canonici comprehenditur generatim enarratio eorum, quae ad intelligendum Corpus juris canonici pertinent, et in specio explicatio, quae collectiones juris canonici sint proprie ad Corpus juris canonici referendae, porro quae sint earum origo, materia, forma et Vis, quae fuerint Successu temporis earum fata, quae sint praecipuae earum editiones, et quae pro earum explanations aptissima subsidia litteraria. Haec autem illum, qui eorum, quae in Corpore juris canonici continentur, Verum Sensum et Valorem cognOScere Velit, necessario scire debere, per se manifetium est.
Praefatas collectiones canonum, Corpus juris canonici constituontes, proxime in duas partes digerimus, in quarum priore de Decroto Gratiani agitur, in altera, divisa in sectiones, de reliquis illarum collo-ctionum, maxime pontificias epistolas decretales continentibus, tractatur. Illis duabus partibus additur tertita, qua de praedictarum juris canonici colloctionum compleaeu seu de Corpore juris canonici agitur. Quibus adnoctitur appendiae de Corpore juris cinitis romani, in qua strictim ea proponuntur, quae studiosis juris canonici, in Corpus juris canonici penitus introducondis, sunt de Corpore juris civilis romani
29쪽
Rus materia et praesens divisio atque nonnulla de ratione ip8um citandi, tum ea, quae nunc observatur, tum illa, quae olim observari consueVit. 6. Decreti Gratiani materia et praesens divisio atque nonnulla de
ratione ipsum citandi, quae nunc obgerVatur. Decrotum Gratiani, quod in Corpore juris canonici primum locum obtinet, divisum est in tres partes. Earum prima statim ab . initio, ad instar prooomii totius Operis, exhibet notionem, species et originem juris generatim, et juris canonici seu ecclesiastici speciatim, et deinde tractat do elericis, et quidem de eorum officiis et juribus et do ipsorum ordinatione ac do hujus requisitis et impodimentis. Do quibus matoriis ibi ita tractatur, ut auctor hujus operis suas opiniones do illis matoriis proponat easque variis argumentis, Sive internis, i. e. ex ipsa rei natura Seu e ratione petitiS, SiVe externis, i. e. effatis aliorum, Vim probandi habentibus, seu auctoritatibus, confirmet . Nequo tamon ibi do his materiis semper ordino stricto systomatico tractatur, sed interdum subito ab una materia ad aliam transitur, atque haud raro de una eademque materia in pluribus locis, a so invicem sat longo dissitis, sermo instituitur. Subdivisa ost pars prima Docroti Gratiani in 101 distinctiones, quarum singulae porro Eubdivisae Sunt in canones. Distinctiones τiginti priores praefatum prooemium, reliquae ipsum tractatum de clericis complectuntur. Citatur haoc pars Docroti Gratiani indicando eamnem et distinctio
nem. Et canon quidem indicatur Voc. can. Vel lit. c. Rtque Sua Ooce
30쪽
initiali suna vel pluribus), Vel suo numero sarabico), Vel, si ille canon
sit magni momenti, utroque simul. Distinctio autem indicari solet voc. Dist. Vel lit. D. et suo numero statino) . Si in distinctione, e qua citatur, plures canones aequale initium haboni, tunc ad citandum aliquem horum canonum, quum is tantummodo suis vocibus initialibus citandus est, tot voces ipsius initiatos adsumi debent, quot ad eum a reliquis canonibus ejusdem distinctionis, aequato cum so initium habontibus, discernendum necessariae Sunt δ.
Quum distinctio tantummodo unum canonem habet, canon ille
Quando canon est longior, et solummodo aliqua ejus pars, SiVe ex initio, sive e modio, sive e fino ipsius citanda est, tunc in citatione hujus canonis apponuntur voculae ab init. , Vel in med. Vel inlin. aut in se. βQuodsi canon illo divisus est in paragraphos, tunc in hujusmodi citatione ipsius apponitur signum paragraphi ) cum initiali vocula aut numero sarabico) illius paragraphi M. Illa canoniS pars, quae praecedit paragraphum primum, dicitur
canonis principium et citatur Voc. pr. yQuum ex eadem distinctione plures canones citantur, et quidem simul, tunc eorum Voces initiales vel numeri juxta se collocantur, et distinctio tantummodo semol, et quidem post canonem ultimo citatum, ponitur'. Quum autem iidom canones citantur successive, tunc, Si SerieSeorum nullo citato aliunde hausto interrupta ost, distinctio tantummodo apud canonem primo citatum plene adducitur, apud canones Sequentes autem Solummodo Voc. ead. i. e. eadem, Sc. distinctione)indicatur'.
Quodsi series canonum, qui ex eadem distinctione citantur, aliquo extraneo citato interrumpitur, tunc post hujusmodi interruptionem illa distinctio iterum pleno adduci dobeli'. Ρam Decreti secunda agit do occlesiastico processu judiciali et exhibet XXXVI causas, i. o. controversias seu litos, quae circa diVerSaS
3 V. g. c. Lex. D. I.; c. 3. D. I.; c. Lex. 3. D. I.
V. g. o. Si quis Viduam c. 8.) D. L.; c. Si quis presbyter c. 22.) D. L V. g. o. M. c. 10.) D. XLVII. ' V. g. c. un. D. LVII. V. g. c. 5. in med. D. LXL; c. 5. in fin. D. LXI. ' V. g. , quod attinet priorem locorum supra adductorum, ita: c. 5. g Sicut enim. D. LXI.; c. 5. ε 3. D. LXI. Et quod ad alterum illorum locorum spectat, sic: c. 5. Si enim. D. LXI.; c. 5. g 5. D. LXI.
' V. g. c. 5. pr. D. LXI ' V. g. o. 1. 3. 4. D. XXVI. ' V. g. c. 1. D. XXVI.; c. 3. ead.; o. 4. ead. ' V. g., quod altiust citatum modo propositum, sic: c. 1. D. XXVI.; c. 3. ead.;