장음표시 사용
31쪽
Caput I. g 6 7 materias ecclesiaSticas, V. g. circa ingressum monasterii, circa reSignationom boneficii occlesiastici, circa matrimonium ot similia, agitantur. Quae causae ibi primum summatim enarrantur, deinde illa mο- menta, a quibus decisio earum pendet, seorsim in forma quaestionum proponuntur, et tum ad has quaeAtiones solvendas Varia argumenta, sive interna, in contextu tractatus, sive eaeterna, in canonibus, ad ducuntur i. Qua ratione pars Decreti Gratiani secunda subdividitur in causas,
Citatur pars illa indicando canonem, cau8am et quarationem. Canon eodem modo indicatur, ac supra de indicandis canonibus primae partis diximus. Causa designatur majuscula lit. C. et numero, et quidem plerumque latino.
Causae XXXIII. quaostio 3. continet tractatum de poenitentia, divisum in septem distinctiones, quae subdivisae Sunt in canones. Qui tractatus eadem ratione compositus est, ac pars Decreti prima, et
In reliquum de hodierna citations partis Docroti secundae eadem Valent, quae supra de citatione partis Docroti primae dicta sunt. Notandum porro hic est, in duabus causis esse quaestioneΗ tran8- post tres. Et quidem in C. LI., ubi qu. 5. posita est immediate post qu. 3., ante qu. 4. Porro in C. XVI., ubi qu. 5. collocata est immediate post qu. 2., ante qu. 3. Quae transpositio ideo facta est, quia materia quaestionis, ita transpositas, cum ultima parte illius quaestionis, post quam ipsa per transpositionem collocata est, arcto nexu
Ρraeterea in nonnullis causis duae quaestiones, semet immediare SequenteS, conjunctae sunt in unum. Ita in C. IV. conjunctae sunt qu. 2. et 3.; in C. XXVI. - qu. 3. et 4.; in C. XXXIV. - qu. 1. et 2., et in C. XXXV. - qu. 2. et 3. Quod ideo factum est, quia auctoritates, pro priore illarum quaestionum adducendae, simul etiam
3 Cis. V. g. Causam I., in qua agitur do simonia. V. g. c. Nemo contemnat. C. XI. qu. 3.; c. 31. C. M. qu. 3.; o. Nemo contemnat. 31. C. XI. qu. 3.3 V. g. c. 63. D. I. de poenit.' Ch. notationem Correctorum Romanorum) ad initium D. 5. C. H. appositam, quae ita sonat: . Quintam ponit post tertiam, quia harum quaestionum simillimum ost argumentum Porro ch. similem notationem ad qu. 5. C. XVI. , expressam Verbis: ἡVidetur contra ordinis rationem' etc. β Id patet inter castora ex illis, quas initio qu. 2. et 3. C. IV. dicuntur his Verbis: ἡSecunda autem et fortia quasstio eodem Concilio Carthaginionsi VII. uno eodemque capitulo quarto terminantur
32쪽
Ρars tertia Decreti agit de nonnullis Sacramentis maptismi, Co firmationis ot SS. Eucharistiae) atque de Sacramentiatibus, i. e. ben dictionibus et consecrationibus, idque simili modo, ac in partibus D creti prima et secunda agitur. Et statim quidem ab initio para Decreti tertia tractat de consecratione ecclesiae; unde etiam inscripta
Divisa est haec pars in quinque distinctiones, quae subdistiae
Citatur pars illa eodem modo, ac pars Decreti prima, attamen cum additamento de cons., i. e. de com ratione .la reliquum de hodierna citatione hujus partis Decreti eadem Valent, ac supra de citatione partium Decreti primae et secundae notata Sunt. De caetero ope alphabotici indicia canonum Docreto sive ab initiosivo in fino additi, vol in fronto Dee, Halium Pupae Gregorii IX. collocati, in Decreto etiam canon, sola sua roce initiali, absque ulla alia determinatione, citatus, v. g. c. Si quis suadente diabolo, inveniri potest. Etenim in illo indico canonum alphabotico ad initiales Voces singulorum canonum indicatur etiam distinctio vel causa siquaestio, ubi ille canon positus est. Quandoque indicatus ibi ost otiam illius canonis numerus, et nonnunquam etiam effati, in illo canone relati, auctor M. Insuper multae distinctiones et quaesitiones ' divisae sunt in partes β, nimirum habita ratione principalium assertionum, quae ibidem proponuntur 7. Hujus inmon divisionis Decreti in ipsius citatione ratio non habetur.3 Do Sacramonto Ordinis agitur in parte Decreti primo misi. LXII. sqq.): do Matrimonio in parte secunda C. XXVII.-XXXVI.), et de Poenuentia ibidom in C. XXXIII. qu. 3. V. g. c. 120. D. IV. de cons. Tom. II. Corporis jur. can. la nonnullis oditionibus Corporis juris canonici, uti V. g. in illa, quas a. 1735 prodiit Colonias Munatianas Bassi), duobus tomm. in IV., huic indici canonum D croti stiam alphaboticus indox capitum collectionum decretalium, in tom. U. Corporis juris canonici collocatarum, insertus est. Cis. Se ite, Dis Glosso. gum Decret Gratiam, in scriptis momorabilibus Donhschristavi caes. Academias litterarum Vindobone is, classis philosophico-historicae, tom. XXI. pari. 2. p. 85. . Quas partes apud antiquos canonistas dicuntur division . Cis. Sinuue l. o. p. 85 sq.: Idem, Dis Geschichio der Quellen und Literatur des canonischon Mohis,od. Stutinari. 1875 sqq., ωm. I. p. 71. CD. hoc rospectu V. g. init. D. L. Para I.); PONO, quae dicuntur post o. 12.sad., indo a Vocibus: ,Εcontra Oxemplis' etc. PMS II ); item post c. 24. sad , indoa vorbis: ἡ Quomodo igitur hujusmodi' etc PMS III.), Rique post c. 34. sad., indoa vocibus: ἡDo lapsis etiam' etc. inars IV ) Cis. item, quae dicuntur init. quasst. 1. C. XXVII. Para I.) atque poSt c. 40. d. inde is Verbis: ἡ Augustinus contra talium separationsa' etc. Ρars ΙΙ.)
33쪽
ε 7. Nonnulla de ratione Decretum uitandi, quae olim observari
Antiquiores canonistas Docrotum Gratiani ratione aliquantum di-Versa citare consueverunt. Illi nimirum in eo citando plerumque voce caput Vel capitulum, Voce canon nonniSi rariSSime, utuntur atque ipsas Decreti auctoritatos de regula earum τocibus initialibus et tantummodo per exceptionem et raro earum numeris allegant, quo qui, dem in casu in numeris inferioribus subsistunt, ita ut tertium vix
Immo quandoque eas sola ipsarum Voce initiali cum additamonto: ud Gratianum, Vel: in Decreris, sine ulla alia determinatione allegant. Quo casu ad inveniendum illum locum lectori adeundus ostalphaboticus index canonum Decreti, Supra memoratuS'. Ρorro dicti canonistae, quum ex aliqua distinctione aut quaestione citant canonem, aequale cum aliis canonibus ejusdem distinctionis aut quasstionis initium habentem, tunc Voculae initiali hujus canonis apponunt numerum I., II. Vel ΙΙΙ. Q. S. p., pro eo, ac idem canon inter canones illius distinctionis vel quaestionis, aequale cum eo initium habenteS, primo, Secundo Vel tertio Q. E. p. loco occurrit'. Qui nu-
mori in pluribus seditionibus Decreti illis canonibus etiam in margine appositi sunt.
Item praefati canonistae, quum ad confirmationem alicujus assertionis citant canonem, in quo illa assertio non quidem expreSSe enuni Voce canon hac occasione quandoquo utitur canoniata Simon de Bisiniano,
qui altero dimidio saec. XII. floruit, in sua Summa compendio) Decreti, intra a. 1174ot 1179 Oxarata. CD. Schulte, Dio Goachichio der Quellen, ram. I. p. 140 sqq.; Idem, Zur Goschisito dor Literatur uber das Decret Gratians. Erstor Beluag, in relationibus sessionum caes. Academiae litterarum Vindobonensis, classis philosophicο- historicas, Om. LXIII. p. 319. Ita quandoque numeris auctoritatos Decreti citat mucosatea Ρocapaglia, Ροcapalia, Pocapalea), canonista saec. XII., discipulus auctoris Decreti, de quo heic agitur, in sua Summa Decreeti, altero dimidio saec. XII. adornata Schulte, Dio Go-Schichio der Quellen, l. c. p. 109 sqq., praesertim p. 113. t. 21.3. Item Sicardus, Cremonensis episcopus Sicardus Cremonensi , t 1215, in sua Summa Decreti, sub
l. o. p. 143 Sqq.; Idem, in civ. relati. seas. Om. LXIII. p. 451.). . Ad illustrandam illam auctoritatum Docroti citationem, apud canoniatas antiquiores obviam, hoc loco nonnulla exempla adducantur. V. g. XXVII. d. Vo-vontibus, c. 4. D. XXVII.; XXXV. d. Omnium, et cap. Interdixit, cann. 1. 16. D. XXXII.; cap. Omnes feminae. XXVII. qu. I. c. 36. O. XXVII. qu. 1.; cap. Ita diligero. 30. qu. 3. c. 1. C. IXX. qu. 3; cap. Nihil sic. 33. 11. D. 3. c. 33. C. XI. qu. 3.; XX. qu. III. Propositum monachi, c. 1. C. IX. qu. 3.; de poenit. d. I. Cogitationis c. 14. D. I. do poenit. ; de cona. d. II. Saecular c. 19. D. H. de cons.; cap. Qualis enim, apud Grai. c. 21. C. VIII. qu. 1.; cap. Clericus, qui Christi, in Decretis c. 5. C. XΙΙ. qu. 1.
34쪽
tiatur, e quo tamen argumontando insertur, tunc iΙli canoni praemittunt Voc.: arss., i. e. argumento, Sc. canonis citati . Ρraeterea antiqui interpretos Decreti, quum citant aliquem locum illius distinctionis aut causae vel quaestionis, quam recte tunc inter-protantur, citationi adponunt litteras h. d. hujus distinctionis), aut
Ροπο quum citant aliquem locum in superiori santeriori) parte Docreti positum, tunc citationi adjungunt lit. s. supra); citantes autem locum aliquem, in inferiori posteriori) parte Decreti occurrentem, adponunt citationi sit. , infra)'. Insuper dicti intorprotes Docroti haud raro canonem, distinctionem, causam Vel quaeStionem proxime sequentem citant litera i, quae apud antiquos inter caetera otiam numerum I significat, si hinc in hujusmodi contextu canonem, distinctionem, causam Vel quaeStionem proinime sequentem denotat .
Auctor hujus operis atque ejus adornandi an8a et modus. 8. Auctor hujus operis'.
Auctor hujus operis fuit Gratianus, nations Italus, ordinis Benedictinorum vel, ut nonnulli opinantur, Camaldulensium ' monachus otin schola monasterii SS. Felicis ot Naborisy Bononiae Τhoologiae, cui tunc etiam jus canonicum conjunctum et quasi commixtum erat, lector Seu magister, qui circa medium saec. XII. floruit. Natus Clusii
Chiusi) in Τuscia fuisse dicitur; quibus tamen parentibus, incertum OSt. Eum fuisse Petri Comestoris, Universitatis Ρarisionsis cancellarii ' 1187),ot Petri Lombardi, Ρarisiensis episcopi ' 1164), fratrem, falso as-3 Qua ratione, Volentes V. g. probare, matrimonium, a clerico majorum Ordinum, Vel a religioso solemniter professo contractum, emo non solum illicitum, sodoliam invalidum, et volentos ad hunc finem citaro c. 8. D. XXVII., citant sic: ἄνω. cap. Ρresbyteris. d. XXVII. CD. c. 40. C. XXVII. qu. 1., in quo hujusmodi matrimonium expresse dicitur nullum. V. g. interpretantes D. XXVI. et Volentes citare c. 3. ead., citant sic: Vide vel confor cis.) c. 3. h. d. δ V. g. interprotantes D. III. et Volentes citare c. 1. D. I., citant sic: vides. d. I. Omnes leges. Εcontra Volentos citare o. 1. D. VIII., ita citant : vido
j. d. VIII. Quo jure.' V. g. exponentes D. XXVI. et volentes citare c. 8. D. XXVII., citant sie: vide j. cap. Presbyteris d. i, i. e. Vide inha cap. 6 byteris distinctionis primas videlicol immediato soquontis, i. e. D. XXVII. Sarii l. c. tom. I. pari. 1. p. 259 Sqq. β Sarii l. c. tom. I. pari. 1. p. 261. g 6 7 Quorum Sanctorum memoriam recolit Ecclesia dis 12. Julii. Dj0jtigod by OO le
35쪽
episcopum δ. Annus, quo Gratianus Obiit, ignotus est. Id tamen certum est, eum Visonte astuc Ρapa Aleaeandro LII. 1159-1181), si quidem anto Concilium generale Lateranense III., di0 5.-19. Mart. 1179 colobratum , Obiisso. Etenim in duabus Summis Decreti, ante dictum Concilium Lateranonso exaratis, altera Ρarisiis, ut Videtur, adornatat Summa Parisiensi ', altera jam memorati Simonis de Bisiniano', Gratianus jam mortuus sistitur'. Neque de loco, quo Gratianus obiit, certo constat. Bononiae qui-dom in occlosia S. Ρetronii olim exstitit monumentum, in honorem Gratiani erectum, quod a. 1499 aere publico restauratum fuisse legitur. Attamen fuisse hoc monumentum Gratiani sepulchrale, nec in ejus inscriptione, nec alibi refertur 7. Omnino autem Gratianus, auctor Decreti, distinguendus est a
Cardinali 0ratiano', qui quidem otiam tempore Ρapae Aleaeandri III floruit, attamen ei supervixit, et corto non anis diom 28. ΜMi 1197 mortuus est, quippe qui ea die adhuc bullam Ρapas Coelestini III. 1191 1198) tanquam Cardinalis diaconus tit. SS. Cosmae et Damiani
9. Hujus operis a 0ratiano adornandi ansa et modus generatim. Vidit 0ratianus, juris canonici collectiones, quae tunc temporiSoxstabanti', indigentiis afui illius, et praesertim fori occlesiastici, haud plene satisfacere; et quidem partim ideo, quia erant incompletae,
quippe quae plurimas leges ecclesiasticas, praeSertim recentioreS, non continerent; partim ideo, quia apta dispositione carebant, quippe quae dispositae essent maximo ordine chronologico, vel certe non satiScongruo Ordine mali; praesertim autem ideo, quia referebant plurimas
' Sinulte, Zur Goschichio dor Litoratur libor das Decret Gratians. ZWeiter Beluag, in citi. relati. sess. tom. LXIV. p. 130. β Sinulte, Dio Goschichto dor Quellen, tom. I. p. 142. M In prassata Summa Purisiensi sapud Schutite in citi. relati. seas. tom. LXIV. p. 121.) de Gratiano ita rofertur: ἡ Ipse monachus fuit.' Et in Summa Simonis de Biriniano apud Maassen, Paucapalea, in citi. relati. Sess. tom. XXXI. p. 478. not. 80.) Gratianus dicitur: ἡΡias memorias Gratianus 3 Cis. Sarii l. c. p. 265 Sq.' Quocum eum confundit Albericus Trium Fontium, ordinis Cistorciensis monastorii Gium Fontium in Gallia abbas, qui circa med. saec. XVI. floruit, in suo Chronico ad a. 1158, apud Leibniis, Scriptores rerum germanicarum Seu acceSSionΘS historicae, ed. Lips. 1698, tom. II. p. 328. ' J V l. c. p. 886. ' Roferuntur illas in GuemGerlach, Lohrbuch des Κirche echis, ed. XIV
36쪽
auctoritates, sibi invicem contrarias, quam ob rem occlesiastici judicos hsquonter dubii haerebant, quam ex illis auctoritatibus sequi deberent.
Quapropter ipSe novum opus canonlaticum adornandum Suscepit, quo leges ecclesiasticas recentissimas referre, pugnas, quae inter auctoritates ad jus canonicum pertinentes deprehendebantur, Solvere simulque usui practico, et praesertim ecclesiasticorum judicum, proridore sategit. Ad quem ultimum finem consequondum in specie diversas illas, quas collegerat, auctoritates apto ordine reali disponere contendit atque congruas quaestiones proposuit easque tum internis argumentis, tum auctoritatibus, quibus de regula summam tenoris ipsarum seu summarium praemisit ), decidero studuit. Quas auctoritates, quum sibi invicem adversari viderentur, secum invicem conciliars adlaboravit et, quum hoc essici non posse putaret, tunc, quae illarum reliquis praeferri doboret, decidere et hanc decisionem probaro sategit '.
10. Didia Gratiani et ratio ea citandi, nunc et olim usitata.
E supra dictis elucet, Opus Gratiani non esse meram canonum collectionem, sed osso canonisticum tractatum, in quo Gratianus suas aSSertiones profert easque argumentis, tum internis, tum externis probare satagit. Ad quas assertiones Gratiani pertinent, uti per se patet, etiam summaria, auctoritatibus ab ipso praefixa, quae ostendunt, quo Sensu is auctoritates illas accoperit . Quae assertiones Gratiani, ita in hoc opere prolatae, ab antiquis canonistis appellantur paragraphi', a recentioribus autom dicta Gratiani'.
Quae summaria nobis proinde etiam testimonium perhibent, quo Sensu Gratianus illas auctoritates acceperit.
Id olucet v. g. ex illis, quae Gratianus dicit initio D. ΙΙΙ. . Omnes hae species ' etc.), atque e modo, quo allegat effata S. Isidori, Hispalensis episcopi ' 636),
in cann. 1. et 2. ead. posita; item ex illis, quae dicit post c. 2. Had. ἡ Ροπο canonum alii sunt' etc.), atque o modo, quo allegat effatum ejuSdem S. Isidori, in c. 3. ead. relatum ; porro ex iis, quae dicit post cit. can. 3. ead. , Officium Vero saecularium' etc.), allegans simul aliud offatum ejusdem S. Isidori, quod in c. 4. ead. collocatum est.
Porro id patet ex illis, quae idem Gratianus dicit init. D. L. Ex praemissis auctoritatibus' etc.); post o. 12. ead. ἡΕcontra Oxemplis et auctoritatibus' etc.); post c. 24. ead. ἡ Quomodo igitur hujusmodi auctoritatum dissonantia' sic.) ot post c. 28. ead. , Quicunque igitur' etc.).δ Friedbem, in Corpore jur. can., ed. Lips. 1879 Sqq., pari. I. Prolegg. col. IX. Id testatur inter castores Rusinus, canonista saec. XII., dum in Sua Summa Decreti, haud diu post a. 1160 oxarata Sinuue, Dio Goschichio der QueitHn, Om. I. p. 122 sq.), de iis, quae Gratianus ad c. 5. D. I. adnotat .Quum itaque dicitur' etc.), ait: ἡΕcce hic ponit paragraphum suam Μ. agisteri Gra. tianus), ut ostendat, quid habeatur ex dictis sc. in illo canons), et ut adducat alia, nondum dicta.'Item, dum ad ea, quae Gratianus dicit post can. 2. D. III. ἡΡorro canonum alii' etc.): ἡΗic', inquit, , ponit paragraphum Magister.' Apud Schulte l. c. p. 56. not. 22.) Ροrro huius roi testis est Simon de Biriniano in sua Summa Docroti, apud Sinulte, Zur Goschichio dor Litoratur liber das Decret Gratians. Erator Boi- trag, in citi. relati. seas. tom. LXII. p. 319. β Sohulte, Dis Goschichto dor Quessen, tom. I. p. 55.
37쪽
Caput II. g 10. 13 Quas dicta Gratiani in oditionibus Docroti recontioribus, inde ab ea, quae jussu et auctoritato Ρapas Grogorii XUI. a. 1582 prodiit Romae, aliis, et quidem minoribus, literarum characteribus quam reliquus Docroti toxius impressa sunt. In oditionibus Docreti antiquioribus autem et in codicibus ejus manuscriptis iisdem ac reliquus Decreti textus literarum characteribus exhibentur. Ροrro eadom dicta in oditionibus Decreti recentioribus plerumque ab initio Voc. Gratianus, vel Grai., Vel dict. Graii. Signata sunt. Quandoque tamen etiam ahsquo ulla hujusmodi signatione posita sunt Nonnullae quaestiones o solis dictis Gratiani constant; quod inde Venit, quia Gratianus ad solvondum stoma, ibi propositum, Solis argu-
Citari dicta Gratiani nune communitor ita solent, ut praemittatur Voc. Grati vel dict. Grat , si doindo illud dictum Gratiani per distinetionem, Vel causam et quaestionem, in qua occurrit, determinetur'. Quum autom illi dicto Gratiani antocodit aliquis canon, tunc illud dictum etiam per hunc canonem doterminatur, et quidem vel cum praepossitione post, Vel Vero cum praepositiono ad. Et praepositio ad tunc adhibetur, quum illud dictum Gratiani cum canone antecedente cohaeret nexu interno reali), v. g. tanquam ejus confirmatio, Vel refutatio, Vel tanquam illatio ex eo petita, atque quum ad illum canonem unicum et non ad plures simul pertinet'. In reliquis casibus, quum videlicos dictum seratiani ad canonem antecedentem Versatur tantummodo in nexu eaeterno locali) vol in nexu quidom interno reali), attamen non ad illum canonem unicum, sed ad plureS canoneS antec
dentes simul pertinet, adhibetur praepositio post'. Si dictum Gratiani ost longius, et solummodo aliqua ejuS parScitanda est, ex initio, vel o modio, vel o fine, adponuntur citationi Voculae init., resp. in med., Vel in sin. sin se. , uti supra sp. 6 ) de citatione canonum Decreti dictum est'.
Quodsi illud dictum Gratiani divisum est in principium spr.) et purugrophos ), tunc in hujusmodi citatione ejus allegatur ipsius principium pr.) vel illa purographus ), et haec quidem siVe per vocem initialem, sive per numerum sarabicum), uti pariter supra sp. 6 )circa citationem canonum Decreti notatum est y.
Ch. V. g. dici. Grat. initio D. ΙΙΙ. Omnes has species ' etc.); item post c. 2. ead. ἡ Ρorro canonum alii' etc.) atque post c. 3. oad. ἡ Officium vero' etc.). CD. C. XI. qu. 2.; C. XVII. qu. 3.; C. XXII. qu. 3.; C. XXIX. qu. 1.3 V. g. dict. Grat. init. D. I.; Grat. init. qu. I. O. XXVII.; Grat. in qu. 3. C. XVII. ' Qua ratione citatur V. g. dict. Grat. ad c. 1. D. I.; dict. Grat. ad c. 5. ead. Φ Hac ratione citatur V. g. dict. Grat. Fost c. 2. D. ΙΙΙ.; dict. Grat. Fostc. 12. D. L. ' V. g. : hoc ostenditur init. dict. Grat. post o. 2. D. XXXVI.; in med. dict. Grat. post c. 2. D. XXXVI.; in D. dict. Grat. post e. 2. D. XXXVI. ' Qua ratione loci, supra inot. 6.) adducti, ita citantur: hoc ostenditur pr. dict. Grat. post c. 2. D. XXXVI.: - Hinc etiam Malachias. dict. Grat. poat c. 2.
38쪽
Quandoque tamen dicta Gratiani omnino breviter citantur 1.
Summaria canonum Voce summarium et illo canone allegantur δ.
A canonistis antiquioribus dicta Gratiani vel sorum fragmenta citantur signo g et initiali vocula vol numoro illius dicti Husve diagmenti, atque allegatione solius distinctionis, Vel causae aut quaestionis, in qua illud dictum ejusve Damonium occurrit'.
ll. Auctoritates, quibus Gratianus dicta sua confirmat, et quidem:
A. sacrae seu ecclesiasticae . Auctoritates, quibus Gratianus dicta sua confirmat, sunt partim
sacrae Seu ecclesiasticae, partim 8aeculare8.
Ad sacras seu ecclesiasticas auctoritates pertinent: 1. Loci S. Scripturae V. et N. F. β.2. Sic dicti Canones Apostolorum se uvaΚ et i,v-ATozz0λuav) β, et quidem in eorum versione latina, a Dionysio Miguo, abbate Rο- man0 ' c. a. 536), adornata '. 3. Canones synodorum, generalium et particularium, earumque tum latinarum, tum graecarum, et harum quidem in Versione latina', eaque Vel Dionysiana modo memorata, vel Isidoriana seu Hispanica'. Immo Saepe Gratianus eundem canonem alicujus Synodi graecae uno loco adducit in vorsions nidoriana, alio in Dionysiana '. 4. Diversae constitutiones pontificiae, sive pro Ecclesia miserSa, Sive tantummodo pro aliqua Ecclesiae parte vel etiam pro aliqua perSο- ecclesiastica singulari oditas, si praesortim quidem pontificiae decretales.
D. XXXVI.; g 5. dict. Grat. post c. 2. D. XXXVI.; - Ex quibus omnibus. dict. Irat. post c. 2. D. XXXVI.; g 12. dict. Grat. post c. 2. D. XXXVI. 3 V. g. : De hoc Vide ad c. 5. D. I.; de hoc ch. post c. 2. D. III; de hoc agitur init. D. XX. y V. g. Summarium c. 1. D. I. y V. g. Diat. Ι. Humanum genus, dict. Grat. init. D. I.; D. G. Leges, dict. Grat. post c. 3. D. IV.; D. V. Naturale jus, 1. dict. Grat. init. D. V.; D. IV. i. et g 4. i. e. dict. Grat. primum est quartum in D. IV.) dict. Grat. init. D. IV. et post c. 3. ead.; C. XXIX. qu. 2. Quum dicitur, dict. Grat. post c. 6. C. XXIX. qu. 2.' Friinbem in citi. prolegg. col. XIX. Sqq. Dict. Grat. init. D. I.; cann. 33. 34. 36. 37. D. I. de poenit. β Walter-Gerlach l. c. g 68. Ch. c. 3. Liber Canonum. 64. D. XV.; dict. Grat. init. D. XVI. y C. 14. D. XXVIII.; c. 1. D. XXXV. De qua versione ch. Walter-Gerlachi. c. g 85. et Maassen, Goschichio dor Quollon und der Litoratur des canonischen Rochis. Graecii 1870, tom. I. g 87 sqq ' C. 3.-7. 9. 10. 12 14. 17. D. XVIII.' Walter-Gerlach l. c. g 67. massen l. c. g 63 sqq. ' Ita V. g. Concilii Nicaeni L. a. 325. can. 17. in c. 2. D. XLVII. adducit in VerSione Dionysiana et in c. 8. C. XIV. qu. 4. in Isidoriana. Item synodi Laodi- cenue in Ρhrygia 343-381) can. 12. in c. 4. D. XXIV. refert in versione Dionysiana et in c. 6. D. LXI. in Versione Isidoriana.
39쪽
Caput II. g 11.15Vox deerotulis subaudi: epistola) generatim denotat opistolam, aliquod decretum continentem. In specie autem sub ea voco intolligitur opistola Summi Ροntificis, continens ejusdem decretum de aliqua materia occlesiasticae disciplinae. Epistola Summi Ροntificis, ipsius decrotum de aliqua materia fidei continens, epistola dogmauica vel otiam synodica appellatur).Ιllarum epistolarum, decreta circa ecclesiasticam disciplinam continontium, alias Summi Ροntifices emittebant praecedente alicujus personao occlosiasticae petitione Vel interrogatione, i. e. tanquam rescripta ; alias autem nulla praecedente hujusmodi petitions vol intor- rogatione, sed motu proprio. Licet jam, quod ad etymologiam pertinet, utriusque speciei epistolae pontificiae decretales dici possint, tamonstricto et proprie sola pontificia rescripta Voce deeretriis designari consueverunt. Epistola, a Summo Ρontisce motu proprio emissa, constitutio edictalis, vel simpliciter constitutio appellatur δ. Quae decretales pontificiae quidem proxime tantummodo ad certum aliquem Superiorem ecclesiasticum directae erant, et tantummodo ad aliquem singularem casum Spectabant. Attamen, dum eas emittebant, Summi Ρontificos saope in votis habebant, ut illas decrotalos otiam in aliis hujusmodi casibus observarentur, et ideo Volebant, ut ipsae ab iis, ad quos proximo datae fuerant, etiam cum aliis Superioribus ecclesiasticis communicarentur; id quod a Summis Ροntificibus in illis do- crotalibus haud raro expresso cautum eSt '. Qua ratione hae decre-
Vocem Omnes, quae de hac re ita ait: , Decretum dicitur, quod Ρapa statuit de consilio Cardinalium suorum ad nullius consultationem. Decretalis epistola dicitur, quam statuit Ρapa usi solus vel cum Cardinalibus ad consultationem alicujus Item oglossa ad Ρapao Gregorii ΙX. bullam: Reae facinous d. d. 5. Septemb. 1234 qua ipsius collectio docrotalium publicata est; ch. infra pari. II. Secf. 2. cap. 3. g 77.), V. con8titutiones, quae hoc respectu: , ConStitutio', inquit, , est, quam Princeps Papa) facit proprio motu; decreralis epis Ois, quando respondet ad consultationem Ch. Pon- sitis, Ius canonicum juxta nativam ejus faciem. Fulgin. 1794, tom. Ι. p. 180.; Rei fenatuel, Jus canon. univ. lib. I. tu. 2. m. 10.; millim t. c. p. 629 sqq.; Schuste, Dis Goschichte dor Quellen, tom. I. p. 42 Sq.; tom. ΙΙ. p. 9. Ποt. 3. y Ita v. g. in docrotali Ρapas Siricii 384-398) a. 385 ad Himerium, Tarraconensem in Hispania archiepiscopum data, cap. 15. Harduin. Concili. Collecf. ed. Paris. 1714 sq. , Om. I. col. 851.), ubi dictus Papa, postquam ad quasstiones m-merii responderat, huic ita praecepit: , Nunc fraternitatis tuae animum ad servandos
canones et tenenda decrotalia constituta magis ac magis incitamus, ut haec, quae ad tua consulta rescripsimus, in omnium coepiscoporum nostrorum perferri facias notionem, et non solum eorum, qui in tua sunt dioecesi dioecesia hoc loco sonsu
latiori, pro ecclesiastica provincia, accipitur; soli. Wiusta, Atlas sacer. Gotha 1843, p. 6.J constituti, sed etiam ad universos Carthagino es, Baeticos, Lusitanos atque Gallicos, vol eos, qui vicinis tibi collimitant hinc inde provinciis, haec, quae a nobis sunt salubri ordinatione disposita, sub litterarum tuarum prosecutione mittantur Item in docrotali Ρapao Innocentii L. 402-417) a. 415 ad Alexandrum, Antiochenum patriarcham, data, cap. 3. Harduin. l. c. col. 1013. , ubi Summua Pontifex huic patriarchae mandat, uti sequitur: ἡGravitas itaque tua haec ad no-
40쪽
talos quodammodo valorem et usum universalem habebant; unde etiam, ut eo securius conservari et eo facilius divulgari possoni, in peculiares colloctionos redigi consueVerunt. Quarum constitutionum et decretalium pontificiarum in Docroto Gratiani multas adducuntur i.
5. Loci, Oxcerpti o diversis libris offletalibus, qui in Ecclosia st Curia Romana, vol in aliis Ecclesiis ot Curiis occlesiasticis adhib0bantur. Huc pertinent praesertim: a) Ordo Romanus, qui est liber, exhibens ritus functionum sacrarum, a Summo Ρontifice obeundarum η. b) Liber diurnus Romanorum Pontificum, i. e. OPUS, quod con tinet formulas pro Oxarandis a Cancellaria pontificia divorsis instrumentis ac littoris pontificiis '. c) Capitula Martini Bracarensis, i. e. constitutiones ecclesiasticae,
numero 84 al. 85), quas Μartinus, Bracarensis in Hispania Lusitania) archiepiscopus ' 580), habita indigentiarum dioecoseos et provinciae Bracarensis ratione, e canonibus diVersarum Synodorum, et praesertim quidem graecarum, adornarit, et quas Synodus provincialis Brucarensis II., a. 572 sub eodem Martino habita, approbavit. Quod opus haud raro sub inscriptione: . Capitula ex graecis synodis collecta', Vol: ἡ Collectio Canonum Orientalium' adducitur . d) Divorsi Libri poenitentiales cPoenitentiatio, i. o. instructiones pro consessariis circa administrationem Sacramonti Ροonitontias ot in specie circa injungendam poenitentibus congruam satisfactionem β. Equibus operibus Gratianus in specie citat α) Ροenitentiale, quod tunc, utique perperam, Theodoro, Cantuariensi archiepiscopo ' 690), adscribebatur, et hinc etiam Capitula Theodori dici solebat β.') Ροenitontialo Bedae Vener se ilis, O. S. B. in Anglia monachi ' 735)y.
titiam cosipiscoporum, Vel per synodum, si potest, Vel per harum fac. litterarum
nostrarumJ recitationem faciat pervenire: ut ea, quae ipse tam necessario percontatus es, et nos tam elimate respondimus, communi omnium consensu studioque