장음표시 사용
51쪽
Lycurgi quaestoris astato do munera aliquo honorifico disceptaverunt . Iidem appa I lahantur stiam Pli ilienses et Pirithoidas. Suidas s. v. Περιθοῖδαι, Ephoro laudato lib. III, rotulit, in Attica populum sius nominis exstitisse a Pirithoo Ixionis filio do nominatum. Athenienses enim cum alios Peregrinos tum Praesertim Thessalos propter amicitam, quas Theseo cum Pirithoo intercesserit, hospitio ex copissa iis quo eam terra a partam inhabitandam concessisso, quas Πειριθiς appellaretur. Πειριθοῖδαρ voro priusquam pagi nomen evaderet, genti Pro Pri iam fuisse videtur, ut Buta dae, Philaidas, a . Quacum thessalica Pirithoidarum gente Coerorii das Eleusinii coaluerunt, ut in posts-Tum utrum quo nomen eandem significaret gentem. Causam usi occasionem coniun
ctionis nescimus. Tertia gentis appellatio, si ιλιεῖς, Meiero Marx Ephor. p. 139ὶ ad amicitiam illam Thesei et Pirithoi Pertiners videtur.
Pythaistas testo Strabone IX, 1. p. 392 iundo hauserunt Stophanus s. v. mθω, at Hesych. a v. ασrοαπτει δύ o1ιατοςὶ oraculi iussu fulgura Pythia quotannis riis observabant, visu ait iugum Parnet his montis Ilarma dictum in converso. Quae si fausta comparuerant sulgura, pom Pam cum sacrificio Delphos mittabant. Sacram vero legationem delpllica in , si vo thsoriam a singula gonist, cui competierit hoc munus hereditarium, Parandam et instruendam fuisse discera licet a Philochoro ed. Si ebel. p. 84 apud scholiast. ad Soph. OU. vs. 104T: Urαν δε σορεῖα γενς ται παραδεδοιιενα ἐν τοῖς ἐεροῖς, rore αποσrελλουσι τρν θεωρίαν Οι εκ του γενoDς, Πι λάδα κα Αἴλιάδα, οπύτερα αν καλμ. P αυτοῖς. Sacerdotas insuper hanc theoriam sacrificiis et extispiciis in Pythio, quod oenoas fuit, institutis prosequebantur in. Pytha istis autem ionicam assignandam esso originem ex Apollinis cultu intelligara licet, primis Atti eas incolis ignoto δ . - Uberius sa omnia tractavit si illustravit Mi ille rus in Uor. vol. I p. 239 - 41,
ad quom lectorem revocatum εsse Volo.
52쪽
Eodem modo, quo Pytlia istis theoria delphica rite mittenda erat, etiam Deliae
legationis Praeparandas, exornandae rite quis emittendas munus singulas cuidam genti traditum svisso docol Ι'hilochorus ed. Sie hel. p. 84, cuius verba supra iam in Pylli aistis adscripsimus. Eodem loco docemur, sacerdotes hanc quoque theoriam, si navis vela dedisset, insuper sacri liciis et extispiciis in Delio ad Marathonem institutis quasi pro-3ssutos esso ). - Sacram, qua non nisi ad hanc navigationem usi sunt, triremem rrv θεωριανὶ eando in ossct credabant, qua Theseus olim Cretam petierit, qui et ipse theoriam Deliam a voto quod cuin quatuord scim illis Athoniensium susceperat familiis
quum a castis Minotauri salvus raclux factus esset, instituisse fertur ). Legebantur autem tticori, ut Apollini dona vel primitias terras ollerendas transmitterent, ut chorum in sius honoris in dii eront pro Patriae saluto Precantem, Postremo ut solenne Sacrificium instituerent δ); a quo curando nomen θε υοεῖν invenerunt a MOς et tos ' . Dux itincris si legatoni praesectus ἁρχιθεωοος, ceteri συνθεωροι appellabantur. Quos omnes sx nobilissimis et illustrissimis Atticas familiis lectos esse testis est Herodotus
lib. VI cap. 87. E Plutarcho I. c. comportum habemus, Niciam Nicerati f. aliquando legationi Deliae Praefuisso, quo munero cum dum in a civium lavds lanctus sit. Simul opparet, im-Peusas, licol sa, qua a maximo trecessaria essent, POPulus Praestiterit, tamen Partim
ad pompam ducendam et epulas parandas a Praesecto legationis ipso praebendas fuisso ε). Uua do causa concEdes archi theori munus, quippa sumtuosissi inum inter λειτουργίας ἐγκυκλιονς numeratum, cf. Boech h. Oec. civ. Ath. I, 48ψὶ in eadem gente non hereditarium assa potuisso 'ὶ. Genti igitur iis qua nunc agimus theorias non nisi Pa-vandae et rite emittendas demandatum fuerit munus. In navem ipsam ad sacrificia cu-
2 Veterum hae ite re tostimo uia congessit Iub lien-hachius ait Platonis Phaedon. p. SS A, tui locus ipse Primarius eat. Cs . Callimaeli. in Dcl. v s. 314 cum doeta SPanhemii nota. - De tempore soli vidend. est BDeciai. in Oeconom. civ. Athen. vol. II p. 2i T.
Oecor . civ. Atli. P. 230. 6 Spanhein. ad Callim. in Del. vs. I. Deli astas ex Cerycibus mystieis suisse innuit, en solo usus arguis mento . quod Ceryees praecones et legati fuerint. Sedi,ti a colin Apollineo alieniores esse videntur. Et si quis ad eorroborandam Spanhemii opinionem Andoeidem attulerit de nivster. I. 132 BOLL. , ubi Callias cum x dalibus sese liturgiam archit be ori 'Iσθμον και ino μζ. pr es lilisse laetat, contra monendi in Cn. iii Callia theoro mittendo divitiarum polliis et nobili. talis, quam originis e praeconia ce eum sente rationem habitam esse.
53쪽
randa nonnulli sortassct recipiebantur. Annotatum est ab Harpocratione Lysiam lauta dantur AvDασταἰ, οἱ εἰς Αὐλον-γρωοοί. Fero idem Hesychius et Suidas
prodiiters s. h. v. Gentem autem, quas theoriam emittebat, Deli astarum nomine appellatam esse nullo scriptoris testimonio Probars Possuin, et terminatio nominis theoros potius quam gentiles significat, ut doctiuα Orαι , QDιμιασrαι. Sola Pythaistarum nomi nis analogia adductus sum,' ut gentem, de qua nunc agitur, Deli astas nominarem. PD thalatas enim, quos alii theoros esse dicunt, simul gentis et gentilium nomen fuisse non dubitabis, Philochoriam l. c. si cum Strabone l. c. comparaveris. Ionicam vero Deialiastis tribuondam esse originem, merito colligas ox arctissima cum Apollinis cultu conii inctione. Confirmatur haec argumentatio tabulis, quas theoriam a Theseo temporis ionici rogo institutam esso narrant. - Deniquo notandum, de Deliastis etiam
Solonis legem exstitissu, testante Athenaeo lib. VI p. 234 F.
Cynidarum gens primo commo moratur ab Harpocratione, qui s. V. KDνίδω Lyeurgi diadi casia Croconidarum et Coeronidarum citata pergit γενος εσri παρ Ast γ'
dicit, a Cyno vel Cynido denominatos Itoros δ). Hosyclitus deniquo s. v. Kυνν. Sacerdotem Apollinis Cynii ex hac gento suisso docet ' . Uynom illum, qui Apollinis Cynii cultum in Atticam transtulerit, Socrates teste Photio s. v. Kννειος Apollinis et nymphae Parnothias filium fuisse prodiderat, etymologia quoque nominis adiecta, de qua in si a dicsendum erit. Nunc sussiciat ad ma trem animadverters, quas Parnet his nympha perhibetur. Montem enim huius nominis tran egressus si quis inde ab urbo Uropo iuxta litus Euripi Boream versias Pxocedit
uno ν. aliis Wννιytia duobus ν xcribentibus. Eodem modo variatur in Minoe, A oris, et λυ-ος, λυροις haud raro apud eundem auetorem. Jo. Meuratus Ait. lecit. I. 3 ribique Limplex ν re,titui vult, adductus incertissima nominia derivatione vel comparatione cum κ Θιe. Sed lingua d duplicanda, literas liquidas admodum proclivis, t nilial tritius est . quam dupleX eiusmodi nominum forma. Dupleώ ν etiam in titulo Corinthiaco comparet in Boeeviiii Corp. inscr. n. Ii M. Urbis Cyni nomen ubique uno ν scriptum reperitur, in Corp. inter. n. 863. et apud Paus. l. c. Strab. l. e. ubi es Trachue ius de accentu nominia. 2 Ea lem verba repetunt Suid. et Photi in lex. a. v. Kννίδαι.3ὶ γινoe I eo. Io imis' tino rivi ou rocle, non iviῖ ni Meursius scribiti Nominativus Alime legitur ap. Phol. iii lex. s. v. Kυνειος, et genitiv. Kὐνου ap.
54쪽
Larymnam veniet, quam urbem a Cyni filia nomen trahers, at Opuntiorum ditioni olim subiectam fuisso testis est Pansanias IX, 23, T. Porro navato Opuntiorum Cynum appellatum esse scimus is Pausan. X, 1, 1, et Strab. IX, 4. p. 42b. In ead sin via Cynnm inter et Larymnam Halae sitae erant, de quibus Strabo IX, 1. p. 405: Aαρνεινά τε, παρ' vν ὐ Kοτισσος ἐκδίδευσι, καὶ εre Drεκεινα 'Aλαὶ D ηιωνυμοι τοῖς Armeοῖς δῆΩοις. Quid quod otiam in Attica Cynii cultum et fanum in Halarum pago fuisso scimus. Crates εν τ si περὶ ταιν - νοῦσι θνήων apud Phot. l. c. narraverat: το δὲ μνηνειον εστὶν Ἀποδδωνος ἱερον πινοείου, τυ εκ του θυννείου γινομενον. TOPro δρ ἐσrὲ τω θυν- νεων 'Aλῆσι ' καὶ 7 verae I OςOδος μεγαλv. ταν ν Γ πους ε θυσίαν καταχωρα,ει τ ῶ'Aπολλωνι τεν Rix νε δε a 'Mjσe Quibus argumentis adducor, ut per illam viam quas templis et sacellis Apollinis referta orat, Cynidarum gentem cum sacris Apollinis Cynii in Atticam immigrasse putem, unda Corinthvm quoque hic enitus facillime
transmitti potuit ' . Et verum esss, quo in ax Posui, cum Locrorum Cyno connexum, hoc Iuculentissimum assero tostimonium t Polyhius in fragm. lib. XXXII, eap. 25 vol.
IV p. 592 Schweigh.ὶ auctor est, Apollinis cynii fanum in oppido Aeolidis Tamno
exstitisse, quod a Prusia spoliatum ot combustum sit. Totam vero, qua Temnus Sita
erat, Asias minoris regionem incolebant Locri, liquis Cyno in Graecia oriundi: Strab. XIII, 1. p. 13 . 143.ed. Lips. Socrates apud Phol. I. c.) Cynain Apollinis et nymphae Parnet his silium a Latona
feris in Hymetto monis expositum, a canibus autem et Pastoribus servatum ess a tradi
clarat; qua da causa pastores infanti nomen a canibus dedisso 'ὶ. Quas fabula nos diu tius detinera nequit. - Aliam dedit huius nominis sxplicationem do. Moursius I. c. a Dicebatur, inquit, Apollo Κυνιος, i. s. ἁκροβολιστῆς, iaculator; quemadmodum κυνίξεις apud eundem l Iesychium sunt ἀχροβολιηιοι velitationes. ε - Crates 1. C. cognomen αννεῖος ε θυννεῖος ortum esso censuerat; in eodem enim pago, quo Cynius Apollo coIsbatur, celabro θυννεων fuit. Sed mutatio litoras θ in κ nullo probari poterit exemplo. Nso satis liquet, utrum ravera Cynio Apollini cum thynnorum piscatione nexus aliquis intercesserit, an Crates euin ad etymologiam suam firmandam excogitaverit. Fortasse diebus irastis Apollinis Cynii, quibus permultos ex urbs cives Halas deambulassa legimus, piscatus quoquis solennis ab incolis demi peractus est. - Utut sit, frustra quassiverit aliquis, quo sensu Cynius Apollo in Attica cognominatus sit: quum a Locrorum oppido, unda cultus eius Propagatus, si iam nomen adportatum Sit.
M Quae quidem est Palmerii conieetura pro αλλαε,
M Nempe hoe eolligas a titulo corinthio Corp. in scr. n. Il02 eum Mulieri Dor. vol. I p. 24 eonie-
σθηναν οἶν D ' ru οιοῦ ano τῶν κυνῶν. EtymolOδia nominis ineptissima.
55쪽
Eunidas Εὐνείδας Athenis colebrem citharoedorum gentem suis Se , quas in
sacris facion dis artis hereditariae Pras stiterit osIicium, ex Ilarpocratione s. v. ανMαι in Lysiam testem citanis, o Suida et Pholio in lex. s. v. φὶ Ευνεῖδω discere licet. Eosdem etiam saltatores fuisse docet I esychius s. v. 'in Nunus et ossiciu in eorum circa
Pompas praesertim fuit, ut auctor est Pollux in Ono m. lib. VIII. p. gol. Nomen et origo gentis deducitur ab Euneo Lemnio Iasonis et Hypsipyles filio μ);ssd quo iure, difficillimum est dictu in. Neque enim de temporo noqus da via st Occasions, qua in Atticam venerit haec gons, compertum aliquid habemus'). Us Eunso ipso, quem l lomerias Iliad. VII. 467. X sin. XXIII, T T) iam commo moravit, SParsa vaterum testimonia collegit Maursius in lecti. Att. V. 10. Traditum est hunc regulum Graecis Troiam obsidentibus vinum misisse ); cle indε eum curii Philocteta minores Aegsi maris insulas a Caribus tunc habitatas devastassct ' : sed do musica qualicunques hominis facultato nihil constat. Nomsn Mori bonum navigatorem significans lasonis silio mors satis usitato a Patris fortuna datum esse, Militer. in Orchomenia c. l. c. vere annotavit ' . Etiam Atheniensem Euneu in a Plutarcho vit. Thes. 26ὶ memoratum esse video, Thessi auqualem. Menecrates enim Nicaeensis, qui patrias suae scripserat historiam, testis ibi adducitur, Theseum in regio no Nicaeae commorantem inter comites suos tres iuvenes Athenienses,
6ὶ O. Militer. Oretioni. P. 304.7 Etitiei mater ii vpsipyle a Lemniis mulieribus pulsa die meam se contulit . ubi Apollodor. III, 6. 4. 1 tempore belli thebani prioris serva Lycurgi regi
Eo lem nomine gavisus est sacerdos Apollinis carnei. apud Ste1onios quartus.
56쪽
Eunsum, Thoantem et Soloontem, eosque fratres habuisso. Quorum tertius quum ipse sibi mortem conscivisset, Theseus in eius honorom fluvium Soloontem denominatot urbom Pylliopolin condit, in qua complures o comitibus cum fratribus defuncti relinquit. Apparet etiam haec nomina poetis et scriptoribus rerum gestarum Thesei deberi, qui comites squorum nomina fama non prodiderat in a ducis virtuto denominantes alterum bonum navigatorem, alterum Celerem s. Irruentem Praedicaverunt. - Euni darum gens revera non ab Euneo, sod aliunde nomen suum traxisse videtur, quod initio sortasse nil nisi appsellativum fuit. Postea domum, Homori Do malis ad summam celebritatem evectis, inde generis auctorem sibi pselierunt, tum similitudino nominis tum aliis adiuti argumentis, quaes nunc oblivions Obruta sunt. Sed unus revera derivandum sit illud nomen, do finirs non nudeo. Postremo notandum est, Cratini fabulam laudari Eυνειδαι inscriptam ' . Duodsi reputamus et Eunei regis et insulas Lemni celeberrimam in fabulis ενυινίαν, merito coniecoris formam πιωνεωαι, quam Pollucis l. o. praehont codices, nemini nisi Cratino tribuendam esse, quippo qui nomen ita mutaverit. Contulisso tu abit etiam Aeschyli Cabiros, quos in Iasonis et Hypsipyles nuptiis Lemni celebratis convivantes ot ebrios ille produxit
ii Thoas etiam Eunei Lemnii frater comparet ap. 1ὶ Φυταλίδαι γένος παρα -ηmto c. Lactant. ad Stal. Theh. V, ab avo materno more s lito nomen adeptus. 2ὶ De eultura et sanctitate huius arboris in Attica12ὶ Athenae. XV. p. 698 C. Ptolemae. IIephaest. es. Athenae. III. P. N D. sqq. cum intrp. I.Deu ., apud Photium p. 485. . ubi Prima ficus inventa sit, tiραν eri νῆν ab Athenien-13 cs Uelcher. in Tril. Aesch. P. 313 sqq. sibus appellatum esse, testis idem Athenae. l. c.
57쪽
Paulo diversa Plutarchus tradidit in vita Thosai, cap. 12 in . et Noxtr. Quum enim Theseus, occisis cum aliis Isthmi latronibus, tum cognato suo Sini, in Atticam venisset, a Phytali posteris ad Iovis Milichii aram saepiatus est . Postea ab Atheniensibus, quos Theseus a decimis Cretae solvendis liberaverat, Aegeo τέμενος consecratum dedicatum quo est; sacrificii autem Phytalidis imposita cura, Thesso sic hospitalitatem eorum remunerante. - Clarissima Iux huic traditioni altanditur, si reputamus Theseum Neptuni Troezenti sive Aegei filium esse, Neptunum nutem ab Argivis Phytal-mium appellatum, et a Troezeniis Primitiis frugum oblatis cullum esse. Apparet Aegeum, quem Phytalidas singulari cultu Prosecuti sunt, nullum alium esse nisi KE-ptunum cuius etiam Pausan. l. c. non immemor est . Phyta Imium, tutorem arborum culturae, qua Phytalidarum gens sxcelluit. Habitavit enim ad Cephissum in regione,
quam ficu hus praesertim serendis idoneam assa scimus ' . - IIano traditionem Vero, quam secundo loco exposuimus, antiquiorem et verior m ossa puto, quam alteram illain a Pausania relatam. Etenim quum tam poris decursu Ceres omnis generis no1- culturas Praefecta esset, aliorum numinum arvalis potestas et cultus obscurata Sunt.
Sic stiam arborum in Attica cultura et satio olim Neptuno vel Aegeo, postea Cereri sacra habebatur 7 .
Aglaopbam. p. 184 b.ὶ argumentum petiit, quo coniceturam suam firmaret de Athenaei loeo IX. p. 4l0 A. Pro eorrupto Oorcer ριδων restitui vult Φυταλιδων. tipliyrali datum enim hoc antiquum et Patrium mulius sitisse, ut sacra piacularia administrarent. a Facilior tamen est ea, quam Mulierus proposuit, emendatio Εὐπατρι- δων. Nam expiationem sive lustrationem κα eius, quam hoc loco Phytalidae Theseo gratificantur, herosa quavis nobiliore atque hospitali tunc temporis impetrasset familia. Sed Phytalidae, quum in sinibus habitarent, primi salutantos eum amice receperunt; qua de causa Theseus oravit eos, ut serite expiarent. Veraliti tamen Phytalidarum gentem antiquitus sacra 'piae uiatia administrasse Lobeckius vere contendisse videtur. Nitar autem neque Plutarchi neque Paus niae loeo, sed Eustathii annotatione ad OdyM. VII, 121, ubi Iovem καθαγι- a licui, ua in expiatione adhibitis etiatu συκαοιον appellari discimus. Iupiter ναθιιρσιος a non diversus esse videtur, et Phrtalidae sietibus serendit imprimis operam dabant. Inde patet, eue Iovi Miliellio singularem tribuerint cultum. M Sie proeul dubio scribendum est apud Plutarchunt, ubi nune pro Atriri legitur αἴtῆ, quod ex versu seq. tit videtur huc illatum iut. V. Mulier. prol. my-moL p. 272,'ubi non solum haee eoniectura Proponitur, sed etiam Phytalidarum sacra illustrantur.
tom. IV. P. M sq. ed. I. es. Iom. II p. 597. ed. II Meletem. I p. 33. De Troetentis Plut. in Thes. cap. 6. in. Cf. μαιυραν Tinereniorum in vita Themistocl. cap. 10 laudatam. 6ὶ Haud procul aberat herois Cyamitae sanum, qui nomen a saba serenda habuit Paus. l. c. I. 4. 7 Tum quoque ne ultura si vitium et arborum Eumolpus Atheniensis a iuvetii se traditur. Plin. Histi dat.