장음표시 사용
41쪽
censum sτθυρμα in. Filius ditissimi omnium Graecorum vitam egestate finivit 3 . 1 Iipponicus I v, quem Callias o Glauconis filia susceperat, nihil gessit, quod momorias proditum sit. Uxorem habuit Alcibiadis siliam, quam ob incesti suspicio nomdimisit Ρὶ. - Familiam postea interiisso merito colligas ideo quod c. 300 a. Chr. Lycomidas daduchiae munus obtinuisse legimus. - Sequitur stemma. v. Chr. δ'
380 Filia . Hipponicus IV. Filius.
33ὶ L3s ista de hon. Alii toph. vol. v. P. 649 sq. s. 34 ueraelidi Ponti eo ap. Athenae. XII. p. 53TLanta quidem fides haberi non potest. Sed, licet invidiae rumor exaggerando verum deformaverit. tamen de summa rei non dubitandum. Aeliani errorem in V. H. Iv, 33 bene explieuit Petironitu ad li l. allato Athenaeo lib. XII. p. 537. - Fusius de Callia egit claviger i. c. p. 151 - 165. 35ὶ Lys. contra Mei v. s. 28. - De matre IIipponiet vid. Andocidis stemma. - Praeter eos, quos ad hane familiam retulimus, apud te riptores veteres permulti prodeunt Calliae, . nonnullos attulit Claviger p. 164 sed quum nonnisi aliis accedentibus argumentis. an eum ea, quam h. l. tractavimus, domo coniuncti fuerint, coniectura assequi liceat, consulto nune omisi eos.
42쪽
Haeea data occasiona tabulam generis Aristideῖ adiicio, quod duobus matrimoniis, altero cum Callias, altero cum Andocidis domo iunctum erat. Ad quamnam gentem paternum genus Pertinuerit, non constat. R. chr. δ'
Polycrite. Aristides. Lysimachus,
Singuli Coryces innotuerunt: I. Cleocritus δ των m/στῶν κῆρ Dd μάλ' ἐμφωνος υν, Thrasybuli aequalis, apud X snoph. in Hist. gr. II, 4, 20. - Il. Callides, qui Callias III adversatur filiolum in gentiles introducturo, apud Andocid. cla myst. l. 127. III. Do Cerycibus aevi Romani suppeditant nonnulla catalogi nisitorum, in quibus hierocero modo Herannius est v, modo Pinarius, annotante Boeckhio ad Corp. inscr. n. 190, ubi catalogos ipsos in eadem tabula propositos habes. Scripti sunt ex editoris sententia cp. 322ὶ omnes post Traianum, plurimi sub Antoninis. - IV. In tit. n. 389 comparet Nu. Nigrinus hiero ceryx, et n. 385 filia eius Bassa, qua ε si Praxagoras Lycomidae nupsit, Nigrinum Themistoclis III et Plutarchi aequalem fuissa colliges. Vid. stemma Lγcomidarum. - U. In tit. 397 prodit inultus Apollodotus Melitensis prinos ps Cerycum gentis cum patrs talis Theodoto sophista et matro Aelia Cephisodora ex Lycomidis, quos cf. num. I. - UI. In tit. n. 399 comparet M. Aurelius Lithophorus Prodectus Pistocratis a Cephalo pago filius, a Commodo civitato donatus, item princsps Cerycum gentis.
3τὶ Aristides Iustus ανινιμ est Calliae II apud Pluin didem reliqua nomina hausi praeter Aristidem ulti-tareh. in Ariuid. 25. Quod ad palernum genus nou mum, de quo es. Boechh. ad corP. inser. n. 629. speetare posse colligo e dubitatione, quae de elarisu talibus Aristidia apud veteres obtinuit, teste Plu- 39 Ad Herennios istos pertinuit etiam historicus areho in Aristid. i. ' Herennius Dexippus, qui saec. III storuit Impp. Aure-38 Pseudoplui. viti. X orr. p. 218 vol. IX B. Inis liano et Proho. cf. Boecuti. ad corp. inser. n. 380.
43쪽
Gonis in t Gudano moruin o Dionysii II alio. iudicio da Dinarcho novimus, ubi vol. V. p. 658 R. inter orationes Dinarclii Opμδεπιγραψους quidem dia dicasia commemota aratur Et δανεiων προς mini κας mi εο του κανῶς. Contentiones erit in da praestandis muneribus sacris iisque honor ilicis pleraeque gestas sunt a gentilius et familiis. Vosolis Plia terensibus, quos cum Phoonivibus us sacerdotio Neptuni dis optasso Iogimus, aliud testimonium, quo illos etiam gentem fuisso probetur, non r Peri. Verum enim hoc unico fretus argumento Sylburg. pro πιδανεώων reponi vult ει ιυνι lιεων, ut satis notum pagi habere ivr nomen. At si nominis resperueris significationem, quippe quas tam saeps iam succurror it nobis in hac disquisitio no, sacillimum ab cir δαίνυ ut offerri puto derivation im Undo Eudanei nos ministes rium aliquod in o Pulis sacris parandis, si ab ossicio in ore solito in gentibus sacerdotalibus in nomen consecutos osse arbitrer. Juam coniecturam sumat ipsa lis eorum cum Cerycibus, . quoniam istis simillima negotia obeunda fuisse assirmat Athon usus lib. XlV. cap. 79 'ὶ. Quid, quod cum mystoriis quoque neXus aliquis intercessisse , id e tur Eudanemis. Arrhianus enim de Oxped. Alex. lib. III. cap. 16 14 sq. Od. HaphsI.ὶ iri scribit: καὶ νυν κεῖνωι A 'νοῦσιν ἐν -
τῶν EDdανεειυν- του βω/ιοθ' ίῖς τις δ e te iiDD ται τ α ῖν θεαῖν ἐν Ελ e υ ς ε ν ι Oέδετὀν Εὐδανέιιου βωειον, ex ι του δαπeδου οντα ). Quo loco simul certiores iacti sumus, Enda nonior uin aram in urbo ipsa exstitisse. Vides igitur Evdanem uinnon pagi, sed familias Athenionsis, quas iii Itoo sacello citi tu in gentilicium ei tri. buerit, horoum BPonymum fuisse. Ceterum hanc genis in pervetustis Attica o familiis
adnumerandam esse docet nomen a munero noce Ptum. ne qua Patronyinica quid in terminatione insigne. Eudans iniim sibi Praefecerunt eodem modo quo Butas nutam, Ceryces Cerycem Et s. P. - Denique monondum est, nugotia Euda ne inorum etiam totius extensa esse. Teste enim Hosychio Gδε Dei ος opud Allienions es fuit nuntius ἀγγελοςὶ ' ; quam glossam live pertinore non dubito. Novam enim cum Cerycibus sup-Peditat comparationem. Apparsit Eud nemos et Ceryces. olim ministros tantum, Ot
Iuiri suntios munere, testis ibi ei latur Cli demuti CLX. eap. 26. Ceryces apud Homeriim pincernas esse et sacrificantibus ministrare. V. disputat. de Cerycibus,
gelus hic re inquit u erat Noptuni stitis. Meminit Pausanias Achateis. 4 lVII, 4, 8, ubi codd. Ἀγελον ap.
ve .J. Sed etiam haee aliena esse videntur.
44쪽
gontos inferioris ordinis fuisso, nobilitate non valdo conspicuas; quam quidem Cerycibus munus certum in Eleusiniis obeundum postea conciliavit.
Lycomidae, quos Hesychius s. v. -κομίδωὶ γένος ἰθαγενων fuisso dicit, procul
dubio inter antiquissimas Atticae gentes referendi sunt, licet seriore demum aetat BPublicis perpetuo floruerint honoribus. Exstincta enim Ilipponicorum et Callium familia munus da duchorum ad Lycomidarum gentem translatum gst ). uo quum sun- gerentur os licio sacro, Pampho ot Orphei cecinisse videntur hymnos, in hacce Prae- Sertim Pro Pagatos memoria lues traditos genis φὶ. Lycomidos quoque unicum, quem Pausanias genuinum osso censui, Musaei in Cererem possederunt hymnum '). Verum longo prIors, qua in qua da duchiam adopti suiu, aetato honori hus sacris et cultu Cureati, que in inter populos Propagabant, iam conspicui sunt. Nimirum a vero nos haud aberraturos esse Puto, si gentis originem a I.yco Pandionis filio deri. vamus Τ). Antiquissimo tempore Caucono in Colaoni silium, I lilyi nepotum Eleusino oriundum ad Messenen Polycaonis uxorem, qucio Andaniast habitaverit, orgia magna
Terrigenam ab Atheniensibus per hi hori dicit ), cum assensu Musaei in hymno, quem
1 Moeevh. ad Cori'. in eri n. 385: is Scripturam A Otis pa,sim in libris obviam ala aliis inale impugnatam Post Mcui Mum et Palinctium recte tuta us cst Slebeiis ad Paus. I. 22, 7 Oninemque dubitationem eximit titulus D. 360. a Gravissimum argumentum a
Pa Movio ad Musae. p. 52ὶ in commendanda scriptura
A o ι δαι allatum lioc est, quod nomen A ηιηδει saepius ob vi iam rit, diam Dulliis in vetitatur I.yco in is vel
τροι et at , sed praeterea nullum liuius formationis exemplum vidi. Seriptura Αὐνομίαι tirinatur etiam codicibus. Tenet eam Ilesychius; apud Pausaniam haec sortua quater e codice Parisino restituta est ab Imm.
Behhero. Plutarchum denique Themist l. emendarat Carolus Sintenis, a quo plurima allata esse Vi
deo, quae hoc loco ipse annotaturus eram.
2ὶ Mulier. in protegom. mythol. p. I sq. BoeeLb. ad Corp. inser. n. 385. 33 Pausanias ea, quae de Pallipho et Orpheo tra.dit iX, 27, 2 et 30, in. o daduehi cuiusdam ipsius
audiverat ore. CL Burneli histor. inusic. , ol. I p. 330.
Pausan. I, 22, 7. IV, i, SM Passo vii Musaeus p. 54. Ex adnotatione Sieis bulisti video. ei indoim connexum partim iam agnitum esse a Rulivio et Gol illi agetio ad Pausan. IV, 1. 6 3 lq-6ὶ Messeniorum sacerdotes in sacris magnarum deaiarum cliam Cauconi sacrifica hant Paus. IV, 27, 6 ;quem eultu divitio habitum csxe testis est idem Pausanias IV, 26, 8. τ) Haec gene logia iacillima est intellectu; ωὐ enim a φλέω, φλυα o de aqua dicitne e terra cbuuliente , et αὐαινος est terrae ipsius cognomen. In cauis cone a xuω, καίω cogito de lustrandi purgandi quo vi. quam eum in Eleusiniis tum in omnibus Graeciae lacris igni tribuebant. Itaque signifieat heroem igni Purgatum, qui homines ceteris eae tum docendo ad puriorem ducit vitavi.
45쪽
Lycomidas possideant in Cererem. Praeterea Pausanias l. c. demonstrat, multis annis post Cauconem Lycum quendam Pandionis filium Andaniam venissa Et sacra Cerealia, quas Cauco Oli in instituerit, ginondasse, auxisse, nec non ad maiorem honorom ea Provexisse. Qua cla causa Methopus cum tantopere admiratus est, ut in titulo signi, quod Lycomidarum donavorat sacollo, haec us eo scriberet: ctia λιασα ὁ ωὰς συμπαντα ADχος Πανδιονιος τως fr9ιδος ιεoὰ ἐργα παρ' Ἀνδανίν. θε ro κεδνῆ. interprotes Pausanias ut rerum mythicarum scriptores taceam) Lycum istum et silium Pandionis II regis Allieniensium eundem es sis statuunt. Et non negaVerim iam veteressuisse, qui fortasse duos istos eiusdem nominis heroes coniunxerint. Vel sic tamen contendo Lycum qui Cereris initia emendaverit re vera ex Atheniensium stirps rogia non provenisse, quoniam haec a Cereali religions, quam longo seri Oro domum tum-Pore in Atticam ipsam provectam ess s scimus, alienissima fuit. Cerealia Messeniorum autern a Caucone condita si a Lyco emendata plans sadsm fuissis atque Eleusinia tostis est Pausanias l. o. Qua us causa Lycus illo non Atheniensis sed Eleusinius suserit necessa est. Et Pandion pater eius aut diu Ersus a rege Attico, aut postea demum addi. iis est, quum iam conlusus esset Lycus ille curn Attici regis silio ' . Nequo absurdum essΘ videtur, si Lycum, qui Andaniam venit, ex ea sistin quoque gente suisso coniici in iis, unde Cauco olim provenerat - ox L3 comidis. Quas sentontia duobus Prassertim gravissimis corroborari potest argumentis. Etenim quum a Spartanis tota Mea Senia Subacta sesset, sacerdotum, qui deabus magnis orgia curaverant, familia Eleu Sinem
se contulit, in pristinam sedem res versa '). Dein do vidimus Phlyum nominari gentis auctorem. Quid, quod in Attica τελεσr, Λιον Lycomidarum in pago Pli rarum fuisso legimus Τ 'φὶ Quocum demo P um heroem recte a nobis coniungi, testatur singularis in hoc pago Terras Phlyi genitricis Cereris αειζοιδωοας et Filias πρωτο - γόνου cultus. Quas numina Lycum in Messeniam olim transtulisse auctor est Me thapus in inscriptions sit p. laudata: A , ν ιις τρ ο ς καὶ πρωτογον OD, Octi τασι εσσῆνον θειναι ι εγαλωσι θεαῖσιν ἁγῶνα puαδεω κλεινοῖο γόνου RαυκωνιώδαO8ὶ Eodem modo distinguendiam esse inter nostrum et alterum, a quo Lycia nomen traxisse sertur, Lycum, e diversissimo, quem alter habuit cereris, aliee Apollinis, cultu non potest, quin statim appareat. Concidit igitur suspieio quam de Lycomidarum nomine dein
rivando Siebetis expromsit ad Pausan. I, 22. S. 7:
Quae causa esse potuit . ut nomen Lyci varie Pronunciaretiir. Et inter orientis populos forsan in I, commutaretur, quod rursus Graeci ad domesticam formam λύκων fieri Mosine revocasse possunt existimari. n De
Hὶ Pausan. I. 31. 4. 12 Pausan. l. e.
46쪽
Postremo da vera nominis Lycomidarum derivations admodum anceps est disputatio. Sylburgii opinionem, pro Aoκομίδαι omnibus locis emendandum et legendum ossa -κοδρομίδω, i. s. Oi παοὰ των rου Λυκου δρυμον, do quo Pausan. IV, 1, 5ὶ, operae pretium non est ut plenius repetamus. Cf. Siobelis in ed. Pausan. vol. II p. 89 ad noti. Nequa nomen illud a Lyco derivari potest; sed aut a Lycomo Lyci for- lassa filio, aut a Lycomede quodam descondit, ita ut ADκομιδαι sit pro Αυκουινδidera; quemadmodum Θρασυι ιδος a ονασι μιμος venit, si Iectio vera est in Elymolog. M. a. v. 'Arρείδος. Stemma gentis hoc est:
Lycus Lycomus - Lycomodes 3 Lycomidact. Da munera daduchias v. Meursium Eleusin. cap. 14, Scio - crucium dis myster. tom. I P. 224 sqq. , Creuaerum in Symbol. at Mythol. pluribus locis. Uaduchos quam diu viverent Perpetuum obtinuisso hoc munus, quae Neursii I. c., Vandalii diss. ant. P. 600 aliorumqus suit sanientia, in dubium vocarunt Corsinus in Fast. Att. tom. II P. 140 sq. , Scio - erucius i. c. sorum quo pedissequi, contrarium ex inscriptionibus BIu-cero arbitrati. Duas falso ab iis intolloetas asso monstravit Boeckhius ad CorP. inscr. n. 338. 394. - Sed aliud non potast, quin Ex inscripti. sins. citatis statim apPareat, Der se iam probabiis, si muneris naturam spectaveris; nimirum plures Bodem tem Poro et in eodem fasto claduchias munere functos ossa; nisi fortassa Romano demum hoc in aluit tempore, quippo quo talium imprimis honorum qualemcunque gloriolam affe-etarent degeneri Cecropidae.
Neoclis et Themistoclis domuo.
Themistoclem victorem SaIaminium ex hac gento originem traxisso, quum iam 3uPra annotatum sit not. 10 , nunc da cataris, qui innotuerunt, Lycomidis diosndum restat. Ducis illustrissimi proximam tantum o Plutarchi Themist. cap. 32 no Mu. Pro
47쪽
gonie in . Sed octo fers aetatibus post o satis probabili computations do qua es. in s. not. 2) Leo vixit e posteris Themistoclis unus eo tompore, quo gens in il adiichias Innnus iam successerat. Inde stemmata haud interrupta usque ad Theophrastum II et
Dioci hin II primus Milli erus silo Min. Pol. p. 4δὶ o Pausania I, 37, 1, et Vitt. X orr. p. 256 Tubing. concinnavit, dein iis BoccLhius ad Corp. inscr. n. 385ὶ novis testimoniis
firmavit et auxit. - Saeculo a. Chr. n. Proximo cum Lycomidis coaluit Lycurgi et Lycophronis domus, quacum ipsa iam antea Eumolpidarum gens allinitate coniuncta erat; ita ut Lycomidae postea triplici gauderent nobilitato, nimirum Eumolpia, Buta dica et sua ipsorum. Attamen mox ovanescunt splendida Dioclis, Thomistoclis, Neoclis, Sophoclis, Xenoclis, Phrasiesis nomina oli in in hac domo horeditaria; pro quibus gentilicia Romana comparent. Proximis si uobus P. Chr. saeculis Claudii, sub Antoninis etiam Astii ot Pompeii, post Septimium Severum Fabii quoquo in inscriptionibus Pro-dsunt da luchi. Claudiorum in stirps Lycomida ruin locus o stemma tu quod adieci BPParsebit; de ceteris ori nisi torum catalogis adumbrandis Iectorem ad Boech hii commentarium, quo Coi p. inscr. titulus 190 Ornatus est, remitto.
Themistocles II i) Plutareb. Themist. l. 2) habitavit in pago Melite, Plutarch. I bem. 22.3) Alterum nomen exhibet Pati an . l. c. M Diophantii, matri carissimus a Plutarcho com . memoratur VI. p. 2. 13 sit. Il.; in vita Them. 32 hoe uomen non comparet, se i Pro eo, ut mihi verisinii l-i Numeri liuius eoinmnae annum indicant 'quo
singulus quisque e regione positus aetatem suam compleverit i. e. triginta quitique circiter annos natus suerit . e computatione secundum hominum quas dicunt aetates, va*a quidem et non admodum cella. sed hae in lamilia mire congrua. Basis totius computationis, bive anniis quo I.eo aetatem suam explevisse statuitur, ex Eic ut adarum stemmate de unitus est, quod cf.
2, Uiramque familia m. quartim alterius Leo, alterius a b emistocles primus innotuit, a duee illii tris imo rhemi tocle otiundam esse testatur Pausan. l. e. Altera ..in qua Themistoclia tiomen heredi dat itini fuit. limum est, Cleoplianius. Ne praetervideas, quani significantia Themi,toele,'siliis ei filia hiis suis dederit
nomina. Repraesentant omnem eius vitam. sala ciconsilia. Sed cave ea pro figmentis aevi serioris ii beas. ad quam sententiam nonnulli v v. dd. valdo princlives esse Iidentur. a Poliaretio descendisse videtur. Fora asse etiam Diocluin Melite usium lamilia v. Eteobui. stemma Diocii Themi, tostis lilio debet originem. Itaque nuptiis Acesiit ei Themittoelia I duae, Themitto elis Il et Nieostratae tres, Philistae denique et Demostrati quatitor Lyeomidarii in familiae in unam coaluerunta 3 Ctesiclea ex Eumolpidis oriunda duas marito P - uit statuas, quarum bases et in ii, tituli Coi p. inscr. n. 387 et 388 adhuc supersunt 4ὶ Ad iii iam liti tu, Dioeliis III pertinet titi n. 43 Eundem inlit. n. 320 memorari. ad Eleobula darii mstemma demo nitrare a ludui not. 10.
48쪽
-bb Sophocles 1l da d. Ach. Aeestium Themistocles I dad. .
5 Hie deficiente alemmate Pseudoplui. L e. incipit inseriptio n. 385. eui ipsi plurima pars sequentium debetur. Nonnulla ex aliis titulis aptissime intexuit Boech h. in commenta r. ad n. M5, ubi simul Uti uem quaeras eorum, ad quae in sqq. nihil annotaVimus. - Themistoclis III patris nomen in hoe Liti quidem tuteriit. sed quum omnia tam mire coneinant v. noti 10 ad Eleobiit stemma , hon cunctatus sint ex BoeeLhil eon ieetura haee duo stemmata arcte coniungere. 6 Boeevb. l. e. Demostratum eundem esse eo Licit, quem uua eum Praxagoris et Mamertinis Herodi Attieo adversatum esse tradiderit Philo uat. vi . soph. II, 1, 8. 1 l. Tib. claud. Atticus, de quo in Philaidi, plura dicturus sum, storuit 145 p. Chr. Vides igitur. quam pulchie concinant computationis nostrae t cmpora. τὸ Patrem et avum Sospidis Boech h. ex lit. n. 423 petiit. qnem quidem eum Corsi vo c. olFn p. 230, M. Aurelio Imp. ponit. Sed si Demostratum Herodis aequalem sui Me vere eontendimus, Sospis Imp. Aurelio vixisse non potest, quandoquidem eius filius demum sub Hadrianis noruit. . .
49쪽
Praeterea nonnulli in inscriptionibus aetatis Romanas comparent claduchi, quos conlidarum stemmati certo loco insurero non potui. I. EX titulis n. 435. 395. et 423 haec genealogia concinnatur: Tib. Claud. Patro Melitensis
- III. In titulo n. 314νnon anto M. Aurelium scripto prodeunt: Aurelius Zosimus lilius clauuchus. Aurei uplionaeus
IV. Ex tit. n. 405 novimus Aerarium Sosipatrum daduchum, Damotelis ot Thisbianida luchorum ε77υνον. - Recentissi inus, cuius montio sit, da luchus Flavius Pompeius es8e videtur, qui post Constantinum Rusio Festo statuam Ponendam curat, D. 372.
Croconidact, quos gentem sacram appullat auctor lexici rhetorici in Boi heri Ino di- iis P. 273, nomen ut originom a Crocone deduxerunt. Hic regulus, tests Pausania I, 33, 1, in ipsis Atticorum ot Elousiniorum sinibus propo τοῖς μιτυις habita erat. Quem vivum si quis Athenis v snions transgressus est, eam regionem intrat, quad au
50쪽
Pausanias usquct tempus Croconis audiebat regnum . In Apollodori Biblioth. II l, 9, 1 comparsi Meganira quasdam Croconis silia, Arcadis regis uxor, cui duos filios, Elatumst Aphidantein, Psperit. i. Ubi Croconem Elousinium ut intelligamus ipsum nomen mulieris suadet, quo etiam Celsi regis Eleusiniorum uxor gavisa est. Accedit, Croconem a Triptolemo descendissa, qua do τε certiores facti suins in lexico rhet. l. e. in. Triptolemus vero secundum vulgatam traditiora sm Celeo et Meganira s. Melanira natusast. Postremo mulierem Eleusiuiam in Arcadiam translatam esso, nam ci mirabitur, qui coniunctionis Et susiniorum cum ΡIerisquo Graeciae provinciis heno momor est φὶ. Addo rogem, cui Meganira nupsit, in Arcadum fabulis easdem agere Partes quas Triptolemus in Elausiniis ot BuZyges in Allicis ' . Accipe stemma: a Celous Meganira
. Elatus. Aphidas. Quacum genealogia concinnare non possumus aliam famam, qua Sassara Celoi silia Croconis celebratur uxor. Sod eam Singularem et a nemino praeter Scamhonidas enarratam Bsso tradition m Pausanias l. o. g. 2 ipso annotat. Uo muneribus Croconidarum sacris nihil compertum habemus, nisi quod dia- dicasias, quam cum cognata Coeronidarum gentis egerint, Passim ab IIarpocrationernentio facta est ').
Coeronidarum s. Cyronidarum gens a Coerono descendit fratre Croconis notho. Jua do causa postseri illius minors gaudebant honore quam Croconidae R), quibuscum