Von Josephs Kornhande

2쪽

SVM MARIA.

g. I. Cur problematis vox adhibita ostendit, , quomodo m ius incedere quis possis inter dogmatismum O scepti-cimum. II. Ε mologiam sistit satis dubitanter, cum nullibi de Damiano certa extent, sed traditioni tota relatio debeatur. . III Communem definitionem exponit laudato Domino Sto hio, quod hic ipsum contextum adduxerit, interim propria desinitio reicitur ad g. 7. g. IV. Hine interserit quaestionem de moralitate, concludens impingere emtores contra leges amoris non justitiae. S. V. Rationem reddit cur crimen peculiare e vitio factum in civitate, aliciens rationes differentiae. g. VI. Graecorum , Romanorum , udaeorum 9 Germanorum insituta vel exponit circa rem frumentariam vel r misive tractat. f. VII. Tandem exbibetur definitio propria,cujussingula vemba examinantur. . Addita ut excusatione cur non ad certam classem relatus Dardanariatus.

f. VIII. Speciem facti alpicatur insperss variis observati

nibus. f. IX. Venditis coemtio frumenti, uno verbo κρnwμενον re e

tura

g. X. Additamentum de coemtione salva hilonemque notat. . XI. yosephum accusat. 5. XII. Eundem defendit 9 a erimine O ab inhumanitate ,

immunem commonstrat. Λ a . s. s.

3쪽

s. I.

Roblematis Iuridici mentio sit in nostrae Dipsertatronis frontispicis. Constitutum enim nobis est per modum quaestionis Iuridicae frumentationem Iosephi expendere, relicta cuivis aliter sentiendi, & alia omnia crede di libertate. Vocarunt vero veteres hoc scriptionis genus προβλωοι, siquidem passim . apud oratores praecipue Ciceronem simili ratione disserentem, Thema sermonis hoc Titulo insignitum conspicitur.

Exinde tamen minus recte quis argueret, nos forte ipsos hae-rere ancifles ac incertos, quid de nostro tandem argumento pronunciandum sit. Etenim media via inter Scepticismum& Dogmatismum incedere animus est, cum sine vitio horum neutrum sectari liceat. Qui priori se addixerunt parum tuto rebus agendis , imo & calamo tractandis ea propter adhibentur, quod solis dubiis nati, nec quae maxime expediant in actionibus eligere, nec quae rationes tandem rationis examen ferant definire norunt. Mille vias consulentibus recludunt, mille vias iisdem praecludunt, ultimum

responsum, si principiis inhaerent, eo redire soler, quod perinde sit, cui quis insistat itineri.' Scite de his Clericus,

- tomo 9. Bibliot. chois: une Republique des Scepticiens ne V aut guere mi eus, qu' une republique des Athees. Dogmatismus vero eo non placet, quod hic sectarios faciat, quod urat & secet, si quis tantum non cosentit quod manifesto ad superbiam Scholasticam ducat, quasi oracula essent Sybillina & divinae veritates dicta hominum. Vti Scepticismus nec sibi nec aliis prodest: ita hic & fibi δe aliis nocet. Sed haec alterius meditationis sunto. Illud Dptimum philosophandi genus videtur inter discordes sententias dili-

4쪽

genti cogitatione unam eligere, quid aliis respondendum sit, dispicere, vero similitudinibus cum ratione inventis aeque firmiter ac geometricis regulis credere, aliis dictorum Ee factorum rationem reddere posse, subinde tamen serio putar , nos esse homines, & alios esse homines. Hinc propria meditamenta non habenda pro unicis & solitariis, non aliis obtrudenda. Qu ad enim Manilii dictum est : Neque decipitur ratio, nec decipit unquam, illo non abutendum,

ut nos in veritatis cognitione rena Oretur, aut statim de cruta veritate, ubi eruta nondum est nos prave securos reddat.

Igitur credimus quidem, certi sumus quidem, sed fieri posse, ut dies diem doceat, persuasi simul sumus. Iuris ρ toribus potissimum in suo studio haec tenenda via est,& LL.

rite percepturo haec itentidem inculcanda. Nititur Iuris is prudentia regulis interpretandi, regulae interpretandi notitia hominum, observationibus politicis, historicis, chro- nologicis, &c. haec omnia conjecturis. Quod cuivis patet qui maxime acutissimorum Ictorum scripta inter se confert. Itaque hic multa creduntur, & licet cum ratione credantur, creduntur tamen, non sciuntur. Qui vis debet eo allaborare quidem, ut Verum & genuinum sensum e veterum laciniis eruat, & merito non prius acquiescere, nisii apud se persuasus sit de meditationum veritate. Neutiquam Vero herinculeos labores sustinet sapiens, ut alios quoque in suam sententiam pertrahat. Pro Problematibus pene multa habet, quo modestiae laudem mereatur, quo calcar sibi addat, ulterius meditandi & in veritate progrediendi.

Scinditur Dissertatio sua sponte in bina capita, quorum primo de Dardanariis agetur, secundo vero de expositione facti Josephi suscipietur tractatio. Primum post alios

5쪽

multa eruditione & doctrina jam abunde videtur examina tum esse a Iurisconsultissimo Strychio, ut existimare posset lector praeter describendi copiam nobis in argumento nil esse rellitum, sed ni fallor dicenda facile ostendent, quod multa adhuc superfuerint in spicilegio modum obsei anda,

ut ni praeoccupatus sit animus , nobis vitium a MonZambaano non citra acrimoniam Germaniae Iuris Doctoribus exprobratum , nemo impingere possit. Unde sit Dardanarii appellatio inter eruditos non magis convenit quam de patria Homeri. A mago ut plurimum ratio nominis accersitur 3 ita enim tantum non in omnibus compendiis habetur: in danaria rus ab antiquo Dardano dicitur in gni mago , qui incantationibus agrorum seruiemem, annonae caritatem plus vice implici introduxit. Sed unde natales traxerit, quae gens hOmini, quae domi lares, id hactenus ex iis, quos evolvere datum est annotavit nemo. Dicis quid obstet, quo minus hominem Trojanum fui sse dicamus, nil enim frequentius apud Maronem quam Dardaniae, Dardanidum, Dardani&c. nomina quando de Trojat incolis sermones caedit. Enimvero tota haec merx suspecta est eruditis decoxerunt figmen

ta Virgilii, si quam habuere sidem, cessat equi Troiani &

aliorum portentorum admiratio, imo tota historia Dardais nidum in mendo cubare, & multis fabulis inquinata esse putatur. Illud insuper terere non caret, quod Magiae criminis deferatur fictilius noster Dardanarius, quasi incant tionibus, praestigiis & carminibus opus sit ad coemendum, aut supprimendum frumentum, quasi alia dementia, quam avaritia cepisset homines, qui omnia corradunt. Ast talia legentem apud glossatores admiratio non subit, si cogitet, fuisse aevum aliquando, quod magica secula dicere licebit, quo, ut cum comico loquar: ad magiam itum est, si vitium vel crimen non alii rei obtrudi poterat. Sic notum patrum

6쪽

trum adhuc memoria, quo virulentius debeati Lutheri factis judicium ferre possent impudentissimi adversarii , de nativitate eius multa magica protervo ausu commenti sunt. Cu-jacius, quem magnum juris civilis vatem, ipse hoc nomine insigniendus, alicubi dixit Slevogtius noster ad Sidonium Apollin. curiosos ablegat, cujus haec leguntur libro Ito epistolarum epistola Apologet. ad Aquil. cum in Constantino constantiam, in Iovino facilitatem, in Gerontio perfidiam S singula in singulis , omnia vero in Dardano mago crimina simul execrarentur. Sed quid inde Loquitur de avo suo Sidonius, cujus aevum ad Constantini filii imperium re- fert, qui occisus dicitur a Gerontio in Galliis ad Viennam, si Flavio Blondo habenda fides, vel 4ad Aquilejam, si credendum est de Strata, jungit huic & Constantino Dardanum

magum, ut suspiceris hunc avo suo coartaneum fuisse adeo que juniorem multo, isto ad quem Doctores in Dardanariatus historia excurrunt. Neque ullum robur de mago commetato accedit perlocum Clementis Alexandrini qui in pro-' tremi. p. IO. edit. Sylburg. dardani comminiscitur, aut Tertulliani qui in de anima libro cap. n. ex edit. Rigali. inter absurdarum Opinionum de statu animae post mortem autores Dardanum magum recenset. Ille enim admodum dubitanter loquitur & saltim fabulas noxias essinxisse Dardanum ait, non magiae nomine male audiisse. Hic veno nec Auctorem, qui suum magum novisset, laudat, nec de auto-

ia testatur. Itaque nil certi de Dardanariatus Elymologia adserere licet, cum satis locuplete teste destituamur in historia Dardani. Jejune prorsus sunt, quae apud Hesychium extant voce δοιμανος. Dardanus inquit vir quidam pater Damdani. Confer Thes. Gruterian. cui varios scriptores inseruit Extat ibidem, fuisse Dardanum non saltim magum practi-

cum sed magiam in formam artis redegisse, scripsisse enim

7쪽

ingens volumen de technis magicis, & ne dubites, producitur quidam Democritus qui lectione hujus libri non obiter defunctus, plura inde hausisset,. quibus se contra incantationes munire potuisset, sed quot omni aevo non circumlatae

sunt fabulae t . III. Communiter describi solet Dardanariatus, quod sit .erimen extraordinarium, quo annona tentatur, vexatur,&c. sed consultius facturum se existimavit illust. Strychius de

Dardanariatu, sit ipsa textus Verba l. 6. D. de Extraord. CO-.gnit. loco definitionis substerneret. Rerum enim moralium essentia non minimam partem ab arbitrio imperantis & lege dependet : uti essentia creaturarum a Deo, hinc omnium

maxime solide de criminibus judicamus, si Legibus, si voluntate Legislatoris fili ariadnati loco utimur. Prima controversia oritur circa extraordinarii vocabulum, cum enim Lex Julia de Annona coerceat annonae flagellatores, videtur inconcinne dici, quod iidem extraordinarie delinquant. Varie responsiones per traducem ad nos propagatae sint, accuratior ceteris aestimari solet, quod Lex Iulia ad civitatis, annonam respiciat, nostra vero lex annonam reliquam vid.

Theod. Pract. Crina. h. l. Addas & hoc: antiquissimis temporibus ordinarium crimen dicebatur, cujus causa peculiaris 1nagistrariis constitutus erat, quorsum referri vides, laesae Majestatis, ambitus, peculatus & repetundarum crimina qui bus de in tres superaddidit Sylla, Sicariatum, vim & cri-1nen falsi, Pomp. L. 2. g. 32. de O. I. extraordinaria itaque erant reliqua omnia. Enim vero cum haec differentia esset meri arbitrii populusque juris sui tenacissimus, non credendum est, quod non sibi reservaverit potestatem, occasione& circumstantiis sic suadentibus, vel quoque solo bene placito sic inspirante, de omnibus omnino extra ordinem poe-

8쪽

nas sumendi. Sic in Milonem Pompejus extraordinem an iis madvertere jussit& quaestionein Domitio AEnobarbo demandavit, licet jam duo Quaestores de Sicariatu constituties ent. Idem sane obtinuisse sub Imperatoribus, quivis rerum humanarum gnarus concludit. Praecipue si cogitet, ordinem judiciorum imo omnia fere instituta, non facilius mutationem pati, quam ubi unus summa rerum potitur. 4n caeteris enim regiminum formis saepe ob dissensum &partium studia , quae semel majoribus quondam placuerunt immutata persistunt. Illud saltim inde observes velim , quantam objectionem , quod scilicet annonae vexatio extraordinarium & ordinarium crimen simul dici non possit,

- parum in recessu habere, cum criminum, uti aliorum Entium moralium essentiae non aeternae sint, aut se habeant ad instar numerorum quod de rebus creatis olim dixit Pytha- goras. Vide Burnet. in Archaeologia. Minimum, qua praxin omni controversia carere licet, est enim omnium cruminum hodie coercitio arbitraria & a Principis suspensum est - arbitrio, cui judici committere cognitionem, & quomodo

secundum regulas prudentiae punitoriae delictum coercere velit. Quot modis committatur noster Dardanariatus, dis

uirit illust. Stryckius loco citato, sed quae hic ulterius ob servare liceret jam a scopo aliena sunt. Nobis enim de Dar--danariatus singulis speciebus, & iis praecipue, quae controversae videntur agere constitutum non est. Sed hinas insigniores selegimus, scilicet annonae coemptionem ab aliis,& asservationem seu suppressionem ejusdem, quam in no istris horreis collegimus, neque enim Iosephus se l. 6. d. g. falso pondere & mensura usus est, neque omnium mercium propola fuit. Sed circa factum ipsius unice de coemptione& suppressione, disquirere fas est. Plenam tamen definitionem formabimus postea. Cur tamen aliorum opera hic B - uti

9쪽

uti non libeat, dicere non potamus, nisi alia prius discussa sit quaestio. Ita aegre non feret lector, quod quaedam Di sertationi de explicatione definitionis videat inter seri. .

Sed in quo consistit criminis nostri illegalitas, seu ut schola loqui solet quae ejusdem moralitas Non enim sumiscit solidioris scientiae amore semel capto ingenio, Verborum apparatus, aut acerba & contumeliose invectiva oratio. Diastinctius nosse cupit, in quam moralitatis Legem, factum aliquod impingat & cujus disciplinae practicae sit ostendere

ejusdem a recto tramite aberrationem. Cetero quin enim facile eo dilabitur, ut credat consuetudini & educationi deis here unice imaginarium horrorem, qui incauti animum deis vexat, qui scrupulus ei injicit ac ab insuetae actionis susceptione deterret. Non eadem omnibus honesta seu cogitat cum Nepote ulterius,' mos regionis est.

- uem penes arbi rium es s jus s norma loquendFEnim vero non Tripos hic consulendus, aut fictilius Thym-hraeus Appollo, binis potissimum ossiciis, quicquid homo

homini debet, absolvitur, ut assicias proximum bono, ut caveas, ne a te inferatur eidem malum. Illud amoris aesanioris Ethicae summa ac scopus, hoc vero naturale jus inculcat, sine eo ad summum societatis bonum non pervenitur, sine hoc frustra suscipitur omnis summi mali cura aue medela. Ad illud praeceptis, monitis, praecipue exemplis atque excitationibus evocamur, ab hoc prohibitiones, minae, interdicta & poenae nos arcent. Renunciandum est Iuricuicunque, aliquid dandum imbecillitati humanae, prioris .

regula jubet. Posteriori satisfacimus, si jus nostrum etiam rigorose exequimur, secundum illud Vlpianeum l. 24. s.fin. l. 26. de damno infecto Qui rei suae insistit nemini fa-

10쪽

eit injuriam. Sed cui usui haec omnia inquis. Imo in nostra quaestione magno. Dardanarius sua curat, sua servat, suo jure utitur, aliorum tura non involat neque de iis, qui falsis mensuris utuntur loquimur) justo pretio acquirit frumentum aloerius, quod vero habet proprium, illud in quodam loco negligere interdum maximum esse lucrum putat. Vult sibi secundum Legem civilem & haeredibus suia contrahendo prospicere, Ethnicismum iaspere & abnegationi fidei non absimile esse dicit, nulla posteritatis cura angi, non recondere aliquid in ejus gratiam. Contra prohibitiones, interdicta & sanctiones poenales, tantum abest, ut ni latur, ut potius omne studium in eo locet, ut sustineat &abstineat. Cum damno rei familiaris enim conjunctum esse, aliis per petulantiam insultare, exacte experientia magistra novit. Ergo justitiam non Violat, sed saepe inter concives

justus dicitur quia promissum pretium solvit, & ab injuriis

sive contumeliis, ad divitias acquirendas nullo modo pro.

fleuis, sibi temperat. Ast idem ille Dardanarius, an juri

suo renunciat, an imbecillitati humanae aliquid dat, an amosis dulcimimi magistri, monitorum, praeceptorum, excit tionum &c. memor est imo non. Si Livium manibus votivit, verum esse credit, famen ultimum humanorum supplicium esse, sed si famelicus forte ipsi occurrit, credit, quod vestes lacerae sint praemium ignaviae, quod hic damnum sua culpa sentiat, adeoque damnum sentire ipsi non videatur.

De libertate commerciorum multa commemorare scit, in

medio posita esse diligentiae brabea, aestate colligendum cum formica, ne sit hyeme pereundum cum cicada. Quis per mare per syrtes gratis curret, quis manebit sub Iove frigido, tenerae conjugis immemor, quis laborabit, quis mercabitur, inquit ejusmodi homo, si lucrandi occasio praecisa, si res alienae non nisi minutim emendae, si in futurum usum B a non