장음표시 사용
111쪽
O h. de Lapid. p. 2I6. Mors enim erat inter Deos infernales , & hinc atm alis circumvolare dicitur apud Horat. libr. II. Sat. I. p. 1 8. & Tenebris adoperta caput a Tibull. libr. I. El. I. p. 8 . Postea vidi eo nomine Gorallum jam castigasiel egregium Litterarum Humanarum Vindicem Bu mannum ad Val. Flacc. libr. III. Arg.
VI. De caeruleo colore alibi Brouckh. ad Tibull. libr. I. El. IV. 37. tradit, esse e rubro & nibro miXtum , cum eumdem esse ferrugineo ostendat ex Phil. libr. IV. Georg. p. 183. & Nonio. Fum rugineum autem idem esse ac marinum seu nigricantem docet Plaut. Mil. Glor. Adh. ἶV. sic. IV. p. 3. Palliolum habeas ferrugineum , nam is colos thalassis, Non satis accurate Bavfius de Re Uest. cap. II. Ferrugineus es color ferro ardentibatid absimilis. Nam potiim nigrum fuisse vel ad nigrum proxime accesside docet ad
eundem Virg. locum ServiuS: ferruginei,
id est, nigri coloris. Vide ibidem alios Interpretes. Hinc in Eclipsi Solem obscura ferrugine caput texisse 1cribit Viig. libr.
112쪽
COLORE COMAMM. CAP. V. 93 Cum caput obscura nitidum ferrugine te.
Ubi Serv. Ferrugo est purpura nigrior. Ut in GloK. Fineto μέλαινα. Vi gilium vero de colore nigro accipi deberem eo constat, quodΡ-p. libr. IlI. El. ΙΙΙ. . s6. Soli deficienti atratos adscribat equos Hinc Apocal. cap. VI. comm. I 2. dicituro ἔλιος ἐγένετο μέλοις. Et ita Equis Plut nis aurigantis addit habenas obscura fere gine tinctas Ovid. libr. V. Met. o3. Em dem modo atra ferrugo est apud Ovid. libr. XV. Met. 789. Caerulus ct vultum ferrugine Lucifer
Hoc quoque in uno e suis MSS. reperisse se testatur Brouckh. apud Tibull. libr. I. El. IV. p. 37suamvis praetexens nigra ferrugine Co
Cum vulgo picta legeretur. Plura de hoc colore disputat J. G. Vossius in Elym. V ce Ferrum. Is Vosius ad Catuli. p. 2I7. Passer. Prael. ad Cat. p. Sy. Quare non adsentior Thylesio, qui satis erudite decoloribus scripsit, cap. VI. existimanu,'
113쪽
183. 'acinthos dici ferrugineos, quia pus rum casis interfectum Apollo diu luxit. Sed saniora ad Virgilium proferunt La Cerdam sisti Taubm. & Emmen. Θmbam Ch rontis ferrugineam apud Virg. libr. VI. Aen.
p. 3o3. eodem modo explicat: Quonia νω una loco sandapilae mortuos ommes vestia is indefessus transvectat. Verum non litat, neque enim cogitabat omnia lastrorum nu
gra destribi. Haud rectius Virgilii l
cum libr. VI. p. Io. explicat Cerda, qui ideo cymbam Charontis caeruleam dici existimat, quod caeruleus color detur undis st
VII. Sic satis probavimus colorem mota νεον & caeruleum , si non omnino nigrum, saltem non multum a nigro diversum fuis se. Hujus coloris comae adscribi selent Diis Marinis, unde Neptunus apud Grae eos Poetas , id est , caerulea caesaris ornatus auiuiti Agathias in Anthol. bbr. IV. cap. XV. carm. 3 . Orpheus Argon. .f. 3 3. Eustat. ad Hom. Il. A. p. IO9. &Il. B. p. 268. ubi addit hanc ob causam
Neptuno etiam , m gros immolari tauros. Suad. Κυανοχάσην , λανοθριξ ,-ο- gram, seu purpuream comam habeos, Neptunus. Homer.
114쪽
Immer. Il. N. V. s63. & o. Vs 17 .Hymn. in Nept. vs 8. Heliod. There. vf. 278. dc ita Caeruleus dicitur ab Ovidio libr. LMet. vs 272. Sed illum Caeruleus frater juvit auxiliaribus uuis
Prop. libr. III. Eleg. U. vs I s. Ah miser , Alcyonum scopulis iasigar
In me caeruleo fuscina seumta Deo est. Neque selum haec coma datur Neptuno, d & aliis quibuscunque Maris Fluvi rumque Diis. sic Nerei Filiam Pan pen, mortuo Achille, crines selvisse GLDit Auctor de Morte Drusi. vs 3s.
Illi caeruleum Panope Matertera crinem Solvit, ct indignas setibus 'auxit m
De Tigride Ovid. libr. I. Aiet. vs m. Ubi Amatoribus consilia dat Virginibus suis explicandi depictas tabulas , quae in triumpho traducerentur: Hic se Euphrates , pra-ctus a dino
115쪽
DIssERTATIO DE Cui coma dependet caerula, Tigris
De Cyane in stagnum nominis sui mutata Ovid. libr. V. Met. vs 432.
Primaque de tota tenuissima quaeque i , quescunt, Caerulei crines digitique. Huc reserendus etiam in Ρindarus Olmp. Od. VI. vs so. ubi Pitana Nympha dicitur Neptuno peperisse
Qtiod de nigris capillis intelligendum esse docuimus stipim. p. 76. Alectus crines, visos facit Virgil. libr. VII. Aen. vs. 3 6.
Huic Dea caeruleis unum de crini canguem Conjicit.
Mus enim crines anguibus intermixti erant, qui apud Poetas caerulei & atri dicuntur. Claud. libr. I. in Rus vf. II9. Ovid. libr. X. Met. vs 349. Hinc Horat. libr. IV.Od.ult. vs ult. emendat ingeniosissimus Benti jus, improbante tamen Erud. CunitSamio Anim. in Beri. cap. XI. p. IF9. Omnia
116쪽
COLORE COMARuM. CAP. U. 97 denique, quae ad mare pertinent descripsere Veteres. Ε multis vide Stat. ad Tibull. libr. I. El. VII. & Schegh ad Veli. Paterc. libr. II. cap. LXXXIII UIII. Hoc modo potissimum vertendum
esse caeruleum maris colorem per colorem
nigricintem colligi etiam potest ex Festo
in Aquilus color : Aquilus color estfuscus σsubniger. . . . Aquilus autem color ab aqua est nominatus, nam cum Antiqui duos omniano naturales nossent album ct nigrum , -- tervenerit autem is quoque , qui ita neutri similis est, ut tamen ab utroque proprietatem, trahat, potissimum ab aqua eum denomianarunt, cujus incertus est color. Adeas ibi
moneo Litteratorum Principem Iof Scaligeriim, Casaub. & Torrent. ad Suet. Aug. cap. LXXIX.Munck.ad Anton. Liber. P. XX. Salm. ad Trebell. Poll. Trig. Tyr. p. XXX.Inde μελαν est apud Theo crit. Id. XIII. 49.
Cecidit vero in nigram aquam. Et mare nigrum apud Caton. in Diris pNigro multa mari dicunt portenta nata.
Similia Orpheus de Lapid. in Galadi . st et r.
117쪽
Horati libr. III. Od. XXVII Eustat. ad Il. A. p., 783. dc Pasier. ad Prop. lib. III El. VI. p. 446. Caeruleus Pontus a cana nive hane ob sausiam distinguitur in Cat. Pith. libr. II. p. so. Sub tanto subitae sonuerunt pondere clasCaeruleus cana pub nive Pontus erat. Non nego tamen πολιον , album , canum,
etiam de fluctibus maris adhiberi, ut in Pindaro Olymp. I. p. II F. Dion. Descript. Orb. p. 8 9. dc Anthol. libr. I. Cap. LVI. carm.
canus sutilus Ponti , cum πολιο de canis etiam capillis ponatur. Ut apud Aristoph. Equit. p. I7. Lucian. Herc. Gall. p. 36s. Anthol. libr. VII. carm. i o. dc 1 6. Alia habet Duportus prael. in. Theoph. eap II. p. 2II. Scd hoc intelligendum censeo, non de toto mari, sed de summitate fluctuum, quod discrimen inter colorem maris icfluctuum agnoscit Alciphron libr. I. Ep. I.
citur ventus in Anthol. libr. I. cap. LVI. carm. II. & apud Orph. p. as7. Eo sensu canum mare diXcrunt Latini. Serv. ad Virg. libr. VIII. Aen. p. 672. dc Bulaeus ad Val. Flacc. libr. III. p. Cani capillillac significatione spumanti mari comparan
118쪽
nem canorum crinium stumanti mari similis, O argenti instar albicans. Neque me movet , quod Thetis Dea marina dicatur XρυσοεΘειροι, Auricoma apud Heliod. libr. III. Aethiop. p. I 29. ' '
Thetin canto , auricoma Theti. Nam idem erit ac καλλιεΘειρα, pulcricoma.
χρυ εος enim Graecis passim pro pulcro ponitur. Orph. de Lapid. Prooem. Videatur Brunnerus ad Palaeph. Incred. cap. XIX. & Marcilius ad Aur. Carm.Pyth.
I. Coma 'rtea quae fuerit. Horat. expo-- nitur. II. De myrtea coma variam lectio in Tibullo. III. Apri erit - myrteam comam. Ovidius rapi. IV. De. myrtea coma alia a feruntur. ΥποξανΘος .
119쪽
s. TTAec sunt, quae de colore nigro . potissimum dicenda haberem,
paucis nunc inquirendum duXi in eum comarum colorem, quem myrteum appellant
Ueteres. Colorem hunc inter flavum &nigrum medium fuisse indicat Porphvrio. ad Horat. libr. III. Od. XIV. vs Ioram myrteum sic enim legendum, non, ut est in editis, myrrheum in crinibus ho-rie quoque dicunt, qui medius est inter flavum es nigrum. In ipso quoque Horatii l co vulgo aliter legitur, nec de vera lectione convenire potuit inter metas :Die ct argutae properet Neaerae Myrrheum nodo cohibere crinem.
Sic Torrent. aliique edidere, qui uret eum exponunt per myrrha delibutum. Et ita hunc locum laudat Brouckh. ad Pron. libr
III. Met. Vs. FI F. Sed madidus myrrha crinis. Et Scacchi Myroth. libr. I. cap. LII. Mum eum edidit Angliae .decus Bentlejus, &4tasem pluribus MSS. invenisse testatur,pra sertim in integerrimo codice Graeviano,
120쪽
COLORE COMARUM. CAP. H. Io 1 quem optimum etiam censet Cl. Bu . ad Petron. cap. XII. & Brouckh. ad Prop. libr. III. El. XII. vs. 28. Si autem eam lecti nem recipiamus, sorte de odoramento, quod ex lapide murra fiebat, intelligi debet Horat.
Hoc u uentum memorat Pompon. l. 2I. g. I. ff. de aur. arg. IV. Unguentis legatis nois tantum ea legata videntur , quibus ungimur voluptatis causa, sed ct valetudinis: qualia sunt commagena , Maurina , Vina, rosa , murra. Non equidem ignoro pro murra Viros Doctos legendum censere e myrrha. Sed receptam lectionem retinere tutius videtur, cum ea commodissimo semsi explicari & intelligi possit. Vide etiam Brouckh. ad Prop. Iibr. III. El. VIII. p.
22. Tandem nuperrime myrteum in Conis
textum Horatii recepit Cuninchamius, qui certe sibi propitium habet Porphyr. &plures alios Codices. Si quis tamen aliam
lectionem praeserre velit, non magnopere pugnamUS.
II. Eodem sere modo variant libri in Tubuli. libr. III. El. IV. p. 27.
Intonsi crines longa cervice fluebant, Stillabat strio myrrhea rore coma.
Ad hunc enim locum Ill. Scaliger, ut &Statius , myrtea in sitis libris legi testantur, & veram hanc esse lectionem jam