Dissertationes binae, quarum prior agit de colore et tinctura comarum, posterior de civitate romana apostoli Pauli

발행: 1725년

분량: 261페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

Epist. I. Ραr. m. Comm., ratione est Iesaiae cap. III. comm. st . pexum , quod de hac crinium dispositibne intelligό. Hae enim crinium plostae elegantissimi ornatus hahebantur , quo tempore laetitiae uterentur, ideoque redie calvitiei opponitur, quoniam in captivitate tonsae essent mulieres. Savaro ad Sidon. . Apoll. libr. II. Ep. II. dc Brouckh. ad Prop. libr. IV. El. IX. 38.1taque priorem Cantici locum ita explico,

Regem amare ordines capillorum & com- Outos crinium comtus. In eundem sereensum hunc locum accepisse .videtur Theodorrius ad Cant. p. Io78. Edit. Sirmondi,

Pagninus in Thes Ling. Sanctae stribit in hac voce. R. Jonah : ligatus insistutis saut canalibus ) id est , in comis capillorum ejus ,similibus ulis. Varia collegit . . A Lapide ad ' Cant. p. 3O7. autem recte explicari posse de eo, qui alicujus, rei desiderio capitur monet Michael adcant. p. 696. Ita vincire & vinctus Latini Iassim Amori tribuunt. Tibull. libr. I. El. . p. Π Me retinent vinctis formosae vincta. Ubc

102쪽

COLORE COMARuM. CAP. IV. 1Ibi alia Brouckh. & Tibull. libr. I. U. Vidi ego qui juvenem seros sprevisset

res s

Post Meneris vinclis subdere colla μ

Ferius ad Virg. libr. VIII. Aen. p. 394.

Devincitus legitur , quod amoris proprium est, ct vinculum in 'sticis significationibus amorem denotat. Atque ita huic explic tioni eleganter convenit Epigramma in Am

τινα ξαι

ευμαρυ οἰορι-ς. Aureum extrahens unum pilum Doris co mae , Ut belio captas ligavit meas manus.

Sed ego prius quidem risi , vincula per fringere Doridis amabilis facile ratus. Porro de his crinium plectis confer. Casp. Barthol. de Inaur. Uet. p. 9. Stim. de CO-ma. p. Fro. Et Hennin. ad Juven. Sat. VI.Y. FQ2. Qiamvis ille plurima ab hac re ali

103쪽

C A P. v.

pro nigricante, quoAsequentibus paretraphis probatur. III. oniam nocti casruleae epitheton additur , quae ceteroquin dicitur atra , furva ctc. IV. suia Plutonis equi caerulei , omnia enim, qh ae ad inferos pertinent, nigro colore describum tur : Parcae Deae infernales. Θmba Charontis nigra. Ovid. iii. Seneca Emend. V. Eadem ratione Mors caerulea ct nigra. Albin Expl. Goralius notatus. VI. Caeruleus idem quod ferrigineus. Fer-gineus pro nigro. Virg. expos Thylesius r fui. VII. Neptunus Κυανοχαίτης ct caeruleus dicitur. Caerulea coma Diis Marianis tribuitur. VIII. Caerulea coma demigro colore. accipi debet, quia aqua nigra

incitur. Πολιες epitheto su um ct --

104쪽

COLORE COMARUM. CAP. U. Η Νllorum. mare dicitur ventus. Heliod. exposI. Oonveniunt Hyacinthinae commae, de quibus egimus, cum κυανέαις. Sic κυανεος per μελοις variis locis

exponit Erudit. Salm. in Plin. Merc. quem tamen praecipue conssile p. 93. & 1 3 3. --gium adde libr. III. Misc. cap. XIV. dc Munck. ad Anton. Liber. XX. P. I 67. Quod etiam colligas licet e Servio ad Uirg. libr. IV. Aen. p. 146. Cretes ue Dryopesque fremunt , pictique Agathyrsi.

Picti autem non stigmata habentes , sicut gens in Britannia, sed fulcri, hoc est, cyanea consa placentes. Cum ex Ammiano Marc. ostendat Turneb.'libr. XXIV. Adv.. cap. XXVI. & Salm. ad Sol. p. I 33. Agathyrsis caeruleos seu nigros habuisse crines. Hac flanificatione vox saepissime apud Graecos Scriptores reperitur, qua de re ne quis dubitet, Pauca loca apponam.

Ita enim κυανεος θοινο-υ, nigrae nubes

mortis in Anthol. libr. III. cap. V. Carm. 22. Quod per nigrum vertendum esse, ex eo colligitur, quoniam cap. XXXII. ejusci.

Iibri carm. II. μέλοις κυανεος com

105쪽

3 την χροιαν κυάνεοι. o γὰρ ωπο τῆς ἐμελαινετο. Erant autem materia aurei , colore vero caerulei. Aurum

im arte denigrabatur. Vide Eust. adHo. mer. Od. II. p. 272. & Hesychium in hac voce. His comis Ulyssem ornavit Mine va apud Homer. Od n. p. I76. Et Hectoris capilli eodem modo destribuntur apud Eund. Ιl. X. p. FI. Aμφὶ χαῖται

Κυανεαι πίλναντο. Circum autem comae Cyaneae admovebantur.

Et Bacchi in Hymn. Bacchi seu Latronum

' pulcri vero concutieba tur crines Cyanei. . . .

Anthol. libr. VII. carm. 93. Ita apud Theocr. Idyll. IV. st. v. & XVlL

ς a. est habens nigra siver ilia. Quod

mo severciliis splendebat nigris

106쪽

II. Κυανέαις autem eaedem esse videntur Caeruleae Comae. Caeruleus enim hac in recolor nullus alius, nisi valde me fallair, tio, erit, quam niger seu nigricans. Serv. ad Virg. libr. VII. Aen. p. I98. caerulum est viride cum nigro , ut est mare. Quo modo Curtius libr. III. cap. III. g. I9. Horcaerulea fassia albo distincta circumibat. de purpura nigricante accipi potest. Consille Doctissimum Virgilii interpretem La Ce dam ad libr. V. Aen. p. IO. Columnam ad Ennii fragm p. 28 . Edit. Cl.Hesielii,Turn. Adv. libr. XIV. cap. IV. Noris. ad Cenotaph. Pisan. Diff. III. mp V. p 39I Cuper. Apoth. Hom. p. sa. Ex quibus aliisque explicari possunt loca, quae attulit Auctes Artis Crit. Part. II. sedh.II. cap. I. num. s.&6. Nec asymbolus venit Servius ad Virg.

libr. U. Aen. p. Im. Centauro invehitur magna, Scyllaque Cloanthus

Caerulea. Aut nitra aut alta carina , omne enim altum

nigrum est. Hinc μσλαι- est epitheton navis apud Dionys. Descript. Orb. p. 7O9. Orpheum. Argon. p. 26s. & 48o. Pro

107쪽

-DIs SERTATIO DE πρωραι fiant prorae nigro colore tinctae apud

ssi. Nam ita malo , quamvis alii vertant, Rostra maro secantia. III. Caeruleum autem hunc colorem sa

pe pro nigro apud Latinos Scriptores poni aliis etiam , exemplis pmbare non erit pe dissicile. Tibullus purissimi oris Poeta nocti caeruleae epitheton tribuit libr. III. El. U. θ. I7.

Iam nox aetherium nigris emensa quadri-

Iure io summum Latiae Musae Decus Brouckh. 'hic loci caeruleum per nigrum exponit, &alia hanc in rem adseri P tarum loca , cujus explicationem firmat Ovid. libr. XV. Met. 187. Et jubar hoe nitidum nigrae succedere nocti. Et German. Arat. Phaenom. in Capricorno p. 292.

Et cum terrores auget nox atra maria

nos.

Sic quoque Ovidius V. Met. p. 72. Sil.

108쪽

COLORE COMARuM. CAP. V. 8, Bal. libr. U. 2. 36. dc I 27. Furva nomapud Martian. Cap. lib. VI. de Nupt. Phil. p. 19 I. usia apud Nob. Heinsium ad Claud. in Rufin. libr. II. p. 32s. IV. Haec vocis significatio praeterea firmatur ex Ovid. libr. N. Fast. p.

4 6. HIIane Didii ct visam Patruus velociter. aufert, Regnaque caeruleis in sua portat equis.

Agit ibi de Plutone Inferorum Deo, cui caeruleos equos adscribit, quos ἱ-obe dixerat Orpheus Argon. p. II92. Cuilibet autem , qui modo in Veterum , scriptis non omnino hospes , sitis compertum est, omnia, quae ad Inseros pertinent , nigro colore essingi. Sic Plutoni nigrae pecudes sacrificabantur. Tibull. libr. III. El. V. p. g3. Sil. Ital. libr. I. p. II9. Val. Max. libr. 1Ι. cap. IV. eX. s. unde St tius IV. Theb. p. 4 9. est explicandus, qui de Inserorum sacris agens scribit:

Tum fera caeruleis intexit cornua seris

tis.

Ipse Pluto apud Virg. libr. VI. Aen.

109쪽

V. carm. 2s. Parcas autem Inferorum Dea-hm annumeratas esse monuerunt Viri Docti

rontis cymba caerulea dicitur apud Viis libr. VI. Aen. IO. Caeruleam advertit puppim , ripaequo propinquat.

Ubi conferri potest La Cerda, & Seneca in

Hem. Oetaeo st. I963.2rin me gementis sagηa Cocyti tenent, , on puppis umbras fuma transvexit meas. Ita lege mm Nobil. Heinsio ad Ovid. libri ΙΙΙ. Met. st. Cum vulgo curva vel fulva, quod etiam in duobus MSS. inv ni , legatur. Atque ita hanc puppim κυα- νεην vocat Antipaten in Anthol. libr. III. cap. XXXIII. carm. I 6. Alia mittimus, ne in re notiori longiores simus.

V. Audi or de morte Drusi , qui salse Albinovanus dicitur, p. 93.

Lumina caerulea jam jam natantia moris . . LMmina fraternas jam subita a ma

nus.

110쪽

CoL-E COMARuM. CAP. U. 92 IIbi Gorallus haec notat : Caerulea mors diritur, ut ab Horatio pallida, quod cares μοι, hoc est, lividos vultus mortuorum redddat. Idem observavit Erud. Clericus ih Arte Crit. Hrt. II. sedi. II. cap. I. g. 6. Verum liceat mihi ' aliam ac Vir Dodi . semientiam amplecti. Certe eleganter Ho ratius, quem imitatus videtur Seneca Hero. Fur. mortem dciitpallidam, quod pallentes homines faciat; unde pallida regna Ditis apud Lucan. libr. I p. que s. & passim. Non autem eadem mors potest dici homines caeruleos, id est, nigros iacere. Nam caeruleus & pallidus opposita mihi viden tur. Tutius igitur , mea quidem sentenatia, hoc epitheton ad ipsam mortem reluc

lisset , praeeunte Horatio libr. I. Od XXVIII. p. 13.

. . O . .

Nervos atque cutem morti concesserat

atrae.

Tibull. libr. I. El. III.

e tenet ignotis aetrum Phaeacia ter ris , Abstineas avidas Mors ,precor, atra m e

nus.

Abstineas Mors atra , precor. '

SEARCH

MENU NAVIGATION