Observationes Lucretianae et criticae et exegeticae

1쪽

CONSTANTIUS FUND.

4쪽

OBSERVATIONES LUCRETIANAE

ET CRITICAE ET XEGETICAE.

3 κREMTATIO PHILOLOGwaQUA AD SUMMOS IN PHILOSOPHI HONORES AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE IN UNIVERSITATE FRlDERICIA GUILEGI RHENANABIT IMPETRANDOS SCRIPSIT

ET UNA CL SENTENTns CONTROVERSIS 131 IllMmma. 13MCMnMMI A. MDCCCLO. PUBLICE DEFENDET

ADVERSARIORUM MUNERE FUNGENTUR

8쪽

In reconsendo Lucretio quantum ante hos quattuor annos Lachmannus praestiterit, non est quod pluribus dica in Fundamentu in illo iecit firmissimum, quo nitatur necesse est quicumquc in opere sui generi praestantissimo Lucretiano versari voluerit. Attamen quamvis multa, quae misere antea iacerent, et artis et scientiae auxiliis egregie instructus pristino nitori vel reddi dorit, ut verisimiliter saltem e tanta labe restituerit, non paucu certe etiam post illum Bernaysius in recognitione sua melius constituit, alia denique Bergkius et Purmannus monuerunt in Iulini Annal. ol. LXVII. morum igitur sententias si quis exuininaverit, sive ipse praeclaram Lachmanni operam accuratius perscrutatus erit, persuadebit sibi, alia praeter ne cessitatem cupidiore arte ab eo templatu, alia iusta medicina non sanata , alia denique ad emendandum aliis etiam relicta esse. uare Lucretii carmina pertractaturus ubi a Lachmanno discere et edoceri volebam, aclum est, ut hic illic a ducem eo dissentire inciperem et, quantum valebam, ipse aliam viam mihi explorare conarer. Nec defuit, ubi meam opinionem suo indicio Bernaysius mihi confirmaret, viarum regionumque illarum satis peritus. Ila meis viribus confidere magis didici ac permultis locis, labore aliquoties pertractulo, ne illum quidem aut ergkium Purmannumve socium nactus sum. Ille paullo proclivior hic illic in Lachmanni sententius abiit, vel ubi certissimis argumentis eum errasse demonstari potest, hi autem non totum illorum lab0rem exculere ac penitus recognoscere voluerunt, sed singula quaedam nunc optime nunc parum eliciter temptaverunt me iudice. Noc sane mirum si permultis locis videri etiamnunc ab

9쪽

integri late abesse Lucretium, quandoquidem ex uno lante nec integerri in e ud legendum iam dissicili omnes Lucretiani libri fluxerunt, ita ut ipsi Lugdunenses a lacunis, interpolationibus, transpositionibus ceterisque omnibus quaecumque libros sp-los inquinare possunt vitiis liberi non erantur. Inde vestnit, ut ars et demonstrali aut criticorum artificia saepe locum non habeant, sed tota ad divinationem res redierit J. Equidem igitur de quibus a Lachmanno, Berna ysio, ceteris, qui ut spicas legerent secuti sunt, dissentire non sine iusta causa mihi visus sum, ita quattuor capitibus proferam, ut deinceps de laounis, pravis iterationibus, totis versibus aut spuriis aut transpositis qui videantur, denique de singulorum vocabulorum

corruptelis dicaan. DIpsius Laelimanni verba sunt ad V 311. ol 515 880 in

10쪽

Cn D. I.

0uod primum rectu sensit Faber, advigius clare ostendit, Lachmannus confirmavit, versuum aliquot lacunam esse inter hos libri I vorsus 1012-14:

aut etiam alterutrum nisi terminet alterum eorum simplice natura pateat tamen inmoderatum nee mare nec teIlus te.

nemo iam in dubium vocabit de eo autem dubitari potest, nulli rectius rem egerit advigius, qui post v. 1013, an Lachia mannus, qui post 10 12, quae desunt, intercidisse putavit Equiadem cur cum illo lacium, ut melius perspiciatur, ante paucis adumbrabo quid poetae disputatione agatur, praesertim cum neque Creechius rem perspexerit, nec alius interpres totius

argumenti tenorem accuratius explanaverit. Omne, το παν,

infinitum esse cum agi dicat advigius in puso. I. p. 12, iisdem argumentis parum subtiliter, quasi diversa sint, in aliam atque aliam formam conversis, bene distinguenda esse non vidit et corporum summam et omne quod est spatium 969. 98M et illud denique, quod ex utroque constat, omne quod est, τονιων 958 967 9753. Duo enim Lucretius quaerit v. 951 seq.), primum Orporum summa finita sit necne, deinde omne quod eat spatium sinitumne constet an immensum paleat. Iam vero inde orditur, ut ostendat omne quod est, is παν quoniam extra quod finiat nihil sit 958-68), exemplo sine patere, atque adeo insinitum quin relinquatur fieri non poSSe eis quis sinitum iam sumat omne quod est spatium. Nam huius ad oras