Christiani Wolfii Jus naturae methodo scientifica pertractatum, pars prima octava, in qua obligationes et jura connata ex ipsa hominis essentia atque natura a priori demonstrantur et totius philosophiae moralis omnisque juris reliqui fundamenta solid

발행: 1764년

분량: 309페이지

출처: archive.org

분류:

11쪽

non sine voluptate eandem eontuebuntur. Atque ita demum

extra omnem controversiam positum erit, Ius naturae omne,five absolutum, sive hypothetieum dixeris, immo Ius omne

etiam positirum, quod nomen suum tuetur, nec per ab

sum Ius dicitur , quod insutia dici restius debrit, in ipsa ho

minis flatura radicari. Poterant in praesenti opere multa disci brevius, sed minime consultum existimavimus , ut , dum breves em volumus, evadamus obscuri, nec ab iis satis intelligantur, multo minus eos convincamus, quibus scribimus. Alia disitur occasio, qua totum Ius naturae ad principia generalia nonnulla revocare licebit , unde cetera per modum corollariorum nuda subsumtione fluent. Id enim fieri posse, iii hoc ipso opse hinc inde ostendimus, & quae modo dixNmus de omni Iure in natura humana risicato idem loquumine. Enant krtassis etiam nonnulla in hoe opere, quae parado2a videbuntur iis, qui notionibus Iuris Romani imbuatam possident mentem. Sed nebulae , quae mentem ipsorum occupant, suo tempore veIuti sponte rua dispellentur. Quod

fi qindam fuerint, quibus diversa placent, illi per me st

mis vanir et sinethini litem movebo . Et quemad modum ego neminem in scriptis meis nominatim perstrim io, ita & cum nemine serram contentionis reciprocabo, qui litigare voluerit. Multa adhuc mihi agenda sunt, antequammtum opus fuerit ablatutum, quod a gressus sum, ut adeo quod a illo conti-fido et,llocatur , vanis

liti is fallere ii as exiitimem. Neque etiam atrati , nec diu gnitati, nec moribus meis convenit altercari cum aliis, qui aliorum naevos non cognosco, nisi fit proprios emendem,&recte ac bene ab aliis facta laudo, ut ad bene Srecte agem dum incendantur alii, & cuilibet a me suus deferatur honor . Hos mores non mutabo , quoad vixero , nemini unquam gravis futurus: philosophi enim esse puto omnem da. re operam, ut sit serpetuus ac constans vitae ac doctrinae consensus. Non eo fine stri , ut ad nominis iam am mntemdam; qui Mumquemque laude sua etiam immerita quiete frui patior; sed ut eorum studia juetem, qui mea opera eadem iuvari posse persuasi furit. Non ad pompam philolaphari comstitui, sed ad utilliatem altariam. Faxit Deus, ut, qui sunt docili ac ingenuo ingenio praediti, eam utilitatem consequa tur, quam intendo. Halae Magdeburgieae die Io. Aprilis Ama γε

12쪽

ET ACTIS ERUDITORUM LIPSI ENSIUM

DE hujus operis diximus nuperrime; nostrum i situr est, ut de ceteris

quoqtae, quae prostant, dicamus Ill. Auctor initio Praefationis rationem reddit, cur Pars fecunda lucem demum adspexeris An. I7 1. cum prima i in prodisset Λ n. 37 o. Commemorat nempe distractiones animi ob invitationes subeonditionibus ho. norifieis ae lautissimis tum ad Professionem in Academia Ularue istina, tum ad reditum in Academiam Halensem . cum Marburgi non modo commodi sumam haberet Musarum starum sedem, verum etiam ea esset rei familiaris ratio , quae vel insolita inlini utentia ali-hi vix ae ne vi κ quidem in melius mutari posse videbatur , grato inprimis animo in domum Hassiaeam cogitationem omnem a mutando domicilio retraherite. Accedebat eum novae editionis Tomi primi Elementorum Matheseos, quae maximam partem A. 17 O. typis suit descripta . Tandem moram injecit domicilii mutatio , & oblatum munus Pro-Rectoratus negotiosissimum , cum vix Halam redisset, & in rebus suis adornandis totus esset; quod onus etsi initio declinaret, semestri tamen spatio elapso eidem humeros submittere coactus fuit. Non autem moram sine. ratione excusat. Sparserant enim nonnulli salsi,s rumores, quasi animi eorporisque vires adeo desecissent , ut nec mu-Meri suo obeundo par esset , nec eodem , quo ante, successa animum ad scribendum appellere posset.

In Paνte prima Iss. Auctor egit de obligationibus ae iuribus eonnatis . Histe oppo

inuntur aequisita, quae eκ sola quadam obligatione connata non oriuntur, sed inter v niente demum facto quodam humano resultant. Iura aequisita primaria, unde cetera omnia tanquam rivuli ex fonte suo deducuntur , duo sunt Dominium & Imperium . Quamqbrem in hae Parte secunda progreditur Cel. Auctor ad Dominium ae inde resultantia jura, & obligationes explieandas. Dominia surrogata sunt in locum communionis primaevae, utpote inde orta, quod jus natura omnium commune, fieri caeperit proprium.

Cum adeo nemo intime perspicere possit, quale sit jus Dominium, & quaenam jura particularia hine descendant, niti qui communionem primaevam intime perspectam habet, ideo amplam ill . Auctor instituit de hae tractationem, ne doctrina de Dominio luce sua destituatur. Nimirum qui jura intime perspicere voluerit, is . Iudice nostro, primo loco perpendere debet, quale sit ius aliquod in statu naturali originario, quodnam jus gignat in adventitio, introductis dominiis ae imperiis privatis; deinde inquirendum ipsi est, quam nam mutationem subeant haec jura in statu civili, ut pateat, quid tum vi notionis civitatis in genere , tum vi formae regiminis & status civitatis in specie addendum , vel demendum sit juri naturali, ut efficiatur jus civile , quod vel civitati omni, vel in specie hule, vi formae ae status sibi proprii convenit. Hae via igitur in te dens Ill. Auctor , ex iis, quae Paνt rima de obligationibus ac iuribus connatis demonstravit, a priore de . ducit, quae de communione rerum primaeva tenenda sunt. Rerum communio primaeva ipsa ius connatum est, & in usu rerum omnium, ram necessariarum quam utilium, &voluptuariarum, necessario consistit qui se ilicet ad hoc requiritur, ut obligationi naturali satisfaciamus. Usus igitur hie promiscue patet omnibus, nec quisquam licite ab eo.

dem excluditur . Sunt vero etiam res industriales , dc artificiales eodem modo, quo na turales, communes, utpote quae naturalibus incorporantur, singulis communis utilitatis gratia laborantibus, ita ut unusquisque eo defungatur labore , quo maxime opus est, &quem recte perficere valet. Relinquendum autem est uniuscujusque judicio, in quantum usus rerum sit insi ne eessarius, & quanta sit indigentia sua , dc unicuique competit jus resistendi ei qui ulum rei necessarium quocunque modo impedire conatur, consequenter se adversus impedire volentem defendendi vi infinita pro uti maior vel minor requiritur, ut connatus impedituri irritus reddatur; immo etiam jus puniendi eum , qui impedivit. eQdem modo in finirum, ut securitati suturae prospiciatur. Hinc deducit Noster, quae-M m bella in communione primaeva lieita sint, seu justa , quaenam injusta Ex communi jure rerum fluit etiam ius eommune ad ae iis , sine quibus usus rerum necessarius obtineri nequit . Monui autem Ill. Auctor , imaginem hujus juris adhue se peres la penes Religio. sos in Ecclesia Romana , qui νoto paupertatis tenentur; quod penitius insipicere datur pereas Liae de communione primaeva demonstrata sunt. Hinc autem simul intelligi, cur Pa-

13쪽

Patres, & Iegislatoresne ligIosorum votum paupertatis cum voto obedientiae, eoniunx rint. Cum enim voto paupertatis Religiosi renuntient omni proprietati, di hoe jus cum communione primaeva commutent. voto obedientiae renuntiant iuri libertatis. 3c id in superiorem translerunt, ut adeo quoad exercitium juris communionis seu usum facti non dependeant a propria, sed superioris voluntate , sicque evitetur omnis juris abusus. evitentur omnia bella, quibus in communione primaeva loeus est - Ut vero intellis tur , communionem primaevam licite suisse sublatam, dc Dominia introducta ideo Auctor ni se docet, in illa homines persistere non posse, nisi aut non nimis multiplicato genero humano in vitae simplieitate persistant, aut in e Nimia admodum charitate , quarum illa legi naturae contraria . haec vero, etsi lege naturali praecepta, magis tamen optanda , quam speranda est. Monet hic, Patres Religiosorum ideo introduxisse communionem rerum negativam, qualis est primaeva, ut non modo Religiosis charitatis exercitium reddatur

familiare . sed suo etiam exemplo eandem doceam ceteros, eosque ad eandem excitent .. Quando a communione primaeva receditur, res, quae fuerunt communes, fiunt fingulorum, seu juri proprio subjiciuntur, ut is cujus res est, ab eius usu licite arceat omnes, dc eidem eompetat jus, de ea pro arbitrio suo disponendi: quod ipsum est Dominium . niam autem pluribus in re indivisa Dominium competere pro parte rata potest; hine oritur communio posit i va , a primaeva illa , quae negativa est .differens, nec confundenda cum mixta, in qua res equidem sunt in Dominio universitatis , omnibus tamen non competit, nisi usus earundem indifferenter , pro uti l cilicet unicuique opus fuerit, ita ut nemo de heat Dominium pro rata in rebus indivisis . Communionem mixtam Λuctor esse monet eam, quae est Religiosorum, quam cum vulgo cum positiva confundant Protestantes, votum paupertatis cum divitiis c enobiorum pugnare ipsis videri, eum tamen hoc ipsum Otum pulcherrime consentiat in communione mixta, in qua nemo in re ulla neque divisa , neque indivisa , Dominium habet, & singuli re utuntur tanquam communi , non Lan quam propria, quae est universitatis. Ceterum Dominium plenum tria jura involvit, nimirum prodrietatem, jus fruendi, & jus utendi, quorum illo de ipsa substantia, isto de

fluctu eiusdem, hoc denique de quovis usu , disponitur. Quoniam vero nemo actu de re sua disponere potest, nisi eo in statu si, ut eidem etiam competat potentia physica , de eadem pro arbitrio disponendi ; ideo ad Dominium aeeedere debet possessio, de qua ipsa agit ili. Auctvi , quid inter post essorem bonae ac malae fidei intersit. demonstrans . Naturaliter homo re sua aliter uti non debet, quam ut satisfaciat oblisationi naturali, abusulege naturali prohibito ; vi tamen libertatis naturalis ipsi ab aliis permitrendus etiam abusus est, quamdiu nil feeit contra jus eorum. postquam igitur Ill. Auctor in genere docuit, quid Dominium sit, & quomodo idem exercendum pluribus demonstrat, quomindo Dominium rerum, tam corporalium mobilium, & immobilium, quaai in corporalium, acquiratur, expendens simul, quid leκ naturae praecipiat de singulis modis acquis tendi, qui in Iure Romano naturales appellantur; ubi haud exiguam deprehendes dis rentiam eorum, quae lil. Auctor demonstrat, a placitis Ictorum Romanorum. De his exponere, hic nimis longum foret id igitur adhuc monemus. demonstraria Nostro , introductis Dominiis omnes hominis actiones liberas aequinarari rebus, quae sunt in Dominio ipsius , cum hoc sit principium fee undissimum in multis aliis demonstrandis .. Et quo niam res, quae sunt in Dominio universim spectatae , nullo attento earum discrimine, in patrimonio esse possunt, omnium autem bonorum, quae quis habet, universitas patriminnium constituit, quid unicuique circa patrimonium t Cap. I. incumbat, quid Iuris si, Nost ei ostendit. Tandem IlI. Auctor inquirit in obligationes, &Iura ex Dominio oriun da. Pertinet huc obligatio, rem domino restituendi. si ea quomodocunque in potestatem nos ram Venerit, damnum, culpa, vel dolo, datum, quodcunque resarciendi, nemin 1 inscio vel invito rem suam auferendi. quocunque animo, vel de possessione rei immobis

iis alios vi ejiciendi, aut eos defraudandi, porro rem suam vindieandi, is rem, & pr donem, defraudatorem, turbatorem possestionis, & surtum usus aut possessionis consistentem, puniendi, jus sundum immutandi, rem alienandi, & jus quoddam ad ala inque me unque vi dominii sibi licitum in alterum trans serendi, res suas. earumque posse se sonem. de sendendi, & quae alia sunt, hisce agnata. In lingulis Ial. Auctor de laenis rad partieularia, quae singula sigillatim persequi. abhorret ab instituto nostro,

14쪽

QUESTIONES

DE IURE NATUR

AUCTORE

Ex Gallico in Latinum conversis.

16쪽

In Partem Secundam Iuris Naturae

............ . . . . . . . . . . . . . .

t id verum ex hypothesi. dantiam rerum necessariarum . utilium. ς dum fingitur persecta com- & jucundarum , cum quisque sibi munitas sine ulla proprie- mum debeat quae debet alteri , certe Otate; sed nonne extra hyp in fructus industriae suae jus maius ii flui. . thesin . discrimen magnum het. interest inter res tantum naturales. & Sane hae e videtur esse origo domi. industriae vel artis fructus J Persecta nil vel proprietaris . quae primaevam communio rerum naturalium pendet communionem exelusit . Qui primus ab hominum aequalitate qui in dona agrum eoluit, proficto iudieavit, sevis naturae eodem jure potiuntur. At qui eius ejusdem agri ad ipsum pertin industria sua aut fructum educavit, aut re, eosque sibi addixit, deinceps pauis machinam aliquam construxit , num latim agrum ipsum sibi adseripsit , quem potiore iure non se uetur ρ Si enim postea ceteri sunt imitati quisque cur e debet copiam ac abunis

f. 83. In simplicitare vitae non alia homini boni notio est , quam quod bonum existimer , quod a Medio , sis molisia , va

Pictura haee intae simplicis vix vita smplici promi dubio eognouerunt Notis b. ivgnoscitur . 'Non enim eoncipi potest alimenta differentia . ideoque praetor ullum tempus, quo nullam aliam vo- satiatam famem voluptates alias eum. luptatem homines cognoscerent, quam 4ierunt . Quid Z voluptatis amoris doloris vaeuitatem. stias ipsas vide- nunquid ad eas & hominis & bolluas 'mus cognostere voluptatem veram ct pellit solius doloris fuga Equidem num postivum. Ex. e. Canis latur opinor viva quadam voluptate ad eas panem reeusat, at frustum earnis astae ferri cuncta animantia; nec tameni aeripit avide; manifesto indicio, eum scior, eam voluptatem in simplieita. Praeter expulsionem doloris eognoscere te vitae , quam Wolfius fingit lenia

'veram voluptatem . Homines ipsi in solo terminari potuisse.

17쪽

f. II 8. Ius proprium disponendi de re pro arbitrio suo Dominium appellamus 3 Ius disponendi de ipse substantia rei Proprieras dieisur

DGisitis Distinguit Wolfius optimo consilio coniungere aut cogundere posse vois Dominii . Dominiam Sc Proprἰetatem . Quia ta- ces has Domin ἰum dc Prarietarem .e Fri ' plerumque seriptores Galli vera sed tantum ubi distinctio nim est o tunt nomen I sminium per Propris et cvssaria- tem e moneo me fortasse aliquando

s. 1 3. Si quis in communione ' primaeva actu quodam externo de

Non satis probare videtur auctor ,

consensum , saltem tacitum , caeter in miniam nam hominiam non esse necessarium , uti m-- quis, cum prius viveret in primaeva

Mi e pris communione , exire ab ipsa, sibique tribuere proprietatem possit , aut d minium rei alicuius praecipue fundi. Allegat Iibertatem naturalem, ex qua potest homo, ut Auctor ait, iudieare hanc vel illam rem, e. g. fructum landi, sibi esse necessariam , 3cmone.

re cum auctoritate ceteros eam

unum spectare. Verum ex ipso olfio

in communIone primaeva nemo exclu

di potest ab usu rerum e. quas ' obvias offendit, quo tempore lis IndIget.

Fingamus ergo, alios homines pro fundum transire momento, quo hic rubi ejus atrogat .dominium, cosdemque illis fructibus indigere, nonne iure e pere possunt Anne novus dominus

ius habebit impediendi Non videtur jure defendere posse nasi fructus, quos teipsa earpit, & inibi in mana

cet. Quare originem proprietatis vel dominii ita potius repeterem . Prout genus humanum excrescebat spontanei vero teriis fructus non sussi. ciebant , ideoque industria atque ars necessariae fuerunt, quidam magis providi opportunum esse senserunt, Ductus reponere , & sundum colere . quam casu viγere : Sc quia jus habebant promiscue in omnia, sertasse jus

proprium ad portionem certam Cirin cum lcriperunt, reliqua omnia ceteris relinquendo, neminem ita laedendo ne que ullam obstandi caulam praebendo. Tune labore suo peculiare ius aequi. siverunt in fructus, in ea parte terrae provenientes, quam colebant. Vide Animadversionem I. ad 29. . Ceteri imitatione ducti atque exemplosmilia secerunt. Ecce ortum Promis- ratis Ac miniι. Demus etiam , partem hominum vitae minati , di incultae

adhaerentes , .divisioni huie resistere v lvisse ; tunc, genere humano multiplicato, & a prima vitae simplicitate reo odente , communione promiscua hominibus iam nocente , bonorum H Wietate jam reddita necessaria lut con servationem de periectionem sitam tu ontur, unoquoque ius habente in ea quae sibi necessaria sunt ad conservationem Sc persectionem : Mam , in qu m , iure poterant etiam repellere quicumque πquam Sc innocuam serum partitionem impedire aggressus esset.

18쪽

32o. In nota. Ponamus inrarios iussu ruo effodere terram infundo tuo . . . . re in3ra eius viscera reperiri miseras, aur

minerati quoddam , in easu proposirionis praesentis cum, ius

ea eruendi a te non fuerit occupatum dubium non est quin, quod inveniunt , si operariorum, modo quod inveniunx Geupare , adeoque occupando suum facere velint . . .

Nonnihil dubito de hoe auctoris iv. nationum, non minus quam ius gentium dicio. Mihi videtur ad me spectare quid. eommuniter reeeptum, in hoe consenis De Hira quid continet fundus meus quia pars aiunt, nullus certe Princeps pateretur ejus est, ut mineralia; nec quisquam exteros sibi Thesaurum sumere quem 2. alius jure potest ea quaerere. Quod si in tertitorio suo invenissent. Est enim molitiones & fossiones impero , labo. Thesaurus hie mationis , via Princiis rant opefarii nomine meo , mihique pis quia agrum oecupando, simul quissiiure competit quod detegunt etiam quis ager continet, oceuparunt. Iam casu ' secus est si usufructuarius , aut agri vel regionis oecupatio a natione conductor, iure laborans in fundo quo aliqua iacta , resere adamussim oecuo fruitur, casu Thesaurum detrehende. pationem landi a privato iactam inret. Illius esset Thesaurus nisi sorte statu naturae. Lege tantum ciuili Tli jus quaerendi quod Terra tegit, ad sun. sauri , minerae &e. sere apud Umnes di dominum spectaret. Verum hae populos non pertinent ad privatos quo-ζomnia mihi videntur supervacanea: si rum fundi sunt ' perstiterunt enim in enim sandum occupo , simul occupo communione e sea certe Pertinent ad omnes ejus usus mihique jure tribuo. 'ipsam nationem, vel Principem. Consuetudo, & jus publicum omnium

L 323. Si ius omnium hominum eommune cum iure proprio eoli

datur; proprium vincit commune Demost,stratio hujus 'postionis mi. stum permittere: ita, sed non est K. De ea umus placeta. Auctor enim nulla ratio. tis; hie enim fugitivus potest me eo. ne allata ais r qia iure communi uti gere ne ipsum impediam , quia jus,uti, redere potius debeo ei. qui sera meam proprium dominii existere ne-. ρ .. titur pronis, FH. ut praetenaeis pos quivis cum laesione juris communis , pn in .st, bonς, is gratiam sui, iuri proprio quod hominibus eripi nequit., cerire defrare . Hoe erat probandum. Quoties ius proprium natura sua est At ipsa propositio mihi maculare viis eantum restrictio quae legitime adhi- detur I nam E. Q jus proprium mihi beri potuit iuri communi , in casu est impediendi, ne quis transeat per collisionis ruincere debet I fluit enim fundum meum; tamen jus hoc cedit ex ipsa notione dominii & iuris pro.

iuri communi omnibus hominibus, si prii. & haee est norma iudicandi quae.

quis latrones fugiens cogeretur 'vitae mones in hoc genere. Fingamus e. g. ruendae causa per agrum meum tranis campum relictum ab omnibus, aut, sire. Neque diras, ad eludendam dissi. omnibus ad venandum Ic paseendum Kultatem, me ex officio dσbere tran. communem e fingamus etiam. - p r

19쪽

f. II 8. proprium disponendi de re pro arbitrio suo Domi

nium appellamus, er ' .

' 131. Ius disponendi de ipse substantia rei Proprietas dieitur

De finitis Distinguit Wolfius optimo consilio coniungere aut cogundere posse vois Dominii . 3e Proprietatem . Quia ta. ces has in in ἰum & Proprietatem .e F i ' plerumque seriptores Galli veris sed tantum ubi distinctio rimi est ne-tunt nomen Daminium per Proprret taria- - . tem y moneo me fortasse aliquando

l. i 3. Si quis in Communione primaeva actu quodam externo δε-

curar, quod ipse solus ea re uri frui veliν, sue Uum eius soli asserix, eandem dominio suo subjieis .. Vide Adnot.

Non satis probare videtur auctor ,

-- consensum , saltem tacitum , caetero. Dominium rum hominum non esse necessarium . ut iucMnm quis, cum prius viveret in primaevani e pris communione, exire ab ipsa, sibique tribuete propcletatem possit , .ux d' minium rei alicuius . praecipue landi. Allegat ubertatem naturalem, ex qua potest homo, ut Auctor ait, judicare hane , vel illam rem, e. g. fructum fundi, sibi esse necessariam , & mone.

re cum auctoritate ceteros eam ad se

unum spectare. Verum ex ipso olfio

in commun ne primaeva nemo exclu

di potest ab usu rerum . quas obvias offendit, quo tempore iis indiget. Fingamus ergo, alios homines fundum transire momento, quo hic Iubi ejus arrogat dominium, etosdemque illis fructibus indigere, nonne iure e pere possunt Anne novus domanus

jus habebit impinendi Non videtur 4 e defendere posse nisistinus, quos teipsa carpit, & intia, in marid

cet. Quare otionem propiaeraris uel Minnii ita potius repeterem . . Prout genus humanum excrescebat, spontanei vero teme fructus con sum ciebant , ideoque industria atque ars necessariae suerunt, quidam magis providi opportunum esse senserunt, Ductus reponere, & fundum colere. quam casu vivere : di quia jus habebant promiscue in omnia, sortasse jus

proprium ad portionem certam Ct cum lcriperunt , reliqua omnia ceteris relinquendo, neminem ita sedendo ne que ullam obstandi causam praebendo. Tune labore suo peculiare ius aequi. siverunt in fructus, in ea parte terrae provenientes, quam colebant. Uide Animadversionem x. ad ast.) . teri imitatione ducti atque exemplo similia severunt. Ecce ortum proprie- iis M in ι. vemus etiam , partem

hominum vitae minati , di incultae adhaerentes , divisioni huic resistere ustuisse; tunc, genere humano multiplicato, & a prima vitae simplicitate reis odente , communione promiscua hominibus iam nocente . bonorum pro prietate jam reddita sincessaria ut con servationem 3e periectionem lita' tu Tentur, unoquoque ius habente in ea quae sibi necessaria sunt ad .conservationem & perfectionem ς tum , i quam , iure poterant etiam repellere quicumque πquam & innocuam co*m partitionem impedire aggressus esset.

20쪽

32o. In nota. Ponamus inramos 'ussu suo effodere remam infundo tuo . . . . inrra eius viscera rveriri miseras, aus

minerale quoddam , in easu propositionis praesentis cum ius

ea eruendi a te non fuerit occupatum dubium non est quin, quod inveniunt, si operariorum , modo quod inveniunx occupare , indeoque occupando suum facere velin . .

Nonnihil dubito de hoe auctoAstu. dicio. Mihi videtur ad me spectare quid.

quid .continet fundus meus quia pars ejus est, ut mineralia I nec quisquam alius jure potest ea quaerere. Quod ii molitiones & fossiones impero , lab rant opellarii nomine meo , mihique jure competit quod detegunt etiam casu secus est si usufructuarius , aut conductor, jure .laborans in fundo quo fruitur, casu Thesaurum deprehende. ret. Illius esset Thesaurus nisi sorte jus quaerendi quod Terra tegit, ad sun. di dominum spectaret- Uerum haecbmnia mihi videatur supervacanea d si enim iandum occupo , simul occupo omnes ejus usus mihique jure tribuo. Consuetudo, .& jus publicum omnium nationum, non minus quam ius gentium communiter reeeptum, in hoc consen. tiunt, nullus eerte Princeps pateretur exteros sbi Thesaurum sumere quem in tertitorio suo invenissent. Est enim Thesaurus hie mationis , vel Princiis pis quia agrum occupando, simul quid. quid ager continet, oceuparunt. Iam agri vel regionis oecupatio a natione aliqua facta , resert adamussim oceu ationem iandi a privato iactam iaatu maturae. Lege tantum ei vili Thosauri , minerae &e. sere rapud omnes populos non pertinens ad privatos quorum iandi sunt ' perstiterunt enim in communione e sea certe pertinent ad 'ipsam nationem , vel Principem. g. 323. Si ius omnium hominum eommune cum Iure propris coli datur; proprium vincit commune Demostdistratio hujus propositionis mi. mus placet- Auctor enim nulla rati ne allata ais r qia iure commani utἰ vuti, cedere poetas aebee ei, qui sem

vitisaer proprio, quaru ut praetendere posset, buno, in gratiam sui. iuri propriscedere debere . Hoe erat probandum.

At ipsa propositio mihi vacillare vudetur; nam E. C. ius proprium mihi est impediendi , ne quis transeat perfundum meum p tamen jus hoc cedit iuri communi omnibus hominibus, si

quis latrones sugiens cogeretur vitae tuendae causa per agrum meum tran-

. sire. Neque dicas, ad eludendam dissi. ἀultatem, me ex Ussicio dibere transtum permitterer ita, sed non est satis; hie enim fugitivus potest me eo. gere ne ipsum impediam , quia jusmeam proprium dominii existere nequivit eum laesione iuris communis , quod hominibus eripi nequit. Quoties jus proprium natura sua est tantum restrictio quae legitime adhiberi potuit iuri communi , in casu collisionis 'vincere debet I fluit enim ipsa notione damnii dc iuris proprii. 3c luee est norma iudieandi quae. mones in hoc genere. Fingamus e. g. campum relictiun ab omnibus, aut omnibus ad venandum di pastendum

communem et fingamus etiam. me Par tem

no a

commune promnium a

SEARCH

MENU NAVIGATION