장음표시 사용
61쪽
0 Siourdus Cremonensis , verum otium Gratianus o munis to se monstrat, quod ipso hanc Decreti partem per uusus et 'uestione citat Cujus citationis Xompla ut claro per Spiciantur, n0tanduin prius ost, qua ration Gratianus Singulas uotoritutes, ab ipso in dei tuu 0b
latas citar solunt. Et has quidem ille nunquam Voco canon, sed voco: caput, vel cupitulum, Vel uot0ritus, Vel illud, et Similibus ut tu Hii dum auctoritatis vocibus initiulibus, nunquam earum numero citare
Jam autom Gratianus ipso e parte ocroti secunda citat:
modum dividit am in XXXVI particulas, qua causas dicimus. In quibus prii do criminibus, quomodo proponi deboant et judicari, determinat, postea de statu colosia et clericorum tractat. gens do immunitat se privilogiis occlosia o dodecimis o oblationibus Husdom, equo praerogativa isericorum, d religiositat m0nachorum, de heroticis, et schismaticis, mathematicis, quomodo se quando obeant puniri. Ad ultimum do conjugiis, qua legitima Sint et quae fun0Sta, designans, qu0m0d0 0njungi aliqui et qu0modo possint vel obeant separari. 3 Item in sua Summa apud Sohulte. Zur Goschielit dor Litoratur liber das Docro Gratians. Erstor Boitra g. in iis relati. 0SS. om. LXIII. p. 338.), ubi, postquam do subdivisione partis prima Docroti dixerat: Primam divisit, ut quidamajunt Inuoupule in distincti nos , o sociandaci Secundam' inquit, Gratianus in XXXVI ouusus se harum quamlibo in quaestiones' Stephanus Tornrecensis quidem in sua Sumina apud Schulte, Di Goschichto dor uollon, tom. I. p. 255.), dum subdivisionem partis Docroti prima in 101 distinetionos expresso Gratian adscribit, partona focundam fandummodo se facto in XXXVI eausaso has in qua osti0nos distingui refert, nulla Gratiani montione facta, dicons: Secunda pars a prima causa usque ad tractatum de c0nSecrati0ne procedit, quae per XXXVI causas qua ostionibus suis ducisas distinguitur Attamon se his orbis
Stephani Tornucensis nequaquam inferendum est, eum Secundae partis Subdivisionem, quam omnes reliqui unanimiter Gratiano adscribunt, idem a laudicar voluisse. Cui accedit, quod Ioannes Faventinus, qui in sua Summa prorsus Stephano ornacensi innititur ch. Sehulte, Di Goschichio do Quollen, tom. I. p. 138.), hanc subdivisi0nsem partis secunda OXpresso Gratiano tribuit CD. Schulte l. e. p. l. not. 8. Sic v. g. in dicto sub finem c. 16 C. XVI. u. 1. 0crotum synodi Triburionsis a. 895, in cit. c. 16. o parte allogatum, in c. 6. C. XIII. u. . autem pleno adductum, cita voco casui. In dicto ad . 20. C. XVI. u. l. decretum Papa Gelusii I. a. 494, in c. ult. D. LXXVII collocatum, ita voco: o itulum, diesens: Sidus invonitur in capitulo illo Monachus noritius.' - Porro in tunc distinctionem. 2. dicti sui post c. 24. C. I. u. . duo decrota Papa Ioannis VIII. 8224. ad 882 in c. 12. C. III. u. . t in c. 21. I. C. XVII. u. . posita, nec non in- corti auctoris statum, in c. 2. C. V. u. . perperam sub nomine Papa Sylvestri L. 314-335 relatum, citat Voco auctoritas. In pr. dicti poS c. 11 D. XXXI. offatum .irmori M. in . 18. D. XXXII positum, ita voco illud, di sens: Hinco illud rogorii Presbyter quidam. Pariter ina liquando enini. l. dicti sui post c. 24. C. XI. u. 3 effatum S. Prospero Aquitren adscriptum utique falS0 quum potius sit Iuliani Pomerii, presbyteri Galli, qui verSus finem saec. V. 0ruit: D. Fessier, Institutione Patrolog., 0m. II p. 288. nos a Richter ad c 31. D. I. do poenit. 0t. 109.), et in c. 32. D. I. de poenit relatum, citat voce illud. Porro indici. d. c. 20. D. V. do cons. 0cretum a pa Urbani T. 1088-1099 in . . C. XXX. u. 3. 0situm, Simpliciter allegat his orbis: Unde Urbanus Papa II. Per quibus consuluit' etc. 3ο
62쪽
citat autem eas . Xpresso, Sub nomine causae, atque Vel eum limati0n illius causa initialium oeum ' Vel cum desiqnatione mu- feriae in illa causa rueta tuo . 2. Interdum Gratianus, dum causas citat, loco Vocis causa utitur
Ita v. g. in 'uno distinctionem. 2. dicti sui p0S c. 24. C. I. u. ., alludens in poci ad c 12. C. III. u. 4. citat causam III dicens: Require supra in causa: Quidum episcosus a propria sede dejectus. Ibidem provocans ad . . C. V. . . , allega C. V. Verbis: Requiro supra in causa : In infumi cujusdam ωiscisi. - uactu igitur. 3. citati dicti post e. 24. C. I. u. . , alludon ad c. 29. C. XVII qu. . citat C. XVII. 0rbis: Ut infra in causa: Quidum presbyter ' Itoni in cit dict. lud utem. . in mento habens . . . I. u. . allegat C. VI. dicens: Requiro supra in causa: Duo fornicutores et infumi notuli. In dici post c. 26. C. I. u. . . alludon ad O. 3. C. XXIV. u. . citat C. XXIV. dicens: Infra in causa: Quidum episcopus in haeresim ressus. - Porro in misita respondetur. 1. dicti sui post c. 13. C. V. u. . , rospicien ad . 14. C. VII. qu. . citat C. VII. hi verbis: Ut Supra in causa: Lono invaletudine strui retus
In xomplaribus ocroti improssis hujusm0di citationi causarum quandoque otiam numerus appoSitu 0St, Sque numero, quem illa cauSa nunc gerit, congruenS. Ita in Aliquundo enim. 1. dicti p0s c. 24. C. I. u. . ubi cum speciali respectu ad . 32. D. I. 0 00nit citatur C. XXXIII. his orbis: R0quiro infra causa XXXIII. Maleficiis impeditus. μ' - Itom in Huno distinctionem . . it. dicti post c 24. C. I. u. 3.), ubi respiciundo a c. 21. C. XVII. u. . , allegatur C. XVII. orbis: Requiro infra in causa XVII. Quidum presbyter insirmitret gransitus Attamon hi numeri non a Gratiano appositi, sed domum post iam ab ditoribus secreti, lucti sunt. Bolari nim Sicardus Cremonensis si 1215 in sua Summa secreti, Gratianum causas non numoris, sed a principiis arum denominarisso apud Sohulte, ur Goschichto dor Litoratur libo das sero Gratians Erstor Boitrag, in citi rotati. 0ss. om. LXIII p. 238. Id qu0d otiam antiquissimi c0- dices mss. Docroti comprobant, in quibus illi umori do rogula dosunt, o sicubi adsunt, domum a seri0ri manu additi se supra linoam positi sunt, uti 110minatim locum abo in c. r. bibliothoos palatin Vindobonsensis codice s. lat. 11. 131., membr. ex saec. XIII ino. D. Frie iber ad Q. dict. Grat. 0s c. 24. C. I. qu. . not. 12 et not. 322. Si in merum principiu dicti ad O. 6. D. XXXII. citat 'L, dicens: Sicut SubSequen causa simoniacorum demonstrat. Itom in suo dicto sub nom c. 1. D. XII. andom C. I. citat his orbis: Ut infra in causa simoniacorum. Quam candum causam in inis it respondetur. 1. dicti OS c. 1. C. XIV. u. . , reSpiciones ad . . . I. u. . citat Verbis: Require in causa ejus, a qu pro ingreSSumonasterii pecunia exigebatur. Porro in dicto p0S c. n. D. I. pandem C. . allegat his verbis: causa adducatur in modium, cujus segotium t do ei sentor a Simoniacis ordinatis, o do ignorantor a sim0niaci consecratis, set de ordinationibus, quae per pecunia sunt, contineat. - adem ration in dicto post c. 19. C. VI.qu. . alluden in Specie ad C. II. u. . citat C. II. dicens: Ut supra patuit in ea cauSa, ubi de accusation minorum adversus majores disputatum At. Itomi dicto ad . . . III. u. . , alludon ad C. XVI. u. . citat C. XVI. Verbis:
' Ita . . pr. dicti sui post c. 25. C. XXV. u. . , alludon in specie ad c. 44. C. VII. u. . citat C. VII. orbis: Sicut supra in fit de mutation opiscoporum B. Gregorius fecisso segitur. Eadom ration in cit dict. Sed objicitur illud rem nuchi. . , respiciones ad auctoritatom, in c. 61. C. XVI. u. 1 relatam, allega C. XVI. verbis: Supra in tit de alienatione rerum ecclosiasticarum. μ
63쪽
373. Quandoque Gratianus plures causa A, liquat nu Himilem n- tori aut ab ontos, complo titur in unum o hunc e plaxum ala Aurum dicit tructatum umquo secundum ipsi u eo iii munm materiam designat, dicundo illum . . si aetatum conjugii, et causa singulus, in k0etractatu c0mprehensas, determina vel per maioriani aruit speeiulam, vel per numerum Soli locum, quom illa in Si causarum complexu obtinenti. II. Etiam quaestiones causarum Gratianus ipso adducit. Id lueo
jam o Hus dictis initi causarum, collatis cum dictis jus initi sin
gularum quaestionum arundem causarum . Noe amon Gratianus hac occasione Semper XpreSSe quae8tionemn Ominat, sodias saepse sola designation materiae, in is traetatuo, allogat'. EX hucusquo dictis manifost pat0t, Gratianum ipsum partem Do-croti secundam ita, uti nune subdivisa est, in causas o qua0Stiones
22. Divisit, radia ius de pilentientia, tu qu. . f. XXXIII. 0sui,
in septem disi inclis,lies. Divisio traetatus d0 00nitontia, in qu . . . XXXIII. ollocati, in septoni distinctionses nequaquam a Gratiano provonit. Id lueet codicibus Doeroti uiss., qui totum hunc tractatum uno tenore On- Scriptum, nulla prorsus faeta Hus division0, Xhibunt . Sed neque aue alere in sua Summa ueroti ulla tonus hujus divisionis dicti tractatus meminit, immo raptata qu. 3. C. XXXIII.,
Ita v. g. in dici ad O. 20. D. IV. de c0ns. alluden ad c 4. C. XXX qu. ., causas XXVII. -XXXV. d impodimonii matrimonii agonises, simul comprehendit eaSque Voco tractutus conjugii designat, set comprehensam in ill tractatu cau-Sam XXX. inter alia se c0gnati0n spirituali agontoni, per deSignationem materiae de c0mpaternitate pr0pius doterminat, dicens: Ut supra in tractatu conjugii, ubi de compatribus agitur.'Paritor in iuum auten vitiis subditorum . . dicti sui p0st c. 48. C. VII. qu. 1., alludon in poci ad . . . XXIII. u. . causas XXIII et XXIV. e profeSSO de haeresi agentes, in unum compl0ctitur, Sub nomino causae haereticorum , et C. XXIII., in hoc compl0Xu causarum loco primo occurrontem, citat verbis: Infra . . . in )rima causa stereticorum' Ch. notat. Corr. Romm . ad cit can. 48. C. VII. qu. 1. Sub voce in prima causa appositam his orbis: Indicat causam 23. in qua primum do haereticis X professo agitur.'
Ch. v. g. Hus dicta init. C. I. cum ipsius dictis initio quaest. 1 sqq. ad. Ita v. g. in Quum autem vitiis subditori n. . dicti sui post c. 48. C. VII. qu. l. alluden ad . . . XXIII. . . citat qu. . . XXIII. his orbis: Infrad tolerandis malis, in prima causa haeroticorum. Item in suo dicto ad c 20. D. IV. de c0nS., 0Spiciens ad . . . XXX. u. . allega gu. 3. C. XXX. Verbis: Ut supra in tractatu c0njugii, ubi do c0mpatribus agitur' quibus verbis Gratianus intolligit ouusue XXX. inter alia de Spirituali cognatione agentiS, quaestionem ., quae in specie de Spirituali compaternitate tractat. Cfr 0tat. Corr. 0min. ad init. . . de poenit. incipientem: MatianuSad xplicandam' etc. Frie iber in iis protegg. col. I. q.
64쪽
illum tractatum complectentis, conspectum sine ulla Hus subdivisi no0Xhil, set quod quidem eo majoris m0monti est, quum is bidum Causas XXXIII subdivisionem in quaestiones quinque expreSSe commemoret . Nequo tiam olandus Bandinellus in sua Summu 0eruti illam divisi non hujus tractatus ulla tonus innuit η. Nonnulli quid0m , innixi Aliquando enim. 1. diei Grat post c. 24. C. I. u. . ubi Gratianu effatum S. Prospero Aquitano, utique perperam, adscriptum ' et in o. 32. D. I. de poenit relatum,
citat die0ns: Itom illud Prospori Faeilius sibi oum placabunt te , require infra ausu XXXIII.)' Malosciis impoditus, qua est. I. de
poenit. ' putaVerunt, Gratianum ipsum traetatum illum ita ut nunc divisus est, divisisso, et solummodo loco vocis distinctio voco quaestio usum fuisso. Attamen perperam Gratianu enim Sub Voce quaestio, in illo citato adhibita, non pra0sontem Dist. I. de poenit intelligit, sed quaestion0m seu thesin, vel potius discussionem quaestionis seu theseos, utrum poenitentia vore peragi possit nec o sola contritionsecordis se satisfactione secreta, absque confession orati, statim in X-ordio tractatus do oonitentia propositam, ergo de poenitentia quaestionem primum, qua absoluta ' aliam do oonitontia adducit qua osti0nem, utrum nimirum una tantum vice, an pluribus vicibus locus po0-
nitentia dotur; qua quaestio tum in subsequenti Dist. II de poenit. discutitur se dociditur.
23. Subdivisi partis Decreti primae in distincti0nes centum et unam, atque partis tertiae in distincti0ues quinque.
Qu0d poeta ad subdivisionum partis Docroti primu in distineti nos contum se unam, o tertiue in distinctione quinque, hanc nonnulli canonistarum antiquorum Gratiano sibi dicunt, eamque ejus discipul Puueupuleae adscribunt. Ita nominatim usinus ut leur-
Ch. c. r. bibl. palat. Vindob cit codicem A. lat. n. 2220 4 membr. ex Saec XIII inc fol. 2. CD. Summa agistri Bolandi, ed. Fridor Thaner Oenip. 1874, p. 193 Sqq.; Sehulte, Dio Goschichio dur uellen, tom. I. p. l. not. 12. Ita nominatim Sebast Berctrdus, Gratiani canone genuini ab apocryphis discreti. Taurin 1722-1257, 0m. I. rooem p. XLIV. Pachmann Lehrbuch des Κirchonrochis, d. III. Vindob. 1863 sqq. tom. I. p. 119. q. CD supra p. 35. 0t. de hoc numero Supra p. 36. ΠOl. 1. In cujus quaesti0nis discussion illo primum indo a c. 1.-37. ad adducit auctoritateS, quae ad illam quasistionem Dirmutine respondent, et tum, inde Alii e contrinio. dici post c. 37. ad usquo ad . 87. ad. auctoritateS, quae ad eam reSpondent euretive, quo facto usquo ad nsem Dist. I. 0 00nit illas auctoritates Secum invicem conciliar satagit.' Qui insuper numorum distinctionum non praecise Ofinit, sed eas centum et unam vel centum et duas osse dicit. Is hoc respectu verbolenus ait: Sciendum
eSt, qu0 M. agiStor G. ratianus compilationem sit a qua hic ponit, ab aliis Scripti compilando excepit, uos tamen frequenter interponit para graph0 Vel ad
65쪽
phanus ornacensis ot Ioannes uventinus, qui ambo purii primu divisionum in 101 distinctionus Xpresso Gratiano adscribunt, o G tium autum solummodo gonoratim in quinquo distinctioni, dividi rejuni .
brovitur pilogandum dissus dicta, vel ad transitum faciendum ad 0st dicenda iri ad novam qua0stionem formandam, vel ad solutionsem aliquam adhibundam. Nihilominus sciendum, quod h0c per conScripto, quidam aliuS, nomine Duucufuleu, non minorum adhibuit diliguntiam ad secretorum intolligentiam, quatinii certior p0Messor assignati c0ntrariolatum et c0ncordantium, primam parto in centum et inam
sive duas distinctionsis divisit. Socundam partoni non distinxit, quia a M. Visuvis. ratian0 sufficiontor distincta est per causas, Seu themata , quaeSU0neS. Tertiam vor in V distinctiones divisit. Apud Sehulte, Dio Goschielit dor uellen, tom. I. p. 250 ) Hic a d ro ait: Primam se. Docroti partem divisit, ut quidam Munt, Duuousule in C et I distinctionus. Secundam Gratianus in XXXV causa et
harum quamlibo in qua osti0110s. a tamen non a numeris, sed . . . a principiiS denominavit. Tortiam, ut a junt, aucupulea in V distincti0nses.' Apud Sohuste, inciti relati Aess. 0m LXIII. p. 338.) Steuehunus ornacensis de hac re ait verbolonus: Prima pars Sc. Decreti)uSque ad causam Symoniacorum extenditur, quam Gratianus o C tri distincti0nes divisit Soeunda a prima causa usque ad tractatum de consecratione procedit, quae pur XXXVI causas qua0stionibus suis decisas distinguitur. Tertia a tractatu con- Secrati0nis usquo ad sinum, quam per V distinctiones Socant.' Apud Schulte, Dio Goschielit dor Quollon, 0m. I. p. 255.)Jorennes Faventinus apud Sehulte, in citi rotati. 0ss tona LVII. p. 585. ead ro: Distinguitur autem', inquit, ibo isto in duas partes, alia Secundum con-Suetudinum scriptorum, alias secundum diligontiam compositoris atquo lectorum.' ἡ Soristorum c0nsusetudo librum istum in IV parto distinguit, quarum unamquamque quartam appellant.' - Compositoris autem diligonii librum istum intre partes distinguit, quarum primam ministoriis Secundam negotiis, tortiam celesiasticis deputat Sacra montis. Und0 0dus tractandi apori colligitur. In prima namque parte h0 m0d prosequitur ante omnia multiplices specios et divisiones jurium assignans, difforentiam uri naturalis ad alia jura semonstrat; ubi do invention Ut ordine se appollati0no juris can0nici satis videnter explanat; 0Stmodum per Singul0s ordinos ecclesiastic0 currons et usquo ad Supremum pontificatus apicem pertingens, sufficienter tradit qui, in quos ordine valeant promoveri tractatu toto in centum dist. et una Mucio. In secunda parte agit in hunc modum dividit eum
in XXXVI particulas, quas causa dicimus. In quibus prius de criminibus, quomodo pr0p0ni debeant et judicari, determinat, posto do statu ecclesiae et clericorum tractat Agens do immunitate o privilogiis celosia o do ocimis ot oblationibus ejusdem, deque praerogativa clericorum, de religiositate monach0rum, de seroticis, o schismaticis, mathsematicis, quom0do et quando debeant puniri. Ad ultimum doc0njugiis, quae legitima Sint et quae funesta, designans, qu0m0d0 0njungi aliqui et quomodo possint vel obeant separari. Ultimam partem talis ordo porcurrit: dividitur quippo in V distinctionses in prima quarum agit de ecclesiarum consecrati0ne, in Secunda de sacra monto Eucharistias, in III de feriis, in IV. do baptismato et confirmatione. In V. de Huniis tractat, poro consummato in duobus capitulis de Spiritu saneto. Quibus du0bus capitulis do Spiritu sanet intelligit Ioannes
66쪽
iisdem sententiae super hac re aliquatenus etiam Huqueeio, in sua Summu Doereti fuisse vid0tur . Illis tostimoniis orgo qua ostio has corto docidi nequit. Considoromus igitur modum citandi, quom forto Gratianus ipso circa has partes Decreti obSerVet. Jam autem, qu0d partem Doeroti primam attinet, aestianus amr0putat pro continuo et indiviso tractatu habente prologum , quem
ips dicit initium suu principium hujus opseris, et illum tractatum ipsum
Voca tractatum ordinandori in capitulum de ordinandis, tractatum de promotionibus clericorum, fractatum de electione et ordinatione clericorum o similitor. t quum aliquom diis locum, auctoritatem aut suum dictum citat, eum constanter ita citat, ut commoniorat solum hoc tractatu vol jus prologo initiatos v0dos illius auctoritatis vol dicti sui cum addita monto supra vol infra alloget, distinctionem autem
Ait nim hoc rospoctu: Opus suum Magister in tros parte distinguit scilico in distinctiones, causas, in tractatum de consocratione. Prima pars contum una distinctionibus seclaratur, secunda XXXVI causis torminatur, fortias distincti0nibus torminatur. Apud Sohulte l. c. p. 52. not. 12. in in .) Qui prol0gus continutu prioribus viginti distinctionibus, quas do notions origine et spuetobus juris to agunt CD. Supra p. 5. Id luco Verum brinoisire dicti ad . . D. XXXII. ubi Gratianus loquitur de subsequenti causa simoniacorum, quae est parti secundu causa I. Quam causam illo hoc loco dicor subsequentem nequaquam potui SSet, Si non t0tam partem Decreti primam pro uno et continuo tractatu oputavissos Itom id luco o dicto Grat. 0S c. n. D. CL, ubi is totum illud, quod praecedit, simplicit0 truolutum de electione et ordinatione clericorum appollat of 0do A ad ordinati0110 Simoniacorum tranSire ait. Porro id a tot o pr. dici post c. 11 D. XXXI. ubi Gratianus δε- tum S. Greuorti M. in . senuit. 18. D. XXXII. 0situm, absquo ulla distinctionis menti0n citat, dicons: Hinc ot illud rog0rii Presbyter quidum, qu0d requiro in-ha. In plurimis oditionibus ocroti quid0m has citati ita exhibotur: Quod require inha dist seq. us senuit. si se distinctione Sequenti capit penultimo). 0-TUmtamen Voces dist seq. cap. senuit nequaquam sunt Gratiani, sed sunt ab alio aliquo, ius librario, si vo ditor Docroti, seinceps appositae. Id lucet o codicibus Decreti mss. iisquo antiquissimis, in quibus voces illae omnino deSunt. D. V. g. c. r. bibl. palat. Vindob. 0diosem A. lat. n. 131. 0 Saec XIII.); 0rro Fried-bero ad cit dict. Grat post c. 11 D. XXXI. 0t. 107 h. Item o pr. dicti post c. 43. C. XXVII. u. . ubi Gratianus, volon exponore, quod Votum castitatis reddat matrimonium posto contractum plano invalidum os nullum, o quod faciat illud tantummodo illicitum, atquo provocans hoc repectu ad suum dictum post . . D. XXVII. citat ipsum, distinctionis nulla pr0rsus mentione facta, Simplicitor, dicendo, illam exposition0m in cupitulo de ordinutione clericorum haberi. Verbosonus ea de re Gratianus ita ait: Quod autum voventos rasmissis auct0ritatibus scilicstc. 1.-40. C. XXVII. u. 1. jubontur ab invicem discedere, quorum Vero c0njugia auct0ritate Augustisti c. l. ad. 0 c. 2. D. XXVII. o Theodori c. 43. C. XXVII. qu. l. et . . D. XXVII. solvonda non sunt, in usitulo de ordinsitione clericorum stridenter ostenditur. Prasitsero se pr. dicti post . . . I. u. . ubi GratianuS decretum Papa Gelusii I. in . . D. V. rotatum, simplicitor citat his orbis: Item Priscis i mr te. 0quiro supra in tractatu ordinandorum. Eadem ratione Gratianus in dicto p0s c. 50. D. I. de cons. secreta Summorum Pontificum Leonis L,
67쪽
Quum jam ut 0 0eis supra in si M. . allatis putes, tutis nim
ii citation partis Docroti primu distinctionum utiquum ominerit, uoquo tunc, quum hoc claritati gratia necessarium fuserit quum porro prausons Dist. LXX ill , ut supra p. 31. 0st sum ust, ii in tiano Aod a Paucapalea proveniat quumque idem aues ut in suo Summa oui oti, circa modium sa00. XII. adornata illam subdivisio nompartis Docroti prima in distinctionus ciam omnino adducat/: dubitari sequit, subdivisionum partis Docroti prima in 101 distincti ,nus, uti lusinus o Siourdus Cremonensis referunt , non a Grutiun0, ab Hias discipulo aucupulere proVenire. Qu0d ad partum Docroti tertium, nunc in quinquo distinctio nos subdivisam pertinet, quo modo Gratianus ipse hanc partum Docroti des, iis sei X0mpla in Decreto non invenimus. Attamen supra allatis tostimoniis usini o Sieurdi Cremonensis, qui hanc subdivisionem partis Docroti tertiue Matiano abjudicant eamque Xpresso Hus discipul Pauca paloa adscribunt, ration hujus o gravissimum pondus ae00dit X o, quod Od0X S. Decreti perquam antiquUS, Saee. XII., haud diu post Gratianum scriptus, quo Frie iber in adornanda sua odition Docroti usus ost, idolico Capit metropol Colon cod. S. lat. r. XXVIJ , noe illam, se ullam aliam hujus partis, qua ibi inscripta si Liber de uerumentis, subdivisionem habet', dum tamen Pauca paloa eam in sua Summa Decreti, Supra p. 38. not. 1. memorata jam omnino Xhibot M.
Gelusi L. 1 Plus II., in ann. . . D. LXXV. t can. 13. D. LXXVI. posita, citat, dicens: Undo I 00 piscopus: Quod a patribus nostris. Item Gelasius ordi-m' ones presbyterorum. Itom Pelagius: Dilectionis tuae rescripta. Requiro in tractatu ordinand0rum.' Paritor in dict. ad . 20. C. XVI. u. 1. decretum Papa Gelasi I. in can. 9. D. LXXVII. relatum, simplicitor his vorbis allogat: Sicut intractatu de promoti0nibus clericorum invonitur, in capitul illo Monuchus noritius' otc. P0rro in inis ita respondetur dicti sui post c. 26. C. I. u. 1 effatum . AuguStini, in c. 1. D. VIII positum, ita simplicitor his verbis: Require in prinobio, ubi dissorsentia usignatur into jus natura set jus constituti0nis. Item in Sed sicut circa. l. dicti sui p0st . . C. V. u. . ad suam disquisitionem do relation c0nstitutionum civilium ad 0g0tia eclosiastica , in Dist. X. positam ch. dict. Grat init. D. X. 0 c. l. ad.), provocat, simplicitur dicens: Sicut circa hujus
Sehulte, Dio Goschichi dor uellen, tona. . p. 109. q. Ch. c. r. bibi palat. Vindob codicem ms lat. n. 2220. se saec. XIII inc.) Supra p. 38. 0t. . t p. 39. 0t L In 0rporis jur can. Lips. 1879 qq. parte I. Frie ibero in citi prologg. 0l. XCV. r. 1. Is nim ibi p0st xp0sition0m Causa XXXVI. ait: Ouinibu decretorum causis o n0gotiis docursis ad ultimam hujus libri ventum est partem, quae quinque est distinctionibus ius divisi0nibus divisa. Quarum prima se dedications occl0Siarum et consocrati0n tractat, qua ita incipit Do ecclesiarum consecrati0110 te. - Secunda distinctio de corpor et sanguine Domini l0quitur. - Tertia distinction do semporibus oriandi agitur, scit ut dies dominici et solempn0 diosquo rogati0num ac generalium jejuniorum ab omnibus celebrentur atque Venerentur. -
68쪽
Quae quum ita sint, etiam tertiae partis Docroti subdivisi in quinque distinctiones aucupaleae adscribenda esse dignoscitur . 24 Distilicii iuuit ei quaesii0num subdiVisis in paries. Illa, quae nunc in ditionibus seroti habetur, distinctionum tquaeStionum subdivisio in partes disisiones , nullatenus a Gratiano provenit. Id jam indo ludos, quod jusdom in codicibus Decreti mss.
antiquis, uti V. g. in memorat codice se. e. r. bibi palat. Vindob. n. 131. X Saee. XIII., nullum prorsus vestigium oecurrit. roVenit
autem illa subdivisio in pra sunt sua forma a Guidone de Baysio, profeSSore juris canonici in nivorsitat Bononisensi se cathodralis Capituli Bononionsis archidia dono, qui id se otiam simplicitor sub nomine Archidia onus addito solo ' 1313 δ. Et is quidum hanc di-ViSionem primum proposuit in suo commontario seroti, qui dicitur Bosarium Deo reti Indo aut Ioannes Chapsuis, leontiatus uris in Universitat Parisiensi, qui vorsus suom asu. V. t primo dimidio Saee. XVI. floruit', in suam Doeroti oditionom, qua cura ipSiu ac impensis et opora bibliopolarum Irio Gering o magistri fert holdi Remboli prodiit aristis 505, assumpsit undo in omnes SequenteS0diti nos scroti invecta est'. Attamon Guidonem de Buysio a in ro, certe magna ex parte, praeivit Ioannes Fufentinus in suo apparatu glossarum , ubi multa
Quarta distinctio do sacramunto baptismatis loquitur, scit quo tempore generaliter sit celebrandum et quod nodossitas cogonto otiam a laico et a mulier dandum.'Quibus verbis codo illo Summam Pauca paloa repunt abrumpit. Alius autem codeXmS ejusdem c. r. bibliothecae cod. lat. n. 70. X Saec XIII. X. eandem Summam Paucapaleae, illo loco abruptam et si muliere dundum , continuat his orbis: et si ab haserotico in forma occlesia ministrotur, non reiterandum, et quod aliorum fide et pr0 Asion parvuli baptigantur, sed i pro se respondere Valent, alienae profeSSione ei non prosunt quare tiam trina morsi in baptismo celebratur. Dee quoque, qui per linguae ign0rantiam et invocatione Trinitatis dolinquos, o quod unum tantum parvulum in baptismato suscipero obos. Et qu0d Christi baptismate ap0St0li baptigati fuerunt, set non tam abluti0n corporis quam fido cordis baptisma consistit. Et post has immediat voco , Postq, litora P rubro colore Scripta, exhibet maioriam pra0sontis distinctionis quintae his verbis: Ρ0At Sacramentum baptismi de sacramento c0nfirmationis agitur, quar scilicet baptigato tradatur; ubi 0Stenditur, quod jejuni ad am ventro his Hunis, nisi necessitas cogat, debeant accipere et Sicut baptismus, ita confirmatio roiterari non debet' etc. D. dict.
69쪽
Caput IV. 24. 25. 26.4 Iad prausatam subdivisionum spuetantia bubontur id de Buysio hac in re si equontre ad I unnem Funentinum pr-0eut . minoaliqua tonus uni hac in re Drte tiam ean0nista Jounnes de Deo, Lusitania oriundus, qui circa medium sauc. XII l. 0ruit , rudivis die potost .
25. Si divisit, diciorum 0ratiani et auctoritatum canonum,
in principium et para graphsis. Noquo illa, qua nunc in ditionibus ocroti adost, dictorum Gratiani t auct0ritatum can0num subdivisio in principium pr. et para graph0 ), ab ips Gratiano originem traXit. Id quod jam indoc0lligitur, quod auo subdivisio in codicibus ocroti As non habetur. Subdivisio illa domum succussu semporis ab oditoribus ocroti pro accuratiori hujus citation introducta ost Noquo in omnibus Doeroti oditionibus sibi omnino congruit. Ea, qua in recentioribus Doereti seditionibus ccurrit, dictorum Gratiani et auct0ritatum canonum subdivisi in pr. ma Ximo X dition Docroti jussu ut auctoritate Papa Gregorii XIII. 0ma a. 158 2 publici juris facta, deprompta osse dignoscitur. 26. Numeri aucturitatibus Decreti praefixi. Eo minus a Gratiano provoniunt illi, qui nune auctoritatibus D0croti pra0fixi sunt numeri. Id quod jam indo lucet, quod hi numeri etiam Puleis, quae amon domum post Gratianum in Uerotum venerunt, impositi sunt. Item X eo, quod codices mss. Decreti nullos hujusmodi numeros auctoritatibus pra05Xos Xhibent. Initium hujus si Dei Carolus Molineus di Moulii , canonista Gallus ' 1568 ' qui auctoritatibus Doeroti, Paleis tamen eae lu8i8, numeros praefiXit, o quidoni in sua dition Docroti qua pr0diit Lugduni 1554, tritorum ibi doni a. 155 in '.qΡost hunc am rum continuavit alius canonista Gallus, nomine Antonius Contius si Conto, juris canonici in Acadomia Bituricensi pro
Sohulte in citi scripti momorabili. l. c. p. 6. Ita v. g. init. D. L. ad . Si post ordinationem. 12. ad.; ad . Si incerdos. 27. ad. sed Venos. 157 fol. 3. b col. 2. Di. 5. a col. 1. fol. 66 b col. 2. 3. Si hulte, Dio Goschielit dor uellen, tom. II p. 94 Sqq. Muassen, Boitrago gur Goschichio do jurist Litoratur de Mittelalters, in citi relati. 0AS. 0m. XXIV. p. 39 sq. Schulte in citi Scripti mei rabili., l. c. p. 6. D cujus actis ot fatis resor Douist, raenoti canonn. lib. V. cap. 16. ed. Vonet. 1717, p. 455. q. Sohulte, Di Gl0sso gum seret Gratians, in citi. Scripit momorabili. p. 92. Ol. 4.
70쪽
lass0r ' 1586 qui Hereti auct0ritatibus, una cum aleis, numeros superseripsit, set quid om in sua diti0n Decreti, qua prodiit Anti ei siue a. 157 apud Christoph. tantinum absquo glossa in '.
Qua auctoritatum secreti numoratio, a Contio introdueta, non est quid0m a delactibus immunis' nihilotamon minus a viris ruditis communitor recepta se usquo ad hoc tempus Servata est, dum ratio, easdem auctoritates numoris signandi, ab Antoni Augustino, primum Il0rdsensi in Hispania pisc0po of 0indo Tarraconsensi archiepi Scopo
Gratiani serotum absquo dubio supor omnos collectione juris eccleSiastici, qua seo tompore exstabant, plurimum ominobat. Et quidema eo, quod normas uri ecclesiastici, qua eo tempore Vigebant, raro pleno complectebatur;
Doujat, Praenotionum canon lib. V. cap. . d. it. p. 459 Sq. Sohulte, Die eschichio do Quollon, 0m. III part 1 p. 559. Qua circumfortu Contiana seroti oditio oris. 1556 6 1570, non est alia, nisi Antvertiensis a. 1520, a librario Parisions Iacob du Puys Puteren , cui Contius Opus Suum jam anto a. 1556 xcudondum manda vorat o qui illud in Belgium transmisserat, novo titulo instructa. De quo D Doujsi l. c. lib. IV cap. 13. sed cit. p. 397. t Richter, o mundatoribus Gratiani. Tips 1835, p. 35. Elonim Contius infordum a gravissima auctoritato poculiari canonis numor signaro misit a squo dictis Gratiani involvit. h. v. g. dici Grat init D. I. init. D. XLIX. init. C. XIV. qu. 1.b Infordum dicta Gratiani 110 110n auctoritatum inseri aptiones ad ipSa auctoritato traxit se una cum his canonis numero ignavit. Ita V. g. init. c. 21. C. II. qu. . init. c. 23. D. LXIII., ad quod se notat. Corr. omni. ad it can. V. In synodo , incipientsem: Initium hujus capitis videtur te. - Itoni init. c. 1. C. XXIV. u. . ad quod se notat. Corr. Romin. ad cit can. V. De communione prinutis ete , qua incipit: Verba haec' etc. c Auctoritatum summuri intordum poculiari canonis numor signavit. Ita in c. 3. D. LXXIV. ad quem D. notat. 00rr Ronim. V. Si qui, quae incipit: Verba hujus capitis etc. d Interdum duos plur0suo J0c0s eae eodem auctor et opor depr0mpto totidem canonum numeri Signavit, uti v. g. obtinset in ann. . . . XXVII. u. . et quand0que iterum locos sex diversis poribus jusdom auctoris, immo vel o diverS0rum auctorum operibus haust0 unico canoni numor complexus est, uti V. . fecit in . . . XXXII. u. 5. In seliquum do hoc D. Sebust. Berardi Gratiani can0neS genuini ab apocryphi discroti August. Taurin 1752 1757 Part. I. Prooem p. XLVI.
Dor ut l. c. lib. VIII cap. 5. d. it. p. 460. q. massen, Di G0Schichte deruuellen, t. I. pag. XIX. sqq. Sinulte, Di Goschielit dor Quollon, t. III. p. 723 Sqq. CD ejusdem Ant. Auyustini se mondation Gratiani Dialogg. lib. I. ia-l0g. 18. in Andr. Gullandii prosb. Orat. 4 1779), o vetustis canonum collectionibus ot collectoribus dissortationum syllogo, sed Venet. 1728, p. 489.