Jacobi Masenii panegyris heroica in laudem Caroli Quinti romano-germanici imperatoris /

11쪽

rit Austriae, amita, et Margarila Eboracensi, Caroli Pugnacis vidua, mulieribus pietate praestantibus, morum decore imbutus, a viro scientiarum disciplinis tunc temporis celeberrimo, Adriano Τ ltra-jeclino, postea Sumnio Pontifice, litterarum studiis erudiretur Paulo Jovio, ejus temporis aequali, Heutero aliisque testantibus accidit, ut ablegato in Hispaniam Adriano, variis distentus negotiis, littera I alinas, qua quidem Usque eo hauserat, ut pro aetate Latinum satis expedite loqueretur, tertium post lustrum, licet nondum ad plenam antiquae litteraturae scientiam progressu S relinqUeret; quod postea multorum populorum dominias, iam

Usu experiretur, quantum Scientiarum opus esset

Sapienter regnanti, nihilque dissicilius esse sentiret

quam bene imperare, saepius indoluisse fertur, dictitans, recte ab Adriano praemonitum, ore, ut se litteras Latinas maturius deseruisse poeniteret: hanc sibi veritatem sero dolore sentiri. Sed tanta

erat in hoc principe divini animi indoles, ut sola

12쪽

Historicorum recentiorum , quorum varia linguas Probe noverat, et Latinorum illius temporis lectione informatus, a primo ad regnum acceSSU, robore mentis viros, atque in rebus gerendis prudentia senes antecelleret, mature sibi a Chevrio nutriti Oper-

Sua Sum habens, quod Diodorus Siculus ait nihil

iri ilius principi jucundiusque posse

oo ita aer i qm a m ii hi m ammis, iam eo h erant , tum d 44 tiari a se iret ili s o mi imi ii et D s ti inca wm h a b ed, si dii Poeni, pia ii ibi saliorum si De suo periculo a Ulum 3pientemque fieri. Postquam autem, toga 3-goque totam per Vitam strenuus, rebus domi bellique sapienter et fortiter gestis inclaruerat, ingruente magis necessitate ad bella compulsus, quam SV a ponte procurrens inclinante tandem aevo, ad summum gloriae fastigium inter mortale elatus, Diocletiani exemplo, Diomanorum imperatorum fere maximi, ad vitae privatae tranquillitatem recessit,

humanae vanitatis contemtor

13쪽

Jam olim a prima juventute in Carolo V. ejusque fratre Ferdinando I vidisti perfectam eximii principatu imaginem, inde discens primarias boni regis virtutes, idem nimirum et justitiam colere, concreditae populorum saluti invigilare, in eligendis ad res gerendas indigenis, quibus idoneis extra-

Deo anteferre boni principis non est, ad in limos humani pectoris recessus penetrare ab adulanlium,

qui unciis plerumque fraudibus regum famae insidiantur, machinamentis a Vere superbiam improborum contundere , restringere vilia, nullo perso-Darum discrimine in Celera animadvertere, mplexari veritatis amicos, innocentiam et probitatem tueri, honestare virtutem , bene merita remunerari, et qualem Divinae justitiae notionem mortales suasibi mente concipiant, moribus ostendere. Orro

in Carolo genuino animi regali miraculo, quod Masenius non solum condigno hoc opere poetico, sed historicis quoque scriptis egregie condecoravit, et aequitati leges, et lemperantiae moderami-

14쪽

Da, et clementiae consulta, et liberalis animi splendores, et ceterarum demum regiarum virtutum occurrunt exempla quibus splendide praelucentibus cum privata ac publica pietate sis aemulaturus futuro pariter tempore Austria cum nomen, Congrδ-tulantibus patriae populis, felix faustumque florebit.

CELSISSIME CAESAR,

SERENISSIME ARCHIDUX,

devotissimus cliens

15쪽

VIT AUCTORIS.

17쪽

Ouae denuo iri lucem prodit a seni Panegyri, conlinetur in ejus alaestra orationis ligatae, Coloniae stin. 1654, et typis secundis 166 edita, quam auctor conscripsit, pueros ad artem poeticam praeceptis et exemplis instituendi gratia. Cum ejus secunda ieret editio Masenius in Colonia Agrippinae non videtur commoratus fuisse: certe lyporum correctionem illum non suis ipsius oculis curasse in aprico est; nam ea ipsa editio primam nunquam videre conligit innumeris typothetarum erroribus detur pala qualet, integra desunt vocabula, sensus delitescit non tiunquam adeo foedalus et mendorum tenebris obvolutus, ut vix Oedipo latentem evolvere liceat Barbovius 4negyrim Caroli V. et ar cotidem Parisiis anno 1771 recudit cum inscriptione Londini, nempe ut Ansos ad comparandum sibi poetam praecellentem, qui in arcolido Milt otio facem tam luculento exemplo praetulerat, eo certius allicere'. Sed pariter mendosissima est ejus editio, quamvis adspectu pulcherrima, nec cur alam fuisse a viro Latinae linguae et poes eos salis perito, facile videsbit, quem meam cum illa conferro non piguerit. Ut unicum addam exemplum, in editione Coloniensi ad finem Panegyreos typothetae incuria deturpali leguntur vorsiculi:

Consulta serunt oraculari unquam

Stantibus imperium Feria a D si s uis conis orat Vertere, nec Gothicae submittere colla securi

Posse coronatam patriis virtutibus aulam Austriadum.

18쪽

Quos male tornatos ima cum mendo typico Ora pro aras Barbovius dilor, nil suspicans mali, Surda incogitantia exscripsit, sperans, quem ipse non capere senSum lectoreS

Quod plurimis ro contioribus Latine scribentibus obve nire solet, ab hoc ot asonius, seductus libris scholasticis et a scolicis, Latinitate barbara scriptis, cavere non potuit; itaque carminibus , admirabili imaginationis ubertate, ponderosa gravitate sententiarum et commendabili dictionis dulcedine jucundis, non nunquam immiscuit Sermonem barbarum atque soloecum; cumque pro Vectior aetate, huic operi ultimam manum admovere aut non potuit, elucubrandis operibus historicis inlentus aut pietati unice deditus, lusus juveniles retractare noluit meum esse PulaVi, non Concedere, ut poemata, lectu non ininus jucunda quam uti

lia, sordibus sodala in lenebris diutius lateant. Igitur non facilem sustinens laborem, iam in Panegyri quam in Sarco lide barbarismos expunxi, minus Lalitia correxi, Speriora limavi, nimis luxuriantia resecui desicietilia supplevi, to tumque pus ita comparavi, ut seculis felicioribus dignum appareat. eum non est vanam ostentare gloriolam qui meam editionem cum Barboviana comparaverit, quid mihi debeat a senius, brevi intelliget. Utinam egregium hoc carmen sermonis Latini amicis placeat, nostrosque adolescentulos ab hodiernis lectiunculis, quae animum lectoris non sapientia et virtutis amore, sed omnium generum viliis imbuere conantur, tandem aliquando deductos ad meliores lectiones atques ad severius linguae alitiae studium dulcedine sua invitet indobonae mense Ianuari 1828.

19쪽

VIT AUCTORIS.

Iacob iis Ma senius, anno 160 Dalae Dalus, Ducatus ut iacensis oppido, puer tredecim annorum Societati Jesu anno 161 Domen dedit. Moris fuit apud desultas, ut societatis alumnus, qui multum

supra mediocritatem in studiis profecerat, vel ut hodiernae vanitatis magniloquentiam sequam, qui facto in litteris progressu multum eminebat, transactis in Societate sedecim annis ad tria vota, omnibus Religiosorum ordinibus communia , votum quartum ad jungeret, qua religione obstringebatur, iturum se etiam ullo ac cepto Viatico , quocunque terrarum ad propagandam fidem catholi cam a Summo ontifice mitteretur quod votum et Maseratus Nun

cupavit igitur ab hac societate, quae fuit viris piissimis pariter

atque in nisi scientiarum genore doctissimis quam fecundissima, litteris et pietate imbutus, Rhetoricam et mansuetiores litteras per annos serme quatuordecim Agrippinae docuit, deinde aut praefectus scholis aut director sodalitati Marianae variis in locis praefuit. Erat autem Sodalitas Mariana pium desultarum institutum, quo in Lyceis et Academiis adolescentuli litterarum studiosi ad colendum Deum diebus dominicis et festis convenirent, sacra concione Sermone Latino pronunciat , ad exercendam pietatem atque implenda Christicolarum ossicia a directore excitandi. Interea eum, O cendi molestia liberatus, his muneribus ungeretur, otium quod supererat, in laborandos libros historicos impendit. Ad ultimum acerbis di arrhoea et dysenteriae doloribus conflictatus, eadem mentis pietate, qua vixerat, T annorum aetate, in Colonia grippinae a Septembris anno 1681 supremum obiit diem. Quo sinceri animi fervore varia vitae munera subierit, quam sapienter provectioris aetatis otio usus sit, varia et plurima commonstrant

20쪽

opera, quae de rebus philologicis, theologicis, asceticis et historitacis conscripsit, quorum plura typis repetitis fuerunt recusa. En historica: Dima historiae hujus temporis in juncto Caroli V. et Ferdinandi I fratrum imperio re praesentata Col. 1672. Atiliquitatum et Annali uni Trevirensium libri 25. Tom. 2. Auctorib Christoph. Brotiwero et ac Masenio Leo dii 1670 so I. Epito me titialium iri, Pr em Piri m. August. Trevir. 1676. fol. 8. hilologica: alaestra styli Romani, artem et praesidia Latine ornateque dicendi continens Col. 1659 . . Ualaestra o rato ri a praeceptis et exemplis veterum instructa. Col. 1659 . . Exercitationes oratoriae ocO- seriae

cum analysi rationum Ciceronis Col. 165 1 . . alaestra Eloquentiae ligatae, tribus constans partibus. Prima continet facilem methodum scribendi quovis stylo poetico Secunda, Poesim Elegiacam, eroicam , Lyricam Tertia , Comico ora gicam Col. 1654 et 1661 Α, s nova argutiarum epigrammatica et epigraphica Col. 1647 1660 168 T. f. et Familiarium argutiarum sontes Col. 1660 et 1668. s. l. Unde Gedichius hausit, quin furti mentionem faceret. Spe Cia Ium imaginum veritatis occultae, exhibens symbola,

Ismblemata, Hieroglyphica, Aenigmata Col. 1650 . . Ejus

opera theologica et ascetica in Bibliotheca scriptorum Soc Jesu invenies, a Sotu et I ad annum 16 5 continuata, Romae 1676. Soluelli historiam litterariam multo labore ad ultima usque tempora continuavit Exjesuit Antonius Egla uer, Linetiensis, quod opus ut in lucem prodeat, magnopere exoptandum.