장음표시 사용
181쪽
eapite in membra, a jummu ponti cibis in alios insertyre r. citos defenderit. Omoes nos, id ess, praetitio ecc Uici, declinavimm, unu usu invia uas, necfuit iam diu, qui aceret bonum, nonfuit uias a unum. Principes procereSimperii respondent, videra i utar verbis Steidani non m esse commodiorem viam haec omni anandi, quamperpium liberum, concibum 'nodi e se Caesar, praecipui orbis Chrisiani
magistratus, acilestosint in isqva Germania civitate cogere, Toguntiae videlicet, elingentorati, vel eti, velColoniae
fore etiam ex utilitate reipublicae,frimo quos tempore, se ad mum, intra annum eiusfiat initium se hac lege tamen eonditione, ut omnespariter qui intererunt, cuiuscum sint ordinis, data deperiusiurandum promittant, quidquid adgloriam Deio ad tutarem reipubucae consitutionempertinere miribitur, ut idari di imulatione se liberepromuncient. Sed
Hadrianus post paucos menses obiit. Successsor Clemens septimus, cujus paullo ante facta fuit mentio, necessitatem habendi concilii, etiamsi ab Imperatore Caroloquin isto acriter urgeretur, quamdiu tamen vigit,
declinavit. At qui Clementem sequutus est Paulus tertius, quum declinare diutius non posset, id omni studio egit,ut in Italia haberetur Mantuam primo designavit; deinde Vicentiam, urbem ditionis Venetae:
sed quum neutram alieno arbitrio domini calum minere permitterent, ad hanc etiam , quamvis adessent
Pontificii Legati, nemo accederet, res successu caruit, Pontifice non admodum refragante Tandem post varias prorogationes ussensiones desectum est Tridentum, modicum in confinibus Germaniae Italiae oppidum, capiendae hominum multitudini haut adeo commodum Bulla, qua culpam synodi hactenus dilatiae Prin
182쪽
nibus' permittenti, Turcarum irruptionibus, Vis diis bellisque Caroli Imperatoris&Francisci regisGalliae imputat,& concilium ad proximas Kalendas Novembris indicit, data est xi Kal. Iunii, anno cro D XLII. Caeterum Germanis Protestantibus, quorum res potis finium agebatur, alibi quam in Germania haberi concilium, quod plane liberum cupiebant esse, minime probabatur nec ferre poterant Ponti facem, quo fuissent ipsi multis praejudiciis, tamquam ha retici, pri' dem condemnati,&quem plurimorum criminum re iam acturi essent, praecipue vero accusaturi,quod principatum in universam ecclesiam ex jure divino instituto Christi, multaque huic hypothesi annexa, falso fraudulenter sibi arroget, concilium moderari, in propria caussa judicem sedere Protestabantur itaque se tale concilium, a Pontifice indictum, gubernandum, pro libero Megitimo nec agnoscere, nec umquam agnituros. Certe, ut eventus docuit, nihil in eo
proponi potuit, nisi quod proponi vellent Legati, qui nomine Pontificis praesiderent; nihil decidi vel defini ri, nisi quod prius Romae pontifici probatum. Porrone diutius, quam e re esset Pontificis, synodus coiret, potestas faeta Legatis eam alio transferendi,atque adeo Mist lib., abrumpendi. Harcano, ut notat Petrus Suavis mnem defuerationem Cum Romanae Hu adversam facio erat .7-rerturb.rre . Concedimus vobis, ait Paulus tertius Bulla ii Kal. Mart anno cis Io xttv data, ponam Viaberam potesarem ci facultatem, quandocums vobis videbasor, concilium de civitate Tridentina, quam ni amis ommo orem, opponunioremseu tutiorem e qua vobis eriim id litur, transferendis mutant, ac Audin ipsi cmitate Tradea
183쪽
septem sessiones levi de caussa Bononiam translatulat, quamdiu vixit Paulus tertius, abruptum fuit. Titulo quidem usa est congregatio illa hii jusmodi Sucrofanc a arcam nica teneralis ridentinasnoci in tu Spiritui'ncto legitime congregata in addendum fui siet , si Con stantiense&Bassileense concilia voluissent imitari, uni versalem ecclesam, sive ecclesam catholicam militantem repraesentans sed ne quod concilio tribueretur, Pontifici decedere, atque adeo concilio ipse subjici videretur,omtisum fuit Bullae facultatum Legatis datarum insertum erat, de Conditu adsensu omnia esstfacienda sed biperlitera Ponti ci significarunt, claustulam istam in agendo ipsi pletustis confringere, o minuti imum que praselem iis exaequare . Via re rationibus Romae diligenter con eratis,a emendato de Legatorumsententia diplomate ab istans concessa potes n. Id autem sollicite injunctum , ne umquam quacu de causia ad dissutationem de aucZoritat OP avematur. Notavit Petrus Suavis in historia hujus
concilii, libro secundo quae ex ephemeridibus annotationibu eorum, qui interfuerant, confecta contun et plurima observa tu digna Edita primum fuit Italice,&praefixum nomen Pietro Soave Potino, quod est per anagraminatismum Paolo Soarpi Veneto. Sed ad priora redeamuS.CI. Bulla quidem, quo indicitur concilium, data fuit, ut diximus, x Kal. Iunii, anno II II XLII.
Sed bellum inter Imperatorem Regem qui
quinque locis in Casarianas ditiones,Turca quoque in subsidium advocato, impetum faciebat, recrudescens nova impeditnenta Objecit. Post biennium autem pax denuo apud Crepatium in Suessionibus initari legesq; pacis utrique, ut ecclesiae ad antiquam puritatem concor
184쪽
concordiam reducendae Speram impenderent, inlun
Nerunt. Quum itaque frust rationes praetextu velari diu tuis non possctent, concilio Tridenti initium datum est anno II II XL , primaque sesssio celebrata die XIII Decembris, qua declaratum iri acrum Tridentinum se generale concilium incipere se inceptum esset . Secunda sessio incidit in septimum Ianuarii, anno sequente. Hortatur&jubet omnes se gulos Christ deos Tradenti congregatos, ut velint se a m aluo peccatis hactentu commissae emendare, ac de caetero in timore Domini ambulare, desideria carnis non per cere,orationibus in re sec. i pos merdo quo umiatio in ordine facerdotali con turos, ut assidue Dei laudibus incumbere, hosias, laudes preces erre,sacrificium Misse quolibe allem die dominico peragereia agant: ut ieiunent ultem singulis sexii eria iis memoria assionis Domini, o eleemo naspauperibi erogent: ut in Nisosorum menses, quum in eo loco pius ociosi sermones oriris eant, divinarum ripturarum lectio admissatur Haec
similia de modo iυendio aliis in concilio servandu praescribit sessio secunda.
Sessione tertia, quae quarto Februarii habita , recitatur symbolum Nicamum, uti hactenus a Latinis recitari solitum.
bessio quarta celebrata octavo Aprilis propius ad rem accedit. nbjiciam ipsinima synodi verba Synodus perficiens Peritatemflutarem smorum distiplinam contineri in libri criptis, et sine scripto radi
tionibus, quae ex sim Christi ore ab Apostolis acceptae, aut ab ipsis Apostolis Spiritu aucto dictante, quasi per
manus traditae, ad nos vi perlaenerunt; orthodoxorann
Fatrum exempla sequuta, ohnnes libros tam Veteris
185쪽
uam dici vi sanient , quum utrius unum De ι sit
auctor nec non Traditiones ipsas, tum ad dem, tum ad mores pertinentes, tamquam oretenus a Chriso, a Spiritus audio distatas, ta continua buccesim ne in Ecclesii catholica confer:atas, pari pietatis aqfectu ac re' Perentia suscipit a Peneratur Sucrorum sterylibrorum iudicem huic decreto sipribendum censuit, ne cui dubitatiosuboriripsit, quina insint, quia ipsa nodo sokipiantur Sunt Pero infra scripti. Annectit videlicet catalogum laxiorem , qualem ab Innocentio Augustino&synodo Carthaginiensi proponi pridem
diximus. Adjicit tamen librum Baruchi , de quo apud illos altum silentium. Deinde subjicit: Si quis
tem libros ipsos integros cum omnibus suis partibus, prout in Ecclesia catholica legi consue verunt, C in laeter Pulgata Latina editione habentur, pro sacris C canonicis non si ceperit, Traditiones praedictas hiens prudens contemserit, anathema sit. Cit Tria hi definit Tridentina synodus. Vnum
est, Traditiones non scripta una cum libris canonicis pari pi ratis a ec is reverentia esse usipiendas. Si Traditiones intelliguntur, quae Vel ad salutem necessaria dogmata,
vel sacramenta a Christo instituta, quae in nullis libris canonicis habeantur, proponanta nego ullas tales esse vel inveniri posse, quae videlicet per universalem priscae ecclesiae consensum, a primis usque ad subsequentia le-cula certis testimoniis deducendum dogmata vel sycramenta, qualia diXimus, proponant. Hujusmodi c-aim traditione, sive consentientibus aetatum a prima usque
186쪽
usque ad mediam vel infimam testimoniis, alia vel dogmata vel sacramenta non confirmantur , quam quae in ipsis Scripturis continentur. Sin ptelliguntur cereiuo niar, ritus instituta ad decorum, ordinem ii-sciplinam ecclesiasticam facientia, ultro concedimus talia nonnullaeXtra canonicam scripturam per traditionem a majoribus ad nos derivata esse sed si ne iis cognitis vel servatis salutem consequi neminem posse vultus intellisens a firmaverit. Traditio igitur, qua vel articulosin sacramenta religionis nostrae testimonio suo confirmat, vel ritus, ordinem instituta prisca ecclesiastica ad nos transmittit, non rejicitur aut improbatur, sed illa sola, qua ista duo combinat coniungit, nempe nec mum es adsistem in canonicuscripturu non inveniri. Haec autem alibi, si opus fuerit, accuratius tractanda hic saltem obiteris in transcursu mo
CIII. Alterum, quod ad ridentino concilio sessione quarta definitur, rem nostram, de qua hactenus egimus, nempe numerum sive catalogum librorum canonicorum Veteris testamenti, concernit Enumerarant ante complura secula eosdem Baruchi tamen libro , ut ante diximus 'Accpto quos Tridentini o numerant innocentius, Augustinus Patres Carthaginienses. Quomodo intelligi& exponi debeant, ne
ab universa prisca tum Veteris tum Novi testamenti in orient: occidente ecclesia disJentire videantur , pridem&paullo ante verbis eximii viri Alfonsi Tostati ostendimus. Posset eadem ratione intelligi exponi decretum Tridentinum, nisi anathemate horreret. Si quis Bibros ipsos integros cum omnibuin partibvsgrout mcccle ca holica legi consueverunt, oin veteri vulga aiatina
187쪽
anathemast. Per qua verba omnis commode explicandi& conciliandi ratio, quin ista tua dissidentium tolerantia perimitur. Quomodo veteres de nonnullis Scripturae libris, salva fidei integritate & ecclesiarum concordia diversum senserint, Responti maledicis Mo-guntinis opposui parte prima, num LXX ostendimus. Qui vero concilium hoc Tridentinum admittit, sub poena anathematis, actura alternae salutis apocryphos illos libros Mosi&Prophetis aequare debet. Nec hoc solum. Et, qui discrimen aliquod imparitatem agnoverit, non poterit dicere i Tolerabimus nos invicem mutua Christiana caritate prosequemur, etiamsi
inconstituendo canonicorum librorum numero dis sentiamus: sed necesse habet diceres; Lam ex conci
lii sententia diversus abis,4 Tobiae audit hae,Maccabaeorum libros eodem,quo Mosen Prophetas, pietatis affectu ac reverentia non suscipi sis veneraris, tam
quam anathema te abominor. CIV. Qui vero sunt, qui nos ubent horride adeo sentire, imo sentire contra unanimem Ecclesiae Veteris S Novae, Orientali sin Occidentalis consensum ΘSi Acta inspicio, eosque qui suffragia tulerunt, numero, inveni praeter Legatos Cardinales tres, alios adhuc duos Archiepiscopos nOVem, inter quos personati sive titulares duo laus Magnus Robertus Vu-
auco , Venantius Sieidano, cujus dehisce duobus sine dioecesi censu archiepiscopis verba subjiciam.
Quum Sueciae rex Gustavus reformationem moliretur, An iri'. Iohannes Magnus archiepiscopis V alensis, qui mutatronem Liam improbaret, relictapatria, Romam confugit, eos venit me-Hycri cum comitatu Venetiasprofecim deinde, scIm es eiis civia
188쪽
m ιγpaeri---ἀci, ut si fragoew. Eam ver conditionempsea pertaesu , Romam revertit, Ogusias redactin, quum divenditis equis familiam fere to-jam dimisi et a Paulo ponti e eos catur in hos tes domo,
qtram vocant SancL sir urit m .e tenus a se pauper vitam singu L rat cum eo rater Otius huic pontifex archiepis a-ιumisium Gothicum icet extra commercium ecclesiae Roma
positum, confert, es concilio interesse iubet. ad ictum quotidianum aureos dat me fruos quandecim. Alter illa, Scotus, quum archiepiscopatum Armacanensem esse in Hibernia Pontifici demon esset, titulum ei uitabido consequutus. Erat aurem caecus, ct tamen non iam misi abae, verum erram per celeres equos currebat. Hos ergo duospontifex in cartu patrum
esse voluit, sentationis causa tantὰm, quasi duo isti populi tam longinqui Gothi es Hiberni, potesatem p tu agnoserent,
quum sit revera,praeter umbram o nudum titulum, nihiliaberent. Praeter Archiepiscopos adfueruut, si recte num
ro episcopi xos inter quos Vigorniensem unum Anglum, ipsum quoque sine dubio personatum reperio, nullum Germanum , unum forte lalterum Gallum, non multos Hispanos, caeteros omnes Italos, de
quibus si non omnibus,plerisque tamen accipiendum, Libro . quod asan Otat Petrus SuaViS, multos in s Vbris intrata
fuisse concilio se ac pollicitationibω Lectos, quibus proficia
endum erit monentibus Pontificem Legatis, tota via errare, quiputent eos taparce ac renuiter Tridenti, ars Romae Uentariposse . Romae enim quin nusia auctoritare ne vi-ram humilem inaliis obnoxiam tolerare in Concilio autem maia ores ianimos umere , ct crescente exi maiione rem quoqaumorem exsectare. De hujus farinae episcopis Alfonsus a Castro de haereticorum punitione libro tertio, cap.v s aliquisint Episcopi docti, multo tamenplures ut adeo
189쪽
ectyeorum alioui nec iane titine legere noverunt. Cuim re tionisparente loriatur. Addo observationem Claudi1
Espensae Parisiensis Theologi e Digressione prima ad
primum caput epistolae ad Titum Factum eupserioribus secuis,ut, uodmerito in concilio Bassiens Ludovic Ar latensis querebatur,in Conciliuid demumstat moLation piaceat Italica, ut quaesti Episcoporum, qui ct Ni Δυocem illis decisivam habent, numero nationes ali, aquei ut superet, secutsri it libroprimorige eitu conciliiAeneas et
et I b,Δ pi me illa ect Helena i nuper Tridenis obtinuit. Nunc ex Petro Suavi, quid Germani defessio
nis hujus quartae decretis judicarint, audiamus. Nom Maud inceptum videbatur, qu/ Cardis epistopos si recte numerum ineo ternario auctior est i Obmue,canonicam libris antea incertuctapocIphta re, o translationem, quas textu originario defectit, authentica acer. Inhuιamenpraesedi inpuremere reperiri amouem praerigentu barin laude insignem. Leguleetos esse ali- uot, in iuruprofesione doctos,sed e montanon admodum n-
Πgentes usuros Theologos, epis eruditione infra vulgus Tlaologorum Porosimnes Nobiles ais Aulicos. Ex in μι ni aliqua dignitate aliquos esse titulares tantumsed sopo
magnam partem esse civitatum adeo minutarum uis quoque populum cuipraeis, referat, vix omnes iste am orba Chri-
ianipartem repraestentent Sede Germaniapraesertim ne unum quidem aris scopum, timc ve Theologum. CV. Dicit quidem Becanus, ut etiam pridem monuimus, laxiorem catalogum ridentanos accepit quaest.i. se ab Eugenio Papa in concilio Florentino quant autem dubio tam synodus quam constitutio illa Florentina
190쪽
sit obnoxia, jam ante ostendimus Eugenium saltu per mille propemodum annos faeto accepisse eum a Getis Pya Getisium ab et ino; et inum a Patribus Carthis en Amis hos ab L nocentio. Quomodo intelligi illi
debeant,&quomodo uriellexerint, sive fallem quo in precio Pontificias istas desinitiones si tales censerit portere pertenditur habuerint cximii quique Latinae Ecclesiae ultima usque in tempora doctores,abunde est demonstratum. Vnum saltem nunc quaero, num Tridentini vel ab Eugenio vel a Gelasio aut quocumquc Priorum acceperint, ut prisco canoni inhaerentes agnoscentes discrimen inter libros ecclesiasticos stricte proprieque canonicos, anathemate feriant, id est, communione fideliuinis regno coelorum excludant Minime gentium. Imo vero discrimen non tantum in orientali, sed etiam in occidentali ecclesia ab optimis quibusque scriptoribus constanter servatum
diagnitum semper fuisse demonstravimus. Novatori
bus igitur, ut tum in ipsorum, tum lectoris gratiam in compendium, qua prolixe antehac tractata sunt, redigamus, hoc argumentum proponimus.
Quae synodus anathemate damnavit sententiam totius Ecclesia Ucteris testamenti, item Univer
salis Ecclesiae Novi testamenti primorum quatuor seculorum, quin simpliciter universis ecclasae,
quae tum in Oriente tum in Occidente ultra annos Io io fuit; calynodus reproba est, dc nullam fide in meretur.
Sed Tridentina synodus anathemate damnavit sententiam totius Ecclasiae Veteris testamenti: