장음표시 사용
151쪽
Tholori,um prodierat; quem Ponti rem ad canonem ton gnandum movit tum Africam ecclesiae nodalis Noti, at synodus Afri eana sive Carthaginiensis epistolam, si quam scripsit, ad Bonifacium innocentii intermedio Vide sup4Zo sim successorem scripsit tum etiam, in Exope=ii ad μ' 'Π'
eum missae literae. In eo autem decreto Pontifex Sapientiam, Ecclessicum, Tobiam, Ludith, o Machabaeorum libro acro ca-nom annumerandos esse docuit . Nec dubium eo , urn divus Hieronymus decret huius aucioritatem admissis , si V m ei midere contigisset.
I Vt autem inanifesto constet, subsequutis
aetatibus in ecclesia latina a doctoribus ejus nullo loco habitum fuisse decretum quod jactant, sive Innocenti sive Gelasii, sed observatum esse antiquum canonem, quem a Iudaeis Christiani acceperant, mi eronymus accurate delineaverat hac itaqtie fini posteriorum seculorum scriptores, quorum quidem testimonia haberi poteruntdustrabimus Gregorius Magnu S,
Innocenti post duo,&Gelasi post Lactum unum seculum successor, Moralium libro XIX, cap. XII1, libros Maccabaeorum licet non canoMcos, tamen ad aedificationem
ecclesie editos perhibet. LXVI. Inter opera Atugustini occurrunt tres libri De mirabilibus Sacra scripturie Augustini qui Tomo sdem ingenio cruditione inferiores sunt negari aiamen non potest antiquos csse. Prioribus duobus re censentur intrabilia e Vetere,&tertio ex Novo testa-rnento Secundus ita concludit, ut dicat, D Muccabae-srum libras, es aliquid mirabilium numero f/endum convenien ni oraeim inventatur, de hoc tame, misia cura fatigabi mur quia tantum agere proposi/imi , ut derivim anon ex
152쪽
foricam expositionem ex parte aliqua tangeremus. LXVH. Exstat etiam brevis, sed antiquus in Apocalypsin commentarius ψε m αφρο sub nomine Victorini Pictaviensis episcopi, in quo ista Sunt libra
Veseris Iesawenti viginti quatuor, quos in Epitomis Theodori
LXIIX. Carolus Magnus, aut qui ejus nomine quatuor de imaginibus libros Graecis opposuit, sub initium tertii, ubi proponitur Conse υ de catholicae,
sancZis Patribus acceptae Novum es vetus te mentum recFimus tu eorum librorum numero, que anctae catholicae ecclesiae tradidit auo orIIo.
LXIX Strabus, monachm uidensis, natione Teuto- Num. s. nicus, Rabani Vori, cujus ante facta fuit mentio, iuroscriba, sive sipulines notarius, vir certe ipse docti imus, ct tam in divini cripturis quam insecularibus iteris ad p=num instrucZus, theologi , philosphus oboeta celeberrimus, rimio fossam, quam Magistralem sue ordinariam vocant, super tota Siblia comportavit ex dictis sanctorum Patrum quam allipostmodum adiuncZi quibusdam ampliarunt Claruit ibLudotico Pio se Lothario Lmperatoribus circa annum Domini ID CcC L. Ita Trithemius libris de viris illustribus Germaniae, de scriptoribus ecclesii asticis Strabus igitur iste Glossa ad Hieronymi prologum galeatum, grucut a ti,galea caput militis protegit, ut induciabus pergat ad Iesium; itari iste titulus lectoriperitiampraestat, ut valeat Lincernere quilibri apud Hebraeos in canone recipiantur, quive inter apocrysha deputentur. Idem ad prologum Hieronymi iri Tobiam. verba, quemadmodum vulgo legun-xur, Librum Tobia Hebrai de catalogo divinarum cripturarum secantes, iis, quae hagiographa memorant, manciparunt uolitis, inqui lactucrius dixissei, APOCAT PHA. Vellarge accepit
153쪽
Hgiograph. . res sanctorum ripta se non enumero A rsim N,tem, quae fro ric dicuntur Hagiographa, quaesunt de catalogo, hoc es , de numero XIII librorum consistit enim in Pentateucho, ct octo Prophtis, se not emesagiographis. LXX. Ambrosius Aut bertus juxta Sigebertum IxuqGembla censem, Ansbertus uYta Trithemium, mona S le R 'chus o presbyterordini uncti benediori, ti m divinis scripturisstudi in se eruditus, ingenio mitis se Alci eloqui cti-ruusub Arnoldo vel Ania uiso Imperatore circa annum Domini io ccc xc Hic libro tertio in Apocalypsin, ad lo-Apψς.
cum de xxiv thronis positis juxta primarium thronum, xxi senioribus super eos sedentibus, post adhibi
tas alias expositiones, Velcerte, inquis, quia prioris testamenti Ecclesia viginti quatuor obris utitur, quos se auctori- rarte canonica suscepit, in quibus etiam Novum samentum revelatum agnoscitur, idcirco in viginti quatuor senioribu Ecclesia guratur. Ideo enim eis Novi testamenti praedicatio fru- cives, quia ex Veteri roboratur: tamquam scilicet ab eisdem trahat numerum Eccles, quibus in ancyltate stersitur. LXXI. Pervenimus usque adseculum decimum. In eo occurrit Radulfus Flavia censis, monachia. -- S.
Benedicri pergimus uti verbis Trithemii vir in ἀυinis
Scriptura eruditis imui, se in Ommbi literis humanitatis suo tempore docti imm, ingeniosubtilis in profundus , eloquio
duisu ornatus es disertus, in exponendis moluminthmiacris acutus es multum egregius , culus exstant commentario
rum in Leviticum libri viginti. Initio decimi quarti ista habet Tobias Iudith ct Maccabaeorum, quamvis ad in
fructionem ecclestae legantur,perfecIam tamen non habent auctoritatem.
LXXII. In Chronico Hirs augiensi ad annum seculi undecimi septuagesimum septimum scribit Tri
154쪽
themius Claruit hὼ temporibu in Anglia fesserim absismon eris VP es, A. Anselmi discipultu, vir iam in divinisscris μα quam insecularibin egregie doctin, qui inter caeterasiuingenii monumenta cripsit contra DLeos pulcram altercationem non ineleganti ermone. Paria habet libro descriptoribus. Hic itaque Giselbertus sine dubio auctor est Altercationis Synagogar&Ecclasiae, quae Coloniae an- .u o te elapsum seculum edita introducit colloquentes
Christianum sub nomine Pauli &Magistriaudaeum sub persona Gamalielis miscipuli. Quod antiquius sit
scriptum, suadere polunt haec auctoris verba: Theologus apud Graecos Lin uit, apudLatinos Varro es no ri temporisDhannes Scotin de decem categorio in Deum Iohanne imScotum rigenam ad tempora Caroli Magni refert Trithemius: ad Caroli Calvi rectius Matthaeus Vest- monasteriensis&Gulielmus Malmesburiensis. Neque constat de aliquo hujus opere, quod isto modo inscriptum Plures itaque fueritate nomine Scoti , quam duo illi celebres, Erigena&Doctor subtilis. Merito etia recentior censeri debet auctor propter verba,quae
occurrunt cap. VIX Duplici, inquit,sec sacramentum accipimm propter remeaeium corForis animae sequum idem in utras maturθecie De ci unam tanti/m secum exhiberi
multi uini Et neuertepericulum at calicis stam panis deciem darinonesZincongruum, ita tamen, ut nec contemtu religionis, nec vitio uvitati at Destis sane temporibus pronunciat, a si larim nostris temporibu abirior eis tu iatiae quampotentiae, quum Deus ob hoc homo caussi, ut vince
rei diabolum magis ussita quampotentia Quisquis autem sit, aut quacumque vixerit aetate, testatur Veteris tes menti viginti duo se tolumus is singuli creem, Pro
155쪽
lI. LXXIII. Duodecimo seculo complures sese osse.
runt. Rupertus monachin S. Laurentii Traiectensis adhubebimus iterum verba Trithemii propter incredibilem eruditionem am a Friderico Coloniens archiepiseopo inde assumtus, ct in abbatem nitienses monasterii sublimatm , multa praeclara opu uti composuit. Ille itaque libro tertio in Genesin, cap.XXXI, quum e libro Sapientiae dictum attulisset, Verum, inquit, incripturanes decanone eis, ne sede canonica ripturasumta ens ententia haec. Idem amrmat de
libris Iudithae&Tobiae, libro XII de divinis ossiciis, cap. ultimo. LXXIV. Honorius, Augustodunensis ecclesiae presbyter&scholasticus, multa edidit opuscula , quae apud ipsum sub finem libri de luminaribus ecclesiae sive scriptoribus ecclesiasticis videri poterunt. Inter ea est Expositio tot nasterii, in cujus prooemio haec habet: Scriptura Veterutestamenti Spiritusncto auctore aprophetis scribitur, o in tria, ident, in soriam, tectius dixisset , in
Pentateuchum Mosis in Prophetiam se in Hagiographiam dividitur. Hi oria ect, quae praeterita narrat , Prophetia, qui utura nunciat; agiographia, quae aeternae vitaegaudia iubilat. Hic liber Plati norum in Hagiographia locum possidet, qui laudibis aeternaepatria plenin refulget.
L X X V. Petrus Mauritius, dictus Venerabilis. abbas Clunia consis nonus, multa etiam ipse scripsit, quae conficiunt magnam partem Bibliothecae Clunia
censis ab Andrea Quercetano collectar editae. Contra Petro brusianos longam scripsit epistolam , qua
Tractatus titulum potest vindicare. Quinque eorum capitula refellit, inter quae primum, quod negarent infantes baptizandos. Hoc ipsum renitaturus praemittit, fama vulgatum jam else, eos maiestati Veteris ac Nevites R menti
156쪽
-ent qu iam ab inti uoto rus orbem bdide rit,detrahere is tamen, inquit, erum eis. Sed quia allici rumorum mom si non cile assensum praebere debeo, maxime quum quirim vos totum H inum Canonem abiecisse assumen , alii qua limexus vos Hepisse contendant culpare vos de Incertis viis,sdnecessario totum Canonem, qui ab Ecclesia sit itur, vosFusipere debere certis auctoritatibus probo. . Si enim, quod omnes Ufirmant , Evangelium etiam tanti/ms cipitis , necessario, reliqua omnia inpietis. Nec enim potes , Euan gelio credere de his, quae idem Evangelium Auscipit
dubitaret . Supposita igitur auctoritate canonica qua tuor Evangelistarum, ex iis deducit admitti oportere libros tum Novi, de quibus priore loco agit, tum Veteris testamenti. Omnes&singulos, nec alios quam qui sunt in canone Hebraeo,& Prologo galea toenu
merantur, recenset, eorumque auctoritatem, deductione ex Evangeliis facta, stabilit. Primum inter Hagiographa collocat librum Iobi , postremum Estherae is
quemadmodum etiam Hieronymus in prologo galea to Ad hunc ultimum ubi pervenit, quid scribat quomodo concludat hi legi opera fuerit rectium.
Ultimin inquit, in agiographis , hoc en inctae fripturae I hri sequitur liber Me , cui aucZoritatem aliorum Hagiogrmpho um uictoratu confert. Si enim Ei ab Hebraica eruat originem trahentes hunc socium, or paris auctoritatis, in eodem
Hebraico canone habuerunt sequitur, quia nulla eorum librorum excepso, omnespari modosi 'iάebuerunt. Sed non uetam Chrisianis,saeo ipsis Iudaicu literis attesantibw, omnes iumra gras riptum ordinem libri, abbro ob 1 ad hunc, de quo agitur, librum Mer e cilicet nora excluso sed addito, paris auctoritatis ni litur ab H rictione aliqua omnes aequa-hterris stribuerunt. uodquia ita P, quum Chrism,
157쪽
ribu fibris, φῖ testimoni dederint, indubia ratio ne cogente huic quoa ibro dignitate milem contulerunt. Esant poI hos authenticos anctaescripturae librosse non reticendi libri, Sapientia Uusilit Sirach. biae, Iudith,es utern Machabaeorum liber Qui es ad Eum sublimem praecedentium dignitatem
pervenire non potuerunt, stropter laudabilem tamen opernecessariam doctrinam ab Ecclesii Misi meruerunt. Super quin bis obis commendanis me laborare opus non eis. Nams EGelesia alicuius precii quaevos eu eius auctoritate aliquid, DL
temparum quid a vobis scipiendum B. LXXV L . Hugo presbter o monachus loquimur
iterum cunn Trithe nito)SVictoruParsensis, ordinu canonicorum regularium Augustini, , Abbac, ut ferunt , ibidem, Priorem dicit Paulus Langius)natione Saxo. Sic etiam
Gobelinus Cosmodromii aetate sexta, cap. LIIX: Henrici quincti temporibus ultimis claruit Hugo de S. Victore Parisiis, natisne Saxo. Ad quae verba in sua Appendice οHetas Henricus et bomius, celeberrimus academiae hujus historicus, noster olim hospesin deinde collega conjunctissimus, Hugo, ait, ex domo familia comitum Blan enburgensium adsilvam Har niam oriundu uit Iuvenis vixit in monaeerio Hamerflebiens altero hinc lapide idioecesiis albersiadens , quod satur liber de arca animae
quem monachis eius loci infri t. sudiorum gratia Pari os missu in mon Merio S. kuctor vixit, inde nomen a sequutus.
Epitaphium eius habet Paulus Langius in Chronico Citizensi. Ipsum etiam in gratiam vicinorum nostrorum , ut ad operam studiis dandam, quantam Hugo dedit, exciten
tur, adscribemuS. Conditur hoc tumulo doctor celeberrimus Rugo, hem brevis eximium coniinet urna inrum. I a Dogma-
158쪽
Claruit ingenio, moribι , ore Io. Velut alter Augusinus docto uo tempore celeberrimi erhichi. Hus -- Trithemius: ac obiisse scribit anno cis XL; Sigfridus autem Misnensis anno II c XXIIX. Nunc quid de Canone Veteris testamenti ad posteritatem consignatum reliquerit, videamus Libro de Scripturis&scriptoribus sacris cap. sexto, ubi ea de re quam maXime ex instituto agit, haec habet: Omnis divina A, plura in duobuι samentis continetur, Veteri videlicet est vo Verus testamentum continet Legem Prophetin est giographos Mox subjicit enumerationem librorum eamdem quam videre est in Prologo galeato. Tandem concludis, Omnes ergo uni numero viginti duo. Sunt ρυ-
erea alii quidam libri, ut Sapientia Suismonis, Me IV. Audiarath, o liber Iudith, o Tobiis, o libri Maccab eorum, quiet
guntur quidem sed non ibuntur in canone . Cum hisce deinde componit&comparat uenctorum Patrum ripta,
idea, Hieronymi Augustini Ambrosi, Gregorii, Origenis, B da aliorum doctorum. Haec, inquit, ripta Patrum in rem
divi rum ripturarum non computamur, quemadmodum in Veteri resamento, ut diximur, quidam libri si inonacri- ntur in canone, oramen e --, ut Sapiani Suom is,
O cateri. Haec autem ipsa repetunturin leguntur Excerptionum priorum libro secundo, cap.IX; Eruditionis didascalica libro iv, cap.ii Speculo de mysteriis Ecclesiae, cap.rix Prologo in librum priorem de sacramentis fidei, cap. VM.
LXXVII. Richardus deS.Victore, natione Scotus, Hugonis tempore claruit, Sin eodem, cujus ille vel Abbas vel Prior fuit, monasterio prope Lutetiam virit quia eadem dinumero librorum canonicorum, quae
159쪽
quae Hugo habet, Exception d se libro secundo, capiti nono inseruit. Nempe e libris Excerptionum Hugonis decerpti sunt hi quatuor libri Richardi imo dum perlustro inter se contendo, animadverto libros quatuor Richardi quos ei sane Trithemius tribuit non esse diversos a quatuor prioribus libris Hugonis. Excerptiones itaque dicendae hae quoque fuerint, quae hactenus Exceptiones inscribuntur. Caput autem , quod utrobique vigesimum quartum est libri primi, decerptum est ex Altercatione synagogaevi ecclesiacide qua superius dictum fuit. Observari itaque debet, Ni Bellarminum libro descriptoribus, ubi de hoc Richardo, hisque Exceptionum libris agit, rem acu non tetigisse. LXXIIX. Porro duodecimo seculo vixerunt Gratianus, monachus Bononiensis, qui ex epistolis, synodisin scriptis non minus incertisis subdititiis quam certisingenuinis Collectionem canonum,quam
ipse Concordiam di ordantium canonum, alii Decretum V cant, confecit , Petrus Lombardus, episcopus Parisiensis, qui propter τυ ρα Theologiae e Patrum sententiis quatuor libris concinnatum Magister sententiarum appellatur; Petrus presbyter ecclesiae Trecensis,c
gnomento Comesor e Manducator, quod Scripturarum auctoritates in D monibus es opusutis crebrius alligare , quas
inventrem memoria Icarithemius loquitur manducando reposuisset. Sicut annotat Antoninus Summae historicae titulo x rix, cap. v I a quibus praedicatur in PVul , quo hi tressonne viri fueruntgermani ex adiaterionati: quod mater in extremis posita propter filiorum praestantiam de admisso crimine noluerit poenitere vel dolere. Sed addit, Hoc non reperitur authenticum non
160쪽
nonsuerum contemporanei, etsi vicini tempore iaci gratianen fuit ante alios duos. Caeterum Petrus Comestor fuisc b bra rim utilitari verba sunt Henrici Candavensis in Theo, script Oi logia udentium omnes hi orias Veiem ac Novi te famenti breviavit in tinam hi oriam, quam vocabis Scholasicam Hi ne
audit Magister historiae scholasticae. Quod autem animadverterit in Hieronymi prologo Iudithae praemissis
pro apocry his perperam vitioscriptoru agiographai iij. o. gli pridem est Ostensum. Quod tamen ipsum in Tobiam praefanti non venit in mentem. Scribit itaque Hanchisoriam Iudaei inter FocIphvonunt Hieron inus a me in prologo vici INTER HAGLOGRAPHA Euods esset, tunc esset in terrio ordine Canonis Veteris inseri menti.
Sed quia de nullo ordine eis, dicim quod Hieronymus acce erit distrisius Hagiographa , ut includerent etiam apocIpha. Quem germanum librorum Veteris testamenti cano,nem sive catalogum statuerit, ex his abunde liquet. LXXIX. Venimus ad seculum decimum &ter. tium, in quo enati Monachi mendicantes,&Doctores, quos consuevimus Scholasticos nuncupare. Quum autem Magister sententiarum catalogum librorum Sacraescripturae nulli biteXat aut proponat, atque adeo in te
pretibus suis Scholasticis de illo agendi occasionem nullam praebeat, ipsi quoque totam rem silentio plerumque transmittunt. Non defuerunt tamen inter os, qui Scripturam commentariis exponerent: in universam quidem scripserunt e familia Dominicanorum sive Praedicatorum Hugo, Franciscanorum sive
Minorum Liranus. Iugo primm ex His ordine cathedram Theologiae meruit adsendere magi alem, uti quidem me, lesbio de morat Henricus Gandavensis. Primus certe ex illosiopi ς. Catauratu rus est ab Innocentio quarto, qui mrubrum