Disquisitio de Paulo religionis christianae apologeta

11쪽

RENTIBUS PRAECEPTORIBUS

13쪽

Seetio Ι Gentes et Iudaei δικαιοσυυη Θεου non consecuti sunt Q 0-52 Caput I De Gentibus, δικαιοπιιωη Θεου non conse quentibus 10-24 l. De rationequa meus inentibus se manifestaverit o1 - 18 2. mementium idololatria et morum pravitate '9-24 Caput II De Iudaeis, δικαιοσυυην eo non conse quentibus 25 45 l. De ratione qua Deus Iudaeis se mani-

sestaverit ........... 25 41

2 De Iudaeorum conditione morali 42-45 Caput III De caussa, cur genus lumanum ante Christum δικαιοσυυηυ Θεου non consecu tum sit 46-52 Sectio II. Paulus ueligionem christianam contra nonnullorum errores defendit .... 3-60

14쪽

PARS ID Positiva 61-113 inputes De hominibus per Christum δικαιολυηυΘεου consequentibus I-10. l. io Deo hominibus salutis auctore. 63- ΤΙ s. me conditione qua leuc hominem iustum declarat ΤΙ- Τ 3 De via et ratione qua Deus utitur ad hane iustitiam in homine effetendam. 88-108

Caput II De caussa cur genus humanum per Christum δικαιοσυυη Θεου consequatur. 09-lis

15쪽

Nulla sane doctrinae theologicae pars est, de qua virorum doctorum sententiae tantopere inter se differunt, quantopere de pologetica. Quod dicenti mihi nequaquam animo obversatur aetas, quae chielemacherum praecessit, quum de disciplina apologetica, hoc nomine digna, sermo esse vix potuit sed principes scriptores cogito, qui postea huic disciplinae operam dederunt. Quod chleiermacherus 1 a disciplina nostra petebat ut religionis christianae naturam exponeret, nimis universe

16쪽

iudice eius est ostendere religionem christianam rein acto posita eaque divina tamquam fundamento niti. Qualem eam tum vulgo habent, tum se ipsa praestat, hoc pesogeticae, auctore teudeli l), ita est probandum, ut inde tam ad scientiae, quantum seri possit, firmitatem quam ad incacem huius iuris commendationem proficiatur. Lechlem 2 autem, quin cum facit Hage achra), munus pologeticae hoc est, ut ostendat religiones christiana antiquiores partes esse unius corporis disiectas, cuius integritas et persectio sit religio christiana Verum huic opinioni adve satur aenes 4), nostram quippe religionum illarum cognitionem a persectione longius abesse censens, quam ut comparatis cum religione christiana institui possit. 1 isSi se die An eisun gur mogliohs volisigndigen

17쪽

Μinus inter se discrepant oct. est i et Menteniu),

qui pologeticam vocant doctrinam ipsorum, quibustum doctrina tum vita christiana nititur, principiorum. In patria nostra Clarissera eam sic definit ut sit: ijdemonstratio et defensio religionis christianae veluti in scientiae formam redacta.' CB. Osstede de rore et areauri iudicant eam esse: i, philosopham religionis christianae praestantiae indagationem et expositionem, huiusque partem quidem esse, sed modo ignobiliorem,

defensionem.

18쪽

getae munus tribuit ut religionem christianam tueatura dubiis et accusationibus in eam prolatis. Nuperrime in Francia Oct. Viguigi eam vocavit

disciplinam, qua constare oporteat de salute singulorum. ristulat enim ab ea ut inquirat in peccatorum instrorum gravitatem dolorumque acerbitatem, inde Ortam

quod lege divina haud continemur, tum exponat, quin modo unice in Iesu Christo doloribus illis et cruci libus et malis solatium, sedatio medelaque sint parata. Sic igitur de munere pologeticae adhuc sub iudicelis est. Non minus vero dissentiunt viri docti ratione loci, quem ei in disciplinis theologicis concedi oporteat. Alii primum locum ei tribuunt in Encyclopaedia theologica, in his taleiermacherus, cuius theologia philosophica continet Apologeticam cum olemica coniunctam. unc

19쪽

secuti sunt Letalerus et Haenet 13. Denique Viguiέ divisit Encyclopaediam in theologiam apologeticam, historicam systematicam et practicam.

Ab his vehementer dissentiunt Hage acha), est et vaniosteraee, qui disciplinam nostram minime a theologia dogmatica separahdam esse censent. In Straussit 3)opere pologetica continet partem Dogmatices, quam so malem dicunt. lenien 1 eam exponit in prima parte the logiae pastoralis. Et quum alii interis logeticam et

20쪽

Apologiam nullum ponunt discrimen, alii utramque distinguunt sive dicentes alteram philosopham religionis opositionem, alteram popularem, sive habentes illam normam desensionis, hanc ipsam desensionem. lemicam alius cum pologetica coniungit, alius ab

ea separat l). Quod ad sententias de iure pologetbces locum in disciplinis theologicis occupandi 2), inprimis Tholuchra), Rosenhra A et almeri ei hoc

ius abiudicant, quorum primus contendit, munere Apin I Contra Sohleiermacheri distinctionem utriusque disci