Disquisitio de Paulo religionis christianae apologeta

131쪽

σύνην Θεου Iudaeorum more, omnibus legis cuiusdam praeceptis observandis, ita ut eius opera coram Deo

meritorum locum teneant et nihil ipse debeat gratiae divinae, sed tantum exigat quod ei debetur Haec via

a vera religione prorsus est at na et praeterea experientia luculentissime docuit, neminem ἐξ εργων νιμ ου veram iustitiam consequi posse. Superest alia via, Paulos πιστις dicta, quam ingressus homo Deo confidit, se totum ei tradit, et ad divinam voluntatem consor- mare Voluntatem suam conatur. Sed quomodo nos hanc Viam inire possumus, peccatorum conscientia solliciti et perturbati, quibus etiam persuasum est quotidie nos labi et a recta via detrahi nonne timore percellemur, cogitantes Deum esse iustum Neque philosophia, quantumvis praeclara, nodum solvere potest, quomodo Deus, haud violata sua ipsius iustitia, nos quotidie peccantes amore suo prosequi pergat. Hoc una explicat religio christiana. Habet enim haec unicum illum

δίκαιον, τον τῆς πίστεως αρχηγον καὶ τελειωτήν

Hebr. MI ), qui in tota sua vita et in primis

in morte persectam Deo obedientiam praestitit. Sanctissimum illum in cruce pendentem adspicientes, religionem non in obteniperatione legi, sed in vita Deo

dicata positam esse censemus, peccatum autem in carne

damnatum videmus. Cum Christo coniuncti non pos-stumus non ipsi demori peccato eius cruce perspicuum nobis fit Deum, etsi iustum, nobis, peccatoribus, peceata nostra condonare et, quamquam longe abest ut

132쪽

l 18

iam ad persectionem pervenerimus, nos tamen iustos habere posse. Deus enim, temporis finibus minimo circumscriptus, homines in Christo iam δικαίους hahet, quales aliquando sues futuri, quia cum eo velut membra cum capite coniuncti, necessario in via persectionis progrediantur. Sic etiam Christus nobis erit via ad fidem in Deo habendam, ad veram salutem vitamque aeternam consequendam. Semper enim Christus ma

133쪽

Minus recte aur Paulus pag. 525ὶ i, die δικαιοσύνη Θεo hat ine oppelle rim, in elcher sichita egris realisire hinn, si is enisede δικαιοσύνη εξ εργων νομον de δικαιοσύνη ἐκ πίστεως 'II. Formula mi δικαιοσὐνη Θεου Rom. ΙΙΙ 5, 25, 26 mihi explicanda videtur Dei ipsius iustitia.

134쪽

Huius leges grammaticae non tam accurate observavit, ut ubivis distingueret inter νοριον et τον νομον Hinc non assentior Hengelio, alterum explicantiis neralem legis notionem, vel legis regionem ab alia distinctam, alterum legeminosiacam, sicuti ab aliis legibus

secreta Q.

o. Consilium legis Osaicae, quod indicatur Gal. III 19, contrarium esse illi, quod occurrit Rom. V 20, -- tendimus.

Formulae aulinae πίστις Ιησου ρειντο interpretatio de fide, cuius . . auctor est, menti Hulinae

convenit.

VI. Vocabulum ἱλαστήριον m. - Ἐν significare non potest operculum areae foederis.

135쪽

vetiae ne signifie a simplement a prosi de mais bienis a laee de sans celade ruiso ement de rapotre Ua ait a de sens et a conclusio ne sinistratredinvia de a prMisse.' Vm. In sectis Ecclesiae Corinthiacae, quae memorantur Cor. I 12, duae maiores partes sunt distinguendae, quarum ab altera parte stabant qui dicebant se esse Παύλου et 'ia πολλῶ ab altera οἱ του Κηφα et

ιστου.

IX. Marcus XVI: 9-20 est additamentum serioris aetatis.

Ioh. VI 6 legendum esse censeo: δ αγιος του Θεον.

136쪽

M. Non Iudam e scriptore alterius et inae, sed contra hunc ab illo hausisse apparet. m. Ρerperam Remonstrantes Reformatorum dogma de

perseverantia sanctorum oppugnarunt.