장음표시 사용
2쪽
Eque Eeclesiae Dei intestina laterdum desunt bella , quae ab una Pontificum Maximorum Prudentia S Auctoritate eoerceri oe componi solent. Nos quidem quae a Saeculi Principibus tam bello
quam pace, in remotis etiam regionibus geruntur, facile noυimus, quamquam fabulis nonnumquam immixta r
Typograpbis nempe certantibus , ut dum publicis hisce eυentibus avidorum Lectorum curiositatem pascunt, βbi lucrum non θυe conquirant. As ardua Ecclesiae negotia, S potisimum ab Italico Caelo remota, alio sidere reguntur. Nisi publicis Edictis prodantur, vix ab arcanis Principum rebus differunt. Imo etiamsi evu gentur per Constitutionem quampiam Apostolicae Tedis ,
non uni tamen de caussa intra angustos limites eorum fama s promulgatio con it. Hoc idem contigit tu his Anno Ch. 1743. in I usitania obortis ob perperam a nonnullis, ut ferebatur, adminiseratum Poenitentiae Sacramentum. Tres iam Constitutiones hac de re emisit non minus telo, quam scientia ubique ce-
3쪽
lebratissimus Pontifex BENEDICTUS XIV. E
omnium profecto Sacerdotum , qui ad audiendas Fide- Iium Confessiones adlecti sunt, intererat perspectam in hoc argumento habere Sanctissimi Patris Doctrinam atque mandata . Nibilo tamen secius ad paucos per Italiam controversiae illius series penetravit s fortassis etiam ad plerosque ne ipsius quidem rumor pervasit. Quamobrem neque inutilem , neque ingratam me fa-Burum operam spero, si quae Confessariis observanda in posterum erunt, notiora reddam, simulque ostendam, quam justa ratione pro more suo Apostolica sedes vix enatum incendium sopiendum curarit.
4쪽
Regulae Consessariis praescriptae in Sacramento Poenitentiae, quod est ad Complices
CAP. LUod unice curandum est a sacris Poenitentiae Ministris in audiendis Fidelium Confessionibus, illorum justificationem respicit, neque regulariter aliud a Poenitentibus exigere licet, nisi quod spectat ad integritatem Sacramentitum quod est ad peccata & circumstantias speciem mutantes fideliter aperiendas, tum ad detestationem criminum , & propositum emendationis in posterum. Inde igitur avertenda est quaelibet indebita Curiositas, & interrogatio de iis, quae nihil ad hunc finem faciunt , ac tantummodo possunt in perniciem interrogantis cono Verti, aut aliorum famae nocere, aut sine necessitate molestiam creare Poenitentibus , eosque avertere a quaerenda in
sacro tribunali medicina salutis. Propterea a piis aeque &prudentibus Theologis propositae quaedam Regulae , huc advocandae sunt.
I. Inquirere nomen Poenitentis non licet, neque eius habitationem, aliasve ejus qualitates, & circumstantias, quaci personam illius detegant sine ulla rationabili caussa. Recte respondit quaedam mulier de suo nomine interrogata: Nomem meum peccatum non es . Ob hujusmodi curiositatem procul dubio peccaret Sacerdos. II. Non licet Poenitentibus nomen Complicis revelare οῦ eius enim est peccata sua, non aliena, accusare. Peccato non caret, eoque interdum gravi, qui famae Proximi sine ulla necessitate detrahit . Num tu aequo animo ferres, si
quis infamiam tuam alteri proderet 8 Tu ergo praesta erga alios id, quod ab aliis erga te praestitum cupis.
5쪽
III. Si quis sponte, ex simplicitate tamen, & ignoram tia, Gmplicis nomen in Consestione detegit , uti rudibus evulgo hominibus interdum evenit, non peccat. Monendus tamen est, ut in posterum abstineat.
IV. Quicumque iusto aliquo titulo sponte Complicem
in Consessione revelat, nullum ancurrit peccatum. Justus exempli caussa titulus est, ut petatur conlilium ad di1rumpendam pravam ali uam consuetudinem, ad consulendum famae Propriae, cui minatur insultum Complex, si a peccando desistatur, atque aliae hujusmodi caussae. Potior est enim t tela conscientiae & famae nostrae, quam alterius. V. Nomen Complicis sibi sive per ignorantiam , sive iusto titulo revelatum, sub Sigillo Comessionis Sacerdos retianere debet. VI. Inter Theologos anceps disputatio est , an oblata sponte a Poenitente licentia revelandi Complicis, ea uti Com .iessarius possit ad correctionem ejusdem Complicis, atque ad alia ossicia in utilitatem illius, aut Poenitentis derivanda. Et quidem tot heic diversi casus occurrere possunt, in quibus tam prudenter quam imprudenter ejusmodi licentia uti Co fessarius potest, ut certa statui heic Regula nequeat. Sed i
VII. Ad integritatem Confessionis licite potest ac debet
Sacerdos Poenitentem interrogare de Complice, quum videtucet occurrere possit circumstantia Vfravans, & lpeciem peccati mutans. Neque enim exempli caussa lassicit confiteri commissum carnale peccatum, sed simul aperiendum est , an adulterium, aut sacrilegium, aut incoestus intercesserit. VIII. Consessarius in hoc casu interrogans, fi nomen quoque, aut domum, aut alia signa exquireret a Poenitente, per quae sibi persona Complicis revelaretur, graviter pecca-xet . Suo enim debito satis Poenitens fecit aperiendo circumstantiam peccati, & dum cetera rite concurrant, absolvendus est. Ulterior Consessarii interrogatio ad peccaminosam C riositatem est reserenda; neque ad eam respondere Poeni.
nos tenetur; imo ea complurium Theologorum sententia
6쪽
peeearet, si revelaret, ob praeceptam non infamandi Prori.
IX. Ubi ex necessitate integritatis Confessionis Poenitensi, animadvertit, fieri non posse, quin Consessarius Complicem cogniturus sit; puta si res stat cum Sorore aut inore fratris: tunc ex sententia quorumdam gravium Theologorum obliga tur ad quaerendum & adeundum alium Confessarium , cui ignotus sit Complex . Verum graves alii Theologi sentiunt consilium hoc esse, non vero praeceptum. 'x Accidere interdum potest, ut adigendus sit Poeni tens ad revelandum Complicem, quum nempe agitur de gravibus malis vitandis, quae in perniciem Reipublicae vergere possunt, sicuti accideret, si Principis vita periclitaretur, si aqua mortifera Populo propinaretur, aut ex farina, cui graisum mixtum foret, panis publicus conficeretur. Ut imp 'iatur, si fieri potest , hoc malum, obligatur Poenitens ad exquirendum consilium Confessarii, qui pro sua Prudentia aut per se, aut per ipsum Poenitentem remedia conquirat. Nisi revelare velit Poenitens, minime est absolvendus ; nam ex lege non minus justitiae, quam caritatis, tenetur ille pro viarili curare, ut in tuto sit publica salus. De damno vitando quod privatae alicui personae imminere potest , non loquor; nam tere semper suppressis Complicum nominibus, consiliuia praebere potest Sacerdos.
bus , aut minis haurire aut extorquere a Poenitentibus nomina Complicum absque justa necessitate velit. Gravius eistiam delinquit, si ob negatam revelationem absolvere Poenitentem recuset. Non enim licet infamiam Proximi ex legiabus Detractionis investigare; neque ad eam prodendam oblia satione ulla constringitur Poenitens; immo, si praecisa neces sitate revelaret, ex multorum sententia reum se peccati
si revelationem Complicis exigeret, ut per operam suam cor
7쪽
nus tantummodo est curare vulnera Poenitentis, non vero aliena: exquirere peccata Poenitentis, non aliena. Neque is tenetur ad eos corripiendos, qui crimina sua sibi revelare nolunt :imo cavere Gebet a corripiendo ob scandala , quae inde facile consequerentur.
Atque haec summatim praemisisse iuvabit ad ea intelli. genda, quae subsequuntur.
Turbae in Portugalliae & Algarbiorum Regnis
exortae ob nomina Complicum a nonnullis Consessariis exacta.
data deerunt, numquam lollia cum fruge bona, quae vigilantiam sacrorum Pastorum exerceant , & ad quae autaVertenda, aut praecidenda eorum Zelus, doctrina, & auctoritas incumbere debeat . Et sane ante paucos annos in Po iugalliae & Algarbiorum Regnis invaluit rumor, nonnullos ex Consessariis solitos esse exigere Complicum nomina a Poenitentibus,& tanta quidem cum severitate, ut revelare nolentibus absolutionem negarent. Neque hoc tantum opere praestitisse ferebantur, sed etiam edocere, usum hunc omnino consonum Ecclesiasticae Disciplinae ex Praecepto aut Consilio fraternae correctionis. Verane an falsa ferret hujusmodi fama, in praesentia expendere, nihil opus est. Infra quaestio haec recurret . Illud certe novimus prodiisse hinc accusatores, inde negantes, R in vulgus ipsum diffusa fuisse hujusce novitatis iurgia , non sine multorum clamoribus & querelis adversus sacros Ministros, non sine quodam ipsius Sacramenti dedecore atque contemtu, quod insolitum iugum cervicibus Fidelium imponeret. Exarsit heic geminorum S. R. E. Ca
dinalium zelus, hoc est Eminentissimi Thomae de Almeyda
8쪽
Patriarchae UIyssiponensis, & Eminentissimi Nuni a Cugna
in nuper memoratis Regnis Inquisitoris Generalis; eisque minime cunctandum visum est , ut & dignitati Religionis , &, dissidio in dies crescenti consuleretur . Quamobrem religiosissimus Patriarcha publico Edicto & censuris propositis cavit atque sancivit, ne quisquam e Confessariis in posterum nomina Complicum exquireret, ejusmodi Curiositatem damnans uti abusum in Sacramentis, simulque contrariam doctrinam multis nominibus detestandam pronuntiavit. 5lter vero Εminentiis. Cardinalis, idest Inquisitor Generalis, suo etiam Educto non solum eumdem abusum proscripsit, sed etiam Poenitentes in futura tempora sub poena majoris Excommunicationis obligavit ad denuntiandum Consessarios , qui in Sacramentali Confessione nomina Complicum exquirerent, & quemlibet etiam, qui absonam hanc & damnandam dostrinam sive spargeret in vulgus, sive profiteretur. Tantum abfuit, ut oborta flamma apposito hujusmodi Tepagulo comprimeretur, ut in majus incendium exinde eruperit . Cunctos enim Archiepiscopos & Episcopos utriusque Regni male habuit, quod nulla aut nimis levi de caussa , &ex quorumdam tantummodo, ut aiebant, malitia increbuerit hic rumor, a quo, D potissimum a duorum Cardinalium Edictis, indebita atque intoleranda crearetur infamia utrique Clero suarum Dioeceseon Immo in opprobrium quoque suam ista vergere singuli ii Antistites conquerebantur , quasi aut per incuriam ignorassent , aut per damnabilem conniventiam in gregibus suis adeo enormes abulus dissimularent .. Persuasum , imo exploratum cuicumque erat, ne umbram quidem erroris 3c abusus eju1dem in suis Dioecesibus posse ostendi . Hinc ergo querelae, hinc gemitus, & praesertim ob injunctam Poenitentibus obligationem denuntiationis, quam neque imponendam, neque ulla ratione serendam, altis vocibus unusquisque contendebat . Proinde invalescente in dies rumore
atque dissidio, ad centrum Religionis, ad Sedem Apostolicam, Romanumque Pontificem ambo Cardinales caussam hanc deferendam censuere , probe conscii, ratum fore quidquid ab
9쪽
eius Cathedra prodiret, & quemvis ad vocem Petri iudicia sua, uti Religio postulat, submisibrum . Neque suo muneri desuit Sanctivimus 3c vigilantissimus Pontifex BENEDICTUS XIV. nam Nonis Iuliis Anno Ch. MDCCxLV. Pastorales Literas dedit ad Archiepiscopos o Epistopor, per Porrugalliae re
A arbiorum Regna arque Ditiones consituros, quibus praxim damnavit Sacerdotum in Sacramento Conselonis exigentium a Poenitentibus, ut sociorum in crimine nomen & habitati nis locum revelarent. Sed ipsius Sapientissimi Pontificis verisba praestat audire.
Sanctu i in Cisso Patris BENEDICTI PAPAE XIV. Potiralis Di Ia ad Archiepiscopos o Episcopos
S prema omnium Ecelsarum sollicitudo , ο αυ-a Iesu
Chrisi amnium Pasorum Principis, en in vices planὸ ἐ- meremes geπ-ras, caritas assidue umet Nos , ut pro commissa disinitias imbretuitati Nosrae uni-rs Dominici gregis cura semper a vigilantes, peri sis animarum , scubi serae superin penderint, per omnes Chrisiani Orbis Populis ac Nariones opportu-nὸ quantum eum Domino possumus, Occurramus; atque iis prae e ub Regnis, o Locis peculiari quodam Amfluitae Nosrae ema satis sudis, a diritati que providentia consulamus, in quibus , cum Fides, Religio, Pietas quammaxime floreant , eallidus humani generis hostis noeere Fidelibus dum aperto bello desperat, per infrias molitur, in Angeiam scilicet sese lucis reansfigurans , re emeruita boni specie incautis illudens; qua ex arte non minora saepe antimarum derrimenta, quam ex aggressone. mania fess, esse proventura nequis us veterator confidis. In harum Mutem fraudum numero computamus, quod in florenri mis Pom galliae. N Algarriorum Regnis , ct Ditionibus , quibus Vos Auti tes summa cum Sacerdotalis virtutis vesrae commendatione prae Metis, o quibus pro singulari erga Catholieam GH sam, atque Aposolicam hane Sanctam Sedem observantis meis risu debemur laudes, nuper evenisse non sue ingenti animi no-
10쪽
μῶ δε re eognoυἰmus . Pervenis enta haud isa pridem ad aures Nostras, nonnullos Varum partium Confessarios falsa ate imagine seduci se passos, sed a gelo secundum scientiam longδaberrantes, perversam quamdam , ct perniciosam praxim in audiendis Chrisi elium confessionibus, ct in saluberrismo Poenia
tentiae Sacramento adminiserando, invehere atque introducere coepisse: ut videlicet, s δεπὸ in poenitentes incidissent socium criminis habentes, ab iisdem poenirentibus forii hujusmodi , seu Gmplicis nomen pu exquirerent; atque ad illud μῆ revelandum non inducere modo suadendo conarentur ; sed, quod detesabilius es , denuntiara quoque, nis revelareny , absolutionis sacramen ratis negatione , prorsus adigerent, compellerent οῦ imo etiam Complicis ejusdem nedum nomen , sed baritationis insuper eum, Mi exigerenν desgnari . Quam illi quidem into amdam imprudentiam tum procurandae Complicis correctionis , ali rumque bonorum colligendorum speciose praetextu colorare, tum emendieatis quibusdam Doctorum opinionibus defendere non dubit rent ἰ eum revera opiniones hujusmodi vel falsas , ct erraneas sequendo, vel veras, er male applicando , perniciem tam suis, quam poenirentium animabus conscisserent; ac sese praei rea plurium gravium damnorum , s e facile consecutura fore praevidere debuerant, coram Deo aeterno judice cou-situeror . eterὸ Iam secuta fuisse multa ejusmodi damna infeliei experientia compertum es: Nec feri potuit quin ea de causa re oblocutiones, ct scandala, tu' non uni orum rantum , sed saeri etiam ipsus ministerii odium , re animorum ingens comsturbatio in Populo Meli exorta Inr . Tristo Nos hae nuntiacum accepimus , smul audivimus, contra exitialem huismodi ab sum protinus jusa indignarione pro munere suo commotos fuisse dilectos Filios noseras S. R. E. Cardinatis Nunum a Cunba imsisdem Por galliae , re A arbioram Regnis Generatim sequi sis orem , ct Thomam de Almoda Paniarcham Lisbonensem atque utrumque soliistia gliscenti malo compescendo , arque niam eradicando adlaborasse. Nos autem , ne in ram gravi an rarum diserimine ulla ex parte A solio Nosro Miniserio deesse υ Aa r. neve mentem Me super re Nosram apud Vos obscuram, o am