장음표시 사용
21쪽
20nonem proprie horum librorum indicem fuisse, Contem eret, iis imprimis veterum scriptorum locis adhibitis, quibus de canonicorum librorum publica concione legendorum verba fiunt Qua
IS nempe uncii carthag. 3. a. 397 eano 47.: plaeuit, ut praeter scripturas canonieas nihil in eelesia legatur sub nomine divinarum seripturarum; unlautem anonieae scripturae: Genesis, Exodus etc. Hoc etiam fratri et e sacerdoti nostro Bonisaei vel aliis earum partium episcopia pro confirmando canone innoteseat; quia a patribus ista aecepimus in ecclesia 1egenda. deinde ex Innoeentii episeopi Romani litteris ad xsuperium Tolosanum missis a. 403ὶ sequi vero libri reeipiantur in anone sanetarum seripturarum, brevis annexus ostenditi ae sunt ergo etc. adeoque, ut etiam episeoporum quorumlibet epistolae ea non te le-etione ' omprehensas esse demonstret, ex Baronii annal. ad a. 418. Iocum quendam Evodii do miraeulis S. Stephani affert: eodem die, quo ingressae sunt ecclesiam B. Stephani reliquiae, in ipso principio canonicarum lectionum epistola ad nos delata episcopi Severi, de pulpito in nures ecclesiae eum ingenti favore reeitata est, -- unde ex hac recitatione talium suetorum suorum, tanquam extensione manuum suarum acclamantibus fide- Iibus ipsi dicere videretur: ecce habetis martyrem etc. ex quo Ioeo quidem apparet, epistolas de pulpito eum Concione esse communicatas, neque vero a librorum prae- Iegendornm in die se ea non e aeripturas quasdam
22쪽
in ro eo potissimum peccavit, ut quae tam tempore quem re ipsa a se aliena erant, inconsultius eoinmisceret, et quae de libris canonicis seriori tempore jam agnitis alio consilio praeiticabantur seu praecipiebantur, in eum Sensum Or- queret, quasi canonis et canonicorum Iibrorum
notio illic definiretur. Quae vero antiquissimis temporibus in singulis ecclesiis librorum collectiones sensim nascebantur, atque in publicis lectionibus communis fidei et pietatis lonilao
causa adhibebantur, eas canonis nomine conformatas esse, nullo prorsus Veterum Scriptorum loco
aut alio argumento comprobari potest imo vero nulla ratione ex throrum canonicorum et non canonicorum discrimine collectiones illa pondebant, sed antequam de hoc discrimino liquis Cogitaret, jam erant in usu. Si vero posthac certi quidem libri canonis nomine Omprehendebantur, ali jam quam solo pieta1is confovendae consilio ecclesia tunc libris, prius quidem jam divulgatis et celebratis, utebatur, ita ut ex novo hoc librorum usu etiam canonicorum et non Canonicorum . distinctio exoriretur id quod nunc
23쪽
g. 6. Etenim tunc demum totam hanc canonis et propria cujusdam aingulorum librorum dignitatis ideam emergere videmus, quum ecclesiae finibus latius jam productis, iisque, qui primi evangelii Praecones exstiterant, fato desunctis, verae fidei christianae argumentum et totus velut habitus in certitudine quadam Iaborare inciperet, atque ut ea e exueret, ecclesia certa fidei testimonia conquirere et inceriis opinionibus opponere studeret. Nam quod primo evangelii propagati tempore rarius tantum et obscurius sectum est, ut prodirent, qui vel sui cerebri commenta vel opiniones olim jam vulgo dispersas cum singulis christiu-
nas de articulis perverso miscentes, tamen accuratissimam rerum divinarum cognitionem sibi vindiciabant, id eo frequentius accidisse videmus, quo plures omnis generis homines, ecclesiae ambitu adaucto aliqua ejus societate contingerentur, neque amen semper certa et pura probatorum doctorum christianorum institutione gauderent.
Rusmodi igitur hominum errores, si fidei christianae nomine divulgabantur id, quod sub medium Saeculum secundum magna jam vi factum esse Constat , quaeuam sui in depugnandis illis via
24쪽
sanioris doctrinae defensoribus ineunda Quodsi doctrina silet, quam ecclesia profitebatur, nihil
nisi sententiarum ex rerum naturalium observa
tion pliilosophica ratione derivatarum complexus fuisset, ita quidem dissidentes a so sententiae inter so erant conciliandae, ut iam observationes illa quam rationes inde deductae accuratius excuterentur et Clarius proponerentur. Verum non ita se res habuit immo vero factis seu rebus gestis nitebatur hominum Christianorum
fides ejusmodi scilicet sacta evangelio praedia Cata agnoscens et amplectens, quibus efficax De gratia hominibus se ipsa per Jesum Christum prodidisset. Atque in hoc omnes, qui Christi nomen profitebantur, quantumvis reIiquis in rebus
dissentirent, tamen uno ore veritatis sontem agnoscendum esse praedicabant, omnesque in eo rei caput versari concedebant, ut quae ad Iesu Christi apparitionem pertinebant, et Cognoscerentur et quod ad ejus consilia et rationes attinet, recte intelligerentur. Si qua igitur orant in rebus fidei dubia et controversa, ita tantum ad certiω-dinem perveniri potuit, ut Ceria proponerentur omnium eorum, quae ad apparitionem Jesu Christi pertinebant, testimonia, quibus illius et res gestae, et tota vitae ratio et doctrinae summa illustrare tur, et ad quorum mulam omnia, quae quis vel
ipso proserebat vel ab aliis proserri videbat,
25쪽
qua Se ab Apostolis eorumque sociis institutas se, utque eorum doctrinam velut per manus traditam accepisse sciebant, neque etiam dubitabant, quin Jesu Christi discipuli, ab ipso electi
et designati, totam ejus apparitionem et memoriae mente rectissime percepissent, aliosque de ea instituissent, illa igitur hac sua omnium Communi dei doctrina, quam certa Apostolicoruni evangelii praeconum serie traditam accepissent, atque uno ore profiterentur, testimonium contineri clamabant do omni Iesu Christi vita et instituto satis certum, cui proinde omnia, quae de rebus fidei docorentur, nisi manifestam salsitatis speciem prae se ferre vellent, consentanea esse porteret. Hanc igitur dei doctrinam, iotius ecclesiae consensu comprobatam etiam regu- Iam fidei, seu regulam veritatis esse, affirmabant. Quas quidem sententia quam studiose imprimis in ortulliani et Irenaei libris enucleata et defensa reperiatur, non est, quod moneamus in illius quidem scriptis passim, praecipue autem in libro do praescriptione haereticorum, qui sermo totus in hac res ex omni parte il-Iustranda et defendenda Nersatur, atque etiam illo regula fidei nomine suminam si diri unanimi omnium ecclesiarum con8onnu recepta CR-pitura proponit. Ex Irenaeo autem ea impri-
26쪽
mis huc pertinent, quae tertii libri adversus haere Ees initio legim6s, imprimis c. 3 et , quibus de fidei Apostolicae traditione, continua
episcoporum successione recte conservata qua haereiici, ab hac dissidentes, erroris et fallaciae arguantur, plura exponit. - Verum et ipsi illi, qui ab hac consentiente variarum ecclesiarum fide dissentiebant, eam, quam profitebantur doctrinam, inde a Jesu Christo traditam se accepisse asseverarunt nec acile Semper suit, On-
sentientem omnium ecelesiarum Apostolicarum fidei traditionem stondere. Quocirca alia quoque arripiebantur testimonia et documenta, quae certius aut saltem tacilius, quam traditiones oro propagatae et per ecclesiam dispersae monstrarent, quid de tota esu Christi apparitione, omnique re divina, per illam patefacta, sentiendum sit ac talia documenta a nemine, qui se Christi sectatorem profiteretur, repudianda scriptis illis contineri, ecclesia nunc intellexit, quae a primis evangelii praeconibus composita, magis
magisque jam erant divulgata et accumulata, atque in concionibus sacris recitari solebant. Hac igitur ration ecclesiae patres, inter controversias cum haereticis giuatas, eo devenerunt, ut non solum in universum regula quadam fidei opus esse intelligerent, ad quam omnia singulorum dogmata exigenda essent, sed etiam in cer-
27쪽
iis quibusdam scriptis hanc regulam τὴν κανονα τῆς πιστεως deprehenderent, iisque proinde ita
uterentur, ut et sua dogmata hac regula cons marent et haereticorum opinione eadem fellerent. f. .
Hujus rei vestigia, quum in .Patrum libris
ante medium saeculum secundum editis adhuc desiderentur, sub finem hujus Saeculi, quo a ria interim haereticorum familiae frequentius propullularunt, eorundem patrum modo audatorum scriptis manifestissime expressa apparent. Irenaeus enim postquam primo, quem adversus haereses scripsit libro, haereticorum errores enarravit, deinde vero altero eos ita redarguit, ut internam eorum Vanitatem retexerit, mox tertium
quartum et quintum librum adjungit, quibus, ut rem propositam absolvat, adhibitis Scripturarum testimoniis communem ecclesiae idem confirmat, haereticorum autem opiniones a veritate alienas esse, vincit Quod suum consilium jam in libri secundi exitu profitetur Sed ne putemur sugere illam, quae ex scripturis dominicis est probationem, ipsis scripturis multo,
28쪽
nisestius et Iarius hoc ipsum praedicantibus, his
tamen, qui non prave intendunt eis, proprium librum, qui sequetur has scripturas, reddentes, ex scripturis divinis probationes apponemus in medio omnibus amantibus veritatem. Atque hujus consilii, quod inierat, haereticorum scripturarum ope confutandorum, rationes satis justas esse, primum initio libri tertii demonstrat, omnem nimirum veritatis cognitionem ex Apostolorum institutione derivans, quae ea gaudeat certitudine, ut illam sit nefas repudiare. , Etenim dominus omnium dedit Apostolis suis potestatem evangelii, per quos et veritatem, hoc est dei filii mctrinam cognovimus, quibus et dixit Dominus equi vos audit, me audit, et qui vos contemnit, me contemnit, et eum, qui me misit. prooem. Iib. M. Non enim per alios dispositionem salutis nostrae cognovimus, quam per eos, per quos evangelium pervenit ad nos, quod quidem uno praeconiaverunt, postea vero per Dei voluntatem in scripturis nobis tradiderunt, fundamentum et Columnam fidei nostra suturum. Nec enim sas est dicere, quoniam ante praedicaverunt, quam persectam haberent agnitionem, sicut quidam audent dicere, gloriantes, emendatores se esse Apostolorum. Postea enim quam surrexit Dominus noster a mortuis et induti sunt supervenientis
Spiritus Sancti virtutem ex alto, de omnibus a
29쪽
impleti sunt, et habuerunt persectam agnitionem. Ita Matthaeus in Hebraeis ipsorum linguasoripturam edidit evangelii, - - Marcus -- Lucag - - Johannus . Quibus si quis non assentit, spernit quidem participes Domini, spernit autem et ipsum Chiistum Dominum, pernit vero et Patrem et est a semet ipso damnatus, resistens et repugnans saluti suae, quod faciunt omnΡs heretici. III. I. Atque hoc jacto demonstrationum ex scripturis petitarum fundamento, Irenaeus postquam rovibus insuper de traditionibus inde ab Apostolorum aetate in ecclesia pure et unanimiter conservati lectores Commonuit, statim rem proprie his libris propositambaggreditur, atque usque ad totius peris nemsecundum scripturarum regulam haereticarum opinionum perversitatem retegit et saniorem doctrinam instruit. Hunc scripturarum usum reSpiciens, quo ut certa veritatis testimonia illao pro regula fidei adhibendae sunt, etiam hoc ipso nomine regula e veritatis pluries jam utitur, exempli causa lib. III. C. II., ubi unum esse Deum, omnium creatorem, unumque ejus silium undemquo et Vesrbum, ex Johannis evangelio demonstrans: Omnia igitur, inquit, alia circumscribere voIens discipulus Domini et regulam critatis κανον τῆς ληθεία ς consiliuere in ecclesia, quia est unus Deus omni-
30쪽
potens, isto inchoavit in ea, quae St ecundum evangelium doctrinn: In principio erat om
bum eic et lib. IV. c. 69 ed. Grabe, al. 353, ubi castigatis Valentini asseclis propterea quod
de iisdem scripturarum dictis varias serentes sententias a semetipsis dissideant, Irenaeus addit: Nos autem unum et solum verum deum doctorem sequentes, et regulam veritatis ha-bontes jus sermones de iisdem semper eadem dicimus omnes etc. ubi Dei sermones ταλογια του θεου scripturas indicare vel potius Dei enata, scripturis expressa, ex ipso Senientiarum nexu patet. Adde etiam lib. III. c. 5, ubi Irenaeua, Pauli et Lucae nuctoritatem vindirans, inter alia plura: Fortassis enim, inquit, et propter hoc operatus est Deus plurima evan-εelii ostendi per Lucam, quibus necesse haberent omnes uti, ut sequenti testificationi ' ejus, quam habet de actibus et doctrina Apostolorum
omnes sequentes et regulam veritatis inadutioratam habentes, salvari possint. Horum quidem Iocorum a nobis descriptorum nullum ita comparatum esse censemus, ut ipso regulae Seu ea- nonis vocabulo jam librorum quorundam comple- I9 Dativum hune apparet ad partieipium sequentes pertinere, quod ni graeeum κολουθουντες a vetere interprete per errorem eum eas dativo onjunctum est.