Quomodo Pindarus chori persona usus sit ...

21쪽

Sed desistunt ab huius admiratione puellae cum videantaliam excellentiSSimam Hagesichoram:

Hanc late describunt miranturque χαλα, τας εμ.ας αν ζας, Αγησιχορας Docemur hoc loco has puellaS quamvis longinqua cohaerere cognatione, atque audimus IutSSe pulchritudinis certamina Lacedaemone inter Singularium nobilium gentium puellas. Talis alterius certantis chori pulchritudinem describit chorus nΟSter a verSu 60

Paene de victoria desperatur: ἀλλ' 'Αγησιχορα μυε τηρει V. TI). Salutem alteri choraga Hagesichora et illa puella quae maxime pulchritudine excellit Agido. Nusquam Alcman loqui mihi videtur, ubique choruS Virginum. Sed redeamus ad Pindari paeaneS, ad quartum paeanem', quem CeiS petentibu S composuisse Pindarum ut caneretur in Delii Apollinis sacro et hoc carmine et primo ISthmio docemur. Bene primordii lacunas supplevit Blag hunc in

valent. Μ ueller, Quomodo Pindarus chori persona usuS Sit. 2

22쪽

X0ρευειυ et poeta et choruS dicere poteSt; in Isthmio Significat haec vox carmen componere quod choruS canturuSSit. At chorum hoc dicere aeque convenit. Sed certioreSiimus versibuS 15sqq. , quoS Ceorum canit choruS: OUTOι αμ. ει numquam mutabo quamviS parvam patriam meam cum Babylone, quod tum erat in Star urbis et ingentissimae et opulentiSSimae. Quamquam tantum Saxum aSperum habito, tamen claruS Sum διαγιυωσκονιαι) victoritS in Graecorum certaminibuS reportatiS; meum nomen, Scit . in Sulae noStrae nomen auxerunt Simonides et Bacchylides qui hic nati sunt:

γιοισδυ παρεχω, αλις. A paupertate me tuentur agri mei,

qui mihi vinum dant: apud Bacchylidem in carmine UIs

CeoS nominatur αμ πελότροφος. Sed - ita pergit choruS non iacere poSSum rem equariam nec omnino pecuariam. - Attamen patriam meam non relinquam' confirmant Ceiac Sumunt eXempla eX praeterito tempore: Atque etiam clarissimos iam viroS idem ieciSSe non ignoro Velut Melampum. Patria et cives mei sunt mihi Semper cari: itaque laudo atque Semper laudabo v. 3T ἐπαυεσαὶ EuXantium, qui non commovebatur ut Summa regna expeteret, quamquam ei hoc licuit, et abiret in extremaS regioneS. 'Pulcherrima Euxantii verba, quae congruunt cum chori Sententia omittere non pOSSum V. 46 Sqq.

Ab hoc heroe Euxantio nomen ducitur Ceae insulae apud Bacchylidem II 8 υασος Eυξο υτις. In hoc quidem paeane toto neminem loqui nisi chorum Ceorum certiSSimum eSt. Quare non mirabimur in verSibuS 23 Sq. poetaS CeOS, Scit. Simonidem et Bacchylidem, honorifice commemorari:

23쪽

Quid Pindarus de his senSerit, ex hiS versibuS non tam facile cognoscitur ut Schroeder Beri. Phil. Cochenschr. 1908, p. 164ὶ putat, qui dicit: si ob Wolil nocli jemand an den Schwarna glauben wird der Zwei blog gelelirigen durcheinander kreischenden RabenΘ' Mea quidem Sententia bene adnotant scholiastae ad Olymp. II 15J Bacchylidem et Simonidem

aemulos acriter perStringi: Homerum aliquotieS laudat nOSter, hos nullo loco. Nil autem valere VidemuS in paeane noStro poetae perSonam. ESt, velut poStea videbimus in Pythico quinto res ita ut PindaruS, Sententia Sua abiecta, illorum afferat opinionem qui carmen agunt. PindaruS non eSt tanta inhumanitate ut CeiS, qui in paeane ipSOrum eloqui cupiunt Sententiam et qui non parvam Sane de Suae insulae laude ac gloria habent opinionem, hoS non concedat VerSUS:

de ultima Stropha , DaS meint naturi ich den Chor'. Schroe-der contra pro certo affirmat loqui hic poetam, quae Sententia confirmari ei videtur ab Horatio, qui poetam nominat Mu-Sarum Sacerdotem, et paeaniS Pindari Sexti verSu Sexto, ubi PindaruS Se appellat: Ihερίδω, προ ρατο v. LocuS de quo hic ambigitur eSt v. 44 Sq:

Sed obstat Schroederi conclusioni Pind. Ol. III 16, quo

loco 'Υπερβορε ω, δαριος dicitur ' Απολλω,ος θερατ:6 v, quippe quorum in terra

24쪽

Itaque neque haec neque illa Sententia de chori usu certis argumentis potest evinci, Sed nobiS est concedendum IruStula Servata non sufficere ad quaeStionem diiudicandam. Conspicientibus nobis Sequentis paeanis exordium eadem

Eisdem premeremur anguStitS, niSi haberemuS VerSus sequentes. Sed hi nobiS Sunt servati; quos iam optime interpretatus est Wilamowitz SitZungSber. der Beri. Akad. 1908. p. 345ὶ. PindaruS narrat: Cum audiverim ad Castaliae fontem non agere chorOS hoc Sacro tempore, Venio cum choro αυδρωv, ut et DelphOS magna liberem molestia et tribuam deis honorem debitum et tuear dignitatem meam. Infra V. 54 Sqq. pergit: MuSae, adiuvate me, nam flagro cupiditate carminis fundendi. Narrat tum poeta de Theoxeniis Delphicis ac de morte Neoptolemi Delphis necati cum litigavit olim de carnibus illius Sacrificii, cuius particeps Pindarus est hoc tempore: hic est honOS, de quo loquitur V. 11. IuveneS qui

agunt carmen monet deinde v. 121: ἱμετρα παιγὶ0 VJ 0V ini τε , vas ιJ Sermonem tum flectit poeta ad in Sulam Aeginam, cuius antiquam fabulam narrat in VerSibuS valde mutilatis. Aeginetae enim iuvenes hoc agunt carmen. Sed conteramus huius carminiS V. 13 Sq.:

25쪽

iuvenibuS vult. De Secundo ab Abderitis pronuntiato iam Supra p. 12 sqq.) egi, de Sexto Nilamowitgio aStipulor. Aeque atque in hoc Sexto paeane PindaruS ipse loquitur in iragmento l6 Oxyrhynchico, quod Angli editores dubitanter coniunxerant cum Septimi carminis fruStuliS miSeriS, quae iam e papyro Florentina paullo melius restitui poSSunt Papyri graeci et latini vol. li 147, p. TI). Recte O. Schroederin editione novissima ab hoc Septimo carmine Seiunxit tr. Oxyrh. 16, quod numerat VII b. Rogat Pindarus MuSas, Mnemosynae filias, ut Sibi dent ευμαχαυιαυ. Similia verba iacit poeta Isthm. ill 19 sqq. lV l):

Ut in Isthmico carmine dei, qui victorem tot praeclare iacta perficere Voluerunt, poetae νιυρία, παυτα κελευθου dederunt, ita precatur poeta in paeane a MuSiS, ut Se adiuvent qui investigat hanc artis poeticae Viam - ξρΞυ, α σ)o ρίας OδOV. Mihi non placet σο ιαδ quod praebet papyruS, defendunt Angli, tenet Schroeder. σοφία enim, ubi Significat artem poeticam, a Pindaro non nisi singulari numero usitatur: Ol. t

autem σοφία artem medicinam Py. III 54 et pluralis numeruS semel tantum nobis occurrit Ol. IX 10T sed hic σοφίαι Sunt excellentia in quocumque artium genere. AnimadVerte praeterea Paean. IX 4 σοφίας ὁδου. Accedit quod vis vocis ὁδος

26쪽

metaphorice pro via ac ratione agendi vel dicendi usurpatae ubique genetivo delinitur eX. gr.

Er. 180 Schro ed.) σιγας ὁδοί. Denique non omittam Homeri οἱ μου χοιδυ. Accipio igitur mutationem lenissimam ab Anglis reiectam

Sed qui in hac via - docet poeta - MuSiS non adiuvantibuS procedere vult, huic Sunt etiνρλαὶ φρευες. Neque vero timet Pindarus, ne harum egeat auxilio: dederunt enim poetae Musae id quod optat τουτου ἀθάυατου πορου. Hic in-VenimuS in papyro nosov ac SuperScriptum novo, I ScribRqui non intellexit hanc aSperam verborum Structuram. At Similiter atque in allato Isthmio κελευθος a deis, hic a MuSiS datur πυρος αθαυατος, illa σοφιχὶς ὁδος VerSuS 16, quae Via homines ducit ad immortalitatem. Ergo contra AngloSSchroederumque praefero papyri lectionem priorem Top0V. Num vero choruS immortalitatem Sibi optat, num choro

dederunt iam Musae immortalitatem Θ Minime. Poetam hic loqui vel elucet e verbo 'O μηρου Sequentium verSuum valde mutilatorum.' Haud dubium eSSe puto, quin Homeri afferat exemplum, qui ipse quoque ingenio a MusiSinSpirato creavit carmina quibus adeptus eSt immortalitatem. Similiter celebrat Homerum Pindarus in Isthmio IlI a v. 55 - IU 3T) usque ad v. 63, cuius vim poeticam illuStrat qua quiSque praedicatus immortalitatem nanciScitur. Item a Se ipso victori immortalitas detur hoc carmine. VideamuS quomodo hominis vere poetae potentiam laudet pulcherrimiS verbiS:

27쪽

Octavus paean nil nobiS de quaestione noStra aperit. PerScrutemur denique paeanem, cuiuS eXOrdium apud Dionysium Halicarnassensem in libro qui est de dicendi vi Demosthenis p. 142 ed. US. et Rad.) eXStat, altera parS in papyro noStra Oxyrhynchia. USque ad hoc Saeculum Secundum Dionysii verba ambigua y hoc carmen in hyporchematum numero habebatur. Sed eSt precatio ad Apollinem v. 38): huc accedit quod papyrus nil exhibet nisi paeanes continenter con ScriptoS. lnvocatur primo Sol et rogatur, quid significet quod nuper deiecerit. Thebanis arceat malum bonamque det fortunam. Talis speS ac timor paeanibuS eSt proprium . Utrum Vero choruS Thebanorum curiS preSSorum precetur deOS an PindaruS pro patria sua, per Se diiudicari non poteSt. Omittamus interim difficilem illum locum v. 21 et accedamuS ad id quod nos potius certioreS iacit. Is igitur qui loquitur v. 33 Hvει Θὶ ἐκραυθη uno δαι9ιουιο TLVLut cantaret. Hoc dictum optime poetae convenire mihi videtur; vi quadam divina incitatur, Summo ardore ac deSiderio cantandi vel odae pangendae tenetur. Aequa cupiditate flagrat poeta in SeXto paeane V. 68 ερα ται δε μ.o ιJ γλωσσα μάλιτος occuτου γλυκου καταλειβει, 'et aliquoties in epiniciiS. Potest item poeta V. 36:

28쪽

id est chorum ad agendum carmen incitare. in epiniciiSSaepiuS Significat carmen victoriae celebrandae destinatum Ol. X 94, Py. X 64 etc. χαρή eSt gratia deiS debita, χαρις est laetitia, qua assiciuntur dei: ita paean χαρή nominatur. Poeta ergo de Se verba facit, poetae reliqua Sunt tribuenda. Qua de causa Godolredi Hermanni opuscula Ulli

daro dignum est hoc fere dicere: Si nobis, o dei, date malam fortunam, non lamentabor nec querar, quod unct cum omnibus civibuS vel cum omnibuS hominibuS patinr. si Lugentibus cum omnibuS id perpetiar', ut vertit Boeckh, minuSSubtiliter atque acute dictum est. Summa dictorum eSt: FortiS ero nec lamentabor. Neque choro talia apta Sunt neque populo. Quidni choruS lamentetur, quidni civeS querantur malis obruti Θ Illis temporibus lamentatio nil miri habebat: Sed PindaruS excellit, Pindarus nobilis poeta eminet inter vulguS.

Ita videmus in paeanibus II et lU chorum loqui, in paeanibus VI, VII b, IX poetam, de reliquiS paeanibuS certum

iudicium ferre nequimuS. Bis igitur chorus non est instrumentum poetae, Sed ipSe Suo nomine canit. SuScepit parteS πόλεως, choruS ut parS civitatiS, parS ciVium, parS ::0λε6,ς, pronuntiat id quod Sentit civitas. In his duobus paeanibus choruS ipse quoque illaS acutaSSententiaS ac graViSSi maS profert, quas novimuS ex Pindari epiniciiS; choruS non conStat Solum e iuvenibuS, Sed etiam e viris qui experti Sunt vitae rationes. Hi viri non Sunt tam stulti atque inepti, ut non poSSint talia Verba quaSi Sua Sponte iacere ac pronuntiare. Ita, ut in epiniciiS, haec dicta Sapientia plena illustrantur exemplis ex rebus nuper vel antiquitus geStiS ac Vice verSa pOSt narrationem alicuiuS iacinoriS con- Silia dantur, quae colliguntur ex hiS factiS.

29쪽

Neque inutile tortaSSe eSt comparare in hac re paeaneScum epiniciiS. In V. 31 Sq. Secundi paeaniS monent Abderitae, ut adiuvent amicOS periclitantes, cum hoc ferat Salutem: εἰ δz τις αρκε ου φιλο ἐθροῖσι τραχυς Urzαυτιάζει,

Similiter Pindarus in Nem. I 31 sq. dicit nolle se integraS relinquere in domo sua divitias, sed uti velle his opibus ad amicoS adiuvandoS, ut poStea Sint qui ipSum adiuvent in rebuS adverSis. OmneS enim homines fortunae subiecti sunt viciSSitudinibus: cave ne sis Sine amiciSi μ ὀχθυς ησυχό, φερει nOStri loci explanat poeta Nem. I J0, ubi de Herculis laboribus verba iacit: contigisse Herculi

Alterius tum Strophae VerSuS 3T Sq.:

υψιστο, υ τατ αι ita intellego: a fortibus ac validis viris urbeS defenduntur quaSi muro. In mentem hic nobis venit locus ille Pindarici Isthmici V 44 45: τετείχισται δε πάλοα πυργος Uψηλο ae: αρετῶς αυχναιυειυ. DemonStratur paeani Sloco Dissenium recte intellixisse hoS epinicii versuS adverSuSilloS, qui Statuunt inSignem Sive copiam Sive Sublimitatem iactorum intelligendam esse instar turriS in altum SurgentiS, et contra Boeckhium qui Structurum ita instituit: Iam dudum AeginetiS magnum laudum monimentum ab heroibus priScis eXStructum eSt, quod Suis exScendant virtutibus excelsis. Sed hunc et illum locum, Dissenii sententiam comprobanS, hoc modo intellegi volo: Eximiis virtutibus, Summis ViribuS ἀρεταις, ἀλκαὶ eXStructa eSt τετειχιστοα, ἔστατοαὶ turriS AcmuruS. Sane imagine utitur poeta. Deinde pronuntiat in v. 4J Sq. Sententiam, cui SimileSin epiniciis profert. E ScholiiS revera corruptiS atque eXenuntiato oppoSito Sequentium verSuum enucleare pOSSum HS hoc fere dici: Si civitas civilibus contentionibus diripitur, facileeSt hoStibus urbem opprimere: eto δ' ευ βουλέα τε καὶ α ἰδJ0ῖ

30쪽

ἐγκειμi vo υJ αἰεὶ λιλλει ἴμαλακαις et υ διαιfi:J; Si vero bonis consiliis cives Oboediunt, pax firma est. Idcirco celebrat Pindarus Corinthum Ol. XIII 6 sq.:

In v. SP monet choruS, ut homineS gratOS Se praebeant parentibuS

Idem denique chorus breviter dicit v. 66

ac Pindarus Isthm. I 50

Animadvertimus igitur in his .paeanibuS Saepe SententiaSa Pindaro in epiniciis quoque prolataS: Sed Spectandum nobiS est has praecipue choro civium convenire qui Semonent ac dant aliis civibus salutaria consilia. Multum valere ad urbiS Salutem amicitiam Sociorum, Virtutem incolarum, concordiam civium, Veram in patreS pietatem, quae Se praeStet in con ServandiS eiS quae patreS occupaverint, amorem denique patriae: talia dicta ac praecepta optime ac praecipue chorum decent Virorum.