Quomodo Pindarus chori persona usus sit ...

41쪽

breviter tantum monuit nec omnino respexit carminum indoleS. Conabor, pro meis viribuS, Studia icZkae Sententiam comprobAre. Inspiciamus primum Pythicum Ulli. LocuS, a quo orimur, eSt V. 98:

Si quis aliquem alloquitur VocatiVΟ et φιλος Voce USUS, φίλος valet idem ac pronomen poSSeSSiVum primae perSonae. Haec sunt Pindari exempla:

clusione Pyth. Ulli item eiuS, qui precatur, mater eSt Αἴγιυα. Ut Pindarus Thebanus Thebarum urbiS heroinam, patriae heroinam, appellat: Μῶτερ ε ια, χρυσασπι Θη 'χ ISthm. I 1, ita in Pyth. Ulli. Aeginam appellat matrem nempe iS qui Aeginae urbis eSt incola. A poeta prave pronuntiari hoc votum puto tali modo: ,, eorum mater, rogo te. ' Aeginetae igitur pro Aeginae urbiS Salute precantur: o Aegina heroina, noStra mater, SerVa n OStram libertatem. Quaeritur nunc totum ne carmen a choro poSSit dici. Carmen eSt epinicium in victoriam ab Aristomene Aegineta Mydilidarum e gente reportatam Pythiade XXXU a. 446, quem numerum Scholia atque in inScriptione carminis aliquo libri praebent. Ego non habeo, quod ut alii dubitem de hoc numero. Sed rem accuratiuS inSpiciamuS. Anno 456 Aeginetas esse victos ab Athenien SibuS et coactoS moenia diruere atque tributum pendere ScimuS. Ante hanc cladem Summa floruerunt auctoritate et opibus Aeginae

42쪽

nobiles genteS: ac iure nobis putare licet popularium ab AthenienSibus adiutorum potestatem crevisse ac fuisse in hac urbe longinquas disSen Siones inter optimateS et populareS. Ita intellegendi Sunt πολεμοι verSuS Secundi cum ScholiaSta

Similiter dicit poeta de Corintho, ubi non Sunt diSSensiones Ol. XIII 6 Sq.

His imaginibus usus allato loco PindaruS, nOStro loco choruS hoc profitetur ac monet: ubi Hesychia, Dil ae filia viget, ubi valet Dika; ibi otium est ac tranquillitas: Sed qui

iuStitiam non veretur hoc vult υβρις Ol. XIII et narratio fabulae Gigantum superborum atque inSolentium - qui nimiaeSt inSolentia, punietur. Hoc monet choruS Aeginetarum nobilium, qui ante cladem Aeginetarum urbiS tenuerunt imperium: contemnunt ac detestantur Athenien SeS et populareS qui Vere Sunt illi υβριζουτες. IniuStum eSt priVari noS imperio quod Semper tenebamuS: Sed Spem non abiciemuS: ruinam praecedit Superbia, ύβρι : punietur.' Atque quae eStiragilitas atque infirmitas humanarum rerum i v. 92 ευ δ' 6λίγ* βροτων

43쪽

Nunc AthenienSeS, nunc plebS imperium tenent, quam celeriter a deis hominum fortuna commutatur ac vertituri lamiam Atheniensium opibus ac potestati linis aderit. Ita mihi non dubium videtur, quin chorus Aeginetarum nobilium triStium ac miSerorum, Sed non omni Spe orbatorum hoc late

Hi viri non ignorant hominum fortunae debilitatem. Sed Malien Kyrene p. 172 in his versibus nisus iudicat de toto carmine hiS Verbis: Sagi das ein bellebiger Chortuli reroder ist es das gang Subjektiv vorstetragene, reSignierte AlterS-bekenninis des Dichters Θ' Tale argumentum mihi nullius

videtur momenti. Nonne choruS miSerorum hominum, nonne fortaSSe Senum choruS dicere potest hominiS vitam eSSepaene nihil Θ An chorus nihil nisi mediocres ac leves tractatres Θ Hoc non ita esse iam in paeanibus interpretandiState demonStraVi. in Atque hoc loco animadvertendum cenSeo reprehendi obhos versuS Pindarum ab aliquot veteribus interpretibuS, quod talis lamentatio non conveniat en comio. ScholiaSta annotat: επιμάγυρουται δέ τιυες τω Ibυδαρω, οτι ἐγκω αου γραφ6 υ θρηυεῖ του αυθρω rivo, βίου. Sed quam bene accommodavit poeta Verba ac Sententias in hoc carmine pangendo Aeginetarum nobilium animis acerbo caSu concuSSiSi Uiri, qui agebant hoc epinicium, non canere potuerunt carmen laetitiae plenum,

etiamsi gaudium de victoria talibus epiniciis et encomtis exprimi debebat ac solebat

λ Concedo has Sententias eaSdem eSSe ac poetae. Nam reS nobilium Aeginetarum iere ipsius res est, cum illis amicissimis dolet et lamentatur. Attamen non eSt, cur negemuS haS triStiSSi maS Sententias Optime convenire Aeginetarum choro.

44쪽

Anno 44J Athenienses pugna apud Coroneam commiSSavicti erant: anno 446 hoc carmen agebatur. Ita spem inhiare poterant Aeginetae nobileS Sibi quoque. Sed in ea urbe, quae fuit occupata ab Athenien SibuS, non dicere poterant id quod vere Sperabant fore brevi linem Atheniensium imperii. idcirco

Indole vere huius carminiS perSpecta in SpiciamuS reliqua, imprimis locum de AlcmaeoniS Sacello in V. 5J Sq.:

Ex hoc loco multi viri docti colligunt Pindarum, cum iter iecisset Delphos, vel ThebiS vel in itinere devenisse ad Alcmaeoni S Statuam Vel delubrum ac conSul utSSe Alcmaeonem de eventu luctae. Sed veteres interpretes aliter Sentiunt, qui annotant ad v. 78 et 82:

alia Simili R. Consentiunt omneS veteres de perSona loquentium: Sed putant haS sententias pronuntiari a choro VictoriS nomine. Hoc mihi minime placet. ChoruS enim Aeginetarum nobilium totum per carmen loquitur, idem hoc loco; atque enarrat id quod una cum Aristomene victore fecit, id quod choro cum Victore eSt commune. Sacellum non fuisse in ipSa urbe Aegina, Sed prope urbem situm puto; in cuiuS dei vel herois tutela fuit urbs, fuerunt agri. Haec Sunt κτέαυα Sl .c .

Similiter legitur e . g. apud Aeschylum Sept. 501-3 Sidgwici ):

45쪽

Totam igitur urbem tuetur Alcmaeon. Itaque hoS VerSuS sic intellego: Aeginetarum nobilium puerique VictoriS amicorum qui hoc agebant epinicium una cum puero nunc celebrato ad ludos Pythios profecti hoc AlcmaeoniS Sacrum, Aeginae urbi vicinum, praetervenerunt. Hoc in templo vel hanc apud statuam AriStomeneS atque amici heroem rogaverant, ut diceret Sibi qualiS foret eventuS carminiS. Neque offendit chori precatio, ut Apollo benigne recipiat, quaecumque hoc carmine iure praedicentur. Non modo poetam, sed etiam chorum adiuvant Apollo, Musae, ChariteS. Tale aliquid certo Abderitae cecinerunt in Secundo paeane

BreViter nunc repetamus, quae de chori munere hoc in carmine invenimuS: chorus Aeginetarum nobilium luctu affectorum iuvenem Victorem celebrat ac laudat, quod maiorum preSSjSSet veStigia, et Simul monet, ne inani tumeat Superbia, quam Sequatur poena. Cogitat de Atheniensibus: non eSSe conStantiam rerum humanarum; fortunam tum huic, tum illi favere. . Spem bonam concipiamuSi A deis pendent omnia. UOS, O dei, precor, ut nobis reddatis libertatem l Antequam ad XIV. Olymp. tranSeo, pauca verba iaciam de versibus ac VerbiS a viris doctis restitutis. Est enim tranSScriptum hob carmen ex ultimo folio lacerati codicis mendiS plenum. Plerasque lectiones comprobo ab Ottone Schroeder in editione noviSSima receptaS. Sed hoc annotandum puto

Uersus 4 et 15 Schroed.), qui sibi respondent in Stropha et anti Stropha, taleS Sunt in codicibus

46쪽

Pauwio in v. 15. Sed poStea hanc formam Λυδος barbaram esse dixit. Attamen praeter adjectivum Λυδιοι aliquotieS invenitur apud noStrum Λυδός: Ol. IX 9 Λυδος ηρούς, Ol. I 24 Aυδου ΙΗλonoc; Λυδίος formam revera SaepiuS uSitari a Pindaro scriba fortaSSe doctus non ignoranS hoc peccavit. Cum PariSinus C praebeat τοι τεμπυα τε καὶ, facile atque aptiSSi mecum Christio in editione maiore ScribemuS:

15: κου ρα βιβcbυτα ' Λυδω γαρ ἈσωπιχOV ευ τροπου particula τε adjecta ex PariSino, Sed tranSpOSita pOSt τα atque forma Λυδο, poSita pro Λυδι d. Hoc leniuS eSi quam tranSponere cum Hermanno et Boeckhio συυ υ ii, γαρ eXσυυ γαρ υ ιιυ ac Statuere Λυδίψ δ' pro Λυδιψ γαρ. SchroederVocem τε non addit, Sed delet ευ ante τρυπω Scriptum. At facilius vox aliqua excidit quam additur: animadverte porro hanc syllabarum inter Se Similium Seriem τοι τε τεμπυα nec libenter desidero praepositionem ευ in hoc enuntiato

Λυδο . . TU T*Oπω ευ μυελεταις τ' αειδωυ εμιολου; huc accedit quod coniectura noStra uno certe codice confirmatur, Schroederi nulla.

Addam nunc pauca de versibus T 8 et 19 20; in codice

47쪽

Non placebant viris doctis Boeckhio, Hermanno, KaySero, Christio excepto Schroedero metra versuum 8 et 20, quod - ut Boeckhii Expl. I p. 43l verbis utar - Str. β' habet

iambum, qui cum trochaeo numquam apud noStrum commutatur. Ita ScripSit Boeckh θεοι τι σε λυα, addito τι arbitratuSθεοι Vocem eSSe monOSyllabam, multa videlicet commutavit

Hermania uS, quae aiierre nil refert, KaySer quem Sequebatur Christ conjecit αγυοι,, ut diphthonguS VOciS corriperetur. Equidem versuum 8 et 20 metra eSSe puto trochaicum et glyconeum tale, qualia adhibuit Pindarus in Parthenio tr. 1044, ubi inter Se respondent Stropharum et antiStropharum

Prima parS glyconei eSSe potest et metrum antiSpaSticum et trochaicum. Nil igitur in his Olympici carminis verbiS mutandum. Sed quomodo Pindarus in hoc carmine chori perSona usus est Θ Totius carminiS indole adducor, ut hos verSuStribuam iuvenibuS, qui ipsorum hic ingeniose proierunt Sententias. Nullo loco Pindari apparet persona. AScribo verba

Christi sedit. mai. p. 108) qui ipse legi illi a Monamsenio

Statutae paret , , Denique moneo carminiS insigni suavitati et Lydiorum modorum decori nec non iuvenili aetati victoriS puerorum chorum aptiorem IutSSe quam virorum. Sed animadverte a Wilamowitetio ita ut a Christo chorum nil nisi instrumentum poetae putari, quod per Se numquam quidquam Valeat.

48쪽

Sed qua de cauSa adaptavit poeta hunc cantum chori indoli, si chorus nil valet, Si nil refert, utrum choruS e iuvenibuS, e virginibuS; e viris conStet 8 Eadem falSa usuS ratione WilamowitZ paeanem Secundum a Virginum choro eSSe actum confirmat, quo Viri dilucide ipSorum Spem ac gaudium enuntiant. Quod canit in hoc paeane choruS, non poteSicani a virginibus. Quod vero noS decet, demonStratur parthenii illius Pindari verSibuS 45 Sq.

Non SecuS ac parthenia Sunt Virginum naturae adaptata, hoc carmen eSt adoleScentium adaptatum. Hoc carmen epinicium Charitibus dedicatum a pueris eiuSdem aetatis, cuiuS eSt puer victor, agitur qui Sentiunt pueriliter ac cantant non graVia, Sed leVia, SuaviSSim R. Neque enim insunt adhortationeS nec praecepta de ratione vitae degendae. Quam bene quadrant ad puerorum chorum VerSUS 14 Sqq. audi nunc Thalia '

Postquam quintum illud Pythicum et haec duo vera epinicia a choro pronuntiari VidimuS, tractemuS nunc ea epinicia, de quibuS MOmmSen a. l. p. il dubitare licere dicit: Sunt Pyth. VI, Nem. I. Isthm. Ulli. Sed hic vir doctus singulos tantum locos in dubitationem vocat nec reSpicit carmina in uniVerSum. Locus Pythici Ut hic est

VetereS quoque interpretes dubitant de horum VerSuum Sententia, quorum unuS haec annotat: ὁ λογος fetot laerto του

49쪽

Alter haec

Scholiastae tortasse arbitrati inesse vocabulo ἀυαπολίζει, vocem πολις illam falSam attulerunt explicationem: Sed iam Boeckli recte interpretatur huiuS VOciS vim ita: -ἀυαπολίζειυ esse de arando SatiS docent voceS πολος et πολε ιυ atque Additum ἄρουρα, . Rectam vere viam monStrat nobiS ScholiaSta, qui cogitat de arte poetica. Ac videamus locum quo Pindarus simili utatur imagine: Ol. lX25 Sq.:

Ac vide Nem. X 26 Θεαιος) Mοίσαισί τ εδωκ' αpuIαι. ita non eSi dubitandum, quin poeta loquatur: nullum enim ineSt vestigium huic carmini, ex quo concludi poSSit chorum ipSum pompam agentem, non poetam hic loqui. Falso Scholiastae dicunt ἐκ του χορου, IalSo dubitat MOmmSen. Nec habeo, cur dubitem de carmine Nem. I. UerSuS qui MommSenio ambigui videntur hi Sunt 19 Sq.):

50쪽

Haud quaquam νιεταφορικ6κοῦ hunc locum intellegendum puto. Quid ante hoS versuS dicitur 3 Quid subsequitur ΘLoquitur Pindarus de Sua arte poetica, qua praedicat Suo

tempore quaecumque Sunt praedicanda; accucurrit cum carmine Suo: Stat ipSe pro Chromii victoriS aedibus: carmen tradidit choreulis canendum. Hospitio accipitur a Chromio rogaturque ad cenam ad δε-voυ; eSi enim ChromioS φιλό- Pindarus ὁ ξεῖvoc: θανια δ' αλλοδαπῶυ Ουκ απείρατοι δομιοι ευτL Particula δέ hoc loco ut Saepe apud Pindarum cauSam aferre mihi videtur neque aStipulor Dissenio qui θανια idem eSSe atque ανια dicit. ExempliS ab hoc viro docto allatis mihi non perSuadet. Ubicumque θαμια legimuS, haec vox aut eSt talSo Scriptum pro ανια aut αμυα, cui falSo a VeteribuS iam praeScriptum eSt et vel potius aut haec VOX omnino Vniet συυεχῶς, πυκι, ὸς, διηυεκῶς ut teStimonium alteram Suidae vel θα ιιυα, ut neSychii. Praeterea hunc noStrum locum veteres interpretes eodem modo intelligere Voluerunt, cum AScribunt: συυεχῶς γαρ eto εκ αλλοδαπης υποδέχου ι γυ. Sic omnia apta ac pulchra Sunt. PindaruSest ille ξειυος, Pindarus hospitaliter excipitur ab hoc viro qui Toυς αλλοδαπους - quiS hic dubitat, quin hi non Sint cives, choreutae - Saepe eXcipere Solebat. Sed de Isthmico septimo fortasse dubitare licet: haud ScimuS an a choreulis dicatur v. 39