Theses ex Ecclesiaste Salomonis, de hominis felicitate, in quibus speciatim expenditur qvæstio capitis primi ... proponet Hermannus Nicolaus respondente Torberno Jacobi Hasebardo

7쪽

THESES

ECCLESIASTE

HOMlNIS FELICITATE IN

quibus speciatim expenditur quaestio a lpitis primi: Aia cientia felicitati

Conducati

Quas

Ad diem i8.Decemb. in publicam disputationem

Restondente

M. C. XIII.

9쪽

itam Universae vitae nostrae caput&gnis sita Felicitas, ad eamq; omnes homines natura duce strantur In communi autem illo ejuΩdc rei consequendae studio .consensu; tanta animorum distensio diversiitas N praehcndatur, ut interea complures a vero fine in transversum abripiantur voluit Deus in humani generis author, conservator, de certa felicitatis ratione in verbo suo certa testimonia ad hominui aposteritatem extare , in quibus fluctitantes animi acquiescerent, ae

tuto consisterendin. D.

Testimonia illa luculenter eae pressa leguntur cum in alijs sacri codicis libris, tum vel inprimis in Ecclesiastes, sive concione Salomonis ad populum Hebraeum habit, quae in hac fellaitate explicanda tota versatur. In qua pro incredibili sapientia,qua coe- litus ipse perfusus erat, vitam isores hominin sic instituit, ut universis eorum occupatione .studia vanitatis arguens, veram felicitatem esse definiat DE T i MOREM in quod hunc consequitur Summum bonurri. III.

Nos ut praesentem πισκεψιν ad nostrum institutum ac commodemus,concionem istam Θεlιῶ proponamus ut percepti

quae in ea traduntur praeceptorum salubritate, post usum gramma ticum publicis praelectionibus hactenus propositum, eandemnonis incommode ad anniversarium disputationis exercitium traxisse videamur. IV. Ut autem assumptam in manus disputandi materiam commodius tractemus, pauca de Authore, occasi ne argumenti methodo , veroq; sententiarum usu praesibare , rati. ipsa materiae jubet quae ut neglecta tenebras Ofindunt, sic intellecta huic disquisi-rioni lucem haud mediocrem afferre videbunturia,

a De

10쪽

De Salomone scriptura pronunciat Regem eum fuisse opibus notu solum& potentia verum etiam sapientia Theologica Philosophica ad miraculum usq; instructissimum I. Reg. q. qVam ipse peculiari munere consecutus est, cum sapientiam ante omnia

a Deo expeteret . VI.

Postquam is Regnum praeclare administrasset, tandem seductus ab uxorculis in idololatriam prolapsus est, diciturq; corde suo recessisse a Deo Israelis. Quod quidam ita expendunt, ut de ipsius salute, fide librorum, quos posteritati reliquit, graVem dubitationem inijciant. Vertim nimis rigida cornea fibra censores, qui in virum tam illustrem, quem Christi sui typum Deus esse voluit, id juris sibi assumun o. VII. Quippe non existimarim tanti viri lapsum ideo Ecclesiae pri

positum esse, ut de rebus ad nostram cognitionem non spectantibus temere pronuntiemus; verum ut haec exempla nostr potius saluti inserviant, nos' commonefaciant, quanta cura circumspecta solicitudine opus sit, cum ab erroribus4 communis corruptel infaustis seminibus non immunes sint etiam sanctissimi prestantissimi quiq;. v III. Quod igitur hinc belle sequitur Non omnes circumstanti

gravissimi lapsus id convincunt, ut teterrime defectionis ignominia ad scripta Salomonis redundet; cum norma veritatis, que in illis traditur , ab analogia scriptur canonichnon discrepet, nec Salomon librorum suorum primarius Author censendus sit, sed tantum scriptor atq interpres.

IX. Ejus libri ad memoriam nostram tantum ire perUenerunt ,. Primus qui adolescentisconsecratus esse videtur, continensi certa morum fundamenta religionis, quem scriptura res appellat Alter qui provectior jam stati est commendatus, in quo de rerum humanarum vanitate vitiorumq; contemptu divinis