Ad Solonis aetatem quaestiones criticae

41쪽

i iliit o nonnullis do suo additis. dixit: ει ι i. Di 'γελον κ . . . . Diu aut in h. orgla Plutari hum in Versibus Xarandis seeutus erat cum Pal)i Orolin0nsi invento, tui mala fortuna laeunam lios duas primas litteritis orbi Z lG σχε xhibet, lassius versus Sio componendos docuit

42쪽

At iu similo quoddam Hugo LandW0hr cum in papyrum inquiroret, cis Iiησιν interponendum esse statuit. Contra hos Blassy duo protulit argumenta. Primum quidem ei

visum os litterarum numerum S e eodem loco, quo in linoa 20 post a Vorbi καιέσχε Computantur, bStare, quominus verba eiusmodi inserantur. In lio autem pal)yronumori littorarum ita fluctuant, ut cortius o his nihil colligi possit. Volui in linois loco significato XIII, J. 29 XVIII, in lin. 1l viginti litterae Xplenda sunt. Cur igitur non magis ido do 22 voi 23 littoris, quam do 12 cogitar0. 0quo quod illo dixit, tam longo carminis

fragmento abrupto ab Aristotelo, cum ad alterum ius tomoarminis 'everteretur lo um, liquid fusius quam Verbnoiusmodi a Mura φησιν interponondum fuiSSe pro Certo au0Xplorato haberi potest. Nam setsi haec omnia reapso de Aristotolo ipso ad orbum d prompta sunt, tamen quo modo tam longo carminis fragmonto illo altorum annexerit, diiudieare non possumus, cum nihil eiusmodi apud uno xtet. Praeterea Versus, ut apud Plutaretium Xarato VidemuS, PYROClarum prase Se ferunt sensum, cum anto illud εἰ γαρ

ηοελ0ν aliquid dosidorari s h. orgii et alii conserent Begemannias l. l. p. 5 doniquo statuit contra Plutarchi

consuetudinem fuisso, fontos Sciseere primario no ΠΟΠ Xa laetoribus hauriro, qui omnia iam Ypodivissoni fontes d0riVati . Idom oro orsus Solonis ab illo allatos tam arte eum narrationibus o praecedentibus et sequentibus cohaerere

43쪽

Iulii lior,lii uuin foro Poro nihil sesso, luod Plutari lio inversibus Soloni trullitis fi l in doronomus aut non inus ab hoe

2 o Ephoro toti fluxisso. Nam Dio Quos se Alexati trinis 3 per tot rivulos Poluto t. At pio a Diodoro trorsus alienum st o arminibus diligoni ius X erpsero, qua H ad historiam liori insent. Ita tuo i agmontum 1 luati, iam eum Diogenisti amation O lia ubi hi in discretiat, ut infra Xl,lieabo iam fu

44쪽

Rosia ut Xquiramus, quonam uotore usus sit Diodorus in his fabulis Xponsendis. Huno Autom leXandrinorum aetate fuiSSo, cum e Consensu cum Diogene apparet, tum ho probatur, quod illo nominem septem Sapientum coteris antoposuit. Nam ossi in fabulis do tripodo xpositis nonnulia ab Xcerptoribus omissa osse nega S, tamen quod

in altor fragmonto 3, 3 Soloni, Bianti in altor 13, 2)

palma data est, io apertum est. Omnes igitur Uotores, qui has fabulas pro patria splendore ae toria augendo

Iam oro Diodorum Si cum Diogene Coo tulerimuS, apparebit, ab auetore illo quidem septem illos non in Conventu Vol convivio colloquontos fictos sed singulorum vitam morosque singillatim opicta esse. Tribus seniquo locis, quibus Diogonos i Diodorus idom referunt, Sosioratos a Diogono allatus est. 1. Primum onferas Diodori rgm. 12, 2 oum Dio

46쪽

commemora VisS Videtur, quoci illo esse a Hormippo' dissentire Xponeret. Atque e Versibus ab utroque laudatis, ut supra demonstra Vi perspicitur Diodorum e eodem pendere uotoro quo SoSioratem. Sod ut dicam, quod Sentio, nequo fame satis certis argumentis demonstrare possum, a Diodoro fabulas septum

Sapientum X H0rmippo haustas osso puto. t lutarchi in Solonis vita narratio do sopion illis o do Croosi cum Solono colloquio, huic opinioni documenta non Suppeditat. Duo autum extant Hermippi do Solon libri A ltorum dosopi 0m Sapiontibus, o legislatoribus altorum. Hoc ergo Phitarchus, Diodorus illud sciscor potuit. J imirum Hormippus in utroque aliter fabulas explicavit aut certo potuit

R0 utut so habet, hoc perspicuum fore spero, a Diodoro librum nonum duobus o fontibus haustum esse Horum alter Ephorus, ultor uotor Alexandrinus, qui a Sosiorato allatus et nonnullis loci confutatus est videtur fuiSse.

Wii Ze ithdoi ἐκ aλastraro h th Zῆ ' Idem refert Laortius Diogenes I, 45 cf. I, 9) τῆς caret at r0υ Σαλαμῖνος GH It G. 'Li Ott ν ης hac ex opinione epigramma, quod Statua o Solonis insoriptum ess dicobatur, manaVit cf. I, 2).Ρlutarchus autem hoc utrum consulto an negligentor miserit, pro certo diei non potest, of infra p. 40 ann. 3. Quaeritur, quo iuro Solon Salaminus appellatus sit. I Apparet e Diogono I 101 Sosiora tem Hermippi de Anachar

side narrationem ad certum rennum reVOCRViSSe.

48쪽

Athonisensium fuisso. Hoc datricus de Ilamowitg-Mo0Jl0ndorfὲ novis argumontis allatis stabilivit a Moinhold-)otiam confirmavit. Hodie ergo dubitare nemo poteSt, quin Salamis Athonisensium demus non fuerit. Quaeritur autem,

500nt. Unum sextat solopiadis testimonium, indari om-poribus agripetas Athoni sensium in insula Salamino fuisso. Hoc autem minori momenti esse puto, quod Selepiadem ad locum Pindari Nom. II, 20 satis obscurum interpretandummodo coniectura usum esse Verisimissimum est. Nam iam Alexandrinorum doctissimi viri, quo modo Solon insulam subactam constituisset, Videntur nescivisse. Hoc satis lucido

poloso D. Quod id nescio an diX0rit, cum haud ignoraret, praeter Eurysaeidas et hilaidas fuisse gentes, quae Aiacem coluerunt gentiSauctorem. Neque enim possum mihi persuadere, a Didymo neglectum eSSe, quod post perpauco Versus aperte Scriptum VidemuS, e gente Timo J0midarum fuisso Timonoum. Hoc fieri potuisso e inscriptione apparet, quam oeliter Mittedungen dos archaeol. Instit gia Athenvol. IV, p. 265 Salaminior au Inschris en publici iuris ecit. 0 γενος Tων Σαλαυινι o)ν, ut recte o0hlor vidit, aut gonte illas notissimas aut complureS, qua neScimus, continet t. l. p. 266). E. Didymo PlutarchuS, quae de ortu et genero Solonis e 1 protulit, hausit. Ac nescio an hac de causa nihil se cognomino Salaminii apud uno extet. Ceterum Timonous, etsi nemus eius commemoratur, tumen agripeta SSepotuit. Cf. Foucari, os colonios Athenionales aura stoelo Mem. ΡΓeS. Rr MV. Sav. R Ac. d. . y . . I serie 1 IX, p. 19, 35Φ. Hoc autem, ni fallor. V. de Wilamowitκ- Iosedendori humo locum interpretatus Hermes XII l. L p. 342 110glorit.

50쪽

mina sparsis significat, illum ρχληγέι λὶν colonia a se oondita fuisso. Hanc autem rom viri docti fictam osso iniuria autumant. Hi enim illo orat usus, o quo Graeci conditoris

ossa, ne qua temerita thominum posteriorum aetatum rapero POSSet, quacunque ratione recondere Volobant. Hoc autom

teles, quem Cratinum Solum secutum SSo mihi persuasum non est, perspeXit. Haec ratiotinatio si ora est, apparet, Solonem ut οχηγενην insula minus accurat Salaminium

appellatum osse. Constat autum significationum' colonorum cum apud oratores quarti saeculi, tum in dictis thoniensium fluctuasso. Idoni' igitur modo Salaminius modo ὁ ἐκ

Begemann autumat, a Lycurgo idem factum SSe, ne mortui corpus in patriam reveheretur, hoc nihil ad rem attinet, iam Lycurgus cf. Plus. Lyc. c. 29), quod Solon non fecit, cives iureiurando adstrinxisset, sologe SerVaturo osse, donec rediret. Atquo Aristo ratos ibid. c. 2)qui primus hanc rom protulisse videtur, fabulam finXit, ni fallor, Solonon amortis instar. hiebor p. 29 historiam eram esse quamquam Dei SpeXit, tamen non demonstravit. 1 Aglaophamus I p. 280 1029 iam hoc hilaroli loco consulit Iustin. III, 4, 13, iii Phalantum votoribus Tarentini perfilia SiSSe narrat, ut SSa sua contererent et in foro Tarenti spargorent. Quo facto Apollo urbis perpetuitatem promisit. f. eundem VII, 2 do ordiccaa Horatius II 6 Tarenti, quod oppidum in doliciis Abset, favillam Suam Spargi iubet.

Eurip. vit. ἐγεννίio ii δ mirati νι de Simonide Amorgino, d Herodoto Thurio. et r. bit de mal Her. c. 35, p. 967 E. F.