De casuum syntaxi Sophoclea

21쪽

αυτοὶ πράω επὶ τοῖς γιγνομενοι φερειν. e haec quidem exempla afferro laodot: osch. Ρors. 1030 πεπλον δ' επερραν επὶ συμφορα id Suppl. 59 κεκλοίμαν Moros ἐπ εργοις ibid. 1037 sq. τέεται .... ρIοις ἐπὶ σεμνοἷς ur El. 1030 sq. ἐπὶ τοωδε . . ., γριω- μενη id segm. 14, 2 φθονεω ι . . . Ir σθλοἱ Chaeremon segm. 37 N. επὶ σμικροωι λυπετται cf. Adesp. 448 l θερμaένεται et Oph ant. 88 θερμὴν εα φυχροωι καρδίαν χειQ. Oph segm. 840 aέρειν ἐπ . . . ἡνδοναδ al. e picuum autem est ne verba quidem βαρεως, χαλεπῶς φερειν idcirco dativum admittere, quod peculiarem significationem succensendi contineant', quae scilicet adverbiis aρέως, αδεπως nitatur, sed quia omnino verba affectuum praetor accusativum datisum quoque modalem sibi vindicare solent'. Summa vero inauditaque liconti Sophocles cum verbo νδεσθαι genitivum iunxisse vidotur Phil. 715 sc Philocretosi μην οἰνοχυτου πωματος ηοει δεκετε χρον qua de Structura sententia virorum doctorum distant. Alii iam persuasum habent verbum ηδεσθαι, quod Verbis dolendi contrarium sit, ex analogia Verborum affectuum eum genitivo constructum esse'. Cui opinioni obstat, quod causalis notio hoc Sophoclis loco minimo idonea est ad sententiam quae exspectatur exprimendam. Atque ob id ipsum, quod structura electa et inusitataeSt, Summo iure OScendum est, ut, quam genitis notionem audiri putos, hoc loco aptissima sit aut necessaria. Itaque forsitan ab eis stare malis, qui iudicant fruendi notions hic

in Os Soph. Ai. 377 τ . . . αλγοίης ἐά 5ιργασμένοις id El. 333 ἀλγω 'ni τοῖς πιιρotus, ibid. 1298 , ἐά ατ στεναζ ur ram. 459, 2 ι οἷσι . . . στενειν es Eur Hipp. 903 id Ion 24 δάκρυ ἐκβάλλειν id. Herc. fur. 1181 ἐν οἰ δακρυρροεῖς id rem. 407, 1 sq. ἐά οἰκτροῖσιν δάκρυ τὰ ιν.* Cf. Xen anab. I 3, 3 al. Eandem dativi structuram exhibent haec quoque exempla: huc. IV 85,3 θαυμάζω δε τι τε ἀποκλη- uot των πυλων ur Hipp. 20 τουτοισιν

' Cf. Struvo D dictione Sophoclis 1854 p. 28 Κuhner l. l. p. 325,

Nauch ad Soph. El. 1117 εἴπερ τι κλαίεις τευν ορεσμων κακων.

22쪽

postulari ' oamquo ipsam auditam genitivum requirere, ita ut cum Nauchi interpretandum sit πελαυσεν στε ηδεοθαι vel ν δ - μενος Contra hos monendum est, notionem si uendi supervacaneam esse ita, ut insulsa roddatur sententia. Quibus interpretationibus si abstinomus, quod refugium nobis olinquitur Rominiscamur Homori aetate' saepe pro instrumentalis notione suppositam esse ablativi notionem, quam sermonis proprietatem tragicorum quoque temporibus nondum evanuisse censendum ost . Quodsi

hunc Euripidis locum Cycl. 504 γάνυμαι δε δαιτος ηβης ε comparaveris cum hoc latonis ex haedro p. 234 D μοὶ δοκεις Id oθa Nar του λέγου, non dubitabis qui sit intolligondus illo genitivus cum verbo ηδεσθαι iunctus h). Neque omittam similes hos nudos onitivos: 499 ὁ δ ορμηθεὶς ' θεου ηρχετο Aesch. Ag. 16 sq. τω δ' ἐναντίω κυτε ελπὶς προσθε χειρος ' ου πληρουμενο Soph. Trach. 934 φ εκδιδαχθεὶς ' των κα οἶκον

δὶ fallendi . l. p. 305 s. v Id. utre Scholiastes interpretatur ἡ οει

' s. p. 6 sqq. f. Soph. El. 1422 sq. χειρ στάζει θυηλῆς υρεος id O C. 16 sq. βρυων

Τάφνης Aesch. Cho. 69 νοσου βρυμ Eur. Ρhoen. 674 rματος δ' ἔδευσε γαῖαν Plat Phaedr. p. 227- των λογων μας Λυσίας ειστία. ' Coniecerunt Lobockius ἔβη et Horwerdenus h . Sed scripturam quae traditur servandam esse iudicat Bemhardyus: aralipomena syntaxeos anomalae 1862 p. 69. Apparere puto genitivos, qui Verbis, quae passive dicuntur, adnectuntur, non explicandos esse e vi quadam substantiva participii, ut iudicant olbrueckius, Grundris p. 348 et Brugmannius . l. p. 196. s linghard l. l. p. 31 Schambach Sophocles qua ratione Vocabulorum significationes mutet atque variet 1878 p. 27. Haupi: Quaestionum Aeschylearum specimen UI 1829 p. 30 ad Aesch. Sept. 862, qui huc refert Aesch. Sept. 792 παῖδες μητερων τεθρα Ἀμεναι.7 Qua do scriptura dubitant viri docti velut Casaubonus et Pauwius, quorum alter commendat χειλος, alter χηρος. Schambachius i. c. censet genitivum participio ἐκδεδαχθείς et adiectivo verbali δεδακτος Soph. l. 344 νουθετ αατα κείνης δι λακτα adnexum esse, quod noti Verbi μανθάνειν audiretur.' CL adnotationem ad hoc agmentum in editione Dagmentorum tragicorum a Nauchi curata.

23쪽

νεκταρο ). Statuendum igitur est Sophoclem electiorem sermonis modum expetivisse sive homerici verbi τερπεσθαι usus mominorat sive hoc loco dativum instrumonialem minus idonsum videbat osso notion ablativi ε). Diversum in modum rem gesserunt viri docti in nodandis dissicultatibus, quas exhibet structura παριεναι τινος hoc Ophoclis loco . . 2l sq. σος του πλεονος μερ- χρύ μου μετρισυ παρεὶς ζώειν Quas ut effugerent, fueriint β qui genitivum το μετρέου e supplendo infinitivo verbi χρὴ γι, quod

praecedit, pendere existimarent. Sed tamen cave vertas cum

des assige gu egehre ver ammtμ inepta enim sententia evadit, quoniam luce clarius est, qui longam aetatem optet, eum mediocre quoque spatium vitae optando amplecti. raoterea illa vorsio cum chori sententia pugnat, quam S. 1225 sqq. pro-stotur considerans, quanti ita aestimanda sit μη γυναι τον απaντ νικα oris κτλ.). Neque argumentis exemplisque

stabilita ost opinio eorum ' qui genitivum e vi nominis substantivi, quam participium sibi rinduisset, pendere consent

in Lobochius ad h. l. interpretatur τῆς γνωμης αντον αμαρτον- Vel vis ἐκείνου πο αλεῖσα non quod Scholiastes opinatur, αυ-υμ.

Js Schambach l. c. et Κuhne l. l. p. 341, 2. ' Euripidis locus r. 479 πληγεὶς πατρος τῆς ἐμῆς mendosus St.' Quorum in numero habero videtur Hensius l. l. p. 9 et 213 hunc quoque Sophoclis locum rach. 1 λογος μέν - αρχαῖος ανθρωπευν ται εiς, quocum confero ind. Nem III 52 sq.

Mi s. lat. haedri p. 239, τοσοντων κακων καὶ ἔτι πλειόνων κατατῆ λανοιαν ἐραστὴν ἐρωμένε αναγκη γιγνομένων τε καὶ pinxta ἐνόντων των μῶν δεσθαι, τα δε παρασκευαζειν. recentioribus scriptoribus exempla

contulit Ber arvus l. l. p. 69. y Velut Dodorlein specimen nov. odit trag. Soph. 181 p. m. is unde ad h. l. Sed exempla e Sophocle ipso excerpta aliter Variumque in modum explananda sunt O C. 436. i. 534. O. R. 234. Ρhil. 3. ubi undorus annotat genitivus e natura participii aptus . Sed nominis substantivi vis plane desideratur. Qua de re usius egit Lobockius ad Al. 4. 17 sq.

24쪽

- 16 Quodsi cum aliis coniecturarum I viam ingredi nolumus, num eorum virorum doctorum' partes sequi nos oportet, qui iudicant participio at χρεές hoc loco sensum Verbi μελεω audiri, e quo gonitivus pendeat Atqui si haec sola' versio quadrat molle de massi on Τeth gering aclitetμ, num omnino fieri potuerit,

quaerendum est, ut ex hac notion structura Verborum μελεω, καταφρονεῖν Sim. Verbo παριεναι adnexa sit. Immo haec ipsa verba divorsis de causis genitivum asciscunt. Itaque nego me peccare Statuentem, tum demum ex analogia verbi cuiusdam domsignificantis alterum Verbum constructum esse, eadem Si causa

subost struendi ε). Verbi autem παριεναι natura alitor intolligenda est atque illa, quae modo attuli. Comparanda nim sunt similia Verba composita μεθιεναι', φιεναι', εἔ- ἀνιεναι Τ), quae Si intransitivo dicuntur genitivum ablativi, ut Videtur, munere praeditum postulant. Satis habeo haoc Homori exempla exscribore A 283 Ἀχὶ ηι μεθεμεν χολον et φ 377 Sq. μεθιεν χαλεποῖο χόλοιο Τηλεμάχφ. Itaque in errorem non rapiemur, etiamsi loci invoniantur, ubi notio verbi μελεω in Verbo μεθιεναι lateat, praesortim cum eadem significatio intolligatur, ubi accusativus Verbo μεθιεναι adnexus est. Compara quaeso 841 σεῖο μεθη υ τειρομενοι Herod. IX 33 Σπαρτιῆται δε πρεῶτα Γενἀκουωντες δεινὰ ποιευντο - μετέεσαν της χροὶ θεοσυρος cum hoc Sophoclis l. 872 το κοσμιον μεθεωa . Sophocles igitur, ut quae exposui pauci comprehendam, cum genitivum posuit,

y Volui auchius e scholiasta a v. 122 paraphrasi ὁ πλεονεκτεῖν

ἐθέλων παρα τὰ καίριον κα τὰ μετριον perVerSe coniecit του μετρίου περα.

Cf. indor ad h. l. Struve l. l. p. 27. ' Aut consentiendum est Hondtio iudicant l. l. p. 606 utcunque explicueris durior sententiae ratio erit. ' Αtquo hoc quidem argumentum premendum est etiam atque etiam. β CL is 234, 240, ν 126 al. imprimis haec laudo exempla Euripidea Hipp. 333 λειας τ ἐμῆς μέθες r. 17 sqq. οὐκ Iκων πάλιν αρα μεθε

μένα κτυπον ποδα σὰν ειλίξεις.

25쪽

usum verbi παριεναι mutavit ex analogia illorum quae commemoravi verborum i).

Quo in genere, ne quid omittere videamur, hunc quoque Sophoclis locum tractemus, ubi participium δεέσας cum genitivo iunctum esse credas . R. 33 sq. κa τις η φΩ- δεέσας da Ἀσει τοiam η χαυτο τοδε. Quamquam enim eodem aut fortasse meliore iure contendere licet genitivos φέλ- et αυτου pendere e verbo πω ι nihilO- minus inquiramus, num censendum sit cum Eschero' structuram δεδιενa τινος analogia carere itaquo inaudito dici, ut accipionda sit olstori' oxplanandi rati φέ - δεος δείσας Atque fuerunt )qui o nova curandi notione genitivum pendere perSumum haberent. Quo auxili opus non est. Cum enim legantur Hes. theog. 850 sqq. τρεως Λέδης νεροισι καταφθιμενωσιν ἀνάσσων .... οβέο et κελάδοιο καὶ ἐν γ δ γοωτῆτος, non dubitabis mihi concedere genitivum causae verbis timendis adnocti potuisse Otione propria servata. Neque a Sophoclis loco abhorrent' haoc aliorum scriptorum xompla erod. Ι 11 ὁ με του τοκου τῆς Μαικος αρρωδεων Eur Τro 809 sq. τυζόμενος πωλων. Quo Vero pacto nudi hi onitivi intolligones sint ' , hoc fortasso ipsius Sophoclis loco illustratur Trach. 149 sq. ἔως λάβλὶ τ εν κτὶ φωντέδων μεως ητοι προς-νδρος ' τεκνων

in Huc spectant verba αλαν Aesch. Ρrom. 256. Eur segm. 716,2 et τεD-αν rauc. III 59, 3 ibid. 104, etc. , minime autem latonis locus Ρhaedr. p. 235, παρέντα το μἐν το τρονομον ἐγκωμιαζειν, του ει το αφρον φέρον, quae Verba non recte intellexisse mihi videtur Ber arvus: ss Syntax p. 180.

' Dor Accusativ si Sophoclos 1876 p. 53.' Sophocloistas Studion 1859 p. 286. ' Velut annowskius . l. p. 234. uelinerua l. l. p. 25 adn. 6 et p. 325. Item Schenkius . l. p. 83 erravit de adiectivo δε--ντος Aesch.

Pers 162 Οὐδαμῶς ἐριαυτῆς Ουσ' ἀδείμαντος. inu reser Τhuc. IV 11 4. πῶν ... τον τριηραρχον ... αποκνονντας καἰ τυλασσοριένους τ ῶν νεῶν μὴ ξυντρίψωσιν, de quibus iam recte iudicat

De schoitius Zur Thoorio de Casus 1857 p. 14. Idem genitivus iungitur verbis dolendi, quorum haec affero exempla: 104 παντων ὀδυρομαι os ibid. 819 40, 142, 174 al. ω 426 το δάκρυχεων - β 24 Eur Herc. fur. 111 οὐ δακρυμοεῖς cs Wilamowit ad h. l. Eur. Hoc 760 id Iph. Aul. 370 Ἐλλάδος στένω id Bec. 1256 με πα--ον αλγεῖν δοκεi cf. huc. II 65, 4. Aesch. g. 571).

26쪽

Verbum γελαν a Sophocle solo' cum genitivo tomere iunctum est, quod qui sit intelligendum nondum satis est explanatum neque multum abest, quin Statua hunc genitivum probabilem xplicandi rationem mon admittere. Haec igitur sunt hiloctetas verba 1123 Sqq. οἴμοι μοι, mas που πολιας ποντου θινοι ἐφημενος sc Odysseus θελα μου χερι πάλλων τὰν ἐμαν μελεου τροφανκτλ. Atque quoniam Verbum καταγελῆν genitivum sibi adnectit, docopii sunt viri doctis orbum simplex hic indom vim habere

cenSent08 quam verbum compositum. Cui sententia ut assentia sacere non possum. equo enim tali inscitia uisso Sophoclem poetam eleganti8Simum eruditumque suspicio ist, radi aliqua necessitate coactus sit, loco Verbi cuiusdam, quod animo eius obversaretur aliud substituero. Neque animum inducam ut putem, SenSum sorbi καταγελαν in verbo simplici auditum structuram simul orbi compositi in verbum simplex transtulisse. Ι- apparet e notiones irridendi minime visestivum verbo κaταγελαν adnexum esSe, sed 'uod hoc Verbum cum praepositione κατά iunctum est. Itaque cum fieri non possit, ut demonstretur, Verbum imple USum naturamque verbi κατα λαν induer posse, illa virorum doctorum opinio reicionda ost Quid γquod et ipsum verbum aταγελαν Structura varimit Sc. καταγελαν τινος et τινh. AErgone analogia quaedam statuatur in usu verborum καταγελαν et γελαν Sed alitor iudicandum est de verbo καταγελαν', aliter de verbo γελῶν, quoniam cum hoc gonitivus, cum illes dativus misi insolenter non coniungitur. Nihilominus vorbum καταγελαν viam munit ad lectam ῬX-ὲ Classenius ad h. l. coniecturas virorum doctorum reiecit. Genitivus autem absolutus intelligendus est Herod. I 121 1 . - Gonitivus absolutus statuendus est hoc Platonis loco Theaet. p. 176

27쪽

plicationem inveniendam. am Voces εχ μον non aliter intolligendas osse nisi iaci aτὰ μου persuasum atque Statutum habeo, quae opinio firmatur hoc eiusdem poeta loco . C. 339 )καν ημων Irελ ων. Minime igitur ex amplificata orbi πλῆν notion explicanda est genitivi structura, sed aliqua ex parte eum comparari licet cum oestivo qui dicitur diroctionis ). Eadom ipsa ratione genitivum explico, qui verbo simplici στρεφεσθαι a Sophocle iungitur i. li 16 sq. του δε σου φον οον αν στραφεέην Verbi φροντέςειν analogiam, quam viri docti' laudaro solont, removendam esse censeo, cum huius verbi usus ut verbi denominativi idem non sit. Multo autem magis idonea est quae comparetur Homerica locutio μετaτρεπεσθοέτινος ' Quodsi nobiscum reputamus qua de causa verbum compoSitum πιστρεφεο ιβ genitivum sibi vindicet, non iam dubitamus iudicaro τρεφεσθα τίνος dici pro στρεφεσθαι ἐπέ

τινος.

Ad hanc luco iam videamus quo modo sit iudicandum de adiectivo προθυμος, cui genitivum adnexuit Sophocles i. 2 sq. ἐκεω ἐεστέ σοι παροντι λευσσειν ων προθυμοr' η- εέ. Cum enim propria adiectivi προ μος noti i. e. propensus, promptus ad praepositiones εἰς vel προς vulgo postulet', omnes sero consentiunt genitivum pondero e nova cupiendi notione ,

y Ne hoc quidem Sophoclis exemplum omittendum mihi videtur Ais εἰς ἐχθρον γελαν. Cf. inis p. 20. y Volut enloow: De Sophocleae dictionis proprietate cum Aeschyli Euripidisque dicendi genere comparata 1847 p. 42. Bemhard l. l. p. 140. Ellendi l. l. p. 755 S. v. πο-ρε φεσθω mauc ad h. l. iis 160 - 1236 I 630. βὶ s. hoom. 440. Soph. hil 598 sq.' Blaydesii conlocturam ν ποοθυμία χει suo iure refellito Hensius l. l. p. 132 adn.

28쪽

praeSertim quae Saepissime cogitando suppleatur '). 0que mirum est hanc notionem hic magis lucer o praevalero illic relabi t dolitoscoror). Qua notio continetur altera parte diectivi προθυμος scilicet nomine θυμoci, qua id adiectivum

prope accedit ad Dia μος. um hac notione re vera genitivi structura requiritur At neque eadem cau8 neque ipsa cupiendi notio orbis επιθυμεμ et ρεγεώθ a genitivum vindicavit Immo statuendum est genitivum hoc Sophoclis loco aut o viusuque mutato δ adiectivi προ illo pendere aut ex aucta et amplificata adiectivi vi, qua directionis notionem simul complecti possit, id quod saepe fieri notum est. Haec comparemus exempla: ur Phoen. 247 a diis totoιν εναι δόρυ cs. X 206 id Bacch. 1099 sq. πιρσορος γε Iaa . . . Πενθέως ibid. 1096 sq. υτου . . . χερμαδας ἔρριπτον ' .

Quod attinet ad sum quom adiectivo προ μος Subesse voluit Sophocles sensum, nego hoc loco adiectivum προέλ, υος idem sibi volt atque ars μος' al. immo latius patet notio adiectivi προθυμος Sententiam enim totius loci hanc esse puto

Med. 1146. Item ex usu verbi προθυμεtincti mutato explicanda est accusativi Structura, quae invenitur huc. V 17, 1 προυθυγιιηθη τὴν ξυμβα ν ibid. VIII1, 1. V 39, 3. Vides igitur cupiendi notione genitivum, qui verbi ὁρ--

γεσθαι, ἐπιθυμειν at iungitur, minime postulari.

Inspicias haec exempla Eur Bacch. 829. 12 sq. id. Hec. 120 sq., Hel 1523, Heracl. 100 sq. Jon 6 Med. 485 Or. 1629. Rhea 63 Heracl. 6l7. 0rc. fur. 113 309 sq. 25 sq. Conferri licet verbum προθυμεῖσθέα Soph. Trach. 111 9. ur Hec. 564. hoen. 1678 ἐκπροθυμεῖσθαι al. M Cf. Soph. Ai. 154 μεγήλ- ψυχων ni id Ant. 108 sq. Eur Tro. 734, Cycl. 51 Iph. . 362 Aesch. Sept. 158, Suppl. 484 sq. uc spectant verba rotis, is Soph. Ant. 103 al. ὀρέγεσθια a 464 ιήσθω l. β Do hoc gonitivo egregi iudicat Delbruechius, Grundlagen p. 41. Ita ut haec sola sontentia intelligenda sit, quam Homerus Verbo

29쪽

Τrachio gericlitet aron undisohin aulaubrechen ii stolaboroit areSt. Eadom vero cupiendi notione adiectivum quoque μετάδοομος praeditum esse Bueunerus y censet, quam significatione genitivus

Oxplanandus sit hoc Sophoclis loco l. 1386 μετάδρηιοι κακῶν

πανουρIημύτων φυκτοι κυνες Attamen genitivum attributivum tem0ro huic adiectivo adnecti non intelligo, praesertim cum simile quoddam exstet exemplum Eur Phoen. 1390 πετοον χνους πο- δρομον, quo Omnes tolluntur dubitationos. Participi quoque πρεπον Sophocles novam genitivi structuram adiunxit Ai. 534 πρεπον γε ἁν ὴν δαίμονος τουμοῖ τοδε quam cum inaudito adhibitam osse videant, explicari non posse multio docti viri' opinantur nisi inde, quod πρεπον hic idem sibi velit atque ρι- . Ac primum quidem promendum est significationom adiectivi ἐιος hoc loco minime desiderari. Tum vero demonstrandum erat causam etiam tum Sophoclis aetate notam fuisse, cur olim genitivus iunctus esset cum adiectivo ριος. Νoquo lisndtius' octo sensisse mihi videtur iudicans, participium πρεπον substantivi naturam induisse Mihi vero persuasum est participium πρεπον adiectivi naturam prorsus sibi vindicasso, quod demonstratur adverbi πρεποντως β).Wilamowitgius autem participii Ἀτρεπον 'λ structuram com-s l. l. p. 50. Cf. Schindler, De Sophocle verborum inventor 1877 p. 27. Sophoclis verba O. R. 979 πρόνοια ουδενὸς σανης idem Buetinerus latine vertit i. c. certa nullius rei equidem iungo προνοι et οὐδενός.*ὶ Volui Dindoinus et Nauchius ad h. l. Bssitne l. l. p. 29. y Notione adiectivi retio genitivum minime postulari, perspicitur ex hoc loco Eur. Iph. Aul. 604 sq. γενναP ελεως Τανταλ ra . . . πρεποντα ibid. v. 507 σου τ' α5ως). M l. l. p. 653 s. v. Struve l. l. p. 29. Sed inspicias quae obeckius ad M. p. l97 sq. J de hac quaestione ab omni parte disseruit. ρὶ lat. Menex. p. 23 C. πρεποντως των πραξήντων, ubi Stalibaumius censet πρεπόντως idem Sonare atque retici ς. Sed hic genitivus explicandus est e natura ipsius adverbii velut καλui εχειν es Aesch. Suppl. 837, Soph.

O. R. 345. Eur Heracl. 213 379 sq. Dioysius 2, 2. Nauch). Herod. Ι 149. Τhuc. I 36, 2. al).' De Platonis loco rep. III p. 400 B recte iudicavit Matthiaeus l. l.

386 adn. 1.

30쪽

parat cum adiectivis cum συν et os o compositis ). Haec exempla tametsi non omni ex parte quadrant, nihilominus Oxistimo ad veram explicandi ration0m ducero. Exstant enimalia, quae aptiora existimo ad hanc anomaliam illustrandam,

volut Soph. Ant. I92 δελφὰ τωνδε κηρυρα εχω '). In transitu tangam hoc Sophocleum dearach. 538 λωβητον ἔμπολημα τῆς ἐμῆς φωνός, ubi uetinerus' tantum a vero

aberravit, ut iudicaret ad ioctivum λωβητος notionem structuramque adloclivi νύξιο sibi vindicasso, orions fructum indignum meo in Herculem animo. Immo recte hunc locum persperisso mihi videtur auchius, cum vertat in adn. ad h. l. eine statimine

Sache, di ic si molnsarouo ingetauschi habe. Itaque satis habo hoc Pindari laudaro Ol. XIII ἐσλον πήματος πεδάμεινον ε). Nequo susius loquamur do illo Sophoclis loco . R. 673 sq.

3ταν θυμου περασχὶς ubi annotaVit auctius Verbum Inoaν hic cum genitivo iunctum esse, quoniam in eo notio Verbi ἀπαλλαττεσθαι latoat at mihi non ex isto menti supplemento, sed e comparativa quadam notione genitivus pendere videtur,

quae inest Verbo τεραν. Quam explicationem firmari puto hoc Pindarico Nom. IV 69 Γαδεέoων ο περατον β). Similiter fortasse intolligondi sunt genitivi, qui iunguntur verbi aroῆσσειν, λα- ποησσειν ' quippe quam assinia' sint verbo υτεραν. Atque in Euripides oracles II p. 36 1895 ad uripidis orba Herc.

autem dictionis, quae Homeri quoque aetate invenitur ψ 95 οὐχ ὁμογάoτρεως ' κτορός εἰμι 193 γαῖα δε ξυνῆ πάντων), omnia, quae legenti mihi occurrerunt exempla enumerare longum est haec tantum affero Soph. El. 1218sq. ἐγω με, πάλαι νεως μου Scliol. ἐγγυς με- αν ἐν κτλ. ibid. V. 20 Sq κτυπος νωτος συντρονος ἄν τειρομενο- quae vertunt uetiner l. l. p. 27 et lienditus l. l. p. 709 sonitus laborantis comes i. e. propriuSei . Huc non pertinere puto haec exempla Soph. O. R. 420 sq. et id. Ant. 541, quae comparo cum hoc Soph. O. C. 126 al. Cf. Isocr. IV 71 δελ- δ τυ, ειρ μενων τὶ Dativum adnexuit

huic adloclivo Sophocles . C. 1262. y l. L p. 50. Matthiaeus l. l. 344 genitivum illum e transitivi verbi

λωβασθαι notione pendere putat.

οδεῖ ici. γ 476 6 47, 21M.' Cf. G. Curtiua l. l. p. 274.