De casuum syntaxi Sophoclea

31쪽

solo, ut videtur, cum genitiV contra Sum Vulgarem constructa

Accuratius autem inquirendum est. Vidimus enim etiam atquo etiam cavendum nobis esse, ne Sumamus consestim notione

quadam aliena suppleta novam structuram niti ). Iam auchius analogiam verbi ἐπιβαίνειν laudat ob id ni fallor, quod vorba επιμενειν β), ἐμβαένειν '), ἐμβατευειν' cum accusativo ipsa quoque construuntur, ita ut existimare possis, eadem ratione genitivum his quae comparantur Verbis accusativi loco adnecti. Quod negandum est. Immo primis iam temporibus emtivus iunctus os verbo ἐπιβαινειν '), quod ne mireris memineris velim pra0- position- ἐπέ genitivum admittere'), qui ab εν alionus esse solet. Sed exstant exempla, quae eandem quam Verba hiβaένειν et ἐμβατευειν proprietatem praebeant Praepositio enim εν

in Osis 321 sq. V 444 sq. 1 58 . . . . ἐγώ cs. Utine l. l. p. 336 adn. 23. Boockhius mutat μορφάν. Fortasse huc pertinet etiam νικασθαι-- cs Aesch. Sept. 514 d. Suppl. 1005. Soph. i. 1353. Eur Heraclid. 233 id Iph. A. 1357 Cycl. 453Med. 315 Tro. 23 sq. segm.341, 1. Cf. ruger II 47, 19, 1. M Cui explanandi rationi obstat hic indari locus om. III 20

ἀνορέαις περτάταις ἐπέβαν.

Exemplis opus non est. Gusativus autem verbo ἐπιβαινειν adnexus in Homeri carminibus invenitur his solis locis S 226 Πιερίην ἔπιβασαε ε M.' Cf. Η 426 αμαξαων ἐπαειραν al. Huc quadrant etiam haec Soph. O. C. 924 σης ἐπεμβαίνων χθονος et Hom. I 682 οὐδε ἐπεμβεβαιος.

i cito iudicat Essenduus L l. p. 23 et p. 189.

32쪽

tionem inde explicandam esse arbitror, quod praepositiones illas in adverbiorum naturam usumque ἐντος, lacu transierunt. Contraria vero variatio notionum conspicitur his locis,

ubi redo idem valet atque praepositio ἐν Ρind. em. III 54 ενδον τεγει ibid. VI 44 ενδον λ ι, quod imitatus est Euripidos Bacch. 497 o fragm. 203,

Iam quaoramus quo modo Sint explicandi genitivi, qui iunguntur a Sophocle cum his Verbi compositi sis πίνειν, προστυπάνειν, ἐντυπάνειν . . 148 ἐναισέου δε συντυχοιμι δ)Ρhil. 20 sq. συντυχα ν κακων ἀνδρων Ἀτρειδωνε ibid. 552 προστυχοντι των σων l. 1463 μου κολαστου προστυχων Phil. 1333 των παρ' κ μω ἐντυχα ν Ἀσκληπιδων β). Ne hic quidem sequaris partes eorum qui iudicant e OV quadam notione latent genitivum pendere'); quas opinio labefactatur his locis Soph. hil. 682 sq. μοέρα τουδ' ἐχθέονι συντυχόντα lat. Ρhaodo p. 6 Α μηδαμου αλλοθι ἐντευέεσθαι αυτ sc φρονήσει ἀρέως oro η ἐν Λιμυ. Si enim constat dativum, qui his vorbis compositis adnecti solet, ex ipsis praepositionibus pendere,

i Alitor hanc structuram intelligit Brugmannius . l. p. 206. Sed exempla, quae affert ille Vir doctissimus, non recte ab eo explicata mihi esse videntur cf. Supra QR. inermannus ad Viger. p. 88 et Lobeckius ad i. 1274 ex eis quae antecedunt verbis supplent ad /ι, quod idem sit ac νεστι, infinitivum λαβεῖν isquid est quod ex navi mea sumi non possit 3 ). Sunt quoque

qui coniciant μι. obetus Nov. lecti. p. 200sq. proponit σου τυχοιριι, quam coniecturam exceperunt indorfius aliique Elmsteius mutat ἐνωσία .' Honsius l. l. p. 185 mavult συντυχωι κακη μνῶν ' Ἀτρειδαῖν τῆ τ' 'Oδυσσεως βω.

inermania explicandi rationem iam Ellenditus refutavit t. l. p. 246. Conseronda sunt Herod. IV 140 et VII 208 λογίης τε ἐνεκυρησε πολλάς. solui Berntiaris l. l. p. 96. Ti. Benloe l. l. p. 41.

33쪽

imminutam esse in verbi construendis praepositionum vim. ullam enim uisso praeverbii vim ita ut verba composita idom sibi volint atqu0 verba simplicia, non concedo rie-bitetschio ). Eadem ipsa ratione explico dativum, qui Verbo καταγελῆν ab Herodoto adnectitur ΙΙΙ 37 πολλὰ τιο γύλματι κατεγελασε cf. ibid. c. 38 LVII ), o has Sophocloa Phil. 719ὰνδρ- γαθων παιδος παντησας ' orach. 7 κοέτης' ἐμπελασθῆναι ). No hic quidem adhuc recte intellectus osse mihi vidotur Sophoclis locus O C. 436 ουδεὶς ερωτος τουδ' ἐφαένε ωφελων, quae verba scholiastes interpretatur his verbis τουτου δε ρωτος ουδεές με ἐποίει πολαυσαι. Quam paraphrasin probante viri docti putabant genitivum roquiri nova notione fruendi vel fructus capiendi adsumpta β). Quae ratio vald tem0raria mihi essovidotur. Atque equidem non iungo genitiVum ερωτος cum Verbo Οὐφελε β). Genitivum enim relationis intelligendum esse osten

' Quaestiones de usu verborum cum praepositionibus compoSitorum apud Sophoclem 1881 p. p. 50 32.34. 47 adn. 8. s. Th. Ludewig Do dictionis Sophocleae ubertate, quae in verbis cum praepositionibus compositi conspicitur 1864 Dindor ad Soph. Phil. 1333. ruge II 47, 14, 5. ' undem et Nauckius scribunt παιδὶ συνανταν. uel neru l. l. p. 302 intelligit πων.

Nauchius ad h. l. docet, notiones verborum φασθαι, θιγεῖν, μετασχειν Subaudienda eSse.' Scriptura, quae traditur . R. 1100 Πανος Μεσωβατα προσπελασθεισ'

Sana non St, cum metrum ObStet.

' s. enloew l. l. p. 41. utine l. l. p. 306. Ellenditus . l. p. 808 censet participium νελων tanquam nomen Substantivum genitivum postulare. Sed ea ipsa vis substantiva hoc loco cognosci non potest cf. p. 15 atque dubito num vertendum sit desiderio satisfaciens. 7 Nauchius conicit τωδε dia urerι. inu non pertinere Sophoclis verba Ant. 488 Sq. - λυειτο μορ-

κακίστου, Perspicuum St.

34쪽

In eodem error versantur viri docti de genitivo, qui iuxta verba viro et καταννου positus invonitur, ut Soph. El. 1451 otid. O. C. 1754 sq. ovam enim notionem Verbi τυγχανειν audiondam osse fingunt ). At liceat proficisci ab altor Elocuas loco, ubi apparet ambiguo dic Electrae illa orba ενδον φιλης γαρ προgενου κατήνυσαν. Quibus de orbis ita dissorit Ellonditus β): κατύ ot ad ot contra significans monet Hermannus ambiguam reddere orationem, ut Aegisthus nacto illos esse hospitam amicam intelligat, Electra autem in monte aboat consecerunt om contra hospitam. Sed non vide quo modo, ad in altor interprotatione lateat. Atque ita loqui pus ostglectram, ut egisthus alterum verborum sensum facili perastatim perciperol. Idem vir doctissimus': Brunckius, inquit, explicat κατη-sa τὴν ὁδον εἰς φίλης προέεν οὶκον non male alterum, Sed ut προξενου κατανύω' id sit quod εἰς

προρενου, nemo umquam essiciet. Quamquam Εllendii concodo talem ellipsin maiorem esse quam ut serenda sit, tamen moneo nudum quoque accusativum omissa praepositione εἰς Verbum

d ειν et composita sibi adnscior velut Soph. i. 707 τι με amet d σειν τὼν . . . 'Λιων id O. C. 156 sq. ρενον ἐρανυσαι

λαμ- . . . νυτουσαν ur. Suppl. 114 φ σαν δν Λιμν'. Itaquo nihil nisi accusativus Ho vel δομον ' omissus atque a Sophoclo consulto in medio rolictum est quid sit supplendum, ut anceps fiat ratio. Cum enim Aegisthus impondentis mali nescius intelligat φέλης γαρ προέενου οἶκον κατή σαν, Electra

in volui Struvo l. l. p. 26. Ellendi l. l. p. 70. y l. l. p. 373. - Cavo credideris talem ellipsin statuendam esse his Homeri locis

tionis ἐν loco positum esse, manifestum est s. p. 42 Sq. M CL sche l. l. p. 63.' Similiter explicandus os hic quoque Sophoclis locus Ant. 1103 sq.

35쪽

tivii τένος χρείας iungendus osse mihi vidotur ita ut intolligatur τινος χρείας προσπέτνετε μοι δοτε νυσαι Neque enim infinitivus pexegeticus νυσαι miri quicquam habet, ad quem illustrandum haec sussiciunt oxompla Soph. El. 219 sq. τὰ δε οἷς δυνατοἷς ἐκ ριστα πλήθειν id Ant. 489 sq. κεένην ἴσον ἐπαιτιωμαι τοῖδε βουλευσαι τάφουμ). oque quisquam offendere potest in genitivo causae, quippe qui persaepe inveniatur velut Soph. l. 1027 ηλω σε τον νου, τῆς δε δειλέας orso ur. Phoeti 1683 ἰνω . . o . . προθυμέας Soph O. R. 47 sq. ηδε γῆ σωτηρ κλἀει ν παρος προμηθέας ibid. 478 ευτυχοέης καί οε τῆσδε τῆς ὁδου μέμων . . . φρουρήσας τυχοι. huc. I 74,

τῆς ψεν ἀδικέας κολάζεσθαι Simillimus auto locus e Sophocle ipso potitur . . 1l70. Oed μὴ μου δεηθῆς

Τhe S. πραIματος res λεγε. Nunc obiter attingamus has Sophoclea . . 942 sq. ουδεές ποτ υτον των ἐμουν αν εμπε ιβ ζῆλος υναέμων Facili nim pora intelligitur nihil proficor Nauchium, cum Verbum ἐμπέπτειν ad. h. l. interpretatur ιγω Vel λαμβάνειν quasi ex hac significationis novitato accusativus sit explicandus ini quidem statuondum isse videtur Verbum

in No haec quidem exempla praetermittam Eur. r. 28 Sq. εἴργασται V ἐμοὶ μητρφον αἷμα et ibid. 1624 αμα μητρος . . . ξειργασμενος, quibus addo haec Eur. r. 406 ὁ συνδρῶν αἱμα και μηreo νονον AeSch. Suppl. 449

* Dindocti interpretatio ad h. l. mihi non placet.' Qua via notionem assequendi medium ανυτομαι acceperit AeSch. Prom. 700 χρεία, ηνυσασω μου παρα κομιως facile perSpicitur.' Quem locum aliter intelligit Ellenditus p. 126 sq. β CL Eur. Iph. A. 808 sq. ἐμπέπτωκ' ἔρως ... Ἐλλάδ' - ανεν Θεων. De elisione litterae ι disseruit Lobeckius ad i. 4. 291.

36쪽

ἐ/ιπέπτειν transitivorum verborum usum sibi adscivisse. Neque desunt exempla quae eandem locutionem exhibeant, velut

προσημενος ind. l. Ι 83 a s ἐθελοντα 'ροσερπει esch. Sept. 93 Sq. ποτερα . . . ποτιπεso βρέτη δαιμονων Soph. hil. 485πρωπέτνω σε ονασι Eur. Suppl. 10. ph. A. 900 id Hec 339sq.). Itaque non dubito consere accusativum o Soph. . R. 1298ΟΥ ἐγω προσεκυρ f λὶ δ' minime explicandum esse Θ notione, eXpertu Sum g quae in Verbo προσεκυρσα lateat δ).Ιdom iudicandum est do verbo ἐρέστασθαι, quod cum accusativo iunctum est a Sophocle hoc loco i. 82 φρονουντα αρνιν ου αν ζεστυν κνου, quod dicendi genus Optimo illustratur

has Homori A 496 νεδυσετο κυμα- 225 νμεται πολεμον O 227sq. ποειρεν εἶρας άς q) Rostat ut disseram do verbo paυειν, cui Sophocles praeter usum accusativum loco genitivi adnexuit his duobus locis Ant. 960 sqq. κεἶνος sc 'mωνων βασιλευς επεγνω μανέαις patroοντον θεῖν ἐν κερτομίαις γλωσσαις et ibid. 857 sq. φαυσας ἀλγειν

Accusativo pronominum Vel adiectivorum neutrius generis congestos invenies ab Eschero. Cum accusativi structura verbi προσκυρεῖν hoc quoque Pindaricum consero Pyth. X 33 sq. κλωας νων κατομβας ἐπιτοσσαις εφ

ρεζοντας.

' Cf. id. VI 29. uobschmannius Zur Casustolire 1875 p. 65 adn. 1 laudat suo iuro latina linguae analogiam exire urbem. Eodem spectant Herodote V 103 ἐκπλωσανυς ξυν τον ' πιλοσπο, τον et VII 8 ξω τὸν Ἐλλησποντον πλεῖν. ec Secus Verbum ἐκπεραν al. notione vitandi accusativum pendere censet EScherus l. l. p. 141. Homeri autem locutio eadem est, quae invenitur huc II 88, μηδενα

37쪽

τάτας ἐμοὶ μερίμνας πατρος τρωτολιο ν οἶτον ). Vulgo a viris doctis docetur translata significatione verbi arti νειν et increpandi κερτομετω, λοιδορεμ et commemorandi λεIειν, str/νιονε Γειν)accusativum requiri 3. Ac primum quidem mone , Verba paDειν et θιγγάνειν, cum genitivum Sibi vindicare consueverint, inoisdsm similibusqus translationibus genitivum sibi adnectore solero. Haec sola liceat ad verbum transscribere: ur Andr. 249 των μευν aDσεις aκων id Jon 544 φερε λογων φωμεν'

Sophoclem ipsum quoque non tralata verbi φανειν notione Ommotum esse ut accusativum poneret, Sed quod haec casuum vicissitudo in usu ora Horum enim exemplorum analogiam

λ Verbum λέγω post nomen o OP audiendum esse non concedo ra-winskio De accusativo ex phrasibus apto apud tragicos graecos 1865 p. 32ὶ Idem vir doctissimus accusativum O, sensu totius phrasis φανευ ἐν κερrομίως γλωσσας i. e. κερτομῶν pendere putat. Nihilominus inquirendum est, num cum Verbo φαυειν ipso accusativuS Omnino iungi potuerit.' s. . Lohrs in Flecheisens Jahrbiicher 8 p. 310. Esche l. l. p. 70. illine l. l. p. 299 adn. 7. llendi . l. p. 702. G. Curtius l. l. p. 181

' Cis Eur. Alc. 964 Andr. 662 id segm. 24, 1 Soph. Ρhil. 407 sq. I s. Eur Bacch. 1183. β Cf. Eur Andr. 5 Heraclid. 273 270. Hipp. 1086. Iph. A. 1361.1351 Soph. O. C. 830 856.859 863. Inspicias haec quoque exempla Eur Hec. 728 Hipp. 885, 1044 Iph. A. 950 al. - Εur. Alc. 108. 937 Hec. 242Iro. 1216 al.

' Euripidis locus Herc. fur. 963 sq. πατὴρ δὲ νιν θιγων κρέσπιῆς χειρορος ἐννεπει αδ num conserendus sit, dubitare licet, cum accusativus ιν verbo ἐννέπει pend0re possit velut Soph. Ai. 764 4ui, cevrOD ἐννέπει.

38쪽

νιν. mprimis autem cum Sophoclis dictione pavo ova Onserondus os Pindari locus Pyth. II 34 ιὼς κοιον πειρατο sc γρέων), quam accusativi Structuram e tralata verbi πειρασθαι significatione explicandam non esse probatur hoc loco Om.

logia verbi πειρ'ri ιν cui accusativus quoquo β adnexus est Μ47 τέχας ἀνδρων πειρητέςων. Νihilominus multi o docti viri censebunt, cum φανειν πινά artiorem iuncturam habeat quam pavειν τινος, graviorem quandam Verbi φαυειν significationem accusativi structura indicari. An Wilamowitnio adstipulemur, qui ad Euripidis vis amerc. sur. 28 τηνδε λωτοςων πολιν haec annotat' 3 δεσποζω Wird, Wie naturi lch, go-wohnlic mi dominoneti verbundon, uls donominativ Won alSohior dor accusati stehi, o at da eine bosondere absicht Zuma de vers eides oriragen iit de os is de unierschiod, de κρατετ τανος sinine ais eman sein vo κρατεω τινά, bomando in Gowal haben troiint fur unaerea findun also

' Huc non spectare Hom. 9 22 sq. Thuc. II 19, 1, facile cognoscitur. Vulgo adnectitur huic verbo genitivuS.' Euripidos Heracles II p. 12 sq. Conser ibidem p. 17 ad verba Μινυας κρατήσας V. 6M Her. hat Orchomenos unierworsen, alter deracss. Μινυῶν κρίμησας lirile nur beSagen das e si geschlagen attoμ. Casibus autem ipsis contineri non possunt, quae aut e nexu Sententiarum cognoscuntur aut perSpicue exprimenda erant, nisi acta quae commemorantur nota sunt. Atque obstant permulta exempla illi interpretandi rationi velut ind. em X 26 ἐκρατησε. . 'πιλανα πρατον Πυθωνι huc. Ι109 4 Αἰγυπτιονς . . . μαχον ρατ σε, quibuscum conseras hoc imprimis Oxemplum Soph. . . 1385 sq. γης ἐμφυλίου δορ- κρατῆσαι.

39쪽

quid intorsit intor verba donominativa et transitiva. Verum sonsuum illam difforontiam in casuum difforonti niti negavorim. C. enim, notionem verbi ullius augeri vel firmari rodas accusativo adnexo. Haec docent Aeschylea, ut his utar,

verbis struondis poetas Variatae notionis rationem non habuisse. Quod mirum non est, quoniam et ipse genitivus obiecti loco eodem modo quo accusati Verbii iunctus est quae tum y Item iudicat Dolbmechius quoque, qui laudat Grundlagen p. 39)

40쪽

scilico transitivo i dicuntur. Inter hunc igitur genitivi usumo accusativum notionis nihil intercedere, mihi persuasissimum ost. Quibus tamen de causis Sophocles aliique scripturos )ab usu vulgari recesserint viderint alii. Interim hoc me vicisse spero ne Sophoclem quidem etsi liborius o gessit in struendis verbis, novam et inauditam di-

condi rationem inveXiSSe.' Aliter iudicat ilamowitgius . l. p. 77 ad M. Herc. fur. 333