장음표시 사용
11쪽
xit pieturae illi, quae ex omnibus animantibus terre bibus, aereis, ae marinis con lata est: er propterea monstrum quoidam uidetur. Omnia igitur in poemate sibi conues niant, constituant, rei o deant , scopum, ac finem omnia ste elent, nihil abhorreat, nihil alienum sit: unde Virgilius nihil Aenaeae tribuit , quod summo Imperatori, qui plane D lis non esset, minus conueniret: nihil Achilli Vbsi Homerus, quando, ut ait Theon in exemplis, in Iliade Troianorum incommoda recenset, ut homines ad iuspitiam in lammet, in Odyssaea ad serendam aequo animo aduersam fortunam nos cohor .
tatur. hic fuit scopus, nihil attigit quod in hunc directum non esset. Quintilianus liabro offatio, cap. quarto, de hoc loco Horatii sic scribit. νoni γος , inquit, appella
tur quaedam mixta ex uaria ratione linguarum oratio, tit si atticis dorica, ionica, coralica etiam dicta conjundas . cui simile uitium est apud nos, si quis sublimia humili,sas, uetera nouis, poetica uulguribus misceat: id enim tale est monstrum, quale Hοα ratius in prima parte libri de arte poetica stigit, Humano capiti, quae sequuntur: er caetera ex diuersis naturis sub ciat. Horatius monstri huius descriptionem ab Aegγα pii , desumpsit. nam Porphrius libro quarto de abstinentia a cibis, es caede animaulium , de Aegγptiis loquens sic inquit. si de αγαρε 'αῖ sla m ς mni Oγέλουι ει ς, πο ς λίρνῖς,, αὐου πνος tύου υκ ρύλος,3 ogk σαλη M'ρρω ος, κω ανων et νίν tωων las η, Πων AMύσνοτηο G γα μου, B ν , uti duo οἰν κλοις νοινωνεῖ. Et quae sicquvntur . quidam apud eos usque ad collum hamana stecie pidius est, vultum auis, uel leonis, uel aliuscuius iam animalis praesi serens, item caput humanum, ali tim quorundam animas lium membra, re quaeve partes corporis sunt . quibus persticue demonstrant, deοαrum immortalium uoluntate haec etiam animalia inter se coniundia esse. Lucianus etiam in libro de s Eli, huius rei locuples testis est , apud quem sic legimus. ρ απιλα ούγ alio: γ povcnio m QA μμ mrmo σα iis Ἀας ον seri u λεο - . qualia multa Aeraptii pro literis pingunt, ut capite canino, o leonino homines. Plato in Aphi a. οι κ G τα Mα οι πω, δυο λῆα si Dei ἰς si si ota πριητ ς π ἱεως I φαμίν, πι Πυργινου, πο δ'ει α ι , muνη . Alia etiam sic duplicia sunt opera nos, ae huius poeticae artis. nam siectura, quae rem si e veram et uit, verum exprimens est: quae uero steα Dum, ste Dum imitari dicitur. plei ra haec, cuius exemplum attulit Horatius, tam uaria, ac multiplex, non est efι 'υργM , sid εἰλ lim: . nullis enim in re, es: ui mon strum hoc timere audi inius. quare non ad ueritatem, sed adstestrum bantasiam proxime accedit. Hoc primum Horatii praeceptum est in Me de arte
poetica libro plane aureo, in qua poetam excellentem cingit. nec eo contentus in poemtas saepe imperito inu itur, quos e' coetu poetarum explodit. nec temere primum Licinit , qualis esse debeat argi menti, o fabula con 'st ii , qaia, ut in poetice duelo ν
12쪽
eo MMENTARIVS sest Aristoteles, fabula poematis anima est. Reliquum est iam , ut eontextum ipsum
aggrediamur . CERVICEM. quae iuncta est capiti. VBrgilius de Orpheo . tum quoque marmorea caput; ceruice recisum. ωγένα uocant Graeci. Dionysius Halia carnasseus libro nono, ubi securi percutiuntur ab Appio milites, οἱ siti πλέκει- ναμ senu ni pa . securi ceruices recise sunt . VARIAS. quia ex uarijs animantibus, auibus Me collectae . aliquando idem animal, ut collum columbae,uarium Midetur nostro uictu bellucinante. Aristoteles de generatione. VNDI RV E. ex omunibus auibus . tit in Ode ad Munatium Plancum, undique decerptam fronti praeponere olivam , undique idest ex omnibus estuetis . PISCEM. etiam marina animasa comtiplectitur. aliis ex aeriis, equus ex terrestribus, piscis ex marinis est. Virgilius, βlαmes, π saeua quierant Aequora. pictaeq; uolucres quaeq; lacus late liquidos, qviesiastera dumis rura tenent. SUPERNE. ut de Venere Apellis cicero libro tertio de of fcijs. accedit eodem testis locuples Posidonius, qui etiam scribit in quadam epistola P.R. tilium Rulfum dicemesolere, qui Panatium audierat, ni nemo pictor esset inuentus, qui Veneris eam partem quam Apelles inchoatam reliquisset, absolueret: oris enim pulis chritudo reliqui corporis imitandi stem auferebat : sic ea, quae Panaetius praetermisisset, o non perfecisset, propter eorum, qua perfecisset, praestantiam, neminem esse perseacutum. morte praereptus Apelles Venerem hanc, de qua Cicero, perficere non potuit. Plinius libro trigesimo quinto, capite decimo. superne autem mulier haec, de qua Hοα ratius, formosa uideri possit, quia caput bκmanum, reliqua membra ferarum, σbrutorum habet animantum .sPEcTATUM ADMIss r. adhibiti ad stractandum . si flores, o statuar ad lectandum opus exadium admittere solist , sispe etiam illud populo proponunt, atque omnium oculis sub ciunt, ut aliorum iudicium exquirant. Aelianus libro decimo quarto de Polycleto loquens, qui alteram statuum Wis
ι μιαρο , - . utranque proposuit, o haec quidem omnibus admirationem ciebat, haec autem irridebatur . excipiens igitur Polyclitus, at istam, quam vituperatis, inaquit, uos fecistis, banc ego, quam admiratione defixi susticitis. AMI cI. licet piuemri illi amici sitis aret imis necesitudinis vinculis conivnecti, amamus autem amicos, quia nos si sunt. nam ut ait Aristoteles in lib. fauo de moribus ad Nicomachum, UUMς his, ος αύξ ς. ideo amicorum in rebus diiudicandissaepe decipimur: videmur enim de nostris ferre sententiam, quaere Socrates in Phaedro Platonis tunius iudicium putat non amantis, quίm amantis, quia is, qui non amat, uerum sequitur, qui amat, μα
τῆς M σαξρο ων ωρεἰλα . ex his non amantes praestant, quia quod uidetur optimum , π moime conducibile, non inanem hominum opinionem sequuntur. AEGRI SOMNIA . melancholici sepe somniis uexantur, ideo aegri etiam, quia
13쪽
IN PosTIcEN HORA Tiris Iancholici sunt, quietem somniis interrumpunt: somnia autem rerum irrita sunt, et sibi non constant: sic imperiti ptatae in suis scriptis errant, eν pugnantia inter se conafingunt. Aristoteles de diuinatione per somnum quodam loco sic inquit ,αλλου σων, ως- νυέ drit1λάMς Th, - Ἀλλ γπλω - ὼει ἐς ο Ης ορύM . qui nacti sunt melancholicum ingenium , uarti lectra uident . ibidem stultiores dicuntur , qui somniant, is v R αμνῆς Gῆρω - πειοραἶκοIAM ,κρα si θυόνειροι , ως ου λῆ Πειπνοος. ualde enim dgeneres homines, atque inepti in somniis futura proliciunt, o diuinant, quia scilicet a Deo somnia non mittantur. aegri somnia simillima dicit esse
Horatius corruptis poematibus, quia aegrorum sensius omnes corrupti, ac depragati sunt. Socrates in Theaeteto Platonis sic inquit, ε RV Ai qm puta πιν es nities sM b, οπιν ι sua αινοι It mi sit σοῦ ρυ ,ουν A ὰρ axisissi sς 1 et 2 quibus uerbis demonstrat res alias sibi aegro uideri, alias recte ualenti, π qκidem res easdem. PICTORIBVS, AT ME POETIS. sensus hic est. licet poetis fuere, modo fingant consentanea, non ea, quibus natura resistit, ac reαdamat; er quae inter se cohaerere non possunt. pictores autem, π poetae ubique simiales ponuntur, ut hie positos ab Horatio uides. Cicero libro tertio de Officiis. quod autem in poematibus, picturis usis uenit, in alijsq; compluribus, ut delectentur imperiti,
lauden is ea, quae laudanda non sunt, ob eam credo causam , quia insit in bis aliquid probi, quod cupiat ignaros. Aristoteles in poeti. e, κτοι cελάο oco', κ VH ήμας, ἰοῦ γειρον acies αἰαίγη ι, ῶς ro οἱ ist*εις, πλύγω ne sedi fους , et es tri Uiρους , δωνύσος πομοίους εἴ κε . praestantiores, quam nostrates homines sunt,
uel deteriore, imitari necesse est, ut pidiores imitantur, Polygnotus praestantiores, Pannson deteriores, Dion ius uero similes effingebat . quare Horatius doetissime hic poetas, o pictores consociauit. AEQV A POTESTAS . uenia par. poetis autem, quia quae scribunt, d is uidentur diatantibus scribere . Plato in Apologia. εγε in ρ- αῖ καὶπM Mπικα - ολιγω πύ , Oma coisα πriois , α -οῖM ,αὐα σύ Ulti,
r. ΘωMαἰονη ς , H οἰ Θομ cmς , tu οἱ Mκσῖγω m. hoc etiam in poetis anta maduerti, eos non singulari aliqua sapientia scribere, quae scribunt, sed natκra quamdam, e diuino furore conciti, ut uates, et qui in oraculis restandent. V T PLAGci DIs co EANT IMMITIA. buc ab initio libri praeceptum deduxit Hοα ratius, Porphrio autem alterum praeceptum esse existimauit, nimis turpiter deceptus, qui nec sensum, nec 'rueturam , nec ordinem uerborum, ac praecepti uim agnouerit.
placida , er immitia simul esse non possunt, quia contraria sunt, Pae autem sunt conotraria simul esse nequeunt, ut docet in prae camentis Aristoteles . haec Horatius pro his, et ae non congruunt inter se, usurpauit, exempli gratia, T hren in exemplis Hora merum reprehendit, qui libro primo iliadi, chosiem sicerdotem ad hostes deduxerit, ut filiam pretio redimeret. hoc uero timido seni non conuenit, tam securo animo uenire ad
superbistimos, infensi imos hostes. Miruuenes quidem hoc audaces fecissent cum erat fugiendum, chosem ait Mnisse in castra hostium, qui nec militum temeritatem ,
14쪽
cOMMENTARIVS. εκα iram Atridarum, nec strepitum armorum , nec horribilem illum belli imo rem peris timuerit. tum post multa sic T heon ait, ὀ πόλτ υἰς Θυμος ἶβS LA mam, iadsiderium fliae ad haec illum compulit. mox rei ondet. α Moe o σοcος ἐτου eis ανέων λυε, at metus hostium prohibebat. Homerus igitur in cHUe uideri potest placidi immitia coniunxisse, timori audacium, senectuti fortitudinem, prudentiae, quae si,utet esse in senibus, temeritatem. GEM INSNTVR. iungantur, duo pant dis,
similia : neque enim coalescere possunt , eum inter se discrepent . baec dicuntur gemitinari, ιρια si conuenirent, eoadesierent, non geminarentur, ut honestum , et utile, quia idem sunt, non geminantur. Cicero libro tertio de officiis, Itque accepimus Socratem solitum execrari eos, qui primum hac, natura cohaerentia, opinione distraxissent, mi
quidem ita sunt Stoici assensi, ut etiam quicqκid honestum esset, id utile esse censeumit, nec utile quicquam quod non sensum.
II. Inceptis grauibus pleriinque, & magna professis ii
PMrpureus late qui splendeat, unus, ct alter Assilinir pannus, cum lucus, ct ara Dianae, Et properantis aquae per amoenos ambitus agros, Aut flumen Rhenum, aut pluuius describitur arcus. Sed nunc non erat his locus, ct fortasse cupressum Scis simulare, quid hoc si fractis enatat eXpes Navibus, aere dato qui pingitur amphora coepit
Institui, currente rota cur urceus exit
Denique sit quodvis simpleκ duntaxat, ct unum. Hic Horatius eos poetas reprehendit, tui ab eo, quod sibi diceηdum proposuerunt, visitatis, digressionibus importunis absim discedunt . nam epi odia tum in poesmate re3: iruntur, eum res postulare uidetur: temere accersienda non sunt, cum bis nec amplificatur poema, nec perpolitur . non igitur importune, CT Mus excellentes poeta in digressione excurrent. haec mihi horum uersuum uidetur es e sententia. lde bus tamen G serus, uir sane eruditus, adhuc primum praeceptum ab Horatio tragi exHpimat. a quo ego ut dissentiam, ea me ratio impellit, quod cum vi odia in arte presticat ustrem semper sibi locum uendicent, de iis nullum uerbum fecerit Horatilis, si reticuisse eum hic de epistaque existimabimus. π certe locus hic ex poetice Aristotelis excpressui est, ibi enim sic legimus, cν μύαν , uti m s m δω. scisset πει ia, λία , ανωτα ε meri suci ἀλλ κλα ουτ' is, οὐτ' ἄ- ῶνα. simplicium autem fabularum aelionum eri Mis ae teterea rimae sunt: dico autem epipodicum fabulam, in qua Tisidia nec uerisimili tilia ratione,
nec necessario mutuo conseruntur. Demetrius etiam Phaleraeus in libro de elocutione hu
15쪽
poetarum . PURPUREUS LATE . incipit grauiter, π cum dignitate, mox repente deficit. purpuram posivit pro pulchritudine poetici alicuius sylendoris . nam res ges ob dignitatem hac utebantur. Eutropius libro nono de Diocletiano. ornamenta gemamarum uestibus, calceamentisq; indidit. nam prius imperii insigne in clamyde purpua rea tantum erat, reliqua communia. Mel dic hic pannum purpureum sumi pro asseuelatione, quae statim graue principium subsequitur . nam purpura etiam mάle audiit ut delicatior. Laertius libro secundo in Aristippo. Locu mn 'ii πο θν Ἀλάθιγρδονυσἰρυ ε t 3 2ε mρσυρε ἰλπι ὀ χπλα , 3 μῶν πλαπινα is in MFαλαειἡ nr, οικοω δ αἱμ λλ άδ α πλοώ. In conuiuio olim imperante Diosnysio, ut unusquisque in purpurea ueste saltaret, Platonem dixisse ferunt . foemioneum uestem induere non polpem . VNUS, ET ALTER ASSUITUR. sic Cicero in Oratore ad Brutum . quos autem numeras cum quibus tanquam purpus ram misceri oporteat, nunc dicendum est . allusio est ad praetextam uestem . sic priosententia melior uidebitur. LVCVS. nemorum, o lucorum descriptio ne exsplicetur uerbis innumerabilibus, sed paucis, o aptis. Virgiliκι: Lucus in urbe fuit media gratisimus umbra. Homerus libro sexto Odysseae, ubi Nausicaa bolitem Vbsasem alloquitur, cui tumen ut alienigenae loca poterant describi explicatius. Αοψ, αγλαον α - α χωμιρο ,εκ A κου ἡ ληαόν. Reperiemus stlendidum nemus Mineruae prope uias alnorum . fons inde fluit, chaeum autem pratum est. Imprudentes poetae inceptum deserent, o in luci descriptimentius excurrent. ARA DIANAE. uel Tauricam Dianam intellige, quae Ores
16쪽
Dios uenata comus continenter Caprarum Cynthiadum comportauit: ipse autem contexuit aram Apollo, construxit quidem cornibus fundamenta i construxit aram ex cresnibus: corneos autem circumiecit muros. ET:PROPERANΤIS A QV AE . amnem intelligit, cum ambitum uocat. Virgilius amnes Oceani dixit, quod terram
ambiunt. Oceani retos pede reppulit amnes. breuiter idem amnem expressit sine uerborum dispendio libro sexto . pars densa ferarum Tecta rapit, oluas, inuentas fumina mon bat. π Homerus libro septimo Odris. ubi de horto Akγndi. S. A δυωκ' 2AH oc. FLUMEN RHENUM. Caesar ex Gallia in Germaniam traiis ciens Rhenum transiit. in commentariis de bello Gallico. Virgilius in Gallo. Alpinas ab
dura nives, e flumina Rheni Me sine sola uides. Idem in libro odiluo. Rhenκsq; bia
cornis. ubi Serulus. quia per duos fuit alueos, per unum, qua Romanum imperium est, per alterum, qua interIuit barbaros. Rhenum dixit, non Rhenus, Horatilis, ma
το f, γγειλα sis petra πώ t ς, οὐ Vluc s. necesse est, cum pluere incipit, . iam aer in rorationes in nubibus consistit, nondum autem pluat . si aduosus sol fuerit, aut aliquid fulgidum, ut nubes ueluti Jeculum fiat, o refraelio contra luamen es iciatur, coloris, non figurae sim emphasim . Ammianus Marcellinus libro xx. sub finem , Plutarchus libra tertio de placitis philosophoram Irim pluribus uerbis
describunt. Laretius libro septimo in Zenone. ιριν Si μνω ο γας-υχρί3-ῶααλσκυσμυας. Irim esse radios ad humidis nubibus rest os. quod attinet ad arcum , Te etes, interpres Hesiodi in Theogonia, Mia δοκῶ τὶ κύκλου τμubiat M G xt GA Graia.
π circuli sectio in nube esse uidetur. Virgilius tam breuiter, non per eris dium liabro quarto descripsit.
Ergo Iris croceis pre coelum rosicida pennis Mille trahens uarios adumo sole colores uolat. Homerus etiam libro octauo Iliados, ubi Iuppito Irim mitatis, quae Iunonem, et Minouam ad se accedree vetet, ιρix Eo m. nu is 3 α γελεου νο. Irim misit aureas pennas habentem, quae mandata ferat . c V P R E S sS V M. qui pingit naufragum, quid attinet ut praetre rem pingat cupressum quasi visodium quoddam inducat ' quidam cupressum duntaxat pium scidat, eam igitur in omni pictura adhibebat. vide Erasimu m in chiliadibus . cupressus naustago
addita mortem portendere potest. Virgilius libro tertio. aeruleis moestae vittis, atrat; cupresso.
17쪽
IN POETICEN HORATII Vbi Sermius annotat, apud ueteres positum in more fuisse, ut ante domum funes tam cupressi ramum praefigerent, ut Pontifex praeteriens funus esse animaduerteret,
o discederet, ne pollueretur . QV I PI N GIT V R . nune etiam in tabella nautifragium depingitur, o ex uoto in Diuorum templis parietibus affigitur, ut summi Dei potentia, o in homines beneficentia ad pietatem instam memur . sic ueteres etiam faciebant. Horatius in Odis lis ro primo. Me tabula sacer Votiua paries indicat humida x, sus odisse potenti. Vestimenta muris Deo. Et Tibullus libra primo. Nunc ma nune succurre mihi: iam posse mederi Picta docet templis multa tabella tuis. AMPHORA. quidam amphorum Rulina rata instituit, mox a proposito disicedens urceum fingit: urceus
autem exiguum est uas, unde manus abluentibus aqua funditur. Homerus libro quarto Odyss. χ ucα ε Hχί. - . vel quo puella cam
vide quid annotanimus in nostris Parergis libro tertio capite decimo.1S IMPLEX DUNTAXAT, ET UNUM . non est liberius per visi id excurrendum, in res alias, atque alias: fabula esse una debet, non multiplex, una actione constet: non est autem una adlio, si unus vir sit Hercules, aut T beseus . num hi res multas ges runt, qua unam adlionem constituere non possunt. nam diuersae cum sint si mutuo non resfaciunt, quare adlio una non erit, si gestae res omnes ab Hercule, ues Theseo
referantur, sed plures, ac plane diuersae. Vitandae igitur sunt digressiones, quae nos
de actione in diuersum adlionem trahunt: idae enim tantum probanda sunt, qua nosa proposito longius non diducunt. Vi ilius unam sibi delionem Aeneae propoluit Itea ab urbe Ilio in italiam , ubi sibi urbem exaedificet, tamen in Africam ad Didonem msaris procella lae latum ducit, quia res illa a re proposita non penitus abhorret, quin potius rerum uarietate delectationem affert: nauigantes enim saepe in utrimas terras tem αpestate appulpi peruenerunt. sic Homerus Vbspem ad Cororessium littora elae fumscribit ,cum ille tamen Ithacam contento cursu peteret, solum Ithacam animo remotitieret, solam oculis quaereret. lege librum C seae quintum, o consequentes praete*rea libros. Aristoteles in sua poetice, cum praecepta huiusce rei tractan dae scriberet, sic inquit, et τω A rara eλος πη VH EMν ρυα οὐδε sau ars, si a minit ,
dentur, quicunque Ioctae Theseida, o Heracleuia sir sierunt. arbitrantur enim, quia
18쪽
co MMENTARIVS. Ruflus Hercules est, unam etiam esse fabesam par esse. Oosseum scribens Homerus, non omnia retulit, quae si Vl F euenerunt.
MaXima pars uatum pater, Siuuenes patre digni Decipimur specie recti. breuis elle laboro, Obscurus fio . sectantem leuia nerui Deficiunt, animiq;. pro seu is grandia turget, Serpit humi tutus nimium, timidusq; procellae. Qui uariare cupit rem prodigialiter unam,
Delphinum sylvis appingit, fluctibus aprum ,
In uitium ducit culpae fuga, si caret arte. PATER, ET IUVENES PATRE Dio NI. ο' rise, ouos filii Pisonis
digni clarissimo patre , quia a' paterna uirtute non receditis: degeneres enim indigni sunt patre . unde superioris Africani filio, qui si omnibus uitiis obstrinxerat, propinqui annulum e digito detraxerunt, in quo caput erat Africani sculptum, indigno, qui eum gestaret. Valerius Max. libro III. cap. V. DECIPIMUR SPE cI ERECTI . nam duplex bonum, alterum apparens, alterum existens. Aristoteles dubro septimo de moribus ad Nicomachum . γο αγαθόν πο 1υψα Πλώς, πὸ A ῖνi. post , αἱ A οὐ A in πι ,αMα σανον m. bonum dupliciter, alterum simpliciter, alterum cuidam . voluptates bonae non sunt, sed uidentur. poetae 3 idem omnes sibi bonum finem , ut recte imitentur, proponunt, sita recti stecie decipiuntηr , quia qκod bonum putant, uitiosum est. nam alii nimis breues sunt, alii nimis leanues, alij tumidiores, cum in errore uersentur, id non uident, quinimo se maxis me admirabiles esse censent . sie Socrates in Phaedro Platonis rhetores sterie recti decea
βοα d. δις Mπις . Rhetoricen se inuenisse, putarunt, haec alios edocentes, aba solutam , π perfialam retiaricen tradi i se arbitrantur: probabiliter uera haec sigilatatim dicere, π totum componere, tamq; rem nullam, aut pertenuem ipsos per se ais ditores in orationibus sibi posse comparare . BREVIS ESSE LABORO. steries recti, quibus decipimur ,singulas percurrit. quidam breuitatem in primis expeten dam censuerit : haec tamen in scriptis parit obscuritatem. quae sit expetenda interdum breuitas, Leet cicero libro secundo de Oratore, his uerbis. narrare uero rem quod breaviter iubent, si breuitas appellanda est, cum uerbum nullum redundat, breuis est L. Crassi oratio. Aristoteles libro tertio rhetoricorum. οὐδἐ Met ει ni ric ς Πνη σωπόμως, αMα ιυ Πως. tres uirtutes in omni narratione requiar 'inr, posticμitas, breuitas, probabilitas, qua ἴ omnes adhibitae sunt, oratio Omne
19쪽
uiru8ius, quier bru utitur ononγmis, et superuacaneis sepe voth propter copiam , stam ut Hamet , et ivium ais e quod tu diceret Amiteles libro tertio rhetoricorum hoc ex plum attulit, t. album lac, quod ut dicant, poetis concessum est, tamris nemo est q sipnoret. Spartani, quia breuitatem nimis adamarunt, nullum si mpoetam habuerunt. de L Thuodides libro quarto in concione Athenienses , αὐαnobis patrium ei, ut ubi pauca sussciant, multis ne utamur. pr s πtransitum petenti liberiorem, hoc tantum grandioribus literis rest . . oratoribus sic inquit: quis enim aut Argilium oratorem, aut Corint,ilim,
num sicit ita temporibu, illi, ρ nisi quid de Epaminonda docto homine susticari Ibet. Tmis uVAue ad hoc tempui audiui fus neminem . Menelaum ipsum
dulcem illum quidem reddit Homerus, sed pauca dicentem breuitas autem laus sinterdum inaequa parte gicendi nuniuersa eloquentia laudem non habet . NNI. robora orationis , lacertos dicit Cicero in Bruto de L a loquere ubi etiam hoc uitium quia bic Horatius insectatur. habet inquit certos sui studiosos, qvi non
tenvitas ilsa delediat , quanquam in LUia sunt saeve etiam lacerii, I pnihil possit ualentius, uerum est certe genere toto strigosior. - rediem Lγsiae his uerbis anteponit, δονει μοι α μουνω κ η G m m has zγsiri uidet V, ob eam C quam a natura habet insitam , et Plamoribus in dicendo, ac instituto uidetur generosior. notum iam est, ut opinor, PI M 1 M i o v g . uis, o sublimi, illa sententiarum maiestas. Vir Quas animosii Euri 'ue , ruunts , T V R G ST tμ.
eopulus tumido paudeat Antimacho. tales etiam Asiani oratorex . . .
Asiatici oratores non contemnendi quidem , nec celeritate, nec copia, sed V cad N lie : neque enim Attice pressi sunt Rhodis, neque asiane abundantes prandes, o plane Asiani poetae uideantur. S E RPIT HUMI, T, I
20쪽
i eo MMg N T A RIV s Ο Ita tenuitatem , π gracilitatem sectentur, ut humi serpant iis similes, qui dum maris procellam timent, ripae nimium propinquant, oe' saais, quae in ripa sunt, acus
tantur. Virgilius in Georgicis.
maxime esse participem . quae ureba declarauit Plutarchus in quaestionibus Platonicis ωσα Has πια --ίν, και ει α αἰασσοιων. quia animam ab humilibus hisce curis, et mortalibus in coelum erigit. Lilius Gregori GWaldus, sumamae uis eruditionis, Ferrumis mihi olim affrmauit, se librum habere manu scriptum, in quo sic uersus ligeretur. serpit humi, ut tutus nimium, timidusq; procellia. addita igitur est particula ut . quae si additur, erit imago a nauta : si deletur, metaphora uis debitur. Aristoteles libro tertio rhetoricorum hac particula imaginem a metaphora sesiunxti. ser A rata εἰκων με Ἀσορα. ιδεο σώει γα. μκpar. οταν siti m. Am διο RVέα, οἰς δε λεων ἰειρουGν, Ηἐὼν Ili . ON A λεων ὐπορουα , μνασορα. imago etiam est metaphorea: parum enim differt. quando de Achille dicit Homerus, ut leo erupit, imago est : quando autem, leo erupit, metaphora. QUI VARIARE CUPIT REM PRODIGIALITER. Hemata uarianda sunt, ut plus deleactationis afferunt, Er quidem uarianda frentis. nam poetae noν sumus propter na rarationem, sed propter fabulum, ut testatum reliquit in poetice Aristoteles, sed cauena - dum ne figmenta ita ab arte poetica natura ipsa abhorreant, ut prodigia iure optiamo videri possint: iccirco enim apud Seruium Virgilius reprehenditur, quod frutices ab Aenea mulsos ς tumulo PMγDri cruentos dixerit, quasi sticula in Polydorum conaiecta. π quod naues sint in nymphas conuersae, crimini etiam ei datum fuisset, quod solum Turnum in urbe Troianorum inclusierit confertismus hostium acies eae, dentem , nisi addidisset Turno sociam Iunonem libro. I X . Iuno vires, animums misnistrat. Homerus uerticem montis abruptum Cγclopis manu testatur.
κ ita δ ο ei, De ν sevcura ομος μάγαλοιο. Sed rem facit credis,lem, quia uastissimum Cyclopem effnxit, cum dicebat plus cibi solum eum, quam
omnes simul homines absumere , clauam gestare ingentem , atque immanem, o cum ei steriem tribuebat homine grandiorem . Sic enim Homerum defendit Hermogesnes libro quarto de Inuentione, tibi agit πM Mi MFλου . recte autem Hemaudariabimus, si ars naturam imitabitur . nam ut ait Aristoteles libro secundo phUcoartim, ubi docet quomodo matbematicia phγsicis disserant, a πχη ρυμῆCis τυῖ σύ. cnν. ars naturam imitatur. Marius Nizolius, quem ego siemper et propter doctrinam,Cr propter aetatem iam ingrauescentem obseruaui plurimum, superioribus diebus Parmae, quo animi causa concesserum Regio Lepidi, cum sciret me commentarium in artEm poeticam Horatii editurum propediem se, in his mihi verbis quaestionem excita αuit: Quo m ρ inquit quisquam cupiet uariare rem prodigialiter,cum hoc insitum omα