De arte Aeschyli observationum in Septem contra Thebas capita duo

1쪽

ζ arvare collesie Tibra

4쪽

AB AMPLISSIMO HlLOSOPHORUM

ORDIM UNIVERSITATIS IPSIENSIS

6쪽

Pleri iti eorum, qui novi unis erupi ribus arti metricae operui dederunt, ita in ea versati sunt, ut legibus artis musica uis, quae hodie alaut ad carmina lyrica veterum relatis prorsus sero n0glegerent discrimina illa maxima, quae ivtur utramitu artem interesse omnes eriti consentiunt. IIuic illos pra iudicatu opinioni addictos per u intellegitur illum discipliauim in multos eosque sat gravos errores e duxisse: tenim etiamsi artem musicam nostr in temporum eisdem prorsus legibus obnoxiam esse utque artem musicam veterum ponimus, id quod numquam incoili Morit, tamen

in Semper remanet quaestio, primum qua 1 suori vis non singulorum verborunt Olun , sed et tum universarum iii a

minibus lyricis enun attonum, deindo qui fieri potuerit, ut Simul cum Ono chordarum tibiarumque auribus et mentuperciperetur sententia ipsius summa plerumque gravitus et dissicultas, quibus robus nostra aetatis iam musicum, ut ita dicam, aeque praestare vix quisquam contendat

Erroruin illorui noli nituimus is est, quod prorSus aribus ad tunipori rationem uiui iis Composita scisso singulucarmina lyrica dicuntur. Ad congruentiam singulorum num

rorum servandam vel saepius uiciendam urtis metricae G t es cum in disponendis carminibus suntontias ab omnici dicio abhorrentes prompserunt tum ad audacissimas conio tura confugerunt. tquo singuli do singulis carminibus ad

tam divorSas inter Se opinione pervenserunt, ut cui tundetuMSeutui poscimus, omnino ambiguum videatur, nedum de

7쪽

certa lua lilii ratione in o studiorum genere vel inter pamcos coliVeniat.

Sed forsitan quaesierit quispiam, quae sit summa causa, cur si uetus ex eis studiis rediens, quae novissimis ipsis temporibus a permultis tractata Mint, iam exiguus sierit Milii quidum a videtur osse, quod do veterum ipsorum arto atque

ratione inusit, purum certi ad nos servenit, ita ut auriuntiiotissimul iudici niti cogantur, pio iudicium quam lubricum sit neminem fugit Aristoxeni pera si integra tradita sunt, ori simila os suturum scisse ut his de quaestionibus neruo hodio disputare auderet. Sed cum plane ignoremus, quid illa docuerit de μελοποίω vi, quisquam pro certo

affirmabit, semper secutos osso sonos musicos naturum sylli barunt, in qua Summum arti Inetricae poetarum veterunt tlyricorum et Scaenicorum maximeque Graecorum positiunsuisse mimini, semper syllabas productus sonis productis et in osso itemque syllaba breves sonis correptis Veri simile sano est, eam fuisse primam arias musica imum, ut rhyil mus metricus ab O, qui cantaret, servaretur sed utrum ea

lex semper valuerit an interdum artis uisica docti eam excessorint ero iii modum nostrati uiu eorunt, qui saeculis p. Chr. n. septimo decim o duodovicesimo canticis ecclesiasticis componendis Operam dabant, ea de re nisi coniectura nil augurari possumus. Quaeritur id maxime, quemadmodum ars musica et rhythmum metricum, id os syllabarum naturam, et vocabulor ii ccentum ut suntontiarum gravitatem simul ita e prinuue latituerit ut qui audiron et virsus et Ono et Se

tentia percipere possent. Apud nos id multo sacilius fiori potest maxime ob eam causam, quod vocabulorum germaniacorum accentus sero semper congruens cum syllabarum prinduction coriam viam indicat viris artis musica studiosis, quam ingredientes faciant, οὐ μέλη, quas nos dicimus

molodius , qui non nimis aures a formonis i nunt iusto sono abducant ut in Graecorum arte Instrica cum saepissime Disitiro b Corale

8쪽

accentus et natura syllabarum inter se pugnent, una autem anatura Versum faciat, quaeramus oportet, ab utra parte ars

musica Graecorum steterit aut utri magis averit ' Nam id vix quisquam negare poterit, utriusque rei rationem suismhabendam arti musicae, si modo carmina intellegi, si modo ipsa placere vellet

Cuni vero certum do his tuaestionibus iudicium nonio sacere possit, nostrum est abstinero mentem a coniecturis, quarum nullus Ductus si consistere in orbis veteriam po

larem ipsis. Atque in eis verbis legendis ut relegendis eam nobis propimamus primam normam et regulam, ut aurium iudicio eandem vel ortam maiorem habeamus fidem, quam

oculorum. Nam etiamsi congederi uni est, hac quoquo in re veteres aliter potuisse sentire atque nos, anaen a milii e tior videtur esse via, ad vocis humanae sonum revocaI i

dicium, quaerere, utrum aliquid bene sonet an minus, quam semper haerere in litteris, quae quo periculis per temporum cursum obnoxiae fuerint nemo nescitim g equidiam sentio, iusto saepius illa aurium,

sura, quod esse aerius iudicium et cortius, quam syllabarum numoriani Cicero do or. III, 47 183 dicit, despicitur , optumni verba ita fere tractantur, ut ea sola illorum ars esse viduatur curare, ne praecepta metrica laedantur, ut semper

legitimo gradu incedant vorsus. Neque vero ea est sola metarum ars, sed permulta alia accedunt ad orationis vim

atque versuum legantiam augendas, qua ad percipienda aures nostrae quamvis hebetiores, quam veterum, Susiiciunt. Conserta rosis hi et euphuli artis metricae Graeorumvol iri 2 de hoe discrimine, ubi est:

9쪽

In duo gonora eiusmodi ornamentorum ut ita dicam versuum ego liquisivi atque quae mihi digna visa sunt, quae adnotentur, proponam. Prior loco do homoeoteleutis agam, altero do homoe aretis sive allitterationibus. Illud γnus poeticum, quod gentes romana excoluero

et quod aliud nos lodie usitatisfinitim est versus linatOR media notas appellabat . a sensu veterum prorsus recedere

vix quisquam est qui mutendat. Vel ex eo, quod saepe et metica et prosae rationis scriptores usitatis locutionibus coniunxerunt voces, quarum extremae syllabae congruunt, colligere licet, vetores quoque eiusmodi formulis delectari Similos formulas ollegit ob hius in paralipomenon grammatica graecae . 58 et eis, quae insequuntur, ubi notantur haece:

tremae ongruunt, tamen laac sini aequabilitate oppositionem aliquat iis augeri mihi quidem persuasum est Utrum vero Graeci idem senserint an non dubitare licet. Atque etiamsi hoc concedi posset, tamen remaneret altera quaestio, num consulto eas potissimum formas legerit scriptor ad contentionem esserendam. Qua de ro certum iudicium sacere non

audeo.

Num discrimen sit tendum inter formulas eas, quae stirpium ipsarum vel parvula similitudino aut syllabarum sui horum nituntur, sicut ομι - - - χ ιη huc. I, 5, 1

est. 3μοιοτελεvro apud Graecos magis in usu suisso quamos orsλεvro stimoniorum nilmstro sat magno probari potest. In is voeabulis coniungendis cum clausula in litteram faetatum niaxime primae syllaba congruentia ludum efficit. D 9llide by Corale

10쪽

et eas, quibus voce tei utinatione sola si initos comungulitur ut τιμαῖς aro Oiar Piret. p. p. 35 B,

χο VIGι, ρ ituricis λειτουρrcιὶ, em contra Aphob. II. 3 p. 36, iniri in dubi est. Nam indo, quod nos hodie in lingua gemanica rimos terminatistubus solis contineri non iam qumus, argumentum nullum peti potest ut probetur, ne Gra eos quidem id fieri sivisse. Terminationum Graecarum certo aut indum vis aut maior erat, quam germanicarum eius aetatis, qui Olfridus rimos composuit, quorum multi solis

torminationibus grammatiius 'OIitiitent ur.

Tamen eis, qui eiusmodi ornamentis investigandis student, maior cauti adhibenda est in prosa oratione, quam in D tarum libris pertractandis. Ut cum apud Demosthenem scriptum legimus a M. Panti 53, p. 82:

pro Phorm. 47, p. 9b8 Iεις - δεικνυεις - ελεπεις id luculeutissime apparet, oratorem illum ludi es artificii rhetorici causa formarum similitudinem cumulasse. Sed quamquam a voeabulorum homoeoteleutorum usuu pertinet O dosis locis disputationem nemo negabit, tamen vix quisquam rimos esse dicet. Verum in poetarum verbis cum ves rhythmi natura simulem syllabarum cantum ut ita dicam, efficiat, iacilius e dipiuntur ludi illius modi, numeris metricis ipsis efferuntur, inculcantur auribus nostris. Conseras velim loco hosce: Ailat h. an. v. 463 s ilia G λοlμ'

Ex Demosthene - apud oratores enirn innumerabilis exemplorum copia exstat, nonnulla exempla collegit is in annalium phil class supplement VI p. 17. Diuitia ' Corale