장음표시 사용
21쪽
mati te lis sunt . 643 et 44, quibus Polynicem illudit. Neque magis notiti praesoreundi videntur 380 et 381, in quibus sententia concinnitas optimo augetur pari extremarum syllabarum mno simili modo explicandi sunt v. 420 6 421, qui fortuito in Eteoclis ration eandem pro
sus sedem obtinent, at tu qui modo commemorati sunt in tium quemque et quartum vorsum efficiunt. Ut omnes lacus, quibus versuum rimatorum paria sunt,
22쪽
v. 16 6 17. ἐπιβιακχάοας πέλας. )v. 34. 35. τυπος γένος. v. 643 644. παρῆν:v. 697 698. θεος ἔμος Viginti optem locis bini, uno loco tres versus in eui
dein solium exeuntes sese XCipiunt.
Septo loci ita sunt comparati, ut ad par illud versui mi in eandem syllabam exeuntium accedat tertius quisque e sus in eando syllabam exietis, uno versu interposito, ut: v. 52 53. 5 exeunt in syllabam ων σιδορο τρων re θυμος ανδρεια φλεγων ἔπνει, λεόντων ως θύρη δεδορκοτων.
v. 58. 59 60. 62 exeunt in syllabam G. V. 227 228. 230 v. His locis vix um qui oestabat similitudo soni fugere potorat sedis ibi quidem aures praetori idem sonus toris dioiis, ubi par illud versuum primum quemque equitur, ut
m, ut ego quidem spem, dubitabit, quin ea syli harum aequalitas auribus percipi et potuerit et hodio possit.
A, o a satis similitudinis habere, ut rimum sacere possint, negari potest mihi is quoque locus ordini inserendus erat ' Videas infra p. 46 o proximas. 2.
23쪽
Ilis exemplis transitus fit ad ea, in quibus bini versus eandem syllabam extremo loco Xhibentes singulis versibus separatitur, ita ut rimi ei existant, quos nos ubersebb vende Re Me appellare consuevimus. Ut est iii: v. 177. 179 Muntibus in σεται. v. 178. 180 Oν κεν ει τις ἰοχὶς θ εμης ἀκουο ετ σι, απυρ, θή τε, τ υν ιεταίχμιον, φῆνος κατ απιτων λεθρια βουδευσε ται,
24쪽
v. 1023 1025 . . Histriones vocis modulatione eis qui audirent significasso talium locorum naturam ab usu trito diversam si pono, non
longe a vero me aberraro luto. Quam pronuntiandi rati nem servatam ess Existim ii eis praesertiri versibus, qui binas syllabas redeuntes exhibent . 177. 179 v. 416 418,
magis etiam in eis, quibus idem vocabulum iteratur, v 444. 446, v. 550. M.' Verborum vis eiusmodi remotis bene augeri posse
intollegitur ex uno maximo loco, v. 177-180, quorum ea suum rimi, ad similitudinem stropharum earum, qui l)us Oetae lyrici iustra aetatis uti solent, sese excipientes optime ad rani et violentiam Eteoclis se accommodant. Atque cum v. 18 et 183 item in ando vocalem exeant, satis sano intrari licet, quot eiusmodi orationis ornamenta huc concure rint. Quae cum mirum in modum cum nostro sensu poetico congruant, liceat germanico seri no totum locum reddore, stinui litterulis app0sitis indicare, quemadmodum rimi inter Sme respondeant: a Und solite einer nichi euchten merui ot,
c. Das ratisse geia den Mann iur an dies humum uiod Das elix teibi hi in Hai se dor li 9 eur Pylichflc. Ihr dock8 deo hor inrisicht seid tuu κὐl, terram sonorum aequalitatem aures ii trae sere semper in exitu versuum percipere consuerunt, qua est causa, cur nos in olim potissimi versus partevi animum nostrum ad-
25쪽
vertamus. Prorsus aliter ros sese habebat apud Graecos: Monim cum illa sonorum similitudo sua sponto poetis sese offerebat, nil obstabat, quin a ad ornandam orationem ut rentur, quod cur tamen in clausulis versuum saepius factum sit, quam aliis in sedibus, nihil ost, quod miremur nam in
recitat idis versibus exiguam pausam eo loco factam esse natura rei docet. Quamquam extremae versus syllabae ne minimum qui,
dem ea erat vis apud vetere' quam nos ei tribuere solemus: reliqua syllaba ictu metrico lata intra versum positae eandem rem vim habebant
Quaro alienum esse non videtur u meo proposito, eos quoilue locos afferre, qui syllabam eando eadem in arsiversuum binoriun sese excipientium exhibent, qui sunt:
26쪽
Sed ut in horum exemplorum numero complura sunt, quae aut syllabis larissimis v. 403. 404 477 478 aut vocabulis parum gravibus contiitentur sv 788. 789), quibus rimis ullam inesse vini nemo demonstrabit, ita in aliis ad um de quo agimus imum accedit syllabar in in thesi positarum similitudo, qua apta videsii ad ludum sonorum adiuvandum. Conseras exem di gratiam 170 171, ubi optime inter se opponuntur: κρατουο ι ἐν α ον ομιλητον θρύους, λέωασα δ' lic ' - πολε πλέον κακον. Di re Hohei miri eis mei nur nerirmi te frech, Dure Frighei brino sis Tuus und Stad in schree lichLeid. Sed noster sorino non is est, quo id genus locorum bene
imitari possis, quippe qui non iam habeat tantam vim in
verborum terminationibus, quantam sermo gruum latinus alii. Binarum syllabarum congruentia evidentior fit inius, uti in v. 384 o 38 verbis θανοντι ot νάροντι in ad omversus sede positis te lis verborum acerbitas augetur. In
φερεπυον τρουρVμα ...u0cabulis et gooDρη in caesura versuum collocatis tam bene augetur sententiarum conchuaitas, ut veri speciem Item ad rimum in versuum exitu positum accedit thesium similitudo in v. 238 et 239.
27쪽
sat magnam habeat, si quis existimet, de industria poetam studuisso imio sonorum similitudini. Sed ne nimium videro videar, o reliquis exemplis nihil
addam. Scripsi adhuc do sonorum similitudin eadem in sede versuum binorum maxime continuorum posita, et quantum sadpo afferret ad sententiarum partes scito disiungenda e ponere studui. Qua me in re non praeteriit, haud raro non tam onorum, quam formarum ipsarum aequalitatem eam esse, cui sinuntiata in cons mari deberemus. Manifestissimum id erit collectis eis versibus, in quibus eadem torminatio grammatica bis vel ter in singulis togatur. Dicor sane licet do is locis omnibus structura grammatica flagitari eas sormas, luantumculi lue Similes sint, ne- quo ego equidem negare ausim hoc ita osse. Tamen tantum dic0, et ipsas leges grammaticas cum bono prosae orationis scriptori tum vero poetae instrumenta esse suis consiliis satis faciundi. οὐ cesse est quivis concedat Si enim versum :otit κα νωιιωa HVaρα ιὴ κοιμων πνο ontuleris, Ormas illas νωμων et Οιιιῶν ortuito dandomtorminationum exhibere facile tibi persuadebis. Nihil tamen
sotius tibi confitendum erit pulchritudini rationis aliquid addi sono isdem iterato: Dus Ruder lenti, me se in die Udor er in vitis. Plano idom sentio sicut do multis aliis locis ita do hisco:
28쪽
Quae ratio uinxi In porspicua est cum syllaba proximo ante caesuram posita extrema totius versus Vllabae resp0ndet,
uti in versibus 164, 260 1012. Multa osso iusmodi exempla non est, quod miremur: nam ipsa linguae natura ita serti Quam ob rem pera pretium non videtur esse, omnia
huius rei sexempla enumerare. Poetam sibi coiiscium suisse oratioIii ornamelitorum
talium, qualia extremo l0co attuli, nequo quisquam poterit demonstraro nec volet. Ne in prioribus quidem rimorum generibus disputati ea facilior erit, quo usque poetae mi silium pateat. o no interest quidem eam quaestionem tractari. Animum advorter haec ut talia satis habemus. Digni, qui singulariter notentur, ei loci videntur in quiabus bis bina forma in limi modum coniunctae sunt, ut v. 47 48.
Eius simillimus os loeus, qui vorsibus 458 et 460 mi liuetui' - uno Versu interposito
ἀπίδος πατρο bene adnectit versum ludo, qui est in versibus 458 et 460, interpositum.
29쪽
οστις βολὶν utλαιIIο ορIαίνει μενων, δ)in singulis versibus conectuntur v. 439. λενο τρέτω a ' εὐκλέ' τρίτος παλος. v. 614. Ora αραπαι καὶ κατευχεται τυχας. v. 662. ανδροῖν δ' ηιαέμοιν θάνατος δ' -τοκτονος. M oxompla facient satis ad probandum id, quod volui. Sed forsitan dixerit quispiam omnes eas quaestione ad rhetoricam potius artem, quam ad poeticam vel rhythmicam pertinere. Atque hoc concedi potest, quamquam aliquantum into est etiam hac in re inter ratis ni prosam et poeticam Nam versirum rhythmus, aequo semper gradu incedens, alia prorsus praebet sundamenta arti huic lactitandae, numerorum natura finibus cortissimis circumsacpit eiusmodi ornamenta, quorum multo maior est libertas penes pedestris sermonis
Laudem et gloriam rationis optivi eiusmodi flosculis ex atae praestantis, equo cons malae sero eandoni tribbuendam ess et poetae et scriptori omnes consentiunt. Quam laudem Ornatissimo cultissimeque dicondi Aeschyla sabulaeque ei, quam tractamus, summo iure mihi tribuero
videor. Sed haec hactenus de versuum ut verborum ei minati nibu8.
Ne recepta quidem correctione Fruiana, quam commetidat Bitschelius opusc. I p. of multum conturbatur nostra de hoc loco opinio. Conferas velim totius libelli clausulam p. 76 et 77 . D 9llide by Corale
30쪽
cedimus ad prorsus aliud, non modo contrarium genus orationis illustranda atque exornandae, ad allitterationes,
do quibus aliquatitulo uberius dicor mihi proposui. Satis cognitum est antiquissima nostrae linguae carmina
quae nobis tradita sunt ita esse composita, ut certa si rum meumrea non observetur, syllabarum numerus varietatiquum maxima sit obnoxius, allitteratio praecipue versum nati equo ad nostrum spectat propositum aut interest plenius exponere, quo modo vel quam diversis modis allit . teratio adhibita sit. Grue Orum quoque OeSin certa quadam aetato ei legi obnoxiam fuisse, no studuit quidem quisquam probare. Tantum probabile videtur, sensus illius a natura homi-' Fuerim sane metricae artis doctores, qui dicerent, artem metricam antiquissimam ut omnium populorum ita Graecorum quoque eam suisse, ut amentus vocabularum versum saceret CL Apelii int meis. I, p. I- et praeeri e p. 3, 495: Maus de miti de Aecentes una der uanistat ira mibi, bestritimaue die Gese hiem Ueberis finden inis denisecentirien Vera indem aurateu. Id autem si concedi posset, veri simile esset, allitterationum quoquo fabulosis illis temporibus frequentiorem quam aetate ea, cuius accuratior memoria ad nos pervenit, usum fuisse.