De arte Aeschyli observationum in Septem contra Thebas capita duo

11쪽

quod memini Ritscholium praeceptorem in scholis perbene vertisse Satur und retur. Α A. Hom. v. 691 - ματα λυμ-a, δειμ ατα. Noc oro aliter potos iudieiiri de locis, qui minus Ueciosam exhibent similitudinem, velut

Od 4, 330, , 29 et saepius est: ἀμφαδον A est. Sept. 213 editionis Diud sanae v. 230ho p crin

Eo modo cum et scriptoribus et poetis placuerit occasione data verba coniungere, id quod eis, quae attuli exemplis, probatur, quibus multa alia addi possunt, nonne etiam maiorem habet probabilitatem, idem ad versus coniungendos libenter a poeta quam maximo pulchra lamas studios esse adhibitum3 Altero loco de homoeoaretis vel allittorationibus dicturus sum. Etenim sicut voces, quae in easdem litteras exeunt, saepius in s mulis locutionibusque coniunguntur, ita voces

ab isdem litteris incipionios into so coniunctae saepius e stant, quam ut sortuito eiusmodi locutiones omnes consormatas esse credere ORSimus.

Sic Soph. Phil. 482 coniunguntur πρῶρα et πρυμ , multis locis εργον - επος es Lobee si paralip 4 6η, alia id genus. Mitteration simul et eadem torminatione coniunguntur Uωμα et Ἀμα in Plat Crat p. 400 C. Gorg. p. 493 Α.MO Artamo etiam in locutionibus, quales apud Hom

12쪽

et similibus, quae saepe numero apud illin redire solent, allitterationis analogia quaedam cerni potest

Litam ipsa autem eiusmodi dicendi formulis favet, qu niain partim radicum partim ormatiotiis similitudialem exhibet in rebus significandis eis, quae ut saepe oratione coniungantur natura ipsa sert. Neque quisquam eorum virorum doctorum aetatis et antiquioris et recentioris, qui in arte etymologica versati sunt, eam αναλογως legem umquam planen'glexit, quamquam quot errores, praesertim in pristina eorum studiorum tractandorum ratione fluxerint neminem potest sugere. Neque speciosissima allitterationum exempla editores librorum Graecorum non animadvertere. In eas res mihi videtur accuratius inquirendum esse, quam adhuc factum est, et colligendis exemplis indagandum, quom sensum veteres in usurpandis iusmodi ornamontis sociati sint. Neque enim quisquam de orta lege, cui Oetae paruerint, dicere audebit immo longe maximus numerus exemplorum ita comparatus erit, ut vix diiudicari possit, utrum do industria et consulto ita locum conformari poeta an sine certo consilio sensum innatum secutus sit Sod usum quendam inuo consuetudinem investigasse poetarum liaud minus intererit, quam certa praecepta, tuae Oxcedere num tuam licebat potius ilis libertate poeta pol spicienda singularis voluptas continebitur. Verum ut ad meum campum artis carceribus circumsaeptum descendam, liceat praeceptoris optimi, cuius exsequias nuper prosecuti sumus, verba repetere niueissi opusculorum

13쪽

rinei et Harmonis ener ses au ris ber t. Simili modo mihi inter ipsas artis poetica leges adversuum formam definiendam spectantes oppositi quaedam

videtur esse ea, ut quamquam primo loco soniper syllabarum tintiara versum faciat, amoti ortissi inis illis iugibus lonlaesis summa varietas adhibeatur ii ratione ipsa Ormanda. Qualis vero osset a varietas, in eam quaestionem certo

quodam lac inquit 'ere, mihi proposui. Mquo unam sabulam Aeschylem Septem contra Thobis cita tractavi, ut Omnia exempla, quae ad proposutum noum spectantia in trimetris iambicis scripta inveniantur, congererem, examinarem, numerarem, certa rationes S cuius distribuerem.

Cur Aeschylum potissimum elegorim, si quis quaerat,prare' larem ducem eiusque verba supra allata secuius sum. Quippe optimo iure praeceptor praestitutissimus Aeschylum praecipue summa concinnitatis studiosum latis dici Quod

studium et octotius tragoediae lispositioii cognoscitur ne luctabest in robus pusillis, siquii in poeta tam eximi pusillum

dici potest Cur de solis trimetris iambicis scripserim, empla ex partibus meis deprompta raro tantum et quasi praeteriens commemoraverim, duae causae suere primum, quod copia materiae me impulit, ut libellum quam maximosiori posset artis finibus circumscriborem, deinde, quod versus

14쪽

ta uti liibricum ipse dixi esse disputationemque captiosiorem, quam tractaturus essem. Sed pericula spero lare ut exitem eo, quod plerumque satis habet, exemplis collatis probare quid veteribus laeuurit, abstinet, a iudiciis certis ad nostrum sensum relatis. Quamquam id fortasso limini dore, Observationum earum, quas prol)Ositu Ii Sumus, eandem certe esse fidem, quali earum, qua novissimis temporibus de arte veterum musica actae sunt.

Quoniam utile non Hobatur in his quaestionibus magis ad univorsum usum moticum spretantibus arti criticae lacumdare, semper totum Herma---- a Misclioli repetitum oditionis alterius socutus sum, etiam is locis, quibus verba

ab sermalui constituta mihi luidem non placent. Ceterum plerumque coniecturae et Hermanniana et aliorum cluam maxime fieri potest litteras vocabulorum manu sciriptorum nequam student, quam fit, ut rarissimo observationes nostrast correctionibus virorum Metorum porturbentur aut pervertitam tur. Id quod potissimum cadit in eas quaestiones, qua 'altoro loco institutae maiorem commentationis artem coamiiciunt.

15쪽

D homoeotessutis agitur.

'λιοι Θέλευτον rhetoros graeci sive versitum si e nuntiatio nulli sita illum exitum nominare sol sebant. Quoruili X libris cum Antis constaret, ne eam quidem Oetieae artis partem veteribus ignotam fuisse, saepius iam in eam qu sti nem inquisitum est, quibus contineretur finibus rimorum ut hoc medii sivi vocabulo uti mihi liceat usus Maxime apud Homerum versuum clausulae eiusdem terminationis animadversae, collectae, iudicata sunt plura fortasse exempla

exstant apias elegiarunio Oetetis, luoniam nl'e iliter so partes versus pontiimetri a cile Syllaba sextrema consonant vo sino

ipsius poetae arte. Nam id sane nemo dum demonstravit, do industria metas eum syllabarum concentum quaesivisso. Ac ne re quidem certum artificium inesso existimarim in uiusmodi concentibus vocabularum neque eos revocaverim ad praecepta aut consuetudines poetarum, sed negaverim tantum orto oblatam similitudinem sonorum poetas sprevias et repudiasse ad sententiae vim esserendani, ad nuntiationum concinnitatem ostentandam denique ad splendorem rationis

tragica augendum. - 8aepe in eis lacis exstant, qui porantistrophicam responsionem pares inter se sunt malos ex Αρschyli fabulis collinit K ehlius in nemosynas anni CIDIDCCCLI p. 2U2 hosce:

16쪽

Chodpla v. 327-28, 3b8-59. Eumen. v. 09-1 - 18 19. Hos si locos contilioris, singularum oschyli artum in iusmodi formulis adhibendis, eximiam soni pulchritudin niadmirabere, sed primum nequaquam rimis solis eam loc uiupraecipuam venustulem deberi tibi persuasum erit, sed enui tritionum tota c0mpositione et sorination illam contineri. o,nsoriis volim Persarum vorsus supra laudatos: οεθεν Nai ' περὶ si ι, quibus respondent diu/ti μεν re is γαοθαι, διερι- ' νυ φάοθαι, Γρας δυολε- φίλοισιν. et Persarii v. 550 proximo v. 6 proXim.

Iam in his locis enuntiationum potius, quaru vocalhularum vel syllabarum cingruentiam cernes, tum iudicandi de metricuresponsione notam et signum in rimis posita osso haud dubio

negabis. Ansam quaerendi do responsion ab eis repeti posse coneudos, etiamsi sat estis locis ad metrum iliter se diversissimis rimi quos nos dicimus inveniuntur. Sed aptum erit anto inuic ponere, quam syllabarum

congruentiam ego riui nomine appellari velim vel quales Ullabae rimum sacere possint

Et linguarum Romanarum o nostrae in os natura, ut terminationes grammatica non iam tam plenam et distinctam exhibeant formam, quam lingua graeca et latina adliuo xhibent, germanica quoque superioribus temporibus exhibebat. Εam ob causam quamquam ab usu linguarum recentium

proficiscendum est in disputation do rim facienda, tum aliam eius apud veteros scisso naturam non nimis mirari debebimus. Apud nos, itemque apud gentes Romanens

17쪽

da odio si ita figura, ut stirpes ipsae littoris et sonis

similos inter so i ima portaritui suu terminati accentu privata accedit -- liomoteleuton virile dicunt seu non accedit

homoteleutini semininum dicimus . I ximorum discrimensi apud veteres sorore volumus, id quod num fiori debestive posui ego dubitaverim, illud non inest in clausularum, sed in generum victricorum arietate. In vorsu hexametro rimos seminino solos locum habere per se intellegitur. Cf. Hom. Od. 43 4 9 1l: tium ἔπι δε λιγερθεν μοι ερεες τε γένοντο,

- οἱ , αμα τω γε δυο κονες ἰργοὶ ποντο. ')et eiusdem libri v. 74 76 78. v. 142 144. S iepius singuli versus in bilin partes imis coniunctas discedunt, ut Hom. d. v v. 266: παντες κ εὐκυμοροι τε Ἀενοωτο πικροrauo τε uiuin libri 397 tio ἰρ Ιων οικοι αι us sol i μετεροιο ii, 3:Tθλε/μαχον μυθοιοιν' ἀμείφαοθαι χειλεῖτο τοιν Bene in his inmisi caesura vis uii tui mi rum similiti diu in tuarum partium filio redeunte. Aequo at tuo in hexametris rem sese habere in metri trochaici vorsibus acutalectis anto oculos est vorsus trochaiacos catalecticos, qui sunt longo plurimi, et vorsus iambicoHad similitudinem versus pontametri hac in ro accedeIe noumnus planum est. In his autem si una syllaba, etiamsi levissima est, redit in versuum sine ea, cuius singuli is vis in vorsus pentametri cataura legitima et in fine, in

18쪽

versuuin iambicorum fine , hoc satis est ad rimum lacien-Ea enim ullative sumper ictus vi tu offeruntur ut satis valido fouent ad ludum officiendum Id vero ad rimum faciendum pus esse videtur, ut syllatia ictu erecta continet tu ludus.

Ri os intustinos eos dico. tuo nos nomino I M Heu-reime appellare Oiisuevimus ieiunique in Resuri esse sit 'amque ob causam usque naturam contrariam exhiberueis, qui re ausulas vorsuum fiunt, pluribus explicandum

esse non censeo.

Sed iam videamus, qui sint in eius in qua versamur subula diverbio vorsus οριστέλευτοι. Consentaneum est longo iturinnian Risere ea exempla, tuae Saepius lini versibus, semel tribu similis xitus continentui'. equo enim cogitai potest eius-di versuum nullo versu interposito separatorum singularem naturum histriones praeterisse, sed probabilitatis speciem ut magnum ab oconcedundum est, eos in recitandis versuum clausulis uis, quae isdem littoris actae sunt, aequalitatem vocis sono iudicasse. ii tui id non mulis locis sontuntiarum gravitato tvorborum magnificentia non tam excusiurei, quam flagitari Vbdebis, cum iugula versuum paria ominaveris, quae in

Septem contra Thebas sinit: Mepissime dissicillimum esse, singillatim ex nero, cur sint in is, in quibus suid locis, versus rimati es potius cur

Interdum unam vocalem satis esse ad imum mendum in hoc genere metrico videmus Theren 2 v. 478 ed Bero. IM: οντε τι γὰρ νήφω, Ἀντε λίχν μεμω, quo in versu fortasse hiatus satis a Theognidis usu recedens hoc modo explicari potest, ut pausa rimi percipiendi causa facta eum occultasse

dicatur. Apud Olfridum pioquo eissenburgensem antiquissimum uostIOrum poetarum oriun ilia versus rimatos composuerunt, terminationem solam liosse lacer rimum notum est cf. V. N:

19쪽

apti uobis videantur ad rem tractatam, nemo mihi non coim cedet. De in multis vel Sutun paribus ne id qui leui valere aut demonstrari posse existimo, Sententiarum gravitatem rimo

augeri Tantrum conuod posse censori omnibus versibus homotoliniis id esse commune, quod soni Militudinu illa aures mulceantur et delectentur durasque singulisti minoattendantur. Eam autem definitionem si tenemus, nemo vituperabit quod ad ea quoque vorSuum paria, quibus nulla sententiae communio est, disputationem nostram pertinere voluimus.

Etiamsi igitur versus illi interpunctione disiunguntur, tamen breviter attingor eorum clausulas similiter cadentos liceat Hoc cadit in versus 1 et 17 roocim: πέdo; in J), v. 37 et 38 od o i li), v. 21 et 21 alios.

Bin vorsus continiit in eandent sullabam exeuntes duO-

detriginta locis sunt. Difficile iit probaro in is locis plus inesso gravitati quam in aliis ritu privatis, praesertim cum in eiusmodi rebus suum quisque sensum, haud raro etiam praeiudicatam opinionem sequi consuerit Tamen liceat, ad

locos afferendos pauca vorba addore explicandi causa, quarum explicationunt quantula sit fides et auctoritas ne me quiderii praeterit.

Veraus t et 17 ab Elmes vehumentissima animi e turbatione moto proseruntur, versibus 7 et 38 aptissimo illa torminatur. Eodem modo inplicantur vel sus coniuncti hico: v. 214 6 215, v. 45 ut 452 v. 459 6 460 - nam versu 461 transitus fit ad uam sententiam quae sequitur , v. 496 ut 497, quos in orationis in posito esse ex Seu-tentia ipsa apparet, . 662 et 663. )

ratione eli iluam secuturum P Ss Sutiri EXyOSui, Sequitur, ut aegeratus varietas non possit ullo modo rimuin tollere.

IIuic exemplo, in quo duobus extremis verSibus summa totius sententiae comprehenditur: Djsitiro b Corale

20쪽

Ut in clausulis, sic in exordiis orationum saepius adhibetur ea sorma versuum inter se contulictoruIn consermv. 40 et 41 - . 3 ad orationem ipsam non resertur ,

v. 163 et 164 v. 578 o 579 v. 634 t 35. compluribus locis stlat mythiae vis ita augetur, ut e sus continui eadem ullata terminentur. Si a vorsibus rimatis 227 o 228 optimo uel mythia incipit. Conferas velim praeterea versus 238 et 239, 242 et 243, 697 t 698. Item sententiarum gravitati premendae inservire videam iii versus quasi gemini his locis: v. 524 63, quibus insestissimus hostium animus enare iuri v. 58, 59 60, quibus hostes cum omni apparatu bellico appropinquam nuntius torritus roseri, vorsibus 254 6 255,

quibus Eteocles solleiam iter dona dis pollicetur, vorsibus 370 et 371, qui in describendo apparatu hostili versantur, quibuM

eiusdem fabulae v. 247 et 248:τοιδε γαρ δραμημα φωτὸς Περσικον πρέπει μαθεῖν,

Ε exempla nos coninioli efaciunt consuetudinis eius, qua Shake-spearius in orationum clausulis rimos ponere Solebat, quam Onsuetu

dinem Optime imitatus est Schillorus noster maxime in sabula ea, quae inseribitur Teir. Conseras in ea fabula clausulas actus primi, secundi quarti quinti.