De arte Aeschyli observationum in Septem contra Thebas capita duo

31쪽

28 .nibiis insiti, item poetae nostri illius de tui Diodo dixi aetatis sere sesum secuti sunt, vestigia certe apud Graocos inveniri posse, etiamsi versuum compositio ali landamentonitatur. Id cur valde miremur causa non est. Nam antiquissimae Demos latina aetato allitterationis studiosissimos suisso poetas exemplorum multitudine probatum est atque ei, qui Plauti libuitis tractatit, plura in dios exempla colligunt et quam variis modis ille eam artis poeticae partem excoluerit exponunt

Conseras A. F. Mori commentationem do allitteratione sermonis latini in mus. Bhonan vol. III anni CIOIOCCCXXIX p. 324 sq. locosque ibi allatos, praelationem usust Laurenti inorenet in editioncm Militis Gloriosi, libothim Klotaimnum in programmat Zittaviens proximi anni, cui vir docto in omnibus rebus assentiri satis dissedo esse videtur mihi quidem Atqui linguam graecam et romanam ex eadem stirpe

essu genitae cum nomini sit dubium cs artem motricam Rossb. et estphal ol. II. p. 36 proximas), qui factum esse putas, ut a Graecorum indole atque ingenii natura is sensus

plane alienus esset 3 Accedit quod a coniungendorem vocabularum ratio nequaquam quaesita es nimis recondit i minari potest, sed facillimo auribus porcipitur et maximo ad populi sensum soac ni nuulat. Id de Romanis valoat os Teutfolia historiam litterarum uinnnarum , 136 editionis allorius). O valeat

de Graecis, quos praeter ceteros subtili aurium iudici usos se exis nullis qua nobis traduntur narratiunculis e venustis appurety qu sane quisquam prorsus negat ad Graecorum qu

quo sensum spectare id genus sermonis potissimum octies et multi oditores occasione data animadvertere locos hoc modo larmatos vel ornatos.

32쪽

Mihi iii dom cum in id genus sermonis exornaridi ii quirerem, parum adhuc perae collocatum esse in harum rei im exploratione visum est.

Ut oris scin libro do Romanorum o Graecorum arto motrica nihil do hac re dies nisi hanc sententiolam: Die Allitteration is nur in rhetoris hesi mit, das

als Schmuel deo Rede namentito in der ulterea lateinise ιροι Poesie in Rolle synelt. Quatenus mihi contigerit ut periculum summum ne nimium videam vitem, eam quaestio in aliis diiudicandam trado.

Nunc si videtur ad ipsam rem accedam lΑc primum qui doni illud mihi videtur exemplis proba dum esso, Gradeos desectari similitudino soni eorum vocabimiorum, quae in explicandis mentis sensis praecipuum habeant lacum, id quod paucis me xpositurum confido. Tot nim

stant loci, quibus vel eodem verbo repetito vel eiusdem verbi variis formis coniunctis pondus rationis augetur vix ut de ea re dubium esse possit.

Longo ex plurima eius generis exempla apud poetas comicos invenimus maximeque apud Aristophanem, qui ad perstringendos cum poetas tum maximo philosophos talibus

ludis verbomina utitur idquo tam saepe, ut haud parvam h beat difficultaten cunila, ut visi ut exhaurire singulas Oetae illius artes c prope argutias. Alia prorsus ratione Aeschylus in sublimi dicondi gemmisiusmodi artificiis studet: nam noei solum ad vim comicam, sed etiam ad vim tragicam verborum augendam maximo illa sunt idonea. Huc reserenda sunt anaphorae quas dicunt, annomia nationes, giuae si tymologicae, similia id genus, denique

33쪽

Quorum artificiorum magii copia sexstat in Metibus sabularum lyricis, saepe ad efferendam sententiam aptissime adhibitorum, ut Septem . 87 sq.: διμι δὲ καὶ πολιν τονος, στένουσι πυργοι, στένει πέδον φίλανδρον, μενεῖ κτεανώ τ' ἐπιγονοις, ubi stirpis τε tres formas coniunctas ad unum Verborum

ludum, praetore allitterationem πυργοι πέδον et rimuin στένει μενεῖ a mota cumulata rides in verbis ad chori

dolorem exprimundum non sine consili accommodatis. aphoram, imum, allitterationem idem Aeschylus mi iunxit eiusdem sabulae v. 886 sq.:οιδαροπλακτοι μεν υδ Θυσιν, φωριαλακτοι δὲ τους ἀνουοιν, τὰ - τις εἴποι τίνες,

τίνων, πατρωων λαχαι. Sed ne nimis a nostro proposito aberremus, eos dive

biorum locos, in quibus Aeschylus coniungendis aut similibus inter se aut paribus verbis orationi ornandae studet, asseremus. Idem orbum bis ponitur sententiae premendae causa

duobus divortii locis v. 631, 33 et v. 1026, 1027, qui

tamen paullulum ab anaphorae natura recedunt. Studium quoddam huius mirio Aeschylus prodit eis locis, quibus aut eiusdem verbi aut stirpis dua volores variae sormae coniunguntur, ut his viginti quinque locis: v. 175. απιτοὶ αυτων. v. 200. θεων θεους. v. 228. 29. ἀκοπιο ἀκουουσα -ουε. v. 244. τάχιστα τάχα. v. 245. 246. irησον σι Ins. v. 249 250. υχου ευγμάτων.

34쪽

v. 1033 καχος κακοωιν. Homim omnium quos assero locorii ratio ea est, ut iter tiOii Vocis conciniator fiat sententia, Oeta igitur ea iteratio

laudi tribuenda sit l, raetor unum locum v b68, ubi Ritscholii rem magis sane placet, quam librorum repetiti satis lan guida. uiri quidem xempla omnia continenim verbis simplicibus nec oro minus Aeschylus verba domposita in eiu modi figuris adhibet, sed sermo ita, ut singula verba sim-' Conseras cum extremo exemplo Aesch. Pers. 1011: δοσιν κακαν κακων κακοῖς. ph. i. 866 πονος πόνc πονον PFρFl. Quanto per Graeci eisdem vocabulis se excipiensibus delectati sint apparet cum ex multis aliis locis tum inprimis ex Dem. XXI 20 p. 580 κακὴ κακῶς ἀπολελcl. Dom. XXXII 6 p. 883 κακος κακως απώλετο. Talium formularum sat frequens apud omnes poetas et scriptores

35쪽

32plicia ad singula composita adnociniitui', sive haec sive illa

praecedunt. Consolas exempla: V. . . πολυς πολυωοθοις

Singularis natura est exempli ius, quod os in v. 33:ὴ τἄν πανωλεις arct κάκως τ' λοέατο.

Ibi enim duobus verbis, qua stirpe παν composita sunt coniunctis accedit verbum simplex oraviti, cuius stirps item iam in prior vocabula composito πανωλεις inerat. Quibus quidem xeniplis probasse nobis videmur,

Aeschylum de industria saepse quaesiisse oranulas quibus coniungeret aut hi res eiusden veri i soranas aut plura eiusdem stirpis v0cabula, id quod demonstrare vix opus erat,' ' 474. 475 πνρπνυον πυρὸς quamquam simillimus est lacus,

hoc ad genus pertinere quaverim. De ea poetamim maximo tragicorii consuetudine saepius iam

ilisputatum est, velut a Ludovico Schmuitio in Berliner eitschristim ita G Dii nasiat wegen 1868, p. 4 ff., qui qua luam multomimvirorum doctorum sententias de ea re prolatas affert tamen non Sem per recte videtur sentire de singulis locis ac ne recte tu idem intellexisse Bitschelii verba, quem accusat, quod parum toleranter in Ocabulorum iterationes insaeviat. - Certa de talibus rebus iraecelitanumquani dari poterunt sed cum scriptoris vel poetae cuiusdam ingeni I scriberi lique usus examinanda una vero an iudicio unusquisque Iocus pertractandus erit. D 9llide by Corale

36쪽

niam serisimile est, quod in coniungendis syllabis lilacuerit, idem coasione data in coniungendis solis litteris adhibitum esse. 8od haec ad xempla priusquam transgrediamur, pauca verba do genero quodam allitterationum, si ita nominari possunt, praemittam, quod quamvis ortuito alionum sit ab eius quam tractamus fabulae diverbio, proxime tamen ad id genus, do quo pauli supra disseruimus, accedit, quamvis non prorsus aequet

octat id annominationis potius, quam asstiterationis genus ad sola nomina propria poeta ea ita usurpat, ut quod eorum sit vis pipellativa, quam grammatici dicunt ex

oenox sontentiaruIn appareat.

V. 810. ' ρθῶς κατ' ἐποψυHar . . . καὶ πολ πεικεῖς. Paullulum ab hac ratione recedunt exempla ea, tua nunCallaturus sum, in quibus non modo nomina propria conium

guntur, sed in etiam vocabula, quae ab adem stirpo derivata osso i ii primo cularum obtutu intollegere possis aut quae omnino Uno solum cognata es similia sint. Priori ordini adnumerandum ost xemplum hoc Aesch. et eph. v. 10 ot 11:

Ut malum clarorum poetarii est, vocabulis usu tritis suam vimis uidere, ita te Aeschyliis quid Qui ingeniorum eximiorum muneri defuit conseras Sanne', de vocabulorum compositione graeca,

inprimis Aeschylea, alis, IOIOCCCLXV p. 31. 3

37쪽

0ιεψοφ/aι c0gitarit an non nihil interest per ludum et quia similitudine soni desectabatur, eum voces illus compos isse certissimum est. Num Septem vorsus 359: Μεριει, πορ0 'γονον υ ἐα περῆν huc referri posset, dubitabam, iniuria sortasse. 8onum tantum modo similem saepe numero poeta iam siliis sacer satis stirpium cognationis ration non habita multis aliis exemplis probatur, qualia haec sunt: Septem . 409. 10.

ἀπ υλεσας γαρ υ μολις - δευτερον. Illud in eis exemplis, piae extremo loco attuli, Si ligulare

osso dixerim, quod soni similitudinem poetam ibi quaesiisso per se patet

Hoc loco de syllabis et o p et pol solis agitur, sed in versione non potui non reliquas quoque, litteras imitari. D 9llide by Corale

38쪽

8ed ut illis locis syllabariim sititilitudo sonipntiarunt vim auget item littera non semel posita verbis premendis haud

raro inservit.

Atque x eis exemplis, qua huc reserenda collegi, primo lac ea afferam, in quibus poeta non solum ad sententiam concinniorem ossiciendam vocabula ea, quae sunt maximi momenti, ita legit ut iusdem littora sonus savius auribus

simulque unitatis o insinuaret sed in iiiiii iis son ipso id consectatus esse videtur Aeschylus, ut similiuin littoruium BSOnarum concurSu certum quoquo lacu nimi inbutum

describeret. Quod uerit poeta iudicium, qua ratis, vix unoquoque loco diiudicaro liccbit, praesertim cum credi, queat, Graecos o litterarum natura es inii idem sensisso

quod nos. At otiamsi concedundum ost, nos nondum potuisse eo prodire iotitiae formonis Graeci ut quae suisset veterum Graecorum pronuntiandi ratio, accurate definirentus, an uilitterarum naturam o linguis cognatis ita cognitam habemus ut in Mosimis rebus recto uos sentire certissime constet,1 uo non ipsi Graecorum quodam modo consanguinei sumus, non lico Germanica et Graeca lingua Onsanguiuia

latem mominisse ΘQuem litterarum ludem nos voco nostra imitari, auribus n0stris poterimus percipere, dum ne Graecorum ilia idem aures effugero potuerit. Rarissimo accidet, ut prorsu iussa mur aurium iudicis. Ut si versum 18 recitamus:

quis non solitiat, littora, quater posita scitiorem fieri no His intorrogationem Luculentius etiam exemplum scriptum videmus in v. Diri: quo versi nuntius ipsum tintinnabuli strepitum imitari L detur. Num versu 370λυμ α δὲ πανσέλχη - ἐν μεο 0 σύκει littora tor posita luna fulgorem significam voluerit poeta, ipse dubito nam a loci sententia abhorrere videtur eximia arte

39쪽

In vorsibus 80 6 581. . . ' ιλέας κω λὶς κακων μέν, καρπος ου κομιστεος ludiis Verborum κακῆς κε κιον effertur bis reputita littora iiiiiii liaud scio an dici possit comparutionis eius rationem

difficiliorum intellectu excusari quodam modo studio simili, tudinis soni Versu 1017 Antigona animos suos alloquitur his pra claris verbis:

quibus opti in Antigona pronuntiat se prorsus eandem IunPolynico fortunam pati velle. Qua potissimuin in re posita sit singularis talium lac rum venustas, vix argumentis demonstraro poteris ut saeposumma quaeque in quaquo arto vel disciplina litteris a dis dissicillimum Q. Mitatione puram possumus nos

quam roxime accessui Os esse ad verum de eiusmodi locis iudicium.

Minulto illis et iis aus, me in ners, una ut Ihm ridens Rationem nimis argutam et quaesitam sequitur . Q Kocksi lius, qui primum quantum ses in programmato Allonensistunt CloI0CCCLXI Zur Theoris iner Wisinis--rom lonPhωιile his de rebus egit. Etianis dubito, num o unum illius nova disciplina a praeceptis monsti 10Si prosecta invenerit autorem, tamen non possum non breviter Mo loco explanam, quas illo, quatur lages et rationes a se ipso inventas. In quibus 1μ fitendis quanta illo confidentia, quanta audacia utatur, non possim satis mirari neque iniim ullum veterem grammaticum

40쪽

Ructorem nugarum Suarum habet, quae mihi quido ab omni sensu humano abii irror videntur, neque ipse quam maxinis aurium contentione poterit percipere Omnia illa verborum et litterarum artificia, qua hi veterum vorsibus inesso nobis

persuadere vult. Novam prorsus et iliauditam nos artona loco illo vir doctus, quandoquidem miliquam et u SiluRIn tales allittorationis leges exstiterunt, quales ille ex vetet iunΡ0eniatis elicit.

Primum quidem dicit non easdem solum litteras allitterationis vinculo colligatas esse, sed suffecte, si illa similia tudinem quandam libysiologicam habeant. Id quod nomo

concedere poterit, qui ibi aersuasum liabebit, Oinlis r quaerendum esse possitno nuribus humanis percilii illa si in ilitudo: quam illo ad ullitterationeiu tormandam satis acor dicit littorarum amnitatem, a prorsus aliena est a voce humana aut certo a pronuntiandi ratione.

Ab eis assibus, in quas viri docti physiologia studiosi littoras e sotias distribui volunt, numquam pendere potorunteiusinodi sotior uin ludi, quonian Roni arum litteraria in littor- dum tam divorsi inter se uiat, ut neque voce possit significari ai finitas illa physiologica neque auribus percipi, quae princri, atque summa lex omnium artium ad poetarum opera pertinentium esse debet. Non ex physiologorum schodis, sed ab auribus eorum, qui audiunt, iustum legitimumque de poetae arto iudicium repotendum St. Sod longius prostroditur Ur hhostius otia in ad ραι - εισα ἀνεκπιέν γ' a schemata eius phonica patent, unde luculentissimo apparet, oculorum acie eum illas leges invenisse, non animadvertim auribus, quarum iudicium omnino iusto magis despici et contemni inlut ab eis, qui e libris quasi unicis sapientias sontibus hauriam consuerunt.

hos ius ita a poplis nil allitterationse formandas putat d-ltiberi, ut aut altera aut altera aut utralliae pars schematiph inico inseratur, neque vero ita ut litterae, ut exemplo Diuitiae by Go rate