장음표시 사용
41쪽
6 TIT. I. CONS.I.& leges ad hoc praefixas, non tamen alienandi substantiam .
Usus fructus est, quoquis potest pro se, & aliis juxta suum beneplacitum fructus rei accipere, & vendere, donare &c. salva tamen substantia rei fructuariae.
Usus duris est facultas utendi fructi-hus rei pro se tantum sine alia facultate illos alienandi, & possidendi. Quapropter usus fructus est pinguior usu juris. Tamen
tam usus fructuarius, quam usuarius sunt Domini fructuum. Quinimo duo usu fructuarii ejusdem rei esse non possunt. Bene vero duo usuarii, si fructus necessitatibus utriusque susticiant. Datur, etiam usius simplex facti, qui in solo facto consistit, sine quo humana vita conservari non potest, ut sunt cibi, vestes &c. de quo consil. 3. s. Expresse proprium Religiosis interdictum legitur a Tridentino fefr. as. cap. a.
de regal. ibi. Nemini Regularium, tam virorum , quam mulierum liceat bona immobilia , vel mobilia cujuscumque qualitatis fuerint , etiam quovir modo ab eis aequisita, romquam propria, aut etiam nomine Comentur possidere, vel retinere s sed statim ea Superiori trodantur, Conventutque incorpores
42쪽
PAUPERTA S,&C. Trar o me deinceps Ereat Superioribus bona sabilia alicui Regulari concedere, etiam ad Uum fructum, zei usum, adminis tionem, aut commendam. Admini'atio autem bonorum Monasteriorum, seu Conventuum σου suor ei es eorumdem ad nutum Superiorum amovi biles pertineat. Mobibum .eM usumitu Superiores permittam, ut eorum supellex
fatui paupertatis, quam professost, co .eniat et nihilque superflui in ea sit: nihil
etiam , quod A. necesarium eis denegetur. aeuo si sis aliter quidquam tenere deprehen fur, cur c victur fuerit, is biennio activa ,
N pos a voce privatur sit: atque etiam juxta fuae Regulae, S Ordinis Constitutiones puniatur . Hic Tridentinum statuit administrationem bonorum Monasterii non esse a Superiore aliis committendam, quam officialibus Conventus , qui tamen ad nutum Superioris, aliis substitutis, remo veri possint f hac enim forma res Conventus administrare voto paupertatis non re Pugnat s cum res Conventus, & non tam
quam proprias administrent, nec fructu possunt in alios usus insumere, sed in eos juxta necessitates Religiosorum, re On- Ventus , ipso Superiore locali mandan
43쪽
8 Tir. I. CONS. I. s. Itemque Superioribus imponitur , ut particularibus Religiosis ea indulgeant mobilia, quae ipsis necessaria judicantur, nec statui paupertatis contraria existunt, neque Religioso sunt superflua. 7. Quaeritur. Ruid veniat appellatisse peculii
R. Peculium dictum est, quasi pusi
ta pecunia, vel pusillum patrimonium ex Ju- reconsuli. in leg. depositos. Opeeut. Ioannes de la Cruκ lib. I. de stat. Relig. cap. s. 1 um.1. b. I. tradit Peculium nihil aliud esse, quam habere aliquid deputatum, Msequestratum ab aliis ad utendum illor vel
jure dominii possidendo, & defendendo
illud ut proprium: vel , jure solius administrationis ad illud, hoc est, administrando, vel distribuendo secundum leges prae, finitas: vel, jure usus fructus tantum . utendo illius fiuctibus in suam, vel aliorum utilitatem: vel ad usum solum juris,
ad suos tantum usus. 8. Hinc oritur quaestio. Aspaupertas religisse reddat Regularem peculii incapacem
R. Dubium non est, si sensus sit dopeeulio proprib dicto, includente jus perfectum, & independens, quod est dominium proprie usurpat- , seu facultas li-
44쪽
PAusERTAS, &e. shere disponendi de re, vel fructibus pro suo arbitrios cujus Religiosus incapax omnino a sita professione constituitur ex nu. a. Si vero quaesitum procedat de peculio latis dicto , quoad solam administrationem , possessionem , & usum facti dependentem a voluntate Praelati , qui concessum usum,& administrationem restringere, & penitus revocare ad suum libitum potest, adhuc lis est sub Judice. Duo tamen cetra sunt. Unum , quod Ossicialibus Monasterii committi possit, imo debeat administratio honorum Conventus, patet eridictis num. s. Alterum, quod Frater Minor est ab hac dispositione exclusus, ut it , sequentibus,
Quod dissicuitatem ingerit, est, os peculium pini Religiose privato non O lauconcedi ν9. Verum prius refero larmulas, qui bus peculium solet practicari. Prima est, qua alicui Religioso ex bonis Monasterii, vel Parentum largitione assignentur an nui redditus, quibus se alat, & vestiat, dependenter tamen a voluntate Prietati, qui portionem revocare possit . Secunda. Qua Monasterium singulis Religiosis quolibet anno certam pecu
45쪽
ao TIT. I. CONS. I. niae summam assignat, vulgo dicta Vesi rio: sed victus est communis. Tertia. Qua Novitius ante prosessionem in actu renunciationis reservat sibi annuum redditum pro suis necessitatibus, dependenter tamen a voluntate Superioris , adeout dominium, & proprietas sit penes Conventum, ipse vero solum usum habeat a Superiore revocabilem .
Quarta. Qua Religiosus pecunias sua industria, & labore , hoc est, Lecti
ne , Praedicatione adeptas , pro se retinet,& in proprios usus licitos convertit, dependenter tamen a voluntate Superio
Quantum ad primam, dubium non est, quod directe opponatur decreto Tridentini s & ulterius est penitus relaxativa persectionis paupertatis , destructiva vitae communis, & disciplinae regularis eversiva. Hinc dolendum, quod nonnulli DD. illam approbaverint. Circa secundam non videtur esse controversia, sed sicut potest Superior licite subdito pecuniam dare ad emendum librum, sic etiam ut pannum emat ad vivestiendum.
ao. De tertia, & quarta maximε dis
46쪽
sputatur. Tales formulas licitas esse, nec improbari a Tridentino dixit Navarrus in
east. Ne dicatis, S comment. I. de regul.
n. I s .Quem sequitur Pey rinus de subd. q. a. cap. a. s. I. Aliique apud ipsum . concordantes Concilium non prohibere, qui ,
Superiores possint Religiosis concedere Peculia, annuosque redditus ad usus lici- ros , & ex justa causa i& sub prohibitione Concilii ea tantum comprehendi, quae dantur, vel ad quoscumque usus pro libito voluntatis Religiosi s vel ad usus illicitos, vel ex injusta causa . Verum horum opinio non regit. Siquidem Concilium prohibet
concessionem bonorum immobilium , etiam ad usum fructum, vel usum, administrationem, vel commendam ; ideo,
cum generaliter s & indesinite probibeat, non est privati Doctoris dispositionem Concilii restringere, & limitare ad eam solum administrationem , & peculia, qua dantur in usus illicitos, & ex causa injusta. Maπime etiam, quod si Concilium non prohibuisset, nisi administrationem ad usus illicitos, & ex injusta causa, nulla esset differentia inter simplices Religiosos,& Ossiciales. Etenim nec Ossicialibus potest concedi administratio fructuum bono
47쪽
ia TI T. I. CONS. I. rum , & pecuniarum Monasterii ad usus illicitos , sed in utilitatem Conventus dumtaxat, ut declarant Butrius, & A
bas in L cap. Monachi. Aperta autem est differentia inter utrosque, ut ex textu allegari decreti. Quin etiam , dum Concilium ea disposuit ad reformationem Regularium , dicendum est ejus mententa fuisse , quidquam speciale statuere supra coeteros Ecclesiasticos, quibus licita non est bonorum Ecclesiasticorum administratio ad illicitos usus, ut ad commessati nes, ebrietates, impudicitias &c. II. Et hinc peculium, seu administratio bonorum Monasterii nulli Regulari, ficialibus exceptis, ex nulla causa, nul loque casu est permissa, juxta decretum
I a. Quae omnia a nullo inficiari pose
sunt, quin resolutis a Sancta Sede repu- snet. Hinc observandae sunt Declarationes a Sacra Congregatione Concilii illa, contingentibus casibus editae, quas refert Fagnanus in a. cap. Monacti dejiat. υ-
3. Primd quaerebatur. An liceat Regularibus utriusiue sexus habere annuos re dississestprovisiora annuar.vel bonorum so
48쪽
PAUPERTAS, M. II Bilium administrationem , seis peculium Mu superfluum nomine Conventus, ac de suorum Superiorum licentia , s dependenter ab eorum voluntate, ac nutu, adeout sint immunesis culpa, ο ραμ, de qua in cop. a. fe as. de Regularis. Sac. Congregatio respondit negatiτὰ ibi num. 6. Quaesitum fuit propo-stum ibi num. a. tum de redditibus annuis
& provisionibus, quae sibi in actu renunciationis bonorum Novitii reservant pro suis religiosis necessitatibus , tum decensibus, aliisque bonis , quae a Parentibus, MConsanguineis religiosis relinquuntur Monasterio , etiam titulo institutionis, eo tenore ad=ecto, ut Superiores eidem Religioso concedere debeant administrati nem illorum censuum , & bonorum , ita- ut ipse possit convertere illorum redditus in suos honestos usus A tum de pecunia ex
praedicatione , vel lectione , aut aliundis a Religioso aliquo quaesita, quam tribuunt
Monasterio ad hoc, ut ex ea emantur
census perpetui, quorum redditus quotannis assignari debeant eidem Regulari pro suis necessitatibus. Et stante praxi aliquorum Monasteriorum , in quibus usus erat, ut ex redditibus Conventus unicuique ex Fratribus, vel Sororibus as
49쪽
s4 Ti T. I. CONS. I. signaretur singulis annis certa portio, sive in pecunia, sive in aliis speciebus ad hoc, ut ex ea pararet sibi necessaria ad vitam, nec Monasterium eis aliquid ultra praestare, nec ipsi accepti rationem reddere tenerentur . Circa quae Sac. Congreg. resolvit ut supra. 14. Secundo quaerebatur, an, cym πω eesaria o Superiore, etiam requisito, ideὸ denegentur, qsis Monasterii facultater nos suppetunt, liceat Regularibus clam, vel, eo
invito , illa sibi comparare , fest retinere pSacra Congregatio respondit , licere, se praecisa necessitas sit ad individui fusentationem: caeterism communem penuriam ab omnibur perpetiendam usque aded , ut quidprivatim alicui delatum , vel ab imo suinum fuerit , id tune ad Superiorem rectis deferri
oporteat 3 qui ex eo primo succurrat ejus πω
etimati, eujus intuitu illud obvenerit, si pe-
euliari aliqua necessitate ultra communem prematur'. reliquum Conventui incorporetur, es in communem eedat utilitatem. Quippe
praecisa haec, seu extrema necessitas, cum sit de iure naturae, nullis subest legibus , dc ideo excusat a Regulae transgressione, etiam Fratres Minores S. Francisci, qui arctissimam profitentur paupertatem s ut
50쪽
li in extremae necessitatir articulo ad providendum fustentationi naturae vis, omnibur extrema necessitate detentis concessa, praecluditur , cum ab omni lege extrema necessitas fit exempta. Haec ex Fagnau. --Is.
I s. Tertio. In causa Panormitana petebatur . aeuadam Monialis praeter dotem Monasterio tributam reservavit sibi scuta quinquaginta annuo pro suis necessitatibur , atque indigeniis, Spetiit a S. Congreg.se fieri saeuitatem illo erogandi is usur praedi- Hor. Sae. Congregatio censuit hane pecuniam annuam , non obstante refervorioue ,
jam quaesitam Use Monasteris 3 ideoque deferendam esse resta ad masur Abbati et quae primism prooiciat necessi libur Monialis Oratrieis: N quod reliquum fuerit, in Uurtotius Monasterii convertat s ibi num.sI.is. Quarto.In causa Neapolitana propositum fuit Sac. Congreg. dubium , ut infra conceptum . In aliquibus Monasteriis nonnullae Moriales censusis annuos quosdam redditur , S proventur, seis frustas pere Piunt sub diversis eontractuum Deciebus:
nam aliquae is usarum persona emerunt ce tot redditur a personis Laicis et aliqua ab aliis