Dissertatio medica de indicationum doctrina ...

651쪽

perfido data sit. Dicit Cicero esse jus bellicum fidemque jurisjurandi saepe cum hoste

servandum, modo fiat animo illud semandi: quod aliter, si id non factum sit, nullum adest pessurium: v. g. Si praedoni pactum Pro capite pretium non adtuleris, nulla est fraus . Pirata enim non perduellis est, sed communis omnium hostis 7 P. Regulus, igitur non debuit leges pactionesque cum justo et legitimo hoste initas perturbare pedu-rio. Quod ni ita esset nunquam claros viros T. Vcturium et Sp. Postumium, T. Mo micium, et Maelium, et multis annis post C. Mancinum, Senatus vinctos hosti deis

didisset 74 . Apud veteres enim Romanos inviolata erat jurisjurandi religio, nullum quei vinculum, ad adstringendam fidem, jusjurando arctius Voluerunt 75 . Id indicant Leges XΙΙ Tabularum: indicant leges Sacratae 76 : indicant foedera, quibus etiam cum hoste devincitur sides: indicant notiones et animadversiones Censorum, qui nullai de re diligentius quam de jurejurando judicabant; quod verum esse patet ex eo, quod,

cum Hannibal decem Captivos Romanos diniitteret, qui se in Punica castra redituros juram Verant, duo autem eorum non redirent, illul perjurium adeo turpe Romae fuerit hab tum, ut vulgo spernerentur, et a Censoribus omnium notarum damnis et ignominiis assicerentur, quoniam ,.quod se facturos juraverant, non fecissent 78 . Laudat igitur O-

'Facciolatus intelligit leges a Tribb. pl. Iatas a. 26o. post secessionem in montem sacrum. Neque ab hac sentenistia alienus videtur mimus, citatus at Gemhardo ad h. l. qui tamen et alias refert opiniones. Sed has leges innuisse mihi non videtur Cicero; plures enim leges dic tur Sacratae, at sensu latiori, ex eo, quod Sacraretur caput ejus, qui egein violaverat. Peria. Animadν Nut. c. Io. P. 4I8. Ernesti Ch. Cic. v. Leges Sacrata/.c Cic. OL i II, 31 sq. Geu. N. A. VII, 38. eos, in quos, ob morum dedecus, Censores animadvertebant, notis censoriis assiciebagi. Notiones hic apud Cic. legendum satis probat Gronov. ad Livium XXVII, 25. Ex his Cic. et Emocis magnum elici potest argumentum, ut probetur, nullam sperialem in pejerantes legem constitutam fuisse. morum enim notae non interveniebant in iis rebris, de quibus lex ut satis patet ex Max. II, 9. et Cic. ἀσεις, II, 9, ubi legem ex sui temporis moribus format, periurii poena Divina exilium, humanu dedecus esίo. Dede senim notri illam infamiae notam, quam adspergebant Censores, quae constabat in hominum opinione; nam Censorum iudiciuει nihil fere damnato adferebat, nisi ruborem c Cic. de Rep. IV, apud Non. Marcess. c. r. n. 93.) Constat ex dictis, periurium apud veteres, nulla speciali lege fuisse punitum. Postea erat crimen extraordinarium, pleraeque in

Jure Rom leges partim in genere docent, suisse aliquam periurii poenam, partim in specie ostendunt, periurum alias infamia notari, alias dignitate exui, lilias fustibus caedi. Matthaeus, M. imis. p. stro sq. Iegese. ibi citi. Ita ber, Eunom. Rom. p. l87. into in Praef. ad Tom. IV. Thes. Iur. P. 14 sq,

652쪽

oero Pomponium Trib. servantem, quod terrore eoactus jutaverat. Tanimn, inquit, temporibus tuis jusjuran iam νGlabG 78 - . . Redeamus ad ceteras in Reguli factum Objectiones . Veluti et videntur quaedam hones ta , quae non Sunt, Sic Videtur quidem hon Stum, Sed ΠOn est, juris jurandi servandi gratia ad cruciatum revertisse; quia id, quod Per Vim esSer actum, ratum esse non debeat 79b. Negat Cicero viro forti vim posse adhiberi. Sed quaerunt adversarii, cur igitur ad Senatum est profectus, cum Praesertim de captivis dissuasurus esset 8 Hoc maximum in judicat Cicero, quod, quia patriae non utile putavit, idcirco Sibi honestum et sentire illa et pati credidit 8ob. Ultimo loco in Regulum dicunt: quidquid valde strile sit, id fieri honestum, etiamsi antea non Videretur. Negat Cicero, et utitur regula saepius repetita. Nihil est utilo i, quod idem non honostum ἰ nec, quia utile, honestum est; sed quia honestum, ideo titiis. Sed ex tota hac laude Reguli unum illud admi ratione dignum judicat , quod captivos retinendoS censuerit. Rediisse enim non est laus hominis, sed temporum; quod illo tempore aliud facere nil potuit, ob summam, uti virudimus, juri urandi sanctitatem 8Ι). Sed totius hujus loci talis est finis: quae timia eo animo, humili, demisso fractoque fiunt, non sunt utilia, quia sunt gagitiosa, fo da, turpia. . de Of. III, 32, eXt. Restat, inquit, quarta pars c qua totam suam de ossiciis philosophiam explieit, quae

decore, moderatione, temperantiae continetur. Impugnat primo loco CFrenaicos, Anniserios et Epicurum 8st), qui omne bonum in Voluptate posuerunt: virtutem que eam ob rem iam dandam censuere, quou effciens esset voluptatis c83 . Nam Si non modo utilitas, sed q inis vita beata, corporis sima constitutione, ri usque conStitutionἰS spe . plorata, ut docuit MZirodortis 84b, continetur: certe haec utilita. cum boneState, Pugnabit. Nemo potest tem-,

u. a. alii. otias, P. B. et P. L. III. c. 23. S. 6. Ret tum laudat quoque et illum non gloriose tantum, sed et illud, quod debeat, fecisse recte pronuntiat. Recte Cl. B de 3 Ssec. yurisprad. Dist. S. 66. in Resttili se Acinore observat haec sedulo esse discernenda, quod fidem datam Servarit, et quod liberationem ex captivitate respu fit. primum haud dubio Iaudandum putat; Ps sterius tune demum, si plane e re ciuitatis sitimanae fuerit, ut potius It . .e, o GHhaemiεnsibus. traderem, quam pacem cum iis facerent Romani. c Gome, m Τom. IV. pago 37 sqq. 84 De Crrenai eis et Annice iis vid. He Siv. sid .. III, 33..et auctores ab iis laudati. Discrepat Epieurus a renai dis in fonte voluptatis, cum VesuPtatem in doloris Vacuitate Poneret, latiusque patere judicaret, quam 4ri, stippus Cicero de Fin. I, 1 I.

653쪽

' perantiam laudare qui, ponat, sum nuti in Voluptate bonum et est enim temperantia libidinum. inimicaba Paucis verbis complectar: cum doepisset Cicewo nullam utilitatem esse honestati eontrariam; hic omnem voluptatem dicit honestati contrariam esse. Qub magis reprehendet dos putat Calliphonem et Dinomachum, qui se controversiam diremturos judicaverunt, Si summum bonum eSSe statuerent honestatem cum voluptate conjunctam 85). Non recipit enim istam conjunctionem honestas, aspernatur repellitque; nec vero finis bonorum et malorum, qui simplex esse debet, eX disparibus rebus misceri et temperari potest. Sed eum haec alio loco explicuerit silentio omittamus, et ad propositum redeamus. se Quemadmodum,' inquit, Cicoro se igitur, siquando ea, quae videtur utilitas, ho-- nestati repugnat, dijudicanda re S Sit, satis est supra disputatum: sin autem speciem H iniuitassi Stiam. Voluptas. 4b de dicetur' nulla potest esse ei cum honestate conjunctio.

- Νam ut tribuamus aliquid voluptati, cory linenti fori se nonnihil, utilitatis certe nihil habebit. VSic tandem ad sinem pervenimus elegantissimae de O iis disputationis; in qua explIeanda forte longior fui, quam par est, et certe mihi fuit animuS; Sed rerum copia et uberritate, ipsiusque OPeris elegantia, abductus, facile me veniam impetraturum Spero. Illud auistem mihi forte Superesset, ut de philosophiae et juri Sprudentiae praestantia, laudibusque dissererem et Sed cum docti 'res fuisse sciam , qui hoc argumentum summa cum laude tractarunt 86), me ab illo ossicio dii edere posse arbitror, ne plus semel dicta iterum dicam. Ex his enim, quae, non ut debui, Sed ut potui, ego exposui, satis

nobis constat, de hisce libris valere, quod Plinius , de libris Panaetii de velis egregie dixit: IIIa scit. Nolamina ediscenda, non modo in manibus quotidie fabenda .sse; et verbis CL iarborarii 87b disputationem finiam: ',, Cet excellent ouνrage,n que

Meus ver ad h. I. 86 Commendari possunt CL Perizonii oratio de Ciceronis eruditione et industria, et Chri Miners orat. De Philas.cirestonis, ejusque in uniνerram philosophium meritis; in eius Vermiscisce Phil. Schristen, Tom. I. p. a 4 sqq. De ci. .eronis in Iurisprudentia uieritis Vid. LVchius L. II. c. a. se l. 4. g. 43. et auctores ab eo et editore Stoc manno nudati, et Engelisonner, Disa. Is d. p. 84 sqq. Cf. Hugo, Lehrb. Aer Grach. des Rom. Rechis, s. aso. Ed. V.

a b Praei. ad versionem suam Gallic- P endorFi, de Juro Maturae et Gentium, pag. xcuri

654쪽

et cavit. 'ibit

In officio ostiendo situ est vitae honestas' ommy, et in 'neg