장음표시 사용
191쪽
spurcarent sputis; Merdasam eius filium, quem Chogroes pro
Siroa in regem coronari voluerat, intersci iussisse, omnesque reIi quos eius liberos e medio tolli mandasse. ἐν πέντε δε ήμέραις τουτο ποι γήσαντες. ἐκέλευσεν ό Σιρογὶς τουτον τοςoις ἀνελεiν, καὶ Ουτως κατα Mκρον ἐν δείνοις παρέδωκε τήν πονηρον αυτου65. ΗΟInermn monst D Horculoni ob praeclura gesta inter deos recenseat, ne ridiculus audiat, et ἀποθεεύσεις quas narrat vilescant. ac ni fallor respicit ad locum Odysseao, in quo Ulys- sein ait invenisse apud tu seros H rculis idolum, 11 600. cete rum de Inore itideus poeta in vocibus, ob similitudiuem nominis Heraclii cum Hercule, imp pratoris gesta longe praeferenda et
immortalitate valde digniora esse quam Herculis certamina cou- tendit.
67. prae ceteris poetis, qui Herculis Iabores describunt, consulendus Lucretius lib. 5 in princ. cui deus ille est, qui, qua ratione auimus purgari possit a vitiis, non quomodo terra a monstris liberari , docuerit. 68. aprum in monte Erymantho Arcadiae natum, qui Pli cidis agrum vastabat, vinctum ad Euo stheum deduxit Hercules,
et Leonem Nemaeum omnium armenta inter Phliuntem et Cle nos dilaniautem nudis manibus apprehensum sus cavit. 70. Heraclium ΗΘrculi pruplaturus, quae de Hercule nam rantur, eiuSque κοσμορυστου titulum, imperatori melius convo-nim Ostendit, Persas eorumquct regem Chosromu monstris toto orbi terrarum itisensissimis per allegoriam Comparan8. 71. Persidem cum inseris conseri, ad quos Hercesea descendisse fertur. 72. Cerberum canem ab inseris abactum per Troez8nem ad Eunmtheum usque perduxit Hercules.
73. de Alcestidis pietate, quae loco sui vivi Admeti mori
elegit et ab Hercule in vitam est revocata et Admeto restituta, praeter Euripid in Palaephatus G incred. hist. c. 41. 74 . draconem pervigi Iem centum attollentem capita, ut nurea Hesperidum Nympharum poma custodiret, Hercules interemit.
75. idem Lernam sit, monstrum horrendum, cui plura
erant colla, quae exsecta renascebantur, ferro et igne penitus confecit.
76. idem Augiae stabulum pene immensum et fimo rese tissimum uno die purgavit. 77. vide επω V. 68. 784 hosce duos senarios paullum immutatos habes in Poem. de Resurrect. v. 106 et 107. προέρχεσθαι τω πράγματι, ni fauor, est summum opus aggredi vel summam operis implere. itaque poeta dicit Herculem opus consummasse, cum aurea Poma
192쪽
v l pecudes per τα μῆλα enim utrumque recte potoxi Intelligi
ob liortis Hesperidum abstulit, Heraclium autem optas ipAram cou- fecisso, cum totius Persidis civitat s devicit. at in Poem. cis. Constantinum Heraclii filium summam Iaudpm asssecutum esse dicit, quod sapientium scripta, nur a vere mala, dΡgustavit:
rocte videtur interpretatus: Bit enim Η rculem pssct fiolem, homtos cum nureis pomis esse coelum cum stellis, Hesperidas autem
esse noctem, ita απὀ-ἔσπέρας nuncupatas; ac proindo sabulae Eum esse sensum, ut intelligatur sole exoriente fugari stellas
et pelli noctem. porro Pisida huic int Trotationi lavet, qui Η raclii luce pulsax esse tenebras noctis, id psi Pprsidis, hic ait,ot alibi Heraclium solem disertissime appμllat. de Exped. 8 9. 84. de more υπερβολικως Heraclium comparat patriarchae Noe, qui ex unanimi patrum sententia fuit typus Christi.
89. Gen. 7 12. 91. 70 interpretes Gen. 8 11 habent φυλλον ἐλαίας : at
Pisida dicens ἐλαέας κλαδον vulgatam versionem nobis commendat, in qua legimus Menit columba portans rumum Olivae Misentibus foliis in ore suo: Dam κλάδος est ramus tener et Vireus.
ceterum cum gλληγορικως loquatur Poeta, patet per ramum oliva tabulam forsan oleaginam, Christi imaginem arειροποίητον reserentem, intelligere, qua Inunitus Heraclius in Cliosroam In vit. proinde vero ramum si λεημένην Vel potius, si placet, ηλεηρομένον ipsam effigiem Iesu Christi vocat, per quam scilicet mis
ricordirim Romani sunt consecuti: omnes enim spes suas in eucollocaverat imperator, eique parinna victoriam ex barbaris rΘtu-
Iit acceptam. vid da Exped. 1 139 et 2 86. 93. ostendit dignum fuisse Heraclium qui a solo Apelle
Coo pingeretur et a solo Demosthene oratorum maximo celebraretur; quibus verbis tacitus Alexandri Magili decretum nobis ita mentem revocat, de quo Horatius epist. 2 1 239. 97. legem, de qua tam copiose agit Noster, suisse censeo civitatis Cpolitanae soletians decretum, quo sancitum, ut videtiar, fuit, ut Heraclius imp . in debet I audis Persis adhuc occupatus, hellico ornatu insignitus aliqua in parte urbis pingeretur, et in scription s Ioco elogium scriberetur, in quo praeter titulos imperatoribus dari solitos noMua Scipio vocaretur, omnesque PT Heraclii gente Scipiadae dicerentur. idcirco, ni fallor, paullo ante Apellem et Demosthenem, ut in vivis essent, dpsidprabat, Sci- Iicet ut alter coloribus et alter verbis digne, utque ut tanti principis dignitas et virtus videbatur exposcors, exprimerent imagi nem. quo tamen in Ioco urbis exstiterit haec pictura non constat: primus enim ex scriptoribus ByΣautinis hoc narrat Pisida, nequo inter epigrammata et monumenta tirbis Cpolitanae a poetis olim
193쪽
conscripta et a Bandurio diligenter collectu L . oriant. tom. 1 Lb. 7 p. 1353 ulla invenitur inscriptio in laudem Heraclii tacta.
Buonymus plane scriptor apud eundem Bandurium tom. 1 tib. 2P. 29, antiquitates Cpoleos singulatim describens, refert prope Basilicam fuisse monumpntum IIpraclio dicutum, Exanium dictum,
quod Petrus Gyllius T)PO r. CPOI. lib. 2 c. 19 Exammon appellat. anonymi verba haec sunt: εἰς δὲ τον τῆς Βασιλικῆς χρυ-Gοφορον οπισω τοὐ uιλίου ηὐν ανδροείκελον ἄγαλμα χρυσέμβαφον, ἔνθα νιν το Ἐξαμον πρακλείου του βασιλέως. sed cum quid sub
hac voce Examum lateat nemo dixerit, nihil definio. vermn tamen non semel tantum cives in grati animi testimonium huiusmodi publicos honores Heraclio decrevisse, non est dubitandum, ac Dostpr quidem Georgius testis est alia vice curatum fuisse a politauia ut imperator pingeretur. Acro . aeg. V. 64. 98. cur Scipionis cognomen potius quam quodvis aliud eI-ves Horaclio eiusque liberis attribuerint, ut ex hoc senario, quod contiuet decretum, apparet, eam puto esse causam, quod meritonpud veteres magno in honore esset Scipionum nomen: nulla piat in gens tot claris viris illustris neque tot rebus praeclare gestiandeo insignis ut Scipiadum gens fuit, unde fortea et duri bello et fulmina belli passim ab antiquis scriptoribus appellati. atque hapc ita esse accipienda, facit etiam auctoritas Theophylacti S mocattae 1 14, qui Philippi cum Mauricii sororium set militum
ducem strenuissi inum Scipioni pariter fuisse comparatum refert.
unde apparet, id quod hominum opinione de Philippico ferebatur, postea fuisse Iege sancitum de Heraclio. 100. saepe Heraclium Pisida appellat devotam, quem honoris titulum amplissimum suisse observavit Du-Cangius visa. de infer. aes i Num. p. 35. sed cum ille appellationia huius an tiquitatem videatur repetere ex nummo Fl. Nicephori, qui circa
a. Christi 800 regnavit, videlicet annis 200 plus minus post Heraclium, animadvertendum fuit iamdiu apud Byzantinos invaluissct ut imperatores devolae vocarentur. neque illud plano constat, quod idem Du-Congius adnotat, despotam minoris dignitatis titulum fuisse quam imperatorem. certe Pisida passim Heraclium devotam salutat, ac si quid video, non alia inter imperatoris et despotae appellationem disserentia intercessit, quom
ut i Ilo regiam dignitatem, estera potestatem in subiectos populos iudicaret. ita noster de T M. 2 99 Heraclium inducit ita de deo loquentem: oMoe δὲ κοινος βασιλευς καὶ δεσποτης. uperie autem hic vim vocis δεσποτης declarat, cum ἐμφατικως dicit nunctantum licere servis Iegem ferre in despotas; quibus verbis propriam relationem aduolui, quam habet princeps, ut dominus vel despota, ad semos. 101. utrum Ilera olius decretum confirmaverit, non liquet. τυποι dicebantur principum constitutiones et decreta: sed Ilio
194쪽
τυπος Θst nota adprobationis, vel regia subscriptio. vide Du-Catigium Lex. Gr. V. τυπος.
102. codex habebat συνειδώς cum o superius scripto, quod
104. Heraclium ad Sarum flumen fuisse VuIneratum, testis est Theophaues p. 263. Vide Poem. de RHurrere. 116.106. de lacbygraphis, amo του εἰς ταχος γραφειν R Celeriter scribendo dictis, qui οξυγράφοι etiam Podem sensu vocabantur, videndus Mont sauconius Pulaeo . Gr. Lib. 1 c. 5. hi erant scribae e notariorum numero ad litteras et decreta imperatorum veloci calamo exscribendu destinati.
107. cum γροφήυ νοθον dicit, intelii git, opinor, ficticios
colores, quibus utebantur scribae in libris exarandis, videlicet utramctutum aliasque huiusmodi mixturus, ut est in Plinio lib. 85p. 687. nam Pisida aperte alludpiis ad imperatorias subscriptiones , quae minio cinnabari et sacro eucausto fiebant, hisce ficticiis coloribus unum opponit sanguinem, quo Sincerior plane nuN
108. de coloribus rubris purpureis aureis ad firmandas Ie gos adhiberi solitis, nuper laudatus Montiauc ius lib. 1 c. 1.
qui colores erant in hunc usum imperatoribus reservati. ac tantuerat erga eosdem imperatores vel in rebus mi Dimis civium Byzantinorum revPrentia, ut quidam Esset vir nobilis qui canielium, hoc est vasculum in quo sacrum encaustum continebatur, adse
Voret, quique ο κανέκλειος, caniciei Praefectus diceretur. 110. παραλληλους, id est βίους, Mitas pa allelas Plutarchi, opus plane pretiosum.113. Heraclium omnibus bello claris ducibus anteis studens Plutarchum insimulat, quod in scribenda vita Alexandri virtuti eius piurimum, fortunas parum tribuerit. exstant inter opuscula maximi huius scriptoris geminae oration s sub hoc titulo περὶ τῆς 'Αλεξάνδρου τυχης ῆ ἀρετῆς, quas legiSse eum non poenitebit qui velit noscere quam ingeniose Graecus homo Graeci principis laudes prosequntur. 116. pauca ex secunda Oratione Plutarchi tom. 2 p. 340 M. Londin. a. 1729 liceat ad rem nostram proferre. 'Aλεξανδρωτι παρ' αξίαν, τι ανιδρωtέ, τι ἀναιuωτι, τί προῖκα, τι μή πονήσαντι των μεγαλων; - που συ και τοτε ταῖς Ἀλεξανδρου πρας εσιν οδον ἐδωκας; ποίαν πέτραν αναιμωτὶ διω σὲ εἷλες ποιαν πολιν ἀφρουρητον αυτω παρεδωκας mi ποίαν ανοπλον φαλαγγας
θέρος αλυπον. 118. codex habet o superpositum voci ιος. sed nulla, ut videtur, ratio immutandas Iectionis.
195쪽
121. inter duces, quorum ope Alexander Graeciam De fiam ot Indiam subegit, laudantur Parmenio, Hephaestion, Pe dicea, Seleucus, Ptolemaeus, Lysimachus, Antipater, Craterus, Antigonus, Cassander, Aridaeus.122. Theophanes p. 256 ita de Romanis: οἷ γαρ πρὶν μηδὲ
Περσικὴν κυμιν τολμήσαντες ἰδεῖν νυν κ. M L126. de Exped. 2 116 quid simile.
128. eodex habet καθωntidi, sphalinat manifesto. 132. Timotheus Atheniensis homo clarus et princeps civitatis, qui vulgo ευτυχης est appellatus. utrum hic ille Timotheus tuerit Cononis filius, cuius vitam nobis scriptam reliquit Comelius Nepos, ut nonnullis placet, valde dubito. frustra saua quaeres in Nepote quae Pisida hic narrat. ea de re nonnihil attigit Aristophanes in m τω l80, dicens o Τιμοθέου δὲ πυργος,
at Timothei Graia in eaput tuum incidat; ad quae ita scholiustea adnotate o Tιμοθεος πλουσι ος, αμα δὲ καὶ si βιος μῆρ, στρατηγος 'Aθηναίων, τεuoς οἰκοδομήσας εἰς τοσουτον ηρθη τῆς τυχης ως τὴν δαίμονα ἐν o νει φαινεσθαι τουτωρ καὶ ἐν Ἀθηναις ἐν εἰ
140. Heraclii formam eiusque navam caesariem alibi Iaudat posita Ee Exped. 3 99, atque idcirco etiarn, opinor, ipsum imperatorem modo solem modo Phoebum appellat. vide sita. 150. prima fortuna Heraclius tyrannum Phocain devicit reum enim ex Africa Cpolim appulisset, statim seditione motu factiones Phocam interfecerunt et Heraclium regem salutarunt.
vido Theophanem p. 244. 153. ἐμφυλίων cistam dissidia, quibus tota flagrabat civitas , quando Heraclius imperator est renuntiatus. Abartim fraudes et damna, de quibus plura in Poem. ει Beli. Abar. ausi quis ξένιον malit vertere hovisum, non repuguo: satis enim ex Pisida apparet in principio Iaudati posematis Abores suisse veluti hospitio receptos a Romanis et coti tribules sectos. demum βαρβαρων Persariam beIIa et iminanissimae caedes. 155. dixerat enim G Eved. 2 44 IIeracliuin invenisse exercitum nulla militari disciplina exercitatum et otio diffluentem ; unde εupra v. 130 Romanos milites lapidibus terram in illi pondere gravantibus comparavit. 158. in codice supra primam syllabam verbi παρελθεῖν Iegitur πρό. et παραθεiν et πιροελθεῖν recte. 159. duo proximi senarii citantur a Suida in v. Σταγειρίτης. Stagira oppidum Macedonia , patria Aristotelis, qui fuit Alexandri prasceptor. iterum Alexandro Heraclium videtur tacite praetulisse. vide avra v. 113 et εeqq. Georg. Haid. 13
196쪽
160. Persas ευτυχουντας appellat, ut in invidiam trahat, qui non virtute duce sed comite fortuna Chalcedonem usquct vi
163. otiam hi duo senarii inveniuntur in Suida V. νευρα ibi Asemilius Portus ἐκρευσαντα vertit desuere pro desuxisse. Heraclii magnanimitatem ex eo laudat poeta, quod a bello suscipiendo non destiterit, quamvis ei vires non viderentur suppetere et pecunia iam ad hostes transisset: nam Persae, ut narrat Theophanes p. 252, iam ab anno Heraclit 6 collecta capti rum multistidine, spoliis etiam amplissimis et pecuniarum Mi avom tata, atias in Pro 'incias redierunt; ita ut Heraclius, podem Theophane teste p. 253, in summa argenti inopia magnae ecclesiae vasa et candelabra cudendis nummis usurpaverit. τὸν raoυτον εἶναι τα τῆς μάχης νευρα multi veteres scriptores dixerunt, quos recenset Menagius in Diogene Laert. Via. Bionis 48, qui dicere solebat τὰν Moυτον νευρα πραγμάτων.
169. Suidas in v. ευλαβηθείς citat hunc iambum, et ut puto, melius quam noster codex habet ηυλαβήθης pm ευλα'imio vertit Aemilius Portus: non reformidasti molestos morbos. sed ἐνοχλουσαι νόσοι hic non modo molesti sunt morbi, sed intestiui, ex civilibus dissidiis orti, quos summo studio componere curaverat Heraclius, priusquam in Persidem contenderet. 171. hunc iambum, qui in codice desideratur, supplevimus ex Suida in v. τυτη. cives Cpolitani in tactiones divisi et intestinis dissidiis distracti occasionem Chosroae praebuerunt ut tacilius imperium Romanum invaderet et ab Hierosolyma vivi ficum sanctae crucis ligDum in Persidem asportaret. hanc quid in tanta calamitatis suisse causam cognoverunt. statian ByΣ-tini ac lassi sunt, apud quos multis etiam post annis haec fama perduravit, siquidem in παραλλήλοις S. Ioli. Damasceni tom. 2p. 749 haec leguntur: τουτο καὶ ἡμῖν tit τῶν ἡμετέρων συμβέβr κεν αμαρτημάτων ' καυχημα καὶ δοςασμα παντὸς γένους μιστι νων ὁ σωτηριος σταυρος καὶ η ωηφορος ἀνάστασις υπηρχον, Or α ὁια τὸ μεμωμμένον βενετοπράσιν ονομα, o ἐπε itii καμεν ἔαυτοῖς καὶ ἐβὁελυχθημεν Ono Xριστου του αγιασαντος ημας τῶθείω πυτου ονόματι, εἰς χεῖρας μεμιαμμένων παρεδσθησαν κed ἐμιάν iuὶσαν. ac paullo post: μαθωμεν .... τί το αἴτιον gῆς καταλαβουσης ημῆς αναρχίας καὶ συγχυοεως .... ἐμολυναμεν γαρ προς τοῖς μυρίοις ήμων άτ ημασι καὶ ἐμφυλίω αιματι τῆν άγίαν και τω παντὶ κωμμ σεβασμίαν του θεου ήμῶν πολιν ' ιός και με- Toναστην γενέσθαι ταυτης τον τίμιον σταυρον τὴν ζωήν ήμῶν. haec placuit referre, quia saepe Pisida eadem aut similia repetit. 180. conser de Exped. 1 51 et seqq.181. vide supra v. 2 et 14, ubi plura de Persarum py ο- latria, quase occasionem eos irridendi praebuit Maximo Tyrio,
197쪽
189. Chosmes Romanorum regἰoties non modo Apoliare sed ptiam ignμ vastar contendit; quod nn ex animi sui feritate an exuti Da religionis principio factuin larrit, nescio. Constat aut miti in ore fuisse etiam apud Veteres Ppreas ut agros urbesque in- Cenderent : nam Xerxes, Herodoto teste lib. 8 p. 474, totam Atticam exussit. quod fuit in causa ut Maximus Tyrius Persasncriter reprohenderet his verbis: τουτω τεμ αγάλματι κῶ τω θεωκαὶ την Ἐρέτριαν ἀναλῶσαι δεδωκατε καὶ τὰς 'Aitii νας αυτας καὶ τὰ γούνων ἱερα καὶ τὰ Ελλήνων ἀγάλματα.
193. νοουμενον est quidquid mente conciseitur et sub intelligentiam cadit: opponitur autem τοις ορωμένοις et αἰσθητοῖς, rebus Disibitibus et sensibilibus. itaque νοουμένη πυλη porta intellectualia, per quam egressus est Heraclius, vel est pietas vel Bapientia, veΙ tandem deus, quo duce et comite a recto itinere uberrare non potuit.
200. alludit ad diem natalem imperii, qui dies το γενέθλιον simpliciter dici solebat et magna omnium ordinum solemnitate celebrabatur; unde γενέθλιον ἔπιτικόν et γενεθλιακή conici, natalicii Iudi Circenses ot natalicia spectacula a Theophane p. 191 et 195 memorantur, quae in diem 11 Maii incidebant. 202. saepe Heraclium ut athletam repraesentat, ac Duilibi Baue spertius quam hic et in sequentibus iambis. itaque inducit
Heraclium et Chosroam veluti inter se certantes cursu: theatrum Sive Circus est terra universa, spectatores sunt omnium urbiumui Ves, iudex est deus. huc faciunt quae diximus supra v. 51.204. ut summum athletam fuisse Heraelium demonstret, quinque cursuum vel certaminum victoriam ei tribuit: ut enim antiqui tutum scriptores tradunt, illi inter athletas liab pbantur peritissimi, qui πεντάθλω sive quinque certaminum generibus ae- Certasspnt, videlicet cursu, saltu, disco, inculo, lucta; ac proinde πενταθλου sive quod idem est quinqtiertionis laus tam insignis apud veteres fuit, ut qui in illis quinque exercitationibus 'intuerent, πένταθλοι vel gninquertiones dicerentur. quae quidem tuus tam late patuit, ut qui aliquo virtutum genere praesta' re ut, translaticie πένταθλοι appellarentur. quod de Democrito
ilici iam resert Diog nes Laertius lib. 9 37: ως πεντάθλω ἐοικε ὁ φιλοσοφος' κώ-ως ἀλη=ους ἐν φιλοσοφία πένταθλος. 205. ἀντενεἰρων, hinc inde stimulo vel flagello incitans
Pquos, ut tu multis antiquis mouumpntis repraesPutuntur Rurigae
206. παραβάτην rect8 vocat Chosmam, tum quod Iegis viola lorem Pa cibatam vocabant Graeci, ut observavimus de E
198쪽
ped. 2 289, tum quod in curribus, quibus utebantur veteres non modo in bello sed etiam in spectaculis, duobus erat locus, scilicet o aurigae et omIRI vel παραβατη missisi veI parabatae; undo huiusmodi currus διφροι dicebantur, ut aperte interprΘtatur Eustallitus in Homerum Iliad. 1 262 M. TIorent. p. 890: δίφρος τοπος του αρματος ὁ τους μηθέντας φέρων ' διο καὶ ὁμφρος λεγεται coς οἱονεὶ δίφορος, καὶ τροπῆ και σογκοπν δίφρoe. videsis ibidem comm ntacta P. Politi et Schesserum da re Mehic. Met. 1 7 p. 71. iure autem meritoque primo sensu paraba a dici potuit Ch mes, qui non modo Mauricii imporatoris filius vocari
voluit, sod etiam religionis Christianae veritatem fateri vel agnoscere non dubitavit: ut enim narrat Theophylactus Simo cotta, Chos roes Romanorum beneficiis devinctus oti ολογεῖ μέγιστον Πναι aπάντων θεον τον παρα Pωμαίοις Aoιστον θρησκευόμενον καὶ τιμώμενον, καὶ aπυλωτω τω στοματι την παλαι θρησκtia ν ω
L . 207. διφροστάτης, ut patet ex iis quae nuper dicta sunt, idem ac σήνIoχος auriga, quod ille staret in summa et ante Hori parte diphri, et post eum esset parabata vel paraebata, id est
vir armatus, qui e diphro esset pugnaturus, ita tamen ut utrisque esset Iocus in eadem parte anteriori, cum e Et dimicandum, ut apparet ex Selinuntinorurn nummis apud Gouetium de re num- r. fom. 4, in quo duo stant in diphrum inclinati, quorum Elter est οπλίτης cum intenso ad ictiun arcu, alter vero est rivio-χος, qui habenas regit et equos impellit.
212. vide supra v. 202.215. hoc noti intelligo de urbe Cpoli, in quam post septemnianorum holium triumphator Persis subactis ingrossus est Heraclius, ut est in Theophano p. 275, sed de omuibus civitatibus
per quas pertransibat i erator, antequam tu urbem se recepisset.
216. vide supra v. 202. βραμυτης designator et ludorum praefectus, qui etiam dictus invenitur cirωνοθετης, ἀθλοθλης, αγωνων διαθέ ης, αθλων ἐπιμιλητης, προστάτης, ἐποπrme, quibus nominibus supra a patribus deus bene certantibus distribuens praemia appellatur. conser Thes. EccI. Suiceri. ego autem puncta apponenda esse et βραβευτής scribendum esse puto, ut soluta diphthongo, spondet Ioco, quem metri ratio non admittit, habeatur iambus. 217. παγγενης νικηφορος, qui in omni audetico certamin victor evadit; peraeque ac si Heraclivin vocet πένταθλον. vide Supra v. 204.218. imaginem αχειροποι-τον, de qua plura δε Expia. 1140 et aeqq. 221. succurrit illud Homericum Oθεε. 9 14 et τι πρῶτον, τί δ' intita, τι δ' υστάτιον καταλέιω; Dissili reo by Cooste
199쪽
226. codex habet ομβρων reclamante metro. 238. Pisida, ut videtur, haec scribebat Heraclio in Perside adhuc agesnte, necdum Persico bello penitus confecto; qua de re ait se dubium et haerentem abstinere ab exomandis iis qua nondum satis clare et distincte ab imperator gesta fuisse fersebantur, donec idem ipse imperator redux in urbem, res ut erant gestae, ea qua pollebat dicendi facultate, singulatim enarrare λυιον τα πολλα των λπων ἐριπραγματα. Acnoas. 2 v. 1. recte in fine superioris acroaseos dixit se velIe, tanquam in pelago natantem, Heraclii gesta percurrere zuam vere cursi ri et raptim nunc ea attingit quae memoratu digniora ei videbantur. itaque haec acroasis est quaedam ανακε- φαλσίωσις et summaria descriptio rerum memorabilium quas g ssit Heraclius. continet autem octo supra decem annorum hustoriam , videlicet a die quo Heraclius ex Africa contra Phocam cpolim venit, ad diem quo Clios a occiso et pace cum Persia composita in urbem Victor revertebatur. poeta ἀποστροφῆ Romam compellans, ut de virtute Heraclii iudicium serat, ad paralle Ia Plutarchi videtur respicere, de quibus supra v. 110. 5. Phoca apud historicos ByZantinos, ut tyrannus, Pestis, malum, et si quid peius in hominem obgeri potest, passi in audit. fuit autem, si Cedreno fides est, ιom. 1 p. 404, οἰνοβαρής, αιμοχαρής, κaὶ προς γυναῖκος ἐπτοημέωος, βριαρὰς καὶ θρας ἐν τῶ φθέγγεσθαι, ἀσυμπαθὴς καὶ mριώδης τὸν τρ-- καὶ σιρετικός. e ser quae contra eundem Phocam congerit Theo-ptiyIactus Simo ita in dialogo quem suae praemisit historiae. 7. Theophanes p. 24S de Phoca ad regnum adsumpto ita r
καὶ κυριος των σκήπτρων ὁ τυραννος προχειρι,ται, καὶ κρατεῖ
τῆς ευδαιμονιας ἡ συμφορά, κοὶ λαμβάνει τὴν ἔναρξιν τὰ μεγάλα
τῶν Pωμαίων ἀτυχηματα. s. caedes immanissimas a Phoca in cives commissas narrat
Theophanes p. 245 et 246, et Theophylaetus Simoc. p. 210M aeqq. 1. tres fuerunt sorores Gorgones dictas, Medusa Stheno Euryale, angues pro capillis habentes et unico oculo vicissian utentes, quae quotquot adspiciebant, ut mythologis visum est, in saxa vertebant. vide Palaephatum 32.12. Dur αυτους, non αυτονγ num Pisida ostendere voluit Phocam non unius tantum Gorgonis sed omnium rima habuisse collectum atque adeo num aliqua honoris significatione mo
tuum Principem, quamvis deterrimum hostem imperii, prosequi Voluit, ita ut πυτους pro αυτον dixerit, loquens de Phoca, ut saepe vμας pro σέ et υμῖν pro sol dicit de Heraelio 14. Heraclius Cpolim appulit cum navibus, e quarum malis, velut flammulae, hino inds erant appensae virginis Mariae
200쪽
imagines; cui rei nperte hic alludit poeta, qui testis etiam citatura Thoophane p. 250: ηκεν πράκλειος ἀπο 'Aτρικῆς φέρων πλοῖα καστελλώμενα ἐχοντα ἐν τοῖς καταρτIοις κιβώτια καὶ εικονας τῆς θεομελτορος, κατὰ καὶ o Itiσίδιος Ιεωργιος λέγει. hinc corrigendus Codreuus, qui cum pene ad verbum Theophanem transcribat , hic ab eo discedens ait Heraclium Cpolim appuliss- ἐπιτε- ρομενον την ἀχειροποίητον εἰκονα του κυριου καὶ θεου ήμων 'Ιη- σου μιστου. viae de Exped. 1 140. 17. Perseus, ut est in fabulis, Medusam Gorgonem interemit , eiusque caput abscissum in Aegide collocavit, cuius ops
postea Androm dam saxo appensum et ceto mctrino monstro expositam liberavit. sed Heraclius aliquam virginis Mariae imagi-Dem miraculis claram, ut videtur, habuit, qua ut Gorgone Perseus, in praesentibus periculis utebatur. Vidct infra v. 91. 20. Hesion sem filiam a patre Laomedonte, qui erat rex Troiae, opto similiter expositam, ut Νeptuui plucaretur ira, et ab Horcule deinde Iiberatam suisse, Darraut mythologi. ii aemfubuluntur Herculem indignatum quod praestantissiinos equos divino semine procreatos ob huiusmodi beneficium sibi promissostion dedisset, regem obtruncaSse.
27. γνωστικους hει τονους, qui moralem sensum tu fabulis
quaerit. 30. sorsan melius αλλων. 32. δι' ἡμας scilicet σεσωσμένους, quasi diceret ob aereat ci 'es. codex habebat τυτης cum οἱ superposito.
34. τά του δήμου cum dicit, aperte factionum, in
quas tota Cpolitanu civitas erat divisa, miram insolentiam auda- Cium et temeritatem desiguat. quattuor fuisse in Iudis Circensi bus factiones, ex quattuor coloribus quibus distinguebutitur ap- Pellatas, Prasiniam Venetam rit satam Asiatam, Horunt omnes eruditi. sed Prusinae et Venetae potissimum mentio sit apud lit-stortuos. quae autem quantaque fuerit civium Cpolitanorum insania in suis partibus fovendis, et quam gravia saepe inde exorta dissidia et intestina bella cum maximo urbis incommodo Et --
Peratorum periculo, docet Procopius, qui 1 29 de Bello Peria
sunestissimum seditionem ex lactionum Contentione Byzantii exortam describit, et uiat. Arcan. c. 7 earundem sectioni un licentiam abunde narrat. verum qua auctoritate fretus Rosinus Amia
quitas. Rom. 5 5 adfirmet post seditionem illam Byzantinam, in
qua supra triginta hominum milia trucidata sunt, factionum MO-mina abolita fuisse, plane nescio. praeterquam quod enim Proco- Pius id non tradit, patet ex omnibus scriptoribus Byzantinis sa-Ctionum nomina et potestates multis post Iustinianum temporibus Perdura,se. ac Veneti quidem et Prasini sub impsratoribus nauricio et Phoca saepe tumultus excitarunt et de reruiti summu de-