장음표시 사용
31쪽
Sepulcrum cernis, viator. inclita Rhodogma , Quam occidit improbe --- immanis vir. Flevit autem, V exsequias Avianius uxori suae fecit, Exigitis ue mimus hoc in columna dicaυit.
Nomen meum omnes antea vocabant Exagatho,
ine vero Moduune, Basilidis F. cognomen e l.
Duos vetius postremos LEICHIVS omisit gra
ce dare : dedit latine , ac si elegiaci x ipsi essent: quum senarii sint , seu Iambici trimet irquos unius literulae H in N mutatione integritati suae restituo , distinctis pedibus singulis uno. metro quoque seu δ πο- quaque duobus pumctulis.
NΥMON: Vides, paribus in regionibus iambum constanter servatum ; metro tantum tertio , seu loco sexto posterioris pedis Orrhichium habente, quod carminis cuj usque syllaba ultima libera. sit. Sedi-hus imparibus nunc jambum , aut ejus loco tri-hrachyn; nunc spondaei loco aut dactylum aut anapaestum vides. id quod tironum gratia monui : iisdem & hoc dans, ut eosdem senarios accentibus videant instructos , minusculisque scriptos characteribus.
Nunc quaedam ad saXum hoc adnotanda accipe. ΠΑΡΟΔΕΙΤΑJ Dichius ροδῖ-. Parum reten. r tinenda tamen faxi scriptura παρο--. Exempla EI & I promiscue adhibitorum sunt in faxis ο- κονις. Vt heic EI pro I, ita in Insc. I. habuimus I. pro AI , in LACIAIOC Pro B Πλειος.
32쪽
cunam explevit. Ad insic. H. monuimus, adsectivum in Lmicis graecis nondum Comparuisse. Neque περικλει' in eis comparet: eci ut μακλιι ὸς Homeri idem quod οἰγοωλυυς, ita saxi nostri misλει- dubium esse nequit quin Idem sit Τω πε κλυδες. Eadem LeXica habent πολυκλει ος, non habent πολυκλίός. Apud Grut I 37: 4. est ΠΟΛΥΚΑΥION, ex quo concinnatumen docta manu ΠΟΛΥΚΛ AHON , quod idem ac l . cui etiam favere videatur quod ibidem paullo post sequitur ΠΟΛΥΔΑ ΥN. videm
ON exire possit ΠΟΛΥΚΛΥΤON. ΛΑΕΣΙJ Durus nodus, tantum non Gordius. Vocem indomitam adeo contemsit mratorius, ut prorsus praeterierit, indignam quam Vertere Conaretur. Leislatis ingenue sibi non intellectam
1assurus lineolas defectum indicantes posuit. Est vero vocabulum hoc si aliud ullum facillimum, quod negotium facessere nemini debebat gra Cana linguam mediocriter docto. Dativus est
pluralis declinationis crescentis a λαας , conre., lapis, saximi. unde dat. pl. λα ι , CDntr. ex αεσ'ι. Estque omissa praepositione dativus instrumenti, quo 'Pοδο-ην ωοοεν - μέως δεινος ανήρ. Hom. Iliad. n. versu 798.
MINOcJ Dichius υν-Τὸν ας ΔEINoc. Pessime Muratorius proprium nomen ratus reddit ianus; quodque adhuc pejus est maritum facit uxoris suae interfectorem. ΝOniane videbat mariti nomen linea quarta ante HNNADAΚΟrrIN demum legi a ΛEINOc prorsus diversum Τ quid ergo miramur, Classe demum
33쪽
XXIII. eum hoc retulisse epigramma , in singularibus , minutioribus, & quisquiliis , quibus eximi, inque Classe XIX. seu Adsectu Conj gum digne collocari debebat. P ill WcEA BIANI OcJ Etsi lineae tertiae e
tremae ligna rupti faxi adponit Mu= atorius, literula tamen nulla abrupta est, jungique debent TAPXΥc EA BlΑNIOc. unde Leichius ΤΑΡXEΥc'ABIANI OC concinnavit, mutata Τος E sede. Quum vero frequentius occurrat, & Homerica vox sit ab Eustathio ad Hom. p. 666: 3O. ed. ROIn. per ενΤαφια 1 eXposita, vero &Ταργω minus sint obvia , praestat TAPXΥcE saxi ut sanam scripturam retinere ; sollicitari autem debet A BIANI Oc , sub quo mariti Nomen proprium Omnino latet. Liceat tentare ΛIBANI OC. A in A frequenter corruptum. I poli B facile rejectum; quo rejectum non esset, nisi A ex Λfui siet ortum , quia ABIANI OC ανεκφωνηβον. In celebri Strabonis loco prO KAMION quum, mutatione & trajectione qῆ A BIANIoc in ΛIBANI Ochaud dissimili, conjecissein legendum ΚABAION, conjecturam meam ex Bibliothecae Mediceae codice MS. Strabonis, in quo KABΛΙON proclivi librarii errore pro ΚΑΒΑlON inveniatur , firmari celeberrimus Abr. GRONO VIVS in Variis Geo-Uhicis Lugduni Batavorum a. I 739. editis, iux'us meam de OSTIONIBUS Exercitationem oeographico - Criticam legi voluit, monet pag. 39. facta ejusdem rei mentione in epistola iisdem Variis Geographicis praefixa , mihique amantissime interipta. Pro saxi nostri verbis
TAPXΥc EA BIANI Oc parine conjecerim legendum ΤΑΡΚΥcΕ ΛΙBANI Oc, docti Siciliae viri, aut peregrinatores literati ex logi, certo de
34쪽
AN ΠΑΡΑΚΟΙΤΙN J suam uXorem. ἔν nunc rela-l tivunt est Fιaan, ut supra hoc saxo ἡν νινοσιως , nunc poetice possessivum est pro εὸν suam. quod ne naOnuissem quidem , nisi H N pro ἐὰν vidissem praeteritum Muratorio in alio monumento sepulcrali elegiaco graeco, quod Classe AM11. voce Iulius Aquilinus, loco minime suo. p. I 693: I. protulit. nos brevitati studentes adponimus literis minusculis tantum, accentibus
In prima pubertate adhuc iumenculam, V vix lunu MAUersum Iulium invida fata sistidere: Primum distichon ita vertit Muratorius. Apage vero Iulium hunc. Error hic in indicem etiam
nominum a Muratorio transsumptus , in quo ex saxo hoc voc. 'Iουλιος dat 'IMιοι 'Aκὐλεῖνος 1693: I. Voce vero 'Aκ--ος prorsus non dat.
Quicunque marmor hoc in Muratorii Thesauro investigare volet , opem indicis ejus frustra implorabit, neque Classe XXIII. voce Aquilinus,
ubi dari oportebat, reperiet. nemo ergo inveniet, nisi ante eundem erret errorem , & appellativum 'Iou Versus primi proprium nometa C a 'Iουλι,,
35쪽
'Dλlου, repugnantibus & metro & sensu , esse credati Auctorem carminis versum primum ViX dubito expressisse ex loco Lexicis , ex quibuS sapere Muratorius potuisset, non ignoto, Apollon. Rhod. Argon. lib. II. V. 43.
notavit. Active etiam D. Matthaeo significat cap. V. v. 4 . V. 4. EEETAMEc legi, jubente & metro , pro
ET AME V. 3. 6.T. 8. meretur Conferri Persius Sat. I. V. 36-μ. V 8. a Meratorio male est versum D ejus corpus velut ros fragrans decurrentia. V. I 2. ἐν ἐυσεβεων sic. Τοπω Vel οικω , ut Vel
etiam in Ν. T. Ne is aut soloece Cum genitivo constructum existimetit ἀγραμυαΤοhmo nemus i a Glossario p. 9. eXtr. Vltimum pentametrum Muratorius transfert At in piorum 1edibus is versatur ob probitatem. immo ob suam modestanti Interpretem hunc plane omisisse initio monui, ob id ipsum adducens hoc saxum , ad quod haec adtulisse fatis nunc nobis est. Plura persequi tum magnitudo voluminis prohibet, tum festinatio , ut ea eX-plicem , quae exorsus sum. Quare ad propositum Rhoaogunes titulum redimus. ONOMA ENArΑΘΩ J Dichius in verssione sua muliebre hoc nomen habet Magatho. quem errorem nescias an operarum esse dicas , quae x
pro p. posuerint ; an Dichii ipsius, qui elegia-
36쪽
Cum carmen in saxo ad finem usque continuari est ratus. Est vero ErlArAΘΩ verissima saxi scriptura: quod nomen quia Oh syllabas tres breves continuas heroicum, elegiacumque carmen intrare nequaquam potest , horum versuum auctori caussa fuerit mutandi genus Carminis, ele-
eacum in jambicum, quod pro jambo & tri-
rachyn habere amat, ubique Quidem certe, ab ultima regione si discesseris, admittit. De aliis nominibus eodem modo contumacibus suave est legere veterum poetarum sive lusus sive quer Ias. Videsis Attinatim Dipnos. lib. VII. p. 284. E. edit. Colnmel. a. I 97. Horat. Sat. I. V. VerS. 87. seqq. Ovid. eX Ponto lib. IV. epist. I 2. Martiat. lib. IX. epigr. I 2. Rusi. Itinerar. lib. I. V. 4I9. seqq. Priami. et ρi ΣΤεφ. Hymn. IV. V. ISI. seqq. Nomen muliebre EΠATASn ignotum prorsus indici nominum Muratoriano graeco: quare operae erit aliud ex Minatorio saxum in medium adserre , ab ejusque liberare. MVR. I 339: 9. Bononiae, in Insitum Scientiarum. Exscripsit amicus Gherardius.
Dis Manibus agatho contubernalis ejus Ceseris Filia Heseros e. Oui vixit Annos Haec Muraraxit Versio in epigrammate facillimo miscet conchylia turdis: EIIArAΘΩ ei est dativus masculinus , unde ejus indeX 'Eπαγικως I339: scin quem praeterea intulit nomina tenebricosa,
luce indigna , non in Graecia , sed in media
37쪽
Minatoris i Opinor , valde HESΡEROS Edisplicuisset, si marmorarium cogitasset non V luptati aurium morigeratum , sed compositi nis rationem secutum , migrata & non servata grammaticorum regula, liquidam N ante duplicem Z non sustulisse ; pleneque , ut Veritas postulabat, dare maluisse ΣΥNZΗcANTI , quam per syncopen, ut consuetudo asperitatem vitans& suavitatis caussa peccans efferehat , TrZΗ-cANTI. Quid Τ quod eodem modo ipsum hoc participium in aliis etiam marmoribus incisum est, vel ab Mumatorio datis: I389: 9.
chius videtur accepisse , Basilidis Filiam Epagatho postea Rhodogunen cognominatam eSse. Ex corrupta faxi scriptura PΟΔΟΓΟΥNΗ Η BAcΙΛΙΔOc Moduiore Basilidis Filia ei est credita, quia graecis nil frequentius, quam cum articu lo subintelligere uiue vel Θυγ- , insequente genitivo seu patrio casu : V. g. 'Aλευνθος ό-λ- Alexander Philippi F. Sed si heic ἡ Βα λέ-δος sit Filia Basilidis, quaeram cur BAcΙΛΙc, Basilis, Rhodogunes mater memoretur potius , quam Iater 3 an H BAcΙΛΙΔΟΥ legemus, ut eXeat B ibas Filia , i. e. cujus pater fuerit Basilides, BA-
38쪽
MA O RA G RA E C A. cIΛΙΔΗc 7 Cur, sive Basilis mater, sive Basilides Pater, placeat , Rhodogune demum dicta dieitur filia Baselidis 8 nonne quum adhuc Epag tho diceretur , jam tunc filio Basilidis fuit 7 FaGte varias caussas finges: quibus omnibus facile caremus : quia supra metricam Vidimus nece sitatem legendi PΟΔΟΓΟΥNHN BAcΙΛΙΔΟC EmὶNΥ-MON. Neque quidquam nobis restat, nisi ut rationem nominum mulieris hujus clara luce perfundamus. Quae prius uno tantum nomine dicebatur vagatho, eadem postea obliterato hoc priore ejus nomine non amplius Dagatho vulgo est dicta , sed Rhodogi ne, quod ejus nomen posterius solum legitur in fine versus hexametri primi. At quum posterius nomen acciperet Rhorigine, non hoc solo dehinc dicta est , sed praeter id etiam cognomentum Basilidis accepit, ut vocaretur Rhodogune Basilis. Tunc ergo eam V
loquendi genere , quo vulgo praecipiunt dici: men Vel co omen ei est Syrus, Syri, Syro: Glycerium, Glycerit, Glycerio. Anam. Mamcellinus librorum qui supersunt statim primo,
i. e. XIV. cap. S. Paulus emat in complicandis v gotiis artifex dirus, unde ei Catenae inditum eri cognomentum.
Cognomento seu altero quodam nomine prae ter nomina solita qui dicebantur, solemni sommula o KAI , VI ET, cognomen illud suum nomini seu nominibus sumxum fere ii ent: cujus consuetudinis vel sexcenta in faxis graecis& latinis occurrunt exempla : quorum aliqum
39쪽
42 AD MURATORII multa ob id ipsum studiose in unum locum collecta videbis a Fabretto Insc. pag. I S-- Ι 8.ri magna Copia nobis observata unum tantum adponimus ex ΜVR. II 89: 9. Ayma ex Ligoris.
ten, Qua Et Denti Virginem Pseram Annorum XX Maximus P ter Memoria Caussa
PAPDENON corrigendum esse Π APSENON quivis videt praeter correctores Mediolani. MAEI MAN- eTAN divisim esse MAEI MAN THN , Maximam, quae & Irene , quis non Videat praeter Muratorium , qui tum in Versione , tum indice nominum graeco nomen inde minime graecum dedit Maεξιυανυ sit 'Eθήνη. II 89 : 9. prO-, η 'M
Interdum omissa formula o ΚΑΙ , QVI ET, duplicia nomina referri Fabretu quoddam sa-Xum loc. citi docet. quo retulerim , supra Insc. I. Basilium etiam dictum Macrivum , Macrini filium. Saepe aliis quibusdam formulis istius generis
cognomina nominibus junguntur : quas nunCnon adserimus, nisi unam, ad saxi nostri BAcIΛI-Δoc To ΕΠΩNΥMON magis etiam illustrandum. MVRAT. 338a: 8. Romae apud Fic0r0nimm
40쪽
B. - M. FIn Columbariis , in quibus unum Sepulcretum multo rum deffictorem cineres complectebatur , ut singularem suum loculum aliquis dignosceret, signum quodpiam apponi consuevit. Heic loculo Octaviae Felicitatis , U Aurelii Felicissimi conjugum, appomtum fuisse videtur Signum Leonis. Haec Muratorius. quae quoniam eum nemini probaturum putamus , in iis confutandis operam insumimus nullam. quod v. 3. est SIGNO , id V. penult. est SIGNU. quod ruditati marmorarii aut O & VIromiscue adhibentis , aut Μ omittentis, triuendum: ut v. 6. INCOMΡARAVILI pro ΙωCOMPARABILI. & MECU pro MECUM. jus generis plurima in stilo lapidario haud raro occurrunt. adderem & QUERELLA v. 9. pro QUERELA , nisi orthographia illa magis etiam