장음표시 사용
381쪽
3 ro A N T. M A s. G A L. in usum. subiungit deinde ,saepe quaesitum esse dis id a posset exigi:& illam fere Theologorum,&iuris Ponti
cis consultorem esse opinionem : Romanum Pontificem, legesmoniaci ambitus ut eaeteros Episcopos teneri , si pro sacris ministeriis peeuniam accipiat: atque inculcata auctoritate Concilii Basiliensis, quo dieit hoc genus vectigalis esse damnatum . eoncludit in haec ver--:ha, videlicet: Quoquo se vertant Pontifices qui lcunque decretis, eonstitutionibus, pactisque hx exactio 4 'nem tueantur,diuinum ora culum semper in eis opponemus, gratis accepistis, gratis date. Atque ex nae sua conclusione, inseri eorollarium aduersus dicta ultima concordata; in haec verba, videlieetr Quod tum ita sit, conuentio inter Regem nostrum, Pontificemque Leo .nem inita turpis omnino, ae inhonesta quibusdam vi detur, ideoque pro non scripta haberi, ae reiici deberi. Ita tamen , ut caetera capita eiusdem conuentionis,quae a ratione, honestateque non abhorrent, nihilominus observentur. Haec est dicti Duareni sententia:quae quoniam ex supradictis satis est confutata,videtur ei opposito corollario. posse occurri dicendo: Quia annatae exactio non est umoniaca, decretumque Bauliense, pro illarum abrogatione factum , uniuerse ab omnibus reprobatum , iniustumque, & impium fuit, & in eons queatiam, talis erat pr/gmatica sanctio,super Basiliensi decreto iandata; Hinc insertur, quod eon'ntio inter Franciscum Regem, & Leonem Pontificet italia, ho-
nesta, iusta, & laudabilis, ideoque inuiolabiliter sese
ῖo Sed non quiescit adhue animus, nisi de pragmaticae pnaedictae improbitate, antiquos etiam proferam testes. Petrus ille Episcopus Brixinensis,qui ante dictam legationem, per Eugenium Papam, etiam ad ipsum Carolusephimum pragmaticae auctorem missus suit; in satis bene longa oratione, quam coram ipso Carolo Rege habuit , non expauit in eius faciem,quantum attinebat ad
ipsain pragmaticam sanctionem, aperte loqui in haec voxba: Atque m ea re , ve misi siciamus reliqua . α
382쪽
omnis n ostra ad te conuertatur oratio; Non potest Eugenius Pontifex non magnopere dolere , atque a mirari tantum in te fuisse resermationis desiderium 1 , ut quod bona venia tua dixerim ) leges plenas turpitudinis, ae deserinationis , a Basilientibus editas, pro reformatione admiseris. Legem enim quandam Mai fas tua sertur promulgasse, quam vulgo , pragmaticam sanetionem voeant. in qua Basilacnsium decre- ta quaedam diceris recepisse: & in Regno tuo ab omnibus obseluari mandasse. aod profecto a vereri Principum more videtur fuisse, quam maxime ali
num : Esto enim, quod Basiliensium leges sanctae 8e ihonestae fuissent ; illae tamen , tanquam statuta syn datis, haberi nullatenus debuit sent, nisi fas Apostolicae confirmationis robur selidasset. Quid enim tibi, eaeteris eirca eas credendum, quid tenendum
esset, debuisti a Sede Apostolica postulare. Idque .
exemplo Sanctorum Patrum , ae curissimorum Re gum, quorum tibi actiones proponimus, ne rem nouam dicere videamur. & subinde, propositis exem plis Iustiniani, &Caroli Magni Imperatorum, aucto ritati silue aliquot sanctorum Patrum , & facrae scripturi, quas breuitatis eausit, hie ommittendas esse, censeo; prosequitur dicens: Cum itaque harum constitutionum a te receptarum, quaedam omnino confirmatae non sint; quaedam vero perpetuam Sedis Ap stolicae damnationem meruerint; quo pacto pro legi bus abste haberi potu ei int, non satis animaduertimus eum tuum non sit, hoc est Christiani Principis , id recipere, id obseruare, quod Romanae Ecclesiae damnauit auctoritas. Id autem summam eum ratione factiim esse , quis insiciabitur: Ea enim Basiliensium deincreta, ius diuinuna grauissime laedunt, & priuilegia Sedis Apostolicae ; non ab homine aliquo , sed ab ipso Deo collata , impiissime violant, quod haereticum esse, sancti nos patres admouuerunt Et po
quam adhoc quoque probandum , Nicolai primi ,& Leonis Pontificum adduxit auctoritas , subiim Aa a Sir.
383쪽
git. Utinam surdi Basilienses ad haec aperuissent aures,& ut bene agerent, intelligere voluissent f in has enirn
sordes, nec se, nec alios praecipitauissent. Tu vero,
Christiani une Princeps, qui & pacem Ecclesiae, & de-eorem eius affectuosissime cupis, qiiaecunque dicimus, gratissime audis, & in arcanu pectoris tui colligis, aecustodis. O si possena singulis huius tuae legis capitulis immorari, ostenderem prosccto, neque Basiliensbus horum malorum auctoribus , facere , neque tibi eas constitutiones recipere licuisse, quae Romanae Ecclesiae
dignitati, honori, principatui, ac priuilegiis derogant,
quorum tanta fuit apud maiores tuos reuerentia, tanta vis, tanta auctoritas,ut ea omnia potentia, & armis, ipso quoque sanguine tueri, ae defendere minime dubita inuerint. Sed quoniam non parui, neque leuis negotiis ea res est, idque temporis huius ratione quaquam patitur; longius enim dixi quam in initio proposueram , erit benignitatis, & clementiae tuae, alio tempore de his quae nunc missa facimus) nos audire. Confidimus enim, Ma testati tuae, Basiliensium dolos, erroresque grauissimos Pontificis vero maximi iustitiam , aequitatem, honestatem, ac veritatem ostenderer & ita ostendere, ut gloriosa illa sua animi magnitudine, & seruore fidei arden tissimo, aduersus eorum iniqui minias leges insurgas, it Iasque damnes, reprobes, ac reiicias; quoniam ex ipsis perversis legibus, utpote auctoritatem , & dignitatem
sedis apostolicae corrumpentibus)non reformatio,quam
se facturos per hoc decennium pollitici sunt, sed abho-
minanda deformitas introducta est. Alter antiquus Testis,est Helias Archiepiscopus Turonensis, qui tunc erat a consiliis dicti Ludoviei XI. Regis , & contra pragmaticam, & illius fautores, pro ipsius Regis abrogatione praedicta scripsit, concludens obediendum esse Romamae,& Apostolicae Ecclesiae, posthabita pragmatica sanctione praedicta, quam con-Hiisione probat his rationibus: quarum prima sumi- t ir a Sanctae sedis Apostolicae, & in ea sedentis Ponti. scis p emulentia; Secunda, a periculo quod incurritur
384쪽
ritur εἰ eiusdem sanctae sedis Apostoluae obediεtia quomodolibet transgrediatur .' Tertia,ex ipsius Regis praedecessorum benedictae propaginis Francorum domus fide , de devotione , quibus mirifice decorati claruerunt et Quarta, ex eiusdem Sanctae sedis Apostolieae, in praefatam Sacram domum Francorum , benedictione.
Omnes rationes, cum auctoritatibus, & exemplis eomprobauerit, sibinde addit quinta rationem, ex eiusdem pragmaticae exorbitatione, & minus suffieienti auctoritate: exorbitaei mem autem ex eo arguit,ria in ipsius pragmaticae principio, auctoritatis apo-olleae usus grauiter ineulpatur; &ei in multis detrahitur , quod multis scripturae sacrae, & Conciliorum locis , probat esse contra ius diuinum: deinde, quod i se pragmatica sufficienti auctoritate careret, arguit hoe
modo: Quyniam inquit si vim & auctoritatem legis
obtinet, necesse est dicere. a quo haee auctoritas depeliis deae & videtur, quod a nullo possit dependere; quia aut a Rege illam dictante, & pronunciante; aut a praelatorum , & aliorum Regni procerum eon regarion aut a Basiliensis Concili, editione, per stincientem di . uisionem, quia certum est, quod non a Papa, qui illam improbat, &. detestatur. Primum autem memohrum , quod non possit subsiliere auctoritate Regis, probat, quia materia subiecta non erat sub iurisiiictione, & potestate Regis, nempe de his; quae spectane ad fidem , & religionem, secundum, quia illi, qui dictaeonstitutione pragmatica ligari debebant, personae scilicet Ecclesiasticae non erant ipsi Regi subditi. A Praelatorum vero, & aliorum Regni procerum congregatio . ne,constitutionem praedictam auctoritatem habere pos se negat, eo quod de iure , nulla praelatorum, vel clericorum Congregatio censeatur esse legitima, nisi sum.
mi Pontificis auctoritate fiae: Licet enim inquit quilibet Episcopus Clarum suum, pro utilitate suae dioec fis, & Archiepiscopus prouinciae suae suffraganeos con uocare possit, & debeat : unus tamen Episcopus alium Episcopum; dc Archiepiscopus, alium Archiepist A a s pum,
385쪽
pum , aut alterius Ecclesiae suffraganeum eo tua non potest. Congregatio itaque multorum A rchiepia scoporum, Episcoporum , Abbatuum , εc priorum , elericorum diuersarum dioecesum, nullam videtur habere iuris subsistentiam ; eum nullus, de iure, auctoriata telia habeat eonuoeandi, neque tali congregationi praefidendi, sed neque alius statuendi, praeeipuae contra summi Pontificis auctoritatem; & talis congregatio acetataeenseretur; & si permitteretur, sequeretur exinde graue dissidium in Ecclesia, quae una est Christi sponsa immaeulata. Nam quaeliber natio niteretur sine capite ad sui nutum introducere sibi ritum nouum: &. sic possent in de prouenire scissurae, ae schismata in Ecclesia;& sie reis cedere ab unitate unius capitis; quod improbat Apost ius, prima, ad Corinthios . Et post multas auctoritates, subiungit: Amplius ostendi potest, qudddicta Gonoegario Bituricensis , nulla censeri potuit esse auctoritate sussit ita; quoniam dicere oportet, a sussicienti diuisione, quod aut filii Concilium generale,& hoe non; quia non interuenit auctoritas Papae, sine qua celebrari no potest,
ut praeostensum est,neque interuenerunt aliae nationes. et
Aut prouinciale, & hoe non; quia Concilium prout etale dicitur, quod Metropolitanus, eum suis suffraganeis, in sua prouincia celebrat: Aut synodus episcopalis,& hoe non ; quia in tali est unus Episcopus tantum, qui presidet, εe auctoritatem impartit. Et cum ad haec sim gula comprobanda, iura, & auctoritates citet; pol remo addit, quod pragmatica praedicta non valeret a Basiliens Concilij editione subsistere r nam tacitis inquit multis quae exprimi possent, ut pote, quae fuit causa mouens conuocandi illud Basiliense Concilium, & quis modus in prosecutione fuerit obseruatus: Qualis etiam per Ba slienses octa fuerit Antipapae intrusio, manifestata sinnaliter per factum, cui merito non assensit uniuersalis
Eeclesia ut satis de se paret, de quibus ad praesens su Dersedeo. Sed alia sunt, propter quae, auctoritas dicti Coacilii Basiliensis,eonsolidare nequit ipsim pragmaticam τR primum est, bacrosanctae Romanae Ecclesiae Praee
386쪽
Maevientia, & auctoritas, quae super omne Concilium est, ut superius ex multis iuribus , & auctoritatibus est probatum: unde in editione quorumcunque, decreto rum, vel Canonum S. R. Ecclesiae auctoritas subintelligitur semper excepta. Et post; multa iura, etia ad hoc adducta dicit, Seeundum est eiusdem Concilij Basilie sis aucturitatis nullita'; Nam ea praetensa, quae dicuntur edidisse decreta , seper quibus fundatur dicta playmatica, ediderunt post factam translationem Concilibax Basilea, ad Civitatem Ferrariae, di post excommuniscationem latam per Papam , Dominum videlicet Eugeatium, contra Basilienses, nisi discederent a Ciuitate Basilea , quod ad effectum Concilii praetens: & sie eidem omnis auctoritas defuit. Et postquam multis etiam auctoritatibus probauit valuisse translationem Concilij& excommunicationem praedictam, dicit, Tertium est eiusdem pragmaticae,& decretorum, pretieusi Basiliensis Concilii, contrarietas. Primo, quoniam illud Concilium Basiliense, praeuentionem in conferendi beneficiis , Papae liberam reliquit, sicut etiam de iure eommuni sibi competit; Pragmaticam vero non annuit .secun odo; dictum Concilium per decretum ordinat , quod Princeps , pro Uectionibus faciendis, litteras electoribus non dirigant, neque preces sundant ; sed libere elis gere permittant;Pragmatieam vero,illi decreto non aeri quiescit. Praeterea sunt in dicta pragmatica additiones,Varietates, modificationes, & restrictiones in dictis decretis, prout constat per tenorem ipsius pragma ticae, quam confirmari pnaestolati sent sibi per Regios Oratores, a memorato Concilio Basiliensi, quibus quiadem Oratoribus regijs suit responsuin, quod decrWa ,
aut in totum acceptarent, aut in totum recusarent; αsic nullam penitus a dicto Concilio confirmationem, aut auctoritatem qualemcunque reportarunt. Ex quo concluditur, * ipsa pragmattea numquam auctoritatem habuit, & valde periculose agebatur,cum quis ea Vieba rur per modum praedictum. Et tandem multis interpo- tu scriρturae sacrae, dc sanetoiu Patrum auctoritatibus
387쪽
dieit . Ex primissis igitur omnibus emesudiciae , quod bene, iuste, sancte, & utiliter praefatus D. noster Rex, dictam pragmaticam, tanquam debita auctoritate ea rentem, merito abrogauerit, ω plenam obevientiam Sanctissimo Domino nostro Papae ptastiterie , Se bella ebnsultus hoe seele, licet in hoc magnuis non requir retur consilium , quia ut ait Philosophus, Ethieorum e Iia magnis, & dubiis, diuturna deliberatio lem ultorum consilia requiruntur , in his autem quae sine eerta, & determinata, non requiritur consilium: ve pomnit Beatus Thomas, Seeunda secundae, quaestio. vlti. Per haee autem seperius scripta, satis patet, quod hare ne eerta , & determinata; &quod cxisa, facere de . buit pro salute sua, & Regni sui; visit ipse semper verus Christianissimus, & catholicus filius Ecclesiae, At sanctae sedis Apostolicae, una eum patre sto sanctissimo Ponti fiee summo, in Spiritu cincto qui eos illuminare dignetur, Sc gratia superna implere corda e rum, in vinculo paeis, ad faelix, & utile regimen verius que potestatis ; ut coronam decoris accipere mereantur de manu Domini, Sc visam eonsequi sempiternain Haee sunt, in summam, verba dicti Heliae Archiepiseoni; quae simul terminata est secunda pars nostri traiis
Sunerest instituti sermonis ultima pars, in qua polli. eiti sumus destri re vam secundum quem Annatae seluuntur, Cuius usus modi, quamquam ex praeceden ibus iligi valeant; ideoque inde petenda relinqui possent rfacilioris tamen intelligentiae gratia, & ne eius oblit videremur, paucis eam quo'ue partem, separatim, hie eui sim ma repetendam es e duxi. - Constituenda .est ergo regula, quod annaeam sim o nomine hoc loco tam commune, & minuta seruiistra, quam dimidiam Bonifacianam intelligi volo sel. mine omnes illi, pro quibus expediuntur litterae, sepet prouisionibus beneficiorum vacantium , & seper allia Uallis, ex quibus detur ius percipiendi ipserum bene-Liorum fructus , aut ipserum fructuuin partem , ve, pensio-
388쪽
pensiones , & fiuctuum reseruasiones. Ex huius regulae singulis partibus, deducuntur speis etes quaedam, pro quibus non debetur annata, vel eius dissertur solutio. Ex prima enim parta, ubi dicitur,super prouisionibus beneficiorum , deducuntur hospitalia , quae secundum formulam constitutionis Clementis Papae V. regenda committuntur: & monasteria Moniaialium, seu magis proprie loquendo illorum Abbatis
satus, pro quibus annata non debetur, sed quaelibet Aia. batissa dono dat solummodo vestetit lineam quam vulgo rocchetium appellant, seu certam modicam, pro eodem mcchetto, pecuniarum summam. Pro illis qu que beneficiis, quae noue eriguntur, &tunc primum ex bonis profanis dotantur. illi quibus ea beneficia ab eorum prima erectione conseruntur, annatam non selis uunt. Pro illis quoque , quorum fructus , secundum
communem aestimationem, ponuntur non excedere va-
Iorem annum vigintiquatuor ducatorum , & pro quibus semel soluta est, si eontingat ilia intra unius, & eiuni dem anni circulum iterum vacare, non pereeptis a prius prouisio fructibus, in secundae prouisionis expeditionωannata non soluitur e Prout neque ille seluit: qui super una supplicatione iam sema pxpeditis litteris, & soluta annata , vigore eiusdem sopplicationis alias, quamula sub alia,& diuersa a prius expeditis foriana, litteras vult expedire . Quod aliter se habet, si secunda expeditio, , quamuis pro eadem persona, fiat super alia diuersae prae: sertim posterioris datae suoplicatione, quia tunc vid tur praesupponi alia vacatio, usque in diem datae secundae supplicationis: & proprerea non est inconueniens si noua sit facienda selutio; hoc dico, si interim ille,vigore prioris expeditionis, percepit fructus, non a liter: nam si illos percipit, quia data adhuc vacatione, sequitur fructus illos filisse interim indebite perceptos , miran dum non est, si prima illa solutio non excusat a secunda silutione
Quod de Monasteriis Montalium,& hospitalibus di .ctum est, intelligi debet, quod in expeditione litteram
389쪽
rum super illorum prouisionibus, non Aluitur annis Sed si contin at illorum fructus, aut super ipsius fructibus densiones aliis reseruari, pro fructibus reseruatis , di pensionibus hiuusmodi, prout generaliter pro omniabus aliis fructuum Ecclesiasticorum , & pentionum super illis assignatarum reseruationibus,debet solui,etiam si pensiones monialibus ipsius reseruentur, si pensiones
ipsae vigintiquatuor ducatorum summam excedant .
Hae scilicet adhibita distinctione, & norma; videlicet , quod si fructuum, vel pensionis reseruatio facta est super fructibus Episcopatus ut Monastem,sive consistorialis, siue non constitorialis,sed in libris Cameris taxati,& pensio excedat summam laxae libri Cancella iariae, tunc in expeditione reseruationis fructuum, aue
pensionis, ille, cuius fauorem facta est reseruatio, si expediat sitas litteras aptequam litterae prouisionis Ec-Hesiae,vel Μonasterii expediantur, tenetur soluere intes ram dimidiam; sed ubi pro reseruatario expediunturitterae,una cum litteris prouisionis,aut postea;tune seivitur duntaxat tertia pars laxae pro ipsa pensione, sea fructuum reseruatione.Et idem si sint plures pensiones, quae insimul excedant laxam;quia pro omnibus soluitur tertia pars laxae, pro rata inter ipas pensionarios distributa. Et prouisio de Ecclesia, vel Monasterio grauato, pensionibus ascendentibus ad tertiam partem laxae vel stam exeedentibus, ad quamcunque summam illae ascea
dant si pro illis fuerit per pensionarios antea soluta , vel tunc soluatur Annata illarum intuitu , dimittitue eadem tertia pars a pensionariis, seu illorum causa persoluta;& ipse prouisus se obligat illam sbluere,in euen tum, quod pensiones possidente cessent. Si vero pensiones non excedunt laxam, pensionarii debent solue . re pro tertia parte summae ipsius pensionis. Et si se ctuum , aut pensionum reseruatio sie super Mustibus alicuius beneficii non consistorialis, aut non taxatii tunc
si non excedit et . ducatos, pro ea nihil soluitur; sed si eam summam excedit, siluitur dimidia Bonifacian , pro ea seu ma. ad quam reseruatio fructuum, sev .
390쪽
penso ipsa ascendit. Sed hoe quoque est eirea ipsas fructuum, & pensio.
num reseruationes considerandum quod si pro ipsis non reperiatur antea soluta an nata, non datur expeditio litorarum,super grauati beneficii prouisione, nisi prouisus etiam pro ipsis fructibus, ae pensionibus reseruatis , nomine illorum,quibus reseruatae sunt, persbluat.Sed ita soluentibus datur mandatum Camerale, ut possint re tinere , & compensare cuni fructibus ,& pensionibus per eum soluendis. Debetq; nihilominus ipse prouisus
promittere sicut antea dictum est quod ubi contingae
pensionem, vel fructuum reseruationem quoquo modo cessare, tunc ipse quoque pro illis soluet tantum quanto minus nomine suo, propter reseruationes huiustio Oisdi, soluit in prouisione. Et est notandum quod actio ex
huiusmodi obligationibus orta.exercetur cotra quoscu-que illarum, pro quibus factae sunt obligationes, Eccle- harum, monasteriorum, & beneficiorum possessores, &eorum obligationes facientitim successores. Et haec dicta
sint pro declaratione illius partis positae superius ad limitatione regulae, quatenus diximus, an natas no deberis
sequitur dicedu circa id, ubi diximus, solutione differri. st Differtur autem selutio, quainuis de vacanti factapsoulii xpediatur, ubicunque prouisus probat esse aliquem alium in beneficio intrusium, quae intrusito si late ipsa prouisione, quae expeditur, anterior non solum probanda, sed etiam narranda e si in ipsis litteris , quae de prouisione expediuntur. Quandoque etiam intuito personarum,aut aliqua subsistente iusta causa , ut quia nota sit difficultas , quain prouisius habiturus sit in adeptione possessionis , &in pensione . quod non sit nisi cum lite,aut alia magna dissiculiate exigibilis permittitur expeditio litterarimi, facta per illos, qui eas expediunt, obligatione de soluendo intra certum tempus
De benefietis in Regno Franeiae sitis, soluitur secundum antedicta Gregorii xij. reductione;Videlicet, pro consistorialibus tantu, habita ratione naedietatis laxae, Li quo