De prisca Refutatione haereseon Origenis nomine ac philosophumenon titulo recens vulgata commentarius Torquati Armellini

2쪽

DE PRISCA REFUTATI 0 NE

4쪽

DE PRISCA REFUTATIONE

COMMENTARIUS

TORQUATI ARMELLINI

in Dissimori bν Corale

6쪽

PROOEMIUM

Per occasionem iradendae a suis primordiis ecclesiasticae hist riae obtulit se mihi opportunitas expendendi operis quod Philos phumenon titulo atque Origenis nomine, septennio ante in lucem editum, controversiarum seracissimum exstiterat. Inter criticas quippe quaestiones quae seculum Ecclesiae tertium respiciunt, non ultimum sano locum sibi vindicabal opus illud historici generis , aetate pervetus, editione novissimum, idemque auctoris admodum controversi qui priscos aliquoi eius aevi pontifices heler

Externa nempe atqui interna vetustalis indicia sedulo erant pensitanda, ne simulata sorte antiquitas imprudentes deciperet; lum, quod ad sidem historicis commodandam non parum habet momenti, probabilior operis auctor quaerendus erat; postremo criminationes erant examinandae quibus ille coaevorum sibi pontificum memoriam traducit. Haud enim aliter diiudicari poterat, ullane per editionem illius operis, et quaenam ad Ecclesiae historiam

laeta esset accessio.

7쪽

Εquidem principio nihil minus cogitabam quam laborem inauditorum gratiam susceptum publici iuris sacere. Sed alieno deinde inductu, quum Seh0l lieae exercitationis caussa theses ea de re vulpassem susiorem de ea quaestione commentarium promisi. dua in re illis polissimum servire studui quibus neque graeci operis consulendi laeullas est, neque editae ab externis in ea controversia lucubrationes palent. 0uamquam praeterea illud inde comm0di exstiliarum ipso censebam , ut quaestio de operis auctore non levibus impedita dissicul- latibus publicae ite tum disceptationi subiiceretur: quando ipsa

criticorum dissensio qui operam hac in re colloearunt, novam rei discussionem postulare videbatur. Hac igitur mente obligatam iidem ut potero soluturus, primum de opere ipso disseram, tum operis auctorem disquiram, ad extremum criminali 0nes excutiam quibus auctor ille nominatim Callisti I nlisicis et martyris memoriam proscindit. Diuitigod by Go Ie

8쪽

De euillae parisiensi eiusque revectu ad supplementum

Chartaceus Philosophumenon codex , quem nunc Bibliotheca parisiensis numero CCCCLXIV notatum servat, in coenobio quodam montis Atho repertus est atque inde in Galliam dotalus a Mynoide Myna anno huius seculi quadragesimo secundo. Velus tale nonnihil detritus est idemque ex x exalo admodum exemplari descriptus characteribus seculo quartodecimo usitatis. Librarii nomen extremae paginae consignatum est his Ferbis: Xεροὶ Mιχαηλε et I ἐβλος τελέθεi clite liber seriptus esι manibus Michaelis. Codieis editio Emmanueli Millerio debetur qui eum anno quinquagesimo primo typis Oxoviensibus Vulgavit. Prima codicis sectio principio caret eademque ad calce nota laesi his verbis: ehλοσορρυμ υω9 δ ' λβλἱρΜ, Philosophumenon qua tua liber. Hanc proinde Millerius universam ad quartum operis librum retulit. Sive lamen libri moles perpendatur, Sive materies, dubitari nequit, ea codicis latia partim ad tertium, partim ad qua

tum librum pertinere. Ex auctore enim scimus, primum operis librum et x ip λοτορα μeva, philoSophorum placita, complexum sui se, alterum mia, mysteria ellini eorum; tum ex aliis duobus

so scriptum l. Quae igitur a pagina trigesima tertia editionis mil-

lerianae ad sexagesimam seeundam edita sunt astrologici argumenti, ad tertium librum suui reserenda; quae Fero exin usque ad nonagesimam Secundam in magorum operibus Versantur, quario supponenda sunt libro cuius notam ad extremum gerunt. Unde consequens est, priores duos libros, millime vero tres ut milleriana seri editio, in eo codice penitus desiderari. duae iactura recens non est, imo vero sertasse ipso Michaelis apographo antiquior:

9쪽

- numeralio quippe chariarum tertio Philosophumenon libro ibidem inchoatur. Ex situlo nihilominus . e stilo, o rerum gerie. ex repeli in meu-tione superioris euiusdam libri, quo philos0phorum sella tamquam haereseon lanies, reserebantur, facile intellectum est, huc perlinere librum nomine Origenis olim a Gronovio vulgatum praefixo titulo: Φιλοτρετθμεια ' κατά et: et v et fotum n χος, Philo10phctrum placita sive omnium haereseon refutatio. Quo factum est ut universae lucubrationis decem comprehensae libris, secundus modo

liber, lenii principium atque exilus, quarti exordium, ac nonnulla identidem reliquorum loca desiderarentur. Videant lamen qui inspiciendi eodicis habent copiam, num ad tortium librum pertineant astrologica illa quae in adverso codicis solio reniosimo trigesimo quinto Milterius invulgata reliquit. Postquam enim duplicis libri materies in unum compyela est, fieri lacile potuit ut fragmentum illud seponeretur ne libri moles plus iusto excresceret. , Ad titulum quod allinet. Millorius quidem editam a Gronmio inscriptionem relinuit: at ex universi operis ductu liquet, alium

a scriptoro litulum esse adhibitum. Equidem existimo universum opus inscriptum fuisse: Tρ5 κατὰ κασω, αἱρέσεω, ἐλέπου Ibi MaRefutationis omnium haereseon Libri decem: priores vero quatuor suis praeterea litulis suisse distinctos. Et primus quidem ut eum auelor appellat 1: Tis γλοα ob ε,α, Philosophorum placita; seeundus fortasse: H is mixa, Res ad mysteria pertinenter pleri ius Kat' ibrip:λerios, Idneram astrologos inscriptus videtur: postremus, ut eum auctor deSignat ': Κιτῶ --, Consta magos uos excipiunt quinque sequentes quos auctor proprie appellat 2:Tbs του atρ σε EDDI , mereseon refutati m. His decimus accedit liber qui totius consulationiis summam ob oculos renit. Celerum in citandis ex hac resulatione locis, ut perspicui tali prospiciam. a recepto iam Piuilosophumenon litulo sere non discedam.

10쪽

stri operis non est de milierlana PhilosῬhumenon editione particulatim cognoscere, quando consulendi codicis laculliale e reamus. Ex allenia nihilominus operis lectione intelligitur, multa quidem a Millerio praestita suisse ut vexatus aevo laxius restitueretur, at secundas adhuc postulari curas quibus emendallor

CAPUT II.

Unieersi operia argumentum et partilio. Haerelleos singillatim omnes resulaturus auctor pro certo sumit, nihil in christiana verilato censeri quod neque e sacris litteris haustum sit neque continenti Sanctorum traditione ad posteros quo permanarit. Quod quum nihil lum quaestionis haberet auctor eontinuo demonstrandum aggreditur, haereticorum dogmata neque e Scripturis ducta esse nequo per Sancti cuiuspiam iraditionem accepta, sed ellini e0rum philos0phiae, mystagogiae astrologias in acceptis esse reserenda. duum vero haereticorum aliqui ostentatione miraculorum vulgi fidem aucuparentur, iactata ab haereticis prodigia ex magice repetenda esse contendit. Haec ut essetat, primo resulationis libro praecipuas philosophorum opiniones de Deo deque rerum origine paucis perstringit, nullo aetatis aut se larum ordine se aio. In altero libro qui hactenus desideratur, ethnicarum initiationum ritus exposuerat, uti ex ope ris prooemio liquet. Tertio libro astrologorum commenta releri eademque allatis Sexti Empirici argumentis resulat. Quarto demum simiosi0ra praestigiatorum os lenia enarrat eaque partim dexteritati hominum, partim nativas pharmaeorum essicientiae tribuenda esse demonstrat. ius universi operis pars prior absolvitur, quae tota in eo est ut assumptionem praestituat atque iter ad eam probandam sternat. Succedunt quinque sequentes libri qui omninm sere haereticorum placita reserunt eaque sicubi opus est, ad protinam originem reV ant. Sunt autem haeretiei, de quibus vel suse agitur