장음표시 사용
31쪽
eeelesiae arcem obtinet, pro omni ecclesia reddet rationem I: vorum etiam alii post eum omnes qui do eiusdem sacerdotio meminerunt. Nemo tamen unquam Vel susceptum vel occupatum ab illo episcopatum dixit: etsi tot exstiterint eius laudatores, adversarii vero seriasso plures. Atqui auctor huius libri episcopatum certe sibi adscribit ubi an ερα αἱ sive summum sacerdotium sibi tribuit. Namque ἀρχιεαf6,ς, summi sacerdotis appellatio, quae xa 'ἐςρχηvChristi propria est in novi laederis instrumento, apud ecelesiasticos seri plores vel nominatim primae sedis episcopis 2, vel generali in universo episcoporum ordini significando adhibetur a: nu-spiam vero . quod norim, secundi ordinis sacerdotes designat. 0ua do re memoratu dignum occurrit decretum quoddam seculo Ecclesiae quarto editum ab episcopis astis, quo ipsi inel eius provinciae metropolitani iubebantur appellari tantum primae sedis episcopi, non principes sacerdotum auι summi sacerdotes, id est, αρχιερεῖς: quae appellatio in latina Bibliorum interprolationo iis omnino vocabulis redditur i. Denique quum auctor Summo cum sacerd0lio sibi vindicet apostoli eam sue essionem. apostolici eharismatis participalionem. magisterium. Ecclesiae custodiam, ipsam
adeo serendi anathematis potestatem ., quid ultra requiritur ut intelligamus, eum sibi dignitatem tribuere pusioris et doctoris ad regendam Ecclesiam divinitus constituli Τ Sed nimirum, tametsi colera deessent, vel una illa mitissimi ingenii lenitas. quam spirant universae Origenis disputationes, salis esset huic luelibra-lioni ab eodem abiudicandae, quae fastus. asperi talis atque irae
cone. eurth. III. - cap. XXVI. 5 Philox. - Prooem .pta. a. et v, i 2. pag. 290 collato canone apost lici, XXXVIII. quique illi subiicitur, rauarae commentario.
32쪽
plenissima est l. Igitur scribendi iuxta et cogitandi modus, v lae ratio, ecclesiasticae hierarchiae gradus, indoles vel una script0ris, quam h0c 0pus praeseri, ad Origenem transferri nullo pa
Cuius ille qui Zephyrino ponisee luelaruit, auctor huius operis erissimori non potest. Examinanda nunc esseni m0menta eorum qui pseudo gra-pliis Philosophumenon exemplis pro nomine Origenis nomen ut polyti hieromarturis praefigendum censuerunt. Sed quum eius opinionis examen paullo operosius futurum , ideatur, placet in Rute- cessum expendere Sententiam serius prolatam quae Caium, Zephὶ fini pontificis aequalem, huius operis auctorem facit. Ut Caius Philosophumenon seriptor haberetur, esseeit mentio, quam inseri auctor inhilas. X, Iri, compositi a se libri De ει- gentia unicei si livi τῆς eti ταυ ας ς es , simulque i limonium Phulii qui huiusmodi librum a Caio compositum fuissὁ prodidii. Verba Pholii siquis requirat, haec sunt. Comperi adnosalum sui ae, Me opus non esse Iosephi, εed Caii euiusdam presbyteri R mae agentis, quem eι auctorem faciunt Labyrinιhi, euius esι etiam dialisus adversus Proetum quemdam haereseor Montan starum debemorem. 9uum enim sine ιitulo opus relictum fuisset, alii quidem Iosepho inseriptum referunt, alii IuεIino martyri, nonnulli Irenaeo, quemadmodum es Labyrinthum Origeni quidam Iribuerunt. Celerum Cati reipsa esι qui Labyrinthum eo osuit; quando idem ille in Glremo Labyrintho Ieslatum reliquis, esse Mauetorem libri De essentia universi. Verum his ne liber ille suun alius, nonduin mihi liqueti Speeiminis gratia conserri potest Origenes in epistolam Pauli ad Romanos cum auctore Philosophumenon VIII, es. 2 Piior. - cod. XL VIII.
33쪽
Ex his eo lusum est, Caium fuisse Philosophumenon auel rem. Cui tamen consecutioni non desunt exceptiones quae opponi possint. Sive externa. quibus innititur, sive interna perpendantur argumenta. Tola enim illa conclusio unice vertitur in gemino Pholii atque anonymi nescio cuius hominis testimonio. Atqui Monymi euiuspiam auctoritas, qui ad marginem unius codicis adscripsit Caii nomen , .lanti non est ut controversiae nodum expediat. Eius quippe aetas. eruditio, celena omnia. ex quibus aestimari
auctoritas potest . penitus ignorantur. Unum igitur superest Pholii testimonium. Sed parum ponderis ex illo a cedit eidem opinioni. siquidem sententia Pholii partim anonymi illius auctoritate nititur partim ex quadam ipsius hallucinatione repeli fortasse debet. duorum alterum ita mihi persuadeo. Meernit eo loco Pholius Labyrinthum a libello in Artemonem seriplo atque utramque lucubrationem Caio tribuit. Ε pholiano lamen contextu apparet, libellum adversus Artemonem a Pholio lectum non fuisse. Λl xero seri plus contra Artemonem libellus. leste Theodorelo i, litulum habuit Parvus labyrintus 'O-λα ιυρι,θος. idemque a nonnullis Origeni tribuebatur aeque ac Labyrinthus a Pholio memoratus. Num igitur duos libros a Caio seriplos censebimus, quorum alter Labyrinthus . alter Partus labyrinthus inseri plus esset Nemo Velerum . quod norim, id memoriae pr0didit. Veri ergo similius est, Pholium vel inseriptione vel exordio libri deceptum aecepisse decimum Philosophumenon librum pro uno eodemque s ait opere cui litulus fuit Parrus labyrinthus 2. 0uamobrem Pholii testimonium nihilo gravius est quam quod ab illo ignoti nominis auctore dictum fuerat. Unde efficitur, hanc sententiam de Caio Philosophumen0n auctore externis argumentis, quae gemino illo testimonio continentur, defendi non posse. Perpendamus iam internas rationes quae in eomparatione sitae sunt huius operis cum gestis Caii. Ne dubia cum certis miseeantur, praetermillo indicium ex eo petitum quod auctor huius consulationis de Artemone haeretico la
34쪽
ceat, quum Caius edito libro Artemonem petiisse Vulgo censeatur. Ul enim nihil habeo quod vulgatae opinioni repugnem, Sic lesla tum salis non arbitror, eius libri auct0rem Caium exstitisse. Εusebius certo opusculum illud nullo auctoris nomine inscriptum dicit , etsi anonymum auel0rem ex internis indieiis ad Septimii Severi tempora retulerit 1. Misso autem Hieronymo quem libellus illo plane sugill Theodoreius haec solum de illo assirmavit. ei lil
lum fuisse 'O R1 κρους λαβυρικας eumque a nonnullis esse Origeni perperam ad Scriptum 2. Γnus igitur superest serus admodum eius rei testis Pholius , qui lamen ipse scriptum contra Artem nem opusculum legisse non Videtur. Celerum pauca illa, quae de Caii doctrina gestisque noximus. eiusmodi sunt ut in auctorem Philosophumen0n cadere nequaquam possint. Hic certe, quacunque se occasio dedit, iactare sua in haereticos gesta nuspiam omittit. At si Caius ipse hane resulationem elabora ii, qui laetum est ut minimo commemoraret Proeli montanistae consulationem a qua eum prisci tantopere laudarunt 3 Imo vero quam ob caussam, ubi duplicem Montanistarum feetam recenset J, do Proetu alterius magistro plane silet ' - Rursum ex veteribus accepimus, scripsisse Caium contra Corinthum, eiusque sententiam de mille annorum regno resulasse l. Iam Fero auctor
Philosophumenon non modo bre issime de Cerintho loquitur, quin legentes rovocet ad opus contra Cerinthum lut alias in celeris consuevil sed ne meminit quidem illius opinionis, sive do Corintho agat, sive de Montanislis, fixo ubi prolixius disserit de Marcione, qui lamen omnes in ea opinione suerunt. Id nimirum argumento est. insignem illum chili mi et montanismi expugnatorem huius
operis auctorem non sui3Se. - Denique ut concedamus, virum
illum egregie orth 0xum eundemque a profligatis haereticis pedi illus irem ab Ecclesiae gremio discedere aliquando potuisse, quis
35쪽
credat, huiusmodi desectionem adeo nullo sonitu factam esse ut nemo veterum eam commemorariu Sed enim ex nono huius resulationis libro ludulentissimo patel. illius auelorem adeo catholicae Pommuni0ni insensum fuisse, eundemque publicum discordiarum satorem odi0rumque ingeniorem adeo vehementem, ut orthodoxi doctores eius nomini ac mem0riae parcere nullo pacto potuerint. Caius igitur, cuius fides ac professio in dubium revocala nunquam est. huius libri scriptor existimari n0n potest.
.Summa indiciorum quae Hippolytum auetorem designare videntur. Seposita licet vimirum auctoritate, qui Philosophumena Hippolyto episcopo adscripserunt, summa indiciorum . quae Hippolytum demostrant huius libri aut lorem, eam praeseri Veri speciem, ut, nisi peculiares obsisterent dissiqui tales, ea sententia se criticis unico probaret. Itaque operae pretium est, hein universa pereensere argumenta, quae illi opinioni sidem conciliant, ut deinde singula pro dignitate perpendantur. Eorum primum ac potissimum exsurgit e mentione oporis IIερι m m5 et πιφὶς ο οἱας De essentia universi
quod audior Philosophumenon uli suum appellat. In calat0go qui inpe operum, qui cum paschalibus Hipp0lyli cyclis proslat etiamnum
sus Graecos atque adversus Platonem vel elium de universo. Novom liliali discrimine moveamur, ipse impedit Photius qui mem rato Superius l0m leslatur. 0pus IIvὶ 'ς το5 πα- ρ οἱ in refellenda Platonis doctrina versalum esse, idemque alias Περι -
universi inseri plum ei reum ferri consuexisse. Unde liquido perspieitur. opus a Philosophumenon auel ire elaboratum illud esse ipsum quod inter opera Hippolyti ia inpridem relatum reperitur. Porro huius opinionis defensores de illius ealal0gi authentia nihil esse Di itiaod by Corale
36쪽
contendunt quod ambigamus. Hippuliti enim sedentis simulacrum, ad quod eatalogus ille pertinet quodque nunc Romae visitur in mu-seo christiano lateranensi, Minckel manni iudicio aetatem refert Severi Alexandri: deque arbitrari licet. paschales uipi lili cyclos operumque litulos Seri0ri aevo adseri plos Esse, quando nimirum nullus iam erat sallacis illius canonis usus, graecaeque linguae Studium ab Romanis negligi dudum coeperat. Opus igitur De unia uersi essentia Hippolytum clamat Philosophumenon aucti rem. 1l- qui reliquae etiam auctoris lucubrati0nes Hippoli lo apprime e0ngruunt. Nam quod principio auctor scribit. se olim bre iter haereticorum plastita resulasse, id apte cadit in Hippolytum, cuius pise Maiis id est libellulus adversus haereses a veteribus laudatus est i. Ad haec mem0rali ab auctore libri 2, quibus de Palaestina, de arca Noe, de gentibus duabus Supra septuaginta pro Sermonis diversitate discretis deque aliis neseio quibus 1 et obiter vel data opera agebatur, ii commode rex antur ad biblicus Hippolyli commentarius. Cuncta igitur indicia ex auctoris operibus expressa in Hippolytum conspiraul.
His enim ero consentiunt quae ex doctrinarum eum paratione
peli possunt. Namque eadem utrique ratio est disserendi de divina Trinitalo, de Verbi origine atque inhumanaliune. de mundi creatione. Eadem utrique opiuio de Νicolailis qu0rum nempe signifer utrobique Nicolaus proludi Mouus perhibetur: eadem de gentium numero qui ex confusi0ne linguarum exstiterit. Super haec Bunsenius animadvertit, astronomiae cognitionem, quam praetendit auctor. belle in Hippolitum quadrare paschalis eFelieonditorem, nec facile aliis ex occidente Scriptoribus per eam lempestatem assingi poSSe. Devique admisso. Hipp0ly lum esse Philasophumenon auctorem, haud aegre intelligitur, cur clari adeo Scriptoris memoriam veteres quadam eluti nebula involutam posterilati irasmiserint.
37쪽
Fuisset enim Hippolytus, quemadmodum huius operis auctor, vel in ipsa Urbe vel certo in Urbis vicinia sacrorum antistes qui post lenitam a Callisto pontifice piacularem disciplinam ab romana communione descivit sectaeque severioris auctor exstitii. At idem illo Hippolytus, uti ex Veleribus accepimus, quindecim semie post annos Christi martyr occubuit eiusque rei gratia insignem locum in Ecclesiae fastis nactus est. Revocarit igitur oportet veterem errorem, quaque erat inter suos discipulos existimatione, maximam suae sectae partem ab errore deduxerit. Ita fieri potuit, ut illa brevissimi aevi laclio vix aliqu0d vestigium post se relinqueret itemque ut scriptores Hippolyt0 posteriores a commemoranda Hippolyti secessione temperarent. Hinc mira illa ignoratio sedis quam certe Hippolytus tenuit, quamque nihilominus Eusebius ignoravit ac Hieronymus Scire non poluit. Unamquam popularis rumor aliquis de Hippolyti discessu ac reditu permanaIse videtur
ad aures Pruden bi qui utrumque in laudem Hippolyti martyris
versa oratione commemoravit 1. Ei sane Hippolyti simulaprum anno MDLl ex agro Verano B0mae effossum est non longe a loco
quo Hippolytus a Prudentio laudatus anni ersaria gratulatione palam colebatur. Neque ab auctore Philosophumenon alienum est erroris ac discidii genus quod ab Hippolyto paullo ante obitam
pro Christo necem re oeatum Prudentius cecinit his verbis: F gite, o miseri, eraeeranda Nouuli Dogmata: eatholicis reddite nos populis. Etsi enim novatianensis se hismalis aetas ab Hippolyto abhorret, accuratam temporum rationem quis requirat in vulgi relationibus ex quibus haustum videtur eius carminis a gumentum 7 Celerum seculis sexto, Septimo, octavo non desuerunt in oriente scriptores qui x et romani vel portuensis episcopi apposito Hippolytum distinguerent. Neque de eodem Hippolyto, qui
anteactae vitae labes sum sanguine abluerit, desideratur testim nium his verbis conceptum in historia Nicephori Callisti: Rem ribus Severi Hippolytus etiam Portus romani episcopu3 floruit . . .
Ouaedam porro eius geripta quum reprehenSione non careant,
38쪽
marlyrio pos ea pro Christi nomine absolum, ignorantiae moemaeulam defrisit atque defersis i. Omnia igitur commonstrant Hippolytum episcopum huius voluminis auctorem fuisse.
Ilius Hippolytus egeli paschalis condure et plurium operum scriptor, alius vero eognominis in Urbe seeus viam tiburtinam
Cumulate arbitror aut certe fideliter salis proposita esse superiore articulo momenta rationum quae in sententiam de Hippolyto Philosophumenon auctore non paucos clari nominis erili eos inclinarunt. duarum equidem aggressurus examen probe sentio, alque alios itidem sentire censeo, momentum omnium maximum esse in auctoritato veteris illius catalogi , si modo semel agnoscatur unitas libri De unirerso seu De essentia universi quem unum eumdemque alterutra inscriptiono distinctum fuisse Pholius assirmat Sed quoniam controversia de auctore Philosophumenon historicis innexa est consectariis momenti gravioris, de his primo disco-plandum esse puto, ut aequius deinceps de catalogi auctoritate deque illius tituli significatu iudicemus. Placet ordiri ex controversia de illius Hippolyti persona cuius memoriam in Tiburtina idibus Augusti Romae observatam scimus. 0uod multo anto Prudentium bucheriana Depositio martyrum ostendii. 0uaero itaque utrum Hippolytus ille haberi possit pro cognomine episcopo et martyre , quem cycli paschalis inven-lio aut concinnatio quemque editi in saeras litteras tostmentarii nolum orbi fecerunt Prosecto si clarus ille vir. ex Irenaei discipulo doctor Εeclesiae, lania religione depositus est Romae, tan- laque civium et peregrinorum frequentia cultus inde saltem ab ineunte seculo quarto, id eo seculo labento doctissimi quique ci- es h0spitesque ignorare non potuerunt. Est autem scriptor eorum
39쪽
temporum unus quidem . sed omnium instar habendus J quem de ea re opportune interrogemus, Hieronymus, cui Romae an e Prudentium longe diligentius romanorum martyrum memoriae conlustratae sunt. Namque adhue iuvenis ab anno ei rei ter CCCLXIII ad annum CCCLXIX in Urbe institutus est, atque , ut erat spectandi sciendique cupidissimus, martyrum cryptis studi0Se Sue Pedere consuevit 1. Tum reversus Romam anno CCCLXXXII, interque romanos presbyteros eo0platus, ab epistolis suit Damaso pontifici, qui sane martyrum conquisitor et cultor nemini secum diis idemque sacrorum interpretum studiosissimus erat, uti eius opera testantur. Poluii igitur Hieronymus tum e publicis m0numentis, lume Damasi conSuetudine, tum e consultis romanae ecclesiae archivis longe plura et sepositiora resciro de Hippesylo. quam alius quispiam e coaevis hominibus. Neque pr0seelo ambigi p0lest num pervestigatae ab eo nominatim fuerint veterum memoriae de Hipp0lylo, quippe qui ante sesquiseculum Vixerat ac nobilissima studiorum tognatione et quasi astini late eum eo coniunctus inclaruerat. Ut enim nemo ign0rat, quam studiose uteronymus ecclesiasticorum scriptorum monimenta conquisierit, sin neminem latet, quantam ille operam sacris ligeris laccedente praesertim Damasi hortalul, quantam sacris interpretibus Romae navaril. - lam xero Hieronymus plane ignoravit, clarissimum ac sorte primum Bibliorum enarratorem, eumdemque chr0n0graphum,
cyeli pas halis conditorem, ac the0logum insigniter doctum, episeopum et martyrem HippMSium Romae secus Tiburtinam Pompositum honorari. Apparet id luculenter ex libro De scriptoribuseeelesiasticis seu De riris illustribus quem ipse anno christiano CCCXCII vulgavit. Solet quippo ibi Hieronymus l0gum, quo quisque decessit vel rite depositus iacet. moram etiam quam externus quisque script 0r in Urbe laeti. sicubi notum Sit, c0mmem rare 2. Verum ut ad Hippolytum 1enit, nullam r0manae depos
40쪽
tioris, nullam commorali is in Urbe nullam martyrii mentionem inseri t. Igitur neque Hieronymus , neque Damasus, neque si qui fuerunt alii seculo illo annalium edelesiasti eorum scientes martyrem Tiburtinae habuerunt pro cognomine episcopo qui doctrinae simul ei martyrii laude floruerat. Neque vero marmoreum Hippolyti signum seculo sextodecimo propter aedem S. Laurentii extra moenia delectum, n0n ita procul ab Hippolyti romani crypta quidquam eontra evincit. Prudentius certe . qui universum cryptae ornatum aeeuralissime describit. nullam simulacri mentionem laeti. Hieronymus autem, qui, dum scripta Hippolyti commemorat, censum exhibet diversum a calalogo statuae adseri plo, vel statuam non vidit, vel l quod minus crediderim eum catalogum haud magni fecit. Quare similius veri est. seculo quarto monimentum illud minime exstitisse. Dicet sortasse quispiam . huiusm0di signum ex Hippolyti discipulis repeti posse, qui magistri simulacrum seulpendum curarint, quando is una cum Pontiano pontifice iussu imperatoris in insulam nocivam Sardiniam ablegatus est, idemquo postea everterinlsimul ac de Hippolyti conversione ac martyrio nuntium accepere. Sed de hac opinione sermo infra redibit. Nunc illud animadverto. aut nihil e statuae situ extundi posse ad controversiam de uno vel
duplici Hippolyto dirimendam, si statua loco mola est ante Hippolyti depositionem: aut certe stabiliorem fuisse suturam Hippolyti
episeopi memoriam . si ei pla deinde dicata suisset Christi mur-1yri ubi antea simulacrum doelori schismalicorum fueral excitatum. M0neo praeterea. Hippolytum illum deportatione multa lum ui legitur in albo p0ntificum bueheriano i nulla ratione pro nippolyto episcopo haberi posse. Fuerit sane Hippolytus. qui exilium cum Pontiano tulit. secus Tiburtinam sepultus: quando in Depos
1 IIIERON. - . e. n. LVI. 0ui lamstu hunc uippolytum martyrem appellat In praelatione commentariorum in Matthaeum. Praeter Hieronymum
hoc apposito Hippolytum insignit Theoiloretus t IIaer. fabb. III. 1 1, iἰe