Caius Julius Caesar Ad Codices Parisinos Recensitus Cum Varietate Lectionum, Julii Celsi Commentariis, Tabulis Geographicis... Quibus Suas Adjecerunt N.L. Achaintre Et N. E. Lemaire...

171쪽

Le s volum de cetiuvrage renserme la traductio Dancais interlinealis des seri liores de Commentatres de Craia fur latuere de Guvias, avectae notes.

Cette traduction est encore celle de 'Ablanmuri, revue par labbe Lemaserier et par Μ. de Wallty . Sa lecture nous a convalucus, dit Ienouveliaditeur, que hien des choses avalent echappe a M. de Wallty et qu'il''navali presque pas une page qui D'eut encore hesoin de plusleurs corrections , a Plupari importantes. Nous avoncenti epris e ravati, et pres de mille passages ut et retouches ou eniterement resondus is Cette traductio aliis revue sat partie decla collectio douvrages classi-ques, imprinae a Lyon et adopte dans les principaux petit seminatres

de France.

i65 i. Paris, de imprimeri r ales, in- sol. sig. La guerre des Suisses, trad. dii premio livredes Commentatres de Iules Cissaen, pariovis XIV

172쪽

lybe, Paris , 6o9, indol. le savant Casauhon mentionii une traducistion Dancais de Commentatres de Cesar, Dite par e prince ce sonides version saltes parmenri IV, dans sa nZieme annee Elles se bor- Daien au cinjpremiersiloes, et soni restees manuscrites Le secretati ed'eta Desnners montra iovis XIII l'original, qui s stragare oti eutrouve ne copia parmi les manuscrit de la bibliothoque u roi. Uti precepteu de Henri IV nomnieia Gaucherie, Wariai des corrections. Feu Serius en a imprim quelque pages dans la compilation intitulee Notioelia histoire de Henri IV , traduite du latin, de Raou murem, etc. Paris, Plancher, x8I6, in-Ia on doli dono regarde commeo ou-vrage imaginatre lartici 388 du tomea' de a Biblioth hist da laFrance, Conc: en es termes Les Commentatres de CEs, , traduit par te olimri IV et te rotLouis XIII. Paris, de Pimprimeri rorate, 65o, in-sol.

1558. Paris, Vincent Sertenas, in-8'. CESAR renouvete par es observations militatres duseigneu Gabriel Symeon, Florentin livrea' , contenan 6 chapitres.

1559. Parisiis, in-80. Liber de Militia C. I. CaesΑnis , auctore P. Ramo.

1636. Paris, in-4'. Le Parsait Capitaine intrement, abrege des guerres de la Gaule, de Commentatres de LSAR, par Henri, duc de Rohan.)

174쪽

1799 M Titi, in dipo vh regia, a Vol in-4'. Commentarios de ullo CksAc, traducidos connotas e illustrariones,, adornados de muchas laminas executadas en Roma taxo la direccionde Sorion Nicolas, Mara.

17o5. London, A. Smith, im8v. C. Iulius EsAcs Commentaries of his Wars in Gaul, an civit War With Pompey, etc., madeonglisti rom the origina latin, hyruarti ma-

dena Leditiona plus estime est cesse de Guillaume Bover x so, in-8'

1 55. London, Huch, in-8'. C. Iulii EsAnis Commentaria de bello civili, cum versione anglica in usum scholarum by John

175쪽

i554. Venezia, appresso Gabriela Giolus di errari,

Commentari di C. Giulio CEsAnc dam Fram cesco Balvelli, uovamente di lingua latina tradotii in toscana con figure, etc.

Vedition Ia plus recherche de cette traductio est cesse qui contienties figures d'Andre P LLADIO. Venise. 575 , in-4'. Les gures sont en grande parti de Leonidas et Horae Palladio, ius drindre

8o4. Copenhague, a Vol in-8'. Commentatres de CESAR , ouiscinoires historiques surdes guerres de gaules, etc. traduit dilatinen danois avectae remarque explicatives, par

IIII MOSCO , in-80. Descriptio abrege des guerres, tire descitvres de CΕsAn aVec de remarque importantes et uti discour particulier fures guerre, imprimeen russe par ordre de terre I 'V.

I6o6. 'ancienne version grecque de sep tivres de la

176쪽

DES' ΟΜΜΕΝ ΤΑΙ RES DE CESAR. 165

guerre de Gaules attribuee a Gaga ou a Ua- nude, ut imprime pou la premiere sol en 16o6, dans redition de Godesmi Iungerman; nous Pavon reproduite 'apres le edition de Davisius, dans noue troisieme Volum page 337 et suiu elle a et corrige et revue Vec solii par Editeur, et par nos plus savanis hellenisteS.

Pierre Stromi, marstinat de Frances tuet en uin x578 au siue de ionville, avait ait ne traductio Mecque de commentatres de Cesar, ave de commentatres latins et des additions don Ie manu- serit originaliat ait enue les maius de son siis Phil. Stromi, qui te. montra

177쪽

Ρ ΟΜ Isna Antis, tibi laetor optime, in primo volumine nostrae editio m. P. TVI, duos indices geographicos, unum exhibiturum notitiam novam Galliae antiquas temporibus a Caesaris, et quidem fusius descriptam; alterum autem Ioca summatim indicaturum, quae in suis expeditionibus percurrit Caesar sed proposito nostr postmodum attentius Perpenso, tibi utilius ore duximus, si ex duobus unum conficeremus, Pari cura elaboratum, qui omnia loca, tum Gallias veteris, tum Italiae, AEgypti, Ahicae et Asiae complecteretur. En igitur lector, indicem geographicum iampridem in hujus operis curriculo praenunciatum tibi offerimus, non omnibus forsitan absolutum numeris, sed quantum in nobis fuit accuratum illud tamen te praemonendum censuimus, scilicet nos non circa obvia quaeque, et ipsis tironibus nota operam consumpsisse; at in illis Praecipue fuisse moratos, quae ad exactam geographiae normam, et ad gentium urbiumque exponendos situs pertinerent itaque omissis notionibus, quae lectorem, jam primis litterarum rudimentis imbutum, non fugiunt, alia collegimus, quibus dispositis, contentionum causae vel dinscultatum nodi ex antiquitate et temporum injuriis intricati solverentur. Neque pigeat te, quotiescumque in urbe aliqua vel gente haerebis ad nostram de orbis romani urbibus et populis descriptionem geogra- icam confugere, ad quam consciendam non solum Strabo Ptolemaeus, Antoninus, Steph de Urb., ela, Ethicus, tabula Peutingeriana,

Hierosolymitanum itinerarium, uno Verbo veteres geographicae rei scriptores Concurrerunt; sed et recentiores, inter quos illustrissimi viri Martianus, ortelius Cluverius Hadr. Valesius, Samon, 'Anoiue, et alii innumeri, quorum observationibus usi sumus; ita ut non tam absolutam totius orbis romani partium descriptionem, quam omnium regionum quae C. Iulio Caesari occurrerunt, notitiam impertiremus , quae sola nobis sui mens et erga te promissorum obligatio. Praeterea cuique locorum vocabulo gradus latitudinis et longitudinis reposuimus, non adeo tamen exacte, ut nulla superesset imultas, sed satis diligenter, ut lecto quivis sine ulla mentis contentione, ad mappam quamque eonfugiens consulendi gratia, locum quaesitum uno reperiret aspectu. Quod quidem rebus dubiis et contentioni obnoxiis, ut sunt notiones geographicae antiquae, satis esse debuit et quoties Geog aphos veteres intestimonium vocavimus, eorum scribendi characterem, etiam mendosum, religiose expressimus, ut lectoris oculis ipsum quasi monumentum subjiciatur. Sic nostrum hoc opus in tuum bene cedat commodum, lector, vehementer optamus. Vive et vale.

178쪽

IN DEX

; 39 et lat. 18 15 et 19 Plong Straboni 1 ρv ια; Ptolemaeo Aκαρυ-ω χωρα hodie Carnia Pars meridionalis Epiri secundum tolemaeum, inter ostia fluminis Maelithi et Acheloim. Aspr, Potamo ostia sita secundum alios separatur ab Epiro, et Acarnanes ejus incolae vocabantur. Rus sines, a septemtrione sinus Ambracius in quem incidunt si Arachthus supra dictus, et n. Inachus: ab oriente4 Achelous a meridie et occidente Ionicum mare. Praecipuae hujus regionis urbes, Actium promoni. Capo in Q Leucas, idem s. aura Acarnaniae insulae sunt Echinades, quarum praecipuae Cephalonia, Same,

Ithaca Thoasti Ulixis patria, qui quidem Cephaloniis

quoque imperabat. AcHAIA B. C. l. III, c. 4, 55, 37 Io6, etc.). Achaia, proprie dicta in Peloponneso, incipit a promontorio Araxo, usque ad isthmum corinthiacum, quem complectitur, absque Corintho et Sicyone habet ad septemt sinum Corinthiacum , ad meridiem vero Arcadiam, Argolidem et Elidem. Sed ea cujus in Caesare nostro sermo sit, alia est. Scilicet Graeci conjurati, societatem inierunt ad defendendam libertatem suam sub Philopoemene duce, cui societati nomen fuit Aesimorum respublica, quae quidem praeclare viguit usque ad tempora, quibus tandem victa a

179쪽

Romanis, et post captam Corinthum, in provinciam romanam cum caeteris Graeciae civitatibus redacta est, sub nomine Achaiae Achaia igitur definienda est, magna regio, quae temporibus Julianis sere omnem Graeciam complectitur,macedonia et Epiro exceptis. Vide Strabonem, lib. Viri, p. 383, et seqq. d. aris. 62Ο. ACHILL , seu ACILLA B. Ase. c. 33). id de hac urbe nost edit. t. II pagin. 46o, col. I. Notari haec urbs reperitur in tabula Peutingeriana, et scribitur a Hollaci hoc modo ab occidente, secundum littus marisci Hadrito xx Ruspina sine nota Lepteminus - VIII Tamum - Eech - Π holla. Et hi numeri indicant ab urbe Lepti minor xxx millia. ADRUΜΕTUM seu HADRUΜΕΤΠ B. C. II, 23; se.

iii 89, 97'. 36 latit. 8 et longitud Ptolemaeo Ahού-

ροὶττος κολωvια, inter urbes praecipuas Africa ByZacenae numeratur. Paucis distat leucis a quodam loco, cui nunc nomen est Cabar Susis, aliter Susi maritima civitas erat, divitiis et opibus florentissima Colonia deducta ab Ulpio Trajano Aug. ut patet ex inscriptionibus quas eXPOSuimus, i. II, p. 24 nostrae editionis. Eadem est, ut apparet, quae Supra in tab. Petiling. signatur misito.

UATUCA, alias Atuatuca Beli. Gall. vi 32, 34).5o ἱ latitud. 3 longitud merid. Parisiensis Id castelli

nomen est. Hoc mere est in mediis Eburonum Anibus, ubi Titurius atque Au runculeius hiemandi cauta ConS derant. Hujus urbis nulla apud Strabonem mentio Ptolemaeus εἶτα μετα τὸ Ταςουδα. scald 9 ποταμο ΤΟΥΠΓΡΟΙ καὶ πόλις λτουακουτου, id est, deinde post Tabudam umen ONGRI , et crustas eorum tuacut in Itinerarium Antonini in itinere a Castello Coloniam usque, hanc distantiam admittit inter Bagaeum Baui et Aduacam eam

180쪽

GRORUM XIV Summa LVIII leucae gallicae constantes

I 5o pas seu milliarium et semi supra). Tab Peut., seu Τheodosiana, heodosio Imp. attributa, et expressa chalcographice Vindobonae 753 n-s', nostrum definit iter:

caco ner id est Bagacon Nerviorum h- H Vos Bormaco xv - Geminico τω - xv sita lego pro LVI , cedo errore) Prenam xvl --uaca; summa Lx leucae gallicae, circiter Xa l. Danc. Et reipsa ea est sere distantia inter urbes dictas Baseat et Tongres. Unde manifestum fit Aduatucam Caesaris Eburonum urbem, eamdem esse quae nunc dicitur svres. Nam deleta gente Eburonum Τongri regionem incolentes et in eorum locum sullecti nomen suum urbi praecipuae dedere. Urbs ongrorum pertinet ad regnum nunc Vocatum lom -Bas, et sita est inter Masreeitat et Misain. ADUATUCi. Quum hoc nomen populi varie scribatur apud codd. et edd. scit modo Aduatici, modo, et quidem saepius ATUATICI quas arietas, latemur, in textu emendando nos effugit; hoc loco, operae pretium duximus lectorem monere, ne putet diversos esse duos populos his nominibus designatos. Unum eumdemque populum esse patet, tum ex caesarianis expeditionibus in hac regione, tum

ex ipsius verbis vidimus enim l. II, B. G. c. . Aduat cos XI mill ibid. c. 16 exspectari etiam Atuatucorum copias, etc. ibid. 29 Aduatici de quibus supra Scripsimus, quω omnibus copiis aurilio Nerinis qui

supra c. 6 cum Atrebatibus et Veromanduis auxilium Atuatucorum exspectabant τenirent, etc. Iterum et paulo post, c. 3 ejusdem libri, A atucos ESSE conremandos. Hanc igitur disquisitionem ulterius proserre inutile seret. Unum superest, ut ad vocem ATUATUCI, quae frequentius occurrit, praeterea Ptolemaei et Dionis auctoritate nititur, lectorem remittamus, observantes Atuatuciam seu Aduatucum populum non esse confundendum propter simili-