장음표시 사용
191쪽
Iberia in Hispania redeunte per Celticam, ait Diodorus Sie in libro IV, qui eam urbem dicit magnam, et απ της κατα τη στρατεια αλης, id est ab ejus expeditionis errore appellatam Alesiam λλησιαv. Idem addit filium Herculis cognomine Galatam, ex regia puella furto cognita natum, Celticae Galliaeve nomen imposuisse, quam Γαλατια VOcaverit. Sed hae mera sunt sabulae Nomen enim Alesiae cel-ticum esse debuit, ut alia, quae Caesar nobis transdidit. Haud melius, nostro judicio, clarissimus vir, Diris de Boti ux, in suo opere cui titulusci es Celles anter inemen au te S emtque , pag. oo, de alia Alesia in Laconia sita loquens, nomen hoc deducit a vocabulo celtico Lus vel Lis, lati curia, Vel herba G, ut ipse ait, sana herbes in de grain. Quid id significet nescio an urbs ulla frequentata potuit ab herba aut curia nomen accipere Quod si ita foret, nulla urbs soret, cui hoc nomen non possit dari. Florus ait Alesiam suisse solo flammis aequatam, quod magna ex parte salsum est: nam ea sub imperatoribus florebat; ibi enim officinae a morum erant, teste Plinio, in quibus ephippia et alia
equorum ornamenta argenteo colore inducebantur. Praeterea Alesiae meminit Erricus Monachus in vita sancti Gemmani Antissiodorensis episcopi l. IV, ante an DCCC, qui male et gratuito nomen origine latinum dedit scit Alesia abolendo. I sunt Errici versus
Te quoque, Caesareis satalis Alesia castris, Haud jure abnuerim calamis committere nostris. Quae, quod alias proprios praepingui pane colonos, Nominis adjectu quondam signata putaris.
Te fines Eduos et limina summa tuentem Aggressus quondam saevo certamine Caesar Nunc restant veteris tantum vestigia castri.
Etiam nostris temporibus exstant nonnulla hujus urbis
192쪽
rudera Caetera pete ex Caesare ipso, ad locum citatum. ΑΕΕx ANDRI CB. G. l. VIII, c. I. . . , cap. 4,
Io et seqq. B. Al. c. y II, 3, et alibi passim . 34', ἰ lat sept. 27 et longitud. Urbs celeberrima ab Alexandro Magno condita totius Egypti metropolis, et sedes regia, a primo Ptolemaeorum rege usque ad extrema regni aegyptiaci tempora sita non longe ab ostio occidem tali Nili, dicto Heracleotico, seu Canopico Hujus descriptionem pete ex ipso Caesare nostro, et aliis scriptoribus, tum veteribus, tum recentioribus. Μonumenta duo roseri Gruterus, p. 376 et α 5 nomine hujus urbis inscripta, ubi ea dicitur Alexandrea ad gratum. In nummis ur- hium scribitur: λλεξ δρεια, ut in nummo rarissimo Othonis imper cujus hic est ypus ΑΥΤΟΚ. MAPΚ ΟΘΩΝΟΣ. ΙΣ ΣΕΒ. Imperator arcus Otho Caesar Augustus); caput Othonis laureatum, ex altera parte AΛΕΞ ΑΡΕΙΑ. Et L. L Alexandriae, anno I caput Asricae cum proboscide. In tabula eutingeriana , nomen urbis Alexandriae non legitur sed in ejus loco, turris est ignita indicans pharum
ΑΕΕxANDRINI B. C. III, GO B. l. a 3 7, etc.). Urbis Alexandriae incolae Eorum indoles ab ipso Caesare petenda est, capitibus supra citati apprime expressa. Alexandrini cum Ephesiis, etsi magno intervallo sejunctis, ob commercii utilitatem uncti erant ut patet ex quatuor nummis graecis a Io. Valucin citatis. Quorum primus ΕΦΕCIΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΝ, id est Ephesiorum et Alexandrinorum, subaud Concoraeis Capita Serapidis et Isid. Nummus Antonini Pii.
et 46' latitud. αα et et 24 longitud. Habent ad septemtrionem Sequanos ad orientem Nantuates, Veragros et
193쪽
Centrones ad meridiem Vocontios Helvios et Velaunos; ad occidentem, Segusianos et Ambarros. De origine hinjus nominis vide quae notavimus B. G. l. I, e. 6, not. i. Ii erant partim qui nunc dicuntur Sabaudi partim Delphinates, qui olim continebantur dioecesibus Viennensi,
Gratianopolitana, et GeneVensi. Habebant tamen terras trans Rhodanum ad occidentem, ut patet ex Caesare nostro . I, c. II; et eam partem Allobrogum 'Anoilles,
notis de la aule, p. 54, appellat te a Romes,lo districtis Gisitillon de Michaille, quibus addit partem aliquam regionis dictae te Bugem Hodie la Samo, te dep.
deinere et partis de celia de PAin Vid ad voc. Vis a. ALPE B. G. l. I, c. IO; Ia , I, etc.). kαις nomen generale impositum montibus proprium autem his qui excurrunt ab ima Italia et a mari usco ad Galliam usque et Germaniam Alpes videtur esse nomen cellicum ALP, idem sonans atque albus, hhanc et reipsa maxima ex parte Alpes nivibus per t6tum annum albescunt. Diversa cognomina accipiunt e situ suo desumpta. Sic incipientes a meridie, et vergentes ad septemtrionem, invenimus Alpes ligusticas, deinde Alpes maritimas, quae procurrunt in mare editerraneum postea ad occidentem, Alpes Cottias et Graias demum, septemtrionem Versus, Alpes Penninas, Rhaeticas et Iulias quae omnes Italiam, ab ea parte qua possit adiri, defendunt contra Gallos, Helvetios et Germanos Hos montes et incolas eorum suse descripsit Strabo l. IV sub finem Ptolemaeus quoque lib. III, et alii Veteres geographi Caesar nullum peculiare nomen innuit, nec dicit qua parte Alpium ex Italia in Galliam transierit; sed iter ejus, ut videtur, sui lepas G. se Segusium); et indicatur in tabula Peutingeriana Gacusne Brigantione VI in Alpe Cottia. Supra ad septemtrionem Cotu regnum : et est locus ubi via per Alpus currit inter sontes Padi et Rhodani. Ιtine-
194쪽
rarium autem Antonini indicat quatuor vias in Galliam tendentes, per quas noster ingredi potui : prima amediolano in Gallia cisalpina respectu Romanorum, Caesaris Provincia, ad Arelaten per Alpes CottiaS, M. P. CCCCXI. Ea nostro non convenit proposito Secunda citer amediolano, per Alpes Graias, Viennam, M. P. CCCVIII. Tertia rite a Mediolano, per Alpes Graias Argentoratum, M. P. LxxVI. Quarta citer a Mediolano per Alpes Pennina&Magontiacum, Μ. P. CCCrax. Inde conjici potest duas tantum vias Caesari a Provincia sua Gallia Cisalpina proficiscenti fuisse tantum ineundas scit viam per Segusium D pas de Suse', et Alpes Cottias aut viam per sorum Claudii la Tarent alse).AMAGETOBRIA, seu Magetobris. Vide ad hanc vocem. AMANTIA B-C. III, 2, 4o). Circa et latit. γ' long Urbs Amantinorum cum Bullidensibus conjunctorum in nostro De iis ita Plinius, i. III, c. 26 Ac lunt Barbari Amantes et Buliones, quos et sequenti libro c. I Amantinos et Bullidenses appellat Ptolemaeus p. 64, ed. Bert Amantium, popularum Pannoniae inserioris, meminit juxta Dravum flumen Diversi certe ab Amantinis; at p. I, Amantiam Oresticiis, juxta Bullina El mitorum caput in Macedonia supra Epirum locat ad littus Pelagi Ionici et est, ut nobis videtur, vere situs hujus urbis; nam ex ejus sententia Amantia viginti quinque tantum leucis ab Apollonia distaret, quod satis congruit Caesarianae narrationi Scylax Vero, Vetustissimus scriptor, Sic de Bullidensibus habet: Βουλειοὶ o 'ebr εθυος λλυρικov. Malc. ines res V Iza.
AMANus B C. Hi, 31 . Inter 364 et 37 et latitud. 34 et 36 long Mons Syriae inter Ciliciam campestrem
et Comagenem quam ab ea dividit nunc in provincia dicta a Caramante, in Asia minore. Hodie dicitur, secundum D nrille, Al-Lucan.
195쪽
AMBARRI CB. G. l. I, c. I i, 4). 46 lat et inter 29 et 3 longitudin inter Eduos et Allobrogas, juxta utramque ripam raris, in regione olim dicta D, ide ivbes DGnoille eos locat in Bressia, dans limesse; hodie les dep. de Ain. Eo Livius, lib. V numerat inter populos qui Tarquiniorum temporibus Alpes transierant,
ut sedes novas in Italia sibi pararent. Eorum meminere nec Strabo, nec Ptoleinaeus. Ipse Hadrianus Valesius, quod miror, eos tantum nominat, sine ulla explicatione, ad Vocem E LAMBIALITI. Vide notam B. G. l. m, . . Forte iidem qui Ambihari, de quibus mox sequitur nota nam inter
armoricas civitates numerantur.
AΜBI AN B. G. II, 4 et seqq. VII, 5). 49 et lat et o longit. Populus Belgicae, cujus urbs Samarobriva, ad Sumaram flumen ceu d'Amiens', Straboni A116ι οἱ.
I abula Peutingeriana, Segment. Ι - Sammarobriva eumdem nunc situm habet ea urbs quam olim occupaverat : quod autem dicitur lib. I, cap. 5, eos Ambianos Noviorum dies attigisse, non ad litteram capieridum; nam inter eos et Nervios erant Atrebates et Veromandui sed Caesar tantum innuit Ambianos haud multum a Nerviis abesse : hi autem cum Atrebatibus et Bellovacis partem eam complebant Galliae Belgicae, quae peculiari nomine Belgium vocabatur. Iidem inter Belgas foederatos eodem i. I, c. 4 X mill armatorum promittunt: unde qum fuerit numerus incolentium judicari potest: nain ea regio arctissima fuisse videtur temporibus istis. Ambiani occupabant eam partem Picardiae, quae nunc dicitur, depare is a Somme.
4 longit. c. Certe inter armoricas civitates a nostro, sicut Ambialiti, quibuscum unum eumdemque, ut con-
196쪽
jicimus, populum Sciunt suspicamur eos Oceanum attigisse, inter Curiosolitas Aulerc. Diablintes, Essuos et Unellos. Hodie te discesse HAoranches, sive dep. de lananche. 1 tellus contra eos locat in ultima peninsula ubi nunc est Cherbourg. De iis nulla mentio apud veteres geographicae rei scriptores.
BIVARETI B. G. Vir, 3 9o). Circa 46 lat. α' et 3 long Diversi ab Ambioaritis, populis trans Mosam positis, de quibus Caesar loquitur, B. G. lib. IV cap. 9.
Nostri Ambivaret AEduorum erant clientes; et eos codd. fere omnes Ambivaretos nominant. Glareanus et Ciacconius eosdem suspicantur esse atque Ambarros, de quibus supra dictum; et ego iis assentior Horum nulla mentio apud vetere geographos.
AMBIVARITI B. G. IV, 9). Ignorantur: videntur tamen positi circa redam, vel Boldum. ΑΜBRAci Beli. iv. 111 36). 39 - latitud. 19'long Straboni νιόρακια, Ptolem fili τρακια. Urbs Epiri, de qua Marcianus Heracleota: Mετα τους Μολοττους- Ἀμ ορακια Κορειθιωv
Regia Pyrrhi regis, sit ad sinum Ambracium, unde Graeciae initium ab antiquis geograptus petebaturi proxima Ttolis otAcarnanibus, non longe a fluvio Acheronte, quem poetae tabulantur unum de quatuor fluminibus inferorum: in cujus vicinia deinceps condita fuit urbs Nicopolis ab
Augusto in memoriam Actiacae victoriae Ambracia nunc Vocatur Loroum in Albania.
AMPHILocHi B. C. iii 55). 39 lat. 9 et long Strabo l. vii : Creterum inter Epirotas Amphilochi censentur. Et Ptol. lib. in c. 14 de Epiri situ Amphilochorum.
197쪽
qumus Athia mantes magis orientales sunt: urbs praecipua Argos Amphilochi mi Ruinae dictae Hlo-casIron), adi
έργος λεγο evov. τουτ δε κτυται δοκειἀμφιλοχος to λμηριαραου ριπιτεως. Male igitur, qui hunc populum Acarnanibus addicunt. ΑΜPHIPOLI B. C. ut ioci). 4o et latitudin. 21' long Urbs acedoniae, ad Strymonem fluvium, non longe distans sinu Pierico, seu Strymonico Herodotus eam in Thracia posuit; et vocat uvεα Οους, norem vias Dicta autem Amphipolis, quod undique sit Strymone flumine circumdata, vel potius quod ambiguus esset ejus situs inter Macedoniam et liraciam; nam inter duo brachia fluminis posita est, quod quidem utramque regionem disterminat. Hujus adeo jucundus erat aspectus, ut Basilius, in Epist ad Gregorium Naaianrcnum, fluminis per deserta sua fluentis prospectum cujus amoenitatem praedicat, ne get minus esse gratum, quam Strymonis prospectum Amphipolitanis Belli causa sui inter Philippum incedoniae regem et Athenienses. Hodie I DA LANARTES, seu Anarti B. G. l. Vt, c. 25) lat. 47 et et inter sto αβ long Gens nitima Dacis, septemtrionem
τοι occupabant igitur partem ransilvaniae recentioris flumen Tibiseum prope la Miss), infra montes dictos via, ubi sunt urbes Salet, almar, ROMar, est. ANA flumen B. C. 1, 38). Inter maxima Hispaniae. De
eo sic Plin. l. III, c. I Boeti flatere septemtrionali printenditur auania, amneAna discreta. Orcus hic Lamin tano agro citerioris Hispanire, et modo se in Sta raiundens modo in angustias resorbens, aut in locum
198쪽
cuniculis condens, et Smpius nasci oudens, in Atlantici oceanum efflarditur Circa 30 lat. 50 longitud. oc sontes ejus reperiuntur in Marianis montibus, in Baeturia , parte provineiae ulterioris, temporibus Hispaniensis Belli Alluit vicissim Metallinum, Emeritam Aug. Iuliam Col. Μyrtilem et ostia ejus prope Balsam 37'9 e longitud occid. Hodie a uadiana ab Arabico adii fluvius et Ana veteri nomine Hispanico. ANCALITEA. Interrii Flat et 4 oc long. Populus Britanniae ignotus omnino Vossius conjicit eos esse origine Ambialites. De his vide l. v c. 3, de B. G. et ibi notam. ANcoΝ B. C. l. I, i i). 43' clat et Ii' long Urbs Piceni prius Picena dicta, ut habet Cato Ptolemaeo kr-κωv, a cubiti sorma quam ibi orae flexus emcit. Erat teste Pomp. Μela limes inter Italos et Gallos cisalpinos. Hanc Plinius et Strabo conditam dicunt a Syracusanis Dionysii tyrannidem sugientibus, quibus adstipulari videturIuvenaliS, Sat. IV V. O, Doricam appellans
Ante domum Veneris, quam Dorica sustinet Ancon.
Hodienum nomen suum retinet, et dicitur Ancone, in principatu Ecclesiae, in Italia.
male ad Caesare, i. III, dicuntur mari proximi nam inter eos et mare sunt Nannetes Horum urbs erat Iuliomagus.
Post Caesarem, nam ipsius temporibus hujus nulla mentio fit 'abula Peuting. Iuliomam Hodie vera Sur lab L enne Meduanna).ata Andes occupabant provinciam, quae postmodum dicta fuit Amisu, praeter ut observat D 'Anoille, i t. des a G. p. 67 cam partem quae dice
199쪽
batur, Dinauges, ns te dioces de mittera Andes incolebant partem ducatus dicti 'An u hodie dep. de lanam ne De numero armatorum nihil Caesar dicit.
long τιοχεια ἡ πι του ροvτου ποταμ.ού, ait Ptolemaeus Urbs celeberrima Syriae metropolis, et sedes regia sub regibus, ad Orontem fluvium. De ea sus Strabo, lib. xvi Hebraice vocatur Reblata. Habuit conditorem Seleucum Nicanorem sed ab Antiocho rege instaurata est, quin et amplificata Sub regibus suis floruit, item sub Caesaribus et imperatoribus christianis. Iam inde apostolorum temporibus secunda sedes fuit religionis christiatiae ibi namque primum christianorum nomen datum est christicolis, qui antea simpliciter disciρuli vocabantur. Unum habebat ex quatuor orientis patriarchis. Hodie visitur haud minore amplitudine suisse, quam Constantinopolis, sed moinnibus longe latioribus instructa et capacibus duorum curruum. Haec civitas diruta et vastata nunc est locus tamen apud Arabes antiquum nomen retinet Antakia et sedes patriarchalis translata est lepum Memoratur passim in monumentis Veterum Ea est inscriptio hujus apud Gruterum p. LXVII, Io, ubi Antiochia S i dicitur C. ΕΤΤΙΟ. C. F.
In nummis Impp. passim signatur; et hi sunt hujus tituli honorifici. Primam pocliam Antiochenses dinumerant ab Augusto, usque ad Flavios Numm. Aug. et 3 formae.
200쪽
ΚΑΙΣΑΡ ΣΕΒΑΣΤΟΣ. Caput Augusti ex altera parte ΑΡMΕΡΑΤΙΚΟΝ ΑΝΤΙΟΚΕΙΣ. ΕΚ ponti iam coronam Antiochenses an as). In aliis imperatoribus varii numeri saepe in laurea Antiochia sui metropolis, Pompeii permissu, postquam Syria provincia facta esset Nummus ubi caput Iovis ab una parte, et ab alia idem Iupiter sedens cum epigrapheri ANTIOXΕΙΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤPOΠΟΚΑ ΑΥΤΟΝ ΟΥ Λ. In ab Mutingeriana magnifice repraesentatur Antiochia sub figura sceminae coronatae et aureola insignis, quae solio sedens, dextra manu sceptro innititur sinistram autem imponit super caput Iuvenis sedentis ad pedes ejus, et ab omni parte nudi Solium autem stat super magnificam porticum circularis fommae ante eam flumen Orontes et arbores altae; pone autem domus, seu potius templum cum arboribus hinc et inde sola est urbs, quae cum Roma et Constantinopoli, in hac tabula supra dicta, hoc honore sit insignita.
latit. 17 longit Epirotica secundum Strabonem l. XVI, p. 764 d. 62o, ubi innuit suisse lacum bituminis insignem. Male confunditur cum aliis urbibus cognominibus, praesertim cum Apollonia aulantinorum juxta littus Ponti Euxini Nostra Apollonia testellinio distata mari VII mill .pass. et ex Marciano Heracleota duorum dierum itinere ab Epidamno a mari autem stadiis L, ut testatur Scylax antiquissimus scriptor ut vero Strabo LX. Dicitur ab Corinthiis et Corcyreis fuisse condita Hujus urbis ruinae hodie dicuntur Pollini.Τstula Peutinger plures Apollonias signat, quarum unam inter hessalonicen et Amphipolim sed errore nescio quo mirabili, has urbes juxta littus Adriatici maris locat. APOLLONIATES. B. C. III, 2 Apolloniam urbem incoelentes. Vid. Supra.