장음표시 사용
281쪽
cit. p. 7 , clivi cujusdam, seu collis nomine Iussa meminit, inter montem Geryopia et torrentem Iuliat, ad meridiem, non omni quidem ex parte circumcisi; nam ορο casum Versus acclivis propemodum est: sed quid vetat quin olim circumcisus iste mons, imbribus culturais, seu lumis ratione, sormam mutaverit. Ego ero potius incolis ipsis credendum existimo quam alienigenis praeterea mons iste XII abhinc saeculo nomen Gergoviae habebat, ut dissertissime probat abbas Euri, cui assentiuntur metumst, Cay lus et ipse doctissimus aerioille solus contradicit Lanceloi, Memoires de Academio de Belles tires i7o6; sed non dicit ubinam fuit antiqua Gergovia Ger Mia urbs praecipua Arvernorum , celeberrima in nostris veteribus annalibus, quod sola ex omnibus Galliae civitatibus, Caesarem ab obsidione desistere coegerit; vid. l. VII, c. I et seq. Porro Ger pia Caesaris Straboni dici tur Neμωσσος , pro Neμωττρv, et a latinis post-modum Amgusto metum , hodis Germone en urer es, dep. du P-d Diame. Itin Ant. AugustanEmetum. ab Theod.
Αuo. ΕΜΕΤ a LEMuso Posti V distans CXIII leuc. gall. 56 l. f. de Pomerae G mon male Sanson confundit utramque Gergoviam scit Boiorum de qua infra, et Arvernorum, jure ob hoc ab Hadr. Vales et Anoille
I longit. Incerta prorsus, et nomen et situs hujus urbis; interpretes plerique volunt esse multas en Murbonnais: at Vide l. VII. c. . et ibi notam; male Sangon hanc comfundit cum Gergovia modo supra citata. GERΜΑNL B. G. l. L, c. 3I, 5o, I VI, et, et alibi passim'. Populi Germaniam infra memoratam incolentes quod nomen a Caesare iis inditum, totam eamdemque gentem antiquitus non designavit; sed modo Suevi, Hermanduri Cherusci, aliis modo nominibus erant distincti.
282쪽
Germani, uno verbo , Celtae erant omnes, qui a finibus Asiae oriundi, et circa aludem oeoticam, sub jugo Caucasi montis habitantes, sedibus egressi, per multa saecula non solum Germaniam proprie dictam, sed et Galliam, Britanniam, Hispaniam, Italiam et Graeciam tenuerunt; vide nostram dissertationem de Gallia et Gallis, . I, 48 I. Postea, et paulo ante Caesaris expeditionem in Gallias, Bat,
vi oppressi et subacti a diversis populis ejusdem originis,
qui Rhenum transierant, suos Victores GERMANOS appellarunt Lingua enim celtica, En bellum significat; unde noStrum pleris, talum e , angium μ-; MANNautem vir latine gallice homme nomen igitur totum idem
tone deo, gentis conditore natus, tres ipse filios habuit, qui Germanis prima haec nomina secere Lum nra, pinpuli proximi Oceano Hermiones; Μediterranei Isimoin nex, Gallis et Helvetiis proximi quibus postmodum accessere Mars Gambrivii, Suevi, Vandali, propria, ut fama est, stirpis dei Tuistonis nomina reserentes Suevorum nomen solum exstat adhuc de caeteris vide Eccardum de origine German. Gootting. 75o notit German Ant. Jac. Car. Spener Halmina eh. IIII, etc.
GERΜANIA B. G. l. VI, c. I et seqq.). Inte 47'et 55 lat. 2 et 2 o long Europae magna regio, hodie dicta nutschland μ' Allemagno , temporibus Julii Caesaris parum cognita, multoque minus obvia et peragrata a Romanis, qui de interioribus ejus partibus nihil nobis tradidere. Non eosdem, quibus nunc circumscribsitur, limites Germaniae assignant geographi Vett. tot ac Strabes sed
quantum ex descriptionibus eorum non adeo certis conjici potest, Germanicus Oceanus et mare Suevicum Germaniae latus Septemtrionale terminant; latus orientale istula;
latus meridionale, Danubius; occidentale vero Rhenus Usque ad mare. In hac descriptione, nullado Cimbrica Cher-
283쪽
sonneso, de Scania et Suevia mentio, etsi has quoque partes Ptolemaeus Germaniae addixerit nihil quoque dictum de Germaniis duabus ad ripam sinistram Rheni sitis, quarum alia superior, alia inferior nuncupatur; nec de nonnullis Belgicae gentibus, quae et ipsae erant Germanicae, sicuti Caesar innuit, B. G. l. Π, c. 4; sed tantum de Germania magna Populi sere innumeri hanc partem incolebant, iisdem prope moribus, ac seritate eadem de quibus dicere sustus nostri non est propositi. Vide ipsum Caesarem, loco citato et C. acitum, de moribus Germanorum, Vol. IV, p. 4 , Seqq. et Vol V, p. 83, seqq. nost Edit qui ambo depopulis Germaniae abunde satis disseruerunt ad quoqued Amille Geographie ancien/ω, t. I, p. II et Seqq.
long Ptolemaeo Γομοι, Τhessaliae urbs non longe a sontibus Penei amnis sites secundum tolemaeum in Estiotarum regione, qui hessali erant. Hodie merae ruinae exstant prope urbem, Stagou, Calaba . GonDuNi B. G. l. V c. 38'. Ita legunt nonnulli, memdose; eosdem nos diximus ei nos. id sup ad hanc voc. GnΑ1ocEL1 45 lat. et 5 long Μale editt. Vett. Garoceli. Illorum meminit Caesar l. I, c. Io, et locat inter Centrones et Caturigesci habitantes vallem de Pragetas et de CimSon, quae praebet iter ingredientibus o Cisalpina Gallia in Transalpinam Populi autem erant extremi Citerioris Galliae, quorum urbs praecipuam lum. Vid ad hanc vocem.
GRAECIA B. C. l. I, c. 25 B. Al. c. 44 et alibi). Inter 35 et 43' lat. 1 ' et 26 long., si Epirum,macedoniam
et Thraciam comprehenderis. Minima sorte veteris Eurinpae regio, sed merito celeberrima. Nihilominus prae eaeteris recens est, et per multa saecula Barbarorum sedes,
qui modo Autochthones, modo Pelasgi dicti, quos Celtas
suspicor, eam partem tenuerunt; et a parentibus suis, miti caelo Asiae fruentes, prorsus degeneres, numero paucissimi,
284쪽
et per sylvas atque montes dispersi, vitam degebant more ferino, venatu, piscatu glande, herbis vesci assuefacti;
donec a Phrygiis Pelope duce, a Danao AEgyptio, Cadmo
e Phoenicia egrcsso, et ab Ionibus, Doribus, et Eolibus occupata, post Vario rerum casus et successus, ad id gloriae bellicae et civilis fastigium evecta est, quod nec imperii Romani immensa magnitudo, nec sortasse recentiorum imperiorum peritia et scientia praetergressae unquam suerunt. Apud Strabonem ipsum, lib. VII, p. 32 et seq. v, de origines Graecorum sustus descriptas Nomen Grincia huic parti indita, sicuti nomenin Ct, romana prorsus sunt incolae enim sibi nomen generale imposuerant πι- λ: ivες, et suam regionemn αδ vocabant usque ad Macedoniam, quam ante Philippi tempora, extra Graeciam cum Epiro et Thracia posuerant, quorum populos cum Barbaris confundebant Graecia igitur hoc modo summatim definienda est: nam eam sustus describere vetat hujus operis institutio. Fines habet ad septemtrionem, Illyriam, Moesiam et Thraciae inagnam partem; ad orientem, Pontum Euxinum, Propontidem et Egaeum mare; ad meridiem, maria Creticum et Ionicum; ad occasum, Ionicum etHadriaticum mare. In tres partes posset dividi, in Peloponnesum cum insulis adjacentibus, Cycladibus, Sporadibus,
Creta, etc. in mediterraneam, complectentem Achaiam, de qua vide ad hanc vocem in septentrionalem habemtem Epirum, Macedoniam et Thessaliam De terrae sertit, late pauca sunt dicenda et, quidem praeter aliquot partes, ut Boeotiam et alia interiora loca Graecia parum sertilis, praesertim frumenti et cerealium fuit; nihilominus tamen culturae Graeci studebant, et assiduis curis ab ingrato solo vere pretiosas arripuerunt opes, praesertim in oleagin, bus, vineis ceris, aurifodinis metallis ac marmoribus quibus commercio praesertim maritimo auctis ac paene duplicatis, sibi victum aliquando amplissimum et exquisitis-
285쪽
simum paravere: quod quidem exemplo est quanto praestent in quacumque regione abundantiae proventuum terrenorum, incolarum labor, industria et aequa libertas sancita
legibus. GRuD11 B. G. l. v c. 39'. I et latit. I. et longit. Nerviorum clientes, cum Centronibus et Levacis memoratici vestigia nominis remansisse ait PAncilles in pago 2 'land animede la terre de muri, supinis cluse, ad septemtriones inuam partem hodie Vocant Laicianae Turpin de Crisse : ceu de Bruges Male.
HADRIATICMM Mare B C. l. I, c. Is). Interrao et 46 latit. 1 o et 16 longit. Id omne spatium Mediterranei maris, quod interjacet Italiae septemtrionali, tendens ab
oriente ad septemtr. Romani eam partem Vocabant mare Superum at nomen Hadriaticum ei suit inditum ab urbe quadam nomine Hadria, quae in Venetia sita est non longe a littore: Hadriaticum autem mare nunc vocatur, te Golsede VenDE.
HALI ACMON , sive Aliacmon B. C. l. III, c. 36, 37'. Interino' et 4 i' latit. 38 et et dies longit. Fluvius Sophi no dictus Pelecas, Mercatori Platamona; at Straboni, in Excerptis, sub finem septimi libri, p. 33o οτι μετα το Διοv
long Vicini Marcomannis inter Rhenum et Danubium a sontibus novum. Cellar Cluverius Harudes post Marcomannos et Sedusios ad Nariscorum usque regionem ponit ita ut confinium Harudum et ariscorum, a sontibus Moeni ad oppidum In Dinde constituatur. Nimia haec et latius protens videtur Harudum sedes. Eccardus de orig. Germ. l. I, p. 2o4, hos collocat eo loco, ubi infra urbem
286쪽
Basileam sylva Hari hodie reperitur, a Foret oire. Spener Ot German Ant. lib. IV, c. I pag. 54, eos inter Istaevonum gentes numerat, quae sedes habebant cis et ultra Rhenum, et appellat statim post Marcomannos. Nos in mappa nostra Cellarium secuti sumus, et eos locavimus ubi nunc sunt urbes ore ei et instemberg, dans Derect de . Me en Eema E.
ΗΕLVETI B. G. l. I, c. Ia . Inte 46 et et si 'latit 3 et et ' long Pars orientalis Celticae, temporibus C. Iulii Caesaris, terminos habens ad septemtr. Rauracos, Tulingos et Latobrigos ad orientem Sarvnetes ad meridiem, Lepontios, Sedunos et Nantuates ad occidentem ero, montem Iuram, qui eam a Sequanis distinguit Ilis temporibus angustior erat quam postea sui Helvetia terra; nam, etsi aliter eruditissimis geographis placeat, Rauraci, Tulingi et Latobrigi non origine Galli erant, sed Germani, et extra Helvetiam siti quamquam enim Caesar, ejusdem libri capite 5, expresse dicat, Perduadent Helvetii Rauracis, et Tu gis, e LMObri Sinnitimis. . . una cum eis prosciscantur ea Vox nitimis satis indicat aliosio pulos ac diversos Ptolemaeus eosdem ab Helvetiis separat. Regio autem in quatuor pagos Strabo, l. IV, p. 93, ait in tres gentes erat dirisa, quorum duo tantum noscuntur, scit. Tigurinus et Menti S. De Urbi no enim pago ambigitur vide notam ad cap. 7, l. I, de B. G. vol. I, p. 34. Quod autem Strabo ait loc cit in tres tantum gentes divisam suisse Helvetiam, quarum duae in expeditionibus bellicis occiderant, tertiam Vero solam cum Caesare conflixisse, id nostro textu repugnat. De sertilitato soli pauca sunt dicenda: Helvetios idem Strabo divites au ro facit et multitudine innumeros, propter secunditatem mulierum id suisse verum olim non abnuerim, sed temporibus Caesaris deminuta admodum erat Helvetia, et adeo paupor , ut reliquias gentis alere non potuerit. De mo-IV. 8
287쪽
ribus incolarum silet Caesar attamen ex eo conjici potest eos suisse inter Gallos et sortissimos, et virtute bellica memorandos, et multo serociores aliis Celticae populis. Vide Dictionarium Helveticum, Vol. I, pag. 33 et seqq. HELVETII B. G. l. I, c. 24 3, 4, 5, etc.). Populi Helvetiam incolentes. id supra.
HELVII B. G. l. VII, c. 7 8, 4, 65'. 44 et lat. α' long Populi Galliae in Provincia siti Helvii finitimi erant
Velaunis, a quibus Cebenna monte tantum separabantur; ergo inter Rhodanum et Cebennam , in Dioecesi dictam, era. Horum urbs praecipua Alba Augusta, cujus vestigia exstant in vico dicto Aps Eosdem tot nικωκους vocat, pro Ελουῖους, quo nomine appellantur a Strabone, qui solus inter Veteres, et salso, eos adnumerat XIV gentibus intra Garumnam et Ligerim sitisci quare hic locus emendandus nec mendose minus Martianus, similitudine quadam deceptus, ait Helvios esse Albigenses Hadrianus Valesius rem praesensit et emendavit. HERACLEA B. C. l. III, c. 79). 4 I latitud. 9 long. Vide notam loc cit. t. II, p. 288. HERCYNIA YLVA CB. G. l. V , c. 2 404 aliter Orcynia dicta, germanice Der Harta Haraa-Wald Parum accinrata est hujus sylvae descriptio apud Strabonem l. VII, p. 99a, et apud Ptolemaeum Sic de ea 'Aninue p. I9, t. I, Gemm anc u Entre Diautres circonstances locales qui distinguen la Germani ancienne i n. est pasis plus remarquable que ce/rii remes la Sylva Hercyma uiore Hercynis, Si ste, selon qu'il en est parte, qu'elle senibi csuoris cetrae trem, donis Pere, auoa comme si emit, petit ausi ete conforme a cette description, out frange u 'eu puisse paratim e comparaison de Petat actuet minit aut ire aussi, que leno de Hercyni est, ter me generique subsistant en uel ues minores de PAllemagne, qui sont ameles Der
288쪽
ΗartZ, et si Pon mure quelques austra nOmnia foreis, comme celia de Gabreta sylva, ces nom parat ent ρω- pres a des parties de cette immense continuite deraris,
mites des la Sarmati et dela Dacie niartes autem hinjus sylvae secundum Ptolem sunt, Eremus Heloetiorum, Gabretis Da Lunm smoa, Ore is, Semanis Da, AD nobis mons et Melio, cui adjecerim Bacenim visam, de qua supra dictum est. Caeterum adeo immensae visae sunt latitudo et longitudo Hercynia sylvae secundum Caesarem, ut omnes prope
docti ejus descriptionem reiecerint veluti incredibilem et imaginariam. In eo loco, ubi de ea locutus sum, not. a et V, c. 25 l. VI, ipse ego emendandus sum, qui 3 leucas per dies expedito iter facienti attribuerim; sed singo tantum decem leucas habebis pro novem diebusio leucas, et pro 6 diebus 6oo leucas. Ita igitur sylvae fines, a finibus arcomannoruin juxta Rhenum pertinerent ad fines Asiae et Europae juxta Gaan, in Veteri Scythia; quae longitudo ferri non potest, nisi continuam seriem sylvarum admittas, qualem dGnoille supra citatus innuit, vel dicas uno verbo regionem a Rheno usque ad Asiam fuisse tunc temporis sylvam unam diversis tamen sub nominibus distinctam intelius terminos ei dat Vistulam flumen, quae distantia vix offert 25O leuc quod Caesarianae
HERCULI FANU. B. Q l. II, c. I 80. De hoc vide ad
ο 0 et longitud occ. In provincia ulteriore Hispaniae, apud Lusitanos situs quin et in regione Vettonum erat. De eo monte nihil reperimus apud Strabonem, nec apud Ptolem. Et est hodie situs inter Merida et Alcantara, in regione dicta Estrama re γα ole.
289쪽
lat. 8 et 13 long occ. Insula satis nota, quae hodie nomen suum retinet, etsi aliquando a recentioribus vocetur blande. Quod de ejus mensura sui a Caesare proditum, nunc verum comperimus minus diligenter ela, qui de ea sic habet l. Iiν, c. 6 : Super Britanniam dioerna est mene par Fatio, Sed utrinque a qualis. De ea ricitus: Spatium ejus si Britannire comparetur angustius nostri maris insulas superat nostri maris, id est, Mediterranei ergo Sardiniam, Siciliam et Cretam acitus intelligit. Apud Ptolemaeum sus describuntur ejus partes, populi, fluvii, promontoria et lacus Straboni nihil certi compertum fuit. De incolis tamen haec memoriae nostrae mandavit l. IV, p. O . si Incolae ejus insulae sunt magis agrestes Britannis scit.), qui et humanis vescuntur carnibus; plurimum cibi Vorant, et pro honesto ducunt parentum mortuorum corpora comedere, ac palam concumbere non cum alienis modo mulieribus, sed etiam cum matribus ac
sororibus: quae quidem ita reserimus Paddit idem', ut harum rerum testibus veridicis destituti is HiPPO REGI Us B. D. c. 96). 37 latit. 'ri longit u Hippones duo, m luit Strabo, t. XVII, p. 32, alterit,cae proximus, alter remotior et Trito propinquior ambo regii s Hippo igitur Regius ab altero Hippone Diarrhyto Διαρρυτω, ut eum vocat Ptolemaeus distinguendus ille in regno Masinissae situs, hic in Provincia proconsulari. Hipponem Regium et Hipponem Diarrhytum indicataab. Peut hunc ab illo distantem CXXIX M. P. quae distantia
propter curvaturam littoris satis vera probatur Hippo Regius colonia erat en ejus nummus minimae formae, et inter raros numerandus, M. Valgiant descriptus Num in Colon percus. t. I, p. a Ta): AVB ANTON CES., caput M. Aurelii imper absque laurea. In aversa parte, Ceres gradiens, ambabus manibus facem accensam gerit, cum
290쪽
hac epigraphes C. G. I. II. P. A., quae ita sunt interpretanda C. Colonia G. Gemella, propter duos Hippones, de quibus vide supra; nam Gemellae dicuntur in nummis seu urbes, seu legiones quae sunt ambae et eodem nomine: I. id est, Iulia, ab Iulio Caesare, ut nomen ejus indicat, deducta II., Himo, nomen urbis i Pia, cognomen ob colonos iterum ab Antonino Pio missos, vel ob aliquod ab eo beneficium acceptum: A. Augusta, quia ab Antonino, qui ipse erat Augustus sui vel restituta, vel beneficio donata Ceres, Proserpinam quaerens, indicat se suisse aviduis mulieribus Hippone celebratam; quem morem Τertullianus in Africa fuisse usitatum ait l. II. Hippo Regius inclytus praecipue ob D. Augustinum praesulem suum. Haec urbs hodie vocatur Bona sita in regno Algeriano.
berrima et antiquissima Hispaniae, seu Provinciae ulterioris secundum Caesarem, in Baeturia ad ripam sinistram fluminis Baetis sita, paulo infra Italicam Strabo, lib. III, p. 24 . mispalis claret, ipsa quoque Romanorum colonia, ac nunc quidem emporium ibi durat honore autem recenti, militum Caesaris eo missorum inhabitatione, Baetis praecellit, quamvis non splendide condita Ptolemaeo, quod sane mirum , omittitur. Hispalis a Poenis condita,
ita dicta sui a situ suo ,Ξer enim Haspe lingua Hebraeorum, quae Phoenicum proxima significat planitiem, aut planum humile. Una erat e quatuor uridicorum conventuum Hispaniae ulterioris, quos ita appellat Plin. Gaditanum, Cordubensem, Stigit anum et Hispalensem. Colonia fuit a Iulio Caesare post pacatam Hispaniam deducta, sub nomine Iulia Romulea, vel Romulensis, ut patet ex nummis duobus Germanici a I miliant exhibitis op cit tom i, pag. 38, 39); quorum unus minimae formae, et eximiae raritatis habet: GERIIANICUS