Quaestiones horatianae quum de carminum forma venusta generati, tum separatim de Carm.I,22,III,8 ...

3쪽

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE

RITE INPETRANDOs

IN PUBLICO DEFENDIT

SCRIPTOR

7쪽

Fum disputationem nuper legissem, quam M. F. Mora in libello annali gymnasi Monasteriensi a. 1870 de compositione verborum in Horati carminibus' conscripsit, hac tractandi poriae ratione magnopere oblectatus lubenti animo adhortationi, quam eius opusculo suppositam vidi, ut etiam tu nes litterarui studiosi in inquirendis formas carminum oratianorum virtutibus Operam aliquam onocarent, haecutus sum Daestionesque a Ph- tersio institutas continuari. Neque erant limum quam1ealidi inestamentum seriuampis Lotas de orati carminibus libri compositi. Quorum Virorum sagaci quidem sed immoderata iudicandi ratione in scholis Seminari Philol. imbutus statim, ut eorum aliquot opinionum imiringendarum caute ac timide periculum facerem, mihi proposui. Hoc igitur duplex consilium in studiis, quorum primitias in

medium profero, secutus sum, alterum ut eadem, qua etersius processit via pergerem, alterum, ut forma carminum, OVO quodam iudicandi argumonto, sua iniusta quaedam serthampi et Lehrsi convicia resollerem. Blum latiore, hunc angustiore dissertationis parte persequar finem. Quum vero materia late pateat multique sit laboris, non possum impetrare a me, ut rem totam absolvere coner. Alia Hageluehenius et Amoldius libris, quos infra dicam, et ille udigerus in editione Horatiana passim exposuerunt alia, quae prae sto sunt, in posterum tempus differam eaque tantummodo, circumscriptus libelli angustiis, eligam, quae ad finem propositum proxime tendunt, verborum figuras dico. Qua in re si, quae Petersius in lucem iam edidit, ea hac disputatione summatim in I cepi, velim ne vitio mihi vertatur, quum quod quis in litteris

8쪽

ώVenerit, rem omnium communem ratus non aliena vindio εmihi, sed opusculum meum plenum atque persectum emittere alvi

duerim. Neque fugiet attente legentes, etersi observationes, quas hic iteravi, in certum quendain ordinem digestas et novis ubique exemplis illustratas esse. Libri quibus praeterea nonnihil me esse adiutum ingenue profiteor, sunt hi: 1. Wendet Voriosunge liber die horax iden. vol. Coburg 1822.2. Hagellinen ,De carminum morat. elegantia. irogr.

lo urgero, M. Complura, quae ad complendum opusculum apta aut necessaria mihi videbantur, suo quaeque loco intexui.

Quibus praemissis Iam liber exiguus fugiat, quo cedere gestit.

9쪽

Pars L

randorum carminum ratione8.

Antequam ad rem ipsam aggrediar, nonnulla praefari libet, quibus tanquam defensione quadam utar, cur ad explicanda Horati carmina, rem tritam quidem illam, iterum animum viresque intenderim. Atque paucis quidem exponam, quodnam de Horatio posita lyrio generale iudicium faciendum quasque interpretandi

carmina rationes inde promendas esse censeam.

In sermone soluto Cicero, in oratione numeria devincta M- ratius Tunmum ascendit fastigium. Testatur enim magna illa apud eruditos omnium aetatum homines gratia Horati, eas aliquid in carminibus eius, quod Vol in maxima iudiciorum ingenioremque diversitate omnibus delectationi esse potuerit nitique mihi haud minime videtur in orationis, quamletronius dicit Sat.118, 5.) curiosa felicitate in limata elegantique carminum forma.' CL Hages. Qua maiorem sane commendationem carmina' hent nullam. Neque enim ignorabat Horatius, linguam Romanam felici qua est ubertate et gravitate orationis ornatui rhetorio admodum inservire, subtilique artificia animo hac praeclara patrii sermonis vi atque natura usus est. Quod quum de Hor tio sacimus iudicium, hoc semper tenendum est animis, ad lyrica tantummodo eius carmina nostram spectare sententiam. Namque ita inter omnes viros doctos convenit et hoc optimo cuique placuit, summam orati virtutem positicam non esse positam in animi mentisque vigore et alacritate, non in secunditate ingeni, non in commotione fervida neque in eis positae lyrici affectibus, qui rebus tanquam intus ipsis quidem proprios motus exprimant, unius cuiusque tamen animi conin1otionem reddant et ei quasi fidibus quodamiodo resonent: od in perfecta completaque

10쪽

viri litterati atque eruditi, quorum testimonia in eam, quam modo protuli sententiam, plane consentiunt. Velut essinous

dicit:

Ea autem intra carinisum elegantia in his maxime emitur robus in praeclara caruunum compositione sententiarumque cohaerentia a diapositione ), in puleherrimo concentu metrorum et argumentorum, in delectu denique singulorum Verborum curioso

curataque distributione. in Hagil