장음표시 사용
11쪽
singulis fabulis aut constanti aut diversa consuetudine uniusno hominis illae an conplurium opera videantur
Cum igitur primum ad res prosodiacas 0rdine onarrandas adgredior, carum permultas bene sentio ita conparatas eSso, ut non nisi a legibus motricis infra exponendis explicatum habeant. quapropter, ut inutilibus molestisque repetitionibus superSedeam, non nulla hic breviter tangam, quorum in metrica disputationis meae parte, quam huius quasi interpretationem osse volo, uberius rationem reddam. ut autem leviora quaedam primum absolVam, a nominum substantivorum inius vel ium Oxeuntium casibus genetivis ordiar. quicum ab antiquioribus, ut Richardus Bonti eius ad Toro utii Andr. ΙΙ I 20 primus observavit, constanter is implici formati essent, Augusti principatu ad si nomvergente geminata vocali essurri coepti sunt. itaque in Senecae quoque trag0ediis Valet novus mos, sed non ita tamen, ut breviores genetivorum sormae omnino exclusae sint. quae ubi locum haboant non inutile erit singillatim enumerare . nam in hac quoque re a quibusdam peccatum esse Video. l0nge autem maxima carum pars in senariis iambicis invenitur, et quidem
arbitri in Medea 137'j; coniugi in eadem 481 et in Agamemnone 155; eonsili in Thyesto 308 ot 325; imperi in eadem 223 239 526, in Phoonissis 296 661,
'j In adscribendis versuum numeris Schroederi, id est J. P. Gro- novit editionem foeutus sum, cum qua Badent editio fero consentit. Diuiti oti by Corale
12쪽
in Octavia 39. praeterea mperosit habes Ρhaedr. 799, qui Versus ch0riambicus est, et Lucreti Octav. 302
in VerSu anapaestico. semel vero Seneca breviorem
hanc gonotivi insexionem ad adiectivum quoque nomen tranSferre ausus est. scripsit enim Phaedr. 1022 numen Epidauri dei. qua de re Carolus Lachmannus dixit in comm . Lucret. p. 327. Jam ab his genetivis nominum in ius vel tum desinentium ad eorum dativ0s ablativosque casus plurativi numeri transibimus. quibus Seneca duplicis i vocalis contractionem tor in senariis iam hicis, semel in
septenario trochaico adhibuit. l0ci hi sunt, Phoen. 625Sunt Gilo graviora, Oedip. 944 δupplicis eadem meis, Med. 1015 Moramque εaltem δupplicis dona meis, et antea 743 Supplicis, animae, remisδis currite ad thalamo8 NOUO8. contra, cum in Graecis nominibus, ut
Lachmannus docuit ad Lucr. V 85, eius modi contraction0n admissa sit, salsum est quod Phaedr. b in conplu-' In constituendis tragoediarum titulis codicem Florentinum constanter ego quidem sequendum putavi. in cuius fronto haec
igitur nomen quoniam ex optimo eodi eo diu restitutum est, Phiaedrae inscriptionem pro Hippolyti a nomine adhuc receptam esse valde mir0r, eum praesertim haec fabula praeter Florentinum in Melisseo quoque et in non nullis Detrionis codicibus Phaedra inscribatur eodemque nomine a Prisciano inst. gr. l. VI p. 253 Η. p. 209 P.)laudetur et primas in eo non Hippolytus, sed Phaedra partes agat. male deuique ad Herculem alterum Oetaei cognomentum vulgo addi quod ne Vossianus quidem alter adgnoscit) Daniel Heliasius recte Xposuit. Diuili od by Cooste
13쪽
ribus editionibus legitur, et quae Thriagiis vallibua amnis. neque id codicum auctoritato nititur qui hoc loco omnes corrupti sunt, sed do Francisci Raphelongii coniectura temero receptum est. itaque quoniam ne illud quidem quod in Dotrionis aliorumque editionibus conparet, quaeque Thriayiis, anapaesticorum Versuum legesserunt, aut et quae Thrisai scribendum est ita ut eampi 8ubaudiatur, de qua scriptura iam J. F. Gr0novius cogitavit sol gignendi casum Thriasii in oditione Veneta anni 1522 legi Badenus resert), aut quod iam in editi0ne Petri Scriverit oxtans rursus Bothius recopit, quae Thriasiis, producta prima huius vocis syllaba omissaque antea et particula, quam a Florentino abesse testis est Iacobus Gronovius in schedis Dieigianis a Bothio
In hunc autem numerum non veniunt dis et isdem ablativi in Phoon. 205 ot in Τroasin 325. nam in his sormis geminum i veteribus numquam probatum eSSe Scimus. neque magis, ut hoc quoque breviter attingam, di casu recto, quam formam habes in Thy. 266 407530 1070 rectissimo enim hoc loco d. F. Gronovius
Quocumque di fugiatis9 et in Med. 1 396, dici potest
ex dii ortum esse. sed dei et deis saepe dixit Seneca. Dicendum est nunc de altera duplicis i vocalis contractione quae in persectis sit et petiit cum conpositis locum habet. de qua notum ost accuratissitne Lachmannum egisse in comm . Lucr. p. 208 sqq. eo auctore tripertita poetarum Latinorum in usurpandis contractis formis con Suetudo erat: quas cum plerique non nisi ante Vocales admitterent, Phaedrus et Seneca et Silius tantum modo ante cons0nantes vel in sine versuum p0suerunt, comici autem veteres et ante vocales et ante
14쪽
c On Sonantes eis usi' sunt. sed quod ad Plantum attinet, Lachmannianae observationi Alsredus Flochoi sonus adversatus est . qui cum ipse olim in exercitationibus Plautinis p. 8 et 39 tredecim versus o Plauti comoediis attulisset, in quibus contractas formas it abit redit similes quo inesse putaret: postea in annalium philologicorum tomo LXI p. 23 et 60 totum hoc contractionis genuS a Plauto abiudicandum esse censuit. quod utut sese habet, in Senecae tragoediis certa haec contractio est. pleraque autem eius exempla in senariorum exitu inveniuntur, et quidem perit in Phoen. 210 patria tibi oleo perit, in Troasin 493 urbe in Gersa perit sid est, dic perisset, et 631 iam certe perit, in Med. 994 Quidquid 8ine isto. fecimu8 8oeleris, perit, in Herc. altero 1421δcelere male o hic perit, in priore 49 Dedua umbrarum perit; item abit Plaaedr. 728 Ηerc. ait. 16l6 1760 1977; redit Tro. 50 Med. 984 Herc. ait. 1681; obit Τro. 597; petit Oedip. 803 Ηerc. 82b Τro. 348. ea tantum exempla
attuli quibus contractio mihi indubitata videtur. cauto enim in hoo genere versandum sentio, quia frequens est in Senecas tragoediis temporis persecti cum praesenti confusio multaque exempla suapte natura ambigua sunt. quapropter nihil certi affirmaverim do eis quas
sunt in Med. 928, in Oedip. 320 1025, in Τro. 460.
multo rarius haec persecta ante cons0nantes contractionem paSSa Sunt. cuius rei quae causa sit lacile perspectu est. cum enim totum hoc contractionis genus nihil paene offensionis ante vocales habeat, ubi sublata omni obscuritate ipsa terminationis productio quasi in aures inpingitur: molestiores etiam quam in extremis versibus breviores horum persectorum . formas adparet ante litteras consonantes esse, quo modo c0nlocatae a
15쪽
larmis temporis praesentis pronuntiando vix discorni possint. itaque in senariis non nisi ter haec licontia admissa est, in Ilerc. 1151 quonam abit tegimen meum, in Agam. 113 Et qui redire cum perit ne8cit pudor, in Octav. 421 aut petit praedae imminens. nam in Agam. 967, ubi legunt Eiit Mycenas, librum Florentinum secuti scribemus Latra Mycenas. ab aliis vero praeter senarios metris contractae eius modi s0rmae plane exclusae sunt, nisi quod in Herculis alterius carmine anapaestico eo cuius a versu 1863 initium est, tria earum exempla insunt, v. 1865 cui concepto mae una perit,
paullo post 1867 ψ8a quiddam plus luce perit, 1911
Nempe Alcides mortalis obit; quibus quartum addendum est ex eiusdem sabulae versu 1062, qui Glyconeus est, Manel cum tacitos adit. Ut autem hoc loco diductas quoquo formas brovitor
commemorem, eae contractis multo rariores Sunt. ponuntur autem fero ante consonantes, δubiit Phaedr. 135, obiit in eadem 999, abiit Agam. 944 et Herc. ali. 751, quibus versibus ternis syllabis necessari0 OpuS est. itaque etiam Phaedr. 22l pleniorem formam adiit Servabimus. ter tantum ante vocales his formis locus concessus est, in Hero. 244 Petiit ab ip/is nubibu8, in eadem sabula 321 Abiit arena/, in Troasin 806 Rediit
Aehiltra. quales larmas ultima syllaba extenta proserendas esse Lachmannus in comm . Lucr. p. 207 certissimis argumentis docuit, quibus, quod ad Senecam attinet, aliud ab accentuum ratione petitum infra adiciam. hanc que nunc scimus omnium perfectorum quae eodem modo terminata sunt pristinam et naturalem quantitatem suisse. Vorum illa de qua antea dicebamus geminae i vocalis contractio ad alias quoque perfectorum formas per-
16쪽
tinet, quas iam enum prabimus. itaque redi in senari0rum p xitu dictum est Horc. 612 Herc. ali. 22 48 795 1162, peti Med. 248 et Herc. all. 1843. nsque ego has vel similes sormas uinquam diductis vocalibus positas repperi. deinde numquam nisi contracte dicta sunt redisti petisti petiy-δet eriiset, quae formae inveniuntur Horo. ali. 982 551Agam. 358 Mod. 1010 955, quibus addendum est petis-δem in Τroasin b55, quamquam hic ne quadrisyllabae quidem formae metrum refragatur. neque dubito quin primam multitudinis personam contractio occupaverit in Phaedra 1213 In hoo redimuεν, et in Horcule 1143 Certe redimus hoc est, certum n0s rediSSel, quo l0c0 qua auctoritate Bothius pleniorem formam rediimus restituerit nescio. denique cur non in infinitivis quoquo constantiae poetam studuisso putemus 3 itaque cum Herc. 640Horc. all. 807 Τro. 490 Med. 281 trisyllabis redisse perisδe eae 8e necessario opus sit, etiam Agam. 1009 Oedip. 765 Phaedr. 998 perisse et obseae scribi praestabit. Similis contractio sit in deesδe et deerrare verborumois formis quae ab e littera incipiunt, in quibus praepositionem , inminuiμ Volius Longus dicit. igitur deat scribendum est Herc. 500 Oedip. 68 694 Τro. 61; de, fit Hero. 832 Phoen. 369 Phasidr. 1186 Τro. 888 Mod. 992Herc. all. 1853; derit Phasi dr. 473 Med. 403; d 8et Phoen. 514; des/e Τhy. 717 Phaedr. 477 878 Oddi p. 693;
derrante8 Phaedr. 1069. Progrediamur nunc ad ea exempla, in quibus binae divorsae vocales ita inter se coeunt, ut simul pr0nuntiandae sint, sed non in diphth0ngum eae coniunctae. haec igitur synecphonesis notissima est in deinde vocabulo, quod in Senecae tragoediis semper bisyllabum est,
Τ hy. 169 714 730 Oedip. 939 Herc. all. 859 1408. aequo
17쪽
usitatum est Atrei bi syllabum in Tro. 341, et anteire trisyllabum in Agam. 453. nequo vero dubito quin me monosyllabum concedendum sit Τroadum versui 191, ubi cum malo vulgo legatur debitoε manibuε meia Auferte honor , quasi manus Achillis intellegundae sint Badoni enim ineptias memorare taedetὶ, Florentinus praeclare verba Sic transp0sita exhibet, manibu8 meia debitos. qua in lections adsentior Bothio quod adquiescendum esse putavit. etsi enim Augusteae aetatis poetae et qui hos imitantur syniges in huic pronomini numquam adhibuisse videntur certe nullum ex illorum carminibus exemplum mihi promptum est : quid inpedit quo minus tragicum nostrum ut alia non nulla ita illam quoque monosFllabam formam a veteribus scaenicis semel adscivisse putemus3 denique e et o litterarum coniunctione 3aaeo bi syllabum lactum est in Thy. 233 Fatale δαaeo Pα-8cuum muro tegen8, qui Versus cum mutatus ac defortus ab eis suisset qui synizesin optimis p0etis probatam ignorarent, e Florentino demum recto prodiit. Venimus ad O vocalem alii vocali insidentem. hic ante omnia de poetae nostri in proin et proinde Vocabulis usurpandis consuetudine dicendum est. atque Lachmannus quidem ad Lucr. III 159 observavit Senecam brevi 0rem formam per unam syllabam et ante vocalem et aute consonantem, Sed eundem proinde Sem per diductis vocalibus extulisse. et sane pro in mon0- syllabum ante consonantem est in Phaedr. 261 Proin sic enim Florentinus j e litatis vindicem armemul manum, et in Agam. 129 Proin quidquid e3t. sed Thyostis versus 201 etsi in omnibus quas novi editionibus it legitur, Proin antequam ge Armet aut vire8 paret, Florentinus tamen haec testatur, Proinde antequam δe fr-
18쪽
mat aut vireδ parat, quam lectionem hex indocta interpolatione suxisseμ cum Badeno credere n0lo. quamquam
Praeter hunc locum semper tribus syllabis proinde dictum est, Phoen. 458 Phaedr. 481 Oed. 647 Agam. 141 Horc. all. 923 1969. similis atque in proin v0cabul0 synecph0nesis si in proiciet, quod trisyllabum videtur in Phoen. 426 Et inter acies proiciet raptam dua8, ut iam Observavit Iosephus Scaligor ad hunc locum, deinde Lachmannus in comment. Lucr. p. 188. Ad ti vocalis cum insequenti vocali concursum transeundum est. huc primum pertinet quattuor, quod Seneca Plautum et Ennium imitatus bi syllabum osse voluit in Herc. ait. 109b, qui versus Glyconeus est, Quattuor praecipitis deu8 Anni dispoδuit viora. hac autem in forma notum est dubitari utrum ti littera consonantis vicem teneat an plane praetermissa sit. sed certe consonantis potestatem v littera adepta videtur in
suapte bisyllabo, quod invenitur Agam. 250 Quid rere
ad animum δuapte natura trucem. in qu0 Synec phonesis genere non erat cur Bothius adeo offenderet, ut utrumque locum corruptum esse iudicaret. idem enim
in haec exempla iacadit quod de meis monosyllabo supra diximus. deinde memorabile est cui pronomen cum semper monosyllabum sit in Senecae tragoediis cui regulae minime repugnat quod n0n paucis locis metrum et monosyllabam larmam et bi brevem admittit hane quo cum illo synizesin conposita cuique et cuiquam communem habeant, semel distractas vocales esse in Agam. 146 Cui ultima rei fortuna, quid dubiam timet ' hoc autem loco quoniam id de quo agimus pronomen ita conl0catum est, ut posterioris syllabae quantitas intellegi nequeat, ceteris autem locis omnibus, ut modo
19쪽
vidimus, per unam syllabam esserendum est aut ita offerri facillime potest: bi brevi sorma Senecam consulto abstinuisse puto. itaque ne cuicumque quidem credo correpta i littera quattuor syllabis dictum esse in Τroasin 852 Mittat et donet euicumque terrae, ad quem VerSum infra redibit disputatio. denique huic non nisi per unam syllabam dictum est, Oedip. 848 et Herc. all. 869 16 19. Restat ut de ea synigosi dicatur quas i littora alii vocali praemissa sit. ad hanc autem vix reserri possunt notissimae illae formae 8emiuδιυδ δ iuδta 8emianimem Aemianima Thy. 80 Herc. ait. 1737 Τro. 1085 Pliaedr. 1102 Oodi p. 1053, in qualibus i breve plane omissum esse pronuntiando simillimum veri videtur. idque ipsa scriptura expressum est in Agam. 761 Fert laeva aem-u8ta8 faceδ. huno in numerum venit etiam Pelopeia quadrisyllabum in Thy. 22 ot in Med. 891. verum quamvis recto distracta forma usi ei sint, quibus opus esset quinque syllabis: eam per synizesin rursus ad quattuor syllabas reducere spreta legitima usitataquo forma quadrisyllaba, id ratione plane destitutum est. itaque Bothio adsentior qui utroque loco Pelopea restituit. cete Ium pr0celousmaticam quoque formam quae est Pelopisδ Seneca usurpavit Agam. 7 et 165; eandemque sormam recte Bothius et Badenus Thyestis vorsut 641 reddiderunt. sed ut ad vera synizesis exempla Veniam, eorum duo genera sunt. in altero i litteram in consonantem durari apertum est, quia quae eam antecedit syllaba, cum natura brevis sit, vi positionis producitur.
ex eo igitur genere facis3 est, duabus l0ngis syllabis dictum in Thyests 1052 Soeleri modus debetur tibi
mes 8eelus, ad quem versum infra redibimus. utrum vero ametis dactyli mensuram an pr0celeus matici habeat
20쪽
aut iii in Mod. 47 1 3polia Phr ei arietis, a metro ambiguum joh,hlh est. 00dem autem m0do Ennius dixit pellem inauratam ii ethi uris id, altero genere i littera syllabam natura Ithisii longam sequitur, ut utrum consonantis vicem obtineathhi,ud neone diiudicRri Π0n p088it. huc referendum est conubia tribus syllabis dictum in Phaedra 232 Conubia vitat, i lillil genu. Ammonium 8cis3, et in Oedip. 800 Conubia ii ii ' matris. contra quadrisyllabum est conubia in Τro. 901. hil doinde eandem Syni ZeSin fortasse nracio Verbo conplu-. ribus locis a Seneca adhibitam esse infra exponam. ni a.di id0m denique genus regia bi Syllabum resorrem ini, hi Thy. Ar GHα in imo rellia δec δει patet, nisi hoci. isu V0d bulum pQr err0rem in nescio quam antiquiorem editionem primum inrepsisse et inde ab editoribus
temere propagatum eSSe putarem. totius enim loci sententia iubet regio scribi; quod cum iam diu persuasum habuerim reponendum esse, nunc et ab Hieronymo Commelino e Ρalatinis quibusdam notatum ot a Josepho Scaligero olim repositum esse et in Petri Scri- verti editione extare video. minus etiam sorri potest quod Herc. ait. 1342 in editionibus tantum non omnibus satis mira insuper verborum constructione legitur, brachia in ampleXuδ cape. neque vero Fl0rentinus hoc loco nos adiuvat, in quo aeque mendose brachia et ampleam. placet autem mihi quod Hugo Grotius excogitavit, receptum id a Bothio, brachia ampleaeu cape. Haec habebam de synige si quae dicerem. salso enim Phoen. 53b quaedam editiones habent per decem men-εium grave8, ubi menδum per duas syllabas scribendumost eadem ratione qua coeleδtum trisyllabum est in Herc. 597, ipsis id litteris expressum . nam cum in sormandis his tertiae quam dicunt declinationis genetivis satis ma-