Quaestionum de re sacerdotalo graecorum, pt. 1

51쪽

poris puncto intermisso ad templum aut in templo Versaretur atque omnem in eo contereret aetatem. Videndum est igitur, ne templa a sacerdotibus, neve sacerdotes a templis seiungamus. Ex quo intelligitur, inter sacerdotes temporis historici interque eos, quales ante Ηο- morum cogitandi sunt, intercedere nullam sero sintilitudinem. II eitim, quum nondum prisco tempore templa exsisterent, proprie erant non SacerdoteS, tuam Ver fuerorum antistites, principes sacerdotales, reguli hereditarii gentium, qui sacerdotium vel potius curam culius divini eum auctoritate in republica eodem jure hereditari conjunxisse videntur, ita ut ultus gentilicius tum primum, quum ad templum pertinere coeperat, Sacerdotalis fieret, principesque gentis evaderent sacerdotes; sed ἱερGς, quos quidem tempore historio invenimus, sive genere sivo promiscua electione ad illud munus vocati soli templorum cultui oporabantur accedit, inod illi sanetitatem habebant more, hi jure Quapropter principes sacerdotales potius comparentur cum posterioris aevi regibu Sacrisculis, qui sunt αρχοντες 'ασιλεις. Sed quoniam sacerdotes, procul a vulgo in Sacra quadam Soliti id in degentes, sese subtrahebant ab omni parte rerum publicarum atque tempus et otium, quodcunque erat, in Sola templorum cura consumebant, sacile possit quispiam adduci, ut eos time temporis secretam a cetoris civibus classem nostra lingua Laste, effecisse existinae l. lneo vero sententia toti Homericae aetatis ingenio repugnat, atque ut quam falsa ea sit probetur, ad singula, quae sunt jam supra dictu, iterum animum attendamus. riuurin equo antiquissiniis temporibus

cf. supra p. 2 not. s. 10), nec iis, quae Homeriani sequuntur, ejusmodi exstitit ordo; deinde sacerdotes suerunt non soli inter bonaines et deos intercessores cs supra I, p. 59 sqq.); tum electione sebant es. l. l. not. Gi denique filii Durelis, ut tradit poeta, stipendia merenies proeli: interfuerunt iidemque pugnandi peritissimi es. l. l. p. 57 inii ), quod decli irat, non

modo Sacrum patris ministerium in eos non transiisso, sed etiam iis retilio non vi no plane contrarium sibi sua sponte eligero suisse Iicitum. Inoeto igitur ii κschius ad II, 459, p. 22η, Terpstru p. 7, 4i, neget si,uchius p. 76 et oelchorus p. 40 heroicu uetate sacerdotum quasi quendam ordinem suisse negant.

Hoc contubernio perpetuaque uni de societate sacerdos evasit deliciae' ejus vel quasi familiaris, qui ei unus omnium longe erat proximus Futurali quod niti vinculo inter Se conjuncti erant, id quo osse oportebat eo relius, quod illo tempore sacerdotes non simul plurium Vel omnium deorum cultui operabantur,' sed munera et viroruui et ridi rium singuli CL I socr ad Nicocl. g. 5 ιερ usi νγ ν παντος ανδρος ἐναι ostiζουσιν. l ll. I, 580 sq. 2 Seriore tempore, quo homines per speciem religionis cultu divino ambitionis atque avaritiae explen-

52쪽

laribus tantum diis dedicata erant. Nihil est igitur, quod miremur, postea os in ludis scenicis ipsorum deorum partes' sustinere adeoque mincupari nomine heius dei, cuius peculiares erant ministri. Videamus nunc, quam late patuerit et quam varia multiplexque haec intima amiliaritas fuerit atque necessitudo. Sacerdotem eiusque familiam, A quotiescunque rebus adversis vexabantur, deus suo numine et auxilio tuebatur ab omnique periculo atque calamitate defendebat injurias iis illatas, quo amore erat paterno, gravissime, sive sua ponte sive precibus eorum permotus, ulciscebatur, nec sibi temperans, quum in sacerdote simul se ossensum putaret utque eum ejusque domum duceret suum, e procedebat irae, ut, quin ad injurias persequendas omnibus viis ac rationibus uteretur iisque acerbissimis, nullo modo recusaret. Erat inter utrumque clientela quaedam, undamento pietatis constituta, atque necessitudo, quae inde proficiscebatiar, nihil sane disserebat ab ea, quae intercedere solet inter parentes et liberos. Cujus rei nobis poeta ante

oculos ponit primo Iliadis libro, qui totus sero agit de Chrysae eiusque aliae Chryseidis rebus,

imaginem luculentum, praeclaram jucundam, cujus singulis momentis ne unus quidem suerit quin delectetur. Λ Chryse qui, quum filiam redemturus in castra Graecorum pro secius 'iesset, ab gamemnone probris maledictisque vexatus atque contumeliose dimissus, re insecta redierat, pollo, ut hanc ipsius injuriam duplicem vindicaret, rogatus in iram concipit pestemque ' Achivis immittit, neque multum absuit, quin hi ad internecionem fuissent redacti. Filia tandem recuperata, pollo Chrysae precibus indulgens atque sacris sibi rite perpetratis Ionitus desistit ab incepto poenamque Λchivorum meritam sacerdoti suo oranti Obsecrantique

53쪽

condonat. ' Eudem ratione Vulcanus Idaeum, Daretis sacerdoti siliuni in diserina in vitae versantem medio ex atroci certamini concurSi tumultuque eripit ereptunaque servat, ' cis δὴ o stini παγχυ γε λων καχ s/εν0ς DP Η V, 24 ). Quam blande benevoleque dies ii nil odistinus Ini reseras olydaniantem, authoi diuua, cujus interitum depulisse polli noui legimus Il. XV, 52 sq. ου γάρ AO0λL0 εἷ IIc νθου υἱ0 ενι πρ0s αροισι cis i νGι. anthous quidem nusquam a poeta dilucide nominatur Sacerdos,' quae Sl, ut videtur, caussa, cur Hoynius ad . . dubitanter dicat: quare quia, puto, uni liou Vir ιαντικ0 erat; Sed re ipsi lotoque verborum nexu hoc probabile fit, ne dicum, hujus rei etiam Virgilium testem esse, qui, quod IIomerus praeterit, nobis Λen. II, 518 sqq. planissime ostendi liis verbis: Ece auiom telis Panthus lapsus' chivom, Panthus Othryades, arci Phoebique sacerdOS, aera manu, etc., et v. 429 sq. . nec te tua phirima, anthu, labentem pietas, nec Λpollinis infida texit. Λttamen deus filiis sacerdotis sui non semper in pugna adfuit Hypsenor, Dolopionis filius, ab

Eurypylo interlicitur Il. V, 76 sqq.), Laogonus Onetoris situs, a Merione Il. XVI, 605 sqq. . Quanta autem uerit illa necessitudo, inde quoque intelligitur, quod opes divitiasque,

quibus emphim vel potius deus siluebat, sacerdoti in reui suuna quoquo modo convertere licebat, atque non aliter, ne si ipse eas possederit, dives nominatur. Ut Chrysos liam redemturus in Graecorum castra praemium serens ius nitunt contendit Dares, α φνει0ς ρευς Hφαέσιοι opulentia conspicinis suit, ite minus locuples beatus quo Maron, ' Λ pollinis sa cerdos, qui Clyssi ros pretiosissimas dono dedisse traditur. empla ipsa immensis opibus' i

10 Il. 1. l. 450 4o7. iitimam dei et suco idolis necessilii dilieni clare demolis ira Il. I. I. v. 20 sq. et 27, ubi Achilles Agamemnonem sic alloquitur αλλια σι ιιεν νυν τήνδε ,ε - προες, sed ii quidem nune halio deo, i. e. in dei gratiam , mitte. u

15 Immo inter se litores rojanorum proceres commemora ivr ll. III, 146 sqq.), qui a bello cessante cum Pilamo prope Seneas portus iii turri sedebant, eminus pugilam Contuentes.

54쪽

ubulidasse saeptiis legimus templum Minervae' ' Λthenis, pollinis i in Troiae arce; aedes Neptuni '), egis exstructa, ous ατα χρυσω, Φαρl Gιοοντα Celebratur. Imprimis templa, quibuscum oracultam conjunctum erat, summis divitiis opibusque ominebant, ut templum Λ pollinis ' Delphidi. o sano quidem, si nobiscum reputamus, quomodo tempus ireSque sacerdos consumserit in cura dei templique, aequum atque justum , quin etiam, si ille per se facultates habebat exiguas, necesse suit, eum ex templi opulentia eundem cum deo capere fructum quanam in iidem ratione de opibus coni parandis Sacerdos, qui semper in rebus sacris Versaretur, cogitare ad resque a munere suo alienissimas potuit advertere animum Non dimbium est igitur, quin opes, ructus, quos uberrimos agri locati reddebant, decumas, quae templis pendebantur frequentissimae, aliaque vectigalia omnia, quibus simul sumtus divini culius tolerabantur, sacerdotes cum deo communicarint, ex iisque, quum reditus, in quibus ipsi soli ruebantur, certe medioeros atque modici ' essent, sibi subsidia ad vitam sustentandam necessaria para-

18 Ne id mirum, quum deorum ipsorum permagni interesset, ut templa permultis rebus iisque splendidissimis ornarentur , cujus rei testis est Eurylochus Od. XII, 4 sqq.), qui eo consilio, ut sibi illorum gratiam atque fidem conciliet, se suosque socios, si futurum fuisset, ut e Thrinacria incolumes in patriam redirent, Heli non templum solum exaedificaturos, sed donaria multa atque praeclara inibi posituros esse vovet os. d. III, 274.

20 Il. V bl 2 asopo adi toto Terpstra p. 4 vocem ni op quae voci rot apposita apud Honiorum haud raro reperitur Od. XII, 54 et alibi), sensu angustiore ad sacrificia tantum resert:. quod ob pinguia et frequenter inibi iis oblata sacrificia saepius io, audit; sed procul dubio universe significat divitias atque opulentiam. 21 Il. XIII, 2 sq. cf. VIII, 20 sq. 22 Il. IX, 404 sqq. testat mihi asserre quod do illo templo evnius ad hunc locum monet . Memorabilis alitem non modo religionis et templi antiquitas, sed multo magis hoc quod tam antiquus et per tot saecula, inde a rojano bello ad Homerum, et ab hoc ad Croesum, inde ad Graeciam storentem et bellum sacruni servatus et auctus donariorum apparatus in eo templo suit quo quot et quae antiquitatis uinia et artis monumenta abi in suisse putabit usi. Dodonaeum quoque emptuni opibus asiluxisse docet Ues fragm. ex Schol. Soph. Trach. 1174 de opulentia templi oraculique Veneris Paphiae id supra p. 9 not. 44.

55쪽

vorint. 3st Inde seri potuit, ut Maron'' pro beatiore conditione sua Ulyssem vi tempestatis, quum arcade rediret, a cursu ad I hraciae littora delatum hospitaliter exciperet eique proficiscenti etiam victum atque pecuniam largiter copioseque Suppedituro t. Sed ut sacerdos jure quodam omnibus rebus, quae de et templo erant, utebatur easque sibi vindicabat, ' hii vero otiam deus eum esse proprium suum atque ab ipso quasi totum possideri cupiebat. His rebus actum est, ut in sacerdotem, qui jam per se propter certas quasdam et animio corporis virtutes '' ad sacerdotium sungendum necessarius, atque propter consecrationem 'imit sacrosanctus, transiret etiam de sanctitas eumque quasi divina quadam specie indueret. Convenit gregie huic integritati atque sanctitati cultus vostitus quo ejus munditia et candor, 'i

27 Sacerdos, quatenus una cum de agrum sacrum habebat, ii numero γε ullo θέων ducendu BSt. 28 Quemadmodum victima omni macula careret omnibusque numeris absoluta esse oportebat νῆτις αρί-

727), ita erat quoque sancitum, ut sacerdos integer omnibusque animi et corporis immunis esset vitiis:

20 'Osthi σι. est Lucian Lexiph. c. 10. Notatu dignum , sacerdotem resque de consecrata nominari finitimis vocibus sacerdos est ερευς, templum et sacrificium ερον, victima ἱερειον, et ipS Sacrificandi acti apud Homerum ερc θείειν, serius demum θυειν et , Doliari sinustath ad Od. XIV, 440 et supra p. 54 not. 10. Eodem pertinet ea res, quod sacerdos ex hac con Secratione, qua quaSi peculium de fiebat, sacrificatis capiti coronam imponere solebat Athen XV lu: ἰς εὐανθεστερον γαρ καὶ κεχαρισι ενον ι ἄλλον τοῖς θεοῖς παραγγελλε στεφανοὐσΘαι Ους θυονεας), quamquam biemos nondum est apud Homerum os Nitgseh. vol l l p. 49); pariter viet ima ad aram ornata duceba

56쪽

tur Gru si δέ σε - , πρ0ςειλ ιιενο tot et op θαλὶ se, '' aliique viri docti se iliuntur eandem vel aliuni sententium, ' equidem, cui ea interpretatio neque ipsi rei nec rationi loci videntur congruere, gravioribus caussis adductus puto suisse vitium vel insidum lana alba consectam,

quum sacerdos tanquam insigne dignitatis suae capiti imponere solebat, hic vero Chruges praehunt ili tute quadam, quum supplex principes chivorum esset aditurus, de capite demiam sceptroque, quod erat ulterum insigne Sacerdotal ' ulligatum prae se lidit. Improbo igitur

sententiam illorum, qui hoc στε ista fuisse voliant coronam ex lauri vel oleae fronditius actam

lanaque ibi redimitam, quam Chryses munia tulisset supplex num si hoc tu esset, is prosecto, priusquam in publicum prodiisset, sceptrum deposuisset, ne hoc insigni, quod a supplicatur alienum si ossendoret. Deinde ex nostra interpretatione verba gamemnonis, pii-bus Chrysen increpat: νυ τοι υ χραίσltio σκῆ7πτρον καὶ σεει/lι θ ε0io, multo ni orem habent vim suntque longe graviora hoc sensu: suo, ne apud naves le vel commorantem vel postea reversum deprehendam iunc tibi tua ipsa dignitus sacerdotalis vestitusque solennis, quo indutus es, vitta et sceptrum, nihil prodesset. Tum autem, altera interpretalione comprobato, VOX ii Dr0λλων0ς v. 4, ii θε0iob v. 28 nos aliquantulum offendit. Jam GTεsilia I et V. ut 0ς nihil

uliud potest valere nisi τί tisi 2 Apollini sacrum sed si id hoc loco signum supplicaturi habendum est, quid sibi vult resis a s πόλλο P0ς cujus dei numen per se ad supplices nihil pertineat; nonne tum multo aptius ponendum fuit nomen ejus dei, qui κε r υν erat tutor defensorque,Aιὰς c. κει Gi0 d. XIli, et ) vero nostra sententia confirmatur ipso nomine dei apposito, quo Vitia, quam Cliryses, quippe qui esset sacerdos, gerebat, cum gravitate quadam simul etiam dei quasi proprium significatur, quod in arctissima utriusque ratione profecto nemini, id obitur mirum Denique accedit, quod haud scio an Chryses animum induxerit, se, si toto Vestitu solenni ornatuque sacerdotali indutus in publicum prodiret. o magis motu rum esse principes chivorum totumque multitudinem, alque eo sacilius, quod Voluerit,

coi Secuturum.

Jam vero sacerdotes, qua integritato morum orant atque sanctitate, vix vitam Voluptatum varietate consertum agebant, nedum se ullis flagitiis sceleribusve contaminarent, inmolio ueste Sancteque vivebant. Facere non possum, quin hoc ipso loco iterum Omni emorem

es supra g. I init , p. 56 nobilem illam Theano, ' quae novore Pedaeum, spurium silium,

non dure Speroque tractat, Sed sensu molliore atque humani ulo permota aeque benigne et diligenter ac suos ipsius liberos educat neque muterno amore non alia plectitur. In quo ejus quanta animi bonitus cernitur Contrarii iam plano alia os morum eouditio vatum Ecce Theo- clymenum, Vatem praeclarum, qui unum de civibus suis necare haud veretur atque manibus

57쪽

eaodo eri ientalis, prostigia huc illuc errans, Supplex Venit ad elemachum ' hece Halilherson, augurem peritissimum, que in Eurr machia graviter accusat, quod largitione dotiisque moveatur ' Num quid ejusmodi criminis apud poetam consertur in sacerdotes Inique igitur at- quo acerbius usi in hos invehitur itχSchius ad II, 18 sq. p. 95: De sol miihlieli Vordaetit itior iam Loliti suis obgnusti gen Deutu nil iussi viis eben OWolii meis piole voti Peioster-iru vorulissetZen, ais r so te die Furch de Eulcha vor Agamemnon l. I, die blitin-gighei de Prie ster und riesterge nossen On den Machthabernae eisl .uSed ne ab eo, quod proposuimus, Iongius digrediamur, Sacerdotes etiam deorum instareolebantur μ' a populo, summus iis habebatur honor, ' privatim et publico praecipua dignitate atque reverentia ' tractabantur et, ubicunque apud poetam reperiuntur, eorum utique honorificentissima fit mentio.' Quin etiam hostes his manum ius erre verebantur iisque summa religione adducti parcebant in qua re exempliam Maronis sit nobis instar omnium. Ulyssos enim, qui cum sociis ad liraciae oram delatuS, quum, urbe Ciconum Graecis infestorum in devastata, magna opimaque praeda facta utque uxoribus in servitutem abductis, ipsos ad internecionem redegisset, ' tamen Maronem cum uxore liberisque tutatus est ut omnique injus Od. XV, 27 sqq.

tur etiam de principibus virisque nobilibus ad summuna in eos venerationis gradum exprimendum ist

βασιλείας κ. T. λ. 42 Cui hi non statim succurrat ampΙissimus ille serioris temporis honor, quod in theatro et concionibus ob dignitatem suam sodo hant in ordinibus a multitudine separatis Hesych. l, p. 666 εὼς ἐν φθείτρυμ καθεδρας φύς ira ατι νενει ζ1ιενας προεδριας ερευσιν. s. Schol. AriStoph. Ran. 297 C. I. nr 01, 2421. 45 Ηuo mihi spectare videtur etiam Vox ἀφιοφιέ0ν quae apud Homerum haud rara, unio tantum IO- eo dicitur de sacerdote II. V, 9 de Darete. Haec vox, proprie idem significans, quod s/ωιικτος li ΙΙ, 09), i. e. qui nihil in se habet quod reprehendi possit, integer, ab Omni culpa vacuus, apud poetam semper in optimam partem aecipienda est: omnibus virtutibus ornatus, praeclarus, honoratus, genere nobilis sic de sceIesto egistho Od. I, 29); eadem ratione heano ob singularem virtutem vocatur di u. V, 70), nec aliter vocem γερ υν vel γεραιος interpretandum cenSeo

58쪽

ria desen dii ' Praeterea sacerdotes vel in eiusmodi rebus, quae a sacro munere valde abiti, r-rerent, summam obtinebant auctoritatem inter aequale Suo S, qui conssi, quaecunque solita ratione perfici non possent ab aliis, ad nem exoptatum ab his iri adductum, maxime in rerum dissiculi ut eos in consilium adhibebant. Nam quum sacerdotes, medii inter deos et homines, in horum commodum ac salitiem ab illis bona omnis generis impetrarent atque in re bus sacris fiduciam nullo modo frustrarentur, quanto majorem eXSpectationem Sui eos commovere necesse sui de rebus humanis Unum et quidem luculentissimum hujus rei argumentum est, quod ab otolis nobilissim o sacerdotibus publice ad Meleagrum legali mittuntur, qui Supplice eum orarent rogarentque, ut auxilio cum copiis suis exiret atque hostem finibus prohiberet ')Non mirandum est igitur, gratiam sacerdotum atque dignitatem majorem amplioremque suisse quam vatum. Etsi enim hi omnibus rebus, quae ad vitae communis usum Spectabant, praecipue rebus bellicis,'' posteriore novo etiam sacris et privatis et publicis' aliisque majoris momenti caussis adhibebantur, atque ars vaticinandi continuo usque ad temporis classicistium plurimum valuit, iumen multum ab suit, ut a te per se aeque ac Sacerdotes honorarentur. Quam Spere maleque sint vales singuli passim tractati, certus nobis auctor est Homerus. Co Iehus, ' ab eli illo de pollinis ira verum dicere jussus, antequam imperatum facit, indignationem gamemnonis atque odium veritus illum orat, ut propensus sibi auxilium erat sequo ab illius injuria tutum praestet eundem vatem'' Λgamemnon omnibus insequitur contumeliis lector Polydamantem' ' omni observantia reverentiaque neglecta alloquitur Eury-

-ὰζόμ ενοι - non T0ν 60λλ υνα, ut censet Duncantu S. v. a os cit, asserens Il. I, ut, cujus loci ratio ost plane alia, sed lotus rationis nexus ad ipsunt sacerdotem id Verbum reserendum Ostendit.

intelligit, quae interpretatio omni caret sensu. 50 Sie chivi ad Priam proficiscentos Calchantis , auguris peritissimi, facultate divinandi consitioque usi sunt Il. I, 60 sqq. Eurip. Iphig. Aul. 1576); es Herod. VII, 228; huc. VI, 6s Xenoph. Heli. VII. l. l. 5l Xenoph. l. l. II, 5, 4l: ijorro a D to et cur εTaruti tur ιν nil si' ad G 0 .d 9ς ei εν st. PTις, T Ezri yoυλγ ν ira Iairoi εν οἱ Θεοί. s. Diut. V. Nicia c. 4 Paus V, 15. 2.52 Cic. divin. I, 45: quis vero non videt in optima ita illi re publica plurimum auspicia et reliqua divitiandi genera valuisse nam tollieitienses omnibus semper publicis consiliis divinos quosdam sacerdotes . pro ιιόνιεις vocant, adhibuerunt, etc.

59쪽

machus conviciis vexat Halithersen; '' denique idem heoclymenum styi superbe, insolenter

contemtimque iractat atque adeo elemacho suadet, ut eum hacri suciundi caussa servum vendat. Semel quidem etiam sacerdotem, Chrysen, haud ita phici de benigneque nec eum verecundia tractatum legimus II 1, 26 sqq. - sed ne cui sit haec res offensioni, susticiat monere, auctoritatem sacerdotum dignitatemque apud ipsos principes minus quum pud populum firmatam atque quasi munitam fuisse aetate Homerica, cujus indole esset bellicosior saeviorque, necdum priorum temporum asperitate tam immunis, ut etiam reges principesque opibus suis et potentia elati seque illis esse superiores honoris gradu opinantes, eadem imbuti suissent relligione atque populiis. perte hanc rem docet is locus, quem modo attulimus. Duemadmodum enim populus' huniversus Chrysen omni veneratione colendum esse ejusque dona accipienda comprobat, ita Λgamemno μ' eum, saerosanctae personae ratione habita nulla verbis compellat atrocissimis insequitur minis atque, ne ipsi ira correptus injuriam inserat, navibus discedere jubet et silia ab Λgamemnone Chersa poste reddita,' ' tumen haec animi mutatio minus ex reverentia Sacerdotis, quam ex timore ac verecundia Λ possinis irati prosecta est. Ceterum hac una re potest summa argumenti nostri haud magi resutari, quam eo, quod erodotus Ι 81 tradit, sacerdotem Λrgivum ab Cleomene monte capto injuria indigna suisse

assectum.

Ex quo ossicitur ilhul, ut ex dignitus uterquo titillo modo inter se conserri possit vates

ne adaequavit quidem dignitatem sacerdotis, nedum hae fini superaret. '' Nam persona Vn-lis plane est distinguenda ab urte vaticinandi ipsoque munere, quod, ut supra dictum est, ob vitae communis usum per omnia sere tempora plurimi aestititubatur. Sed ratio, quae horum utrique cum deo intercedebat, nimio pliis inter se diversu suit, quam ut poSsent SSe pares auctoritate Vates sacerdotibus inferiores fuerunt, non quod responsu eorum, ut oel cicero '' ividetur, dubia mullumque casui obnoxia' ' essent, sed quod tum denium, quum munere ipSosiangebantur, ad deum solito propius aecedebatis, nec alias eum attingebant ulla necessitudine; 50 Od. II, 185 sqq. 37 Od. XX, 560 sqq. 58 Il. I, 22 Sq.59 1l. l. l. v. 24 Sqq. 60 Il. 1. l. v. 450 sqq.

61 Ut perperam censet imburg-Brouwer, histoire de Ia divitisatioti morale et religieus de GrecS V, p. 222 ii est tacito de coiicevoir, que autorii des devitis devolt oire plus grunde, que celle des

60쪽

sunt tot Pro qui artis cum Operari ominaque publicorum instar communes utili tui es in in dium asserebant quique, non singulis diis templisv consecrati neque omne tempus et otium unico in rebus sacris administrandis conterentes, in majore hominum frequens in ser sol, an Dir. Quid, quod seriore tempore magnam de se suorumque responSorum fide moverunt suspicionem, iisque tantulum habitum est ductae,' ' ut salutis publicae caussa custodes V impone rentur neCesse esset. Contra sacerdoteS, pro natura muneris sui, pro tota vivendi ratione proque persona sua firmissimo necessitudinis Vinculo cum deo conjuncii eum consuetudine quasi implicatum habuerunt et quo religiosius ossicio sacro ungi possent, veriti, ne quid amplitudo sacerdotalis acceptura esset detrimenti, nihil antiquius existimarunt, quam ut sugiente conspectum hominum atque quasi luce orensi carentes, omnibus abstinerent' rebus publicis, incis a dignitate sun ulienissimas ducerent ita sacerdotibus, ut nobis quidem videtur, ex hac sola conditione is honoris atque reverentiae cumulus accessit. Sed reperiuntur, qui hanc dignitatem etiam ex aliis caussis prosectam esse contendant Voolchoriis' ' et ori strat ' primo loco ponunt etatem ill vel o procedit, ut assirmet, i

69 P. 40 . olim iii di selion durch hr iter . I. 26. Perperam in hanc rem alter Il. Ι 87. ubi

γεραιαὶ sunt matronae honoratae, De Sacerdotes.

70 P. G. . o . reverentiam ver etiam augebat ietas. . 71 P. 42 , Alae de Θυοσκόος lintersclici de sicli aucti io de vom Prioster adureh. Hi Wis an dem Boispiel de Letodes ei seben, das ei nichi schon ali uni Greis sein muss.