Quaestionum de re sacerdotalo graecorum, pt. 1

61쪽

necesse suisse nati glandior sacerdos esset atque Senex. In hanc opinionem eo inducuntur, quod

Chrysos vocatur γερ ui/κ ll. , 20 580 462 es V, 21, ubi Dares quoquo γέρων dieitur et

4 γεραιος, l. I. V. 55i. Hoc argumentitui leve Sane num γερω vel γεραιος τ' signifieas virum non solum aetate provectum, Sed etiam dignitate praeStantem venerabilem, reverentia dignum, ita ut ea vox sit nihil aliud nisi titulus honorificus. qui lem puto, posteriorem vim hic valere, maxime quia non modo ullum aliud eiusmodi indicium usquam apud poetam non reperitur, sed et contra argumentari possumus ex heurio, quae Il. VI, 298, 502 καλώπαρνος ' Donii natur. Λ sorsitan quispiam censeat, hoc epitheto aliud quid significari qua ui corporis habitusque pulchritudinem atque formositatem Z quae scilicet non tam Senectuti, quum juventuti propria est. Sacerdotium igitur senectutem prorsus nullam requirit. Λlteram caussam dignitatis sacerdotalis illi viri docti petere volunt ex acultate arteque divinandi I erps ira p. 6, 3 5:. Singuli hi rerum sacrarum ministri Deorum voluntatem adsequi possunt. Hinc illis Itonos et reverentia haud vulgaris liabetur ). t vero haec res, quae sorsitan primo adspectu probabilis videatur, ad honorem sacerdotum amplificandum valuit nillil , quod, ut supra diximus, vaticinatio non praecipua pars sacerdotalis ossicii erat, sed secundum iunium locum obtinebat. Denique caveamus, ne sorte ideo, quod heano nobili genere ' orta est, sacerdotem omnino semper creatum esse ex familiis illustrissimis, indeque et Iiaud exiguum dignita iis eu-mulum accessisse arbitremur. Etsi enim res ipsa negari non potest, ipsisque diis generosam ministrorum sacrorum stirpem concedimus suisse gratum ' acceptamque, utque etiam seriore tempore in sacerdotibus creandis ampliorum imprimis ordinum habitum esse rationem constat, non est tamen, cur hoc tempore nobile genus tum necessarium fuisse censeamus, ut, si cui id non suisset, etiam sacerdotem creari sus non esset quae res praeter unicum illud X-emplum aliis exemplis ex Homero quidem depromtis dilucide esse non potest, nec per se

72 Do usu huius vocis of Dun an . S. V.

75 Epitheton illud maximo de personis asilai soronti in dieitur Il. I, 45 II de Chryseide XIX, 246, XXIV G7 do Brisoldo Od. XV, 125 de Helena. 74 CL Voolcher. p. 404 I. 75 CL supra g. 5 init. p. 50.

62쪽

est verisimilis, si uim amplit ut sacerdotis utque dignita jam ob alias graviores rationes esset iunia, ut eiusmodi ex tertiis subsidiis ad splendorem augendum lioud amplius indigeret. Restat, ut hoc loco rem quandam breviter attingamuS, quaestioni, quam tractavimus, haud alienam. Voolchorus enim p. 40 profiteri haud dubitat, Homerica aetate sacerdotale exstitisse imperium contrariam sententiam aege Isbachius tuetur p. l7s dicens haec: st Unser nuptargument also gogen die hieratische Fatur dieser angeblichen Gotterspraelio istiter Mangol eines hieralischon luments in homerisclien Leben uberhaupt, aus essen Λb-Wesentioit allein de politi schemultus ii rhiareia ist. Quantulum habeat horum utrorumque sententia dei, demonstraro mihi ex iis, quae supra dicta sunt, paene superfluum Videtur atqu0 alienum; attamen pro rei magnitudine est operae pretium, utique pauca quaedam addere, unde intelligatur, quid do hac re judicandum sit. ΛSSequi non possum, quomodo aegelsbachius, neglectis omnibus indiciis, tale quid statuere nudent, quandoquidem cultus sacerdotalis illo tempore sui saltem in aliquo numero et honore, atque sacerdotes aliquid ponderis habuerunt. rosecto quidem reperitur elementum sacerdotale, quod etiamsi non multum valeat, per ipso Sacerdote aperte repraesentari quis est, qui neget Sed ut aegelsbachi is inique auctoritati sacerdotum Obtrectat iisque omnem sero dignitatem detrahit, ita os oelchorus in altiorem gradum vel in Summum polentiae provehit quasi fastigium; nam quod censet, quid est aliud, quam vim eorum omnibus in rebus et publicis et privatis suisse maximam, eosque ita in cives suos quoddam tenuisse imperium Nimium hoc utque ex argumentis oeleheri unum est vel tale, quod Sententiam ejus non modo non stabiliat, sed etiam infirmet intelligo electionem sacerdotum, quae quidem ab imperio sacerdotali longissime abhorret. loraque ex ceteris argumentis vana sunt; etenim divitiae illorum, dignitas, reverentia aliaeque res insignes repetendae sunt non ex quodam imperio, sed, ut supra vidimus, ex tota ratione, quae inter sacerdotem et deum intercedere solebat. Ceterum argumentatio oelcheri, etiamsi a nobis comprobaretur, tamen hujus rei discrimen faceret nullum, quum Sacerdotes, ut Chrysae exemplo docemur, non semper digno honore colerentur, vel injuriis assicerentur, qua tractandi ratione esse nihil potest magis contrarium imperio sacerdotali. In Oxtrema confirmatione Voulcherus l. l. summum, quod quidem ipse putet, argumentum profert sacerdotes maximam vim exercuisse sucultate sua vaticinandi. Sed quin i e tuo iiii dictum sulsum sit, vix quis dubitarit, qui recordetur, interpretationem divinae volirii latis Dusso modo prorsus suisse praecipuam eorum muneris partem. Nobis apud poetam hi j iis rei ne umina quidem occurrit exemplum, unde perspicere liceat, solo eorum arbitrio reua aliquam majoris momenti esse consociam immo vero tunc temporis huic facultati non nutu in nuctoritatis tributum est. ilibus tundem verbis Prininus respondet Hecubae uxori suae, quae ei persuadere

63쪽

1onne haec verba contumeliose dicta, quibus sacerdotes aperte Vel mendacii insimulantur, clare perspicueque demonstrant, homines sacerdotum vaticinationem nihil pensi neque sancti habuisso Denique in sine argumentationis dicit haec p. l): Melcher Eiussus au das onsonilicho unis rivallebon, o jede Unternolimuli voti rie sterii und Orahe In oditigilsi , Vix aegreque Voelcherus exemplis ex poeta depromtis probare possit, unumquamque remis publicam et privatam heroica aetate rediisse ad sacerdotum responsa, quod ab iota eius indole alienissimum est y seriore demum tempore, qno sibi praecipuas partes divinationis ''ivindicarant, auctoritas eorum sui aliqua ex parte, ut ita dicam, politica ut vero mulio rectius diei potest, hoc tempore eam vim conjunctam suisse cum munere vatum. Bene igitur ait ae- gelsbaelitu p. 176 sq.: Das siesernercim politischen ollislebon ontgstens nichliedeutendhervortrelen, geli sebon daraus hervor, das de Dicliter ilire verbali Dissmussi sollen undimitior Dur in Vorboigehon gedens t. Sacerdotes Aetolorum II. IX, 575 esse non possunt documento publicae auctoritatis, quippe quibus id legationis munus haud dubie ob eam solam

caussam mandatum esset, quod sibi illi persuaserant, OS, qua auctoritate sanctitateque essent,sore maxime idoneos, qui res tam magna atque ardua celeriter perficere et ad prosperum exitum adducere possent. Praeter hoc exemplum apud Homerum aliud ejusmodi nullium amplius exstat. Quid multu sententiis aegelsbachii et oelcheri, qui uterque nobis modum

sinesque in diversas partes excedere videatur, non comprobatis, medium teneamus, ut neve plii justo vis sacerdotum atque auctoritas minuatur, neVe augeatur.

De 'ooσκοων et suχντεων natura ossiciique partibus Cap. et III nobis alio loco dispu

Pyth. IV, 6 ιρέα χρῆσεν, et Schol. Olymp. VI, 5.