장음표시 사용
41쪽
nantur, sunt hi: Dares, in Vulcani sacerdosor anus es. g. l. ΙΙ, 2 a), cujus ambo lii, Phogeus et Idaeus, pugnae peritissinii contra Diomeden digladiabantur Dolopion,' Soamandri sacerdos in Troade cf. l. l. 2, ), pater Hypsenoris, ab Eurypylo interfoeti otio-ioe,' saeordo Jovis Idaei cs l. l. 2 ei, cujus filius Laogonus a Morione est occisus Maron, ' sacerdos Apollinis Ismarii cs. l. l. 2, d apud Cicones, qui braciam incolebant, Euanthis ' filius. Praeter hos nulli ampliu sacerdotes apud poetam nominatim commemorantur; sed exstati etiam loci duo, ubi horum certe generatim fit mentio: l. l, re γε , τινα stura ιν ρε tot εν λ ερκὶαὶ qui locus spectat ad sacerdotes et vates in Λchivorum castris auio Trojam positis es infra g. ); l. IX, 575 ut 0ν ε θευ ν ιερί ας oismos η, ubi agiturdo Λ etolorum sacerdotibus, qui ad Meleagrum, Oenei filium, mittuntur oratum, ut urbi Calydoni conii a Curetes auxilio veniat es infra g. 5). Selli,' i 2ι0cpi ται Jovis Dodonaei es. . l. II, 7 d), quippe qui sint gens sacerdotalis, ad hanc quaestionem non pertinent os insen . ) Λ poeta igitur nominatim memorantur sacerdotes apud I rojanos Chrysos, heu-nο, Dares, Dolopion, Onetor eorumque Socio. Maron), apud Graecos non item isam θυοσκόος, qui Ithaea sungebatur Od. XXI, 44 sq.), in numero sacerdolum non est ducendus.
Jam de sacerdotum quoque numero, quibusque locis sacris hi sint attribuendi, maxime inter se dissident viri docti, e quibus Oelchorus iterum in diversissimam discedit sententiam. Sacerdotes enim cum templis et agris sacris cohaerere aretissimo vinculo hi recte astir-munt id lite uno consensu neque lamen in hoc acquiescentes it Eschius Vi et cherus, Νnogeis huc litus etiam lucis praesedisse sacerdotes, quamvis graviores desint rationes, contendero in uia dent. Ex quo fit, ut numero sacerdotum plus justo ueto, simul natura eo-7 Il. V 9 sqq. Daretis nomine exstat fictioia narratio do excidio rotae es. Λel. V. H. l, 2.
sententia sua non semper manent Salis con Stanter. Quod quam vere dictum Sit, cognoscatur supra ex ad eandem materiam infra g. 4 revertemur.
42쪽
rum, quae in ipsis templis sita erat, valde commutetur. LVoelcherus eo procedit audaciae, ut non Iucis modo, sed solis aris eos suisse conjunctos adeoque in templis amplioribus putet cxstitisse plures. Quid vero de hac sententiarum varietate ac dissensione, praecipue quid de sententia o elota eri, qua contineantur cetera Omnes, judicandum, quidque aut probandum sit aut reiiciendum, nunc diligentius indagemus. VOelcherus p. 59 proponit huec: Wenn wir nun nichialos uias eden Tempe eineti Priosior dabo viole in stitio Sindi sindest. IX, 575ὶ sonderit a uel aus grossere stiligibit me metirere Eugleicii rechnon dursen nach dem Deispiel de Sellor ii Dodona, nil deii liei ligenisecherii τε ιε,/ος), uui non undisii Aren nusserhall, de Sili die obensalis ilire Priester ge-ben mi issen naehat. XVI, GD u. d. IX, 197), s selioti,i das Homeris chemri echeniandalleri ings init inermia1ah voti Priosterii liberi ulli. Quod oelcherus initio censet, suisse in quoque templo sacerdotem unum, ideo in una eademque urbe multos, nihil est, quod contra dicatur sod do lucis et aris non recte judicat, quum his, nisi ad templum pertinebant, non essent sacerdotes. Num ortasse inter illos Homeri locos omnino unus est, ubi pud solum lucum aramve reperiatur sacerdos Quam luculenter id ipsum probat Ithaca, ubi commemor itur uo et Moys/0ς, sacerdotes mininio es. g. l. ΙΙ, , a b) Od. IX, 200 αλoo Apollinis Ismarii, cf. l. l. 2 di huic sententiae prorsus non repugnat, immo vero eam probat; nam quod hic lucus conjunctus erat templo, ea sola caussa est, cur ibi vitam agere potuerit sacerdos. Quanam tundem ratione coli venit fuitque aptum, ministrum sacrum, qui dei esset deliciae eumque ipsum pro dignitate sua sacerdotali atque sanctitate repraesentaret, ad arae gradus vel in luco diem noctemque ogere sub divo Sacerdos nisi apud templa non sacrificabat ibique solum habebat domicilium es insta 3. 4). Ita tantum sacerdos pollinis Ismarii diei potest habitasse in luco. Quod autem Oolchorus l. l. ad imaumina sacerdotum etiam magis augendum dicit, intemplis amplioribus suisse plures, probari non potest ex uo utero, qui ipse apud singula cu pia unum tantum fuisse demonstrat. Ex Sollis Dodonaeis id nobis conjicere non est licitima: fuerunt enim, ut jam supra diximus, non singuli sacerdotes, sed gens sacerdotalis Esset aegre hoc concedendum, si certa piaedam exstitissent empla simul pluribus diis consecrata: cuius rei exemplum unicum atque haud ita perspicuum invenitur 1l. V 44 sqq.,' ' ubi narrat poeta, eneam ab polline positum esse in ipsius templo es supra 1 Ι. 53, jusque Vulnera ibi ab Latona et Diana esse curata. Forte, , monet Hevilius ad . l. i hac dea suere σι maoι, ' eodem in emplo una cum polline coli solitae unde uelle ea notio habitalionis
43쪽
nasci potuit. Quiani vero Homeri temporibus templa dedicari solerent singularibiis diis, atque eandem sacerdotum iiisse constet rationem, negligamus, ne nobis id vitio detur, haud vcriti, unicum illud exemplum, neve ei tantum, quantum Oelcherias, tribuamus auctoritatis. Utcunque res est, hoc quidem certe apparet, Virum illum doctissimum in statuendo sacerdotum numero esse nimium. Haec hactenus.
Exstant vero adhuc aliae rationes, quae aetate Homerica numerum sacerdotum in immensum augeri atque ex multitudine locorum consecratorum judicari illorum numerum non patiantur. Ut ea, quae sunt et de simulacris et de templis supra demonstrata, omittamus, hoc tempore sacerdotes haud ita necessarii suorunt, quum nouit quam soli inter deos et homines esseni intercessores,' ' sed cuique, sive magistratus erat sive homo privatus, atque omni coetui hominum concilioque sacerdote adhibito nullo extra templum sacra sacere et preces tanderesa esset quae res quomodo se habuerit, nunc phiribiis Verbis exponamus. Primum enim reges principesquo orti ex illa stirpe, quae molestum atque odiosum sacerdotum Verierat imperium, rebus sacris praeerant, et quidem sic, ut, quum e civitate esset, sacrificia publica non institui soliti juberent, sed et iis ipsi sere interessent atque ea procurarent et administrarent. Hac sola ratione reges sacerdolis inlinere fungebantur recteque pontifices maximi possunt dici, '' quandoquidem ritus religiosos eosden peragebant ac Sacerdotes, sacris care et precari, quibus rebus horum partes continentur primariae. eque Vero omnia ad reges pertinebunt sacra, sed auctore Λristotele, '' ea sola, quae non apud templa fierent nec pro sacerdotali munere sacrificabant, sed filium salva senum optimatum auctoritate in Se Summam reipublicae complecteronti ir, ex hac vi quae dicitur, politica mauoVit quasi haec sacrorum publicorum administratio. Cujus rei exempla apud poetam suppeditant permulto, quorum pauca tantum asseruntur Agamemnon, senibus Graecoruin Optimatibu con-Vοcutis, ipse ante proelium commissum Iovi bovem sacrificat ii H 40 2 sqq' idem, quum
17 Seriore sane empore haud raro sebat, ut dii, qui sibi sua natura et indole finitimi erant, in uno eodemque templo simul eoli solerent, ut Ceres et rosorpina, Jupiter et Juno vel Minerva , Bacchus et Apollo vel Mercurius, Mercurius et Venus, o quae sunt alia jusmodi exempla os Athen. VIII, 18: Zγγοποσειδέωνος νεως. 18 Naegelsi, p. 80 -s a diis obe dariu er Bewei liogi, wio ueni in dem Verbillinis de Menschen Zur Gottheit in priestertiolio intercession siti nothicorael tet,ird , te viet meli dex empe oderdor uin ines Priester bellars, Is dei Filii si odor das olli. 19 Quanta eorum fuerit dignitas, indo colligi potest, quod sanet atque a diis nutriti nominantur Od.
44쪽
iliter Graecos et Troianos de foedere seriundo atque de sacris, quibus hoc sanciretur, faciundis convenisset, manibus sublatis do vena ulta voce precatur, quo facto agnorum auces abscindit ceterosque peragit ritus religiosos Il. ΙΙΙ, 271 sqq. Alcinous ad iram epit in placandam jubet peragi sacrificia Od. XIII, 171 sqq.). ademque ratione rex sacrum ministerium oli ibat
vel estis statis atque anniversariis, ut sunt illa apud Aetolos δαλι quibus estis Oeneus, Culydonis rex, aliis diis hecatombas epulantibus, soli Dianae sacriscare erat oblitus. Deinde cuique, qui osset, sive putei sumilias suis quid a diis commodi impetrare, sive coetus conciliique cujus duni praeses iis se gratum praebere cupiebat, sive alii aliis de caussis ad eos accedebant, preces mittere atque Sacris domeStici et priValis praeesse eaque procurare, sacerdote intercessore nullo scis erat. Nam quum stata et anni VerSaria sacra essent rariora,
atque hominus sibi se omni in vitae conditione deorum indigere ope auxilioque persuasissent, fieri non potuit, quin sacra cum tota vita arcte cohaererent. Hue accedit, quod nemo tam vulgaris erat tamque prosatius, cui non ipsi sacrificare Sacrisque faciundis religioni suae indulgere liceret, quia ab Homeri carminibus abest religiosa caedis perpetratae expiatio. ' Etiam hujus rei multa apud poetam sunt exempla ut heroes in suis ipsos nedibus res divinas rite perpetrare videmus. Cui in mentem non veniant frequentissima illa Jovis ερκείου sacra Peleus, quem estor et lyssos adierant, in sopio aulae Jovi εοκεέ seniora bovis dolo libatque
vinum nigrum 1 l. XI, 772 sqq.); de Laerte et lysse idem memoratur Od. XXII, 55 sqq.: Patroclus ab chille jussus in tentorio munus obit patrissa milias primitiasque diis sacris eat s. IX, 219 sq. Nostor, ubi sollinervae bovem immolaturum vovit, multa precatus filiis generisque praesentibus ei domi sua libationem offert Od. ΗΙ, 590 sqq.); idem omnibus ritibus religiosis oraclis, ipso liis administrantibus huic deae bovem sacrificat l. l. v. 45 sqq.); Pylii Xoptuno hecatombus immolant Od. III init. cf. v. 558 sqq.); Telemachias in navis
puppi Minervae sacra facit Od. XV, 222 in praeterea L Od. XIII, 19 sq. XVII, 2ll.
POSi aes scin et viii lenii:i in celebi ne solita os Hiesling. Theocrit. VII, 5. 25 Muellerus qui lotii ad Aeschyl. Eunion p. 54 et Seboemannus ad eandem fabulam p. 67 expiationem caedis apud Ilomerum sane suisse contendunt; sed Sehol Venet. d. l. XI. 80 monet haec: Tan Osi 2 : OUκ. Idci/ιεν φονέα κ cim ιροι ιε rni . i. λαάν rivorra καὶ Ut radet otiενον et quidem recte. quoniam huius itistituti, quod ad pollinis cultum, qui apud poetam est ad buc parvi momenti pertinet, obiter ii intum mentio fit l. XXD . 480 sqq. De hac re optime judicat Lobeckius p. 501 .hei Oic enim novo quicunque late acinus in se admiserant aut exilium dira poenam pro caede luebant aut culpana pretio redimebant; et iis generis ille multos inducit et donii cum civibus et soris cum hospitibus impune innoxieque conversantes, quod fieri nullo modo potuisset, si jam tum viguisset Opillio
homicidarum interventu deorum religiones et hontinum coetus contaminari omni limque reruta exitus
45쪽
nodio igitur ab aegoisbaellio 'A totius cultus divinus dividitur in partes res cultum sacerdotalem, politicunt et dontesticum. Denique subjiciatur, quo majorent nostra sententia Iiubeat fidem, et inmatio ratio aquo gravissima, quod aetas Homerica proxima est iis temporibus, quibus pars populi bellicosa, sacerdotio oppresso atque ad exitum paene Vocato, evasit Victor Obtinuitque principatum. Sa- eoi dolos ita imperio suo expulsi et quasi disjecti turbis domesticis non amplius ea, qua prisco tempore, orobant auctoritate atque SeSe iurautibula receperunt. Ea est caussa praecipua, cur apud Λehivos De unus quidem sacerdos, qui certo cuidam templo sit attributus, Domitiatim denotetur, sed generatim tantum et quasi data occasione monti sint sacerdotum.' ' Nihilominus inde haud ita exiguus eorum emcitur numerus; nam exest. I, G2 sucordolos in astris Geuecorum vel plures fuisse conjiciendum est. Contra ador anos eorumque socios sacerdotes pertinent universi, qui nominatim memorantur, atque apud ipso hos majorem, quam apud Graecos, illorum numerum statui maxime huic rationi convenit, quod pons a Graecia longe remota turbis seditionibusque domesticis, quae tunc erant illic exortae, minus commove
His rationibus propositis, si quis Homerum attente legit, ei non amplius mirum videbitur, quod de emplis et sacerdotibus menti apud Achivos pro re ipsa sit raro, upud Trojanos eorum Itie socios saepius. Neque amen existimandum est, ubi sacerdotes non dilucide commemorentur, eos ibi non suisse, sed reges unctos munere aeris eundi immo vero et apud chivos et apud Trojanos, ubicunque essent templa, exstitisse etiam sacerdotes sumamus necesse est. Haud dubio igitur numerus eorum major, quam pro rara mentione suit, quamquam non tantus quidem mcitur, quantum postea tulit Graecia festis valde abundatis templisque maxini reserta. Quibus omnibus de caussis stare nequeo cum oel choro p. 5':4so sol en i das Homeriselle Griochenian alteriling mit iner Ungulis voti Priosior iuber- si illi. ν
Qua quum ita sint, tamen mihi minimo probatur, quod ossius Mythol. r. I, 5 profert apud Voelcher. p. 57i: Die griochische Mythologio istio Homer ors in derint viehe- Iuniuus dem Pollen eti schismus de eichelessenden Pelasgor begrisson, - in ori Homer s
46쪽
Nam quum Graeci, vere si rem aestimamus, setis chismo, qui Vocatur, certe ne prisco quidem tempore indulsissent, eis initio, stimulacrorum adoratione nondum usi saxa et lapides rudes insorinesque et arbores cultu divino prosequebantur, multo minus potest nobis persuaderi, id ab his actum esse aevo horoleo qno cuique, qui volt set, Sacra facere ad deosque accedere licebat, quo summa erat populi in sacerdotes reverentia iisque induebantur cognomina honoris contissima es. 3. Si quo infinita sero reperitur multitudo rerum varii generis, quae hocii iappellantur. Qua de caussa nobis praestare videtur hanc sententiam amplecti, ut iam tum animos hominum communi quodam numini sensu conscientiaque religiosa, cui lius aliter satis saceret, hic sua sponte, ille sacerdote adiutore imbutos suisse existimemus. Nec minus longe absit a nobis o opinio, illo tempore cultum divinum suisse inopem omnibusque subsidiis destitutum, naturam religionis languidam atque rigidam,' Deque ullana ad li omines movendos habuisse vim immo vero, quum ante oculos animosque proposuerimus, quam artificiose a poeta deorum stirps et progenies ad certam normam composita sit atque elaborata, iut jam ab historiae patre ' is cum Hesiodo princeps Graecorum mythologiae auctor habeatur,
di Herod. ll od: tot δε σι ι pro ιν icti th. 9εoror ED LGl. Icti et ois θεοισι ce. i. rora mice dor Te κ cia Ttlic ς ε καὶ εχ io, διελ0rλες, κcta ἔδεα cur λ ει rctvrες. s. Nilas b. Ol. l. p. XII sq.: O. ueller Lit Gesch. I, p. loo Terpstra . , . 2 Quae luidem Herodoti verba non ita sunt accipienda, ut ea omnia Homerum et Hesiodum primos invenisse existimemus his enim repugna ut quae de Orpheo Musae aliisque veterioribus sunt prodita. Immo vero sui Graecis mythologia ante
47쪽
quumque copiose ultus abundet Omnibus sere ritibus religiosis, tum pro olo nobis haud in sello orit ad perspiciendum elementa mythologiae cultusque primari jam Homeri carminibus persecta contineri, quae nimirum procedente tempore pha minusve sunt immutata. Bene ergo ii, qui immerito aetati heroicae obtrectare eamque cavillari haud verentur, a uellero Prologg. p. 554 corriguntur castiganturque his verbis: Es is uber libertinus soni oebar, te soli siet, violo Gelehelo emithen, aus dem Homer dei Cultus hera usZubri geti Λis Menti Ηο- mei nichi don Gottordiens in volistandigsie Begrisse des ortes hennio ele. . .
Etiamsi, qualis uerit ratio inter templum et sacerdotem, jam ex iis, quae sunt supra uti obis passim dicta, ex aliqua quidem parte hic eat, tamen nunc rem etiam accuratius atque tenore uno pertractemus oculisque proponamus, ne quid desideretur, quod sit in oris,omenii.
Si igitur quaerimus, quibus rebus sacerdos disserat a ceteris ministris aeris,' sivo ii ipsi ritus religiosos peragebant, ut 60σκόοι et ιάντεις, sive magis externas res cultus divini administrabant, ut seriore tempore ἱερ0sινλis/0νες ιερ0π0ι0i, qui iidem ἱεραριολοι vel gallia rio Vocantur, sive conservandis aedibus saeris resciendisque erant curatores atque divitiis earum opibusque custodiendis praesecti, ut ε000ι0i, εροφυλακες ei cis icit, c0ν ιερ 0 χρ s/άT 0ν, Sive orant in ritibus cerimoniisque faciundis et universe in administratione templi rerumque sacrarum adjutores, ut κλ ρυκες, ερ0κήρυκες, ὁκ0P0 Vel υπ0ζάκ0ρ0ι, νε 0κ0P0ι, καν/ζφ0ροι, GPP φοροιο qui sunt alii ejus generis, quorum numerus' haud exiguus suis. sed tamen si hoc quaerimus, natura sacerdotis potiSSimum iu ei Versatur, quod totum munus eius singulaque ostiola atque ipsa persona cum templo tam rete cohaerent, ut sine altero cogitari non possit ulter; )Homeri et Hesiodi tempora hi vero e populari traditione, quae ad Deos pertinent, omnia diligenter relata confirmarunt et ornata auxerunt, ita ut dein sere soli in Graecorum theologia principes haberentur et quaSi auctores. u52 Niigsch. Moteli. I, p. 29 hac recte mihi contendere videor, Graecos prius Sacra Sacrorumque apparatum quam rerum publicarum a civilium rationes accuratius distinxisse uberiusque instruxisse. u
48쪽
quid multa seiuncti penitus amitterent vim suum naturalem utque indolem. Ille princeps templi custos et administrator, cujus fidei tutelaeque summa rerum Sacrarum commissa erat, praecipue o sacrificiis et precibus et cerimoniis, quaecunque in honorem de selinias, intererat, praeerat eaque ipsa procurabat, Omnino summum totius cultus divini hab has coram.
Quae quum ita essent, quid aptius atque accommodatius, quam ut sacerdoti domicilium ac sedes esse soleret si minus in templo ipso, ut in cellis, quae ei proxime imminebant, ut hoc heunus' exemplo probatur, aut prope templum in agro sacro, ubi haud dubie aedificia erant in multiplicem usum sacrum exstructu, quod nos docet Maron, ' qui in luco degebat )
, wie ieci edocli sellis Gobet uni Opser unactis nur in oseria emiclitelen , ais eides ei dem best inimi et Tompei thror Gotthei dargobrachi ard. te. O g. 7 7 12. g. 8, ); Nil κsch. ad Ill 450 p. 220: Priosior uni Priesierinnon inden, ii nurbo id empe In; l. l. p. 22 P . Hel- mel, sin il Wir bere litigi, i Hir in I r a Prios ter nur u bosonderit emi et finden, O ueli eiden Achii erit da Priester vorausκusetκen, o empe sin d; neque tamen Hermarinus Onetori templum uitribuit os supra p. 10 sq.), et Nilaschius apud Maronem aliquantulum haesitat es supra p. 17 sq.). Lobockius et oe Io erus, quid de hac re sentiant, non satis plane perspicueque Stendunt; sed ille nostram se ii tentiam non habere vi lotur, quum p. 258 Onetori templum non at tribuat. Oelcherus, qui p. 42 recte contondit, saera in templis nisi a sacerdotibus fieri non posse perperiam . . iud in de Hai non i), sibi non constat, Onetori templiani suis Se Statuen S
p. 0), nec Maroni p. 8). Naogoisba obius p. 17 poete affirmatisci nil da ollantia die solles. remi et Cultus uni Pries tersta nil gloiohκoiti ionis lauden is t. te . p. 177 den Sindisiean de noem petilien St, te man docti an nolimen muss gebunden etc., tamen ne tori p. 17o et Maroni p. 70 templa fuisse negat. Praetero sine ulla dubitatione censet, etiam luci Per esuisse Sacerdotes sic Oelchorus quoquo p. 4 et alibi), p. 17o: dede die se bellige Tempei, Aecker undia in bat inen Priosior, . p. 177 .ivonii gleiel voti Daser u de Apollini Schen λσυς Od. , 278 aut Priester geschlosson ordon anni et c. p. 180 , in das eben dari de Be Vel Sllegi Wie viet meli de Tompo odor dormai u in os Priosior bellars etc. Quod aegelsbochius p. 174 dicit: Dei priusterii obe otios liensi is κuvordors an hollige Stat ten geli nupsi. id etiam ad lucos et ros), qui prosecto sunt odi eouseorali, roserendum est. Eadem ratione Terpstra luci SSacerdote fuisse censet p. lG: Quibus vero Io eis empla in Deorum honorem X Structa, Vel αλ-GE Ut et Esdra con Secrata fuerunt, iisdem aedi dolos aderant; templis non uice, Sed prae Seritu tau tum sacerdotes suisse dubitanter diei p. 9 g. 5: Plurimis sacris praesertim ubi te Plaudet Rut SacerdoteS, ut Videtur, praefuerunt; ii qua de caussa non est mirum quod ne loritemplum p id, g o), nec Maroni p. 2 g. 5 suisse statuit. 4 Il. VI, 297 Sq.5 Od. IX, 200 sq.
6 Cf. ous X, 4 4, ubi de sacerdote Minervae Elateonsis lineo legimus tri D. ι' ιαι ΓGν χει asin τ' ,' E li καὶ λουτρα- ἀσόιιιν nu arὼ τροπον toti ni Ἀρχator. aue neeeSSitudinem Vel Sque ad Seriora tempora permansisse, argu monio est Paus. IV, qui locus sacerdotem Si mulacrum dei secum domi habuisse demonstrat; neque vero non contrarium, quod OSteriore eV0Sacerdote interdum procul a templo domiodia sua habebant narratione apud Herod. I. 1 de matre Cleobis et Diiovis onfirmatur.
49쪽
Soll6ς' Jovis Dodonaei oelcherus p. 40 et Terpstra p. 18, 3 6 huc pertinor volunt,
quod nullo modo fieri potest. Nam primum' suerunt non sacerdotes, sed, ut Il. XVI, 255
aperte nominantur, υπ0φν ται, i. e. qui Sorte a de SiVe a Vate editas interrogantibus reddebant, nihil aliud igitur nisi internuntii Vel nuntiatores deinde, ut re vera sacerdotali munere laneti essent, lumen in hanc quaestionem cadere non possunt, quum inde, quod non singuli erant sacerdotes, sed gens aliqua eaque sere barbara Omnique Vitae cultu atque humanitate earens, qua illotis pedibus, humi pellibus Victimarum incuban ἀνιπτοποδες, cis cχιευναε, Il. I. l. v. 255 austeritate vitae sanctitatem assectabat, eos non potuisse cum templo proxime cohaerere appareat tum autem οὐκ ἀ/ις ιν 1l. I. l. v. 251), quae mihi videtur octoto orationis noxii ad Dodonam, non ad ipSum templiam esse reserenda, declarat, eos non modo templum, sed ne agrum quidem sacrum ei finitimum, immo Ver totum regionem Dodotiae cireumjacontem incoluisse. Erat igitur Sacerdo de contubernalis eo tempore, quo Graeci nondum simulacris utebantur, deii neque tabernam, neque contubernalem habuit Sequitur, ut, qui saera quadam actione ad deos accedebunt, ideo non fuerint ρεις, sed qui in templo sacrificia, consecrationes, lustratione curantes et pro liOminibus preces concipientes, inter deos et homines intercedendi agebant partes eademque ratione is soliis, qui emphim adire vellet, indiguit sacerdote. Quo quidem contubernio nihil sui profecto accommodatius magisque necessarium, illo maxime tempore, quo cultu divino adhuc magis naturae conjuncto templisque haud raro extra urbem vel procul ab ea exstruelis, sine contubernio bene commodeque seri non potuit, ut sacerdos iena plum cum opibus suis, agrum Sacrum totumque dei peculium, quae cuncta ipsi custodienda tradita erant, pro virili parte servaret atque defenderet. Sed suppetunt praetore alia haud levi argumenta, quibus id contubernium essetatur. Primum priscis emporibus, quibus jam arae et hici, nec templa suerunt, sacerdotum prorsus nulla sit menti, deinde Ithacae, ubi ἄλσι et 'cul/0υς fuisse constat, neque vero templa nominantur, nec ibi ea exstitisse probari potest cf. supra p. 20), ob eam ipsam caussam ne sacerdos quidem reperitur, cujus vico apud Ithacenses γυ0σκοος, ' qui ipse, ut jam supra diximus, cum templis non cohaeret, unctus est, quod haud scio an non casu fortuitoque evenerit. Denique maximi momenti ad aretam templi et sacerdotis necessitudinem probandam mihi ea ratio videtur esse, quod Graeci in castris ante ro jam positis sacerdotes, qui quidem sacra sacerent, secum non habuerunt. d hane rem nisi quid obstitisset impedimenti, nonne Graecos, qua religione erant imbuti, qui fuera rite omnibusque cerimoniis ad templum obliuia permagni ducerent, certe eos illuc conducturos suisse credas Sane quidem id vero, ut portum est, ossici nullo modo potuit, nec necessarium suit, quod cuique, ut Supra vidimus, sacra sacere fas erat. Facile 7 ll. XVI, 25 sqq. 8 Od. XXI, 14 sqq.
50쪽
videntur liui solitentiae repugnare Il. , G2 sq. ubi cli ille ait: ωγε r. τινα- τι ἐρεi0ι εν ο κ αὶ νειρ07r0λ0ν: suae di Screpantia diluitur, si reputamus, sacerdotes non solum sacra fecisso, sed etiam voluntatem divinam esse interprotatos sui senim in ipsa rei natura positum, ut pro familiaritale sua cum diis et nocessiiudine paulatim discerent vim eorum numenque perspicere atque nuntiare. Quoniam nutem s/αντεις ex signis Orientisque vult cinabantur, necdum, ut seriore tempore, quo demum sunt extispicia usu recepta, iidem ipsa sacra saciebant, neque sacerdotum sucultus divinandi pertinebat nisi ad inspectionem sacrorum, utrito atque ordine sierent, et ii ex eorum eventu, i. e. inde, quod inter ea nihil obveniebat, ex quo conjici potuisset ira et offensio deorum, praesagiebant quam rem non quisque accurate penitusque callere poteratin ea de caussa Graeci necessario in castra secum duxerunt sacerdotes, qui ex eventu sacrificiorum, quae alius quis saceret, vaticinandi obirent munus. Quo rec-lius de hac sententia judicium sint, haud negligendum est, quod illo loco inter ipsum s/αι et ιν et νει P07r si v quorum praecipuum munus erat vaticinari, ei iam 9ευς commemoratur deinde, si naturana sacerdotalis ossici respicimus, praeter illam caussam plane nulla alia in promtu est, cur hi castra Graecorum sint secuti. Sed ex iis, quae sunt supra demonstrat , recte mihi quispium possit objicere, sacerdotem necessitate quadam unctum finitimumque suisse templo: quae dubitatio eo tollitur, quod nixi uotoritate illius loci pro certo poninius, sacerdote tum lautiana, quum sacrificabant GPHς' et precabantur cici T Perc), ad ipsum templi uia sungerentur oportuisse. tque quo probabilior ea ratio sint, mominerimus, in munere e Sacrorum eventu vaticinandi non positum fuisse naturam sacerdotum, sed hoc iis necessisse tanquam rem levioris momenti, quae secundum obtineret locum, et non iam in arcto animi cum deo commercio constitisse, quod commercium sacra precesque desiderabant, quam in sola externa quadam et ione. Ita haud sane mirum, quod sacerdotes per totum illud tempus, quo in castris Graecor uni versabantur, dignitate sua sacerdotali quasi exuli utque ut d ti/0 Proi, in quoruni num 'rum pro munere suo proprie nim reserendi sunt, hanc ossicii partem, quum res ita serrent, etiam procul a templo administrabant. Sed ut ad propositum revertamur, haec temploriana et sacerdotum conjunctio et quasi quaedum societas per omnia tempora oblinuit Plato logg. VI, p. 759 hos haud temere resertii num rum Glixosu0ν et 702αvol/ων, quibus magistratibus cura erat et publicae securitatis et in nonne ut enim urbi Gri vol/ol, soro roscivos o quacunque ratione prospiciebant, ita tem plis sacerdotes, ad quo rima ni lii trium res nines huc specialites redibant ' Tolus et mente et animo sacerdos in munus sacrum institit, nihilque prorsus ab suit quin ne ullo quidem leua
D Noogelsi, iichius p. 77 dicit haec: Die ερεῖς Il. nilis seu Leitiosi, eg gera de gri echi sche Pries ter seyn: . sed auales Hulem olii Sacerdotes intelligendi sun llo Iloci succi dotes, quod nil administrationen spectat cum magistratibus conseruntur. lui pariter atque hi ι πευθ oro erant cs Aeschin ad V. Clusi lib. . S): neque vero eos omni ex parte magi, tratuum loco habendos docet ris tot Polit. IV. 2. 2.