Quaestionum de re sacerdotalo graecorum, pt. 1

31쪽

καὶ θυσία, ριυνται δε Πρι νHς:' ' quae ipsa Helico erat uti inaus locus, quo Iones abrachivis expulsi confugerunt.' Denique tot orae chaicae natura quasi sua sponte essedit, ut maximo ibi Neptuni illius loreret cf. supra 1 b, p. 4 sq.).b Od. III, 17 7 sqq ες Γεραιστον '' ἐννυχιαι κατάγοντο LI 0 σχιδέωνι δε αυρ υν-0λi επὶ Γιῆρ' Θεφιεν Neptuni templi uia in promontorio Geraesto. Quum eo, quae de cultu ejus sunt a nobis supra si, b et modo disputata, etiam ad hunc locum pertinere videantur, unum hoc addatur, seriore adhuc tempore Neptuno Γεραίστια '' ' suisse celebrata, atque Scylacem, virum incertae ' quidem aetatis, nosse ejus templum in illo promontorio. φημὶ

Τενεδοι τε τι νύ σσεις, Est ινγευ Hic locus spectat ad Λpollinem, cui procul dubio Cilla et enodi templa exstructa erunt; quod non ex toto orationis ambitu solum, sed etiam ex vocibus , Qt φιβε Ix κας. 'Vρ et ἀνάσσεις - ' ' apparet, quibus pollinem hunc utrumque locum maximo in deliciis habuisse in fidemque suum recepisse indicatur. Huc accedit, quod cultus iis toto rondis agro '' tum illustris, tam pervagatus erat, ut otium hic templa pro certo sumere haud dubitemus.

incolebant.

104 Urbs exigua sub Idae radicibus prope Chrysen; os Strab. XlI, p. Gl Λ. 105 Schol. υπερι αχεις, interpretatur eadem voce poeta utitur de Apolline Ismario vid. Supra . ).

hac re supra diximus.

107 Sic invenimus Apollinis templum Chryses et in Troiae arce es supra , 1. δ).

32쪽

d Ιl. XVI, 255 sq.: ευ ανα, ΙΠελασγικε, '' εν λαγγι ναίειν, o M ora ς' , ιεδέ ων δυσχει tia 30υ. Jovis templum Dodonae. Hic templum fuisse cf. ithseli ad III, 59ὶ jam in t emcitur, quod ibi orat antiquissimum Graecine atque celeberrinatim ornotilum Pelasgis conditum, ubi priscis emporibus et ex sacrae quercu strepitu Od. XIV, 527 sq: ὀνἐ dωνλύν, ατ β ι εναι, φρα θε0ῖ ἐκ θυος φικόs 0ι Alio β0 λ ν ἐπακουσαι cs. IX, 296 sq.), et ex soniis murmuro Sellis 1l. XXI, 254 sq.: si hi δε ελλο so ratoco Mao νῆι-ἀνι-07c0δες, χα/ αιευναεὶ postea a mulieribus sati dicis responsa edebantur; quod oraculum permanebat Vel usque ad seriora tempora. Λd hanc rationem accedit etiam altera, quod voces: μανα, ' μ/δωναῖε - ut supra γδαῖος, EDκ ob νιος), φιεδδευν' hic intelligendum esse templum perspicue demonstrant de qua ocium supra apud locos generis ejusdem satis dictum est. Jam omnibus Homori locis, quicunque ad id, quod quaeriuriis, pertinent, enumerotis iisque illustratis, breviter summam totius rei repotentes oculis nostris proponamuS. Haud plus Se templa a poeta celebrantur distinctis verbis Troianorum tria: pollinis in urbe Chryse cum sacerdote Chryse ejusdem do in trino arce Minervae ibidem cum Sacerdote lieauo G Hai cor iam totidonaci Minerv ne thenis, polli, is Delphis, Neptui Aegis Euboicis . empla, quae o mea quidem sententi sine ulla dubitatione statuantur neceSSe St, Sunt haec: Jovis incidue cacumine cum sacerdote Onetore, Ju Troiae arce et Dodonae; unonis Myconis Neptuni Onchesii, Scheriae, elices, egi Λchaicis, in promontori Geraesto Apollinis Ismari eum sucordote Marone, Deli, Cillae et Tenedi I ulcani Troiae cum sacerdote Dareto Vonoris aphi Cereris Pura si Scamandri prope Trojam uni sacerdote Dolopione Sperchei in Thessalia. Ex quo intelligitur, Trojanorum templa cum templis Graecorum comparata per se multitudine esse minora sed magnitudinis utrix Sque terrae ambitusque ratione habita, Trojanis haud ita exiguum suisse templorum numerum sucile apparebit, cujus rei quid sit caussae, in exponetur.

108 l . I, 740 sq.: ιενε rrotisio τε IDραι os, δὲ 1περὶ dourri di Gχε li ερ or ικί' 9EPLO . . . Pol rhaebi fuere gens Pelasgica es. ueller Dor. I, p. o. 100 Dodona sita erat in liesprotia sub montis Tomari radicibus, quamquam Strab. IX. p. 44 Rlteram Dodotium prope Scotussam hic dictam esse putat.110 He Od. II, 5 sqq. Si ab. VII, p. 504 os Hoyn Obso viiii. om. VII. p. 28 289 Excur . l. de Jovis Odoinae religiones Lasa uix das pelasgi solio statio desaeus u Dodona. iii Zburg 1840. 111 Serv. ad Λeneid. ii I 466: circa hoo iomplum quo stetis immanis suisse dicitur ex cujus radicibu sol S

manni, ut qui Suo Hirti iure instinctu deorum divorsis oracula reddebat quae murmura auu Pelias, Dinitie interpretata holia inibus disserebat; sed quum hi ordo oraculorum per multa tempora Stetis et ob Arce latrone Illyrio excidi quercus praeceptu est unde tactum est, ut postea satidica murmurH

33쪽

Sed antequam ad alium rem transeamus, pauca nobis Videntur adhuc monenda, qualis

spicuum fiat, quibus maxime principiis loci, quos tractavimus, ponderati nitantiae. Didit it solitus ad III, 565: Das is ενος, das una grun Zie undi inem Golt owoiliolo SitichLaud Latin los e in helligeria in init inem Alta Sein, quod ei mannus quoquo T, lxe not. censet. Equidem vero urbitror τέμεν0 et templum inter se urelissimo fuisse colligatu ε Dum est ενος, agellus sacer es. Supra not. 59j, qui a regione sinitima, ut a rebus profanis, orto limite separatus erat, qui habebatur dei peculium, utque in quo magna ex partesii oratis ejus opulentia et sacerdotis, templum desiderabat eum ipsam ob caussam, quod non communi usui, sed deo soli et sacerdoti inserviebat. ' Cur enim ris ενος septum fuisset niueo Π' Ηao sententia mea mihi videtur maxime e defendi, quod legimus apud Poll. Dom.

καὶ τει/ενος Voelchorus igitur, quamvis in ejus Verbi insit exceptio quaedam, universo lamenreet affirmat p. 58 4Be einem es εν0 selitie obi in den enigsteti Fullen in empol, uitemque Τerpstrui. 2, 3 2 Cum vero Deorum templa iisdem his locis sacris plerumque continerentur, factum est, ut τε/ιενος una et locum agri Separotum notaret et cmphian ibidem obvium. , I si ενος simul cum templo ortum est, nec hoc prius exsistere potuit. Luci autem ratio suit plane alia quapropter cavendum est, ne aetate Homerica, ut nonnulli faciunt, et ιιενος et αλ io temere confundamus. Lucus erat non circumseptus, nisi sorte partem meiebat agri

III Si virorum doctoi in sententias de singulis locis, ubi ἐ/ιενος commemoi alui' os supra I et N), reviter collegerimus, inde summa eonficietur haec Hermannus et Loheelcius cum Veneris et Sperchei agro Sacro templum non conjunctum suisse censent Nitκsebius ibi templum statuit de Pyras nihileerti proponit Voelcherus de Venere cum Nitκschio consentit idemque judicat de Cereris agro sacro Ρyrasi Naegelsbuchius rem silentio praelerii.

s. reus et . . I. p. 4 I.

34쪽

sacri, sed cuique aiebat, ut perie docet Od. XVII, 20 sqq. tiu i σαρ Hγε ino, ιδα-

co Nympharum prope urbem ithacam), et Od. VI, 291 sqq. de luco Minervae apud Phaea

ces); quae res vetat nos omnibus in lucis putare exstitisse templa. Qua de caussa Duncanio s. v. αλσος explicanti: Talia ubique diis sacra, 'ατα τοῖς πολλοῖς urci, assentiri nequeo.

Licet sine ulla dubitatione dici, unumquodque Ompham habuisse hicum, nec vero contrarium; λσος enim locus arboribus obsitus i d. X, 200 ἐν λύει δενδρήεντι XX, 278: λοος υπ0 σκιερον cf. XVII, 208 amoenitateque' ' insignis jam per se deum ibi praesentem indicabat eaque maxime re homines, quibus omnibus facilis esset aditus, ad religionem pietatemque, quae erat in metu et cerimonia deorum, impellebat. Quid plura ipsa loci naturavis hic continebatur, quod etiam naturali prioris temporis cultui fuit aptissimum. Od. IX, 200 'κει ἀρ ει αλσει δενδο, εντι documento non est, lucum et templum Seiuncta esse non ΡOSSe, quoniam non lucus, sed sacerdos, qui nominatur, caussa est, cur ibi templum suisse censeamus cs supra , di Ex quo efficitur illud, nullum omnino apud poetam exsistere locum, quo nobis persuaderi possit, cuique luco vindicandum esse temphim, nisi sorte VIoς

significationem habet latiorem, ut 1l. II, 506 es supra , i. 'V Luco autem non defuisse

werili, haud minus Homericae aetali convenit.

l 22 Nitκschius ad Il. . o lueos non tam certis terminis circumscribit.

35쪽

aram, nemo erit, quin concedat, siquidem ibi homines, ut erga deos pietati satisfacerent, nov- venire Od. XX, 277 sq. adeoque antistites coetus cujusdam Sacri certis anni temporibus sacrifieare sus erat. - Denique de aris non multis verbis opus est, quippe quae cum omnibus locis sacris ita cohaererent, ut sine iis vix cogitari posset deorum cultus.' i Quemadmodua ivero templum sine ara haud scio an nusquam reperiatur, ita ara prorsus non desiderabollemphim, dummodo locus aliter sacratus esset unde intelligitur, nobis non licitum esse putare, tibi arae nominentur, ibi suisse etiam templa. Quod si ea, quae sunt a nobis de locis sacris modo disputata, in Homerum transtulerimus, perspicuum erit, hicos et aras, quae quidem nude Simpliciterque memorentur, ad templa pertinuisse nobis non statuendum esse, nisi eae rationes accedunt, quibus in eam opinionem, ut ibi lempla suisse putemus, necessario adducamur. Atque id quidem sit, primum si sacerdotes aut τεs 1 commemorantur deinde si agitur de diis primariis θεοις πατρο 0ες, 3 iqui vel maxime in areo colebantur tum si loca nominantur, quae libentissime dii frequentabant; ''' postea si ejus modi rationem inter deum ei erram vel urbem intercessisse videmus, ut in hanc pro numine suo is vim exerceret magnum denique si et totus orationis nexus et singulae ipsius loci voces templum desiderant postremo si historiae vel monumentorum adhuc superstitiam nitimur auctoritate. Cujus rei singula argumenta repetantur gravia eademque certissima ex cunctis Homeri locis, de quibus supra a nobis usius dictum est.

Jam omni hujus rei materia, quae quidem apud Homerum exstet, tractata Simulitiae expositis principiis, quibus nixi certos templis 1s nos terminosque constituere Sumus conati, nune videamus, quid inde universim flicere et probare possimus de templorum aetate Homerica numero, quidque de discrepantibus virorum doctorum sententiis sit judicandum. Sunt duo potissimum viri, qui in iis, qua de numero templorum statuunt, magnopere inter se dissident: obeckius' et Oolchorus, quorum alter se in Graeciam nimi par-lm CL Luctan dup tragoed. o. Si εἰ θιεν εισι βω/ιοι Hσὶ καὶ Moi , ἀλλὰ μνὶ εἰσι μ0s 0i, εἰσὶν αρα

36쪽

cum alter se iam liberalem praebet, quam certe Graeci in se ipsi non fuerant. Sed diit λ- schius ), modum adhibens ad mediocritatemque illud nimium se parum revocans, proxime ad veritatem accedit. Quod obeckius p. 257 contendit: Cuius generis praeter Ibid, ubi Ch se curabat, dumtaxat duo nominantur, nisi quid de eptuni aede apud Helicen suspicari li

bet II. VIII, 205, unum Minervae rechthei ΙΙ, 546, ulterum pollinis 3 thii X, 405, Od.

III 80, et quod deinde addit: neque mihi fiducia est, ut ea sola suisse contendam, quam leviter negligenterque dictum sit, jam ex iis, quae supra demonstravimus, satis liquet. Quibus

monitis ne valde miremur, eum tum sic pergere: Sed tamen plerisque in locis sacrarum aedium vice aras subdiales hicosque consecratos suisse, crebrior mentio indient. Ex obechii igitur sententia tunc temporis non tam templa, quam arae et hic consecrati inserviebant sensu divino, qua ratione hoc studet mcere, templorum numerum suisse perexiguum. Contrarium sententiam defendit oelcherus, quum confirmare conatur ejusmodi argumentis, quorum purimaque omnia mihi gravia maximique momenti esse videantur. Ex his unum sollim mihi non probatur, quo comprobato in immensum augerentur templa. Trina enim p. 59: da virabor in Leitior Stadtalos se ituro line em pol ni dechen, o sol gi, diis in jeder Sindi in Menge ompei se in mus sten; quibus Verbis vel secum ipse pugnat, paulo ante dicens, aras suisse et in vestibulis ci in foro, ' quae nimirum in ipsa urbe erant. Haud dubie in statuendo templorum numero oolchorus excedit modum quis est enim , qui, quum multitudo rarum ι0 ερκεέου esset sere infinita, templorum numerum eundem suisse arbitretur Quod si quis contendere auderet, cuncta Graecia et ipsa Troia inundaretur tot templis, quo ne seriore quidem tempore, quo magna erat eorum copia, Vix reperiantur Circumspiciamus igitur rationes firmus usque idonens, quibus probabiliter templis constituatur modus, qui huic aelati bene conveniat.1 nutem in errorem oelcher inducamur, laxime id meminerimus, hoc tempore cultum deorum nondum magnopere adjunctum suisse simulacris. Haec enim, ex usu cultus divini atque religiosa quadam necessitate orta, principio es lingebantur hac mente, partim ut notiones deorum, qua in omnium animis insormavit natura, alque cognitiones sensibus culisque subjectae eo vividiore conciperentur animo, partim quo commodius suciliusque cerim Oniis sacris, quibus culius continebatur, numina omina celebrari possent. Simulacra tantumulodi repraesentare deos putabantur ab iisque inter luti frequentari, ut praesentes sacra Onaque haut ac propitii acciperent deos vero non possi a simulacris seiungi tunc quidem sibi non litin persuaserant Graeci; ' quae opinio naturali quasi sensui, quo adhuc maxime move 5 Iulptimis ad III, 459, 1, 22 sq.

37쪽

balitiir, prorsiis repugnasset Seriore demum tempore, quo Ithologiam excultam a poesis traditumque mente comprehensam laabebunt atque simulacriS propter praecipuum quendum cullus oculis sensibusque subjecti amorem a Ssiduis utebantur, haec atque deos esse unum et domenque induere divitiam naturam' credere coeperunt. Inde autem, quod aetatem Homericam antecesserat ea aetas, qua vigebat religio naturalis, cujus in locum postea subiit id Geaoeorum religionis genus, quod Vocatur anthroponi orphismus, in quo ipso praecipue nititur simul u-crorum usus, sactum est, ut religiosa indole eius aetatis, quippe quae transitum quendum om-ceret, nondum esset satis accurate distincteque expressa. Quid mirum, quod in tanta eo pia rituum sacrorum,' quos tangit Homerus, nobi apud eum unum Solium occurrit simul aerum 3 quod omnino noti disertis verbis, sed tamen ita iudicatur, ut nobis de eo scrupuliis ne leti uissimus quidem possit residere: l. VI, 90 sqq. πεπuν .... θεῖναι 19ζναin. ἐπὶ γουνασιν Uκostolo

cs. l. l. v. 271 sqq, 50 sq.), ubi ub Heleno, augurum longe eximio, Hector ubetur urbemudire matrique suae dicere, ut, ubi matronas honoratas in Minervae emphim congregaverit, peplum elegantissimum maximumque ad deae genua ponat quae dicendi ratio certe noti nilogorice est intelligenda. tque quum princeps templi natura in eo posita esset, ut simulacrum de tectis sitis parietibusque reciperet receptumque tueretur' id quod templa et simulacra

289. s. elcher gr. Τrag. p. 6G. Simulacra catenis alligata es. Lobech. p. 275 Creuger Symb. I, p. 615; euerbacb. Vatic Apoll. p. 26), quae passim in Graecia reperiebanitur contrarium probare perperam censet euerbaebius . . p. o nam ho more laud dubie nihil aliud Graeci spectabant, nisi ut una cum illis simulacris ipsos deos quasi comprehenderent firmiterque tenerent; cs. Iat legg.

G De huc re gravis sane a luculentus est ille locus apud Minue Octav. XXIII, 10: qu. indo igitur bienuscitur ecce funditur, labricatur, sculpitur, nondum deus est; eo plumbatur, On Struitur, erigitur, nec adhuc deus est; ecce ornatur, consecratur, oratur, tunc postrem deii est, quum homo illum oluit et dedicavit. . rosecto quidem multitudini persuasum erat, discrimen inter deos et simulacra esse omnino nullum, nod satis docet Lucianus Piscat. e. 11 Jup. Consul. c. 8 Jup. ragoed. c. 7; aeris. c. H es Seneo epist. 41: nec exorandus aedituus, ut nos ad aures simulacri, quasi melius exaudiri possimus, admittat. 4

38쪽

arctissime copii lata connexaque '' esse demonstrali, et major templorum iam erus penderet ex usu simulacrorum re silentiore, adduci nullo modo possumus, ut temporibus Homeri id tum cum templi conjunctum putemus tam late patuisse, iram oelcher videtur. In illa ipsa re cernitur caussa, cur ex prisco tempore, quo luci quidem et arae exsistebant, tamen de tem

plis in nihil orti sit ira illium quae profecto haud ita necessaria suerunt, quod etiam aliis

locis, dummodo consecrati essent, sacra seri licebat. Sed quamquam apud Homerum unum solum invenitur simulacrum, cuius ne vox ' Paidem, qua denotanda sit, dilucide commemoratur, nec certi quidquam aliud indicatur, unde materiam ejusque formam atque naturam si non clare perspicere, ut ex parte certe intelligere conjecturaque assequi possimus '' lamen alia sunt vestigia perspicuit, e quibus aetate Homerica exstitisse simulacra utique phira, quam nobis ex unico illo liceat statuere, planissime appareat. Hi sunt loci, ubi γαλιι ατ 0ν,' in quibus praecipue nominantur vestes in deorum usum

X II, 108), habitastula torrena Arnob. VI, 7), domicilia deo, vel potius Simulacro eum repraesentani dedicata es. Steph. yκ. s. V. Θερ 2 ιναε ναος o lax, Eryce θ εο θεραπευοι Ttal. 10 Inim uirumque uno eodemque nomine significatur: ἱερα nominantur et templa et simulacra Lo-

tim de ei usque materiae simulacris cultui consecratis, et flantibus et sedentibus Schoeli Soph. Lebeni'. 02), partim de ipsis templis dicitur os Phot Bihi. p. o0, Rubtili ad Tim lex Plat. p. m et Velcher Syli Epigr. p. 5 - o. b his simulacris, quae in templo ponebuntnr. bene distinguenda Sunt ea γαλ/ιατα, quae o Stea reperiuntur frequentissima sine ullo cultu, quibusque ornata erant praecipue ora viae, luci aliique ejusmodi loci es Hermann. g. G, not. 5 et Hypaet brattemp. p. 12.11 Do antiquissimi aevi templis et simul aeris os supra p. 5, ο 52. 12 Nomen a γαλι ια. de quo s. II eini iob ad Musaeum p. 41, quod apud Homerum haud raro reperitur, huc referri non potest, quia a poeta usurpatur alia notione et quidem generaliore es infra not. 4 et 5), atque apud posteriores domum scriptores ei simulacri vis est subjecta cf. Bulin h. ad Tim. p. 5 - ). lia nomina, quibus simulacra appellabantur, sunt βρετας Hesycb. I. p. 704: βρετα παρα Por 0 0ικε rcit, cπεικονισι ta), quod jam ristophani temporibus obsoletum E P. Il), nisi de simulacris antiquae structurae non dicebatur, et docti or , proprie simulacrum Sculptile σί ν τέχν/ 0υδει ια Ἀς τυχε τε tot stirci, aus I, 56, 2 cs Siebulis. l, p. XLII). de cujus vocis usu idem valet, quod modo dixi de altero nomine Poll. I, 7 acria Di θεραπευos ιεν γαλsιαζα, 0ανα, δV, θε vii εἰκc Glu Tce . . . 'Pita Iεiκ λον ro)γε D rροςiε licet. 5 Terpstra p. 4, .m: Eorum itaque simulacra sibi estinxerunt, quorum forma atque materies absque omni dubio rudis suit, quippe quae vel lapidea suisse videntur vel lignea, vix ulla arte polita ac de

14 Hoc nomine comprehenduntur ornamenta st donaria in dei cujusdam honorem ac Volu luatem arcti sta παν, ἐφ' et ις αγαλλεTαι consecrato circi', sic reci cs Eustath ad id. XII. 547 i γε νυν Dr u racii αδ ζ1 cera, et ad Od. II, 2743. Quorum do inlinita sere apud Graecos copia atque multitudine s. Poll. I, 28 ubi varia Orum genera enumerantur, itemque C. I. iii . 157 147 l. 70. So1 60 507l.

39쪽

contextae, et δ 0ρέων, ' quae in templis recondebantur aut suspendebantur,' ' si monito. Λοsano haec donaria, diis gratissima maximeque splendida, quae haud infrequentia 'hossorri solebant, nullo numero, immo vero superflua suissent, ni Si pro certo poneremus adfuisse simulacra, uorum θεραπεία '' ea desiderasset, quibusque curandis ornandisve 3 opus suisset

tanto apparatu.

Quum ea, quae exposuimus, nobis videantur sume ero ad sententiam Voeleheri do nimis magno, obechii de nimis exiguo templorum numero refellendam, tamen desistere de caussa nostra nolentes, quam iam semel sumus ingressi, eam pergere conabimur ducibus adhue aliis argumentis, quae ex singulis indiciis carminum certissimis depromta ut auctoritale sua ad nostram de templis sententium etiam magis confirmandam pliarimum valeant, suturum esse confido, quibusque propositis quaestio erit consecta Primum enim ex Od. VI, 9 sq. αφιφὶ δε

eondita unum vel phira templa si non omnibus, a diis gentiliciis utque patriis ' exstruebantur. Deinde Od. XII, 54 sqq. legimus, Ulyssis socios Helio ad perpetratum in ejus boves

seelus expiandum se iliacae templiam exstructuros vovisse quod quamquam unicum apud poetam est voti templorum exstruendorum exempli ini, tamen nobis haud levo sit argumentum, quam propensi suerint Graeci, quum qua per vitam sese occasio obtulisset, ad templa diis

id ais ara , hoc loco diciantur Vestes aliaeque res pretiosae generis ejus lena, auro contextae et pietae Il. VI, 294 καλυστος ποικiλιιασιν es Vl 90 sq. m. Merc. 81 Duncan. S. V. γαλιι et D φασ/ια). Haec sententia etiam gramni alie ratione defenditur; nam poeta, ut Sebo l. ad 1. l. bene observat, saepe rinium notione in generaliorem ponit, cui tum per copulam singulas species onnectit. 6 In his memorantur vasa ex varii oneris moiullo fabricata, imprimis tripodes et lebetes i. Merc. 179sq.: ενθεν αλις ριποδας περικαλλεας γ δε ε 'ν εας πορθx σω, καὶ χρυσόν , D τ ιγ υνα Gid P0ν, aliaeque ejusmodi res os II. IX, 407).17 Ut spolia in gratiam victoriae de atroci hoste reportatae I X, 400 sqq. lyssos arma Oloni detracta Minervae dedicat Il. VII, 81 sqq. Hector se hostis inter et arma in Apollinis templo suspen-

40쪽

dedicanda. iam os iam iis in locis, qui diis maxime in deliciis erant, ut Cyprus Veneri, da Jovi, Argos unoni, ubi libentissime versabantur undeque nomina i traliebant, suisse lempla haud negandum est de qua re est a nobis iam supra disputatum). Denique si addimus Od. ΙΙΙ, 275,'' ubi multa deorum arae Mycenis constitutae celebrantur, quae, ut supra demonstravimus, ad templa pertinebant, eosque locos, ubi sit γαλειότ03 et do non mentio, atque Si postrem eas rationes, quarum gravitate nixi ει ενη arctissime cohaesisse cum templis probare conati sumus, iterum animo volvimus, vix quisquam dubitarit, quin hac aetate ubique ac pro temporum ratione sutis magna templorum exstiterit multitudo et in Graecia eiusque insulis et apud Troianos eorumque socios. Sed haec quidem hactenus. FO autem argumentatione nostra, quod esse ore obierimus, neque ob echii aut I 0lcher contrariis indulgentos partibus, et iis, quae sunt a ii Zschi bene recteque monita, id- tum tribuentes, id simus assecuti necne, penes alios sit judicium nihil aliud certe egimus, nisi ut edin proponeremus sententiam, quae divino Homericae aetatis sensu celerisque rebus plurimum sit accommodata Templo igitur simulacrum ara, ager Sacer adeo nuneXa erant, ut. si horum quid defuisset, natura templi omnibus suis numeris non expleta suisset quibus praecipuis partibus accedit adhue alia eaque extrema, in qua harum quasi splendor est maximus: sacerdotes, de quibus nunc dicturi sumus.

Apud Homeririn sex tantummodo sacerdotes nominatiua commemorantur, c iisque

duo una cum templis Chryses,' sacerdos Λ pollinis Sminthei es. g. l. Ι, i, et Theono,' sacerdos Minervae se Q. l. I, 2), Cissei, si in ei pis Thraciae, alia, ' Antenoris 1 l. III. 148 sq. ux0 Ιl V1, 299j, quae edae uni sputium qui dein diligenter tamen neque cum

ris cognomina.

Priaini assinis.