장음표시 사용
251쪽
mum , dummodo hoc ipsum sit referibile ' exercite referatur natuis ra sua, vincialiter ad Deum, tam quam ad finem ultimum Aliter non potuisset Christus Dominus ordinare suam pretiosissimam passionem ad n stram alutem, nec possemus nos offerre Sacrificium ad obtinendum aliquid temporale , ut pluviam quamvis enim consultissimum sit omnia deinde ad Do gloriam, Madfinem ultimum ordinare ex affectu
charitatis at si quid non roferatur actu , non per hoc desilit illud esse
honestum clummodo virtualiter tantum ad id reseratur poterit itaque detestatio peccat observantia Divinae legis honeste referri actu ad
obt.nendam cςlestom Moriam ex amore concupiscentia suimet, dummodo hoc ipsum natura sua, atque adeo virtualiter, exercitet ad Deumroferamr; quod fusius dicendum etiam in thesi 44. Que 3. VIII. Qiod autem attinet ad renunciationem terrenorum bonorum,
quae in hac thesi dicitur osse nobis
necessaria, sciendum fuisse hiinc error m reticorum, qui dicebantur Apostolici, propugnantes , quod citra postolicam paupertatem nemo posset salutom consequi ; quod etiam docuerunt Pelagiani, ut videre
Io 6. NarianZenus pariter Orat P.
contra Iulianum resert legem ad hoc statutam fuisse , ne Christifideles actionem ullam in judicio haberent ad
se defendendum , quamvis bonis omnibus spoliarentur, eo quod in Euangelio praecipiatur , ne quicquam possideamus. Similiter ex EX travaganti a Sancta Romana , colligitur Haereticos, qui dicebantur Fraticelli,
docuisse Christianis non licere ha-
bere aliquid proprium; qui tamen in eadem ulla damnanturo de prius damnati jam fuerant a Bonis VIII. IX. Falsitas hujus haeresis ex eo
convincitur, quia si ad salutem com sequendam necessarium esset, ut ne
mo quidquam proprium possideat, de
bonis omnibus terrenis renunciet, eis
queretur, quod universa Ecclesia erraret, ela fere omnes fideles essent in statu damnationis per hoc praecise , quod retineant dominium suorum bonarum ouod sanctitati Ecclesiae. veritati dissi,nat. Et ratio ulteriuest, uia neque jure naturali necessaria est ad alutem renunciatio bonorum temporalium , neque jure positivo Christi Domini ergo simpliciter non est necessaria. Probatur antecedens quoad primam pariem , tum quia praeceptum Decalogi de non surando est naturale ad honestatem irrarum necessarium , unde non potest esse contra legem naturalem id, uod essentialiter praesup-p3nitur ad roc decalogi prae Pium,
videlicet quod horno habeat aliquid
proprium Tum etiam quia jam ab orbe condito semper homines habuerunt proprias possessiones, ac divitias praesertim rerum mobilium & tam in lege natum , quam in loge scripta multi , qui iotatem coluerunt, erant locupletissimi, ut Iob, Abraham, David , Salomon ramo Deus terram promissionis tradens populo electo, eam missis sortibus inter tribus divisi: Tum demturi quia divisio rerum is proprietas dominiorum , nec est contra justitiam
nec contra ullum naturale praeceptum quamvis enim Deus in orbis
terrae crepundiis dominia rerum Diadiviserit, sed omnia humano generi indiscriminatim concesserit, dicendo
252쪽
Ccneseos . Deminamini pis ibus miris , s volatilibus Carli , S uniυersisnnimantibus , quae moventur super te
rom Nihilominus neque ipse ut auctor naturae praecepit, ut omnia sub communi , cc libero hominum usu semper manerent, neque dictamini rationis dis num fuit , quod rerum
clivisio fieret unusquique aliquid
proprium possiderct quinimo consentaneum id fui in natura lapsa, moraliter necessarium , ut scios. ent homines induci ad agros excolendos ad alia munia ad vitam sustentandam necessiria quod si insat innocentia posuit Deus Adam in Paradiso voluptatis, ut operaretur, o custodiret illum, ut dicitur Genes. I. a fortiori voluit, ut post lapsum hom operaretur, non esset otio tabescens , sicut tabesceret , si omnia essent communia I praesertim quia terra post occatum maledict.ispinas tribuli, germinavi , latin sudore vultus sui romo vesceretur pane suo , ut habetur in capitem Deseos laudato. X. Probatur etiam se da pars antecedentis, quod scilicet neque in lege Euangelica Christus D fidelibus praeceperit , ne quicqUam proprium possiderent, sed bonis terrenis
renunciarent. Quamvis enim Lucaeis dixerit; cui non renunciat omnibus,
sitie possidet , no potest meus esse discipulusu in tamen non insertur quod simpliciter voluerit Omnos obligii re ad renunciandum omnibus quae possidentur, sed solum quod voluerit omnes ad id obligare, quando vel ad fidei defensionem, vel ad fatis faciendum praecepto charitatis, vel allic in aliquo casu occurrente est necessarium cum enim hoc praece-Ptum non sit negativum , obligans
semper, lal semper, sed assirma- rivum, quod obligat solum pro aliquo articulo necessitatis , ideo Christus D solum praecepit suis discipulis , ut in similibus circumstantiis acta renunciarent omnibus bonis , quod semper essent parati ad hanc
renunciationem , si casus necesssitatis occurreret ut docuit Augustinus exponens laudatum textum D. Lucae
epiit. I. epist. 9. u. . cui itipulatur Beda in Lucam , ubi distinguens intor relinquere omnia, re-ntinctare omnibus, habet Paucorum persectorum est relinquere omnia , hoc est curas mundi postponere ς cunctorum amrem fidelium est renunciare omnibus, ocest sic tenere omnia, quae in mundo sunt,
ut per ea non teneantur in mundo . Et
jtixta hunc sensum interpretantur Sancti Patres verba consimilia Christi D. Lucaeci . Si quis enit ad me o non odit patrem suum , ct matrem S uxorem, o filios is fratres, res rores adbvc autem, animam suam non potest meus esse discipulus . Non enim praecepit Chrilius D. discipulis suis , ut parentes semper odissent, sed solum ut odio haberent in iis circumst .antiis , inin sibus aliter Deo inservire non possent. Quinimo Augustinus epist. 38 ad Laetum advertit , idem omnino esse praeceptum Christit de renunciatione facienda omnium bonorum , ac de odio
erga paremes, uxorem in consanguineos ut proinde eodem modo debeat utrumque praeceptum explicari. Etenim Christus D. post latam illam sententiam , quod non posset esse suus discipulus , qui non odio haberet parentes , adhuc autem anim .im suam , conclusici Sic ergo
omnis ex vobis qui non renunciat omnibus , quae possidet , non potest meus esse Disiligo by Orale
253쪽
e cipi Iuri quod propterea non in intelligendum de solis divitiis , de bonis fortunae , sed etiam de mmnibus bonis, de quibus sermonem praemiserat, id de parentibus , consanguineis , ac de ipsa anima sua Haec sunt verba Augustini Praelocu-
zio cum extrema conclusione concordat
in eo enim quod unusqui que renuncis mnibus, quae sunt ejus, etiam illud continetur, ut oderit patrem suum , O ma-ιrem, S uxorem, S lis, o fratres, sorores , actucis animam suam omnia enim haec propria ejus sum Ἀμς plerumque implicant, ct impediunt. XL Addo, quod cum in Evangelio nomen discipuli Christim in duplici sensu usurpetur aliquando e-atim significat ouemcunquo credentem , ut cum dicitur Io 8. Si vos manseritis in sermone meo, vere discipimIi mei eritisu aliquando significat illos , qui in persectione vitae M in
renunciatione bonorum Christum imitantur unde Lucae o dicitur
Christus designasse alios septuaginta duos, qui discipulorum nomine specialiter denotantur; quibus dixit, Messis quidem multa , operarii aurem pauci; istos autem fuisse discipualos persectionem sectantes ex eo colligitur, quod Matthaeus cap. q. dicat Cnristum D ea verba discipulis suis locutum fuisses; haec enim habet . Tuae dixit discipulis; messis quidem mutira mac post duplici gnificatione hujus nominis , dicendum , quod quando Christus Dominas dixit non renunciat omnibus , quae pollia de , non potes meus esse di cipulus solum vosuit indicare, quod ne tali renunciatione nemo potest perfectionem assequi, non vero quod sine illa nemo possit salutem adipiscici ut multi Patres advertunt apud Suar. Tom. II. P.M.
tona. 3. de Relig. lib. 8 cap. a. Quiris imo in hoc dumtaxat sensu Christum D locutum sitisse, constat ex eo , ouod dixit Matthaei q. Si is perfe-sus esse, vade, ex de quae babes , Nda pauperibus, oe habebis besaurum in caelo veni i sequere me diserte enim docet renunciationem bonorum requisitam sollim esse ad perfectionem , non ad salutem consequendam ubi adverte, quod in laudato Matthaei capite, in capite decimo Marci resertur . Quidam adolescens ad Christum accedens ait illi Magia se bone quid boni faciam , ut ham ternam habeam Cui Christus respondit: Si is ad iram in red serva manis data Cum autem ille interrogaret, quaenam mandata esset servaturus
ut posset ad vitam ingredi Christus D solum praecepta decalogi proposuit , nullatenus vero bonorum reis nunciationem . Ille vero advertens quod omnia decalogi praecepta setavasset ab ineunte aetate, dixit Omnia custodiυ a juυentute mea , quid adhuc
mibi deest Ad quod Christus D. respondit: Si is perfectus esse, vade,
vende omnia quae babes, S a pauperibus , o habebis besaurum in eoelo veni, oe sequere me . inare Christus D. observantiam mandatorum dixit necessariam esse , ut cui ad vitam ingrediatur; renunciationem vero boanorum non dixit esse necessariam ad
salutem, sed solum ad perfecti an obtinendam . Ex quibus fit perspicuum , non esse a rem expositionem hujus textus factam a Pelagianis apud August. Epist. 89 P. 4 dicentinus, quId verba illa , Si is pera ferius esse, idom sonent ac, si vis, ut nihil tibi desit ad salutem; nam ipsemet adolescens interrogavit ciba -- hue ibi dees, ex Christus D. Marin
254쪽
ei rei respondit . inum tibi deest, non quidem ad salutem , sed ad persectionem aliter non distinxistat Christus D illa duo, Si is ad vitam imgredi se a mandata, , si vis perfectus esse , vade, o vende quae babes. XII. Opponitur id , quod Christus D. dixit Matth. q. Facilius est
Camelum per foramen acus transire quam ditarem intrare in Regnum Celorum. Quibus verbis videtur significari omnino necessarium esse ad salutem, ut bonis terrenis renunciemus.
Respondeo primo cum Suario loco laudaro , his Herbis noluisse sigr scare Christum D dis scultatem quam divites habent, ut salventur, sed solum dissicultatem , quam habent, ut persectionem assequantit . Quod patet ex contextu etenim , ut habetur Marci Io post am adolescens dixit, a juventute servasse mandata sesus intuitns eum, dilexit eum, o dixit ei: Unum tibi deest; adeoq; ἀ- cumque habes vende pauperibus Quare antequam venderet, quod habebat, i daret pauperibus, Christus intuitus eum dilexit eum , ut gniis Caret non violasse praeceptum ullum per hoc , quod nondum bona dedisset pauperibus. Constat deinde quod specie ad persectionem tantum renunciatio bonorum quia postquam Christus D. dixit: Si vis perfectus esse, vade vende omnia quae babes , adolescens , ut reser Euangelista, Abiit iriseis erat enim babens ninitas possessiones ; Tunc autem Christus subdidit Amen dico obiri, quia me dissetis
intrabit in regnum celorum . Iterum Leo obis facilius es, Camerum per I
Uamen acus transire , quiam diuitem is rrare in regnum elorum Quare Chrisus D loquutus est de introitu in caelum cum excellentia persectionis;
non enim fuerat illi adolescenti dissidicile servare mandata , cum ea a inventute servasset, non obstantibus d
vitiis, sed erat illi difficile vendere quae habebat,in ad persectionem ipirare is usqueade difficiles, ut Christus exaggerando hanc difficultatem exemplo hyperbolico Camelisgnificaverit, contineri in hoc quandam impossiiDilitatom . Quod automst impossibile cum divitiis assequite fectionem , non est mirum . At impossibile esse homines cum divitiis viatam aeternam consequi, si affectum inordinatum erga illas deponant, est omnino falsum ex dictis . Proinde Christus D solum significare voluit,
quod necessaria sit bonorum re mciatio, ut intremus in regnum coelo rum cum excellentia persectionis non vero ut simpliciter salutem con
Respondeo secundo cum eodem Suario, transmittendo, quod volu rit Christus D. per exaggerationem illam significare moralem impossbilitatem intrandi in regnum telorum relate ad eos, qui divitias possdent; non tamen idcirco haec impossibilitas oritur ex eo, quod detur praeceptum eas renunciandi, sed quia divitiae impedimenta saepe afferunt ad observanis etiam mandatorum unde pericillo damnationis divites sunt expositi, si aD sectum inordinatum erga illas non de ponant dixit enim Christus D. Lues di cile intrabit in regnum caelarum, illud veluti inferens ex eo , quod adolescens ille abierit tristis ob amorem divitiarum quoniam autem An ditis bis discipuli mirabantur alae, Leentes , Quis ergo poterit salυus esse
idcirco subdidit Christus Dominus Apud homines Me impossibile est , apud Dcκm autem omnia podibilia sunt imdicans Dissilia πιν Orale
255쪽
tinentia funde scut errone dicer tu , Oportere quod continentia se Vetur, ut possit haberi spes salutis ita errone dicitur , oportere quod bonis terrenis renunciemus, ut possi-Imus animum erigere ad sperandam
Haren-cianaea pro re Christum.
ἡicans virtute gratiar per Christum expugnari moralem impossibiliratem ad beno operandum, quam divites experiuntur Quod pariter gnificavit Apostolus i. ad Timoth. s. dicens: Ditalibus hujus seculi praecipe , non suis Hime sapere, neque sperare in inceri di salutem. Contra Iecundo , quia fal- vitiarum, sed in Deo vivo, qui aestat sum etiam est, necessariam esse mmbis abunde ad fruendum, bene agare, norum renunciationem, ut possit ha-dmites fieri in bonis operibus, facile iri beri fiducia, ac spes in eo persecti buere , communicare , besaurietare Iib nis gradu , in quo illam habuit Α- fundamentum bonum in futurum, ut v postolus quamvis enim bonorum reprehendant eram istam. Ubi Aposto nunciatio valde conserat ad salutem,lus pro certo habet, posse divites Di ct ad persectionem assequendam ea Vina gratia adjutos veram vitam ap tamen non est simpliciter ωab Prehendere , u tamen non sint viri divitiarum , seu divitiis dediti, sed ditates in Domino, prout loquitur Christus D. Lucari hoc est, si recte iis utantur, citra vehementem affectum erga illas . unde fit, non portere, urbonis terrenis homines renuncient , ut Christum sibi approprient.
XIII Dicet aliquis pro Quemel- Io, in hac thesi non doceri , quod
honorum terrenorum renunciatio no
cessaria sit, ut possimus aliouam fiduciam habere appropriandi nobis merita Christi , sed quod ea si necessaria , ut possimus eam fiduciam ac spem habere, quam habuit Αρο-
Sed contra est primo, ia verba hujus thesis secundum germanum eorum sensum aliud non denotant, quam quod fiducia, ac spes saluus, seu ain propriandi sibi merita Christis D. h. lute necessaria. Quibus adde, commentitium esse, quod voluerit Queianellus omnes invitare ad fiduciam habendam in eo sublimitatis gradu
in quo illam habuit Apostorius solum contendit, Quod illam pro virili imitemur ad illam autem imitandam necessaria non est isthae r nunciario cum nec sit absoluteis cessaria ad persectionem asseque
TRigesima tertia in eundem se .pum collineat, dum docet mPOrtere , ut bonis terrenis . ac sibi
metipsi homo renunciet sicut fecit Apostolus a Christo dilectus , pr pter quem Christus tradidit semet beri non possit citra bonorum abre- ipsumo ut possit habere fiduciami nunciationem . quod ostetulimus esse veluti appropriandi bi ejus m
falsum cum ea neque jure natura- rem ac merita suae passionis , a morti nequci jure positivo injungum tis. Errat tamen primo, dum vidue sed stilum cadat ubi conlilium tu docere, quod oporteat hominermnullatenus sub praeceptumi, non se esse dilectum a Deo, sicuiscuram ciniscicadit sub comitum v g. com stodiis , atqμα iam esse ex nume
256쪽
Tlectorum, prout erat Apostolus, ut verum sit , quod Christus morti se tradiderit propter ipsum damnatur enim ab Innocentio X tanquam falsa , scandalosa , temeraria , impia, blasphema , contumelios , divinae pietari derogans, 'aeretica , quinta illa thesis an seni sic intellecta ui Christus pro salute dumtaxat Praedestinatorun mortuus sit . Errat secundo, si velit, quod solum dilecti a Deo Elccti , sicut fuit Apostolus, pollini habere fiduciam tibi quodammodo appropriandi merita pallionis, ac mortis Christi ejusque amorem. Siquidem spes supernaturalis praecipitur etiam reprobis quidem etiam si careant gratia sanctificantes quamvis enim desit his habitus charitatis , adhuc tenentur sperare ac habere fiduciam in Christi meritis, quod peccata sibi remittantur,in salventur. Immo ad hunc finem amissa charitate remanent habitus supernaturales fidei spei, quoties peccata his virtutibus non adis versantur, ut per auxilia ab his habitibus exigit elicere possint connaturaliter fidei, spei actus, sic se disponere ad spiritualem resurrectionem Errat tertio, dum contendit oportere , ut homo renunciet sibimetipsi, ut possit inter lectos recenseri; perinde quasi esset malus, peccaminosus actus, quo quis ex amore concupiscentiae erga se ipsum diligi Dcum , illi inserviendo ad beatitudinem obtinendam cum Trid. sest 4 canci I. anathematiget, qui dixerit, justificatum peccare , si intuitu mercedis aeternet bene operctur ut proinde roscripta sit ab Alexan. Octavo thesis illa decimatertia, quae habet: aqquis etiam edernae nercedis ix isti Deo famsais , cruris me si ca-
merit , vitio non caret, quoties inimiullae Beatitudinis operatur. Errat denique quarto, dum contendit oportere , ut bonis terrenis abrenunciet, Qui
vult in albo Electorum ascribi ;
quidem neque jure naturali , neque postivo retentio domini erga Pr pria bona prohibetur ut propterea damnata fuerit a Bonifacio octavo haeresis illorum, cui docebant Christianis non licere abere aliquid pr prium non enim requiritur bonorum renunciatio ad salutem , sed solum ad persectionem assequendam.
Gratia Adam non producebat nisi merita humana ui esis. I. yo Icr. 4. Cor. 3. 2I edit.
Gratia Adami est sequela creationis, erat debita naturae sanae, integrae. Q Gn. a.
I. Contendit suesnelius gratiam briast D in flatu naturae In me ita esse abi/.trinseco scacem, ut sciat nos velis citra ullam cooperationem, o liberam o-hmtatis electionema sectis vir in salu
II. Praeinittimus explicationem diver- Drym Matreae statuum , videlicet naturae Inema' se in , integrae , innoceκiis et lapsae. III. I sata asinae innocentis,
257쪽
seu Justitiae originalis planima bona Pro-roparentibus collata fuerunt in ordine ad
operationes salutares , que tamen non tarant iis debita , ut contendit Ioserius ex Baj ut proinde docuerint gratiam Adamicam produxisse meris humana.
IV. ma scilicet ad illa ex I senio
tu murae Iapse docent esse Dei dona quia ad illa rancurrit gratia Christi medicinalis, uideterminans. V. Propterea I serius inter gratiam Adamicam a-ιurae innocentis, S gratiam Christianam
ture lapse agnoscit derimen essenii
VI. Verum operationes salutares is
mi is Angelorum non fuisse meritabAman in quibus scilicet potiores esssent partes arbitrii , quam gratiae nec fuisse sequelam creationis, nec debita na-mre nondum per peccatum corruptae , ex
eo constat, quia alitergratia non essetgrmria. VIL-cuod ex Conciliis, oe Patribus fit perspicuum . VIII. Necnon ex Sebolasticis a ersus Hererodoxos. IX. suo multifariam rationibus etiam Theo-ισicis conficitur. X. Non repugnat status purae naturae, o ideo gratia non es sequela creatioris. XI. Visio beata naturae etiam innocenti est indebita XII. Augustinus ideδ diverissimode loquitur de gratia in statu naturae innocentis , ae in statu naturae lapsae rum quia gratia in peccatum datur homini positis indigno tum etiam is post peccatum ad Gratiam obtinendam requis itur redemptio Sal toris tum demum, quia ex meruis Claris D eοη- fertur nobis gratia uberior ad superandam vim concupiscentiae faenis. III. Hinc licet meritabit aeternae in utroque statusnt dona Dei , speciali tamen titulo sundona Dei in statu naturae lapsae . ηδε Tom. II. P.M.
utraque sunt merita supernaturalia quamvis merita in par innoeentiae ab Augustino tribus de causis appellantur merita hu
I. πῖ collineat Auctor in his. in duabus aliis consequentibus Thesbus, ut evincat gratiam, quae nobis per Christum datur, esse ab intrinseco emcacem, quae faciti velle citra ullam cooperationem, &liberam electionem voluntatis p ut adnotavimus in thes vigesim rima, & in aliis passim Hinc docet, aliam fuisse ratiam Adamo collatam in statu innocentiae, aliam esto gratiam collatam per Christum in statu naturae lapsae illam fuisse Arijutorium Me quo non, seu gratiam sufficientem , cui poterat voluntas msistere, istam esse Adjutorium quo, cui voluntas obluctari non potest . a hoc conficiendum in altera harum thesum docet, Gratiam, seu facultatem ad diligendum Deum in ad assequendam gloriam, non produxisse merita , nisi humana cietate ad quae humanum arbitrium haberet primas partes , non gratia docet proin
inde , quod haec facultas si denita ipsi naturae, quod eatenus si gratia, quatenus gratis collata suerit Α-dam natura, cui haec facultas sit annexa . In altera vero apertius loquutur , dicendo , quod isthaec gratia seu facultas ita gratis originaliter colis lata fuerit Adamo, ut ad illius cre
tionem naturaliter consequeretur, eo ruod naturae sanae, antegrae necisum per peccatum corruptae ea es,
set debita. Hinc diserte docet statum
purae naturae, seu natura neque per peccatum corruptae , neque elevatae
ad finem supernaturalem , omni norepugnare Pu enim debita esset a.
258쪽
turae humana in Adam gratia, scii facultas ad Deum diligendum , ac deinde facialiter fruendum, non indigeret ulla elevatione gratia supernaturalis ad assequendum hunc finem; Docetque pariter fuisse debitam naturae ipsam integritatem , ac statum inis nocentiae , a quo fuit conditus
Ut distinctius procedimus, praemittimus explicationem multiplicis status naturae humanae unde appareat, in quo discrepa it Bajus hac in re a senistentia Catholica, post Bajom Ian- senius, rauctor istarum thesum, qui totus est in promovendis erroribus Iansenti Ian senius eructabat errores Baji Bajus Calvini; esto aliis, aliisque phrasibus unusquisi
ue utatur, ne videatur reponere theis es jam proscriptas, quas tamen princuldubio propugnat. II. Naturae status ex Suar. Um. I. de Gratia proleg. 4. sumitur a Theologis pro conditione, seu modo se habendi totius naturae humana in Ordine ad suum ultimum finem secundum legem Divinae providentiae.Communius in quadruplici statu consideratur natura humana In statu naturae purae, in statu naturae integrae, in statu naturae innocontis is in statu naturae lapsae, reparatae per Christum . Staius naturae purae ex Suar. Ioco laudato duo importat , alterum d positivo cuod natura humana sic in omni bii suis facultatibus naturalibus sibi debitis alterum de negativo , quod nihil habeat indebitum,
non exigitum a natura, sive sit bonum , ut gratia supernaturalis , sives malum, ur peccarum In hoc amtein statu non uana fuit natura humano, quia condita fuit cum gratia , aliis cuna supernaturalibus, quae per
culpam amisit sui tamen possJbilis
hic status , ut communissime Theologi docent, quia potuit Deus hominem condere ii ne donis supernaturalibus , fine culpa gratiam autem antonomassice dictam , qua scilicet homo possit consequi visonem Dei, esse omnino indebitam, apud Catholicos est inconcussum . Requireretur tamen in omnium sententia in statu
purae naturae aliqua gratia ordinis naturalis , quatenus Deus non tenetur ita comhinare causas secundas, ut hic, o nunc consurgat cogitatio com grua, qua ponatur actus bonus unde quod ita causae secundae combinentur, est heneficium indebitum huic in particulari quamvis universi in emti naturae debitum si, quod aliquando ponantur actus honesti . Status naturae integrae, prout consideratur a Bajo , ansenio, Callis Dogmatistis, non est aliud, quam ipsa
natura pura non corrupta per peccatum praedita iis connaturalibus dotibus , quibus possit legem servare, consequi finem ultimum ut proinde non distinguant inter naturam puram, S integram. At prout consideratura Theologis, fert ultrapem sectiones naturae debitas , specialem quandam perfectionem, quae consistit in carentia fomitis concupiscentiae filaenis, seu in perfecta subjectione appetitus sens rivi ad appetitum rationalem adeo ut caro non concupiscat adversus spiritum per motus aliquos indeliberatos is vehementes, qui rationi adversentur, nec sentiamus in membris nostris aliam legem repugnantem legi mentis nostrae manc persectionem esse natuis rae debitam docuit Bajus, postulatum Iansenius, ut proinde dicant peratinere ad statum natura purae . Sed
259쪽
proscripta fuit a Pio V., Gregor. XIII. thesiis illa B.ij 26. dicens: δε-
regrisas primae conditionis non fuit indebi Ia naturae humanae exaltatio, sed naturm Iis ejus conditio. III. Status natura innocentis, seu
justitia originalis complectitur noni tum persectiones proprias naturae purae,in integrae led etiam alia privilegia, quibus Protoplasta fuerunt a Deo donati is quae etiam nobis Deus donasset, nisi Adam peccavisset ea sunt praeter gratiam sanctificantem, qua dat jus ad beatitudinem supernaturalem, seu ad vilionem be tam indebitam naturae , Primo immunitas a morte, juxta illud Sapien.
Σ. Deus creata bominem inexterminabi
lem insidia autem diaboli mors introiυit in orbem terrarum in Deus comminatus sui mortem Adamo, si peccasset, dicens Genes. a. De ligno autem scientiae boni, I mali ne comedas in quocumque enim die comederis ex eo, moriste morierin quatenus scilicet ad mo cem disponebatur. Secundo immunitas a mortis vestigiis , seu 1 doloribus, aerumnis, quae in natura Pura , integra esse possent . Tertio fuit Adam instructus scientia rerum naturalium illi statui consentanea, quae fuit infusa per accidens de iis enim dicitur Eccles 17. Disciplina is-ielledius repletat illos creata illis scientiam Spiritus, sensu impletat cor illorum, S mala, oe bona ostendit ei e Iristructus fuit pariter fide, notitia rerum supernarum infusa per se, quidem ex Apostolo ad Hebr. 1 I. Accedentem ad Deum oportet credere , quia est , inquirentibus se Remunerator sis Et simuliter voluntas praedita fuit tam virtutibus naturalibus per accidens infusis,
quam supernaturalibus per se infusis, utio siet actus exercere, quibus ad
finem supernaturalem consequet adu ridisponeretur . Quarto irtutum istarum beneficio, o speciali provi lentia Dei pars superior ita fuit benedi Dposita , ut careret cupiditatibus, Stailectibus inordinatis, quae rationi reis pugnarent, ac dissicile redderent viris tutum exercitium. Quinto pars inscrior fuit plene subjecta superiori , ita ut motus appetitus enitivi subjicerentur appetitui rationali, nec ipso invito consurgerent. In quibus omnibus convenit san senius cura communiis ma Theologorum discrepat s lumin eo, quod doceat, aliter creari non potuisse fidamum, quam cum gratia, ac reliquis donis, putans creaturam rationalem non posse, nisi in poenam peccati esse sine gratia sancti. ncante,& obnoxiam morti, ac moristis vestigiis rat juxta hunc errorem procedunt hae theses, in quibus dici tu , gratia Adam non produxisse, nisi merita humana orta cilicet primicipalius a facultate arbitrii, quam a
gratia; quod gratia ista Adami sit
sequela creationis, ac debita naturae sanae, integrae: Quod tamen proinscriptum jam fuerat in I. ex thesiis bus Baji, quae habet: Humanae naturae sublimatio , ct exaltatio in consortium αυinae naturae debita fuit inteiritati priniae conditionis, it proinde naturalis L cenda est , S non supernati resis Nec non inri , ubi dicitur A,aris, Nissis diminibus secundum insipientiam PbiIofvbormn excogitata est sementia, quae ad Pelagianismum ejicienda est,'
minem ab initio sic consitu. um, ut per δε-na naturae superaddita , fuerit a*itate
Conditoris sublimatus , S in Dei Filium
IV. Verum quidem est, quos iu in mentem Ianienti ad merita dami, Angelorum , in statu inno P 4 cen.
260쪽
eentiae influxerit etiam gratia: at Quia determinatio ad actum bonum habebatur a voluntate humana , idcirco ea merita vocat humana sicuti dum concurrit habitus naturalis, voluntas ad actum, talis actus dicitur esse voluntate potius, quae determinat ad illum , quam ab habites, qui determinatur ad operandum . In statu
autem naturae lapsae, quia determinatio ad actum bonum est a gratia ir- resistibili , idcirco merita ista vocat merita gratiae in dona Dei Haec e- In habet lib. a. de Gratia Christi
cap. 9 Verissime , propriissimeque justitia
ho nis justitia humana , meritum laminiam misis ibκ Augustini incupari debet: Et cap. s. docet, Non essesaris, quod ratia bubitualis, aut quailibet actualis in. um in meritum , ad hoc se istud memt- sit donum Dei, ct non meritum iuberi arbitrii, Nisumanum ab Augustino malum, sed quod debeat esse gratia
actualis dans operationem, S merisum.
Ac donique concludit Ad merita --, ct Angriorum concurrisse gratiam bis Iem, extra coaetroversiam est in m di actualem influxum, apertissimc ceristissimeq- Augustiis docer, et tamen ilia Digre meris tama , non data fuisse merita liberi artarii , non dona Dei, tradit Catholicitamen docent, quod
merita tam Adami, quam nostra sint dona Dei, quia in illis potiores partes sunt gratiae , quamvis arbitrium determinet sicuti potiores partes relat ad victoriam iunt ducis, quam istis, quamvis miles determinet ad pugnandum, quia dux dirigit, fu, det, praecipit, subministrat arma: sc in ornicidio potiores partes sunt mandantis , quam sicarii exequentis
illud , a fortior in casu nostro
potiores sunt partes gratiae, quam a
limi , ut explicavimus in thesitae.
cima, vigesimaquartadv. Ex his autem Iansens, Ac Calis
vini erroribus descendunt deinde duae aliae theses, quae proxime consequuntur , in quibus assignatur discrimen essentiale inter grauam in statu innocentiae, in statu naturae lapsae; quod scilicet gratia illa reciperetur in Adamo esset ei proportianata per hoc, quod operaretur ad deis terminationem arbitrii haec veror cipiatur in persona Christi resuscit i , cui nos sumus uniti in illoenos sanctificet; sitque Omnipotens, cui voluntas humana resistere non potest unde arbitrium operatur ad determinationem illius. Quod spectae ad hos errores, dicemus in sequenti, Cnon semel diximus, gratiam istam
Iansentanam libertatis eversivam eias inventum Heter axorum , necesse dignam Filio Dei, unde nulla.
tenus datur in sententia Catholicae discrimen essentiale inter utramquae gratiam, sed utramque cohaerere cum nostra libertate, prout toties definitum est; nunc adversus duas theses p sentes ostendendum , quod gratia dam non possit dici sequela
creationis, raebita naturae humanae non corruptae per Peccatum neet
possit dici, quod producebat meritae nummari in quibus scilicet potiores
essent partes arbitrii , quam gratiae γsed merita , quae sint clonum Dei, non secus ac merita naturae lapsae, quamvis utraque procedant ex libera voluntatis aeterminatione, ione determinatione orta a gratia, uvcontendit Quesnellus, lante ipsum
VI. Et sane quod creatio ista sit
donum Dei gratuitum, ut non possit dici gratia Theologica antonomais