Scriptores nevrologici minores selecti, sive, Opera minora ad anatomiam physiologiam et pathologiam nervorvm spectantia

221쪽

mmmeninavi Demosta in Andro p. 6II. an illo queri iuumi in Apschin indueti uno retorem mentiens epp. 5. extri, nemo dieat nisi qui divinitus podammodo ompererit. Videri autem, pergit Oisus, potest idem esse, mina distum quoddam reseri Aristoteles rhet. III. I0.J, quod pertinere eoujiei vis

nummus ad tempora pugnam Leuctricam inseeuia ceterum tione illa qua Dio Chrysostomus I p. 635. meminis vi vis, non incitur, hominem suo tempore obscvrum aut ignotalem fuisse Verisimile potius habet olsus hominem in eisμtate potentem et gratissum salsas, ut eius dignitati parcendum .umque humane. et Plaeide trariandum esse Demostheni etiam n esse videri potuerii. Ille enim sicubi in hominem invehitur, molli braehi saeit, nusquam acerbis aut Onsumeliosis verbis.

et p. 46I, 2. p. 488. . no minus dirudieari potest num Leptines jam prius iii uerit implicitus aut negari, Lysiam

atra illam orationem potuisse miscribere.

222쪽

Φάληρον A. ' τῶ κ. A. Φαληρον δῆμος τῆς Ἀντιο χιδος, ἀφ ο ὁ δημὀτης Φαληρεὶς - Ex his fragmentis

nihil de argumento rationis possiim Olligere. Nomeri vero I 1sithei bis apud Lrsiam extat, in or adV. Theomn. f. I. et in segm. r. coni. Cines.

παλτα δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος. Ad eandem orationem refero arp. V. σιπυα A. ἐν τι περὶ ἡμιδηρίου τειν Μακαρτάτου χρηματων σιτηὶρον ἀγγειον ἐστιν ἡ σιπυα. Phot. p. 5I3, 5. σιπυα σιτ ρον ἀγγεῖον ιυς υσίας. Maiorinins cujus de hereditate lite insiliuia 1rias orationem seripsisse sertur, quominus illa sit, adversus quem de Hagniae hereditat Eubulides Il. rationem a Demosthene eripiam ha-huit ut siemma ampla illiu lamiliae p. Sehoem ad Is p. 448. aique p. Sebaeser app. ad Dem. T. V. p. 83. M.f7- I02.), emporum ratio obstat. Verisimile est, intelligendum esse illius avunculum Reariatum, euius sororem Theopompus 'ii Isae orat de Hagulae her habiti uxorem duxit ex eaque lilaeartatum genuit, qui in avunculi domum adopinius est.'-οληξις ὁ Προσπάλτως Σαιρέλεως Μακάρτατος sti Theopompus

Chaereleos reliquit το Προσπαλτο χωρίον Is demam.

ber. q. 490, cujus heres erat Maeariatiis frater qui postquam bello exii ius est Theopompus illium eius adoptavit. Qua de re fortasse quamquam neque Isaeus eo Demosthεines eiu modi quidq*am enarrant lis exoria est.

223쪽

ρησιν. me fortasse intelligeaedus est malias Maior, quem

rapinβητουντ προ τον adorieommemora Aristoteles rhet. u. 23. p. I398. A. M. neque diversus videtur esse ii patre Mantithei, erius de lite eontra Boeotiam s. eieci de bonis damu p. 68; cum Numenin or Demosth. e. Boeot illvm vocet ἔνα τῶν πολιτευσαμένων Αθήνησι. Num vero idem

ait eum eo antia nem Atheniensium neem Ol. m. I. Disso docet Diodorus Io. I. non deeervam.

oratio abii est, seriasse exorta erat ex accusatione Laidis.

Ceterum Iaasi oratio extabat προ πιδοντα περὶ χωρ- es. essem hisi eloq. p. 295. e Demosthenis κατὰ M.'

Si orationis iiivlus esse κατὰ Μενεστράτου, illum ea airatum intelligi crederem, qui ab Agorato aecusatias cives mulios ut vitam suam servare ad XXX viros detulisse, sed mulio post ab Atheniensibus libertato restituta capitis damna tua me sertur in ratiose Is adv. Agor. in qua ipsa orati

224쪽

προθεηνιέας νομος adversus Agoratum explieatur . a

Inter Hermarum mutilatorum reos a Tenero dentiliciatos etiam Menestratus eommemoratur And. de Ist. q. 35. s. Drusea.

susionem neminem crediderim offendere; neque praepositionurn varietas ut duas distiuguerem irationes me adduxit. Quae enim ex r. προς Μια asseruntur, satis indicant, ansam ea

dem suisse. Aucior hypotheseos Orait. Antiph. similem saatradi Antiphoniis tetralogiam Lrsiae orationi προς Μικίνην. Quodsi ho dieium non modo id causam quae Lysiae erat agenda, ad totam orationem et expissitionem argument que, quae in ea in uimus pertinet, uno Antiphontem, cujus aeripia longam oratoribus copiam suppeditabant, imitatum esse Ilasiam verisimile videtur esse Spengeli, συναγ. p. II8. . Haec quidem conjeetura satis probabilis est; ne tamen plura inde colligas eave ne in ichoenborni errores clueidas, quales supra ommemoravi de epitaph. . imi ier illos autem Ianda oratiosem Lysiae Schol. Sopater ad Hermog. στα

θανὴ Ἀπολογέα κατασκευάζεται ἐκ των ἀντικειμενων, καθολο γαρ τα στοιχεια δε οραν της περιστασεως, καὶ ἐκ τῶν ἐναντίων τοῖς παρουσι κατασκευάζειν - τόπον

225쪽

ἐπὶ os πωις, αλ λὰ πορρωθεν ου - τῆς πολεως, αλλ' ἐπὶ ἐρημίας ' προσωπον δέ οὐκ αν ἐχρησαμm -- τοις πιεργοῖς, αλλα τοῖςδε τοῖς μοτον ποπτευθη--μένοις οἰκέταις et ξενικῆ δυνάμεν τουτου καὶ υσῶς ἐν τι ποος Μικρίνην χρῆται εστι δἐ ἀντιληπτικον τουτο ' - σει γὰρ, τι ἐξῆν μοι ὁ ετεριον τουτο πραξας τροπονο- αν οντως, ἀλλὰ τοιῶ δε . . . - Sehesiastarum auctoritate ni Meuratius do hac ratione loquuntur, Inscr. πως Μικινην exhibui. ieines vel ierines quis fuerit sero; neque seio quamvis nomen investigare diu et sensim sinduerim lori ubi inveni num ad hune pertineant Themistius de Theo

dosii liberalitate loquens diei or. 34. p. 462. Diud.): τίνακίμουν οὐκ ἀποφαίνει μισκρίνην ille igitur Smierines

sordida fuit avaritia eundemquo sordidum visae iv orporis habitu testatur Iulianus Misopog. p. 349. Sphm.): πολειγα προσων ἐλευθερα τον αυχμον τῶν τριχων Ουκών - χομένη, ωσπερ οἱ κουρέων ἀπορουντες, καρτος καὶ θ' --εως εἰ δραμον ἐνομισας - Σμικρίνητ ορανη Θρασυλέοντα, δυσολον πρεσβυτην ἡ στρατιώτm ἀνοη- τον ἐξον φανῆναι τι καλλωπισμου αδ ιυραιον καὶ γενέσθαι μιρακιον Aleiphron epp. III, 3. eum δυς--τροπον et δεικολον vocat Eum crediderim eundem me, jus in Menandri et Aspide p. 29. M. t. p. 563. et v --λω p. 49. paries erant. Is autem num vera persona fuerit non apparet hos Metu ad Menand. p. 64. et p. 565.). Apud alio seriptores nomen me legere non memini.

226쪽

ἐν τη προς τὴν Mq. γραφην, εἰ γνήσιος. - Harp. προ-

μαωται ἐν et εισίου προς Mi Mq. γραφην De manilla ex fragmentis nihil apparet L haeum arctonis masippo captum quidem dieitur. sed a Laeedaemoniis es. and dopae. . I8. Isae de Diea g. 4er. q. 37. archonia Eubulido Eubulum eundem vocat Lysias de bou Arist. q. m. nedinsur ap. Boeelib. o. c. II, 3II. l. m. habet Eubulidem eaptum esse eonfiat Quam dissieulialem Schnoiderus ad ov. H. IV, 2, . non amovit optime autem Metabilis proh etit ind. lecti. I8M . . . et Mueger ad Clinton. p. Issi mirificum profecto oratorem fuisse, qui eundem annum alio oeo Mnasippi, alio Eubulidis signifieasset nomine. Mnasippus hiatur pseudeponymus Lysias eri non est amputandus. Quid quod, pergit Boeexbius, Mnasippi nomen ne Atticum quidem ιν Μνησιππον enim dicunt Athenienses neque ἐπὶ Μνα--σιππο αρχοντος dixit grammatieus, sed Μνασίππου γχοντος, quod reserri ad duoem opiarum potiat commodeque occurrit Mnasippus parianus dux qui ol. I0I, 3. periit Ma.

nus Xenophonte teste Leebaeum epi obstat, quia sub Praxitaemeritus iunc Mnasippus, Ariasse loebagus, opera sua in L ehaeo apiendo aliquid perseeerit. Nixidemides adversus quem hae oratione se defendit reus, fortasse idem est, quem in foro

impugnasse Auioeles ab Aristotele dicitur rhet II, 23. p. IS93. B. 25 το εις Μιξιδηριίδην ἀπεν τοκλῆς, εἰ ταῖς μῖν σεμναῖς θεαῖς ἱκανῶς ειχεν ἐν Αρείω παγω δίκην λυ-ΑΜιξιδημίδη δ' v. suae verba si ex nostra oratione sumta essent id quod non videtur verisimile esse oratio Autoeli es fragm. m. aueiori foret adiudieanda ideoque Harpore tionis dubitatio de genuina orationis origias explicanda; φῶ- δη ς enim ei M.δημίδης unius eiusdemque pers a sunt

nomina.

227쪽

τῆς τραγωδίας ποιητου του Σενοκλεους υἱου ἐν τῶ προς - φησὶ , συντι-εται ὁ τουτοις καὶ Καρκινος ποιη- της ειπών , ου κεινος ἐξεμησε τας γαρ ἐμφυτους ορθῶς.παγείσας uis φρενας ουδεὶς ἐπαερε καιρος ἐξαμαρο- νειν ' Quos versus ii legit Valesius: νου κεινος ἐξεστησε τας γαρ ἐμ φυτους ορθῶς παγείσας μῖν φρενας οπιδεὶς ἐπαίρει καιοος si καρτανειν.

Pro νου κεινος Belikervs υκ οινος eoni. quod probabile est negationem eri nullo modo :rediderim a Lysia esse omissam, utpote quae ad verba quae sequnnin intelligenda necessaria sit. Sed me dimeter liter duos irimetros postina ostendit, eum talem ieentiam num sibi sumserit carciatmneseiam; en vero vocabulum quoque suem nude positum ait aliquid quod cum v. παγείσας cohaeserit putaverim excidisso. Careinum poeiam tragicum diversum esse a nee qui et ponnem circumnavigare iussus est adnotat Barpseratio; at inter carcinos quoque tragicos poetas distinguendum est, alius enim si Xenocli f., qui a Lysia ommemoratus est alius

Theodeelis L alin Agrigentinus de illo quem hie loeus assertes. eier de bon damn p. m. not. 278. mesimachiis me etiam inter poeias seenim Oeeurrit et illud quidem inter poeias mediae comoediae 's. Meinela . . III 57. .

amplificationes oratorias adhibere negant ὁ κατα - ' πτολέμου διε νιν μωμαστως γαρ τὴν κατηγοριον προς μέγεθος ουτος rudi Id. Od. 265. p. 49I. B. 7rfDemosthenis ori . Aesch. μυδροτητα et κουφστητ' inaceusando habet neque satis est politat, αλλα γαρ υ οπιω οεισιν ὁ υσέου κατα - λογος, ἐν πασι ει τοις δε μ κενοι μερεσι το παθητικον φυλα ι, ουδ παυομενος τῆς ἐπιφορα απεστη, ἐπέτεινε δε μαυον ουδῖ κατα τι is τοἐς ἀκροατας αποστας παροξυνειν. - Μnesipi lemus quidam lotheeusis commemoratur abrasaeo de Dieaeos.

228쪽

δήμαρχος ουτοι si τας πογραφας ἐποιο-το . . a. Contra ha ortii δήμαρχος ναῶ ἐν τω κατα Μοσχουκ. . Q. Moschus Rier Aristarchi laudatur a Demosth. adnMid. p. 48; a quo diversus est Paeaniensis eatis in oriadri Mid. p. 554. m. Προς αυσίαν περὶ του τυπου. Tul M., Bevh. 40., Foerisub M., Frana M. Resierin 1290 Suid λιθουργικὴ και λιθοτριβικὴ διαειρε - μῖν λιθουργική ἐστιν, ἐν ἐν τοῖς ριεταώ.οις εργάζονται ἐτέμνοντες τους λίθους ἡ δῖ λιθοτριβικη ἐστιν, εν με

ἐασιν οἱ καταξαίνοντες καὶ κατακοσμουντες τους λιθους, ι τ απειληφέναι τὴν υπρέπειαν καστον - Ἀργων. A. ἐν τω ρ. . . . . 'Aλλα διὰ το τρεις τέχνας

ἐργά σθαι, τήν ε λιθοτργικὴν καὶ λιθοτριβικὴν καὶ

229쪽

dam non divereum esse putaverant asoriis laeti. D. XI, 22. et aeobsius ad authol. r. I. a. p. 7. ab Antig nida Sair filio m ae Thebano, quem αυλωδον Φιλοξένου et ποδημασι Μιλησίοις πωτον χρησασθαι dies Suidas.

Earpoerationis igitur oeum mutilum esse orierit a bsius Dionysiique nomen ad Siciliae tyrannum, apud quem Antig Bldas eum Philoxeno versatus sit, spretare. Sed Melaevius q. n. III. m. hane eoniecturam resutavit et Antigenidam probavit eundem ess qui ommemoratur in Anaxandridis Protesilao. Idem . l. patrem Antigenidae eundem fuisse H est, quo in arte musis magistro usus est Epaminondas. Quod

a veram est, nostra oratio qua Antigenidam eleberrimum sieum tanquam exemplum ommemoratum esse satis verisimile

est, ultimis aetatis Lysiae anuis eripia est. Tibi ines vero Thebani erant eleberrimi, quare eod- sere tempore duos Antigenidas tibieines Thebis vixisso non est quod negemus. Itaque noster quoque sui Thebanus, id quod inde ollioniis, quod non solum in Epaminondae vita, sed etiam eum Ismeniaeorinnetim es. Intre ad Appul mori p. Is oud. eomae

moratur. Nimichus quonam modo eo ungendus sit eam Deophanta Aristophaneo Actam. Is sqq. non liquet.

Iam enimus ad orationes, quas adri Nein de inersia, adri Neidam de inertia, adv. Nietam de aede, adu mesam de proditione, eontra Niriam de deposito, pro Nicia e se, psisse Lysias sertari vetores qui de his orationibus loquuntur in nominibus saepius diserepant; at ne i inter se eo sentireni quidem verisimile esset, Lysiam tot orationes contra eumdem virum similesve nomine seripsisse. Equidem igitur omnes

loeos qui ex illis orationibus traditi sunt digessi, Tariorum iahac re praeeipue seeuius. Ille distinxit tres orationes, pro Niria Imperatore, eontra Nesam quendam de aede et eontra Nietam quendam de inerua illam eoatra Nicidam ab actione inertiae non esse dirimendam peranasum sibi habens. Quae nolitaria laudatur κατα ικίου, aut ad ansam inertiae aut media reserendam esse statuit ac potius ut ipsi videtur ad priorem; nam, inquit, ubieunque ab Harpocratione ita laudatur, i. e. sine ausae adiretione, ibi Cod. s. cantabri legit on-- alanter Nini R idemque plerumque habent eodd. Beli fianLA Tariorum quidem reei iudieasse persuasum mihi habeo; quibus rationibus autem aliar, ex orationum ipsarum ordina

apparebit Equidem igitur primam orationem apponam.

230쪽

927. p. I. A. ἐν τῆ κατα μιδίου, εἰ γνήσιος cod.

A. habet κατα μιμυ. Hasce voees duas ad Lysiae oration. κατα μω φονου speciam estermaunus conjecit, ad non video, cur illas voces in or de caede potius quam da inertia loeum habuerint equidem eas ad talionem, quam vesis annus aliutu, κατα ικίου προδοσίας pertiaere crediderim. Sed in re tam dubia conjecturam ineortam aequiis

tui. - Κατα Νικίδου Diog. Laert. I. 55. hi legem da ouos deserendo explicat, 1υσίας ἐν τῶ κατα ικόδου δράκοντά φησι γεγραφέναι τον νομον, Σολωνα δὲ τεθεμκέναι Laert edd. Stephan et Basil habent κατὰ μίου. - p. Θετταλος A. κατὰ μίδου ia τῶν Κίμωνος αὐδων Θετταλος ἐκαλειτο. Haec vox potius ad or UMρ κίου mihi pertinere videinr Nicias enim in oratione umbratim, qua a Syracusanis aptus vitam petens AEngebatur, Thessali, qui scibiadem accusaverat, mensionein poterat Meere. - Barp. si λοστατε ἀντὶ του δανεί ι A. ἐν του, τὰ miδον, Π γνησιος cod. C. ικίου. - Harp. πτώματα ἐλαιών A. ἐν τι κατὰ Nικίδου λέγοι αν ἡτοι τον καρπον τι ἀποπεπτωκοτα τῶν φυτῶν ἡ αυτὰ τὰ δένδρα κατά τινα τυρον πεπτωκότα es Phryn. p. 375. Lob. Booloeo diversae sunt ieetiones p. hoi et Suidam Phot. 47I, 6 πτωμ. n. Ac ἐν τῶ κατὰ Nικίου τ λ. Suid nnτ μ α ἐν τω κατὰ μίου τ λ. ubi Codd. AVEM.

tinuem de proditione pertinere crediderim. - Ηarp. Στωιος.

라틴어 텍스트

De vita et scriptis Lysiae oratoris