Fragmenta historicorum graecorum. Apollodori bibliotheca cum fragmentis

11쪽

s. λ

6, 3,

s, 27,

sic eod.

Iam non est eur in sequentlhua laeunam statuamus. nee ulla egent verba mutatione.

12쪽

vi PRAEFATIO.

s, is, i I. Καυκασου

Praeterea Galet, Ileynii, Sommeri editiones qua par est diligentia consuluimus. Conjecturas perraro codicum lectioni substituere conati sumus, satis habentes eas uncinis ) inclusas in locis aperte corruptis interposuisse. Similiter quae ex margine vel aliunde in ordinem verborum irrepsisse videntur, uncis quadratis IJ distincta sunt. In fragmentis reliquorum operum Apollodori, quam Hevnius liberius in his versatus adornationem dedit debuimus relinquere. Chronica ad temporum ordinem, Navium Catalogum ad librorum seriem et carmen HomeriCum revocavimus. Nonnulla addita Sunt noVa, plura plenius exhibita. Antiochi fragmenta, quae Goellerus non nisi indicaverat, primum hic ex auctoribus exscripta leguntur. In Philisto Gcelleriana reliquiarum dispositio Dihili do by Gorale

13쪽

mnservata sest; id quod fieri non potuit in Τimaeo, cujus si agmenta, ex Vaticanis Polybii excerptis magnopere aucta, it ordinandi periculum fecimus, ut quae fuerit totius operis oeconomia intelligatur. In Ephoro et Τheopompo Ordinem a primis eorum editoribus datum non mutavimus, de quibus aliter statuendum nobis videbatur suo loco in notis monentes. Uti Ephorus locupletatus est fragmentis, quae Marxius in Addendis sv.

Mehodii Misceli. erit. , vol. ΙΙ, pari. IV, p. 754 publici juris

secit, sic ad Theopompea quoque plura nova accesserunt a Ui- chersio, quae est viri docti humanitas, Firmino Didot per literas communicata. Phylarchus quum eodem sere tempore et Luctitium

et Brucknerum editores nactus esset, quae uterque in hoc auctore

Seorsim praestitit in unum conjunximus. Quod ad Atthidum scriptores, tum in ceteris plura aliter ac secerunt Longius et Siehelis disposita sunt, tum priecipue in Hii lochori fragmentis, quae, praeeunte Meckhio in Annal. Univers. Berolin. i 83a), ad integi i operis

constitutionem studuimus distribuere. Haec sunt quae de ratione, quam in fragmentorum tractatiori seculi sumus, in universum monenda habemus. De singulis accuratius egimus in commentatione quae de vilis et scriptis auctorum nostrorum praelationi huic est subjuncta.

Historicorum reliquiis in calce voluminis adjunximus Chroni con Parium et Inscriptionem graecam lapidis illius, qui ex Roseita urbe A gyptia in Britanniam cst translatus. Quae monumenta quum inter cetera sui generis facile principia sint, magnumque in historiae cognitionem alumentum asserant; rem neque inutilem neque injucundam Firminus Didot suscepisse sibi visus est, si ea denuo typis excusa una cum historicorum fragmontis in publicum edenda curaret. In adornatione et explicatione Chronici Parii in plerisque ducem secuti sumus Meckhium, Marmoris interprolem longe doctissimum. Inscriptionem vero Rosettanam L RONNius, vir Clarissimus, tum in Sermonem vernaculum vertit, tum commentario exquisitae doctrinae divitiis pleno ita illustravit, ut plurima, quae in hoc decreto sacerdotum spissa hucusque caligine obducta latuerant, clara jam luce circum

susa exsplendescant

Parisiis. mense Februario. MDCCCXLI

14쪽

SCRIPTIS AUCTORUM

QUORLM FRAGMENTA HOC VOLUMINE COMPREHENDUNTUR.

Heeataeus, Hegesandri filius, Milesius, quo

anno lucem conspexerit reris antiquitatis testimonio affirmari nequit. Haud multum tamen a vero abesse videtur Lareherus, qui in tabulaehrotiolo ea ad ealeem Herodoti eum natum

esse statuit ol. 5 , 4. Itaque Ol. 65, quo tem-i,ore Suidas sa) historieum nostrum una eum Dionysio Μilosio vixisse dicit, vitae annum egit

tricesimum. Ex eodem computo natus erat an

nos quinquaginta, ubi Ol. o, I, vir summa apud populares auctoritate gaudens, in Ioniam eonventu tulit sententiam sHerodot. V, 36, Ia4J. Ae quum per totum bellorum Medicorum temporis spatium et aliquanto post vixisse dicatur a1non multo post proelia ad Plataeas et Mycalen, ei rea Ol. 6 septuagenarius di m Ohiisse videtur. Nobili Hecatapum genere ortum esse tum quo fruebatur in ei vitate Milesiorum honore declaratur, tum inde potest concludi, quod Thebis versatus coram sacerdotibus gentem suam perquiud im generationes ad deum Apollinem sine dubioὶ ascendere gloriatus est lHerodot. II, 343, v. li. 2 6 . Generis nobilitati rein famili rem accessisse satis amplam ex longinquis quae geographus instituit itineribus intelligitur. De

edueatione et institutione Hecataei nihil in quo aequieseere possis traditum accepimus. Nam quod Suidas eum E Protagorae ludo prosectum dieit, id, si recte temporum Calculos subducas, omnino seri non potuisse in aprico est. Quare aut diversos Hecataeos suidas ex more confundit, aut, quae est Sevini in Comment de PAeadem. Res Belles ures, tom. VI, p. 4 4) suspicio, pro Protagora substituendus est Pythagoras. Quae posterior sententia, quamvis propter temporis rationes admitti posse videatur, et alias quoque illorum philosophorum nomina perturbata legantur, tamen , quum mera conjectura nitatur, consultius in medio relinquitur. Fatendum quidem saepius Hecataeum cum Pythagora a veteribus eomptinit v. Din. Laert. IX, S a, uΕlian. Vari Bist. XIIII uo), sed hujus rei caussa in eo quaerenda videtur, quod magna doctrina et aere Illud interiores rerum rationes investigandi studium philosophi nomen Nostro comparaverint solκεῖος εὐ- iας est Eratostheni ap. Strab. I, ) et eadem in suis studiis Hecataeus laude elatus sit, qua in philosophia Pythagoras. Adde, sis, utrumque, ut fama erat, AEgyptum eiusque sacerdotes adiisse; addas porro Hreataeum Abderitam sa) , 3ὶ suidas : Ἐκαταῖα χεδηρέτης, φιλόσοφα, M tam ira

15쪽

saepemimero illum cum nostro confusum , de

AEgyptiorum philosophia i ros composuisse; nee disseile erit intelligere, quam proni esse de-huerint serioris aevi seriptores , ut Milesium nostrum Samii alumnum fingerent, ae homini celeberrimo, sicuti solebant, celebratissimum darent magistrum. Idem cadit in Strabonis locum XII, p. 828), ubi Hecata us Xen ratis familiai4s suisse dieitur. Ingeniorum 'similitudo et aetatis divorsitas simul originem hujus eo minenti et perversitatem ostendunt.

Sed quicunque ille sit, qui praeeeptis suis iu

venis animum ad altiora studia erexerit et pra terito in saeculorum historiam orbisque terrarum naturam penitius cognoseendi amore inflamma

verit, plurimum in hae re ex itineribus, quae ipso

instituit, profecisse putandus est. .Egyptum ab eo peragratam esse scimus ex Herodoto l. l. Accurata autem et distincta aliarum quoque terrarum cognitio a serioris etiam aetatis geographis summis laudibus evecta, atque illud

quod noster ah Agai hemero siὶ Αερ πολυπλαυες

vocatur, postulare quodammodo videntur, ut eum plurimas terrarum quas deseripsit suis oeulis vidisse eredamus. Etenim provincias Persarum imperio subjectas ab ipso perlustratas esse,

propter ea, quae Herodotus loco mox laudati doet Agatharchides sal narrant, nemo non largi

tur. Num voro ad Indum usque penetraverit potest

dubitari. Quae de his regionibus fortasse tradidit. ex Scylace cognoverit. Sed Ponti litora, tum meridicinalia, tum australia sis. 185 sqq. , plures

Thraciae populos sex. gr. v. D. x 23ὶ, Graeciam universam, regionem quae ab Inacho ad AEantem

usque patet sis. Io sqq. I Oenotriam denique D. 3o sqq.) ah Hecatim inspecta esse , si ne

ratam harum regi iam descriptionem reput veris, pro certo sere amrmare licet. Et iam Liguriae nonnullas saltem urbes eum visisse, nec non

australes Iberiae et horeales Libyae oras legisse adprobabilitatiis speciem addi ei potest. De his tamen dubitantius pronuntiaverim Jam si quonam tempore et ordine Hecatarus peregrinationes illas perfecerit anquiramus, id unum iure nobis sumere possumus, eum in Persiae provincias itinera ante ol. Io, I, ubi coram Io . nibus eas recensuit, absolvisse. Ac ne reliqua posterius instituta sint, et bella Obstant, quibus inde ab hoc tempore Graecia atque Asia e tilinuo perturbabantur, et senilis B secataei aetas ad longinquorum itinerum molestias parum accommodata. Veri itaque simillimum est plurima et maiora eius itinera saeta osse inier Ol. 66, 4 et 69, 4, illo igitur duodecim annorum spatio, quod inter Darii contra Seythas hellum Thraei aeque et

Nacedoniae expugnationem atque initium belli Ionici est interiectum. Quod tempus et si aetatem Hecataei spectemus aptissimum videtur, et propter liberam , quae tunc erat, in mari AEgam navigationem optime convenit. Ante Darii regnum

adultam vixdum aetatem noster attigerat, et nimis

periculosa suisse videtur in Asia et AEgypto peregrinatio. Ex ipsis fragmentis de his rebus nihil eliei potest, nisi illud, libros geographicos non

ante Ol. 64 esse conscriptos. Nam se. ut Persarum urbs nominatur BoryEa in Thraeia.

quae regio illa demum Ol3mpiade a Persis est

subacta.

Reversus igitur in patriam Hecataeus non minus ob generis nobilitatem, quam ob eruditiotiis et sapientiae famam, ab Aristagora Ioniae desectionem meditante, in Milesiorum consilium advocatus est. In quo quum reliqui omnes in Aristagorae cederent sententiam , et deficiendum esse a Persis dictitarent, imus Hecatanas, quot quantique populi essent regi Persarum subjecit exponens, ut a coniuratione desisturent, hortalus est. 2ὶ Agatharetii l. De Rubro mari p. 48 : Tti μου κρω

16쪽

Nec tamen persuasit. Tum id consilii dedit, ut

sibi maris imperium comparare studerent, atque hujus rei essiciendae causa opibus in Branchidarum templo conservatis Potirentur, easque navibus instruendis impenderent. Verum ne hanc quidem sententiam iis probaviti Herodot. V, 36 Paullo post ubi Artaphernes et Otanes Ioniam. lidemque invaserant ae Claaomenas et Cymam urbes in potestatem suam redegerant, Aristagoras de rebus suis desperans, ut impendentem tempestatem averteret, denuo consilium convocavit. In eo Hreataeus proposuit, ut neque in Sardiniam, neque in Edoniam Aristagoras, sed in Lerum iuSulam castello munitam se rociperet, ibique rerum eventum exspectaret. Herodot. V, 124. Prudentis sane et circumspecti viri haec consilia; at sicuti antea hominibus rerum novarum studio praeoccupati, frustra noster restiterat, sic etiam uunc Aristagorae pusillanimitas impedivit, quominus salutarem ejus sententiam amplecteretur. Itaque ingenti clade Iones ad Ladam insulam prostrati sunt. Miletus terra marique oppugnata sortem experta est tristissimam. Sed ne tunc quidem Hecataeus patriae deesse voluit. Nam ubi Ionia penitus laudem pacata est, atque Arta

phernes judiciis instituendis, et imperandia tributis, terrisque dimetiendis res Ionum satis bene ordinavit, multum in his deberi videtur Hecataei prudentiae et qua valebat apud satrapam auct ritati. Id concludo ex fragmento Diodori Excerpt. Vatican. in Scripti. Vett. nov. colle L M. Mai, tom. II, p. 38), ubi Hecataeus pro Ionibus legatione langens Artaphernen rogavisse dicitur, cur Ionibus dissideret. Respondente illo, vereri se, ne injuriarum memores essent, quas victi exant lavissent,

Ergo, inquit Hecataeus, si malefieta dissidetitiam errant. heneficia urbes efficient Persis benevolas. Dictoque obtemperans Artaphernes leges urbibus dedit, atque tributa pro viribus imposuit. Quae praeterea Hecataeo acciderint, quique reliquus vitae cursus fuerit plane ignoramus. Nam quod Suidas l. l. dicit Hellanicum ad Milesium nostrum v nisse vel obviam et sactum esse, id ab vero Prorsus abhorrere ex iis, quae infra de Hellanici aetate dicenda sunt, satis patebit.

Restat, ut veterum scriptorum testimoniis nonnullis indicemus quantum Hecataeo honorem

antiquitas praestiterit. Heraclitus quidem Diog. Laert. IX, I doctrinae copiam dicit nee Hesiodi,

nee Py thagorae, nee Xenophanis, nec Hecataei mentem satis expolivisse. Quod tamen philosophidietum longo ab st ut detrahat aliquiit laudi Neeataei cum celeberrimis Graeciae viris compositi. Apud I lianum vero Var. Hist. XIII, 2o Corcidas Megalopolitanus dixisse sertur lubenter se ex vita discessurum; sperare enim fore, ut Post mortem

adiungatur inter philosophos Pythagorae , inter historicos Hecataeo CL Eratosthenem ap. Strab. I, p. I 3 . Ah Hermogene I De genere dicendi II, , iaὶ eum Herodoto, Thucydide, Xenophonte imitatione praedicatur dignissimus. Solinus in Polvhist. c. 43) insigne eum dicit totius Asiae minoris decus et ornamentum CL Strabo XIV, p. 94a . Quanti denique ab Herodoto factus sit,

ipso illo studio, quo, ubi a scriptore nostro dissentit, eum refutare solet, intelligitur. opera quibus erodisionis suae divitias posteritatis mentoriae traderet Hecataeus, composuit duo, Περιο v γης, quam etiam Περα σει v cant, et Γειεὐροίας vel 'Iστορίας it). - Deser ptis orbis terrarum duobus co labat libris. quorum prior Europam, alter Asiam, AEgyptum et Iabyam exhibebat. Europa Hecataeo est borealis orbis terrarum Pars Caucaso monte ab Asia seiuncta. Ad eandem pertinent insulae maris

AEgaei, Paucis, quae Asiae litori proxime adjacent, exceptis. Australem terrae PartEm universe

dieit Asiam; ubi vero accuratius loquitur, distinguit inter Asiam angustiore sensu dictam et Libyam, Nilo fluvio disjunctas. Delta regionem Asiae tribuit, Uterque liber in capita divisus crat, quorum nomina ex parte quidem nobis servata

sunt. Sic prioris libri caput inscriptum erat Hellespontus, in quo etiam Tenedum insulam commemoravit sis. I 36-138); ex altero Iaudantur 2Eotica sis. aia, at 3 ; AE plus sis. a a, a74, 277, 278, 264, 283), quae etiam Attuopica continebat se. 265, 266ὶ; Librasse. 3O2, 3o5-3io, et saepius , cujus pars inscripta suisse videtur: Libya Phoenicum sis. 3r I).

Ordinem, quo regiones et populos et urbes enumeraverit, in universum secutus esse videtur hunc, ut in Europa a Graecia exorsus occidentem versus procederet V. D. 83, 74, 6 . Quod institutum reliquit, ubi orae alici jus, qualis v. c. Epiri est, urbes reconbuit, quibus, sicuti resserebat, mediterranea oppida adjunxit lis. το). Eodem modo in Asia a regionibus Graeciae maxime vicinis initium ponens in occidentali litore

ad meridiem sis. ais, 228ὶ, in boreali sis. ao3, 95, 19Ο, 173, a i) ad orientem pergit. Haec

igitur Clausenium commoverunt, ut Oxordium in utroque libro factum esse statuat ab Helles-

Ponto primum per Archipelagum, Graeciam ,

17쪽

Italiam in Iberiam, deinde ab eodem Helles-

Ponto, atque primum Europae caput nomine

Hellesponti, primum Asiae caput nomine milcorum designata suisse; unde saeile explicari dieit, cur horum potissimum capitum nomina praeter AEgyptum et Libyam, quippe quorum alia fuisset ratio, ab epitomatore diserte nominarentur. Itaque Hecataeus priore libro ab Helle Ponto per Thraciam et Scythiam ad CaucasumuSque perrexit. Similiter altero libro ab AEolide primum per mediam Asiam minorem processit ad Chalybes, Colchos, Medos, Parthos, Persas, Indos ; deinde ab eadem AEolide per occidentalem et australem Asiae oram ad Syriam, AEgyptum, Libyam. Qui rerum ordo quamvis simplicissimus

sit, atque ultro sere sese osserat, tamen, quum uon ubique Hecataeum et ad,trictum fuisse liceat contendere, Clausenius, in singulis veram operis ceconomiam restitui posse desperans, satius duxit fragmenta eo ordine disponere, quem Scylax in Periplo suo secutus est. a Mari maris insulas,

inquit, dedi post descriptionem Atticae tis. 95sqq. , in Thracia describenda bis a Paeonibus exino us Sum, nunc populos inter Haemum montem et Agaeum mare habitantes recensens usque ad

Byzantium sis. Iab-I4o), nunc Per Desilos et Da leptos Haemo trajecto horealem Thraciae partem sitam inter Haemum et Istrum perlustransiis. t 4 1 -i Sa). Asiae descriptione in vicinia Ca casi incepta nunc per Medos, mare Caspium, Parthos, Indos ae Persas prosectus sum lis. 364384 , nunc ad Bospori viciniam regressus per C raxos, Colchos, Asiae litus boreale, Occidentale, austriae, per Syriam et AEgyptum usque ad Libyam sis. 185 sqq. . .

Ratio, qua singulas regiones Noster describit, ut docent fragmenta ipsius verbis concepta, admodum simplex est. Post Populi nomen nude ponit eius urbes, quibus interdum in.

colatum originem, vel ethnicum civiuin vocabulum, vel deum prae ceteris ibi cultum, saepissime vero urbis conditorem addit. Inter antiqui-Drm auctores maxime respexisse videtur ad Homerum, cum quo in multis sane concinit, in veris aeque ac sabulosis cs. se. 227, 153, 2D , acta, 144, i 45, 2, 266J. Nam etsi concedendum est non satis habuisse Hecataeum in scriptis suis r lata referre, sed acre ejus et sollers ingenium in CauSSas rerum et argumenta diligenter inquisi-viMe, ac omnium primum crisin quandam histo.

riae adhibuisse sv. D. 332, 34 ,349, a); nihil

minus dubius saepe et suspensus haesisse videtur inter sidem, quam pietas sancitis tempore tradi sionibus debebat, atque veriores illas notiones, quas de arte historiae scribendae animo concep rat. Itaque si in dijudicandis veterum sabulis animum non usquequaque liberum habuit, nec ob saeculi sui indolem ubique praestare potuit, quod tam sincere voluit, in iis certe rebus summa fides

ei tribuenda erit, quae nihil sibi postulant quam

accurate observandi saeuitatem, memoriam visa et audita feliciter complectentem, scitam denique et dilucidam rerum expositionem. Quae virtutes quum quam maxime in opere geographico requirantur, atque re vera Hecataeus noti solum

emetiendis locorum distantiis sis. I 63, 3o3ὶ, sed

etiam describendis regionum montibus, silvis, arboribus, populorumque moribus plurimum operae navasse Videatur, Satis apparet, quam dignus sit auctor, quem omni laude ornemus. Tabulam geographicam ab Hecataeo cons clam esse Eratosthenes quidem ap. Strabonemi a negare videtur, comparanti autem Agathemerilocum supra appositum not. 4) cum Herodoto V, 49, ubi Aristagoras, Lacedaemonem profectus, Cleomeni, quem ad bellum contra Persas pelliceret, tabulam ostendisse dicitur, cui totius terrae ambitus, maria et fluvii omnes insculpti erant, veri simillimum videtur, inventi laudem tribuendam esse Anaximandro, at inventam hane tabulam a Hecataeo emendatam, ad suas rationes adornatam, scriptis suis illustratam fuisse. Ut ex hac parte multum Noster Anaximandro acceptum retulit, sic etiam e scriptis Melesagorae

historici, si quidem, quod nego, audiendus est Clemens Alexandrinus sa), plura in usum suum convertit. Certioribus indiciis constat ex ipso

posteriores scriptores, Herodotum, Damasten,

Avienum sa), Ammianum Marcellinum multa in

sua opera transtulisse.

Verum enim vero jam grammaticorum Al xandrinorum aetate vir exstitit rei literariae scientia in paucis insignis, Callimachum dico, qui P

riegesin, quae tune Hecataei Milesii esse serebatur, vel eam certe, quam ipse manibus tenebat, genuiuam esse negaret et ad insulanum quendani reseretidam eenseret 4ὶ Hecataeum Eretrienti in Strabo I, la : Thv μὲ, ολ λ- ἐμακρουὶ ἐκδ ora

e se. ex diis Historiis, ut CIausenius explicat. Verumi, Seio Rn γράμμα voeabulum quod fortasse etiam in Agathemeri loco. not. Φ, pro πρῆγμα reponendum est in h. l. significet Orbis terrarum delineationem, τρα 4 vero librum, qui descriptionem eius continebat 23 Stroniat. VI, p. 752 ed. I inter: Me χο - ris

18쪽

IIII

sem, ut putat Rehmeighamser. ad Athenarum, tom.

I, p. 468, ubi reprehendit Toupium, qui de Gorgia

Leontino cogitaverat . Mus som auetoritate niti videtur Arrianus i). Contra Eratosthenes, si quidem recte Clausenius intellexit loeum Strabo. nis incit. ), ex altero Hoeataei opere Historiis) apparere contEndit perlegesin quoque ab eodem au etore prosectam esse. Difficillimum est de hae rejudicium, tum propter celeberrimorum censorum divortium, tum Oh fragmentorum brevitatem. Plura quid in sub Hecataei nomine citantur, quae a Milesio nostro aliena sunt, sed his rei tis in deritam, vel in alium quemvis Hecataeum, rein liqua Matosthenis auctoritate adjuti facili negotio auctori nostro vindicamus. Percommodum sane hoc refugium, nee multum tamen inde luera.

mur. Vellem paullo accuratius in hane rem inquisivisset Clausenius. a Possit quidem, vir il eius ait, aliquis existimare, revera in Perinest illa eontentum esse vetustum opus Hecataei, sed tam inulta suisse intrusa et interpolata, ut alienam magis quam germanam speciem tulerit; id quod facile aecidit ei libro, ex quo omnes Graeci homines seientiam geographiae sibi eomparavisse videntur. Id vero Eratosthenis sententiam amrmat, quod in iis etiam, quae nobis e Perlegesi

servata sunt, votustiora urbium nomina et desi-pnationes reperiuntur. Si qua mutata essent incommodum discipulorum, ante Omnia haud dubie pro Zancle Messanae, pro Catana AE tnse V caulum esset induetum, neque Boryzae nometi

urbis Persicae retinuisset se. 43, 44, a 4o). Ipsum illum, de quo exeorpsit Stephaniis, Hecataei librum eognitum habuisse et respexisse Herod tum, constat e descriptione Chembis insulae, quam octi et mooeri dixit Hecataeus, eui refraga

tus neqtie seriam neque motrim sese oldisse confir

mat Herodotus sis. 284). His accedit, quod ea,

quae nobis restant, fragmenta, qtiae regiones 2 3pto vicinas spectant, sine ulla perturbationem inunt cum iis, quae aliunde novimus statuta ab Hecataeo de Nilo, regione Delta etinfiniisque

Asiae, AEgypti ac Lib3ae; quod fieri non posset, si gravibus interpolationibus eodex ille, quo

Stephanus usus est, suisset onustus. v Νon nego equidem quae Stephanus servavit fragmenta in universum ita esse comparata, ut ex genuino isto: δ' 6 in Micie, D χHM R in σεi, xl xvisio, et οπιπα - τι μελίω sΚαλλίμαχοc res N di ainb

Hecataeo ea desumta esse non possit dubitari, quamvis id, quod Catana, non vero AElna urbs memoretur, parum idoneum sit testimonium ad domonstrandam operis antiquitatem, quia haee urbs, ut ipse Clausonius in Addendis latetur, post obitum Hieronis antiquum nomen recuperavit. Atque ab altera parte Capuae mentio, quae urbs, Hecataei aetate, si fides hahenda est Livio, Volturniam vocabatur, satis luculenter docet II ausi exemplum, ex quo Stephaniana fragmenta fluxerunt, a posterioris aetatis innovationibus non prorsus suisse alienum. Iam si e needimus Hoeatasti orbis deseriptionem non esse in usum scholarum, ut ita dicamus, ad seriorem

terrarum flatum et conditionem aecommodatam,

sponte sere Callimachi sententia in eam nos ducit conjeeturam, ut suisse quaedam statuamus hujus operis exempla, quae ex aliis vetustis seri- piis mala sedulitate eorrasa Hecataei nomen mentita sint. Quod quidem eo probabilius est, quo celebrius erat nomen Milesii, ae quo studiosius

eertum hominum genus eommentis suis et O seu rete compilationis stetibus praefixis clarorum remotae jam aetatis scriptorum nominibu fidem et auctoritatem addere consuevit. Μagis autem, opinor, ad rem nostram faciunt praeclara duo

ου pinlου του ui ραρέα δiὶ του προγράμματος λά-on CL Bitselit De biblioth. Alexandr. p. at . Fieri igitur potuit, ut Callimachus Alexandriae hibliothecae praesectus, ubi in ordinandis

libris inque titulis eorum eonsignandis occupatus erat, Hecataei exemplum legeret, quod, quum aperta talis fraudis indicia prae se ferret, tamquam spurium in tabulis suis literariis lκ υαξ ἰenotaret. Callimaehum in munero bibliotheearii

19쪽

exeopit Erat sthenes. Is de eadem re denuo an 'quirens si veri Hecatses exemplo usus sit, vidos, cur, ut in aliis multis, sic etiam in iudieio do poro Hoeatri suam ah illa magistri sententiam seiunxerit. Cogitare quoque licet Eratosthenem negligentius opus nostrum inspexisse. Nam si ad externam, quae erat illa aetate, librorum rationem species quippe qui, si vel exigui tantum ambitus erant, in multa plerumque volumina divisi fuerintl, facile neeidit, iit altora pars operis alicujus genuina, altera esset spuria atque a venditore conficta, ideoque, prout quis vel hane vel illam tantum partem examinaret, librum pro vero aut pro salso, pro genuino aut pro subdititio haberet. Mue aecedit, quod Eratosthenes tantosaeilius praedoeessoris sententiam derelinquere potuit, quanto magis accurata argum ntorum expositio, cur hoe vel illud opus hvie vel illi auctori Callimaehus abiudicandum conseret, antiam, ab eo compositarum indole videtur ah-

horrere.

Sed no diutius eonireturis indulgeamus, quas sine loelorum molestia non licet augere, satis, puto, intelligitur neque Callimachi neque Erato. sth nis sententiam temere amplectendam esse, quum utriusque judicio veri aliquid subesse po sit. Igitur ut rodeamus, unde digressi sumus, id quod prσε ceteris fraudis suspicionem movit, Mi ματα illa de IEopto fuisse videnturi Qtiae quidem suspicio quam maxime augetur loco Porisphyrii, ubi 'Ηρόδοτο ait, L δε-ερα πολλὰ Ἐκαταίου et Maησsου κατὰ λέξiv μεm v κε, in Wς περ γησεως βραχέα παραπρήσας, et, του mo vix ὀρ-vεου καὶ περὶ του ποταμ&υ εππου καὶ me θηρR τω, κροκοξε v lsr. 29αὶ . omni hoc caret specie verisimilitudinis; ac non sine caussa vereor, ne omnia quaePorphyrii testimonio fisus ex Herodoto Clausenius ad Hecataeum retulit, insulanci isti Callimaehi tribuenda sint. Etenim ne deseriptiones illa, ex Hecataeo fluxerint, obstat Herodoti mos sontes, e quibus aliunde petita hauserit, indieandi, atque id quod suis oeulis hare vidisse potuit aut ab indigenis audiisse. Praeterea narrationes illae, quas ex nostro Herodotus in hrevius contraxisse dieitur, multo longiores sunt, quam tit in opere locum haberent, quod duobus tantum libris totius orbis terrarum descriptionem complectebatur. Quae quum ita sint, non absurda est suspieio Porphyrium, levis sane auctoritatis scriptorem, in I 'pliaea incidisse, quae Hecat Μilo ii nomine ornata ex Herodoti maximo, Η - eat: Abderitae, aliorum fortasse scriptis eranteonflata, ita ut Herodotus compilasse videretur, ii hi ex ipso erat e mpilatum. Confirmatur hoe

πορής τε και Ἐλληποveto: οἴτω τε μοι μεμετρεατα , καὶ etὲ τὰ Qρημέυα περίκασi Grammaticum turpiter lapsum pro Horodoto Hecataeum laudasse putarem , nisi ut hi e statui posset, non satis verba concinerent, neque aliud suaderet Porphyrius. Igitur nullo modo seri potuit, ut sic Hecataeum exscripsserit Herodotus, cujus verba, sicut Bachr. ad i. i. monet, indieare videntur, ipsum haremaria etigisse et distantias emerisum esse. Nec

illud hie nobis refugium restat, ut de Hecataeo Abderita eo temus, quippe qui neque in libris de philosophia AEgyptiorum neque in Iudaeorum historia do Ponti magnitudin sermonem instituisse videatur. Porrci quisque largietur nota smium quae servata sunt verba, sed etiam quae anteeedebant des maritim illorum mensura ab Herodoto mutuata esse. Iam vero Nerodoti calenius, parum ille accuratus, omnino non quadrat

innis Pontici sinus, ait, velut insularis circuitus litorea navigatio viginti tribus dimensa millibus stadiorum, ut Eratosthenses affirmat et Hecat miset Ptolemaeus aliique huiusmodi cogoitionum minutissimi serutatores, etc.. Μirandum quidem, Herodotum in tantum se errorem induci passum se, quum ex Hecataei lihris manti ipsi tritis veriora potuisset discere; quod tamen ita aliquis defenderit, ut Herodotum id tradere dicat, quod

ipse ex itineribus suis et navigatorum narrationibus de marium horum magnitudine statuendum esse censeat, ideoque suam sententiam alteri Hecataei tacito velit op p sitam. Habemus igitur de una eademque re duo Bocat sed diversa plane testimonia, quorum altorum ex vero de-Promptum, alterum ex commentitio.

Huie loco adiungore liceat alium similem quendam. Etenim Stophaniis v. xεφν ησος, post alia

20쪽

iii duci habeas exempla ex diversis Herataei locis

repetita, quorum primum ad incolas urbis Cho sonesi spectat; altero vero de sestiis sermo est eommuni Chersonesitarum nomine designatis; atque hos posteriores, addit Stephani excerptor, Neratarus etiam Chersonesios dieit. Simplicissimam hane interpretationem quisque, spero, amplecteretur , nisi postrema quae ex Hecataeo At phantis laudat, iisdem plano verbis legerentur apud Heri Ol. IX. II 8, quem vide. Iam igituri eum ab ipso epit maiore, diversa e niundente atque deinde verbis is ovicini Xeps. urti se ipstimeorrigente, misere depravatum esse dicunt lv.

notam Clausenii). Resin diiudicare nolo, quamvis verisimillimuin sit hape petita esse ex salso isto Hecatam, qui historiolas de mohar , Apsinthii rum deo Plistoro immolato, deque Aetaycto ob impietatem in erucem fixo ex Herodoto aliisque in opus suum recipere potuerit. Ulut est, id certe teneri volim fragmentum quod ex Cranieri An dotis laudavi, aptissime res ad Herataemn, quem Callimaehus et Porphyrius indigitant. Eidoni assignandum est illud apud Arrianum, et ipsum nuctoris sui integritatem addubitantem, ubi A 3ptus Herodoti verbis vcieaturiaru et --μ . Eidem vindicaverim fragm.18ο de Phagide in Oceanum exeunto, Pt fortasse illud de Nili, ex Oeeano profluente. De iis quoque dubitare licet sitiae de natante Chemtii insula Stephantis tamquam ex Nilesii Perlegosi assert

eataei locum respexisse, ex Rivέεσθαi Voce, qua

uterque utitur, non potest coneludi; immo disertis veri,is Mee dotiis id quod ipse vidit non seripioris alicuius sententiae, sed ipsorum AEgyptiorum de hac insula sabulis cipponit.

identur igittar Alexandrinorum a tale et genuina exstitisse et supposita uocataei operis exempla. Priora temporum decursu aliquotios

interpolata esse prato et ad praesentem tunc rerum siciliam et orbis terrarum cognitionem adaptata; verum Posteriora praetor nona n cum

Nostro nil commune habuisse ex Hemdolo aliisque in fraudem hominum conseripta; Siepli

num euique, quum ipse Milesii Opus vix

inspexeriti plerumque quidem veri iterataei testi. monia asperre, interdum tamen ex aneioribus hausisse supposito operi addictis. Alterum Hecataei opus cenendiore suerunt. Sic ipse auctor, e more t gographorum, librum

inscripsis e videtur, qui in eo maxime versabatur, ut poetaru D sabnlaq ex ordine genealogico soluta oratiotio exponeret si). BisDraras a Getio.s J Sirabo i, p. ah : Λύσα/tc τὸ Mem, eto α δὲ - Lalogiis noti suisse diversas, recte monet Clausenius; quod vero tinne iis titulum a serioribus inditum ait propterea, quod ad eriticae historii

serihelidae artem iam propius accederent v. D. 33α), id vereor, ne subtilius quam vertiis dis. putatum sit. Libros continebant ad minimum

quattuor, tot enim in fragmentis commemorantur. Exorsa est narratici a Deucalione ritisque

progenie. Sed aeripe Clausonii verbis, quem sabularum ordinem ex reliquiis vir doetus cruci dum esse eenseat. α Primum progontem nollenis,

et in ea primum prolem Dori, Doriensium expeditiones, deinde stirpem AE ti, et in hae Athamantis filium Phrixum, Crethei PE cinem, Adsonis

Iascinem cum Arg nautis, deindo Crothei Amytha Dpm, Melampodem, Amphiaraum: postea alium mucalionis filium Orestheum, Phylium oeneunt, Tydeum exhibitos fuisse arbitror. Ad secundiim librum Herculem eum Moraclidis refero, quorum multa sacta ab eo tractata scimus: quae ita disposui, ut primum res Poloponnesiacas, aprum Erymanthium, Augen, Cerberum in Taenaro. hydram Lernaeam, Augeam, deindo reliquas Graecas. Ceryonem et chaliam. denique

exteras, Amarones, postremo Heraclidas recensuerim. Ex lihro tertiti non nisi res Areadum ei tantur. Atqui quum multas praeterea rerum Argolicarum metitiones habeamus, omnes res Peloponnesia eas, quarum heroos neque ab Hemcule neque a Deuenti no derivantur. ibi tractatas putavi, velut AEgyptum et Danaum, Danaen, Praetum et Crclopes, denique Perseum, postea alios in reliqua Graeeia ab eadem stirpe oriundos, velut Cadmum. Do libro quarto nil scimus: nonnisi Cariae et Lyciae mentionem habemus: prO- habile est, ibi tabulas ad Asiam minorem pertinentes suisse narratas, quarum mulitis haud dubio

novit Hecatanas. 4 CL Idem ad D. 334, 344, 36 i. Quod ad Heeataei genus dicendi attinet, Strabonis locum v. not. i3j, ubi prosaria Nostri oratio ad poeseos indolem proxime accedere di- itur, uberius exponit Hermogenes sa) : . Me