장음표시 사용
41쪽
Ad Atheniensem historicum pertinent haee :Eusehius ad Ol. 8i p. 339 r Phoreo des aher
historictis agnoscebatur. Chronte. Paschal. p. i63,
B, ubi Pherecydes secundus historiens ponitur Olymp. 81 anno imperii Artaxerxis Longi manidecimo quinto. Isidorus Origg. I, 4 3, Pherecydem elaruisse dicit post Herodotum, quibus tempori-hus Esdras legem eonseripserit spost Ol. 8o, 3). Iam si Suidae Pheroeydes retro, πρὸ ὀλίγου χρο Wc λυμπιάδος, ideoque septem Olym- via dibus antiquior dieitur quam apud eoteros
auctores, vides eandem hie nos reperire discrepantiam , quam supra statuimus de aetate Phermodis Syrii, ae procul dubio utriusque seriptoris
tempora Suidas ex iisdem eatalogis elironologi cis sumsit, qui omnia septem Olympiadibus pondi hant justo priora. Nam cur γε ο c hic pro natusaeeipiendum sit, ut Κrugerus vult, causam idoneam non video; quamquam negari nequit Pher
cydem, si Ol. 8 I, qua floruisse dicitur, annum egerit eirea tricesimum, hoe ipso sere tempore. quod posuit Suidas, in lucem editum esse debere. Itaque si recte Lucianus sa) Pherecydem annos nonaginta quinque vixisse refert, diem supremum obiit eirea Ol. 96. Deseriptis Pherecydis quae comperta habeamus perpauca sunt. Quod suidas eunaaδ ρρέωceollegisse dicit, ad philosophum spectat; παραι- ,εσεκ ὁ ' πῶυ item a nostro aliena sunt. Ex libris De Loro insula, De Iphigenia, et De sestis Bae-ehieis, nihil tulit aetatem. Omnia enim quae apud
vett. exstant fragmenta ad opus pertinent myth
logicum decem librorum, quod modo Theog Diam, modo Genealogias, modo Aut lithoties 3 , modo Arellaeologiam Atticam vocant, prout quisque respexit aut ad primam maxime operis
et) De Macroh. laua. III, p. 224,sa M. Brita. .. Hune rei in laeum non de Pherre de phil opho, sed do historico accipiendum esse, ex eo luculenter cognosci potest, quod primum dieit se expo iturum esse de historicis, deinde vero Hellauieum asseri et glatim post hune petatem Phere. e,dia indieal. Facile igitur JOh. Benr Maio assentirer, qui pro Φερεκίδα ι Thoc in loeo Lueiani legi posse eon. jieii Φ. 6 Λιμα, nisi a sPseud J Luciano ipso, non alibrariis peccatum suisse probabile esset. . STLar. a) Aut lithones quum praeter suidam solus Et ologici Magni auctor quem vide ad ealcein fragmm.) exei. let, Arthurg. et i eν. pro Pherecydeu seribere voluerunt Pherecrates, Autochthonum nomine sabulam Menteam designari putantes. Verum quum de sabula sie inseripia nihil eonstet, pra A et4UGM reponi jusserunt A/ο Mi. At pre pelo haut longius petita, eoque minus p tanda..iuum titulus ille Pherecydes operis nihil habeat quod offendat, neque id, quod duobus tantum locis laudatur ut falsitatis suspicio moveatur sumetal
partem de deorum origine et successionihmagentem, aut ad illum vel rum historicorum ino. rem genealogias eondsendi atque has secundum autochthones, stirpium auctores, distinendi, aut denique ad studium, quo in patriis rebus narrandis et illustrandis prae retoris elaborare soleban LPlurimis verti Ioeis simplieiter laudatur Phere-eydes in Historiis. - operis adomationem et dispositionem quum ad ipsa fragmenta indieax rim, hoe loeo iterum de iis noti dissero.
De Aeusilao spissa caligine circumfusa sutit omnia. Clemens Alexatadrinus Strom. I, P. 299, D.) eum septem sapirntibus annumeratum esse
diei L A Dionysio Isai. De Thuc. p. 338, 3 ij
una cum Eugeone Samio, Deiocho Proconnesio Eudemo Pario, Dem elo Phigaleense et Hecataeo ante hellum Peloponnesiaeum vixisse traditur.
φραχι Wς etω, Περσοῦ, ἐπι τη, 'Ελλάδα διαπιρα altitia χρειω προυλα , , cum specie quadam verisimilitudinis statui potest iloruisse Aeusilaum inter
Olympiadem septuagesimam et octogesimam. Reliqua quae de hoe scriptore innotuerunt legum
Miraris fortasse Argivum illum ex urbe prope Aulidem sita, novo aeristae crimine Grammati-
eum oneraturus. Verum cavendum Est, ne citiusquam cogitatius pronuntiemus. Nam quum Si phantis praeter celeberrimum Argos Peloponnesi alias decem ejusdem nominis urbes enumeret, atque sie omnem fore planitiem ad mare sitam
nominatam esse dicat, fieri potuit, ut Bootitia quoque Argos suum habere L Ae revera ita fuisse nuperrime prohavit Ungerus sTheban. Paradox.
του depravatum . Bo τέας, auxilio deniquρ advocat auctorem Vitae Pindase eod. Vratisi.
42쪽
xxxvii p. ivi et Eustathium Prorem. in Pindar. p. 16), qui poetam, quem plures apud Thebas mortuum es e dicunt, Argis diem Obiisse narrant. Quemadmodum hoe regionis nomen iam in antiquitate obscuratum esse debet, sic etiam Cerras urbs vetustae admodum memoriae fuisse videtur. 4 Quod nomen tamen, Utiger. l. l. dicit, fortasse judicabor in lucem protraxisse mentione saeta Dianae Celmeae, de qua Mechhius ad Corp. Insc. Graec. nr. I947, p. 4 , haec disseruit: ari et iὀi K diidi quo firmatur optimorum libro rum lectio apud Arrhianum VII, is, ubi mena ratur antiquum Athenis Vc ΛΠέμitae etης Κελκα dicam. Hoc vidit iam Pae laudus, sed ignorant Arrhiani interpretes. . Et de eadem dea ante MeeLhium loqMuttini video Villoissonum Aneed T. II, p. 36 a s I. not. I. Nec dubito accommodare in hane rem voeabulum Celeaeae, Epiroticae o
his, literis mandatum ab Eustathio in Hom. Odyss. xl, lao, p. i6 5, 37 : Βου, μα, etiυὶ ἡ
ΚΕ κέαv ... Toπεκὲ Ουόματα. . His igitur indieii . quum suidae testimonium accedat, non dubitandum est exstitisse Boeotiae urbem Cereadem,
quod nomen postea in Celeadem abierit. Etsi enim id quod Diana Κερκα α memoratur, Per se nihil probare videtur, quum voce κερκαία saia sc) deae radiosae vel splendidae l4) natura signiscetur, ideoque nihil cogat ut diasdem nominis urbem statuamus: non minimum tamen Suidae auctoritas augetur eo quod hoe ipsum nomen
dueit nos iti Boeotiam Apollinis et Dianae eultu insignem. obvium st in tabulis nomen Cereronis, filii Agamedis, qui cum Trophonio Augeae, Iobis filio, et Hyrieo thesauros exaedi-seavit. Uti vero Augeae et Hyriei nomina
aperte spectarat ad Apollineam naturam, sieetiam illud Cere3onis ex eadem radiee natuis ex qua κερκα ioc. Alia hujus voeabuli forma est Κέρκαρος, qui apud Sehol. Pind. Ol. VII, 13α, Solis e Rhode filius dieitur, atque in sabulis Minyarum
pater est Ormeni, a quo Ormenium prope Ioleum condita. Quod deinde patris nomen apud Suidam attinet, hoe alibi, quantum sciam, nusquam reperitur. Weleverus in dissertatione, quam in Xanthi Vita laudaui. Oham patrem a seriore quodam fetum esse suspicatur, qui quum novum opus sub Acusilai nomine ederet, exquisito hoe patris nomine auctori sui auctoritat m addere voluis set. Nescio quamnam significationem huic voeabulo tribuerit vir doetus. quum meram id scii nem esse ab omni sensu destitutam ab more an-
liqui totis abhorreat. Ut proferam meam qualemcunque sententiam, puto equidem quemadmodum Cereadem urbem Dianae et probabiliter etiam Apollini saeram fuisse vidimus, sic fortasse patris quoque nomen ad Apollinis cognomen Spectare, quod in Acusilai familia saeerdotali reperiebatur. Ex sacerdotum enim familiis plυ- ros vetustissimorum historicorum, qui genealogias scripserunt, profectos esse jam propterea suspicari licet, quod hi prae ceteris antiquorum temporum mem riam colere debit runt et intemplorum publieis catalogis consignare. Atque
in familia Acusilai talia studia viguisse fama illa subindigitare videtur, quae Acusilaum narrat genealogias ex aeneis tabulis descripsisse a patre in domo sua repertis. Hue aecedit quod Hecataei quoque t Hegesandri siti), nec non Xanthi Candauli, ut puto, siti, nomina aptissime referri possunt ad gentes Apollinis sacerdotio fungentes. Nomen Κάtae igitur, nisi fallor, decurtatum est ex ἐκάεαe s 5) i. q. ,αetoc nam de compositione eum ναέψω in his vocibus non cogitandum), ad similitudinem vocum Λυκάguc, naue ete. Primam syllabam et agnosco litera E in forma Σκά-6nc a Diogene allata, tibi praeterea literam ρinterpositam videmus. Verum haee fortasse orta est ex antiqua forma lκά6αρ, quam quidem in voce loque 6) obtinuisse statuo propter latinum
Iubar. Incerta haec sunt et conjecturis nituntur.
Itaque si quis meliora scit, doceat. Genealogiarum, quas Acusilaus eondidit, libri
laudantur tres. In his eum Hesiodi maxime earmina , quorum patria Boeotia, seculum esse in
Eschyl. h. 41 . sed ibi rMHoc scribendum esse extra dubitationis aleam positum.
6) Apud Apollodorum Π . 8, in Herculis ea Thospiadibus siliorum catalogo legitiar : Κέρθη: vel Κερροαὶ 46ης, pro quo seribendum puto: Κέρκα ημα
43쪽
dubio consectae sunt iisdem Alexandrinorum temporibus, quibus eandem sortem etiam alii iidemque iuniores scriptores cxperti sunt. Sed vel Hadriani aetate fraudo in non admodum notam
fuisse colligi potest ex Suida v. tacisce) ubi Sabinum et in Thueydidem et in Acusilaum commentarios scripsisse dicit ο).
Apollodorus, Atheniensis grammaticus, patrem habuit Asclepiadem, philosophiae magistrum Panaetium Rhodium, grammaticae Aristarchum siesuidas 8ὶ, mi eerte non voluit Asel sepia dommagistrum Apollodori, ut Galeus putat de vita Apoll. p. is), sed patrem dicere. Fieri tamen potuit ut sui das erraverit. Tum rogitandum foret de Asclepiade Myrtea noss), grammatico, qui Attali primi Eumenis quo temporibus floruit. Uii hoe modo Apollodorus duos artis grammaticae praeceptores nancisceretur, sic etiam in philosophia non solum Panaetii magisterio usus esset, sed Diogenis quoque Babylonii, alterius Melae Stoicae principis, qui Ol. i56,et; i55 a. Chr.)una eum Carneade et Critolao ah Atheniensibus legatus missus est Romam. Ac de hoc quidem Nostri auctoris praeeeptore dubitari nequit, quum is nominetur a Mymno Chio v. 39 . Apollodorisere coaevo . eiusque admiratore. Contra facile aliquis adduci posset, ut a sui da Apollodi rumnostrum confusum crederet cum altero Apollo
doro Atheniensi, cui Ephilli et Cep tyranni e gnomen erat, cuiusqtie libros philosophieos re morat Diogenes Laertius v. Galeum P. I et a I).
84 κοὶ , 'pi 4χω χρεω . V. Apollodori fragm. p. 4as. CL Tettius in commentat. editioni AE anae priν missa; Iohnsius Hist. phil. 17; v s. de Ilist. Ge. l. 2s: Meiar. xius in F rie. B. Gr. tom. II, p. 569 s nune ioni. IV, p. 299); Galeus in dissertat. De scriptorr. Histor posticae; Meyn. tom. I, p. 385 ; Cloier. in pra sal. ad Apoll. 9ὶ Asclepiades hie gonere suit Ni ea nus, ut Suidas ait v. λ tiara. CL Steph. BIE. v. Ni iti : TE αυ et Im- rerum καὶ σου miάγc καὶ Πα θέvio: καὶ nn Ἀδωρα καὶ Ἐπιθέρσης γραμμπιικερ. Si quidem Galei sententia vera est, proclivis est suspicio, Apollodorum hune Ni. aenum eundom esso cum Atheniensi, quum propter Chronica Pergami regi dedicata verisimile sit eum diutius Nemae in Uiurnia degisse. Itaque Nicaenus eodem iure appellaretur, quo Asclepiades dicitur M3r anus.
Ex his igitur, stetiti ex eo, quod Chronica sua Ailato Philadelpho inscripta usque ad Olymp. i59, i deduxit, colligi potest floruisse Aptili δε-rum inter Olymp. Iho et Isci In recensu operum, quae Apollodorus, vir περὶ
vae div lGoρία, δε i, Auctor libelli de Allegor. Ilom. : v. D. posteritati mandavit, primo i eo ponimus libros tres Bibliotheere'. Qui tituli squamquam dubitare licet num ab ipso Apollodor prosectus sit, reperitur lamen et in Omilibus libris manu seriptis ei apud Schol. ad Soph. l. Antig. v. 992. Librorum distinctio, quae in iis, quos nune habenatis, codicibus est nulla, ab M ii, primo Apollodori editore, ex argumenti et selioliorum lio) indiciis videtur ros laurata. De rebus in hoc opere traetatis exstat locus
ornaso operis. iiii quidem nune est, possit intelligi, lieoat mihi si ligulo leti in librorum arguinoi tum verbis Hoynii subjicere. 4 Primis capiti-hus si, lin). ait vir doctissimus, continentiar sere, paucis aliis interpositis, mythi e thetig Diis et cosmi goniis pro Deli, qui diversae a ceteris itidolis et naturae sunt, et physica nonnulla placita super rerum origine, Plomoniorum pugna, eaque diremta, de rerum dispositione, per summam narrata exhibetit. sequitur altera seetio ad suemlibet primi 1 mythi Helleniet, seu priscae narrationes a maiori hiis sando aereptae de auctorum
4s4 : l lin. γ', κ . δ', ubi capitis numerum a seriori manu auditum suspiratur Hernius.
44쪽
xxx xΑtirpis Hellentem satis rebusque gestis. Imprimis autem AEollea stirps heroum numero inclaruit: hane ideo potissimum persequitur Apollodorus inde a capite septimo. Incidunt in hane partem
p meter Aloidas, Narpessam raptam. Oeneum, Athamantem eum Ino, Peliam et Neleum eum Nestore, Biantem et Melampodem vatem, Caly doniae suis venatio et Argonautarum navigatio, multorum carminum argumenta. - Αlter liber,
ut nune quidem libellus dispescitur, Inachi genus exponit, in quo Persi i stirps succedit itide aeapite quarto, et in hae Hercules, cujus res gestis, vita et mors, tot carminibus deean latae res, disertius sunt in iis exp sitae. subjicitin tur
cap. 8ὶ Heraclidarum sata, prosectio in Pol
ponnesum, sedes in ea oeci patre, usquo ad bEpytum, Chrosphontis filium. - Tertius liber Ag noris stiri ein persequitur : primoque loco te.1-3ὶ sabulas Croticas, tum c. 4- in Thebanas, interpositis Bacchi Thebani sabulis, subjectaque brevi expositi ne helli adversus Thebas, helli
Epigonorum satorumque Alemaeonis; quae et ipsaearminum argumenta praebuere. Tertio loeo hieliber se. 8-s) sabulas Arcadicas potiores exponit, inqtie his Atlantis septem filias recenset, inter
quas Taygete III, io, 3ὶ ad mythos Laconi eos
seriptorem dedueit, Electra autem se. i αἰ ad sabulas Trojanas. Paullo abruptius ad AEaci stirpem procedit narratio III, a 2,6), nec minus subito inde ad tabulas Atticas se. i3l, donee in Thesei rebus deficit libellus, qui deductus esse debuit usque ad hellum Trojanum et errores ducum Troia capta redeuntium. V. Phot. l. l. et
Apollo d. I, a, 4, ubi : περ i Q, ἐυ mic περὶ δυσ- σεως ἐρωμ . . Verum non scitum satis magna pars operis in-tΦreidit, sed ea ipsa quae nobis servata sunt, intimmeris eorruptelis laborant multisque interpolationibus, quae partim in ipsis codicibus reperiuntur, partim debentur AEgio, primo Apollodorieonsarcinatori. Quid p multi tam inter antiquiores
quam inter recentiores exstiterunt viri docti, qui amnino non verum Apollodorum, sed nihil uisi maioris operis compendium nos habere eontenderint. Inter eos numerantur Vossius in Melam
scatalog. Argonaut. v. Calais . Faber, Clavieri si praelat. ad edit. Apollod.) et Velekerii, de Cyelo
Bona. p. 88 . Prae celeris in hane rem inquisivit Clavieriis. Os odit eum Bibliothecam nostram a Photiti domum et Scholiastis memorari, quum tamen reliqua Apollodori Opera saepiris a vett. seriptoribus exeitentur. sed hoe levioris ess momenti ipse heno perspexit. Aperta autem excerptoris vestigia deprehendere sibi visus ostin multorum locorum corruptelis. Qua in re u reor ne cupidius egerit quam cautius. Noque enim ullus eorum quos attulit ilo locorum ita est comparatus, ut non potius librariorum culpa aut interpolatorum additamentis depravatus
esse videri u heat. Itaque non tam mendae loc rum quorundam in testimonium vocandae forent, quam totius narrationis tenor gentisque orationis. Nam res saepenumero nimia obseurantur
brevitate; oratio vero non modo nulla jucunditate eondita, sed etiam hiulca plerumque et negligens quam maxi ine. Res denique in postrema operis parte ita se excipiunt, ut. cur hunc potissim imum
Apollodorus ordinem secutus sit, non videas. At tamen ex multis lOeis apparet auctorem nostrum, ubi ad novam stirpem rerit inque seriem
transit, vel personae alicujus mentionem injicit,
ad quam postea redeundum, vel de qua jam
antea dictum erat, lectores monuisse atque hoe modo adumbrasse operis ceconomiam sa). Tales 1ὶ Loes hi sunt : I, 6, a, a : ἐκ etsi u δὲ ἐξεira, ...
mprou κὐ- ἐρέεσα,. Quae ex Viseontii sententia verbsimiliter putat ita transpotienda : in μου -δ μυ- ... αἰ- , ἐκ mω- δὲ clauo, ete. - I, 9. 15, 8, ubi in Argonautis recensetur Εὐρύαλα Μηκιστέω , qui idem in Troiae expugnatione suit dux Argivorum I, 9, 134. Simi. liter Peneleus et Leitus, porro A alaphus et lalmenus numerantur inter Argonautas atque duces G eorum ante Troiam. - I, 9, 26, 4, ubi quae de Talao narrantur ex Apollonio Rhodio IV, 1638, M.) adsella sunt, sed ne gligentor et ineoncinne. V. Hon. ad h. l. - ll, s. 5,la, de Nauplio loens misere corruptus. - II, 5, io, id, de Hereule ex Italia in Siciliam tranatante. II, 5, 11, 3, de Cyeni. Martis ox Cyrene si monomachia. quam ean.
dem narrari dicit II, 7, 7, 5 subi vero Cyenus Martis et Pelopiaestius . II, 5, 1 l. is de Hercule in Rhodo M.
45쪽
admonitiones et transitus permulti leguntur in s libro primo et prima parte libri postremi; verum
versus sitiem eo magis desiderantur, quum rerum
adornatio hie implicatior sit et artificiosior. Nam a Pelasgi stirpe sine ullo transitu progreditur ad progeniem Atlantis, hinc ad uviei similiam, inde ad mythos Atticos, ita ut nonnisi
coniectura auctoris consilium assequi possis. Arguit haec tractationis inaequabilitas scriptorem defessum, quae ad res minus sirectare videbantur omittentem, Omni modo properantem ad finem.
Quamvis igitur Apollodori librum in notin ullis
decurtatum, Orationemque a librariis depravatam statuam, ex his tamen Omnihus non potest argumentum peti, ut a valde copi in Apollodori opere nobis nonnisi serioris hominis sexcerptum
superesse credamus. Non nego equidem, immo
admodum probabile mihi videtur, Apollodorum
maius opus mythologicum composuisse, modo ne velis parvum nostrum libellum, illius epitomen, Apollodoro abiudieare. Neque magis claviero assentiri possum in po, quod, quum apud Apollodorum multae voces poeticae reperiantur 3), eas, tamquam disiecti membra poetae, ita explicari vult, ut auctor ingenuino opere eodem sere modo quo Athena usei stephantis Byrantinus ipsos poetarum locos adscripserit, quos deinde epitomator in pedestrem sermonem dissolvisset, sed non satis docte, ut non ubique poeticae orationis colorem agnoscere posses, sicuti in historiis de Melampo, Admeto, Minoe, aliis. Ad verum propius jam accedit Sommeri praefat. ad edit. Apoll.ὶ sententia, ex qua orationis diversitas pendet ex dive sis quibus auctor usus sest sontibus modo poeticis, modo prosariis; quihus addas diversam naturam narrationis, quae modo nihil nisi genealogiarum Ordinem exhibot, modo singulas quasdam historias copiose et diligenter exponit. Itaque Apollodorus, ut SOminer. monet, suo qui dicitur strio usus esset nullo. Quod vero uti in prosae scriptore, neque ignobili illo, aegro serendum videri debeat, sic alia relicta nobis est via, qua et hoste dictionis diversitas exeusari possit, et eius in nostris exemplis jejunitas et qua interdum laborat obscuritas. Etenim Epitome historiae mythicae ab Apollodoro eodem in do quo Chronica versibus iambicis conscripta esse potuit, quos seriores in prosam dissolverint. Hanc rationem si ineamus, non ossendit Apollodori orationem 3ὶ V. e. multe, pedes; etc. oculi, , s. 2s, 1;
dere, nec quidquam impedit, quin ubique
magis compta fuerit quam in nostro prosario contextu, neque cogimur, ut excerptorem statuamus, sed Donnisi hominem, qui poeticos titi- meros dissolvens hiuleam et inaequabilem prosam essecit, saepe obscuriorem, versus finem denique admodum negligentem. Ae profecto non dimetieest in multis locis liberiores numeros iam hiemagnoscere et refingere. Sed antequam cetera asseram, quae hanc sententiam commendent, videamus cujusnam operis
epitomen esse Bibliothecam viri doeii cipitiati sint. AEgius quidem eam putavit eundem librum esso cum opere Περὶ Θεω, l4J; contra VOssius,
Reinesius, Burinantius, Faber ejusdem operis compendium habere sese existimarunt. Non i ei dissent in tantum errorem, si vel obiter inspexissent, quae Photius de Περὶ Θεοῦ, opere dicit
et quae ex ipsis fragmentis comperta hahemulcs Galeum. l. l. p. i 6). Aliam viam ingressus est Clavierus. Censet ille numquam Apollodorum composuisses librum, quem Bibliothecam inseripsisset, sed eum ex diversis nostri auctoris operihus De Diis, Navium Catalogo et Chronicis esse
consatum. Quam conjeeturam probare studet
loco Stephani v. Δύμη, ubi legitur: Ἀπολλόδωρ
λ ε et τουτου ἐκetruόμευος a Τευ δὲ χώρα, εχουei Aut uidi. . Apparere inde dieit, Stephani temporibus epitomen Ap llodori exstitisse, cui nomen Bibliothoeae; locum ah ethnographo laudatum pertinuisse ad libri tertii partem postremam nune deperditam. Photium enim dieere Bibliothecam eontinuisse nomina suviorum, regionum.
populorum, urbium; quod quum in superstitere operis partem non caderet, illam maxime partem respici, ubi reditus Graecorum colonia ne ab iis de luetae recensita' 'issent. Verum de hae
Claviori eonioetura idem sere mihi dicendum est quod de illa Vossii reliquorum uiae. Nam si vir
doctus animo perpendisset, quae sit operum De Diis, De Navium catalogo, nec non Chronic rum Dalura et indoles, non fugisset eum, omnino
non potuisse seri, ut talis liber, qualis est, quam habemus, Bibliothera, ex istis libris compon
retur. Ae si vel eoncederem, quod non concedo, materiam Bibliothecae omnem desum tam e se ex
4ὶ AEgius in Epistol. ad Ursinum , postquam de oporis titulo a Bibliotheca is loeutus erat . pergit: α Quod au. tem sine de Deorum ortyine libri tres adjecerimus. hic, qui hujiisee auctoris primi certe libri unam aut alis. ram pagellam vel lippioni iuus ocellis legerit, in senten. tiam nostram et manibus et peditas eum iturum esse
46쪽
diversis libris ab Apollodori manu prosectis, tamen quum rerum digestio et adornatio, quae in eiusmodi opere non minima pars laboris est, alii deberetur; sane non exeerptum hie liber esset, sed novum Plane opus; neque Apollodori diei Potuisset, nisi eatenus, quatenus auctor id qub Apollodori Domine venditasset. Plura ex hae parte contra Clavieri sententiam possunt disputari, quum simile quid in antiquitate, quantum sciam, Don reperiatur. Sed mittamus haec, quoniam sumto praecipuo , quo haee opinio nititur, sulero, Stephani loeum dico, totum corruat necessarium rit. Nam quum loci eum libri notitia
a Stephano laudati plerique, uti par est, ex ge graphicis vel historicis Apollodori libris petiti
sint, atque rovora horum exstiterit epitome, ut infra domonstrare studebo, temeritatis erimen
non subterfugit, qui loeum v. Λύμη laudatum ad mythologicum opus referre velit, praesertim quum ex tabulis postrema parte libri tertii narrandis vix possis huie sententiae verisimilitudinis
Ceterum Bibliotheeae titulum non ab ipso Apollodoro operi nostro inscriptum fuisse supra jam indieavi. Idem eonset weleverus ide Cyclo,
p. 89 , qui eum bene quidem quadrare dieit
eum iis quae in epigrammate initio commetitalionis nostrae apposito leguntur, sed hoc ipsum suspicatur non epitomae, quam Pholius legit,
sed maiori Nostri operi mythologico Propositum,
ex eoque Bibliothecae titulum essietum esse. Li- eoai mihi ab hoe viri summi iudieio meam sententiam sejungere. Nam praeterea quod, ut modo dixi, nihil eorum, quae viri docti protulerunt, impediat, quomitius Apollodorus librum seripserit eiusdem sere ambitus, vel etiam minoris, quam is, quem nune habemus; alia sunt quae aliam huius tituli significationem suadeant. Ut paucis eloquar quid sentiam, Bibliothecas titulus pertinet non solum afl libros illos tres rerum mythieartim, sed etiam ad Chronica, quae cum
illis in unum corpus coniuncta, universalem et eompendiariam historiam exhibuerunt, quae, ut in Anaximenis opere, a theogonia exorsa ad aequalem usque auctoris aetatem suit perducta. Ae quemadmodum hoceo opus eum libris Diodori eomparatidiana est, sie etiam eandem habuit inseripti nom. Ut ita statuam movet me locus
Photii supra excitatus. Quam enim ibi legimus Bibliothecie deseriptio tam confusa est, ut quomodo tam px iis, quae ipse ante oeulos habuit, eruere potuerit, ut ipse Melcherus fatetur, nona Aequaris. Neque quisquam Photium hominem
tam levem dixerit, ut singendi libidini indulgens
haec omnia ex epigrammatis verhis elicere eo natus esset. Contra satis commode hujus loel eonfusio explicatur, si statuamus Photium non
solum epigramma illud in fronte operis legisse, sed etiam aliam brevem quandam notitiam, quae ad Bibliothecam, qualem modo dixi, speetabat;
deinde vero, quum haec omnia referret ad eam Bibliothecae partem, quam in suo volumitae r perit, eum diversa in unum conglutinasse. It que si dieit Bibliotheeam eontinuisse Ουομασlας ποταμωυ καὶ χωρῶ, καὶ θ Που καὶ πολεωv, auctor,
ex quo haec petita, procul dubio ad Chronica,
i. e. ad posteriorem Bibliothecae partem respexit. Ad eadem fortasse reserenda sunt hipe : Moe Ta
ita ut sint: a Quae temporum ratione habita, de diis et heroibus statuerint, vel : Quae de Deo rum heroumque aetate opinati sunt. . Obseurius haee a Photio expressa, quoniam quid sibi vellent, ipse non potuit perspicere. Ad eandem Bibliothecam reserendum videtur epigramma. Primum eius versum t ciliavωv sic lego eum Salmasio et Reynio pro cita oc) σπείρημα ἀφυσσάμε,κἀπ' ἐμεῖο Παiti et recte, puto, reddidit vetus
interpres: a Saeculorum seriem nostra si legoris arte. . Heynius vertit: . Hauriens orhem vel cyclum eruditionis antiquitatis. ω Eodem modo Melcherus l. l. iungit σπείρημα παitisας, i. e. καδεμ παiδε--δυ vel κύκλου luetoplM παiδε-iκης,
sie uti Dionysius Samius decem libros lovstic Miδευταης scripsit. Certius aliquid pronuntiare liceret, si quidem compertum haber mus
quid Aibi vellent illa : με κυκλω, ζήτει κολύθρου,
- ου. De eycli uomerici auctorihus cogitari
nequit, ut recte monet Melcherus contra Casa
honum, Bent trium, Heynium. Ipse dithyram hos intelligi vult, quippe qui plus rerum mythicarum eontinerent quam carmina lyrica et elegiaca. Vereor ut auctor epigrammatis ita distinxeriti Equidem verbis κυῶ v πολύθρου, set ou designari suspicor κύκλου imopinou, i. e. opus hist rico- geographicum , qualo fuerunt Chronica
Apollodori. Hsellaniet, Charonis. Ae si quidem
recte Polemo voratur κυκλinoc, opus eius, quod cyclum nominabant, non aliud esse potuit ae περi sic κοσμiκη. Neque verba πολύθρους insocin poemate refragantur, quominus de prosariis
seripiis intelligamus. Aeeedit quod sie demum illud : ευρ ut in L 1μοὶ τό,6' δεα κόσμος ἔχει non ad
solos myi hos poetarii nique sgmenta restringendum est. Neque tamen haee premo, quum bene sciam quam vaga sint et incerta. Ut vero seriorses mythologi eum Apollodori opus eum Chronicis in unum coniungerent,
47쪽
sponte adduci debuerunt, si quidem utrumque vorsibus suit conscriptum atque illud sub iliit in Troicis temporibus, a quibus iisdem alterum, teste Mymno Chio, cepit initium. Neque praetermittendum est Apollodorum in ordinandis sabulis quam maxime respicero ad temporum ordinem ipsisque narrationibus multa immiscere chronologica 5 . In Deucalionis et Inaehi pro genie ordo est simplicissimus. Major rerum implicatio reperitur in stirpibus Atlantis, Alaci, Cecropis. Etenim postquam in posteritate Atiam iis p ceteris Taygetae prosapiam usque ad Helenam exposuerat, ab Electra transit ad Troianas sabulas, atque Ilii reges breviter recenset. Tum subito convertit se ad , ci stirpem eamque deducit usque ad Achillem contra Trojam
pro iseentem. Deinde ad Cecropem se convertit, ejusque stirpem procul dubio usque ad Thesei filios enumeravit. Itaque vides omnia tendere ad bellum Trojanum, magnum illud in mythologia et eliro nologia παράπηγμα; et quae primo oculorum tuitu arbitrarie posita esse videntur, ex certo animi consilio et decreto adornata apparent 6 . Quod vero a Thesei sitis ad colebratissimum illud bellum progredi iur, eo Atheniensem auctorem agnoscis, qui eos, ut Melcherus monet, in lihello suo, e dona modo, quo in Lesche Athonartim Polygnotus, insigniter extulisse videtur. Id seu patriae gloriam augendi studium in aliis quo si e
εὶ cf. Melcter. l.l. Delenda igitur in argumento lihri primi Pheree3dis verba : Faciem Apollodorus tractrini
7ὶ Galeus l. l. p. 19:α Primum Auleae regem throrologialiarum genitum amrmani suisse Ogygem. Noe Philoelio. rus in Atthide pro fimonio habuit. Phil horum sequutur Apollodorus III, 13. Argivi historici de Ceroris ad , iuquid fregerint docti Pausan. lib. I; doret idem quae de ea re diversa seripserini ol Adi dii καὶ ὁσα παρὰ et Totc. Cum his eadem prorsus tradidit Apollodor. I, 5. ω Alia assoli Moleverus : III, 14,ll6, 1 Amphictyon, auctor e cilii Amphictronum, unus idemque est cum rege Aule.
Ducit hoc ad sontes, ex quibus Apollodorus mythologiam suam consarcinaverit. Otia ira retia agere potuit, ut ipsa earmina opica diacessi hi seligeret. Ex hae elevori sententia carmina se exciperent hune in modum e lihro primo: Theogonia, Titan machia, Gigantomachia, Π roogonia i postquam Prometheum tamquam g nseris humani post diluvium reparatorem in E
posuerat), Thebais, Corinthiaea Phrixtis. Sisyphus , Μelampodia, Argonauta Coriti humveniunt; quare Eumelum secutus esse vide trir Libro serando e Phoronis sphoroneus. Argo, Iol. Danais, Η raelea Pisandri, Minyas i. e. Thoha norum bellum contra Erginum, Minyariam regem. V. A poli. II, 4, iij, Oloxia: ἄλ-ic, A i- mitis tes Ueleher. p. 266J.-Libro tUrtior Era Pa. OEdipodia, Epigoni, Hymnus in Merciarium, Cypria, hellum Troianum usque ad Odys eam, Telegonia. Sed quae est operis sui indoles, ncin id . ii
Apollodorus ut ad antiquissimorum h rum monumentorum s 8) auctoritatem totum se Accommodaret, sed quaecumque es lyricis et tragicis poematis lain consilio suo inservire potor. int, intisus suos convertit. Atque plurima hortam omnium non iam ipse volumina illorum poei rum pervolutando collegisse videtur, qriam in sua transtulisse ex logographorum t grammaticorum op ribus, qui easdem res eadem, qua ipse secit, ratione tractaverant. Inter eos prae celeris ante oculos habuit Pherecydem, Hollantetim quamquam is nusquam expresse laudat tiro ct in
Herculis historia uerodorum si o).narum. - Medea aegre nubente Argonautarum sabularin Atticam historiam exeunt i lib. I l. sin. et sena primum rapitur a Thraso, ut hic virginitatis norem decet. pat. indipus colonum fugit, ut apud Sopi, levi et Euripidem. Adrastus Athenas fugit ad aram Misericordiis, a Theseo petiturus ramos sepeliendi saeuitatem
dorus : I, 9, is, 3; Iil, 6, 2. V. O. Mulier. Dor. II, p. 4M sqq. Praeter hos laudantur e Acusilaus II, 1, 1, 7;
48쪽
x LIIICeterum non est, eur de virtutibus vel potius vitiis hujus operis verba saetamus atque Peratrimgamus perniciosum illud studium ex ouhemeristi ea de rebus mythicis statuendi ratione pros ctum, quo, neglecta inter sabularum naturam, originem, aetatem distinetione, turbulenter et temerarie omnia permiseentur. Tantum enim abest ut cum Barthio medullam omnium mythologiarum in Apollodori libello reperiamus, ut nihil nobis praehere videatur nisi miseram sabularum hine illitie corrasariam scirraginem. Eo magis dolenda est sati iniquitas, quae en it, ut nemo hodie harum rerum studiosus Apollodori opusculo carere possi LAee o ad alterum Apoli dori opus, quod χρ iis vel Xρostri σύ-αξα inscribitur. De eo notitiam dat Scymnus Chius V. h. p. 435J, qui
ad eius imitationem suam Orbis terrarum d scriptionem composuit. Docet ille Apollodorum, narrationis initio saetti a Troiae temporibus, Ordine chronologico tradidisse quae per annorum Iol. decursum scitu digna accidissent. Jam quum ex Apollodori ealculo Troia eapta sitio83 a. Chr. , substitisse dehet Ol. 15s, i vel x 44 a. Chr. , anno secundo Ptolemaei Euergetae II,
anno decimo Attali Il Philadelphi, eui Opiis
suum auctor inscripsit. Legebantur in eo quae spectant ad populorum migrationes, urbium origines et excidia, Graecorum barbarorumque expeditiones, res terra marique gotas, Pugnas, foedera, regUm imperia, t3rannorum sata, vitas virorum illusiritim si . Quae omnia breviter et compendiose erant exposita, et, ut memoria sa-eilius possent retineri, versibus iambicis, liberioribus illis, concepta sa). Libri hujus Operis i udantur quattuor, neque plures, puto, suerunt. Quorum primus pertinuisse videtur iis ine ad tempora helli Persici. Id colligo itim ex mentione Helori urbis, ad
quam a. 49r notissimum proelium commissum, tum ex commemoratione Miunt is, quae speetatili, li. 1; Ill. 15, 6, 5; ut, io, II; Amel agoras illi 10, a. ia: Philocrates Ill, 33, 8, 5; Dion3sius Scylabraehion, u3tilonaeus. V. Welctier. l l. p. 85ὶ I, 9. ls. 7; Demaratus es Aselepiades I, s. 19, 7; Is, i, 3, a; Isi,1, 2. εἰ Castor l . 1, a, 1. si) cl. Cis. ad Atticum xl l . 23 : a Quibus consulibus
arneades et ea legatio Romam venerit, seriplum est inino Annali. Hape nunc quaero, quae cau- fuerit. ... qui
m tempore nohilis Epicureus fuerit Athenis, qui pri sue. rii linitis, qui etiam Athenis norim i fuerint illustres rquod te etiam ex Apollodori puto pomo invenire. viat Idem, puto, significare voluit Suidas l. l. , ubi Apollodorum tragiam hos invenisse dicii, quam is non salis intelliam quomodo liberiores illos versus iambiem tra. s ambos appellare potueri
aut ad bellum Ioni eum, aut ad hist riam Themistoclis. Libro secundo notata erant tempora belli Peloponnesiaci et quae sequuntur usque ad regna
Philippi et Alexandri. Quod arguuiat, nisi fallor.
urbes ex eo memoratae: Menae fol. 8a, 4. V. Di
dor. XI, 8J, Noae Ol. 8a , a. Diodor. XI, 9 i), Byceara a Nieta eapta, Chaeronea sol aio, 3ὶ. Qui restant duo libri reliquum temporis spatium
usque ad auctoris aetatem complectebantur.
Verum difficultas qua dam oritur, quae, si quid video, ita est amovenda, ut Apiali dorum non solum metricam hancce chronologiam quattuor libris scripsisse statuamus, sed etiam majus quoddam opus, prosaria sine dubio oratione compositum, cujus illud, quod Seyniuus sibi imitandum sumsit, epitome fuerit vel compendium. Nam quum Mymnus, cujus auetoritas in dubium vocari nequit, Nostrum initium posuisse dicata Trojae excidio, non liquet quomodo etiam res
ante troianas commemoraverit. Sic v. C. Eumogisse videmus de aetate Dionysi, Herculis, aesculapii, Dioseurorum IV. D. a). Sed haec, dicas, Perpauca suerunt, quae tamquam minus certa in prooemio praemiserit. Quomodo autem Apollodorus in opusculo, quale Mymnus deseri-hit , agere potuit, stetiti Alexander Pol histor et Berosus, de regibus Chaldaeorum, qui ante diluvium regnarunt. deque illis AEgyptiorum, quorum plus nonaginta enumeravit V. D. τοὶ λ Am uni haec epitomen, neque alia desunt, quae huieti strae sententiae faveant. Etenim ipse ille Seymnus Apollodori Chronica motri ea dieit πά, uἐπiτομε, et ou χύδη, El αε-v. Quod jam non ita explicandum ut sit: Epitome omnium quae ab aliis
sius enarrata sunt, quemadmodum geographus de suo opusculo dicit: ἐκ μυ σποράδη, laetoρημευ iv ετ ietoμη eoi r ραρα : sed significant verha: α Epitomen eorum, quae ipse Apollodorus majori opere prolixius exposuit. . Quocum optime qua
δ et τούτου ἐπiτεμόμεvoc. Verisimile est Stephatium sepitomen intellexisse qua usus est Scymnus, atque dubitasse utrum ea ipsius Apollodori esset an alius. Chronicorum fragmentis, relicto ordine ab Ileynio adoptato, subiecimus reliquias ex opere
a veteribus, imprimis a Stephano, servato. Butae
librum Apollodoro tribuit iam Vossius De hist.
Gr. lib. III, p. a 6 i). Movit eum loetis Tretare Hist. III, a oo, v. 8OS , ubi postquam Herculem dixerat una navi ad Ama nas navigantem, ut Hippolytae cingulum Admeiae reportaret. Bebryciam depopulatum esse, eaque donasse Lyerim,
49쪽
κπὶ δὲ Ἐμαλιέας δε γρ ei Vc tu etia IIM . Verum in aprico est verba περὶ Hσω, ete. non pertinere ad Apollodorum, sed titulum esse etωvἐλixia, stophani a Ttetra vorsus causa emetum, antecedentia autem petita esse ex Apollodori
Bibliotheea. Quod sentiens Galeus s l. l. p. 5 i)opus hocce certum esse et indubitatum Apollodori suetum negavit, et in Stephani loco iv. Uρείquiis. 116J, ubi di nonaωρα περi Λώξα,3μέας laudatur, Atheniensi nostro substituendum censuit Apollonium Aphrodisiensem. 4 Atqui, BeFnius
objicit, est locus Strabonis XIV, p. 995, B, sin ), tibi do Apollcidoro dieit : ε δὲ και χωρογρα*lα,
ἐξ MMv lv κωμiκῶ μετει, Ιης περίοδου ἐπιγράψας. Habemus hie expressis verbis laudatum Apollodori nostri opus chorographicum Ιηc περ iam inscriptum, quod metro eomico, pariter aechronographiam ediderat. . IIuie Strabonis loco addere licet alios viginti sere ex Stephano, ubi libri index est modo περὶ rac, modo περροενσις.
Quae omnia quamvis suadere videantur genuinum esse hoc opus Apollodori, et a Chronieis diversum, accuratius tamen rem perpendenti plura sese os erunt, quae quominus usquequaque in Iloynii sententia acquiescamus impediant. Primum enim quaeras, qui laetum sit, ut Se3nantis perlegesin conditurus Chronica Apollodori
imitanda sibi proposuerit, neque illud opus,
quod in eodem versabatur argumento, in quo ipse elaborare decreverat. Deinde vero quum in περ γήσει vel in rης περιόδω ante omnia res gemgraphicae ordine quodam secundum situm terrarum describendarum memorari debeant, plane non assequor quomodo hoe geographi ometolanetus sit Apollodorus. Nam in eodem libro secundo, cui sere omnia fragmenta libri nota instrueta assignantur, et Indiae urbes reeensentur et Libyae et Thraciae et Italiae nee non Iberiae. Itaque quum uno lihro seeundo omnis sere orbis terrarum ab Indo ad Herculis usque columnas
perlustretur, nescio quid inesse potuerit libro primo, quid relictum sit sequentibus, praesertim si eum Ηρynio septem ad minimum hujus operis libros suisse existimaveris s3J. Quae quum ita
sint, non vereor contendere, opus hiae geogra a) Hemius enim fragm. 164 ex siephano. V. Λίται), quamvis conrederet posse id ad opus aeto v v periiners, maluit tamen ad perlegesin merre.
phicum idem esse eum Chronicis. Nomina illa urbium populorumque ex secundo Peri meo, libro laudata maiorem partem spectaui ad expeditiones Alexandri Magni, quae, ut Paullo ante posui, libro secundo Chronicorum erant narratae Sie memorantur Gaugamela D. ros); antea me-m arandae erant urbes ad AEgyptum set Libyadipertinentes Ahyllae D. ros, Auses se. Ios, Nubae D. ii 4 ; posterius Indiae aliarumque Asiae remo
tioris terrarum populi oppidaque, ut Mardi in Hyrcania, orbitae μ λ χλόωρος δευτέρω περὶ 'ALξαυδμlαe, i. e. ubi de Mexandria agit ab Alexandro condita lis. iis), Orit, et Gedrosii D. Iaain, Paropaniisus sis. I 8). Fragm. Ir9 de Hyllis et fragm. D 3 des Nasto urbe ad Philippi
historiam refero. Laus urbs lis. a ru) apte memorari potuit ubi de Thuriis conditis agPhatur. Ex libro primo laudatur urbs Cellica, Massiliae colonia, scilicet ex illa operis pario, tibi de Massiliae originibus auctor exposuit, stetiti Qx altero libro Fabia urbs Galliea a Fabio condita excitatur. Oportet igitur Apollodorum in Chronicis, quemadmodum in Historiis Deit Hellanicus, quam maxime respexisse ad res geographicas, ita ut liber inseribi posset περ Moc γης, atque Scymnus eum tamquam exemplum suum sibi seligeret. Tum igitur Stephantis eundem librum modo sub hoc, modo sub illo titulo laudasset. Quod si mitius
placet, nihil refragor, quin statuas Chronica ex iacerptorem nactum esse rerum geographicarum, atque hunc indieare voluisse Si phanum verbis supra allatis, ita ut ethnographus modo Chroni. eorum opus modo eius epitomen laudet, pariterae Eustathius modo ipsum Stephanum excitat modo eius exeerptorPm V. Ueste aran. Prie lat.
Igitur, si anteeedentia recte disputavi, res consorinanda erit hune sere in recidum i Seripiat Apollodorus pedestri oratione maius Chronte rum opus, quod in extoriore adornatione non multum disserebat ab illo Castoris, Apollodori paullo antiquioris. In eo non tantum Graecorum, sed etiam harbarorum historiam inde ab antiquissimis et vel antediluvianis temporibus ex ordine chronologico exposuit. Ut ver Castor atque alii chronographi majorum suorum op rum feeerunt summaria lv. A. Mai ad Eusob. Adimeti. p. 36) similiter Apollodorus quoque Chronte rum suorum compendium seripsit metro comico. In eo, in juveni utis, ut videtur, usum eomposito, a Troianis temporihus narrationi, initium posuit, quum antiquiora in harbarorum historia aut minus certa viderentur aut ininus scitu digna; in rebus Graecis vero simili ratione
50쪽
eompendiaria iam exposita essent in metrico istoeompotidio rerum narthicarum, quod nos in prosam orationem solutum habemus superstitem. Reliqua Apollodori opera satis habebo paucis verbis recensuisse. Seripsit enim praeter ea, quae jam attulimus e i) opus Περi θεω, ad minimum viginti quattuor librorum, in quo deorum ether um naturam et qui de iis ei reum serebantur mythos ex Stoicorum placitis modo allegoriarum modo etymologiarum ope explicare conatus est. Multa in eo legebantur de saerorum et festorum originibus, de deorum epithetis qii quo huc spectant alia. - α) Πεμ utav vel περὶ υεοῦ. καταλό- ρου, i. e. Commentarium duodeeim librorum in partem libri sociandi Iliadis, ubi Graecorum Troia-DOmamque copiae r ensentur 4ὶ. In quo opere plurima sua di ster hausisse dicitur ex Demetrio
ri . - 6) Περὶ etωv λθ quis letai v. Laudatur denique Apollodorus Περι κρα ρος fragm. 243, ubi tamen Donnisi pars Etymologiarum indieari videtur 1ὶ.
Antiochus, Xenophatiis filius, Syracusanus ), Προρὰς πάvυ αρχHoc, ut Dionysius dieit A.
R. P. I H, neque etω, ἐπ imbum, etic δὲ vias, Thuerdide paullo antiquior floruit ei rea Ol. so 8 . Mira errore tenetur Strabo iX, c. i), qui eum Aristotele annis prope ducentis superi rem facit. tam didit Antiochus tum Italiae historiam s. Eustam ad princip. lib. II niad. : ΛHai ia xes se.
Posterior novem libris comprehensa a Cocali temporibus usque ad primum annum Darii di
thi Ol. 89. i), adeoque ad medium Dionysii s nioris regnum descendit s).
Quemadmodum Antiochus eorum qui res Siculas scripsserunt suit antiquissimus, sic etiam facile princeps haberi poterit. Opera eius a Thueydide atque ah Aristotele in rebus Sieulis eo usu ita esse pro certo sero amrmare licet V. Niebuhr. H. R. I, p. 27, 4oet4I, I 3 l. Diodorum haud pauca ex eo mutuatum esse satis liquet, etsi quaenam illa suerint, quum Philistum quO-que et Timaraim ante oculos haberet, plerumque
Philistus s3raeusantis, Archimen id ag filius. Sic Pausan. X, 23 et Plutarch. Nie. Is . Apud Suidam legitur dialom Ναυκρατέτης ἡ Συρακουσι . ρχωviδου υlός. Sed quum omnia, quae de Philisto ille tradit, valde turbata sint, non dubitandum est, etiam patris nomen vel auctoris culpa vel librariorum negligentia depravatum esw. AEgyptus patria eidem errori deberi videtur, quo Λἰγυπτιακω, καὶ περὶ Ναυκράτεως libri ad nostrum historicum reseruntur. - Natus est Ol. 86 vel 3 . Plutarchus enim l. l. Philistum rerum a
G3lippo in Sicilia gestarum εραH, sui se dieit. Itaque ol. 9r, 3, quo anno Gylippus Syracusas
venit, sive pugnando sive spectando noster rebus s) Diodor. XIl, Ti r Tia, δὲ συρορ έω, divisorae 4
II omi6ω,lae μετὰ etM R-to, λεγεμ ov Ietsh, uiridi M. ταγεγηρακλα. Praeterea Aulioelius syraeumnus laudatur apud Theodoret in cur. Gr. asseet. v. iis, quem locum, quum liber ad manus non sit, exscribere nequeo. Antio chi denique nomen Vossius De hist. Gr. l. l. restituendum putat apud Festum p 2s6,23 M. Odoli. Mulier. . ubi sie ra Antioontis, Mallere historis seriptor, ait, Rhomum quentiam nomine. Iore eonreptum, urbem condidisse in Palatio Romae eique dedisse nomen. . Ad haec . Mulier .: α Antigonus. idem qui a Dion3g. Mai. l. 8 et Plutareh. Romul. 17 laudatur, sed alius, puto, ae Carr. Ritus . . Ct. Niehuhr. H. R. T. I, p. 14et, not. 7 . - Au tiochus ille in Plierecydis D. 101 eitatus Line dubio non Al Srraeusanus noster. sed πιρὶ υ κα- τό iv μυθικῶvauctor, eujus mentio sit apud Ptolem. Nephami. V. s et Pliot. Bibl. eod. 1