장음표시 사용
21쪽
Diuit, et cum lascinasset corda multitudinis vario ostentando scientiam Suam, iecerunt super eum vestium pellicearum et tunicarum pictartam tantum, ut pondus eum incurvaret, vixque ab eo posset tolli, abiitqire laetitia Qxhilaratos largasque Cargo apprecans Fluvias. Et Secutus eum, donec sublatus erat timor et coelum apparebat sudum, dixi: vehemeriter sane to asseeit frigus I no nudus sis posthac. Verum respondit: vae tibii uota est justa praepropera reprobatio; ne festines vituperare injuria, nec constituas quid quod nescis; per illum qui nitore fecit canitiem, bonumque paret sepulcrum, ni nudassem me, frustratus abiissem et vacuo cophino. Tum intendit aufugere et, faciei suae instar ricae austeritatem induens, an nescis, inquit, morem meum esse, transire a venatione ad venationem, et deflectere ab Amruo ad Soldum a Caio ad Titum t Video quam me impodis ot adversaris ac alterum tantum me perdere facis, quam mihi profuisti. Mille mo ergo, ut deus tibi condonet laquac, talem tuam temerariam, nec mea gratia omittas labores tuos delectationesve. Hic adtraxi eum ad me, ut solent ludentes, jocandoquo comprimens, per deum i dixi, nisi ego te occultassem nudaque tua texissem, non consecutus 'Mes dona, nec abiisses tectior quam cepe. Igitur remunera mihi quae in te beneficia contuli, et quod to lex rim velaveri inque, eo ut mihi gratisiceris reddendo tunicam, aut iudices, quomodo hiemem tolerare possim. Ille vero me adspiciens obtutu mirabundi, et prae se serens austeritatem iracundi, quod reddendom, inquit, vestem adtinet, Iongius absum, ut id faciam, reditu diei hesterni praeteriti aut mortui in pulverem redacti; quod autem adtinet necessaria ad tolerandam hiemem, laudatus sit ille, qui obstruxit mentem tuam, memoriaeque tuae dissolvit vas, ita ut oblitus sis, quod tibi recitavi in taberna Succaritae:
Advenit hiems, eiusque ex necessitatibus mihi sunt septem, ii destillana toris . pluvia ab eis comparandis prohibete Latibulum, burra, clibanus, poculum vini post assam, jucundaque coniux et vestis.
Addidit: responsum curas abigens melius est quam vestis calefaciens. Nunc igitur firmiter rene, quod iterum recordatus es, et satis habe. Statimque aurugit, simulque, ad calamitatem meam, vestis, nam per totam hiemationem tolerandus
22쪽
Narravit Haret Hammamita l la primordiis praeteritae meae aetatis inclinavi
ad commorandum intor scenitas, ut imitarer animos eorum superbos linguamque mere arabicam. Quare tollens syrma, ut cui non deest diligentia, incepi terram per grare sursum et deorsum, don coegeram agmen mugientium et balantium. Deinde me contuli ad Arabes, compotatores regum filiosque sermonum; tutissimamque regionem mihi habitandam dederunt ac cujusque dentis aciem contundendo a me Pr hibuerunt. Nec ulla me apud illos invasit molestia, nulla prorsus percussit sagitta statum meum, Usque dum amiseram aliquando, nocte Iuriae illustratastumine, carne
Iam Iacto divitem. Nec acquiescebat anima mea, frustra quaerentibus quaesitoribus, illaquo cum vinculo tuberi immisso fugiente, sed insilui in equum velocem saltu, collocataque in stapedo hasta lenta tremulaque, totam noctem peragrans dese tum , petivi omnem arboribus abundantem et vacuam regionem. Cum aurora vexilla sua explicaret et praeco convocaret ad preces, ibi tantum descendi a jumenti tergo, ut
Praecepta lacesserem. Tum denuo circumvagabar in pascuis explorabamque apertos Campos, non animadvertens vestigium, absque ut sequerer, nec terrae elationem, absinque ut ascenderem, nec vallem, quin transirem, nec equitem, quin interrogarem. Sed haec diligentia mea erat cassa, nec quaerenti aquam scaturiebat latis; iamque oriebatur aestus meridianus, servorque oblivisci faciens infantem mammae. Dies autem erat Iongior umbra hastae et calidior lacrimis oculorum. Certus itaquo, si non subirem umbraculum defendens ab aestu, refocillarerque somno defatigationem milii Contracturam morbum, deflexi ad arborem densam ramis Irondosamque, Ut sub ea dormirem usque ad occasum solis. Sed per deum i nondum captaveramus quietem, nec Pgo, nec equus,
cum conspicerem tendentem a sinistra ad dextram lalix augurium in avibus figuram peregrinatoris, qui, locum pabulationis meae petens, intenso equi cursu appropi
23쪽
quabat ad tractum meum. Quamvis autem invitus animadvertebam deflectentem ad diverticulum meum, deumque implorabam, ut me lutum praestaret ab hoste improvios irruente, spes mihi tamen assulsit fore, ut adveniret recitans appareretque hortator ad bonam frugem. Et Cum non multum abesset ab arbore mea serequo descenderet in loco meo, repperi eum esse senem Serugensem, Cinctum pera sua et sub axillis gestantem itineris apparatum. Cognovitque me et ipse, cum accessisset, oblitumque secit Perditae. Tum petivi, ut exponeret, undo veniret, manifestaque sua et abscondita narruret, recitavitque ex tempore, nulla interposita mora:
Dic quaerenti internum rerum tuarum atatum, tu mihi carus et honoratus estrio vero nuqe hanc, nunc aliam, seco regionem; modo hoc, modo illud, desertum
Viaticum meum, quod venor; o ea, camelus; apparatus meus, pera et hastula. Quando descendi in urbem, hospitii coenaculum domus mea, compotores sunt schidia. Nil mihi est, quo amisso contrister, aut dolpam, at tempus auferre voluerit. Pernocto vacuus Curae, animus sa subduxit omni moerori. Dormio quantum satis palpebris, corde quieto a torrentibus aerumnis et aegritudine. Non curo quo ex poculo biberim, nec quid dulce ex amaro venerit.
Quamvis minime Iicitum habeo, ignominiosa facere, ut irrigatione lauariSi negotii quid tegat vestem ignominia, apaget qui ilIud velit coniicere.
Quando autem memet humiliaturus sim, caput submitteng facinori malo, cum natura mea respuat infamiam ejus et vituperium Fata potius quam malefactat Antiquius feretro ferri quam ad malas ferri actiones lTum sublato ad me visu, ob causam, inquit, factum est, ut Kasir abscinderet nasum suum. Ibi ei narravi historiam camelae meae amissae, quasque hanc ob rem heri et hodie toleraverim molestias. Excepit me: desine curare quod abiit, nec moere ob illud, quod aufugit, etiamsi esset vallis auri plena. Nec reconciliare studeas eum, qui declinavit ab aura tua, incendiique tibi afflictionum ignem, vel si esset filius tuus proprius aut frater germanus. Tum dixit, nonne tibi placet ut dormiamus, evitantes , verba et sermones 3 Nam corpora sunt lassitudine debilitata, meridies autem flammis dominatur, nec quidquam magis polit animum, languentesque recreat, quam Somnus Iempore meridiano, Ia aesertim mensibus Νager Iunio et Iulio . Respondi, hoc tui est arbitrii, nec tibi importunus oro. Instrato itaque humo recubuit Seque dormire simulavit. Ego vero innitebar cubito, eo fine ut vigilarem, non dormirem. At somnus
24쪽
me oppressit, cum linguae essent frenatae, nec expergefactus sum, nisi cum nox iam subiisset auroraque fere splendescere inciperet, et eccet noe Serugensis aderat, vise equus ephippio instructus. Noctem itaque transegi Nabegiticam Iacobiticaequo tristitiae, servore capitis certans cum fervoribus diei, Vigilantia certans cum stellis, cogitans modo de incessu meo pedestri, modo de reditu. Tandem, cum facies coeli ridendo
nudaret dentes Iucis, apparuit mihi eques Sulcaris campum. Cui signa veste mea dabam, sperans lare, ut ad me accederet. Sed nil curabat signa mea, nec miserebatur mearum molestiarum, Sed ultra pergens Commode, contemtus me feriebat sagitta. Unde celeriter cucurri rogaturus, ut me a tergo vectorem reciperet, patienter serens ejus superbiam. Assecutus autem cum molestia, cum in eo gyrarem obtutum oculi liberum, vidi camelam meam ejus esse jumentum, amissamque ab eo inventam. Nec
in mora habui quidquam, quominus eum de gibbo dejicere, habenaeque extremaei rapere studerem, clamans, ego possessor, qui eam amisit; mihi Iac ejus et laetus ;nee similis sis Aschabo, nec mihi simul et tibi molestias crea. Illo vero increpare et blandiri, perfrictae frontis, sine verecundia. At, cum modo acerbum, modo Ienem, modo Iconi similem, modo submissum se praeberet, oppressit nos Abu Said, indutus pelle pardi, irruens ut nucius effusus. Quod animadvertens metuebam, ne hodiernus dies fieret ut hesternus, et luna ejus similis esset soli ejus, adjicererque duobus coriariis,
qui nunquam e deserto redierunt , evaderemque fabula de vere existente, nec aliud mihi videbatur, quam eum monere pactorum oblitorum et hesterni facinoris. Obt stanti autem per deum, veniretno hodie reconciliationis causa, an ut me perderet, respondit: avertat deus, ut eum trucidem, quem sauciari, addamque SamumO nocturno diurnum i Status tui explorandi gratia adveni, et ut sinistrae tuae essem dextra. Tram quillato ibi pectore meo et discusso metu, exposui historiam camelae et, qua socius
meus se operiret, impudentia. Quo facto illum adspexit, ut leo lustri adspicit praedam;
tum coram eo hastam extendens juravit per illum, qui Iucere secit auroram, sese, nisi aufugeret ut serpens, et loco Praedae contentus esset reditu, hastam suam adducturum esse, ad sorbendam venam ojus jugularem, etiamsi intercederet filius aut amata. Pr iecta igitur camelae habena, fuga se proripiens, evasit Celerrimo cursu. Tum me allocutus est Abu Seidi teno et laena eam; nam duarum rerum pulcherrimarum est altera, et noxa una levior est quam bivae. Perrexit Haret Hammamita. Et dubitabam, reprehenderemne eum, an gratias ei agerem, utilitatemque comPemarem cum noxa.
25쪽
At, quasi quis ei msusurrasset, quod corde tegebam, aut quasi hariolatus ess si, quae interna mea turbabant, hilari facie ex adverso me respiciens, recitavit lingua volubili:
O frater, patienter serens injurias, pract fratribus germanis et amnibus lSi te male habuit hesternus dies mea causa, jam exhilaravit te hodiernus. Condona igitur et procul abjice et gratias et roprehensiones lAdjecit: equidem sum promtus ad iram, tu vero ad Iacrimas promtus es; haud itaque convenimus. MOX Conversus secabat supersiciem terrae, et bucephalus ejus cucurrit, quo Cncurrit. Ego vero, non cunctatus conscendere jumentum, reversus sum ad propositum, donec adtigi mansionem, Expertus res et reculas. - '
Narravit Haret Hammamita haecce. Procerus ut hasta et agilitate praevertens onagros ascendi Saadam; cujus cum adspicerem pulchritudinem et spectarem viriditatem, interrogavi industrios narratores, quem illa includat ex nobilibus et fodinis bonorum Z eum ut sumerem prunam lucentem in tenebris et auxilium in oppressi nibus. Et describebatur mihi judex, amplus ulnam liberalis , abundans statum dives , Taimimita genus et indolem. Nec in mora habui quidquam, quominus saepius Visitando et largas copias erogando illi appropinquarem, usque dum eino vocis et Scar beus eram domus ; et vesciturus melle ejus laurique cui similis erat odores odoraturus, nunquam non interfui disceptatorum litibus, convictum et defensum conciliare studens. Cum autem aliquando iudex considoret una cum nobilissimis viris, die conventus et congregationis, intravit senex tritus plumas vestem tremorem Simulans,
26쪽
qui acutis perlustrans concilium oculis narrabat, adversarium sibi esse, qui non sponte secutus sit. Discessit ergo paullum, sed haud diutius abfuerat, quam rutilans durat scintilla, aut indicium nutus, cum in modum Ieonis juvenem adduceret et, Deus, dic ret, corroboret et a conniventia custodiat judicem l Iste filius meus, calamus corruptus, gladius rubiginosus, ignorans praecepta aequitatis, imbibit contradictiones repugnam tiae. Nam quando equidem progredior, fugam ille capit, quando arabice loquor, barbare ille garrit, quando ignem accendo, extinguit, quando asso, cineribus inquinat; quamvis ex eo inde, quo repsit, tempore, usque dum adolevit, curam ejus sustinui et benignissimus educatorum et altorum fui. Iudex grave id habuit, quod ille questus erat, et omnes, qui circumsedebant, oculos in eum defixerunt; tum ita incepit. Testor repugnantiam ex orbitatibus unam esse, imo saepius oculo frigidius Uucundius esse, prolem omnino non haberet Regessit adolescens, quem hic sermo ira assecerat: Per illum,
qui constituit judices ad justitiam excercendam, et illis tradidit habenas regimen probitatis et decisionis i nunquam illo vocavit, absque ut dixerim Amen, et praptondit quid, absque ut crediderim, nec peregrinationi se dedidit unquam, quin et ego Naziraeatum susceperim, nec ignem proludit, quin accenderim; ut comparandus sit viro quaerenti Rachamarun ova aut volatum a camelis flagitanti. Resumsit judex: quanam re te defendere possum et tuam probare obedientiam 3 Contra ille: Ex quo tempore vacuus fuit pecuniae et tentatus est inopia, imposuit mihi ut Iinguam petendo exercerem, et pluviam deprecarer ex nubibus gratiae; ut redundaret potus suus, qui subsedisset, et coalesceret, quod fractum esset in statu suo. At cum me edocere inci ret et virtutes animam decentes mihi exponeret, cor meum intelligere fecit, aviditatem esserem laboriosam, exosi quid cupiditatem, gulositatem movere nauseam, mendicari esse probrum; in cujus rei testimonium poetae dictum recitavit, qui mire hoc argumentum versibus expresserat et venuste dolarat e -- πις. Contentus sis infima sorte, et in ea acquiescas ut ille, penes quem et pauxillum
Abstineas ab aviditate, quae non desinit humiliare dignitatem ejus, qui ad ipsam
Existimationem tuam custodi, eamque defende, ut leo defendit jubas suas. Et patiens sis, si quid ingruit egestatis, ut solent constantes, animoque aequo. Nec sursum pelli sinas aquam pudoris, etiamsi dives promitteret, quantum
27쪽
Generosus est qui, cum assectus est oculus ejus, palpebras laesas tegit a conspicientibus; Et qui cum triverit vestem suam sericam, non consultum habet terere etiam genas.
Dixit; at austere contraxit vultum senex, tetricus; et irruens in silium cum detestatione, increpavit ita. Tace, o inobsequensi qui me praefocas et angis, instan sis guttur praecludentis. Vae tibii matremne luam docere vis concubitum, aut nutricem tuam Iactatumi Iam conflictatur scorpio cum vipera, et pulli vix depulsi intento cursu versus admissarios prosiliunt. Dein, quasi eum poeniteret eorum, quae ex ore suo nimis celeriter elapsa essent, et amore ad reconciliationem adigeretur, aspiciebat oculo propenso, submittebatque alam blandientem lonem se simulabat , pe gens: Vae tibi, o mi filii non jussi sunt contenti esse, nec interdicti sunt submissione, nisi qui divitiis suis quaestum faciunt et arte sua lucrantur; Verum qui necessitatibus sunt pressi, illi excepti sunt in his legibus prohibitoriis; pone autem, te ignorassehano accuratiorem Θxplicationem, nec pervenisse ad te quod circumferri solet, nonne tu tamen adversatus es patri tuo, in iis, quae dixit et probavit rNo acquiescas in oppressione et iniuria, quo dicatur ent magnanimus et patiens. Et probe circumspicias, utrum terra sit vacua plantarum ut cincta arboribus.
Vultumque averte ab eo, quod tibi suadere volunt imprudentes; quod pretium arbori sine tructu Propelle iumentum tuum a mansione, qua siti Iaboras, in oram, ubi defluit pluvia. Atque Iargam tibi expeto irrigationem ex copia nubis; et si ambo manus tuae adinsperguntur, proficiat tibi consecutio lQuod ri non obtines, in repulsa non est dedecus, quam iam ante te tulerunt Moses et Pinehas.
Finiviti Iudex vero, cum animadverteret sermonem et facta juvenis sibi repugnare, et quod se exornarit laudo sibi non conveniente, succensento oculo eum adspexit, an prima, dicens, vice Taimimita et altera Kalsita Z phuit qui destruit quod dixit, et varios induit colores, instar daemonis sylvatici hominibus et brutis inimici Rhaei . Regessit juvenis: Per illum, qui te posuit clavem veritatis et arbitrum creatorum i ibi demum dedoctus sum, cum sollicitudines me invas runt, et ex eo intellectus meus rubiginem contraxit, quo undique repulsas tuli.
28쪽
Ubi enim est porta aperta, ubi dona propatula' Num superest, qui lubenter dona os oratet, cum cibus ab eo petitur, dicat, teneas ly Respondit judex: Inter multas aberrantes ascopo sagittas una tamen solet ferire, nec omnis nubes fulgurans decipit; discerne nubes, quando observas sapis , nec testare nisi quod exploratum habes. Senex cum videret judicem irasci pro liberalibus, et aegre serre omnes homines avaritiae insimulari, scivit verba sua prosperatum iri, illum quippe Iiberalitatem suam esse demonstraturum; ideo non cessavit ponere rete suum et ad ignem inteli. opportunum pisces suos torrere, sed ita illum allocutus est:
Ο judexl cujus sapientia et clementia firmior est quam Radwa mons . Nunc ille in ignorantia sua contendit, toto in mundo non esse fratrem similem pluviae largae. Nescit gnim te esse ex societate, quorum dona tam larga , quam manna et e
Largire ergo, quod eum depellat, pudore suffusum, a mendacio asserti sui, Ut et ego redeam laetus, laudans quod me, cum beneficio affeceris, tum in lite sustentaris
Dixit; et sermone delectatus judex et abundo ex divitiis suis impertiebatur; quo facto conversus ad juvenem, vituperii sagittas in eum infixit, vidisti, inquiens, vanitatem Opinationis tuae, et errorem suspicionisi No igitur posthac sestina vituperando, nec dola lignum antequam probasti; et cave ne recuses obsequium Patri tuo; nam si iterum morem non geres, continget tibi a me, quo dignus fueris. His dictis juvenem poenituit et confugit ad genua patris sui, tum surrexit properanterque abiviti senex quoque secutus est canens:
Quem fortuna iniuria aut noxa assecit, adeat judicem Saadael Liberalitas, ejus detrectat laudibus antocessorum, aeque ac delatigabit posteror.
Addidit historiam reserens: Ambigui, habeamne senem illum pro noto, an pro ignoto; usque dum aggrediebatur iter suum; ibi clanculum induxi animum, ut eum Sequerer, vel usque ad domicilium, eo fine, ut perspicerem arcana ejus et cognoSCerem, qua ex arbore petat ignem. Abjectis ergo protinus negotiis, tendi quo ille tendit; nec ille desivit progredi, me pone sequente, et longius discedere, me appropin-
29쪽
quante, donec uterque nostrum alterum Conspiciebat, et ambobus amicis certa conis tingebat agnitio. Hic ille laetitiam prodidit et deposuit tremorem dicens: qui sofratrem 6. e. notum celare vult, non evadit. Tum non amplius dubitavi, illum esse Serugensem, nec enim ussa erat habitus diversitas. Proinde festinavi ad eum, ut manu prehensa Salutarem, et quaererem, quid boni aut mali acciderit. Ille vero: en filium Datis tui obsequentem l Et continuo dereliquit me proripiens sese. Iuvenis autem parum aberat, quin rideret, dein aufugit ut ille aufugerat. At ego redii, eos ipsos postquam cognoveram, nescius licet ubi uterque versaretur.
Narravit Haret Hammamita. Deo summe laudando memet ab adolescentia inde obstrinxeram, nunquam, quoad possem, disserre preces, et peragrans quamvis deserta aut lusui deditus Vacuis horis, semper observabam stata precationis tempora, cavens crimen negligentiae. Quando igitur alios in itinere comitabar et descendebam in statione aliqua, voce precantis eam salutabam, strenue observantem pietatis ossicia imitans. Cum autem Tanisum intrassem et forte una cum inopum mulsitudine precatus essem, instituensibus nobis abitum, processit Seneae, torturam oris simulans, tritus vestes et vires, et ita locutus est: Adjuro eum, qui, creatus ex generosorum materia, Iac nobilium furit: nonne qui mihi pauxillum tem- poris impenderit et oris effatum aliquod perceperit, optionem deindo habebit, remunerandique et recusandi tenebit arbitrium ἶ Promissis ergo donis congregati homines, montium instar, immoti manserunt. Ille vero, pulcherrimum eorum silentium
et modestiam prudentiae stestem animadvertens, ita verba fecit: Vos, qui videntibus
30쪽
dominamini oculis et sensibus clarisi Nonne adspectus relationis vices explet et fumus indicat ignem y Splendet canities, apparet debilitas, graviter premit infirmitas,
morbus est evidens, ut adeo ignominiose pateat interna conditio. Attamen et ego per deum t ex iis fui, qui regnant et abundant, praesunt et regunt, Persequuntur et assequuntur, benefici sunt et superbi; sed non desierunt calamitates mihi evellere adipem, et vicissitudines fortunae memet extenuare, uSque dum Sedes evaserat desertum et manus vacuitas. Defecerunt arbores, amaruit Vita, Vociferantur Prae fame pueri et vel ossiculum dactyli masticare posse cupiunti Nec ego hoc probrosum abscondita vobis detegendi negotium subii, nisi Postquam, premus infelicitate, distortus ore, provectus aetate, nihil usquam inveni. O utinam non superstes in vita mansissem lTum Hulavit more dolentis et recitavit voce tenui:
Queror coram misericorde, laudibus venerando, mutationem et inimicitiam fortunae, Casusque, qui silicem meum percusserunt et gloriae meas structuram dissolverunt, Frangentes arborem meam. At eheul cujus ramos mali casus frangunt i Sterilemque secerunt mansionem, ut abeundum esset, palmis exaresactis, Ac circumvagantem et intereuntem reliquerunt. Patior paupertatem et angores ejus Postquam dives tui, dominus opulentiae, qui manicas suas raptabat in deliciis; Cujus decutiebant frondes heneficia captantes, cujusque ignem laudabant noctu migrantes. Sed hodie nunquam ei fortuna, quae savit, favisse videtur Declinat, qui eum alias visitabat, et qui heneficia petebat; agnitionem aversaturi Ru vero juvenum quemquam contristet adspectus infelicis genis, quem sua d cepit fortuna, Ut dispellat curas, quae eum angunt, et corrigat statum, qui eum dedecorat
Pergebat narratori Praesens multitudo eo adducta est, ut in eum inquireret, occulta ejus elicere et peram ejus excutere gestiens; hinc dixerunt: iam cognovimus ponderis rhythmi tui pretium et trutinae tuae perspeximus copiam; nunc facresciamus tui rami arborem et retego velum a prosapia tua. Verum illo avertit vultum, ut cui graviora imponuntur, quam praestare possit, aut siliae minciantur natae, et incepit execrari necessitatem moeruitque, veluti qui aquam decrescere sentit; dein pronuntiatione quidem distincta, submisso vero et fraudulento sermone, recitavit: